It is also important to distinguish

It is also important to distinguish the dual/common coding debate from the better known (at least to philosophers), and ongoing, analog versus propositional debate about imagery, which arose a few years later, in the early 1970s (and will be covered in section 4.4). Although these two controversies did become very entangled, the main points at issue are quite different, and an explicit awareness of this may help us avoid some of the confusions that arose from the entanglement. The analog/propositional debate concerns the nature of imagery itself (to put it very crudely, the analog side thinks mental images are inner pictures, and the propositional side think they are inner descriptions), whereas the dual/common coding debate concerns the functional role played by imagery in the cognitive processes of memory and thought. It may be true that that, amongst cognitive scientists, Dual Coding Theory is most often associated with an analog conception of imagery, and common coding is associated with the propositional conception. However, given that Paivio conceives of his verbal code to be embodied as natural language, inner speech, there seems to be no reason to think that it is incoherent to combine a propositional view of imagery with a form of Dual Coding Theory, as Baylor (1972) and Kieras (1978) have proposed. There also appear to be no prima facie reasons to think that the enactive theory of imagery (see §4.5.1 of the main entry) might be inconsistent with Dual Coding. Furthermore, although perhaps no contemporary theorists combine an analog theory of imagery with a common coding theory of memory, it is arguable that this view was implicit in many of the cognitive theories of former times. For instance, Empiricist philosophers such as Berkeley and Hume (and, very arguably, Aristotle) thought of images as being picture-like (analog), and held that all memories (indeed, all mental contents, all ideas) are images of some sort (common code)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นสิ่งสำคัญเพื่อแยกคู่/ร่วมอภิปรายจากรู้จักการเขียนโค้ด (น้อยไปนักปรัชญา), และอย่างต่อเนื่อง แบบแอนะล็อกกับ propositional อภิปรายเกี่ยวกับภาพ ซึ่งเกิดขึ้นไม่กี่ปีต่อมา ใน (และจะครอบคลุมในหัวข้อ 4.4) แม้ controversies สองเหล่านี้ได้กลายเป็นมาก entangled จุดหลักที่ออกจะค่อนข้างแตกต่าง และการรับรู้ที่ชัดเจนนี้อาจช่วยให้เราหลีกเลี่ยงบาง confusions ที่เกิดจากการ entanglement การอภิปรายแบบแอนะ ล็อก/propositional เกี่ยวข้องกับลักษณะของภาพถ่ายตัวเอง (ใส่อย่างลวก ๆ ด้านแอนะล็อกคิดจิตภาพคือ รูปภาพภายใน และด้าน propositional คิดว่า พวกเขามีคำอธิบายภายใน), ในขณะที่คู่/ร่วมอภิปรายการเขียนโค้ดการทำงานบทบาทในกระบวนการรับรู้ความจำและการคิดที่เกี่ยวข้องกับการ มันอาจจะจริงที่ว่า ท่ามกลางนักวิทยาศาสตร์ที่รับรู้ ทฤษฎีรหัสคู่มักเกี่ยวข้องกับการคิดแบบแอนะล็อกของภาพ และโค้ดทั่วไปจะเกี่ยวข้องกับความคิด propositional อย่างไรก็ตาม Paivio conceives รหัสวาจาของเขาจะถูกรวบรวมเป็นภาษา คำพูดภายใน ที่มีน่าจะเป็นเหตุผลที่ต้องคิดว่า จะไม่ติดต่อกันรวม propositional มุมมองของภาพถ่ายกับรูปแบบของทฤษฎีในการเขียนโค้ดแบบคู่ เป็น Baylor (1972) และ Kieras (1978) ได้นำเสนอ มียังปรากฏเป็น เหตุผลไม่ prima facie คิดว่า ทฤษฎี enactive ของภาพถ่าย (โปรดดู §4.5.1 ของรายการหลัก) อาจไม่สอดคล้องกับรหัสคู่ นอกจากนี้ ถึงแม้ว่าบางทีไม่ theorists ร่วมสมัยรวมทฤษฎีการแบบแอนะล็อกของภาพกับการทฤษฎีสภาพทั่วไปของหน่วยความจำ ได้ arguable ว่า มุมมองนี้เป็นนัยในทฤษฎีการรับรู้ของอดีต เช่น ปรัชญา Empiricist เบิร์กลีย์ และฮูม (และ อย่างว่า อริสโตเติล) คิดว่า ภาพเป็น ภาพเหมือน (อนาล็อก), และจัดที่ทุกความทรงจำ (แน่นอน เนื้อหาทั้งหมดจิต ความคิดทั้งหมด) มีภาพบางอย่าง (รหัสทั่วไป)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากนี้ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะแยกแยะความแตกต่างคู่ / อภิปรายการเข้ารหัสที่พบบ่อยจากที่รู้จักกันดี (อย่างน้อยนักปรัชญา) และอย่างต่อเนื่องเมื่อเทียบกับการอภิปรายอนาล็อกประพจน์เกี่ยวกับภาพที่เกิดขึ้นไม่กี่ปีต่อมาในช่วงต้นปี 1970 (และจะได้รับการคุ้มครองใน ส่วน 4.4) แม้ว่าทั้งสองถกเถียงไม่กลายเป็นทอดมากประเด็นหลักที่เป็นปัญหาที่แตกต่างกันมากและการรับรู้ที่ชัดเจนในการนี​​้อาจช่วยให้เราหลีกเลี่ยงบางส่วนของความสับสนที่เกิดขึ้นจากสิ่งกีดขวาง อนาล็อก / อภิปรายประพจน์เกี่ยวข้องกับลักษณะของภาพตัวเอง (ที่จะนำมันมากหยาบด้านอนาล็อกคิดว่าภาพจิตเป็นภาพภายในและด้านประพจน์คิดว่าพวกเขามีรายละเอียดด้านใน) ในขณะที่คู่ / เข้ารหัสร่วมกันอภิปรายที่เกี่ยวข้องกับบทบาทการทำงาน เล่นโดยภาพในกระบวนการทางความรู้ของหน่วยความจำและความคิด มันอาจจะเป็นความจริงที่ว่าในหมู่นักวิทยาศาสตร์องค์ความรู้ทฤษฎีการเข้ารหัสแบบ Dual ส่วนใหญ่มักจะเกี่ยวข้องกับความคิดแบบอะนาล็อกของภาพและการเขียนโปรแกรมทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับความคิดเชิงประพจน์ แต่ให้ที่ Paivio ตั้งครรภ์ของรหัสคำพูดของเขาที่จะเป็นตัวเป็นตนเป็นภาษาธรรมชาติพูดภายในดูเหมือนว่าจะมีเหตุผลที่จะคิดว่ามันเป็นสิ่งที่เชื่อมโยงกันในการรวมมุมมองเชิงประพจน์ของภาพด้วยรูปแบบของทฤษฎีการเข้ารหัสคู่ขณะที่เบย์เลอร์ ( 1972) และ Kieras (1978) ได้เสนอ นอกจากนี้ยังปรากฏว่าจะไม่มีเหตุผลเบื้องต้นที่จะคิดว่าทฤษฎี Enactive ของภาพ (ดู§4.5.1ของรายการหลัก) อาจจะไม่สอดคล้องกับการเข้ารหัสแบบ Dual นอกจากนี้แม้ว่าอาจจะไม่มีทฤษฎีร่วมสมัยรวมทฤษฎีอนาล็อกของภาพที่มีการเข้ารหัสทฤษฎีทั่วไปของหน่วยความจำก็คือพิสูจน์ว่ามุมมองนี้เป็นนัยในหลายทฤษฎีองค์ความรู้ครั้งอดีต ยกตัวอย่างเช่นนักปรัชญา empiricist เช่นเบิร์กลีย์และฮูม (และมากเนื้อหาอริสโตเติล) ความคิดของภาพที่เป็นภาพเหมือน (อะนาล็อก) และถือได้ว่าเป็นความทรงจำทั้งหมด (ที่จริงเนื้อหาจิตทุกความคิดทั้งหมด) เป็นภาพของการจัดเรียงบาง (รหัสร่วมกัน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะแยกคู่ / อภิปรายทั่วไปนะครับจากที่รู้จักกันดี ( อย่างน้อยให้นักปรัชญา ) และต่อเนื่อง , อนาล็อกและโต้วาทีข้อเสนอเกี่ยวกับภาพ , ซึ่งเกิดขึ้นไม่กี่ปีต่อมา ในทศวรรษแรก ( และจะครอบคลุมในส่วน 4.4 ) แม้ว่าทั้งสองถกเถียงได้ กลายเป็นเหยิง หลัก จุดที่ปัญหาจะแตกต่างกันค่อนข้างและตระหนักชัดเจนนี้อาจช่วยให้เราหลีกเลี่ยงบางส่วนของความสับสนที่เกิดขึ้นจากการพัวพันของ . อะนาล็อก / ข้อเสนอการอภิปรายเกี่ยวกับลักษณะของภาพเอง ( ใส่มากอย่างคร่าวๆ , อนาล็อกข้างคิดว่าภาพทางจิตมีภาพด้านในและด้านเชิงประพจน์คิดว่าพวกเขามีคำอธิบายด้านใน )ส่วนคู่ / อภิปรายเกี่ยวกับการทำงานร่วมกันนะครับ บทบาทของภาพถ่าย ในกระบวนการรับรู้ ความจำและความคิด มันอาจจะจริงที่ว่า ในหมู่นักวิทยาศาสตร์ทางด้านทฤษฎีรหัสคู่เป็นส่วนใหญ่มักจะเกี่ยวข้องกับความคิดของภาพแบบอนาล็อก และทั่วไปนะครับ คือที่เกี่ยวข้องกับความคิดเชิงประพจน์ . อย่างไรก็ตามระบุว่า paivio conceives รหัสวาจาของเขาจำเป็นต้องเป็นภาษาธรรมชาติภายในคำพูดดูเหมือนจะไม่มีเหตุผลที่จะคิดว่ามันเป็นแบบรวมมุมมองเชิงประพจน์จินตภาพ ด้วยรูปแบบของทฤษฎีการเข้ารหัสแบบคู่ , Baylor ( 1972 ) และ kieras ( 1978 ) มีการเสนอ มันยังดูเหมือนจะเป็นในตอนพบครั้งแรกเหตุผลที่จะคิดว่าทฤษฎีการจินตภาพ ( ดู§ 4.5 .1 ของรายการหลัก ) อาจจะไม่สอดคล้องกับคู่นะครับ นอกจากนี้ ถึงแม้ว่าอาจจะไม่มีแบบอะนาล็อกทฤษฎีทฤษฎีรวมภาพด้วยเหมือนกันนะครับ ทฤษฎีของหน่วยความจำ มันพิสูจน์ได้ว่ามุมมองนี้มีความนัยในหลายทฤษฎีพุทธิปัญญาของอดีตครั้ง ตัวอย่าง empiricist นักปรัชญาเช่น Berkeley และ ฮูม ( และมากอย่างอริสโตเติล ) คิดภาพเป็นรูปเหมือน ( อนาล็อก ) และถือกันว่า ความทรงจำทั้งหมด ( จริงๆ เนื้อหา ทางจิตความคิดทั้งหมด ) มีภาพบางประเภท ( รหัสทั่วไป )