1) Since, tourism in Surat Thani is

1) Since, tourism in Surat Thani is largely dependent on and a major user of
natural resources and biodiversity, and it is recommended that tourism be specifically
addressed by regional policies that deal with biodiversity and conservation.
2) Provincial level planning should be developed and adopted for ecotourism.
This should take into account both impacts on natural resources and local communities.
In addition, villagers should be empowered to manage natural resources within the
boundary of the village.
3) Facilities and infra-structure development in the province should be in
harmony with the local identity and with nature.
4) A monitoring and reporting program to determine the effectiveness of
rehabilitation should be developed; the data concerning ecotourism resources should be
integrated into this. In addition, assistance should be given for the development of
ecotourism enterprises. Such assistance could include business planning, training,
product development and marketing.
5) Preparation of guidelines or frameworks for workshops to specifically address
issues related to resource management, biodiversity conservation and ecotourism
market planning should be arranged by the Tourism Authority of Thailand (TAT).
6) It is very important that more people, especially Surat Thani‟s visitors, are
educated on the concept of sustainable development and the principles for sustainable
living (IUCN/UNEP/WWF 1991). Therefore, the issues of ecosystem management and
conservation of biodiversity (WCMC 1992, Maser 1994, Ceballos- Lascurain 1996)
should be addressed with the local communities and stakeholders in protecting
ecosystem and biodiversity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1) ตั้งแต่ การท่องเที่ยวในจังหวัดสุราษฎร์ธานีเป็นส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับผู้ใช้หลักทรัพยากรธรรมชาติ และความหลากหลายทางชีวภาพ และแนะนำให้ ท่องเที่ยวได้โดยเฉพาะได้รับการจัดการ โดยนโยบายภูมิภาคที่จัดการกับความหลากหลายทางชีวภาพและการอนุรักษ์2 การวางแผนระดับจังหวัดควรพัฒนา และนำมาใช้เพื่อการท่องเที่ยวเชิงนิเวศนี้ควรคำนึงถึงทั้งผลกระทบต่อทรัพยากรธรรมชาติและชุมชนท้องถิ่นนอกจากนี้ ควรอำนาจชาวบ้านการจัดการทรัพยากรธรรมชาติภายในขอบเขตของหมู่บ้าน3) สิ่งอำนวยความสะดวกและพัฒนาโครงสร้างอินฟราในจังหวัดควรจะอยู่ในกลมกลืน กับเอกลักษณ์ท้องถิ่น และธรรมชาติ4) การตรวจสอบและรายงานเพื่อตรวจสอบประสิทธิภาพของโปรแกรมควรจะพัฒนาฟื้นฟู ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ควรรวมอยู่ในนี้ ควรให้ความช่วยเหลือสำหรับการพัฒนาวิสาหกิจการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ความช่วยเหลือดังกล่าวอาจรวมถึงการวางแผนธุรกิจ ฝึกอบรมพัฒนาผลิตภัณฑ์และการตลาด5) การเตรียมการของแนวทางหรือกรอบในการประชุมเชิงปฏิบัติการโดยเฉพาะที่อยู่ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการจัดการทรัพยากร การอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ และการท่องเที่ยวเชิงนิเวศวางแผนการตลาดควรจัดโดยการท่องเที่ยวหน่วยงานของประเทศไทย (ททท.)6) มันเป็นสิ่งสำคัญมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสุ Thani‟s ผู้เยี่ยมชม คนศึกษาในแนวคิดของการพัฒนาที่ยั่งยืนและหลักการอย่างยั่งยืนห้องนั่งเล่น (เพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ UNEP/WWF 1991) ดังนั้น ปัญหาของการจัดการระบบนิเวศ และอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ (WCMC 1992, Maser 1994, Ceballos - Lascurain 1996)ควรให้ความสนใจกับชุมชนท้องถิ่นและมีส่วนได้เสียในการปกป้องระบบนิเวศและความหลากหลายทางชีวภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1)
ตั้งแต่การท่องเที่ยวในจังหวัดสุราษฎร์ธานีเป็นส่วนใหญ่ขึ้นและผู้ใช้ที่สำคัญของทรัพยากรธรรมชาติและความหลากหลายทางชีวภาพและขอแนะนำว่าการท่องเที่ยวจะได้รับโดยเฉพาะการแก้ไขโดยนโยบายระดับภูมิภาคที่เกี่ยวข้องกับความหลากหลายทางชีวภาพและการอนุรักษ์. 2) การวางแผนระดับจังหวัดควรมีการพัฒนาและ นำมาใช้สำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ. นี้ควรคำนึงถึงผลกระทบทั้งในทรัพยากรทางธรรมชาติและชุมชนท้องถิ่น. นอกจากนี้ชาวบ้านควรจะเพิ่มขีดความสามารถในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติภายในขอบเขตของหมู่บ้าน. 3) สิ่งอำนวยความสะดวกและการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานในจังหวัดควรจะอยู่ใน. สอดคล้องกับอัตลักษณ์ของท้องถิ่นและมีลักษณะ4) การตรวจสอบและโปรแกรมการรายงานเพื่อตรวจสอบประสิทธิภาพของการฟื้นฟูสมรรถภาพควรมีการพัฒนา; ข้อมูลเกี่ยวกับทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่ควรจะรวมอยู่ในนี้ นอกจากนี้ความช่วยเหลือควรจะได้รับสำหรับการพัฒนาของผู้ประกอบการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ความช่วยเหลือดังกล่าวอาจรวมถึงการวางแผนธุรกิจการฝึกอบรมการพัฒนาผลิตภัณฑ์และการตลาด. 5) การจัดทำแนวทางหรือกรอบสำหรับการฝึกอบรมเฉพาะที่อยู่ประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการบริหารจัดการทรัพยากรการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพและการท่องเที่ยวเชิงนิเวศการวางแผนการตลาดที่ควรจะจัดโดยการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย(ททท) . 6) มันเป็นสิ่งสำคัญมากที่ผู้คนมากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งจังหวัดสุราษฎร์ธานี "s ผู้เข้าชมมีการศึกษาเกี่ยวกับแนวคิดของการพัฒนาที่ยั่งยืนและหลักการที่ยั่งยืนสำหรับที่อยู่อาศัย(IUCN / UNEP / WWF 1991) ดังนั้นปัญหาของการจัดการระบบนิเวศและการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ (WCMC 1992, Maser 1994 Ceballos- Lascurain 1996) ควรได้รับการแก้ไขกับชุมชนท้องถิ่นและผู้มีส่วนได้เสียในการปกป้องระบบนิเวศและความหลากหลายทางชีวภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 ) เนื่องจากการท่องเที่ยวในสุราษฎร์ธานี ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับ และเป็นผู้ใช้หลักของ
ทรัพยากรธรรมชาติและความหลากหลายทางชีวภาพ และให้เห็นว่า การท่องเที่ยวเป็น addressed โดยเฉพาะ
นโยบายจัดการกับความหลากหลายทางชีวภาพ และการอนุรักษ์ในระดับภูมิภาค .
2 ) การวางแผนระดับจังหวัด ควรมีการพัฒนา และประกาศใช้ เพื่อการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์
นี้จะพิจารณาทั้งผลกระทบต่อทรัพยากร ธรรมชาติ และชุมชนท้องถิ่น
นอกจากนี้ ชาวบ้านควรมีอำนาจที่จะจัดการทรัพยากรธรรมชาติในเขตหมู่บ้าน
.
3 ) เครื่องและโครงสร้างใต้การพัฒนาในจังหวัดควรจะอยู่ในความสามัคคีกับ
เอกลักษณ์ท้องถิ่น และกับธรรมชาติ .
4 ) การตรวจสอบ และ รายงานโครงการศึกษาประสิทธิผลของ
การฟื้นฟูต้องพัฒนา ; ข้อมูลเกี่ยวกับทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงนิเวศควร
รวมอยู่ในนี้ นอกจากนี้ ควรได้รับความช่วยเหลือในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศของ
Enterprises ความช่วยเหลือดังกล่าวอาจรวมถึงการฝึกอบรมการวางแผน , ธุรกิจ , การพัฒนาผลิตภัณฑ์และการตลาด .
5 ) การเตรียมแนวทางหรือกรอบสำหรับการประชุมเชิงปฏิบัติการเฉพาะที่อยู่
ประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการจัดการทรัพยากร การอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพและการวางแผนการตลาดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ
ควรจะจัดการโดยการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย ( ททท. )
6 ) มันเป็นสิ่งสำคัญมากที่ผู้คนมากขึ้นโดยเฉพาะสุราษฎร์ธานีเข้าชม‟ s ,
ศึกษาบนแนวคิดของการพัฒนาที่ยั่งยืนและหลักการ
ที่อยู่อาศัยอย่างยั่งยืน ( IUCN / โครงการ / ( 1991 ) ดังนั้นปัญหาของการจัดการระบบนิเวศและ
การอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ ( ศูนย์ติดตามผลการอนุรักษ์ 1992 อาจารย์ 1994 ceballos - lascurain 1996 )
ควรให้ความสนใจกับชุมชนท้องถิ่นและผู้มีส่วนได้เสียในการปกป้อง
ระบบนิเวศและความหลากหลายทางชีวภาพ