The poetic expressiveness and creat

The poetic expressiveness and creativity of Japanese women poets of the Manyoshu era is generally regarded as a manifestation of the freedom and relatively high political and economic status women of that era enjoyed. During the Heian period (A.D. 794-1185) which followed, Japanese women became increasingly relegated to domestic roles under the influence of Buddhism and Confucianism, which excluded women from the political and economic arenas. Yet, since poetry of the period came to be defined solely as short lyrical poetry, known as waka, and became the prevailing means of expressing love, women continued to excel in and play a central role in the development of classical Japanese poetry. Moreover, while official Japanese documents were written in Chinese, the phoenetic alphabet kana was used for poetry. Also referred to as onna moji ("women's letters"), kana was not deemed sufficiently sophisticated for use by Japanese men, who continued to write Chinese poetry, increasingly for expressing religious ideas and as an intellectual pastime. Chinese poetry ultimately yielded, then, to waka as the mainstream of Japanese poetry.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Expressiveness บทกวีและความคิดสร้างสรรค์ของผู้หญิงญี่ปุ่นกวี Manyoshu ยุคคือโดยทั่วไปถือว่าเป็นยามอิสระและสถานะทางการเมือง และเศรษฐกิจค่อนข้างสูงยุคนั้นชอบผู้หญิง ช่วงเฮ (คศ. 794-1185) ซึ่งตาม ผู้หญิงญี่ปุ่นกลายเป็นมากขึ้น relegated กับบทบาทภายในประเทศภายใต้อิทธิพลของศาสนาพุทธและ Confucianism ซึ่งไม่รวมสตรีจากสถานการทางการเมือง และเศรษฐกิจ ได้ เนื่องจากบทกวีของระยะเวลามากำหนดแต่เพียงผู้เดียวเป็นกวีนิพนธ์น้อยจอมสั้น เป็น waka และกลายเป็น หมายถึงค่าของความรัก ผู้หญิงต่อ การ excel ในบทบาทศูนย์กลางในการพัฒนาของบทกวีญี่ปุ่นคลาสสิก นอกจากนี้ ในขณะที่ทางเขียนภาษาจีน เอกสารภาษาญี่ปุ่น คะนะอักษร phoenetic ถูกใช้ในบทกวี ยัง เรียกว่าโมจิ onna ("ผู้หญิงอักษร"), คะนะถูกไม่ถือว่าทันสมัยเพียงพอสำหรับการใช้งาน โดยคนญี่ปุ่น ที่ยังคงเขียนบทกวีจีน มากขึ้น ในการแสดงความคิดทางศาสนา และ เป็นงานอดิเรกมีปัญญา บทกวีจีนในที่สุดผล แล้ว การ waka เป็นกับบทกวีญี่ปุ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทกวีที่ลึกซึ้งและความคิดสร้างสรรค์ของผู้หญิงญี่ปุ่นกวีของยุค Manyoshu โดยทั่วไปถือว่าเป็นประกาศของเสรีภาพและทางการเมืองและเศรษฐกิจที่ค่อนข้างสูงของผู้หญิงสถานะในยุคที่มีความสุข ในช่วงระยะเวลาที่ละ (AD 794-1185) ซึ่งตามผู้หญิงญี่ปุ่นมากขึ้นเรื่อย ๆ ผลักไสให้บทบาทในประเทศภายใต้อิทธิพลของศาสนาพุทธและขงจื้อซึ่งได้รับการยกเว้นผู้หญิงจากทางการเมืองและเศรษฐกิจโดยสิ้นเชิง แต่เนื่องจากบทกวีของระยะเวลาที่มาเป็นบทกวีที่กำหนดไว้ดังกล่าว แต่เพียงผู้เดียวในระยะสั้นเป็นที่รู้จักในฐานะ Waka และกลายเป็นวิธีการแพร่หลายของการแสดงความรักของผู้หญิงยังคงเก่งในและมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาของบทกวีคลาสสิกของญี่ปุ่น นอกจากนี้ในขณะที่เอกสารอย่างเป็นทางการของญี่ปุ่นที่เขียนในภาษาจีน kana ตัวอักษร phoenetic ใช้สำหรับบทกวี นอกจากนี้จะเรียกว่าโมจิ Onna ("จดหมายของผู้หญิง") kana ไม่ได้ถือว่ามีความซับซ้อนพอสำหรับการใช้งานโดยคนญี่ปุ่นที่ยังคงเขียนบทกวีจีนมากขึ้นสำหรับการแสดงความคิดเห็นทางศาสนาและเป็นงานอดิเรกที่ทางปัญญา บทกวีจีนให้ผลในท้ายที่สุดแล้วจะ Waka เป็นกระแสหลักของบทกวีภาษาญี่ปุ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความลึกซึ้งและสร้างสรรค์บทกวีของกวีหญิงญี่ปุ่นในยุค manyoshu โดยทั่วไปถือเป็นการแสดงออกของเสรีภาพและค่อนข้างสูง ภาวะทางการเมืองและเศรษฐกิจของผู้หญิงในยุคนั้นชอบ ในช่วงยุคเฮอัง ( พ.ศ. ยุคเฮอัง ) ซึ่งตาม ผู้หญิงญี่ปุ่นกลายเป็นมากขึ้นให้เป็นบทบาทในประเทศภายใต้อิทธิพลของศาสนาพุทธ และลัทธิขงจื๊อซึ่งไม่รวมผู้หญิงจาก arenas ทางการเมืองและเศรษฐกิจ ยัง , ตั้งแต่บทกวีของระยะเวลามากำหนด แต่เพียงผู้เดียวเป็นบทกวีโคลงสั้น ๆสั้น เรียกว่า Waka และกลายเป็นที่แพร่หลายหมายถึงการแสดงความรัก ผู้หญิงยังคงเก่งและมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาของบทกวีภาษาญี่ปุ่นคลาสสิก นอกจากนี้ ในขณะที่เอกสารญี่ปุ่นอย่างเป็นทางการ ถูกเขียนในภาษาจีนตัวอักษร phoenetic คานะใช้บทกวี สาวโมจิ ( ยังเรียกว่า " จดหมาย " ของผู้หญิง ) , คานะไม่ได้ถือว่าซับซ้อนอย่างเพียงพอสำหรับการใช้งานโดยผู้ชายญี่ปุ่น ที่ยังคงเขียนบทกวีจีนมากขึ้นสำหรับการแสดงความคิดทางศาสนาและเป็นกีฬาทางปัญญา บทกวีจีนในที่สุด พบแล้ว , Waka เป็นหลักของบทกวีญี่ปุ่น