VE supplementation before the study

VE supplementation before the study might have been
marginally deficient, which could have resulted in an
increased BW once sufficient VE was added to the diets.
Whether this is a true biological phenomenon will require
additional investigations.
No influence was observed among supranutritional
dietary VE concentrations for loin chop color. Similar
results were observed by Cannon et al. (1996) and Jensen
et al. (1997). They indicated no effect of VE supplementation
on color of aerobically packed pork chops. In
addition, Hoving-Bolink et al. (1998) reported signifi-
cant effects of enhanced VE feeding on color stability
of fresh LM and Psoas major muscles. Even though
routine positive effects of increased VE supplementation
have been reported for color stability in beef (Faustman
et al., 1989; Liu et al., 1995; O’Grady et al., 1998),
varied results occur in pork (Asghar et al., 1991a; Monahan
et al., 1994a). We did not determine tissue concentrations
of VE, but it is possible that levels used in this
study were not sufficient to realize levels necessary to change lean color. Alternatively, species-related variation
may be responsible for differences in the stability
of pork and bovine myoglobin (Suman et al., 2006).
Kerth et al. (2001) found that supplementing halothane-free
pigs with VE via the finishing diet at 600 IU/
kg during the last 36 to 70 d before slaughter resulted in
a slower decline in muscle pH postmortem. Differences
in rate and extent of muscle pH decline are related to
adverse pork quality development (Wismer-Pedersen,
1978). In particular, a rapid pH decline in muscle early
postmortem results in a lower pH when carcass temperatures
are greater, which is thought to promote greater
protein denaturation and water loss (Sayre and
Briskey, 1963; Honikel and Kim, 1986). In the current
study, VE supplementation had little influence on muscle
pH, which is consistent with other studies (Cannon
et al., 1996; Eikelenboom et al., 2000; Phillips et al.,
2001). However, our results indicated greater pH45 and
pHu in 6 wk of feeding VE, which could be linked to a
change in drip loss as a result of the extended feeding
period.
Drip loss is one of the major quality factors affecting
the pork industry (Cannon et al., 1995a); the inability
of meat to bind water leads to tenderness problems and
increases in cooking loss (Topel et al., 1976). Asghar et
al. (1991a) reported frozen pork chops from pigs fed 200
IU of VE/kg of diet exhibited less drip loss on thawing.
Others have reported drip loss decreases when dietary
VE levels are fed at 100 to 200 mg/kg (Monahan et
al., 1994b; Cheah et al., 1995). In the current study,
supplementation of the diet with 200 IU/kg of VE did
not alter drip loss values. However, feeding levels at
400 IU/kg reduced drip loss. The integrity of the cell
membranes influences drip loss in fresh meat (Offer
and Knight, 1988). High concentrations of VE in meat
likely protect the integrity of cell membranes by reducing
the oxidative changes in the membrane lipids. As
a result, membranes remain intact longer, reducing the
leakage of sarcoplasmic fluid into the extracellular
spaces (Asghar et al., 1991a). In addition, Cheah et al.
(1995) and Den Hertog-Meischke et al. (1997) reported
that VE inhibits phospholipase A2 and results in prolonged
stability of mitochondria membranes and hindering
leakage of Ca2+ from the sarcoplasmic reticulum,
which may improve sarcomere length and thereby reduce
exudate loss from the cell. When considering the
duration of VE supplementation, our data revealed only
a reduction in drip loss at 6 wk of feeding. Although it
is difficult to know exactly why this discrepancy occurred
in our study, these values mirrored changes in
pH45 and pHu values. As alluded to earlier, the relationship
between the rate and extent of postmortem pH
declines and ultimate pork quality are well documented.
Even so, the drip loss values in this study
across all treatments were quite low and may simply
be an artifact in the data.
Pork patties, both raw and cooked, from pigs fed VEsupplemented
diets were more resistant to lipid oxidation
than those from control pigs (40 IU/kg of VE). This
is consistent with previous reports (Monahan et al.,
1990; Asghar et al., 1991b). Corino et al. (1999) showed
dietary supplementation at levels of 100 and 300 mg/
kg of VE in the last 60 d before slaughter significantly
improves oxidative stability of raw pork. Moreover, Jensen
et al. (1997) reported 200 or 700 mg/kg of VE enhanced
lipid oxidation stability in cooked patties. In
our study, the influence of dietary VE on lipid oxidation
of pork chops remained evident for up to 6 mo of freezer

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

VE แห้งเสริมก่อนอาจได้รับการศึกษาดีไม่ ซึ่งสามารถมีผลในการBW เพิ่มขึ้นเมื่อเพิ่มการอาหารได้เพียงพอว่า นี่คือปรากฏการณ์ทางชีวภาพแท้จริงจะต้องสอบสวนเพิ่มเติมอิทธิพลไม่ถูกตรวจสอบจาก supranutritionalความเข้มข้นได้อาหารสำหรับหยิบสับสี คล้ายคลึงกันผลลัพธ์ที่สังเกต ด้วยปืนใหญ่และ al. (1996) และเจนเซนal. ร้อยเอ็ด (1997) พวกเขาระบุไม่มีผลแห้งเสริมได้สีของ aerobically บรรจุหมูสับ ในนอกจากนี้ Hoving Bolink et al. (1998) รายงานความ-ต้อนผลกระทบของการเพิ่ม VE ให้อาหารกับความมั่นคงสีของสด LM และ Psoas ใหญ่กล้ามเนื้อ ถึงแม้ว่าผลบวกประจำของแห้งเสริมเพิ่มได้มีการรายงานความมั่นคงสีในเนื้อ (Faustmanร้อยเอ็ด al., 1989 หลิวและ al., 1995 O'Grady et al., 1998),เกิดผลลัพธ์ที่แตกต่างกันในหมู (Asghar et al., 1991a Monahanร้อยเอ็ด al., 1994a) เราไม่ได้กำหนดความเข้มข้นของเนื้อเยื่อได้ แต่มัน เป็นไปได้ที่ระดับใช้ในนี้การศึกษาไม่เพียงพอที่จะตระหนักถึงระดับต้องเปลี่ยนสีแบบ lean อีกวิธีหนึ่งคือ การเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องกับสายพันธุ์อาจจะชอบความแตกต่างในความมั่นคงของหมูและวัวไมโยโกลบิน (สุมานและ al., 2006)Kerth et al. (2001) พบว่าใช้ฟรี halothaneสุกรที่ มีได้ผ่านการตกแต่งอาหารที่ 600 IU /กก.ระหว่าง d 36-70 สุดท้ายก่อนฆ่าให้ลดลงช้ากว่าในกล้ามเนื้อ pH postmortem ความแตกต่างในอัตราและขอบเขตของกล้ามเนื้อ ลดลงมีความสัมพันธ์กับพัฒนาคุณภาพหมูร้าย (Wismer Pedersen1978) โดยเฉพาะ pH อย่างรวดเร็วลดลงกล้ามเนื้อก่อนpostmortem ผล pH ต่ำเมื่ออุณหภูมิซากมีมากขึ้น ซึ่งเป็นความคิดที่ส่งเสริมมากขึ้นขาดทุน denaturation และน้ำโปรตีน (Sayre และBriskey, 1963 Honikel กคิม 1986) ในปัจจุบันศึกษา แห้งเสริม VE มีอิทธิพลน้อยในกล้ามเนื้อpH ซึ่งสอดคล้องกับการศึกษาอื่น ๆ (ปืนใหญ่ร้อยเอ็ด al., 1996 Eikelenboom และ al., 2000 ไขควง et al.,2001) อย่างไร ตาม ผลของเราระบุ pH45 มากขึ้น และภูใน wk 6 ของอาหารได้ ซึ่งสามารถเชื่อมโยงกับการเปลี่ยนแปลงสูญหายหยดจากอาหารเพิ่มเติมรอบระยะเวลาร่วงหยดเป็นหนึ่งปัจจัยคุณภาพที่สำคัญที่มีผลต่ออุตสาหกรรมหมู (ปืนใหญ่ร้อยเอ็ด al., 1995a); ไม่สามารถเนื้อผูก น้ำที่นำไปสู่ปัญหาเจ็บ และเพิ่มขึ้นในการทำอาหาร (Topel et al., 1976) ขาดทุน Asghar ร้อยเอ็ดal. (1991a) รายงานชิ้นเนื้อหมูแช่แข็งจากสุกรที่เลี้ยง 200IU ของ VE กิโลกรัมของอาหารจัดแสดงขาดทุนใน thawing หยดน้อยคนอื่น ๆ มีรายงานลดขาดทุนหยดเมื่ออาหารระดับ VE จะเลี้ยงที่ 100-200 มิลลิกรัม/กิโลกรัม (Monahan ร้อยเอ็ดal., 1994b เจียและ al., 1995) ในการศึกษาปัจจุบันไม่แห้งเสริมของอาหารกับ 200 IU/กิโลกรัม ของ VEไม่เปลี่ยนค่าสูญเสียหยด อย่างไรก็ตาม ให้อาหารระดับที่ขาดทุนลดลงกิโลกรัมละ 400 IU หยด ความสมบูรณ์ของเซลล์อิทธิพลของสารหยดร่วงในเนื้อสด (ข้อเสนอแล้ว อัศวิน 1988) ความเข้มข้นสูงของ VE ในเนื้อมีแนวโน้มปกป้องความสมบูรณ์ของเยื่อหุ้มเซลล์ โดยการลดเปลี่ยนแปลง oxidative ในโครงการเมมเบรน เป็นผล สารยังคงอยู่เหมือนเดิมอีกต่อไป ลดการรั่วไหลของน้ำมัน sarcoplasmic เข้าใน extracellularช่องว่าง (Asghar et al., 1991a) นอกจากนี้ ขณะ et al(1995) และ Den Hertog Meischke et al. (1997) รายงานVE ที่ยับยั้ง phospholipase A2 และผลเป็นเวลานานความมั่นคงของ mitochondria เข้าขัดขวางรั่วไหลของ Ca2 + จากลัม sarcoplasmicซึ่งอาจเพิ่มความยาว sarcomere และจึงลดขาดทุน exudate จากเซลล์ เมื่อพิจารณาการระยะเวลาการแห้งเสริม VE ข้อมูลเปิดเผยเท่านั้นการลดสูญเสียหยดที่ wk 6 ของอาหาร แม้ว่าจะยากที่จะรู้ว่าเหตุความขัดแย้งนี้เกิดขึ้นในการศึกษาของเรา ค่าเหล่านี้สะท้อนการเปลี่ยนแปลงในค่า pH45 และภู เป็น alluded ไปก่อนหน้านี้ ความสัมพันธ์ระหว่างอัตราและขอบเขตของ postmortemลดอัตราและคุณภาพที่ดีที่สุดหมูจะจัดดีดังนั้นแม้ หยดน้ำสูญเสียค่าในการศึกษานี้ข้ามทั้งหมดรักษาได้ค่อนข้างต่ำ และอาจเพียงมีสิ่งประดิษฐ์ในข้อมูลได้VEsupplemented เลี้ยงหมู patties ทั้งดิบ และ สุก จากสุกรอาหารได้มากขึ้นทนทานต่อการเกิดออกซิเดชันของไขมันกว่านั้นจากสุกรควบคุม (40 IU/kg ของ VE) นี้สอดคล้องกับรายงานก่อนหน้านี้ (Monahan et al.,ปี 1990 Asghar และ al., 1991b) Corino et al. (1999) พบว่าอาหารแห้งเสริมในระดับ 100 และ 300 มิลลิกรัม /kg ของ VE d 60 สุดท้ายก่อนฆ่าอย่างมีนัยสำคัญปรับปรุงเสถียรภาพ oxidative ของหมูดิบ นอกจากนี้ เจนเซนal. ร้อยเอ็ด (1997) รายงาน 200 หรือเพิ่ม 700 mg/kg ของ VEความเสถียรในการเกิดออกซิเดชันไขมันใน patties สุก ในเราศึกษา อิทธิพลของอาหารได้ในการเกิดออกซิเดชันของไขมันของหมู สับที่ยังคงเห็นได้ชัดสำหรับหม้อ 6 ของตู้แช่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

VE
เสริมก่อนที่จะศึกษาอาจได้รับขาดเล็กน้อยที่อาจมีผลในการเพิ่มขึ้น
BW ครั้งเดียวเพียงพอ VE ถูกบันทึกอยู่ในอาหาร. ไม่ว่าจะเป็นปรากฏการณ์ทางชีวภาพที่แท้จริงจะต้องมีการตรวจสอบเพิ่มเติม. อิทธิพลไม่มีการตั้งข้อสังเกตในหมู่ supranutritional อาหาร VE ความเข้มข้นสำหรับ สีเนื้อสับ ที่คล้ายกันผลการถูกตั้งข้อสังเกตจากแคนนอน, et al (1996) และเซ่นet al, (1997) พวกเขาชี้ไม่มีผลของการเสริม VE กับสีของบรรจุ aerobically หมูสับ ในนอกจากนี้ Hoving-Bolink et al, (1998) รายงาน signifi- ผลกระทบของการเพิ่มลาดเท VE กินเสถียรภาพของสีของLM สดและกล้ามเนื้อ psoas ที่สำคัญ แม้ว่าผลในเชิงบวกของการเสริมประจำเพิ่มขึ้น VE ได้รับการรายงานเพื่อความมั่นคงในสีเนื้อ (Faustman et al, 1989;. หลิว, et al, 1995;.. เกรดี้, et al, 1998) ผลที่แตกต่างกันเกิดขึ้นในหมู (Asghar et อัล, 1991a. Monahan., et al, 1994a) เราไม่ได้ตรวจสอบความเข้มข้นของเนื้อเยื่อของ VE แต่มันก็เป็นไปได้ว่าระดับนี้ที่ใช้ในการศึกษามีไม่เพียงพอที่จะตระหนักถึงระดับที่จำเป็นในการเปลี่ยนสียัน อีกวิธีหนึ่งคือการเปลี่ยนแปลงสายพันธุ์ที่เกี่ยวข้องอาจต้องรับผิดชอบสำหรับความแตกต่างในความมั่นคงของเนื้อหมูและวัวmyoglobin (ซูแมน et al., 2006). Kerth et al, (2001) พบว่าการเสริม halothane ฟรีหมูกับVE ผ่านทางอาหารการตกแต่งที่ 600 IU / กก. ในช่วง 36-70 วันก่อนที่จะมีผลในการฆ่าลดลงช้าลงในค่าpH ของกล้ามเนื้อการชันสูตรศพ ความแตกต่างในอัตราและขอบเขตของการลดลงของค่า pH ของกล้ามเนื้อมีความเกี่ยวข้องกับการพัฒนาคุณภาพเนื้อหมูที่ไม่พึงประสงค์(Wismer-Pedersen, 1978) โดยเฉพาะอย่างยิ่งการลดลงอย่างรวดเร็วในค่า pH ของกล้ามเนื้อต้นผลการชันสูตรศพในค่าpH ต่ำกว่าเมื่ออุณหภูมิซากมีมากขึ้นซึ่งเป็นความคิดที่จะส่งเสริมมากขึ้นdenaturation โปรตีนและการสูญเสียน้ำ (Sayre และBriskey 1963; Honikel และคิม, 1986) ในปัจจุบันการศึกษาการเสริม VE มีอิทธิพลน้อยในกล้ามเนื้อค่าpH ซึ่งมีความสอดคล้องกับการศึกษาอื่น ๆ (แคนนอนet al, 1996;. Eikelenboom et al, 2000;.. ฟิลลิป, et al, 2001) อย่างไรก็ตามผลของเราแสดงให้เห็น pH45 มากขึ้นและภู6 สัปดาห์ของการให้อาหาร VE ซึ่งอาจจะเชื่อมโยงกับการเปลี่ยนแปลงในการสูญเสียน้ำหยดเป็นผลมาจากการให้อาหารการขยายระยะเวลา. การสูญเสียน้ำหยดเป็นหนึ่งในปัจจัยที่มีคุณภาพที่สำคัญส่งผลกระทบต่ออุตสาหกรรมเนื้อหมู (แคนนอน et al,, 1995a). ไร้ความสามารถของเนื้อสัตว์ที่จะนำไปสู่การผูกน้ำเพื่อความอ่อนโยนและปัญหาการเพิ่มขึ้นของการสูญเสียการทำอาหาร(Topel et al., 1976) Asghar et al, (1991a) รายงานหมูสับแช่แข็งจากสุกร 200 IU ของ VE / กิโลกรัมของอาหารที่จัดแสดงการสูญเสียน้ำหยดน้อยลงในการละลาย. อื่น ๆ มีรายงานว่ามีการสูญเสียน้ำหยดลดลงเมื่ออาหารVE ระดับเป็นอาหารที่ 100-200 mg / kg (Monahan et al., 1994b. Cheah, et ​​al, 1995) ในการศึกษาปัจจุบันการเสริมอาหารที่มี 200 IU / กิโลกรัม VE ไม่ได้เปลี่ยนแปลงค่าการสูญเสียน้ำหยด อย่างไรก็ตามระดับการให้อาหารที่400 IU / กก. ลดการสูญเสียน้ำหยด ความสมบูรณ์ของเซลล์เมมเบรนที่มีอิทธิพลต่อการสูญเสียน้ำหยดในเนื้อสด(เสนอและอัศวิน1988) ความเข้มข้นสูงของ VE ในเนื้อสัตว์มีแนวโน้มปกป้องความสมบูรณ์ของเยื่อหุ้มเซลล์โดยการลดการเปลี่ยนแปลงออกซิเดชันไขมันในเมมเบรน ในฐานะที่เป็นผลให้เยื่ออีกต่อไปยังคงเหมือนเดิมลดการรั่วไหลของของเหลวsarcoplasmic เข้าไปใน extracellular พื้นที่ (Asghar et al., 1991a) นอกจากนี้ Cheah et al. (1995) และ Den-Hertog Meischke et al, (1997) รายงานว่าVE A2 phospholipase ยับยั้งและผลในการเป็นเวลานานความมั่นคงของเยื่อmitochondria และขัดขวางการรั่วไหลของCa2 + จาก sarcoplasmic reticulum, ซึ่งอาจเพิ่มระยะเวลาในซีกและจึงลดการสูญเสียสารหลั่งจากเซลล์ เมื่อพิจารณาถึงระยะเวลาของการ VE เสริมข้อมูลของเราแสดงให้เห็นเพียงการลดการสูญเสียน้ำหยดที่6 สัปดาห์ของการให้อาหาร แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากที่จะรู้ว่าทำไมแตกต่างนี้เกิดขึ้นในการศึกษาของเราค่าเหล่านี้สะท้อนการเปลี่ยนแปลงในpH45 และค่าภู ในฐานะที่พูดพาดพิงถึงก่อนหน้านี้ความสัมพันธ์ระหว่างอัตราและขอบเขตของการชันสูตรศพค่า pH ลดลงและคุณภาพของเนื้อหมูที่ดีที่สุดมีเอกสารดี. ดังนั้นแม้ค่าการสูญเสียน้ำหยดในการศึกษานี้ทั่วรักษาทั้งหมดอยู่ในระดับต่ำมากและก็อาจจะเป็นสิ่งประดิษฐ์ในข้อมูลไส้หมูทั้งดิบและสุกจากสุกร VEsupplemented อาหารได้มากขึ้นทนต่อการเกิดออกซิเดชันของไขมันมากกว่าผู้ที่มาจากการควบคุมสุกร (40 IU / กิโลกรัม VE) นี้มีความสอดคล้องกับรายงานก่อนหน้านี้ (Monahan, et al. 1990;. Asghar, et al, 1991b) คอร์รีเอตอัล (1999) แสดงให้เห็นว่าการเสริมอาหารในระดับ100 และ 300 มิลลิกรัม / กิโลกรัม VE ในช่วง 60 วันก่อนที่จะฆ่าอย่างมีนัยสำคัญช่วยเพิ่มความเสถียรออกซิเดชันของเนื้อหมูดิบ นอกจากนี้เซ่นet al, (1997) รายงาน 200 หรือ 700 มิลลิกรัม / กิโลกรัมของ VE เพิ่มเสถียรภาพออกซิเดชันของไขมันในไส้สุก ในการศึกษาของเราอิทธิพลของอาหารใน VE ออกซิเดชันของไขมันของหมูสับยังคงเห็นได้ชัดถึง6 เดือนจากช่องแช่แข็ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ได้เสริมก่อนศึกษาอาจได้รับ
บกพร่องเล็กน้อย ซึ่งอาจมีผลในการเพิ่มน้ำหนักตัวได้ก็เพียงพอ
เมื่อเพิ่มอาหาร .
ไม่ว่านี้เป็นปรากฏการณ์จริงทางชีวภาพจะต้องสอบสวนเพิ่มเติม
.
ไม่มีอิทธิพลพบว่าในหมู่ supranutritional
อาหารและความเข้มข้นสำหรับสันตัดสี ผลที่คล้ายกัน
พบปืนใหญ่ et al .( 1996 ) และ เจนเซ่น
et al . ( 1997 ) พวกเขาพบไม่มีผลของการได้เสริม
สีของ aerobically หมูสับ . ใน
นอกจากนี้โฮวิ่ง bolink et al . ( 1998 ) รายงาน signifi -
ไม่สามารถต่อเพิ่มได้กิน
เสถียรภาพของ LM สีสด และ psoas กล้ามเนื้อหลัก แม้ว่า
ตามปกติผลในเชิงบวกของการเสริมเพิ่มได้
มีรายงานว่าเพื่อเสถียรภาพ สีในเนื้อ ( faustman
et al . , 1989 ; Liu et al . , 1995 ; O ' Grady et al . , 1998 ) ,
) ผลที่เกิดขึ้นในหมู ( asghar et al . , 1991a ; โมนาแฮน
et al . , 1994a ) เราไม่ได้ตรวจสอบเนื้อเยื่อความเข้มข้น
ของได้ แต่เป็นไปได้ว่า ระดับที่ใช้ในการศึกษา
มีไม่เพียงพอที่จะตระหนักถึงระดับที่จำเป็นเพื่อเปลี่ยนสี ยัน อีกวิธีหนึ่งคือชนิดที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลง
อาจรับผิดชอบด้านความมั่นคง
หมูและวัวไมโอโกลบิน ( ข้าวต้มมัด et al . , 2006 ) .
kerth et al . ( 2001 ) พบว่าการเสริมฮาโลเธนฟรี
กับได้ผ่านการตกแต่งอาหารที่ 600 IU /
กิโลกรัมในช่วง 36 ถึง 70 D ก่อนฆ่า (
ลดลงช้าในการชันสูตรศพ pH ของกล้ามเนื้อ ความแตกต่าง
ในอัตราและขอบเขตของการลดลงค่า pH ของกล้ามเนื้อเกี่ยวข้องกับการพัฒนาคุณภาพหมูที่ไม่พึงประสงค์ ( วิสเซอเมอร์ Pedersen ,
1978 ) โดยเฉพาะการลดลงอย่างรวดเร็วในช่วงต้นอกล้ามเนื้อ
การชันสูตรศพในราคาซากอ เมื่ออุณหภูมิ
เป็นมากขึ้นซึ่งเป็นความคิดที่จะส่งเสริมการสูญเสียน้ำและโปรตีนมากขึ้น (
( แซร์และ
briskey 1963 ; honikel และคิม , 1986 ) ในการศึกษาปัจจุบัน
,ได้เสริมมีอำนาจน้อย อกล้ามเนื้อ
ซึ่งสอดคล้องกับการศึกษาอื่น ๆ ( ปืนใหญ่
et al . , 1996 ; eikelenboom et al . , 2000 ; ฟิลลิป et al . ,
2001 ) อย่างไรก็ตาม ผลของเราระบุ ph45 มากขึ้นและ
ภูใน 6 สัปดาห์อาหารได้ ซึ่งสามารถเชื่อมโยงกับ
เปลี่ยนในการสูญเสียเป็นผลจากการขยายระยะเวลาการให้
.
การสูญเสีย เป็นหนึ่งในหลักปัจจัยคุณภาพที่มีผลต่อ
อุตสาหกรรมหมู ( ปืนใหญ่ et al . , 1995a ) ; ไม่สามารถ
เนื้อมัดน้ำก่อให้เกิดปัญหาความอ่อนโยนและ
เพิ่มขึ้นในการ สูญเสีย ( topel et al . , 1976 ) asghar et
อัล ( 1991a ) รายงานสด หมูบด จากสุกรที่ได้รับ 200
IU ของได้ / กก. อาหารมีการสูญเสียหยดน้อยละลาย
คนอื่นรายงานการสูญเสียลดลงเมื่ออาหาร
ได้ระดับเป็นอาหารที่ 100 ถึง 200 มก. / กก. (
1994b โมนาแฮน et al . , ;โรงเรียน et al . , 1995 ) ในการศึกษาปัจจุบัน
การเสริมอาหารด้วย 200 IU / kg ได้ทำ
หลังจากการสูญเสีย ค่า อย่างไรก็ตาม การให้ระดับ
400 IU / kg ลดการสูญเสีย . ความสมบูรณ์ของเซลล์ membranes
อิทธิพลการสูญเสียเนื้อสด ( เสนอ
และอัศวิน , 1988 ) ความเข้มข้นสูงของได้ในเนื้อ
อาจปกป้องความสมบูรณ์ของเยื่อหุ้มเซลล์ โดยการลด
การเปลี่ยนแปลงที่พบในเยื่อไขมัน . โดย
ผลเมมเบรนยังคงเหมือนเดิมอีกต่อไป ลดการรั่วไหลของของเหลว sarcoplasmic

( เป็นสำคัญ asghar et al . , 1991a ) นอกจากนี้โรงเรียน et al .
( 1995 ) และเดน hertog meischke et al . ( 1997 ) รายงาน
ที่ได้ยับยั้ง phospholipase A2 และผลลัพธ์ในเสถียรภาพยืดเยื้อของ mitochondria membranes และขัดขวาง

การรั่วซึมของแคลเซียมจาก sarcoplasmic reticulum
, ซึ่งอาจปรับปรุงความยาวซาร์โคเมียร์และจึงลด
ที่เกิดจากการสูญเสียจากเซลล์ เมื่อพิจารณาระยะเวลาที่ได้เสริม

ของเราเปิดเผยเฉพาะข้อมูลในการลดการสูญเสีย ใน 6 สัปดาห์ด้วย แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากที่จะรู้ว่าทำไม

ความขัดแย้งนี้เกิดขึ้นในการศึกษาของเรา ค่าเหล่านี้สะท้อนการเปลี่ยนแปลง
ph45 และภูค่าที่พูดถึงก่อนหน้านี้ ความสัมพันธ์ระหว่างอัตราและขอบเขตของ

หลังจาก pH ลดลงและคุณภาพหมูสุดยอดมีเอกสารดี .
แล้วค่าการสูญเสียในการศึกษา
ข้ามการทดลองค่อนข้างต่ำ และอาจเพียงแค่
เป็นสิ่งประดิษฐ์ในข้อมูล .
Patties หมู ทั้งดิบและสุก จากสุกรที่ได้รับอาหารทดลอง vesupplemented

เพิ่มเติมป้องกันปฏิกิริยาออกซิเดชันของลิพิดกว่าจากสุกรกลุ่มควบคุม ( 40 IU / kg ได้ ) นี้
สอดคล้องกับรายงานก่อนหน้านี้ ( โมนาแฮน et al . ,
1990 ; asghar et al . , 1991b ) โคริโน่ et al . ( 1999 ) พบ
อาหารเสริมที่ระดับ 100 และ 300 มิลลิกรัม / กิโลกรัมได้
ในช่วง 60 D ก่อนฆ่าอย่างมาก
ช่วยเพิ่มเสถียรภาพออกซิเดชันของวัตถุดิบหมู นอกจากนี้ เจนเซ่น
et al . ( 1997 ) รายงานหรือ 700 มก. / กก. ได้ปรับปรุง
การออกซิเดชันของไขมันในอาหารของ patties ใน
การศึกษาของเรา อิทธิพลของการบริโภคได้ในปฏิกิริยาออกซิเดชันของลิพิด
ของเนื้อหมูยังคงปรากฏชัดถึง 6 โมของตู้แช่