Oh, I’ve done wrong and I’ve told l

Oh, I’ve done wrong and I’ve told lies, Macon’s sister sang in the kitchen. I’ve been foolish and unwise…’ Macon lay on the daybed in his grandparents’ sun porch, and listened to Rose singing as she got the breakfast. She had a high, shaky voice that sounded like an old lady’s, though she was the youngest of the four Leary children. She had never left home because there had always been someone she had to take care of. Their grandparents had got old and ill, one after the other, and then it was her brothers. First Charles, the oldest, and then Porter, the next brother, had failed in their marriages and come back home. And now Macon had come as well, to lie there with his broken left leg in plaster and be looked after by Rose.
She was pretty in a quiet, serious kind of way, and ran the house efficiently, being as neat and organized as all the Leary family. Everything in her kitchen cupboards was arranged in perfect alphabetical order-rice, salt, soup (fish), soup (tomato), soup (vegetable), sugar, tea…
Charles and Porter managed the business that Grandfather Leary had begun in 1915, a factory making bottle cape. All four of them had spent most of their childhood with their grand-parents as their father, Grandfather Leary’s only son, had been killed in World War ll. For a while they had lived with their mother Alicia in California, but she was a bright, irresponsible young widow, full of wild enthusiasms and sudden changes of life plan. The Leary children rarely her enthusiasms, and they were quite happy when she sent them to live with their dull, safe, serious grandparents in Baltimore, while she traveled round the world with her latest husband.
As he sat in front of his typewriter in the dining room, Macon felt strangely at peace with the world. No one else had any idea where he was-not Julian, not Sarah, not anyone. Macon liked that, and had said to rose, ‘I wish things could satay this way.
‘Why can’t they?’ Rose said. ‘We don’t need to answer the phone if anyone calls. We’ll just let it go on ringing.’
However, that afternoon the doorbell rang and it was Garner Bolt, a neighbor from, complaining that everyone in the street was worried that Macon had died, seeing all the mail piled up inside the door, not knowing what to think.
‘So I brought your mail around to your sister’s, to ask if she knew where you were. I promised your friend I’d fund out.’
‘What friend?’ Macon asked
‘Thin little lady with a lot of hair. Saw her standing on your porch, knocking at the door. Pointy high -heeled shoes.’
Macon thought for a moment. ‘The dog lady,’ he said. ‘Jesus.’
Garner finally left, having told Macon how to get back with Sarah and save his marriage. Macon made no reply to any of this advice. He’d noticed lately that he had stopped missing Sarah. He began to wonder what had happened to the twenty years of his marriage, and that evening, as he sat at the table with his sister and brothers, he had a sudden cold shock of fear. Here they all were, playing the same old card game they had played as children. Had anything really changed in thirty years?
‘Help! Help! Call off your dog!’
Macon stopped typing and listened. He could hear barking and the voice sounded very close. He didn’t think it could be Edward because Edward was taking a walk with Porter. But Edward had been behaving strangely for a while, barking and showing his teeth when anyone came to the house, or tried to leave it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โอ้ ฉันได้กระทำไม่ถูกต้องและได้บอกอยู่ น้องสาวของมาคอนซางในครัว ผมเคยโง่ และฉลาด...' มาคอนวางบนเตียงนอนเล่นในระเบียงอาบแดดของปู่ย่าตายายของเขา และฟังเพลงกุหลาบเธอได้รับอาหารเช้า เธอมีเสียงสูง เสียงสั่นที่แต่เพียงแห่งเช่นเก่าผู้หญิง ว่าเธออายุน้อยที่สุดเด็กรี่ส์เดนิส 4 เธอก็ไม่เคยออกจากบ้านเนื่องจากมีได้เสมอคนเธอได้ดูแล ตายายก็ได้ ป่วย และเก่าหนึ่งหลังจากอื่น ๆ และก็พี่ชายของเธอ ชาร์ลส์แรก เก่าแก่ที่สุด แล้ว กระเป๋า พี่ต่อ มีล้มเหลวในชีวิตสมรสของพวกเขาและกลับบ้าน และตอนนี้ มาคอนมาด้วย การนอนมีกับขาซ้ายของเขาหักในปูนได้แป๊บเดียว โดยโรส เธอสวยในทางชนิดรุนแรง เงียบสงบ และวิ่งบ้านได้อย่างมีประสิทธิภาพ การเป็นที่เรียบร้อย และเป็นระเบียบเป็นแฟมิลี่รี่ส์เดนิส ทุกอย่างในตู้ครัวของเธอถูกจัดให้สมบูรณ์แบบตามสั่งข้าว เกลือ ต้ม (ปลา ซุป (มะเขือเทศ), ต้ม (ผัก), น้ำตาล ชา... ชาร์ลส์และกระเป๋าจัดการซึ่งเริ่มใน 1915 โรงงานทำขวดแหลมปู่ Leary 4 ทั้งหมดของพวกเขาได้ใช้เวลาส่วนใหญ่ของเด็กกับพ่อแกเป็นพ่อ ปู่ Leary เฉพาะบุตร ถูกฆ่าในสงครามโลกจะ ในขณะที่สากลแม่อลิเซียในแคลิฟอร์เนีย แต่เธอสดใส หลายสาวม่าย enthusiasms ป่าและแผนชีวิตที่เปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน เด็กรี่ส์เดนิสไม่ค่อย enthusiasms ของเธอ และพวกเขาได้ค่อนข้างมีความสุขเมื่อเธอส่งให้อยู่กับตายายน่าเบื่อ ปลอดภัย รุนแรงในบัลติมอร์ ในขณะที่เธอเดินทางรอบโลกกับสามีของเธอล่าสุด ขณะที่เขานั่งอยู่หน้าเครื่องพิมพ์ดีดของเขาในห้องรับประทานอาหาร มาคอนรู้สึกว่าแพงกว่าที่กับโลก ไม่มีใครมีความคิดใด ๆ ที่เขาถูกไม่ Julian ซาร่าห์ไม่ ใครไม่ มาคอนชอบที่ และมีกล่าวถึงกุหลาบ, ' ฉันต้องการสิ่งสามารถสะเต๊ะวิธีนี้ 'ทำไมไม่พวกเขา" กุหลาบกล่าว ' เราไม่จำเป็นต้องรับโทรศัพท์ถ้าใคร เราจะเพียงแค่ให้มันไปใน ringing ' อย่างไรก็ตาม ว่า บ่ายกริ่งบ้านรังและมีสายฟ้า การ์เนอร์ บ้านจาก บ่นว่า ถนนคนกังวลว่า มาคอนเสียชีวิต เห็นจดหมายทั้งหมดคั่งภายในประตู ไม่รู้จะคิดอะไร ' เพื่อให้ฉันนำจดหมายของสถานของคุณน้องสาว ถ้า เธอรู้ว่าที่คุณได้ถาม ฉันสัญญาว่า เพื่อนฉันจะกองทุนออกมา ' 'อะไรเพื่อน' ขอมาคอน ' สุภาพสตรีน้อยบาง มีผม เห็นเธอยืนอยู่บนระเบียงของคุณ เคาะที่ประตู ชี้สูง - ส้นรองเท้า ' มาคอนคิดครู่ 'สุนัขผู้หญิง เขากล่าวว่า 'เยซู' การ์เนอร์สุดซ้าย มีบอกมาคอนวิธีการกลับกับซาราห์ และบันทึกงานแต่งงานของเขา มาคอนไม่ตอบใด ๆ ของคำแนะนำนี้ได้ เขาได้พบเมื่อเร็ว ๆ นี้ว่า เขาได้หยุดหายไปซาร่าห์ เขาเริ่มสงสัยว่า ได้เกิดขึ้นกับยี่สิบปีของการแต่งงานของเขา และว่ายามเย็น เขานั่งที่ตัวน้องสาวของเขาและพี่น้อง เขาช็อตเย็นอย่างฉับพลันของความกลัว ที่นี่พวกเขาทั้งหมดได้ เล่นเหมือนเก่าบัตรเกมจะได้เล่นเป็นเด็ก มีอะไรเปลี่ยนไปในจริง ๆ สามสิบปี' ช่วย วิธีใช้! โทรออกจากสุนัขของคุณ!' มาคอนหยุดพิมพ์ และฟัง เขาสามารถได้ยินเสียงเก้ง และเสียงแต่เพียงแห่งดี เขาไม่ได้คิดว่า อาจเป็นเอ็ดเวิร์ด เพราะเอ็ดเวิร์ดคือการเดินเล่นกับกระเป๋า แต่เอ็ดเวิร์ดถูกศีลธรรมแพงกว่าหนึ่ง เก้ง และแสดงฟันของเขาเมื่อทุกคนมาที่บ้าน หรือพยายามที่จะปล่อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โอ้ฉันได้ทำผิดและฉันบอกโกหกน้องสาวของเมคอนร้องเพลงในห้องครัว ผมเคยโง่และฉลาด ... Macon นอนอยู่บนเตียงนอนเล่นในปู่ย่าตายายของเขา 'ระเบียงดวงอาทิตย์และฟังการร้องเพลงโรสขณะที่เธอได้รับประทานอาหารเช้า เธอมีความสูงเสียงสั่นคลอนที่ฟังเหมือนหญิงชราแม้ว่าเธอเป็นน้องคนสุดท้องของเด็กทั้งสี่แลร์รี่ส์ เธอไม่เคยออกจากบ้านเพราะมีการเสมอคนที่เธอต้องดูแล ปู่ย่าตายายของพวกเขาได้รับเก่าและป่วยหนึ่งหลังจากที่อื่น ๆ และจากนั้นมันก็เป็นพี่ชายของเธอ ครั้งแรกที่ชาร์ลส์ที่เก่าแก่ที่สุดและจากนั้นพอร์เตอร์น้องชายถัดไปล้มเหลวในการแต่งงานของพวกเขาและกลับมาที่บ้าน และตอนนี้เมคอนมาเป็นอย่างดีที่จะอยู่ที่นั่นด้วยขาซ้ายหักในพลาสเตอร์และมองตามหลังโรส.
เธอเป็นคนน่ารักในที่เงียบสงบชนิดร้ายแรงจากทางและวิ่งบ้านได้อย่างมีประสิทธิภาพ, การเป็นที่เรียบร้อยและการจัดระเบียบทั้งหมด ครอบครัวแลร์รี่ส์ ทุกอย่างในตู้ห้องครัวของเธอถูกจัดให้อยู่ในตัวอักษรที่สมบูรณ์แบบเพื่อข้าว, เกลือ, น้ำซุป (ปลา) ซุป (มะเขือเทศ) ซุป (พืช), น้ำตาล, ชา ...
ชาร์ลส์และพอร์เตอร์ที่มีการจัดการทางธุรกิจที่ได้เริ่มแลร์รี่ส์ปู่ในปี 1915 ซึ่งเป็น ทำให้โรงงานแหลมขวด ทั้งหมดสี่ของพวกเขาได้ใช้เวลาส่วนใหญ่ในวัยเด็กของพวกเขากับพ่อแม่ที่ยิ่งใหญ่ของพวกเขาเป็นพ่อของพวกเขาปู่บุตรชายคนเดียวของแลร์รี่ส์ได้ถูกฆ่าตายในสงครามโลกครั้งที่ LL สำหรับในขณะที่พวกเขาอาศัยอยู่กับแม่ของพวกเขาอลิเซียในรัฐแคลิฟอร์เนีย แต่เธอก็สดใสม่ายสาวที่ขาดความรับผิดชอบที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้นป่าและการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันของการวางแผนชีวิต เด็กแลร์รี่ส์ไม่ค่อยกระตือรือร้นของเธอและพวกเขาก็มีความสุขมากเมื่อเธอส่งพวกเขาที่จะอยู่กับหมองคล้ำของพวกเขาปลอดภัยปู่ย่าตายายที่ร้ายแรงในบัลติมอร์ในขณะที่เธอเดินทางรอบโลกกับสามีใหม่ล่าสุดของเธอ.
ขณะที่เขานั่งอยู่ในด้านหน้าของเครื่องพิมพ์ดีดของเขาใน ห้องรับประทานอาหาร, Macon รู้สึกแปลกที่ความสงบสุขกับคนทั่วโลก ไม่มีใครมีความคิดใด ๆ ที่เขาเป็นไม่จูเลียนไม่ได้ซาร่าห์ไม่ได้ทุกคน Macon ชอบนั้นและได้กล่าวว่าดอกกุหลาบ 'ฉันหวังว่าสิ่งที่ได้สะเต๊ะวิธีนี้.
ทำไมพวกเขาไม่สามารถ? โรสกล่าวว่า "เราไม่จำเป็นต้องรับโทรศัพท์ถ้าใครเรียก เราก็จะปล่อยให้มันไปในเสียง.
แต่ที่ช่วงบ่ายรังออดและมันก็เป็นการ์เนอร์กลอนจากเพื่อนบ้านบ่นว่าทุกคนในถนนที่เป็นห่วงว่าในแมคอนเสียชีวิตเห็นจดหมายทั้งหมดซ้อนขึ้นภายในประตู ไม่ทราบว่าสิ่งที่คิด.
'ดังนั้นผมจึงนำจดหมายของคุณไปรอบ ๆ เพื่อน้องสาวของคุณจะถามว่าเธอรู้ว่าคุณอยู่ที่ไหน ฉันสัญญากับเพื่อนของคุณผมจะออกกองทุน.
'' สิ่งที่เพื่อน? Macon ถาม
'บางผู้หญิงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีจำนวนมากของผม เห็นเธอยืนอยู่บนระเบียงของคุณเคาะที่ประตู แหลมสูงรองเท้า -heeled.
Macon คิดสักครู่ 'ผู้หญิงสุนัข' เขากล่าวว่า 'พระเยซู.
การ์เนอร์ที่เหลือในที่สุดก็มีการบอก Macon ว่าจะได้รับกลับมาพร้อมกับซาร่าห์และบันทึกการแต่งงานของเขา Macon ไม่ตอบใด ๆ ของคำแนะนำนี้ เขาต้องการสังเกตเห็นเมื่อเร็ว ๆ นี้ว่าเขาได้หยุดหายไปของซาร่าห์ เขาเริ่มที่จะสงสัยว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับยี่สิบปีของการแต่งงานของเขาและในเย็นวันนั้นขณะที่เขานั่งอยู่ที่โต๊ะกับน้องสาวและพี่น้องของเขาเขามีช็อตที่หนาวเย็นอย่างฉับพลันของความกลัว ที่นี่พวกเขาทุกคนเล่นเกมการ์ดเดิมที่พวกเขาเคยเล่นเป็นเด็ก มีอะไรเปลี่ยนแปลงจริงๆในสามสิบปี?
'Help! ช่วยด้วย! โทรออกสุนัขของคุณ!
'เมคอนหยุดการพิมพ์และการฟัง เขาอาจจะได้ยินเสียงเห่าและฟังอย่างใกล้ชิด เขาไม่ได้คิดว่ามันอาจจะเป็นเอ็ดเวิร์ดเพราะเอ็ดเวิร์ดกำลังเดินเล่นกับพอร์เตอร์ แต่เอ็ดเวิร์ดได้รับพฤติกรรมแปลกในขณะที่เห่าและแสดงให้เห็นฟันของเขาเมื่อทุกคนมาที่บ้านหรือพยายามที่จะปล่อยให้มันเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โอ้ ฉันทำอะไรผิด และผมเคยโกหกพี่แมคอนซังในครัว ฉันโง่และฉลาด . . . . . . . ' นอนลงบนเตียงในแมคอนของเขาปู่ย่าตายายอาทิตย์ระเบียง , และฟังโรสร้องเพลง เธอมีอาหารเช้า เธอมีสูง เสียงสั่นเหมือนคนแก่ แต่เธอเป็นคนสุดท้องของสี่ดาวน์โหลดเด็กเธอไม่เคยออกจากบ้านเพราะมีเสมอคนที่เธอต้องดูแล ปู่ย่าตายายของพวกเขาได้รับเก่าและป่วยหนึ่งหลังจากที่อื่น ๆ จากนั้นก็เป็นพี่ชายของเธอ ตอนแรกชาร์ลที่เก่าแก่ที่สุด และจากนั้น พอร์เตอร์ พี่ชายต่อไป ได้ล้มเหลวในการแต่งงานของพวกเขาและกลับมาบ้าน และตอนนี้ แมคอนมาด้วยนอนที่นั่นด้วยขาซ้ายแตกในใส่ปลาสเตอร์ และได้รับการดูแลจากโรส
เธอสวยในที่เงียบสงบชนิดร้ายแรง และวิ่งไปบ้านได้อย่างมีประสิทธิภาพ เป็นเรียบร้อย และจัดเป็นทั้งหมดดาวน์โหลดครอบครัว ทุกอย่างในตู้ครัวของเธอถูกจัดอยู่ในลำดับตัวอักษรที่สมบูรณ์แบบ ข้าว เกลือ ซุป ( ซุปปลา ) ( มะเขือเทศ ) ซุป ( ผัก ) , น้ำตาล , ชา . . . . . . .
และชาร์ลส์พอร์เตอร์การจัดการธุรกิจที่คุณตา Leary ได้เริ่ม 1915 , โรงงานทำผ้าคลุมขวด ทั้งสี่คนได้ใช้เวลาส่วนใหญ่ในวัยเด็กของพวกเขากับผู้ปกครองที่ยิ่งใหญ่ของพวกเขาเป็นพ่อลูกชายคนเดียวของปู่ Leary , ได้ถูกฆ่าตายในสงครามโลกครั้งที่สอง สำหรับในขณะที่พวกเขาได้อาศัยอยู่กับแม่อลิเซียในแคลิฟอร์เนีย แต่เธอยังสดใส ไม่รับผิดชอบ ยังม่ายเต็ม enthusiasms ป่าและการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันของแผนชีวิต เด็กดาวน์โหลดไม่ค่อย enthusiasms ของเธอและพวกเขามีความสุขมากเมื่อเธอส่งพวกเขาอยู่ร่วมกับ ทึบ ปลอดภัย ร้ายแรง ปู่ ย่า ตา ยาย ในบัลติมอร์ในขณะที่เธอเดินทางรอบโลกกับสามีใหม่ของเธอ
เขานั่งในด้านหน้าของเครื่องพิมพ์ดีดของเขาในห้องอาหาร แมคอนรู้สึกแปลกๆที่สันติภาพกับโลกไม่มีใครมีความคิดใด ๆที่เขาไม่ได้ จูเลียน ไม่ใช่ซาร่า ไม่ใช่ใคร แมคอนชอบนั้น และได้พูดกับโรส , ' ฉันต้องการสิ่งที่สามารถสะเต๊ะด้วยวิธีนี้ .
' ทำไมไม่ได้พวกเขา ? ' โรสกล่าวว่า ' เราไม่ต้องรับสาย ถ้าใครโทรมา เราก็ปล่อย . . . '
แต่บ่ายนั้น เสียงออดดังขึ้น และมันก็ทำให้สายฟ้า เพื่อนบ้านจากบ่นว่าทุกคนในถนนกังวลว่าตัวเลขตาย เห็นจดหมายที่ซ้อนกันเข้าไป ไม่รู้จะคิดอะไร
' ดังนั้นผมจึงเอาจดหมายของคุณไปรอบ ๆ น้อง ถามว่าคุณอยู่ที่ไหน ผมสัญญากับเพื่อนว่าจะกองทุนออก '
' อะไรเพื่อน ? ' แมคอนถาม
' สาวน้อยกับบางมากของผม เห็นเธอยืนอยู่บนระเบียงของคุณ เคาะที่ประตูรองเท้าส้นแหลมสูง - '
แมคอนคิดสักครู่ ' ผู้หญิงสุนัข , ' เขากล่าวว่า ' พระเจ้า '
ยุ้งฉางแล้ว มีบอกตัวเลขแล้วกลับไปกับซาร่าและบันทึกการแต่งงานของเขา แมคอนไม่ตอบใด ๆของคำแนะนำนี้ เขาสังเกตเห็นเมื่อเร็ว ๆนี้ว่าเขาได้หยุดหายไป ซาร่าห์ เขาเริ่มสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับยี่สิบปีของการแต่งงานของเขา และในตอนเย็นเขานั่งที่โต๊ะกับพี่สาวและพี่ชาย เขาตกใจ ความหนาวเย็นอย่างฉับพลันของความกลัว ที่นี่พวกเขาทั้งหมดได้เล่นการ์ดเดิม เกมนี้พวกเขาได้เล่นเป็นเด็ก มีอะไรเปลี่ยนไปจริงๆ ในสามสิบปี
'help ! ช่วยด้วย ! ! ! ! เรียกสุนัขของคุณ ! '
แมคอนหยุดพิมพ์และฟัง เขาได้ยินเสียงเห่าและเสียงฟังดูสนิทกันมากเขาไม่คิดว่ามันจะ เอ็ดเวิร์ด เพราะเอ็ดเวิร์ดกำลังเดินเข็นรถ แต่เอ็ดเวิร์ดก็ทำตัวแปลกๆ สักพัก เห่า และโชว์ฟันของเขา เมื่อมีใครมาบ้าน หรือพยายามจะหนีจากมัน