and the former is the most signific

and the former is the most significant with respect to the control
(718.13 ± 9.14 mg/l); fluquinconazole (710.85 ± 22.51 mg/l) maintains
a practically identical level of concentration to that of the
control (718.13 ± 9.14 mg/l). These findings are in line with those
reported by Fernández, San Nicolás, Oliva, and Barba (2001), who
reported significant differences between anthocyanins concentration
in wines with kresoxim-methyl and the control wine.
The rest of the wines analysed had a lower concentration of
anthocyanins than the blank, and they showed significant differences
compared to the control in wines with famoxadone
(683.23 ± 6.55 mg/l), trifloxystrobin (507.82 ± 25.40 mg/l) and fenhexamid
(674.48 ± 36.73 mg/l). Oliva, Mulero, Payá, Cámara, and
Barba (2009) found significant differences for various indices and
fractions of phenolic compounds between wines from control
grapes and those from grapes treated with fenhexamid and famoxadone,
made from Monastrell grapes.
None of the fungicides studied caused increases in the total
amounts of hydroxycinnamics and flavonols, and fenhexamid produced
the smallest decrease. In contrast, the fungicides that produce
the greatest decrease in concentrations of some of the
compounds are fluquinconazole for the flavonols group
(214.08 ± 13.55 mg/l) and trifloxystrobin for anthocyanins
(507.82 ± 25.40 mg/l) and hydroxycinnamics (58.8 ± 1.70 mg/l).
Treatments with famoxadone, kresoxim-methyl and trifloxiystrobin
produce wines with a significantly lower content of hydroxycinnamic
(88.57 ± 3.24, 81.96 ± 7.25 and 58.8 ± 1.70 mg/l,
respectively) than the control wine (106.1 ± 0.92 mg/l). Oliva
et al. (2005) also found these differences for kresoxim-methyl.
Individually, it is important to highlight that within anthocyanins
both peonidin 3-glucoside and the derivatives acylates present
higher concentrations in the treated wines than in the
control in all cases, and above all for quinoxyfen (with practically
double the peonidin 3-glucoside and 50% more derivatives
acylates).
As regards hydroxycinnamics, all the fungicides led to a marked
decrease of caffeoyl-tartaric and, to a lesser degree, of coumaroyltartaric.
Fenhexamid produces an increase of 148% of feruloyl-tartaric,
and fluquinconazole, famoxadone and quinoxyfen one of
130%.
As for total flavonols, all the treatments with fungicides, except
famoxadone, increase the concentration of myricetin 3-glucoside.
In the case of quercetin 3-glucoside this occurred with fluquinconazole
and trifloxystrobin. Myricetin presents concentrations of almost half that of the control in all the treatments with fungicides.
Finally, the concentration of quercetin significantly increases with
fenhexamid and slightly with quinoxyfen. In the rest of the treatments
the levels decreased.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และสำคัญที่สุดเกี่ยวกับการควบคุมแบบเดิม(718.13 ± 9.14 mg/l); fluquinconazole (710.85 ± 22.51 mg/l) รักษาระดับความเข้มข้นที่เหมือนกันควบคุม (718.13 ± 9.14 mg/l) ค้นพบเหล่านี้จะสอดคล้องกับที่รายงาน โดย Fernández ซานนีโกลา โอลิวาชุน Barba (2001), ที่รายงานความแตกต่างที่สำคัญระหว่างความเข้มข้นของ anthocyaninsในไวน์ด้วย kresoxim เมธิลและไวน์ควบคุมส่วนเหลือของไวน์ที่วิเคราะห์มีความเข้มข้นต่ำของanthocyanins กว่าว่าง และพวกเขาแสดงให้เห็นความแตกต่างกันเมื่อเทียบกับตัวควบคุมในไวน์ มี famoxadone(683.23 ± 6.55 mg/l), trifloxystrobin (507.82 ± 25.40 mg/l) และ fenhexamid(674.48 ± 36.73 mg/l) โอลิวาชุน Mulero, Payá, Cámara และBarba (2009) พบความแตกต่างกันสำหรับดัชนีต่าง ๆ และส่วนของสารฟีนอระหว่างไวน์จากควบคุมองุ่นและจากรักษา ด้วย fenhexamid และ famoxadone องุ่นทำจากองุ่น Monastrellเชื้อราที่ศึกษาไม่มีเกิดขึ้นในผลรวมผลิตจำนวน hydroxycinnamics และ flavonols และ fenhexamidลดลงน้อยที่สุด ตรงกันข้าม การเชื้อราที่ผลิตลดลงมากที่สุดในความเข้มข้นของการสารประกอบมี fluquinconazole สำหรับกลุ่ม flavonols(214.08 ± 13.55 mg/l) และ trifloxystrobin สำหรับ anthocyanins(507.82 ± 25.40 mg/l) และ hydroxycinnamics (58.8 ± 1.70 mg/l)การรักษา ด้วย famoxadone, kresoxim methyl และ trifloxiystrobinผลิตไวน์ มี hydroxycinnamic มีนัยสำคัญต่ำ(88.57 ± 3.24, 81.96 7.25 และ 58.8 ±± 1.70 mg/lไวน์ตามลำดับ) มากกว่าการควบคุม (106.1 ± 0.92 mg/l) โอลิวาชุนet al. (2005) นอกจากนี้ยังพบความแตกต่างเหล่านี้สำหรับ kresoxim-เมธิลแต่ละ คุณจำเป็นต้องเน้นที่ภายใน anthocyaninspeonidin 3-glucoside และ acylates สัญญาปัจจุบันความเข้มข้นสูงในไวน์บำบัดกว่าในการควบคุม ในทุกกรณี และทั้งหมดสำหรับ quinoxyfen (มีจริงคู่ peonidin 3-glucoside และตราสารอนุพันธ์เพิ่ม 50%acylates)ตาม hydroxycinnamics เชื้อราทั้งหมดนำไปทำเครื่องหมายลดลง ของ caffeoyl tartaric และ ใน ระดับน้อย ของ coumaroyltartaricFenhexamid ผลิตเพิ่มขึ้นร้อยละ 148 ของ feruloyl tartaricและ fluquinconazole, famoxadone และ quinoxyfen หนึ่งของ130%สำหรับ flavonols รวม การรักษา ด้วยเชื้อรา ยกเว้นfamoxadone เพิ่มความเข้มข้นของ myricetin 3-glucosideในกรณีของโลหิต 3-glucoside นี้เกิดขึ้นกับ fluquinconazoleและ trifloxystrobin Myricetin แสดงความเข้มข้นของเกือบครึ่งหนึ่งของการควบคุมในการรักษากับเชื้อราในที่สุด ความเข้มข้นของโลหิตเพิ่มด้วยfenhexamid และ มี quinoxyfen เล็กน้อย ในส่วนเหลือของการรักษาระดับลดลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และอดีตเป็นที่สำคัญที่สุดเกี่ยวกับการควบคุม
(718.13 ± 9.14 mg / l); fluquinconazole (710.85 ± 22.51 mg / l) รักษา
ระดับที่เหมือนจริงของความเข้มข้นที่ของ
การควบคุม (718.13 ± 9.14 mg / l) การค้นพบนี้จะสอดคล้องกับผู้ที่
รายงานโดยเฟอร์นันเด San Nicolás, Oliva และ Barba (2001) ที่
รายงานความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างความเข้มข้น anthocyanins
ในไวน์ที่มี kresoxim-methyl และไวน์ควบคุม.
ส่วนที่เหลือของไวน์วิเคราะห์มีความเข้มข้นต่ำ ของ
anthocyanins กว่าว่างเปล่าและพวกเขาแสดงให้เห็นความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ
เมื่อเทียบกับการควบคุมในไวน์ที่มี famoxadone
(683.23 ± 6.55 mg / l) trifloxystrobin (507.82 ± 25.40 mg / l) และ fenhexamid
(674.48 ± 36.73 mg / l) Oliva, Mulero, พญาราและ
Barba (2009) พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญสำหรับดัชนีต่างๆและ
เศษส่วนของสารประกอบฟีนอลระหว่างไวน์จากการควบคุมของ
องุ่นและผู้ที่มาจากองุ่นรับการรักษาด้วย fenhexamid และ famoxadone,
ทำจากองุ่น Monastrell.
ไม่มีสารฆ่าเชื้อราศึกษาที่เกิด เพิ่มขึ้นรวม
จำนวน hydroxycinnamics และ flavonols และ fenhexamid ผลิต
ลดลงมีขนาดเล็กที่สุด ในทางตรงกันข้ามสารฆ่าเชื้อราที่ผลิต
ลดลงมากที่สุดในระดับความเข้มข้นของบางส่วนของ
สารประกอบที่มี fluquinconazole สำหรับกลุ่ม flavonols
(214.08 ± 13.55 mg / l) และ trifloxystrobin สำหรับ anthocyanins
(507.82 ± 25.40 mg / l) และ hydroxycinnamics (58.8 ± 1.70 มิลลิกรัม / L).
การรักษาด้วย famoxadone, kresoxim-methyl และ trifloxiystrobin
ผลิตไวน์ที่มีเนื้อหาอย่างมีนัยสำคัญที่ลดลงของ hydroxycinnamic
(88.57 ± 3.24, 81.96 ± 7.25 และ 58.8 ± 1.70 มิลลิกรัม / ลิตร
ตามลำดับ) กว่าไวน์ควบคุม (106.1 ± 0.92 mg / L) Oliva
, et al (2005) นอกจากนี้ยังพบความแตกต่างเหล่านี้สำหรับ kresoxim-methyl.
โดยเฉพาะมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเน้นว่าภายใน anthocyanins
ทั้ง peonidin 3 glucoside และสัญญาซื้อขายล่วงหน้า acylates ปัจจุบัน
ความเข้มข้นสูงในไวน์ที่ได้รับการรักษากว่าใน
การควบคุมในทุกกรณีและเหนือทั้งหมด quinoxyfen (มีจริง
คู่ peonidin 3 glucoside และ 50% ตราสารอนุพันธ์มากขึ้น
acylates).
As regards hydroxycinnamics สารฆ่าเชื้อราทั้งหมดที่นำไปสู่การทำเครื่องหมาย
ลดลง caffeoyl-tartaric และในระดับน้อยของ coumaroyltartaric.
Fenhexamid ผลิตเพิ่มขึ้นจาก 148 % ของ feruloyl-ทาร์ทาริก
และ fluquinconazole, famoxadone และ quinoxyfen หนึ่งใน
130%.
ในฐานะที่เป็น flavonols รวม, การรักษาทั้งหมดที่มีสารฆ่าเชื้อรายกเว้น
famoxadone, เพิ่มความเข้มข้นของ myricetin 3 glucoside ได้.
ในกรณีที่ quercetin 3 glucoside นี้เกิดขึ้น กับ fluquinconazole
และ trifloxystrobin myricetin นำเสนอความเข้มข้นเกือบครึ่งหนึ่งของการควบคุมในการรักษาทั้งหมดที่มีสารฆ่าเชื้อรา.
ในที่สุดความเข้มข้นของสาร quercetin อย่างมีนัยสำคัญเพิ่มขึ้นกับ
fenhexamid และเล็กน้อยกับ quinoxyfen ในส่วนที่เหลือของการรักษาที่
ระดับลดลง