Language is becoming increasingly v

Language is becoming increasingly valuable as a guide the scientific study of a given culture. In a sense, the network of cultural patterns of a civilization is indexed in the language which expresses that civilization. It is an illusion to think that we can understand the significant outlines of a culture through sheer observation and without the guide of the linguistic symbolism which makes these outlines significant and intelligible to society. Some day the attempt to master a primitive culture without the help of the language of its society will seem as amateurish as the labors of a historian who cannot handle the original documents of the civilization which he is describing.
Language is a guide to 'social reality.' Though language is not ordinarily thought of as of essential interest to the students of social science, it powerfully conditions all our thinking about social problems and processes. Human beings do not live in the objective world alone, nor alone in the world of social activity as ordinarily understood, but are very much at the mercy of the particular language which has become the medium of expression for their society. It is quite an illusion to imagine that one adjusts to reality essentially without the use of language and that language is merely an incidental means of solving specific problems of communication or reflection. The fact of the matter is that the 'real world' is to a large extent unconsciously built up on the language habits of the group. No two languages are ever sufficiently similar to be considered as ropresenting the same social reality. The worlds in which different societies live are distinct worlds, not merely the same world with different labels attached.
The understanding of a simple poem, for instance, involves not merely an understanding of the single words in their average significance, but a full comprehension of the whole life of the community as it is mirrored in the words, or as it is suggested by their overtones. Even comparatively simple acts of perception are very much more at the mercy of the social patterns called words than we might suppose. If one draws some dozen lines, for instance, of different shapes, one perceives them as divisible into such categories as 'straight,' 'crooked,' 'curved,' 'zigzag' because of the classificatory suggestiveness of the linguistic terms themselves. We see and hear and otherwise experience very largely as we do because the language habits of our community predispose certain choices of interpretation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษากลายเป็นที่มีคุณค่ามากขึ้นเป็นแนวทางการศึกษาวิทยาศาสตร์วัฒนธรรมกำหนด ในความรู้สึก เครือข่ายรูปแบบวัฒนธรรมของอารยธรรมที่ถูกทำดัชนีในภาษาซึ่งแสดงว่าอารยธรรม ก็เป็นภาพลวงตาคิดว่า เราเข้าใจเค้าสำคัญของวัฒนธรรม ผ่านชมโปร่ง และไม่ มีคำแนะนำของสัญลักษณ์ทางภาษาซึ่งทำให้เค้าเหล่านี้สำคัญ และเข้าใจสังคม วันความพยายามหลักวัฒนธรรมดั้งเดิมโดยไม่ใช้ภาษาของสังคมจะดูแบบเป็นการจ้างแรงงานของนักประวัติศาสตร์ที่ไม่สามารถจัดการกับเอกสารต้นฉบับของอารยธรรมซึ่งเขาจะอธิบายภาษาคือ คำแนะนำ 'ความเป็นจริงทางสังคม' แม้ว่าภาษาไม่เว้นคิดว่า ณจำเป็นสนใจนักศึกษาสังคมศาสตร์ มันยิ่งสภาพความคิดของเราเกี่ยวกับปัญหาสังคมและกระบวนการ มนุษย์ไม่ได้อยู่ในโลกวัตถุประสงค์เพียงอย่างเดียว หรือคนเดียวในโลกของกิจกรรมทางสังคมตามปกติเข้าใจ แต่มีมากที่เมตตาของภาษาซึ่งได้กลายเป็นสื่อของสังคมของพวกเขา มันเป็นภาพลวงตาค่อนข้างจะจินตนาการหนึ่งปรับความจริงเป็นหลักโดยไม่มีการใช้ภาษา และภาษาเป็นเพียงวิธีผลของการแก้ปัญหาเฉพาะในการสื่อสารหรือการสะท้อน ความจริงของเรื่องเป็น 'จริง' ที่ตั้งขึ้นโดยไม่รู้ตัวในนิสัยภาษาของกลุ่มในระดับใหญ่ สองภาษาไม่มีเหมือนเคยพอจะถือว่าเป็น ropresenting ความเป็นจริงทางสังคมเดียวกัน โลกที่อาศัยสังคมที่แตกต่างมีโลกที่แตกต่าง ไม่เพียงโลกเดียวกันกับป้ายชื่อแตกต่างกันที่แนบ ความเข้าใจของบทกวีที่เรียบง่าย เกี่ยวข้องกับความเข้าใจไม่เพียงคำเดียวเช่น ในสำคัญเฉลี่ยของพวกเขา แต่ความเข้าใจเต็มของทั้งชีวิตของชุมชนมันเป็นมิเรอร์ในคำ หรือแนะนำ โดยการแทรก กระทำได้ค่อนข้างง่ายของการรับรู้เพิ่มเติมมากที่เมตตารูปแบบสังคมที่เรียกว่าคำกว่าเราอาจคิดว่า ได้ หากหนึ่งดึงบรรทัดโหล เช่น ของรูปร่าง หนึ่งเดือยนั้นเป็นหารได้เป็นประเภทดังกล่าวเป็น 'ตรง 'ทุจริต 'โค้ง 'คดเคี้ยวไปมา' เพราะ suggestiveness classificatory เงื่อนไขทางภาษาตัวเอง เราดู และได้ยิน และไม่ พบมากส่วนใหญ่เราทำ เพราะนิสัยภาษาของชุมชนเราจูงใจบางอย่างทางเลือกของการตีความ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จะกลายเป็นภาษาที่มีคุณค่ามากขึ้นเป็นคู่มือการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ของวัฒนธรรมที่กำหนด ในความเป็นเครือข่ายของรูปแบบทางวัฒนธรรมของอารยธรรมที่มีการจัดทำดัชนีในภาษาที่แสดงออกถึงอารยธรรมที่ มันเป็นภาพลวงตาที่จะคิดว่าเราสามารถเข้าใจเค้าร่างอย่างมีนัยสำคัญของวัฒนธรรมผ่านการสังเกตที่แท้จริงและไม่มีคู่มือของสัญลักษณ์ทางภาษาซึ่งจะทำให้โครงร่างเหล่านี้อย่างมีนัยสำคัญและเข้าใจให้กับสังคม บางวันความพยายามที่จะต้นแบบวัฒนธรรมดั้งเดิมโดยความช่วยเหลือของภาษาของสังคมมันจะดูเหมือนเป็นชำนาญเป็นแรงงานของนักประวัติศาสตร์ที่ไม่สามารถจัดการกับเอกสารต้นฉบับของอารยธรรมที่เขาอธิบายได้.
ภาษาเป็นคู่มือ 'ความเป็นจริงทางสังคม . ' แม้ว่าภาษาไม่ได้คิดว่าเป็นปกติของดอกเบี้ยที่จำเป็นให้กับนักเรียนของวิทยาศาสตร์ทางสังคมก็มีอำนาจทุกสภาวะความคิดของเราเกี่ยวกับปัญหาทางสังคมและกระบวนการ มนุษย์ไม่ได้อยู่ในโลกวัตถุประสงค์เพียงอย่างเดียวไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกของกิจกรรมทางสังคมเป็นที่เข้าใจกันตามปกติ แต่เป็นอย่างมากที่ความเมตตาของภาษาโดยเฉพาะซึ่งได้กลายเป็นสื่อกลางในการแสดงออกต่อสังคมของพวกเขา มันค่อนข้างเป็นภาพลวงตาที่จะจินตนาการว่าหนึ่งปรับกับความเป็นจริงเป็นหลักโดยไม่ต้องใช้ภาษาและภาษาที่เป็นเพียงวิธีการอื่น ๆ ของการแก้ปัญหาเฉพาะของการสื่อสารหรือการสะท้อน ข้อเท็จจริงของเรื่องก็คือว่า 'จริง' คือการขอบเขตขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นโดยไม่รู้ตัวขึ้นบนนิสัยภาษาของกลุ่ม ไม่มีภาษาที่สองที่เคยพอคล้ายกับได้รับการพิจารณาเป็น ropresenting ความเป็นจริงทางสังคมเช่นเดียวกัน โลกซึ่งในสังคมที่แตกต่างกันที่มีชีวิตอยู่ในโลกที่แตกต่างกันไม่เพียง แต่โลกเดียวกันที่มีป้ายชื่อที่แตกต่างกันที่แนบมา.
ความเข้าใจในบทกวีง่ายเช่นเกี่ยวข้องกับการไม่ได้เป็นเพียงความเข้าใจในคำเดียวในความสำคัญเฉลี่ยของพวกเขา แต่ความเข้าใจเต็มรูปแบบของ ทั้งชีวิตของชุมชนตามที่มีการสะท้อนอยู่ในคำพูดหรือเป็นที่แนะนำโดยหวือหวาของพวกเขา แม้การกระทำที่เรียบง่ายเมื่อเทียบกับการรับรู้เป็นอย่างมากมากขึ้นที่ความเมตตาของรูปแบบทางสังคมที่เรียกว่าคำกว่าที่เราอาจคิด หากหนึ่งวาดเส้นบางโหลตัวอย่างเช่นรูปทรงที่แตกต่างกันอย่างใดอย่างหนึ่งเล็งเห็นว่าพวกเขาเป็นแบ่งออกเป็นหมวดหมู่เช่น 'ตรง' 'คดเคี้ยว' 'โค้ง' 'ซิกแซ็ก' เพราะนัย classificatory ข้อกำหนดภาษาตัวเอง เราได้เห็นและได้ยินและอื่น ๆ ส่วนใหญ่มีประสบการณ์มากที่สุดเท่าที่เราทำเพราะนิสัยภาษาในชุมชนของเราจูงใจทางเลือกหนึ่งของการตีความ