After the first year, we allowed th

After the first year, we allowed the fire-emitted CH4 (and its influence on
radiative forcing) to decrease with an atmospheric lifetime of 10 years, reflecting
oxidation by OH and other sink processes. Fire-emitted CO2 was removed from the
atmosphere by two sinks: the accumulation of carbon in the recovering post-fire
ecosystem and via ocean exchange. In considering this single fire, we assumed the rest of
the terrestrial biosphere was neither a sink nor a source. Our approach for estimating the
post-fire trajectory of net ecosystem production (NEP) and subsequent carbon
accumulation is described in section 1.3. Ocean uptake of the fire-emitted CO2 pulse was
estimated using an impulse response function from the Joos and Siegenthaler ocean
carbon model as described by Enting et al. (2001). This response function (fig. S3C) was
constructed assuming that the emitted pulse occurred at contemporary CO2 levels and that
fossil fuel emissions continue on a trajectory required for stabilization of atmospheric
CO2 at 650 ppm by 2100 (24). In each year after fire, ocean exchange acted only upon the
component of the fire-emitted CO2 pulse that remained in the atmosphere (that wasn’t
taken up in previous time steps by regrowing vegetation or by ocean exchange).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากปีแรก เราได้ CH4 ออกไฟ (และอิทธิพลของบังคับ radiative) ลด มีอายุการใช้งานเป็นบรรยากาศ 10 ปี สะท้อนออกซิเดชัน โดย OH และกระบวนการซิงค์อื่น ๆ CO2 ออกมาไฟถูกเอาออกจากการบรรยากาศ โดยอ่าง: สะสมของคาร์บอนในไฟหลังเริ่มฟื้นตัวระบบนิเวศและ ทางมหาสมุทรแลกเปลี่ยน ในการพิจารณานี้ไฟเดี่ยว เราสันนิษฐานเหลือชีวบริเวณภาคพื้นไม่มีอ่างหรือแหล่งที่มา วิธีการของเราสำหรับการประเมินไฟของระบบนิเวศสุทธิผลิต (NEP) และคาร์บอนต่อมาภายหลังรวบรวมอธิบายไว้ในหัวข้อ 1.3 ถูกมหาสมุทรดูดซับของชีพจร CO2 ออกไฟประเมินโดยใช้ฟังก์ชันการตอบสนองกระแสจากมหาสมุทร Joos และ Siegenthalerคาร์บอนรุ่นตามที่อธิบายไว้โดย Enting et al. (2001) ฟังก์ชันนี้ตอบ (ฟิก มี S3C)สร้างสมมติว่าชีพจร emitted เกิดขึ้นที่ระดับ CO2 ที่ทันสมัยและเชื้อเพลิงฟอสซิลปล่อยต่อไปบนวิถีที่จำเป็นสำหรับเสถียรภาพของบรรยากาศCO2 ที่ 650 ppm โดย 2100 (24) ในแต่ละปีหลังจากที่ไฟไหม้ แลกเปลี่ยนทะเลดำเนินการเฉพาะส่วนประกอบของไฟออก CO2 ชีพจรที่ยังคงอยู่ในบรรยากาศ (ที่ไม่ได้นำค่าในขั้นตอนก่อนหน้าเวลา โดย regrowing พืช หรือแลกเปลี่ยนทะเล)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากปีแรกที่เราได้รับอนุญาตให้ไฟที่ปล่อยออกมา CH4
(และอิทธิพลที่มีต่อการบังคับให้รังสี) เพื่อลดอายุการใช้งานที่มีบรรยากาศ 10
ปีสะท้อนให้เห็นถึงการเกิดออกซิเดชันโดยOH และกระบวนการอื่น ๆ ที่อ่างล้างจาน CO2
ไฟที่ปล่อยออกมาจะถูกลบออกจากบรรยากาศสองอ่างล้างมือ:
การสะสมคาร์บอนในการกู้คืนโพสต์ไฟระบบนิเวศและการแลกเปลี่ยนผ่านทางทะเล
ในการพิจารณาเพลิงเดียวเราสันนิษฐานว่าส่วนที่เหลือของชีวมณฑลบกเป็นทั้งอ่างล้างจานหรือแหล่งที่มา วิธีการของเราสำหรับการประมาณวิถีการโพสต์ไฟของการผลิตระบบนิเวศสุทธิ (เอ็นอีพี) และคาร์บอนต่อมาสะสมอธิบายไว้ในส่วน1.3 การดูดซึมของมหาสมุทรชีพจร CO2 ไฟที่ปล่อยออกมาได้รับการประมาณโดยใช้ฟังก์ชั่นกระตุ้นการตอบสนองจากจูซและSiegenthaler มหาสมุทรรูปแบบคาร์บอนตามที่อธิบายEnting et al, (2001) ฟังก์ชั่นการตอบสนอง (รูป. S3C) ถูกสร้างขึ้นสมมติว่าชีพจรที่ปล่อยออกมาในระดับที่เกิดขึ้นร่วมสมัยและ CO2 ที่ปล่อยก๊าซเชื้อเพลิงฟอสซิลดำเนินการต่อในวิถีที่ต้องใช้ในการรักษาเสถียรภาพของบรรยากาศCO2 ที่ 650 ppm ภายในปี 2100 (24) ในแต่ละปีหลังจากที่ไฟไหม้แลกเปลี่ยนทะเลทำหน้าที่เพียงกับส่วนประกอบของชีพจร CO2 ที่ปล่อยออกมาไฟที่ยังคงอยู่ในบรรยากาศ (ที่ไม่ได้นำขึ้นมาในขั้นตอนที่ครั้งก่อนหน้านี้โดยการปลูกพืชผักหรือโดยการแลกเปลี่ยนมหาสมุทร)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากปีแรก เราอนุญาตให้ยิงออกมาร่าง ( และอิทธิพลที่มีต่อ
radiative บังคับ ) จะลดลงตามอายุการใช้งาน บรรยากาศของ 10 ปี สะท้อนให้เห็นถึงกระบวนการออกซิเดชันโดยโอ
และอ่างอื่น ๆ ไฟปล่อย CO2 จะถูกลบออกจาก
บรรยากาศสองอ่าง : การสะสมของคาร์บอนในการกู้คืนการโพสต์ไฟ
ระบบนิเวศและผ่านมหาสมุทรตรา ในการพิจารณาไฟเดียวนี้เราถือว่าเป็นส่วนที่เหลือของมณฑลบก
ไม่จมหรือแหล่งที่มา วิธีการของเราสำหรับการโพสต์ไฟ
วิถีการผลิตระบบนิเวศสุทธิ ( เนป ) และการสะสมคาร์บอน
ตามมาอธิบายในส่วน 1.3 . มหาสมุทรการปล่อย CO2 ไฟชีพจรคือ
ประเมินโดยใช้ฟังก์ชันตอบสนองแรงกระตุ้นจากยูส
และมหาสมุทรซีกินเทอเลอร์คาร์บอนรูปแบบตามที่อธิบายไว้โดย enting et al . ( 2001 ) นี้ฟังก์ชันตอบสนอง ( รูปที่ s3c ) คือ
สร้างสมมติว่าปล่อยชีพจรเกิดขึ้นที่ระดับ CO2 ที่ปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากเชื้อเพลิงฟอสซิลร่วมสมัย
ต่อวิถีที่จำเป็นสำหรับเสถียรภาพของคาร์บอนไดออกไซด์ในอากาศ
ที่ 650 ส่วน 2100 ( 24 ) ในแต่ละปีหลังไฟทะเลตราแสดงเฉพาะเมื่อ
องค์ประกอบของไฟปล่อย CO2 ชีพจรที่ยังคงอยู่ในบรรยากาศ ( ไม่ได้ถ่ายขึ้นในขั้นตอนก่อนหน้านี้
โดย regrowing พืชหรือมหาสมุทร ตรา )