Basics of Explosion Protection
HAZARDOUS LOCATIONS
Hazardous locations are defined as premises, buildings or parts thereof where fire or explosion hazards may exist due to the presence of flammable gases
or vapors, flammable liquids, combustible dusts, or easily ignitable fibers or flyings.
Although, flammable gases, vapors and combustible dusts exist almost everywhere, fortunately, they are present only in minute quantities. Simply because
flammable gasses or vapors, or combustible dusts are present, there is not necessarily a hazardous location. The quantities or concentrations must be sufficient to
present a potential explosion hazard.
The electrical codes that deal with these types of hazardous locations areas do not deal with materials such as high explosives, such as dynamite,
munitions, or fireworks. Other rules and regulations deal with areas involving these materials.
Understanding “Global” Hazardous Location Requirements
The evolution of hazardous location electrical codes and standards throughout the world has taken two distinct paths. In North America, a “Class, Division”
System has been used for decades as the basis for area classification of hazardous (classified) locations. Because the hazards and methods of protecting electrical
equipment against these hazards differ for different materials, hazardous locations are divided into three Classes, and two Divisions. The Classes are based on
the type of hazard and the explosive characteristics of the material with the Divisions being based on the occurrence or risk of fire or explosion that the material
presents. While the United States and Canada have some differences in acceptable wiring methods and product standards, their systems are very similar.
In other parts of the world, areas containing potentially explosive atmospheres are dealt with using a “Zone System”. Zones are based predominantly on the
International Electrotechnical Commission (IEC) and European Committee for Electrotechnical Standardization (CENELEC) standards. Whereas North America
deals with multiple types of hazardous atmospheres, the North American Zone System presently addresses only flammable gases and vapors which is the
equivalent to North America’s Class I locations. The most significant difference in the Zone system is that the level of hazard probability is divided into three
Zones as oppose to two Divisions.
While specific requirements differ, the Unites States and Canada have incorporated the Zone System for Class I, hazardous locations into their recent
electrical code updates. Both systems provide effective solutions for electrical equipment used in hazardous locations and both have excellent
safety records.
HAZARDOUS LOCATION BASICS
In North America, hazardous locations are separated into three “Classes” or types based on the explosive characteristics of the materials. The Classes or type of
material is further separated into “Divisions” or “Zones” based on the risk of fire or explosion that the material poses. The Zone system has three levels of hazard
versus the Division System’s two levels.
Basics of Explosion Protection
Hazardous Materials Class/Division System Zone System ➀
Gasses or Vapors ➀ Class I, Division 1 Zone 0 Zone 1
Class I, Division 2 Zone 2
Combustible Dusts ➁ Class II, Division 1 Zone 20 Zone 21
Class II, Division 2 Zone 22
Fibers or Flyings Class III, Division 1
Class III, Division 2 No Equivalent
➀ The United States and Canada have adopted Zones for Gasses and Vapors
➁ Zones for Dust are not yet developed for North America
Class I, Locations
Class I locations are those in which flammable "gases or vapors" are, or may be, present in the air in quantities sufficient to produce explosive or
ignitible mixtures. The terms, "gases or vapors" differentiates between materials that are in a gaseous state under normal atmospheric conditions,
such as hydrogen or methane, and a vapor that is flashed off from a liquid, under normal atmospheric conditions, such as gasoline.
The subdivision of Class I, locations into “Divisions” or “Zones” is based on the probability that an explosive gas atmosphere may be present in a location.
If the risk is extremely low, the location is considered non-hazardous. A good example of a low risk area is a single family home with natural gas or propane
furnace for heating. The gas could, and does on extremely rare occasions, leak into the home, encounter an ignition source and an explosion occurs,
usually with devastating results. However, since the risk is so low, because of the safety systems built into the gas supply and heating equipment, these areas
are not “hazardous classified locations”.
Recent editions of the NEC®
(National Electrical Code) and CEC®
(Canadian Electrical Code) have incorporated the international definitions for “Zones” for Class I,
locations. The two codes continue to address the “Division” system although the methods are somewhat different.
The frequency of occurrence determines the level of hazard for a location. Simply stated, the longer the material is present, the greater the risk.
The charts below compare the Division and Zone systems in terms of risk assessment.
The abnormal conditions of occurrence, or lower risk areas, in the Zone and Division system are basically identical. However, in areas where a
hazard is expected to occur in normal operation, the Zone system deals with highest risk areas separately, and risk associated with the remaining
location is considered lower. The Division system tends to be less specific in its consideration of Division 1. The Division system treats all areas
where a hazard is expected to occur in normal operation the same.
The following chart illustrates the differences between the various Zones.
Class I, Division 1
Risk
Risk
Division 1
Duration of time gas is present
1 Hour
per Year
10 Hours
per Year
Zone 1
Zone 0
Zone 2 Division 2
Not
Classified Not
Classified
Duration of time gas is present
1 Hour
per Year
10 Hours
per Year
1000 Hours
per Year
Frequency of Occurrence Division System Zone System
Continuous Zone 0
Intermittent Periodically Zone 1
Abnormal Condition Class I, Division 2 Zone 2
Grade of Release Zone Flammable Mixture Present
Continuous 0 1000 hours per year or more (10%)
Primary 1 Between 10 and 1000 hours per year or more (0.1% to 10%)
Secondary 2 Less than 10 hours per year (0.01% to 0.1%)
Unclassified - Less than 1 hour per year (Less than 0.01%)➀
This is a combination of Tables 2 and 3 from API RP505
➀ The 1-hour per year used in API RP505 is considered to be high by some industry experts. Conservative estimates of this figure should be 0.01 hours per year.
A3
INTRODUCTION Basics of Explosion Protection
HAZARDOUS LOCATIONS
INNOVATIVE EXPLOSION PROTECTION by R. STAHL 1-800-782-4357
Class I locations are further divided into Groups based on the explosive properties of the materials present. North America has traditionally used four groups while the
IEC and CENELEC use three.
The chart below compares the two systems.
Typical Gas Class/Division Gas Groups Zone Gas Groups
Acetylene A
Hydrogen B
Ethylene C II B
Propane D II A
(The US has added a “IIB + hydrogen” group to address certain construction limitations.)
Class II Locations
Class II locations are those which are hazardous due to the presence of combustible or electrically conductive dusts. The dust must be present in sufficient quantities
for a fire or explosion hazard to exist. The fact that there is some combustible dust present does not mean a Class II hazardous location exists.
Class II substances are divided into three groups for similar reasons to those of Class I materials: equipment design and area classification. Class II groups are based
on different characteristics than those of Class I, given the requirements for an explosion to occur and the protection methods required for
equipment. In Class II locations the ignition temperature, the electrical conductivity, and the thermal blanketing effect of the dust are critical when dealing with heatproducing
equipment, such as lighting fixtures and motors. It is these factors which are the deciding factors in determining the Class II groups.
Groups Type of Material Examples
E Electrically Conductive Dusts Powdered Metals such as Aluminum or Magnesium
F Carbonaceous Dusts Carbon Black, Coal Dust or Coke Dust
G Agricultural Dusts Grain, Flour, Sugars, Spices and certain Polymers
(The IEC has developed Zones for atmospheres containing combustible dusts, which again separates areas in to three Zones 20, 21 and 22.)
Zone 20, 21 and 22 Locations
The IEC has recently introduced the three-Zone system for combustible dust locations. These have not been included in North American codes yet.
The definitions are as follows:
Zone 20 - an area in which a combustible dust, as a cloud, is present continuously or frequently during normal operations in sufficient quantities to
produce an explosive mixture.
Zone 21 - an area in which a combustible dust, as a cloud, is likely to occur during normal operations in sufficient quantities to produce an explosive mixture.
Zone 22 - an area in which combustible dust clouds may occur infrequently and persist for only short periods of time or in which accumulations or layers
may be present under abnormal conditions.
Class III Locations
Class III locations are those which are hazardous due to the presence of easily ignitable fibers or flyings. However, the material is not suspended in the air in
quantities sufficient to produce ignitable mixtures.
Easily ignitable fibers and flyings present a serious fire risk, not normally an explosion hazard. The greater danger with Class III materials is that if a layer forms
throughout a facility, an ignition will cause a flash fire which moves at near explosive speeds.
HAZARDOUS LOCATIONS
INNOVATIVE EXPLOSION PROTECTION by R. STAHL 1-800-782-4357
TEMPERATURE CLASSES
Ignition temperature or auto-ignition temperature (ATI) is the minimum temperature
พื้นฐานของการป้องกันการระเบิด
สถานที่อันตราย
สถานที่อันตรายที่จะถูกกำหนดเป็นสถานที่อาคารหรือชิ้นส่วนที่ไฟไหม้หรืออันตรายจากการระเบิดอาจมีอยู่เนื่องจากการปรากฏตัวของก๊าซไวไฟ
หรือไอระเหยของเหลวไวไฟฝุ่นที่ติดไฟได้ง่ายหรือเส้นใย ignitable หรือลอยอยู่ในอากาศ.
แม้ว่าไวไฟ ก๊าซไอระเหยและฝุ่นที่ติดไฟอยู่เกือบทุกที่โชคดีที่มีอยู่เฉพาะในปริมาณนาที เพียงเพราะ
ก๊าซไวไฟหรือไอระเหยหรือฝุ่นที่ติดไฟได้มีอยู่มีไม่จำเป็นต้องเป็นสถานที่อันตราย ปริมาณหรือความเข้มข้นจะต้องเพียงพอที่จะ
นำเสนอการระเบิดที่อาจเกิดขึ้น.
รหัสไฟฟ้าที่จัดการกับประเภทนี้ของพื้นที่สถานที่อันตรายไม่ได้จัดการกับวัสดุเช่นวัตถุระเบิดสูงเช่นระเบิด
อาวุธหรือดอกไม้ไฟ กฎระเบียบและข้อบังคับอื่น ๆ จัดการกับพื้นที่ที่เกี่ยวข้องกับวัสดุเหล่านี้.
เข้าใจ "ระดับโลก" ความต้องการที่อยู่อันตราย
วิวัฒนาการของรหัสไฟฟ้าสถานที่อันตรายและมาตรฐานทั่วโลกได้ดำเนินการสองเส้นทางที่แตกต่างกัน ในทวีปอเมริกาเหนือ "ชั้นส่วน"
ระบบที่มีการใช้มานานหลายทศวรรษเป็นพื้นฐานสำหรับการจำแนกพื้นที่อันตราย (จำแนกประเภท) เพราะอันตรายและวิธีการในการป้องกันไฟฟ้า
อุปกรณ์กับอันตรายเหล่านี้แตกต่างสำหรับวัสดุที่แตกต่างกันสถานที่อันตรายจะถูกแบ่งออกเป็นสามชั้นเรียนและทั้งสองฝ่าย ชั้นเรียนจะขึ้นอยู่กับ
ชนิดของอันตรายและลักษณะระเบิดของวัสดุที่มีหน่วยงานอยู่บนพื้นฐานของการเกิดขึ้นหรือความเสี่ยงของการเกิดเพลิงไหม้หรือระเบิดว่าวัสดุที่
นำเสนอ ในขณะที่ประเทศสหรัฐอเมริกาและแคนาดามีความแตกต่างบางอย่างในวิธีการเดินสายไฟที่ยอมรับและมาตรฐานผลิตภัณฑ์ระบบของพวกเขาจะคล้ายกันมาก.
ในส่วนอื่น ๆ ของโลกพื้นที่ที่มีบรรยากาศที่อาจเกิดการระเบิดจะจัดการกับการใช้ "ระบบเน็ต" โซนส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับ
(International Electrotechnical Commission IEC) และคณะกรรมาธิการยุโรปเพื่อ Electrotechnical มาตรฐาน (CENELEC) มาตรฐาน ในขณะที่นอร์ทอเมริกา
ข้อตกลงกับหลายประเภทของสภาพแวดล้อมที่เป็นอันตรายในอเมริกาเหนือระบบปัจจุบันที่อยู่ในโซนก๊าซไวไฟเท่านั้นและไอระเหยซึ่งเป็น
เทียบเท่ากับนอร์ทอเมริกาชั้นสถานที่ฉัน ความแตกต่างที่สำคัญที่สุดในระบบโซนคือระดับของความน่าจะเป็นอันตรายแบ่งออกเป็นสาม
โซนเป็นคัดค้านทั้งสองฝ่าย.
ในขณะที่ความต้องการที่เฉพาะเจาะจงแตกต่างกัน Unites สหรัฐอเมริกาและแคนาดาได้รวมระบบโซนสำหรับ Class I, สถานที่อันตรายเข้ามาล่าสุดของพวกเขา
การปรับปรุงรหัสไฟฟ้า ทั้งสองระบบให้บริการโซลูชั่นที่มีประสิทธิภาพสำหรับอุปกรณ์ไฟฟ้าที่ใช้ในสถานที่อันตรายและทั้งสองมียอดเยี่ยม
บันทึกความปลอดภัย.
BASICS สถานที่อันตราย
ในทวีปอเมริกาเหนือสถานที่อันตรายจะถูกแยกออกเป็นสาม "เรียน" หรือประเภทขึ้นอยู่กับลักษณะการระเบิดของวัสดุ ชั้นเรียนหรือชนิดของ
วัสดุที่จะถูกแยกออกต่อไปเป็น "ฝ่าย" หรือ "โซน" ขึ้นอยู่กับความเสี่ยงของการเกิดเพลิงไหม้หรือระเบิดที่โพสท่าวัสดุ ระบบโซนมีสามระดับอันตราย
เมื่อเทียบกับระบบกองสองระดับ.
พื้นฐานของการป้องกันการระเบิด
ที่เป็นอันตรายวัสดุชั้น / กองระบบโซนระบบ➀
ก๊าซหรือไอระเหย➀ Class I, ส่วนที่ 1 โซน 0 โซนที่ 1
Class I, ส่วนที่ 2 โซนที่ 2
ฝุ่นที่เผาไหม้ได้ ➁ Class II, ส่วนที่ 1 โซน 20 โซน 21
Class II, ส่วนที่ 2 โซน 22
เส้นใยหรือลอยอยู่ในอากาศชั้นที่สาม, ส่วนที่ 1
ชั้นที่สาม, ส่วนที่ 2 ไม่มีเทียบเท่า
➀ประเทศสหรัฐอเมริกาและแคนาดาได้นำโซนสำหรับก๊าซและไอระเหย
➁โซนสำหรับฝุ่นเป็น ยังไม่ได้พัฒนาในทวีปอเมริกาเหนือ
Class I, สถานที่
ชั้นสถานที่ฉันเป็นคนที่ไวไฟ "แก๊สหรือไอระเหย" เป็นหรืออาจจะอยู่ในอากาศในปริมาณที่เพียงพอในการผลิตระเบิดหรือ
ผสม ignitible แง่ "แก๊สหรือไอระเหยที่" แตกต่างระหว่างวัสดุที่อยู่ในสถานะเป็นก๊าซภายใต้สภาพบรรยากาศปกติ
เช่นไฮโดรเจนมีเทนและไอที่มีประกายออกจากของเหลวภายใต้สภาพบรรยากาศปกติเช่นน้ำมัน.
แผนก ของ Class I, สถานที่ลงใน "ฝ่าย" หรือ "โซน" อยู่บนพื้นฐานของความน่าจะเป็นที่บรรยากาศก๊าซระเบิดอาจจะอยู่ในสถานที่.
หากมีความเสี่ยงอยู่ในระดับต่ำมากสถานที่มีการพิจารณาที่ไม่เป็นอันตราย ตัวอย่างที่ดีของพื้นที่มีความเสี่ยงต่ำเป็นบ้านของครอบครัวเดียวกับก๊าซธรรมชาติหรือโพรเพน
เตาเพื่อให้ความร้อน ก๊าซทำได้และไม่เกี่ยวกับโอกาสที่หายากมากรั่วไหลเข้าไปในบ้านพบแหล่งที่มาของการเผาไหม้และการระเบิดที่เกิดขึ้น
มักจะมีผลทำลายล้าง แต่เนื่องจากมีความเสี่ยงอยู่ในระดับต่ำเช่นนั้นเพราะระบบความปลอดภัยที่สร้างขึ้นในการจัดหาก๊าซและอุปกรณ์ทำความร้อนพื้นที่เหล่านี้
จะไม่ "สถานที่จัดอันตราย".
รุ่นล่าสุดของNEC®
(รหัสไฟฟ้าแห่งชาติ) และCEC®
(แคนาดาไฟฟ้า Code) ได้รวมคำนิยามต่างประเทศสำหรับ "โซน" สำหรับ Class I,
สถานที่ สองรหัสยังคงอยู่ "กอง" ระบบแม้ว่าวิธีการที่มีความแตกต่างกันบ้าง.
ความถี่ของการเกิดกำหนดระดับของอันตรายสำหรับสถานที่ตั้ง ระบุเพียงอีกต่อไปวัสดุที่เป็นปัจจุบันมากขึ้นความเสี่ยง.
ชาร์ตด้านล่างเปรียบเทียบกองและระบบเขตในแง่ของการประเมินความเสี่ยง.
สภาพผิดปกติของการเกิดขึ้นหรือต่ำลงพื้นที่เสี่ยงในเขตและระบบการกองเหมือนกันโดยทั่วไป . อย่างไรก็ตามในพื้นที่ที่
อันตรายที่คาดว่าจะเกิดขึ้นในการดำเนินงานปกติของระบบโซนเกี่ยวข้องกับพื้นที่มีความเสี่ยงสูงที่สุดที่แยกจากกันและความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับส่วนที่เหลือ
ถือว่าเป็นสถานที่ที่ต่ำกว่า ระบบส่วนที่มีแนวโน้มที่จะน้อยกว่าที่เฉพาะเจาะจงในการพิจารณาของกอง 1 กองระบบปฏิบัติต่อทุกพื้นที่
อันตรายที่คาดว่าจะเกิดขึ้นในการดำเนินงานปกติเดียวกัน.
แผนภูมิต่อไปนี้แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างโซนต่างๆ.
Class I, ส่วนที่ 1
ความเสี่ยง
ความเสี่ยง
ส่วนที่ 1
ระยะเวลาของก๊าซที่มีอยู่เวลา
1 ชั่วโมง
ต่อปี
10 ชั่วโมง
ต่อปี
โซนที่ 1
โซน 0
โซนที่ 2 ส่วนที่ 2
ไม่
จัดไม่ได้
จำแนก
ระยะเวลาของก๊าซที่มีอยู่เวลา
1 ชั่วโมง
ต่อปี
10 ชั่วโมง
ต่อปี
1,000 ชั่วโมง
ต่อปี
ความถี่ของการ เกิดขึ้นกองระบบโซนระบบ
อย่างต่อเนื่องโซน 0
เป็นระยะ ๆ เป็นระยะโซนที่ 1
ผิดปกติสภาพ Class I, ส่วนที่ 2 โซนที่ 2
ชั้นประถมศึกษาปีที่วางจำหน่ายของโซนไวไฟผสมปัจจุบัน
อย่างต่อเนื่อง 0 1000 ชั่วโมงต่อปีหรือมากกว่า (10%)
ระดับประถมศึกษา 1 ระหว่าง 10 และ 1,000 ชั่วโมงต่อปีหรือ มากขึ้น (0.1% มาอยู่ที่ 10%)
รอง 2 น้อยกว่า 10 ชั่วโมงต่อปี (0.01% มาอยู่ที่ 0.1%)
ยังไม่แบ่งประเภท - น้อยกว่า 1 ชั่วโมงต่อปี (น้อยกว่า 0.01%) ➀
นี่คือการรวมกันของตารางที่ 2 และ 3 จาก RP505 API
➀ 1 ชั่วโมงต่อปีที่ใช้ในการ RP505 API จะถือเป็นสูงโดยผู้เชี่ยวชาญในอุตสาหกรรมบาง ประมาณการแบบอนุรักษ์นิยมของรูปนี้ควรจะเป็น 0.01 ชั่วโมงต่อปี.
A3
บทนำพื้นฐานของการป้องกันการระเบิด
สถานที่อันตราย
นวัตกรรมการป้องกันการระเบิดโดยอาร์ STAHL 1-800-782-4357
ชั้นสถานที่ที่ผมจะแบ่งเป็นกลุ่มขึ้นอยู่กับคุณสมบัติของวัสดุระเบิด ปัจจุบัน นอร์ทอเมริกาได้ใช้แบบดั้งเดิมสี่กลุ่มในขณะที่
ใช้ IEC และ CENELEC สาม.
กราฟด้านล่างเปรียบเทียบทั้งสองระบบ.
ทั่วไประดับก๊าซ / แก๊สหารกลุ่มกลุ่มโซนก๊าซ
อะเซทิลีน
ไฮโดรเจนบี
เอทิลีนที่สอง B C
D โพรเพนครั้งที่สอง
(สหรัฐได้เพิ่ม "IIB + ไฮโดรเจน" กลุ่มที่จะแก้ไขข้อ จำกัด การก่อสร้างบางอย่าง.)
Class II สถานที่
ชั้นสองสถานที่เป็นผู้ที่เป็นอันตรายเนื่องจากการปรากฏตัวของฝุ่นที่ติดไฟหรือนำไฟฟ้า ฝุ่นจะต้องอยู่ในปริมาณที่เพียงพอ
สำหรับอันตรายจากไฟไหม้หรือการระเบิดจะมีชีวิตอยู่ . ความจริงที่ว่ามีบางปัจจุบันฝุ่นที่ติดไฟไม่ได้หมายความว่า Class II สถานที่อันตรายที่มีอยู่
ชั้นสองสารจะถูกแบ่งออกเป็นสามกลุ่มด้วยเหตุผลที่คล้ายคลึงกับวัสดุชั้น I: ออกแบบอุปกรณ์และการจำแนกพื้นที่ ชั้นที่สองกลุ่มจะขึ้นอยู่
กับลักษณะที่แตกต่างกันกว่า Class I ได้รับความต้องการสำหรับการระเบิดที่จะเกิดขึ้นและวิธีการป้องกันที่จำเป็นสำหรับ
อุปกรณ์ ในชั้นที่สองสถานที่อุณหภูมิการเผาไหม้, การนำไฟฟ้าและความร้อน blanketing ผลของฝุ่นละอองที่มีความสำคัญเมื่อต้องรับมือกับ heatproducing
อุปกรณ์เช่นโคมไฟและมอเตอร์ มันเป็นปัจจัยเหล่านี้ซึ่งมีปัจจัยในการตัดสินใจในการกำหนด Class II กลุ่ม.
กลุ่มตัวอย่างประเภทวัสดุ
E ไฟฟ้า Conductive ฝุ่นผงโลหะเช่นอลูมิเนียมหรือแมกนีเซียม
F ถ่านฝุ่นคาร์บอนสีดำ, สีฝุ่นถ่านหินโค้กหรือฝุ่น
G การเกษตรฝุ่นข้าวแป้ง น้ำตาลเครื่องเทศและโพลีเมอบาง
(IEC ได้มีการพัฒนาโซนสำหรับบรรยากาศที่มีฝุ่นที่ติดไฟได้อีกครั้งซึ่งแยกพื้นที่ในสามโซน 20, 21 และ 22)
เขต 20, 21 และ 22 สถานที่
IEC ได้เปิดตัวเมื่อเร็ว ๆ นี้ระบบสามโซน สำหรับสถานที่ฝุ่นที่ติดไฟ . เหล่านี้ยังไม่ได้รวมอยู่ในรหัสอเมริกาเหนือยัง
นิยามดังนี้
โซน 20 - พื้นที่ซึ่งในฝุ่นที่ติดไฟเป็นเมฆที่มีอยู่อย่างต่อเนื่องหรือบ่อย ๆ ในช่วงการดำเนินงานปกติในปริมาณที่เพียงพอที่จะ
ผลิตสารผสมที่ระเบิด.
โซน 21 -. ในพื้นที่ซึ่งฝุ่นที่ติดไฟเป็นเมฆที่มีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นในระหว่างการดำเนินงานปกติในปริมาณที่เพียงพอในการผลิตสารผสมที่ระเบิด
โซน 22 - พื้นที่ที่เมฆฝุ่นที่ติดไฟอาจเกิดขึ้นไม่บ่อยนักและยังคงมีอยู่เพียงระยะเวลาสั้น ๆ ของ เวลาหรือที่สะสมหรือชั้น
อาจจะอยู่ภายใต้เงื่อนไขที่ผิดปกติ.
ชั้นที่สามสถานที่
ชั้นที่สามสถานที่เป็นผู้ที่เป็นอันตรายเนื่องจากการปรากฏตัวของเส้นใย ignitable ได้อย่างง่ายดายหรือลอยอยู่ในอากาศ แต่วัสดุที่ไม่ได้ลอยอยู่ในอากาศใน
ปริมาณที่เพียงพอในการผลิตผสม ignitable.
เส้นใย ignitable ลอยอยู่ในอากาศได้อย่างง่ายดายและนำเสนอความเสี่ยงที่เกิดเพลิงไหม้อย่างรุนแรงไม่ปกติอันตรายจากการระเบิด อันตรายมากขึ้นด้วยวัสดุชั้นที่สามก็คือว่าถ้ารูปแบบชั้น
ตลอดทั้งสิ่งอำนวยความสะดวก, การเผาไหม้จะทำให้เกิดไฟแฟลชซึ่งย้ายที่ความเร็วระเบิดใกล้.
สถานที่อันตราย
นวัตกรรมการป้องกันการระเบิดโดยอาร์ STAHL 1-800-782-4357
เรียนอุณหภูมิ
ติดไฟ อุณหภูมิการเผาไหม้หรืออุณหภูมิอัตโนมัติ (ATI) เป็นอุณหภูมิต่ำสุด
การแปล กรุณารอสักครู่..