Brazil is fascinating for its misce

Brazil is fascinating for its miscegenation. The indigenous, European, Asian and African roots of Brazilians among many others are reflected not only in their culture as in their customs.

35
The cuisine, music, crafts, architecture and festivals imprint this multicultural identity. No wonder the country has 17 cultural and natural assets listed by UNESCO World Heritage Site (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization) and one of the wonders of the modern world, the "Cristo Redentor" (Christ the Redeemer statue).

Immigration in Brazil was extremely important for the formation of national culture. Characteristics from all over the world were added over the centuries since the arrival of the Portuguese in 1500. In addition to the contributions of Indians, blacks and Portuguese, the significant arrival of immigrants from all parts of Europe, the Middle East and Asia influenced the formation of Brazilian people.

It should bee highlighted that, despite its territorial extent, the same language is spoken in all regions. Portuguese is the fifth most spoken language, and third among the western, after English and Spanish. The Brazilian Constitution guarantees the full exercise of cultural rights and states that the state should support, encourage and value their expression, and protect indigenous cultures, African-Brazilian and other groups participating in the national process of civilization.

Gastronomy

This combination resulted in very different eating habits. An interesting fact about the Brazilian cuisine is one dish name to be used to identify different dishes. This is the case that the couscous from São Paulo to Rio Grande do Sul is a recipe with eggs, peas, flour, cornmeal and sardines, which is orange colored when ready. But from Rio de Janeiro to the Northeast region it refers to a white-colored sweet.

Some of the most typical dishes in Brazil include: feijoada, acarajé, vatapá, churrasco, tutu de feijão, pão de queijo, carne de sol, camarão na moranga, arroz e feijão, peixe na folha de bananeira, cuzcuz, polenta, pirão, farofas, empada, pato no tucupi, casquinha de siri, moqueca, baião de dois, rabada, sarapatel, caruru, leitoa a pururuca, feijão tropeiro, virado à paulista, cural, picadinho, barreado, arroz carreteiro, porco no rolete, pinhão, paçoca, brigadeiro, bolo de milho, cocada, pamonha, tapioca, açaí, arroz doce and pé-de-moleque.

Arts

Arts in the country also do not cease to be plural. Performing arts involve some of the most popular artistic expression in the country: theater, circus and dance. The first contacts with theater in Brazil occurred in the sixteenth century, with Father Jose de Anchieta, who used art to evangelize the Indians. In the following centuries, it diversified with the introduction of parts brought from Spain and Portugal and the construction of large theaters, to the present day with big international blockbusters arriving here all the time.

Brazilian dance has multiple origins and receives influences from other countries, mainly African, Moorish, European and indigenous. They are different in each region of the country; some of the best known are: samba, maxixe, xaxado, baião, frevo and gafieira. There are also folk and traditional dances as forró, axé and others.

Visual arts include: painting, drawing, printmaking, photography and movies, sculpture, installation, architecture, fashion, decoration and landscaping. Many of them are printed in Brazilian craftsmanship that in each region incorporates a typical feature. In the South and Southeast, especially in the states of Santa Catarina and Minas Gerais, products are made with banana leaves, as well as pots, jugs and vases in ceramics. Minas Gerais is also noted for its carpets and bedspreads made in handloom, parts made of pewter and decorative stones carved from various types of ore.

In the Midwest, the focus is also on embroidery and related activities in wood, pottery, tapestry and works with fruits and seeds. Porcelain animals and earthenware jugs are very common in Goias and Mato Grosso. In addition to clay and wood related crafts, the Northeast stands out for its famous bobbin lace, in Ceará. All production techniques using cotton fibers are legacy of Portuguese colonization and are preserved until today. It is important to mention the participation of braided straw, woven baskets made with carnauba, bamboo and vines.

As in other regions, embroidery is also very popular in the North. But the indigenous influence turns ceramics into one of the most popular productions in the region. There are two lines of inspiration for craftsmen: marajoara and tapajônica, which are truly indigenous styles, with techniques and ancient ways. Jewelry made of precious metals and seeds are also typical of the Amazon. Activities involving wood and metal are also common.

In terms of plastic arts, we should highlight the so called "Semana de 22", held by modernist artists such as Anita Malfatti and Tarsila do Amaral. After this period one can mention Di Cavalcanti and Portinari, and, more recently, Romero Britto, among internationally renowned artists.

Literature

Brazilian literature was marked by styles and trends, which reflected the reality of the country at different times. From Machado de Assis to Paulo Coelho, passing by Clarice Lispector and Jorge Amado, Brazil has always had spectacular writers of the most varied styles. Their works have been translated into several languages ​​and Paulo Coelho, for example, is today among the most popular in the world, with over 100 million books sold worldwide. Literature was divided into important periods such as: Quinhentismo (sixteenth century), Baroque, Arcadian, Realism, Naturalism, Parnassians, Symbolism, Pre-Modernism and Modernism until the present day, where there is no clearly identified or self-named movements. It is as though each author is writing its way.

Music

In Brazil, music is one of the most important art demonstrations and national culture, also respected internationally. Noteworthy because it goes beyond the world-famous Carnival. With the distribution of immigrants throughout the country each region of the country developed its own rhythm. Rio de Janeiro is known for the bossa nova of Tom Jobim and Vinicius de Moraes and the sambas of Noel Rosa. Pernambuco stands out for Frevo and Maracatu. In Bahia the rhythm is called Axé Music. In the South, specifically the Rio Grande do Sul is known for its Gaucho songs, played with guitar and accordion, an instrument also used in the Northeast, by interpreters of forró, maxixe and baião, popularized by Luis Gonzaga.

Carlos Gomes, Heitor Villa Lobos, Chiquinha Gonzaga, Joaquim Calado, Carmen Miranda, Noel Rosa and Ary Barroso are just some of the innumerable names and styles that make up the history of Brazilian music. The rhythms are renewed; new trends emerge, but always with the musical creativity characteristic of the country.

Some musical styles are:

· Samba

Of African-Bahian origin, the rhythm descends from lundu and was used in regional parties between Umbigadas and Pernadas de Capoeira. In the early twentieth century, composers such as Ernesto Nazareth, Noel Rosa, Cartola and Donga, adopted it and withdrew it from obscurity and legitimized it in official culture.

· Bossa Nova

Urban movement, originated in the late 50. At first it was just a different way of singing the samba, but soon incorporated elements of jazz with a frame based on voice and piano or guitar. Among the biggest names are Nara Leão, Carlos Lyra, João Gilberto, Vinicius de Moraes and Tom Jobim.

· Choro

Genre created by mixing elements of European ballroom dancing and Portuguese popular music with African influences. Chiquinha Gonzaga was the first pianist in the genre and, in 1897, wrote Corta-Jaca, one of the greatest contributions to the repertoire of Choro. Pixinguinha, Ernesto Nazareth and Waldir Azevedo are other great names of choro in Brazil.

· Tropicalism

Tropicalism unites elements of pop culture and elite culture, and often make use of a politically engaged speech and protest against the military dictatorship. Caetano Veloso, Gilberto Gil, Gal Costa, Maria Bethânia and Os Mutantes are some of their musical representatives.

· Jovem Guarda

Movement basically linked to British and American rock, but in a more romantic way. Its main representatives are Roberto Carlos, Erasmo Carlos and Wanderléa.

Source: Federal Government of Brazil.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

น่าสนใจสำหรับ miscegenation ของบราซิลได้ พื้นเมือง ยุโรป เอเชียและแอฟริการากของ Brazilians ในหมู่อื่น ๆ อีกมากมายสะท้อนให้เห็นไม่เฉพาะในวัฒนธรรมของพวกเขาในการศุลกากร35อาหาร ดนตรี ศิลปะ สถาปัตยกรรม และเทศกาลสำนักพิมพ์นี้เอกลักษณ์วัฒนธรรมนานาชาติ เสน่ห์ประเทศมี 17 ทางวัฒนธรรม และธรรมชาติสินทรัพย์แสดง โดยยูเนสโกมรดกโลก (สหประชาชาติเพื่อการศึกษา วิทยาศาสตร์ และ องค์กรทางวัฒนธรรม) และหนึ่งในสิ่งมหัศจรรย์ของโลกสมัยใหม่ การ "Cristo Redentor" (คริสต์รูปปั้นมหาไถ่)ตรวจคนเข้าเมืองในประเทศบราซิลมีความสำคัญอย่างมากสำหรับการก่อตัวของวัฒนธรรมแห่งชาติ ลักษณะจากโลกถูกเพิ่มเข้ามามากกว่า ศตวรรษตั้งแต่มาถึงที่โปรตุเกสใน 1500 นอกจากการจัดสรรของดำ อินเดีย และโปรตุเกส อพยพจากทุกส่วนของยุโรป ตะวันออกกลาง และเอเชียมาสำคัญมีอิทธิพลต่อการก่อตัวของคนบราซิลควรบีเน้นที่ แม้ มีขอบเขตของดินแดน ภาษาเดียวกันพูดในทุกภูมิภาค โปรตุเกสเป็น 5 ส่วนใหญ่พูดภาษา และที่สามระหว่างตะวันตก อังกฤษและสเปน รัฐธรรมนูญบราซิลแห่งกายเต็มสิทธิทางวัฒนธรรม และ ระบุว่า รัฐควรสนับสนุน ส่งเสริม และค่าของนิพจน์ ปกป้องวัฒนธรรมพื้นเมือง บราซิลแอฟริกา และกลุ่มอื่น ๆ เข้าร่วมในกระบวนการแห่งชาติอารยธรรมวิทยาการทำอาหารชุดนี้ทำให้นิสัยการกินที่แตกต่างกันมาก ความจริงที่น่าสนใจเกี่ยวกับอาหารบราซิลชื่อจานหนึ่งจะใช้ในการระบุอาหารที่แตกต่างกันได้ ในกรณีนี้ว่า couscous จากเซาเปาลูเพื่อริโอแกรนด์โดเนสูตรไข่ ถั่วลันเตา แป้ง cornmeal และปลาซาร์ดีน ซึ่งมีสีส้มสีเมื่อพร้อม แต่มันหมายถึงหวานสีขาวจากริโอเดอจาเนโรสู่ภาคอีสานอาหารทั่วไปมากที่สุดในประเทศบราซิลมี: feijoada, acarajé, vatapá, churrasco, feijão เดอตู queijo เด pão, carne เดอโซล camarão นา moranga, feijão อี arroz, peixe นา folha de bananeira, cuzcuz, polenta, pirão, farofas, empada, (มหาชน)ไม่ tucupi, casquinha เดอสิริ moqueca, baião เด dois, rabada, sarapatel, caruru, leitoa เป็น pururuca, feijão tropeiro, virado เซ็ต paulista, cural, picadinho , barreado, arroz carreteiro, porco ไม่ rolete, pinhão, paçoca, brigadeiro, bolo de milho, cocada, pamonha มันสำปะหลัง açaí, arroz doce และ pé-เดอ-molequeศิลปะศิลปะในประเทศยังทำให้เป็นพหูพจน์ ศิลปะเกี่ยวข้องกับของศิลป์นิยมมากที่สุดในประเทศ: ภาพยนตร์ ละคร และเต้นรำ ติดต่อครั้งแรกกับโรงละครในประเทศบราซิลเกิดขึ้นในศตวรรษที่ sixteenth กับพ่อ Jose de Anchieta ที่ใช้ศิลปะศอินเดีย ในศตวรรษต่อไปนี้ มันมีความหลากหลาย ด้วยการแนะนำชิ้นส่วนมาจากสเปน และโปรตุเกส และการก่อสร้างโรงภาพยนตร์ขนาดใหญ่ ถึงปัจจุบันกับบล็อกบัสเตอร์นานาชาติขนาดใหญ่เดินทางมาที่นี่ตลอดเวลาบราซิลมีต้นกำเนิดหลาย และได้รับอิทธิพลจากประเทศอื่น ๆ ส่วนใหญ่แอฟริกา ปลาโนรี ยุโรป และพื้นเมือง แตกต่างกันในแต่ละภูมิภาคของประเทศ ของรู้จักกันดี: samba, maxixe, xaxado, baião, frevo และ gafieira นอกจากนี้ยังมีเต้นพื้นบ้าน และแบบ forró, axé และอื่น ๆรวมภาพศิลปะ: จิตรกรรม วาด ภาพ ภาพพิมพ์ ถ่ายภาพและภาพยนตร์ ประติมากรรม ติดตั้ง สถาปัตยกรรม แฟชั่น ตกแต่ง และจัดสวน หลายของพวกเขาจะพิมพ์ในบราซิลฝีมือซึ่งในแต่ละภูมิภาคประกอบด้วยคุณลักษณะทั่วไป ใต้และตะวันออกเฉียงใต้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรัฐซานตาและ Minas Gerais ผลิตภัณฑ์ที่ทำ ด้วยใบกล้วย กระถาง เหยือกและแจกันในเครื่องเคลือบ Minas Gerais จะยังตั้งข้อสังเกตพรมและ bedspreads ใน handloom ส่วนประกอบนเลและหินตกแต่งที่แกะสลักจากแร่ชนิดต่าง ๆละมา โฟกัสอยู่ยังเย็บปักถักร้อยและกิจกรรมที่เกี่ยวข้องในไม้ ดินเผา พรมแขวนผนัง และทำกับผลไม้และเมล็ดพืช สัตว์เครื่องเคลือบดินเผาและดินเผาเหยือกเป็นกันมากใน Goias และ Mato Grosso ดินเผาและหัตถกรรมไม้ที่เกี่ยวข้อง อีสานยืนออกสำหรับลูกไม้กระสวยมีชื่อเสียง ใน Ceará เทคนิคการผลิตทั้งหมดโดยใช้เส้นใยฝ้ายเป็นแบบดั้งเดิมของอาณานิคมโปรตุเกส และรักษาไว้จนถึงทุกวันนี้ ก็พูดถึงการมีส่วนร่วมของฟางลายถัก ทอตะกร้าทำ ด้วย carnauba ไม้ไผ่ และนำในภูมิภาคอื่น ๆ เย็บปักถักร้อยจะยังมีการนิยมมากในภาคเหนือ แต่อิทธิพลพื้นเมืองจะเคลือบเป็นการผลิตที่นิยมมากที่สุดในภูมิภาค มีสองบรรทัดของแรงบันดาลใจสำหรับช่างฝีมือ: marajoara และ tapajônica ซึ่งเป็นลักษณะพื้นเมืองอย่างแท้จริง ด้วยเทคนิคและวิธีการที่โบราณ เครื่องประดับทำจากโลหะมีค่า และยังมีเมล็ดพันธุ์ของอเมซอน กิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับไม้และโลหะทั่วไปยังได้ในแง่ของศิลปะพลาสติก เราควรเน้นเรียกว่า "เดอออก 22" จัด โดยศิลปินบุกเบิกเช่นอนิตา Malfatti Tarsila ทำ Amaral หลังจากช่วงนี้ หนึ่งสามารถพูดดิ Cavalcanti และพอร์ตินาริ และ เมื่อเร็ว ๆ นี้ Romero Britto ระหว่างศิลปินชื่อดังระดับชาติเอกสารประกอบการเอกสารประกอบการบราซิลถูกทำเครื่องหมายตามลักษณะและแนวโน้ม ซึ่งสะท้อนความเป็นจริงของประเทศในเวลาต่าง ๆ กัน จากการช่วยเหลือของเดอมาชาโดกับเปากระต่ายตุ๊กตาเกาหลี ผ่านทาง Clarice Lispector Jorge Amado บราซิลได้เสมอได้เขียนงดงามลักษณะแตกต่างกันมากที่สุด คนได้รับการแปลเป็นหลายภาษา และเปากระต่ายตุ๊กตาเกาหลี เช่น เป็นวันนี้นิยมมากที่สุดในโลก มีหนังสือกว่า 100 ล้านขายทั่วโลก เอกสารประกอบการถูกแบ่งออกเป็นรอบระยะเวลาที่สำคัญเช่น: Quinhentismo (sixteenth ศตวรรษ), บาโร อาร์คาเดียน สมจริง Naturalism, Parnassians สัญลักษณ์ สมัยก่อน และสมัยจนถึงวันที่ปัจจุบัน ไม่มีความเคลื่อนไหวชัดเจนระบุ หรือชื่อตนเองไม่ ว่าแต่ละผู้เขียนจะเขียนวิธีการไว้เพลงในบราซิล เพลงเป็นสำคัญสาธิตศิลปะและวัฒนธรรมแห่งชาติ ยัง ยอมรับในระดับสากล น่าสนใจเนื่องจากมันเกินกว่าคาร์นิวัลชื่อดังของโลก มีการกระจายของคนเข้าเมืองทั่วประเทศ แต่ละภูมิภาคของประเทศพัฒนาจังหวะของตัวเอง ริโอเดอจาเนโรเป็นหนึ่งใน bossa nova ของ Jobim ทอม และ Vinicius de Moraes และ sambas ของ Noel โร Pernambuco โดด Frevo และ Maracatu ในเฮีย จังหวะจะเรียกว่าเพลง Axé ในภาคใต้ โดยเฉพาะโดริโอแกรนด์เนเป็นที่รู้จักสำหรับเพลง Gaucho ของ เล่นกีต้าร์ และหีบเพลง เครื่องมือที่ใช้ในภาคอีสาน โดยล่ามของ forró, maxixe และ baião, popularized โดย Luis กอนซากาCarlos ยูโกมีส Heitor Villa Lobos กอนซา กา Chiquinha, Joaquim Calado คาร์เมนมิรันดา โร Noel และ Ary Barroso เป็นเพียงบางส่วนของชื่อนับไม่ถ้วนและรูปแบบที่สร้างประวัติศาสตร์ของดนตรีบราซิล แบบจะต่ออายุ แนวโน้มใหม่ยาว ๆ ออกมา แต่จะ มีลักษณะของประเทศสร้างสรรค์ดนตรีบางลักษณะดนตรีจะ:· Sambaแอฟริกา-Bahian กำเนิด จังหวะทอดจาก lundu และถูกใช้ในฝ่ายภูมิภาคระหว่าง Umbigadas และ Pernadas เดกาโปเอย์รา ในศตวรรษที่ยี่สิบต้น คีตกวีเช่นนาซา เรธ Ernesto, Noel โร Cartola และ Donga นำมัน และต้องถอนตัวออกจาก obscurity และ legitimized ในทางวัฒนธรรม· โนวาเดเอนโบสซาเมืองครั้ง มาใน 50 ล่าช้า ตอนแรก มันเป็นเพียงวิธีต่าง ๆ ของ samba ร้องเพลง แต่เร็ว ๆ นี้ รวมองค์ประกอบของดนตรีแจ๊สกับเฟรมตามเสียง และเปียโน หรือกีตาร์ จากชื่อใหญ่ที่สุดมี Leão นารา Carlos ไล João Gilberto, Vinicius de Moraes และทอม Jobim· Choroประเภทที่สร้างขึ้น โดยการผสมองค์ประกอบของการเต้นบอลรูมยุโรปและเพลงภาษาโปรตุเกสมีอิทธิพลแอฟริกา Chiquinha กอนซากาถูกเปียโนครั้งแรก ในประเภท และ 1897 เขียน Corta-Jaca การจัดสรรมากที่สุดกับตัวละครของ Choro อย่างใดอย่างหนึ่ง Pixinguinha นาซาเรธ Ernesto และ Waldir Azevedo มีชื่ออื่น ๆ ดีของ choro ในบราซิล· TropicalismTropicalism unites องค์ประกอบของวัฒนธรรมป๊อปและวัฒนธรรมชนชั้นสูง และมักจะทำให้ใช้คำพูดส่วนร่วมทางการเมือง และประท้วงต่อต้านเผด็จการทหาร Caetano Veloso, Gilberto Gil คอส ตากัล มาเรีย Bethânia และ Os Mutantes เป็นของตัวแทนนักดนตรี· การ์ดา Jovemเคลื่อนไหวโดยทั่วไปเชื่อมโยงร็อคอังกฤษ และอเมริกัน แต่ ในทางโรแมนติกมากขึ้น มีตัวแทนหลักเป็น Roberto Carlos, Carlos อีรา และ Wanderléaที่มา: รัฐบาลกลางของประเทศบราซิล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บราซิลเป็นที่น่าสนใจสำหรับชาติของตน ชนพื้นเมืองยุโรปรากเอเชียและแอฟริกาของชาวบราซิลของคนอื่น ๆ จะสะท้อนให้เห็นไม่เพียง แต่ในวัฒนธรรมของพวกเขาในขณะที่ศุลกากรของพวกเขา. 35 อาหาร, เพลง, งานฝีมือสถาปัตยกรรมและงานเทศกาลวัฒนธรรมเอกลักษณ์ของสำนักพิมพ์นี้ ไม่น่าแปลกใจประเทศที่มี 17 ทางวัฒนธรรมและสินทรัพย์ธรรมชาติที่ระบุไว้โดยยูเนสโกมรดกโลก (ยูเอ็นการศึกษาวิทยาศาสตร์และวัฒนธรรมองค์การ) และเป็นหนึ่งในสิ่งมหัศจรรย์ของโลกสมัยใหม่ที่ "คริสโต Redentor" (คริสรูปปั้นพระผู้ไถ่). ตรวจคนเข้าเมือง บราซิลเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับการก่อตัวของวัฒนธรรมของชาติ ลักษณะจากทั่วทุกมุมโลกที่ถูกเพิ่มเข้ามาตลอดหลายศตวรรษตั้งแต่การมาถึงของโปรตุเกสใน 1500 นอกจากผลงานของชาวอินเดียคนผิวดำและโปรตุเกสมาถึงอย่างมีนัยสำคัญของผู้อพยพจากทุกส่วนของยุโรป, ตะวันออกกลางและเอเชียอิทธิพล การก่อตัวของคนบราซิล. มันควรผึ้งเน้นว่าแม้จะมีขอบเขตดินแดนของภาษาเดียวกันเป็นภาษาพูดในทุกภูมิภาค โปรตุเกสเป็นภาษาพูดมากที่สุดห้าและสามในหมู่ตะวันตกหลังจากภาษาอังกฤษและสเปน รัฐธรรมนูญบราซิลรับประกันการออกกำลังกายที่เต็มรูปแบบของสิทธิทางวัฒนธรรมและระบุว่ารัฐควรสนับสนุนส่งเสริมและให้คุณค่ากับการแสดงออกของพวกเขาและปกป้องวัฒนธรรมพื้นบ้านกลุ่มแอฟริกันบราซิลและอื่น ๆ ที่มีส่วนร่วมในกระบวนการแห่งชาติของอารยธรรม. ศาสตร์การทำอาหารรวมกันนี้ส่งผลแตกต่างกันมากพฤติกรรมการกิน. ข้อเท็จจริงที่น่าสนใจเกี่ยวกับด้านอาหารบราซิลเป็นหนึ่งในชื่อของจานที่จะใช้ในการระบุอาหารที่แตกต่าง นี่เป็นกรณีที่เส้นก๋วยเตี๋ยวจากเซาเปาโลริโอแกรนด์ทำ Sul เป็นสูตรที่มีไข่, ถั่ว, แป้ง, แป้งข้าวโพดและปลาซาร์ดีนซึ่งเป็นสีส้มเมื่อพร้อม แต่จากการที่ริโอเดอจาเนโรไปยังภาคตะวันออกเฉียงเหนือมันหมายถึงสีขาวสีหวาน. บางส่วนของอาหารที่พบมากที่สุดในบราซิลรวมถึง: Feijoada, acarajé, vatapá, Churrasco, ตูร์เดอfeijãoเป้า de queijo, ขลุกขลิกเดอโซลcamarãoนา moranga, Arroz จfeijão, Peixe na Folha เด bananeira, cuzcuz, โพเลนต้า, pirão, farofas, empada, Pato ไม่มี tucupi, casquinha เด siri, moqueca, baiãoเด Dois, rabada, sarapatel, caruru, leitoa pururuca ที่feijão tropeiro, virado àพอลลิส, cural, picadinho, barreado, Arroz carreteiro, Porco ไม่มี rolete, Pinhão, paçoca, Brigadeiro, Bolo de Milho, cocada, pamonha มันสำปะหลังaçaí, Doce Arroz และ PE-de-moleque. ศิลปะศิลปะในประเทศยังทำไม่หยุดที่จะเป็นพหูพจน์ เกี่ยวข้องกับศิลปะการแสดงบางส่วนของการแสดงออกทางศิลปะที่นิยมมากที่สุดในประเทศ: โรงละครของคณะละครสัตว์และการเต้นรำ รายชื่อแรกที่โรงละครในบราซิลที่เกิดขึ้นในศตวรรษที่สิบหกกับพระบิดา Jose de Anchieta ที่ใช้ศิลปะการประกาศพระวจนะอินเดีย ในศตวรรษต่อไปนี้ก็มีความหลากหลายด้วยการแนะนำของชิ้นส่วนที่นำมาจากประเทศสเปนและโปรตุเกสและการก่อสร้างของโรงภาพยนตร์ขนาดใหญ่ในยุคปัจจุบันที่มีภาพยนตร์ต่างประเทศขนาดใหญ่ที่เดินทางมาถึงที่นี่ตลอดเวลา. เต้นบราซิลมีต้นกำเนิดที่หลากหลายและได้รับอิทธิพลจากประเทศอื่น ๆ ส่วนใหญ่เป็นแอฟริกัน, มัวร์, ยุโรปและชนพื้นเมือง พวกเขามีความแตกต่างกันในภาคกลางของประเทศในแต่ละ; บางส่วนของที่รู้จักกันดีคือ samba, maxixe, xaxado, baião, frevo และ gafieira นอกจากนี้ยังมีพื้นบ้านและการเต้นรำแบบดั้งเดิมเช่นforró, ขวานและอื่น ๆ . ทัศนศิลป์ ได้แก่ ภาพวาด, ภาพวาด, ภาพพิมพ์, ถ่ายภาพและภาพยนตร์ประติมากรรมติดตั้งสถาปัตยกรรม, แฟชั่น, การตกแต่งและการจัดสวน หลายของพวกเขาได้รับการตีพิมพ์ในงานฝีมือที่บราซิลในแต่ละภูมิภาคมีคุณสมบัติทั่วไป ในภาคใต้และตะวันออกเฉียงใต้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรัฐซานตากาตารีนาและ Minas Gerais, ผลิตภัณฑ์ที่ทำด้วยใบตองเช่นเดียวกับกระถางและแจกันเหยือกในเซรามิก Minas Gerais ยังตั้งข้อสังเกตสำหรับพรมและผ้าคลุมเตียงผ้าที่ทำในทอชิ้นส่วนที่ทำจากดีบุกผสมตะกั่วและหินตกแต่งแกะสลักจากหลากหลายชนิดของแร่. ในมิดเวสต์โฟกัสยังเป็นกิจกรรมเย็บปักถักร้อยและที่เกี่ยวข้องในไม้เครื่องปั้นดินเผาพรมและทำงานร่วมกับ ผลไม้และเมล็ด สัตว์พอร์ซเลนและเหยือกเครื่องปั้นดินเผาที่พบบ่อยมากใน Goias และโตกรอสโซ่ นอกเหนือไปจากดินและไม้งานฝีมือที่เกี่ยวข้องกับภาคตะวันออกเฉียงเหนือยืนออกสำหรับลูกไม้กระสวยที่มีชื่อเสียงในCeará ทั้งหมดโดยใช้เทคนิคการผลิตเส้นใยฝ้ายเป็นมรดกของการล่าอาณานิคมโปรตุเกสและจะถูกเก็บไว้จนถึงวันนี้ มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะพูดถึงการมีส่วนร่วมของฟางถัก, กระเช้าทอที่ทำด้วย carnauba ไม้ไผ่และเถาวัลย์. ในขณะที่ภูมิภาคอื่น ๆ ปักยังเป็นที่นิยมมากในภาคเหนือ แต่อิทธิพลของชนพื้นเมืองหันเซรามิกเป็นหนึ่งในโปรดักชั่นที่เป็นที่นิยมมากที่สุดในภูมิภาค มีสองเส้นของแรงบันดาลใจสำหรับช่างฝีมือคือ marajoara และtapajônicaซึ่งเป็นรูปแบบพื้นเมืองอย่างแท้จริงด้วยเทคนิคและวิธีโบราณ เครื่องประดับที่ทำจากโลหะมีค่าและเมล็ดยังมีแบบฉบับของอเมซอน กิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับไม้และโลหะยังเป็นคนธรรมดา. ในแง่ของศิลปะพลาสติกเราควรจะเน้นที่เรียกว่า "Semana 22" ซึ่งจัดขึ้นโดยศิลปินสมัยใหม่เช่นแอนนิต้า Malfatti และ Tarsila ทำ Amaral หลังจากช่วงเวลานี้อย่างใดอย่างหนึ่งสามารถพูดถึงดิวัลแคนและ Portinari และเมื่อเร็ว ๆ นี้ Romero Britto ในหมู่ศิลปินที่มีชื่อเสียงในระดับสากล. วรรณคดีวรรณกรรมบราซิลถูกทำเครื่องหมายด้วยรูปแบบและแนวโน้มซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความเป็นจริงของประเทศในช่วงเวลาที่แตกต่างกัน จาก Machado de Assis ไปที่ Paulo Coelho ผ่านโดย Clarice Lispector และ Jorge Amado บราซิลได้เคยมีนักเขียนที่งดงามของรูปแบบที่แตกต่างกันมากที่สุด ผลงานของพวกเขาได้รับการแปลเป็นหลายภาษาและเปาโล Coelho ตัวอย่างเช่นวันนี้คือในหมู่ที่นิยมมากที่สุดในโลกที่มีมากกว่า 100 ล้านเล่มทั่วโลก วรรณกรรมแบ่งออกเป็นช่วงเวลาที่สำคัญเช่น: Quinhentismo (ศตวรรษที่สิบหก), บาร็อคอาร์คาเดีย, ธรรมชาติ, นิยม, Parnassians, สัญลักษณ์, Pre-สมัยใหม่และสมัยจนถึงปัจจุบันที่ไม่มีการระบุไว้อย่างชัดเจนหรือการเคลื่อนไหวของตัวเองชื่อ มันเป็น แต่ผู้เขียนแต่ละคนคือการเขียนทาง. เพลงในบราซิลเพลงเป็นหนึ่งในการสาธิตศิลปะที่สำคัญที่สุดและวัฒนธรรมของชาติยังนับถือในระดับนานาชาติ เพราะมันสำคัญนอกเหนือไปจากการมีชื่อเสียงระดับโลกในงานเทศกาล ที่มีการกระจายของผู้อพยพทั่วประเทศภูมิภาคของแต่ละประเทศที่พัฒนาจังหวะของตัวเอง ริโอเดอจาเนโรเป็นที่รู้จักกันสำหรับ bossa โนวาของทอม Jobim และ Vinicius de Moraes และ Sambas ของโนเอลโรซ่า Pernambuco ยืนออกสำหรับ Frevo และรา ใน Bahia จังหวะที่เรียกว่าขวานเพลง ในภาคใต้โดยเฉพาะใน Rio Grande do Sul เป็นที่รู้จักสำหรับเพลง Gaucho มันเล่นกับกีตาร์และหีบเพลงเป็นเครื่องมือที่ใช้ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือโดยล่ามของforró, maxixe และbaião, นิยมโดยหลุยส์ซะ. คาร์ลอโกเมส, Heitor Villa บอส Chiquinha ซะ Joaquim Calado การ์เมนมิแรนดาโนเอลโรซ่าและ Ary Barroso เป็นเพียงบางส่วนของชื่อที่นับไม่ถ้วนและรูปแบบที่ทำขึ้นประวัติศาสตร์ของดนตรีบราซิล จังหวะที่มีการต่ออายุ; แนวโน้มใหม่โผล่ออกมา แต่มักจะมีลักษณะความคิดสร้างสรรค์ทางดนตรีของประเทศ. บางรูปแบบดนตรีมีดังนี้: ·แซมบ้าของต้นกำเนิดแอฟริกัน Bahian จังหวะลงมาจาก Lundu และถูกนำมาใช้ในกิจการระหว่างภูมิภาคและ Umbigadas Pernadas เดอคาโปเอร่า ในต้นศตวรรษที่ยี่สิบแต่งเช่นชาวนาซาเร็ ธ เออร์เนส, โนเอลโรซา Cartola Donga และนำมันและถอนตัวออกจากความสับสนและ legitimized ในวัฒนธรรมอย่างเป็นทางการ. · Bossa Nova เคลื่อนไหวเมืองที่เกิดขึ้นในช่วงปลายทศวรรษที่ 50 ในตอนแรกมันเป็นเพียงแค่ วิธีที่แตกต่างกันของการร้องเพลงแซมบ้า แต่นิติบุคคลที่จัดตั้งขึ้นในเร็ว ๆ นี้องค์ประกอบของดนตรีแจ๊สที่มีกรอบขึ้นอยู่กับเสียงเปียโนและกีต้าร์หรือ ในบรรดาชื่อที่ใหญ่ที่สุดนาราLeão, คาร์ลอไลราJoãoกิล, Vinicius de Moraes และทอม Jobim. · Choro ประเภทที่สร้างขึ้นโดยการผสมองค์ประกอบของการเต้นรำบอลรูมยุโรปและเพลงยอดนิยมโปรตุเกสด้วยอิทธิพลแอฟริกัน Chiquinha ซะเป็นนักเปียโนครั้งแรกในรูปแบบและในปี 1897 เขียน Corta-Jaca ซึ่งเป็นหนึ่งในผลงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่บุคลิกของ Choro Pixinguinha, เออร์เนสชาวนาซาเร็ ธ และ Waldir Azevedo เป็นชื่อที่ดีอื่น ๆ ของ choro ในบราซิล. · Tropicalism Tropicalism รวบรวมองค์ประกอบของวัฒนธรรมป๊อปและวัฒนธรรมของชนชั้นสูงและมักจะทำให้การใช้คำพูดที่มีส่วนร่วมทางการเมืองและการประท้วงต่อต้านการปกครองแบบเผด็จการทหาร Caetano Veloso, กิลกิล, สาวคอสตามาเรีย Bethania และ Os Mutantes คือบางส่วนของตัวแทนดนตรีของพวกเขา. · Guarda Jovem เคลื่อนไหวเชื่อมโยงกับพื้นหินอังกฤษและอเมริกัน แต่ในทางที่โรแมนติกมาก ตัวแทนหลักคือโรแบร์โตคาร์ลอ Erasmo และคาร์ลอWanderléa. ที่มา: รัฐบาลบราซิล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บราซิล เป็นเสน่ห์ของยาขยายม่านตา . ชนพื้นเมือง , ยุโรป , เอเชีย และ แอฟริกา รากของบราซิลในหมู่อื่น ๆอีกมากมายจะสะท้อนไม่เพียง แต่ในวัฒนธรรมของพวกเขาเป็นในประเพณีของพวกเขา .

3
อาหาร ดนตรี ศิลปะ สถาปัตยกรรม และเทศกาลวัฒนธรรมความเป็นเอกลักษณ์นี้ไม่สงสัยเลยว่าทำไมประเทศที่มี 17 ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมและธรรมชาติโดยจดทะเบียนมรดกโลกยูเนสโก ( องค์การศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรม ) และหนึ่งในสิ่งมหัศจรรย์ของโลกสมัยใหม่ , " คริสโต redentor " ( พระเยซูคริสต์ ) .

ตรวจคนเข้าเมืองในบราซิลเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับการพัฒนาของวัฒนธรรมแห่งชาติ .ลักษณะจากทั่วโลกได้เพิ่มหลายศตวรรษตั้งแต่การมาถึงของโปรตุเกสใน 1500 นอกจากผลงานของชาวอินเดีย คนผิวดำ และโปรตุเกส การมาถึงที่สำคัญของผู้อพยพจากทุกส่วนของยุโรป , ตะวันออกกลางและเอเชียมีอิทธิพลต่อการก่อตัวของคนบราซิล

มันน่าจะผึ้งเน้นว่าแม้จะมีขอบเขตของดินแดนภาษาเดียวกัน พูดในทุกภูมิภาค ภาษาโปรตุเกส เป็น ห้า ส่วนใหญ่พูดภาษาและที่สามในตะวันตกหลังจากภาษาอังกฤษและภาษาสเปน รัฐธรรมนูญของบราซิลรับประกันการออกกำลังกายเต็มรูปแบบของสิทธิทางวัฒนธรรมและรัฐว่ารัฐควรสนับสนุนและส่งเสริมคุณค่าและการแสดงออกของพวกเขาและปกป้องวัฒนธรรมพื้นเมือง ,แอฟริกาบราซิลและกลุ่มอื่น ๆมีส่วนร่วมในกระบวนการแห่งอารยธรรม

)

นี้รวมกันทำให้แตกต่างกันมาก นิสัยการกิน เป็นข้อเท็จจริงที่น่าสนใจเกี่ยวกับอาหารบราซิลเป็นหนึ่งจาน ชื่อที่จะใช้ในการระบุอาหารที่แตกต่างกัน เป็นกรณีนี้ว่า เส้นก๋วยเตี๋ยวจากเซาเปาลูเพื่อรักที่ริมขอบฟ้าเป็นสูตรไข่ ถั่ว แป้งสาลี แป้งข้าวโพด และปลาซาร์ดีนซึ่งเป็นสีส้มเมื่อพร้อม แต่จากริโอ เดอ จาเนโรไปยังภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มันหมายถึงเป็นสีขาวสีหวาน

บางส่วนของอาหารปกติมากที่สุดในบราซิล ได้แก่ เฟโจดา acaraj é , vatap . kgm churrasco Tutu , , , เดอ feij ฮัลฮัล โอ เดอ queijo O , P , เนื้อ de Sol , camar ฮัล โอ นา moranga ที่ตั้ง feij , อี ฮัล O Peixe na folha de bananeira cuzcuz , โพเลนต้า , PIR farofas empada ฮัล O , , , ไม่ tucupi casquinha เดอปาโต้ , สิริmoqueca ไบโอ , ฮัลเดอ Dois rabada sarapatel caruru , , , , เป็น pururuca leitoa , ฮัล tropeiro feij o , ล่าสุด virado Paulista , cural picadinho barreado ที่ตั้ง carreteiro , , , , ไม่ rolete porco , ฮัล pinh O , PA รวมถึงตัวแทน brigadeiro Bolo de , , milho cocada pamonha , , แป้งมันสำปะหลัง , 5 A . kgm ที่ตั้งและ P é , Doce - เดอ moleque .



ศิลปะศิลปะในประเทศที่ยังไม่ยุติ เป็นพหูพจน์ศิลปะเกี่ยวข้องกับบางส่วนของการแสดงออกทางศิลปะที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในประเทศ : ละคร , ละครและการเต้นรำ การติดต่อครั้งแรกกับโรงหนังในบราซิล เกิดขึ้นในศตวรรษที่สิบหก กับ พ่อ โฮเซ่ เดอ anchieta ที่ใช้ศิลปะเพื่อประกาศความ ในศตวรรษต่อไปนี้มันหลากหลาย โดยเบื้องต้นของชิ้นส่วนที่นำมาจากสเปนและโปรตุเกสและการก่อสร้างของโรงภาพยนตร์ขนาดใหญ่ ถึงปัจจุบันมีประเทศใหญ่ฉิบหายมาถึงที่นี่ตลอดเวลา

บราซิลเต้นได้หลายต้นกำเนิดและได้รับอิทธิพลจากประเทศอื่น ๆส่วนใหญ่ในแอฟริกา , Moorish , ยุโรปและพื้นเมือง พวกเขาจะแตกต่างกันในแต่ละภูมิภาคของประเทศบางส่วนของที่ดีที่สุดที่รู้จักกันเป็น : แซมบ้า maxixe xaxado ไบโอ , , ฮัล , และ frevo gafieira . นอกจากนี้ยังมีชาวบ้านและเต้นรำแบบดั้งเดิมเป็นฟอร์óé , ขวานและคนอื่น ๆ .

ทัศนศิลป์ ได้แก่ จิตรกรรม ภาพวาด ภาพพิมพ์ ภาพถ่าย และภาพยนตร์ การติดตั้งประติมากรรม สถาปัตยกรรม แฟชั่น ตกแต่งภูมิทัศน์หลายของพวกเขาจะถูกพิมพ์ในบราซิลฝีมือในแต่ละภูมิภาคประกอบด้วยคุณลักษณะทั่วไป ในเอเชียใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยเฉพาะในรัฐของพระนางจามเทวี และรัฐมีนัสเชไรส์ ผลิตภัณฑ์ทำจากใบกล้วย รวมทั้ง กระถางและแจกันในเหยือกเซรามิก รัฐมีนัสเชไรส์ยังสละของพรมและผ้าคลุมเตียง handloom ใน ,