Changes in soil physical properties

Changes in soil physical properties due to traditional methods of puddling for lowland rice (Oryza sativa L.) production and post-rice legumes was investigated in field experiments conducted on three sites in Indonesia and two in the Philippines over a 3-year period. Puddling treatments used in the field were, in increasing order of puddling intensity, dry cultivation prior to submergence, one and two plowing and harrowing treatments using a draught animal and associated implements, and two cultivations using a mechanical roto tiller. Rice was followed by mungbean (Vigna radiata (L.) Wilzek) on all five sites, and in addition soybean (Glycine max L. Merr.) at Ngale and peanut (Aracis hypogaea L.) at Jambegede were also grown. All puddling treatments were followed by post-rice treatments of surface drainage (with and without surface drains) for the Indonesian sites and sowing technique (zero-till-dibble versus plough-broadcast-harrow) for the Philippine sites. Rice yields were highest under the traditional puddling techniques using draught animal traction. Results suggested that puddling with a roto tiller reduced yield because of insufficient depth of puddling, while dry cultivation may have reduced yield due to increased soil strength of the puddled layer; both are thought to limit root development. Puddling had no significant effect on post-rice mungbean and peanut production. However, results showed that increasing puddling intensity tended to reduce soybean yield. Dry cultivation of lighter textured, well drained soils such as at Manaoag, tended to require more intensive weed control in both rice and dryseason crops compared to higher puddled treatments. Weed infestation was thought to be the largest contributing factor for reduced mungbean yield at Manaoag. Increasing soil puddling intensity at Ngale and Jambegede appeared to reduce root growth. Soil water depletion tended to be smaller in the plough layer that was cultivated under wet conditions compared to pre-rice dry land preparation. Soil water extraction was small and root proliferation was upto 40 cm depth under wet conditions where plant water requirements were met from seasonal rainfall. Root proliferation was deeper and soil water use greater under dry climatological conditions. Small amounts of subsoil water use resulted in substantial yield increases ranging from 3–24 kg mm−1 of soil water used, reinforcing the important role of subsoil water storage and use by the dry season crop in this farming system.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปลี่ยนแปลงคุณสมบัติทางกายภาพของดินเนื่องจากวิธีการดั้งเดิมของ puddling สำหรับกินหลังข้าวและผลิตข้าวราบ (Oryza ซา L.) ถูกสอบสวนในฟิลด์ทดลองดำเนินการในไซต์สามในอินโดนีเซียและฟิลิปปินส์ในช่วงระยะเวลา 3 ปี Puddling ใช้ในฟิลด์ ได้ ลำดับของ puddling ความเข้ม เพาะปลูกแห้งก่อน submergence หนึ่งสองไถ และ harrowing รักษาใช้สัตว์สดที่เพิ่มขึ้น และเครื่องมือที่เกี่ยวข้อง และ cultivations สองใช้ roto เครื่องหางเสือ ข้าวถูกตาม ด้วยถั่วเขียว (Vigna radiata (L.) Wilzek) บนไซต์ทั้งหมดห้า และนอกจากนี้เพาะปลูกถั่วเหลือง (Glycine max L. Merr.) ที่ Ngale และถั่วลิสง (Aracis hypogaea L.) ที่ Jambegede ยัง รักษา puddling ทั้งหมดได้ตาม ด้วยข้าวหลังการรักษาผิวระบาย (มี และไม่ มีท่อระบายน้ำพื้นผิว) สำหรับไซต์ที่อินโดนีเซียและเทคนิค sowing (ศูนย์ลิ้นชักเก็บเงิน-dibble กับไถออกอากาศทแฮร์โรล) การท่องเที่ยวฟิลิปปินส์ ผลผลิตข้าวสูงสุดภายใต้เทคนิค puddling แบบดั้งเดิมที่ใช้สัตว์ลากสดได้ ผลแนะนำว่า puddling กับผู้เพาะปลูก roto ผลตอบแทนที่ลดลงเนื่องจากความลึกไม่เพียงพอ puddling ในขณะที่เพาะปลูกแห้งอาจลดผลตอบแทนจากดินเพิ่มความแข็งแรงของชั้น puddled ทั้งคิดว่า รากพัฒนาจำกัด Puddling มีผลผลิตถั่วลิสงและถั่วเขียวข้าวหลังไม่สำคัญ อย่างไรก็ตาม ผลพบว่า เพิ่มความเข้ม puddling มีแนวโน้มที่จะ ลดผลผลิตถั่วเหลือง เพาะปลูกแห้งของพื้นเบา ระบายน้ำกันดินเนื้อปูนเช่นที่ Manaoag มีแนวโน้มที่ต้องใช้มากขึ้นเร่งรัดควบคุมวัชพืชในพืชข้าวและ dryseason เมื่อเทียบกับการรักษาสูงกว่า puddled ทำลายวัชพืชถูกคิดว่า เป็น ปัจจัยสนับสนุนที่ใหญ่ที่สุดสำหรับผลผลิตถั่วเขียวลงใน Manaoag ปรากฏดินเพิ่ม puddling ความเข้มที่ Ngale และ Jambegede เพื่อ ลดการเจริญเติบโตของราก การลดลงของน้ำดินมีแนวโน้มที่จะมีขนาดเล็กกว่าในชั้นไถที่ถูก cultivated สภาวะเปียกเมื่อเทียบกับข้าวเตรียมดินแห้งก่อน สูบน้ำดินที่มีขนาดเล็ก และการงอกรากถูกสำหรับ 40 ซม.ลึกสภาวะเปียกที่ตรงตามความต้องการน้ำของพืชจากปริมาณน้ำฝนตามฤดูกาล การงอกรากไม่ลึก และใช้น้ำมากขึ้นภายใต้เงื่อนไข climatological แห้งของดิน เงิน subsoil น้ำใช้ส่งผลให้พบผลตอบแทนเพิ่มขึ้นตั้งแต่ 3-24 กก. mm−1 ของดินน้ำใช้ ทำหน้าที่เก็บน้ำ subsoil บทบาทสำคัญ และใช้ในระบบการทำฟาร์มนี้แล้งพืชผล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปลี่ยนแปลงในคุณสมบัติทางกายภาพของดินเนื่องจากวิธีการดั้งเดิมของ puddling สำหรับข้าว (Oryza sativa L. ) ผลิตและพืชตระกูลถั่วหลังข้าวถูกตรวจสอบในการทดลองดำเนินการในเขตสามเว็บไซต์ในประเทศอินโดนีเซียและสองในประเทศฟิลิปปินส์ในช่วงระยะเวลา 3 ปี การรักษา puddling ใช้ในสนามได้ในการเพิ่มคำสั่งของ puddling เข้มปลูกแห้งก่อนที่จะจมน้ำหนึ่งและสองไถและการรักษาโดยใช้บาดใจสัตว์ร่างและดำเนินการที่เกี่ยวข้องและสองเพาะปลูกโดยใช้ไถนากล Roto ข้าวตามด้วยถั่วเขียว (Vigna radiata (L. ) Wilzek​​) ในทุกห้าเว็บไซต์และในถั่วเหลืองนอกจาก (Glycine สูงสุด L. Merr.) ที่ Ngale และถั่วลิสง (Aracis hypogaea L. ) ที่ Jambegede ปลูกยั​​ง ทั้งหมดรักษา puddling ตามมาด้วยการโพสต์การรักษาข้าวการระบายน้ำที่พื้นผิว (ที่มีและไม่มีท่อระบายน้ำบนพื้นผิว) สำหรับเว็บไซต์ที่อินโดนีเซียและเทคนิคการหว่าน (ศูนย์จนถึง-Dibble เมื่อเทียบกับคันไถออกอากาศ-คราด) สำหรับเว็บไซต์ของฟิลิปปินส์ ผลผลิตข้าวสูงที่สุดภายใต้เทคนิค puddling แบบดั้งเดิมโดยใช้แรงดึงร่างสัตว์ ผลการชี้ให้เห็นว่า puddling กับไถนา Roto ผลผลิตลดลงเนื่องจากความลึกไม่เพียงพอของ puddling ในขณะที่การเพาะปลูกแห้งอาจจะมีผลผลิตลดลงเนื่องจากความแรงของดินที่เพิ่มขึ้นของชั้น puddled; ทั้งสองมีความคิดที่จะ จำกัด การพัฒนาราก puddling ไม่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในถั่วเขียวหลังข้าวและการผลิตถั่วลิสง อย่างไรก็ตามผลการศึกษาพบว่าการเพิ่มความเข้ม puddling มีแนวโน้มที่จะลดผลผลิตถั่วเหลือง การเพาะปลูกแห้งของผิวเบาดินเนื้อดีเช่น Manaoag มักจะต้องมีการควบคุมวัชพืชเข้มข้นมากขึ้นทั้งข้าวและพืชฤดูแล้งเมื่อเทียบกับการรักษา puddled ที่สูงขึ้น รบกวนวัชพืชก็คิดว่าจะเป็นปัจจัยที่ใหญ่ที่สุดสำหรับผลผลิตถั่วเขียวลดลง Manaoag การเพิ่มความเข้มดิน puddling ที่ Ngale Jambegede และดูเหมือนจะลดการเจริญเติบโตของราก การสูญเสียน้ำในดินมีแนวโน้มที่จะมีขนาดเล็กในชั้นไถที่ปลูกภายใต้สภาพเปียกเมื่อเทียบกับการเตรียมดินก่อนปลูกข้าวแห้ง สกัดน้ำในดินที่มีขนาดเล็กและการขยายรากเป็นไม่เกิน 40 ซม. ความลึกภายใต้สภาพเปียกที่ความต้องการน้ำของพืชได้พบจากปริมาณน้ำฝนตามฤดูกาล งอกรากลึกและน้ำในดินใช้มากขึ้นภายใต้เงื่อนไขภูมิอากาศแห้ง ขนาดเล็กจำนวนการใช้น้ำใต้ผิวดินส่งผลให้อัตราผลตอบแทนที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญตั้งแต่ 3-24 กก. มม-1 ของน้ำในดินที่ใช้เสริมบทบาทที่สำคัญของการจัดเก็บน้ำใต้ผิวดินและการใช้งานโดยการปลูกพืชฤดูแล้งในระบบการทำฟาร์มนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติทางกายภาพของดินเนื่องจากวิธีการดั้งเดิมของอาวุธสำหรับข้าวนาสวน ( Oryza sativa L . ) การผลิตข้าวและถั่วถูกสอบสวนในด้านหลังการทดลอง 3 เว็บไซต์ในอินโดนีเซีย และสองในฟิลิปปินส์ในช่วงระยะเวลา 3 ปี . อาวุธการใช้สนาม , ในการสั่งซื้อที่เพิ่มขึ้นของอาวุธเข้ม ปลูกก่อนน้ำแห้ง ,หนึ่งและสองและการใช้ไถบาดใจร่างสัตว์ และใช้ที่เกี่ยวข้องและสองเพาะใช้ไถนา Roto กล ข้าว ตามด้วยถั่วเขียวถั่วเขียว ( L . ) wilzek ) ทั้งหมด 5 แห่ง และนอกจากนี้ ถั่วเหลือง ( Glycine max Merr . ) ที่ ngale และถั่วลิสง ( aracis คัดเลือก L . ) ที่ jambegede ยังโตอาวุธทั้งหมดปลูกข้าวตามโพสต์การรักษาของการระบายน้ำผิวดิน ( ที่มีและไม่มีระบายพื้นผิว ) สำหรับเว็บไซต์และเทคนิค ( ศูนย์จนถึงอินโดนีเซีย หว่านไถคราด Dibble และออกอากาศ ) สำหรับเว็บไซต์ที่ฟิลิปปินส์ ผลผลิตข้าวสูงสุด ภายใต้เทคนิคการใช้อาวุธแบบดั้งเดิมดึงร่างสัตว์ผลการศึกษาพบว่า อาวุธกับ Roto ตะกูลดผลผลิตไม่เพียงพอ เพราะความลึกของอาวุธ ในขณะที่การปลูกแห้งอาจจะลดลง ผลผลิตเพิ่มขึ้นจากดินความแข็งแรงของ puddled ชั้น ทั้งสองมีความคิดที่จะ จำกัด การพัฒนาราก อาวุธไม่มีผลต่อโพสต์ข้าวและการผลิตถั่วลิสงถั่วเขียว อย่างไรก็ตามผลการศึกษาพบว่า การเพิ่มอาวุธความรุนแรงมีแนวโน้มที่จะลดผลผลิตถั่วเหลือง การแห้งของพื้นผิวเบาดีเนื้อดิน เช่น ที่ manaoag มีแนวโน้มที่จะต้องมีการควบคุมวัชพืชที่เข้มข้นมากขึ้นทั้งข้าวและพืชไร่ที่สูง puddled dryseason เมื่อเทียบกับการรักษา ทำลายวัชพืชถูกคิดว่า เป็น ที่ใหญ่ที่สุด เพื่อลดปัจจัยการผลผลิตถั่วเขียวที่ manaoag .เพิ่มความเข้มและอาวุธที่ดิน ngale jambegede ปรากฏว่าลดการเจริญเติบโตของราก การพร่องน้ำในดินมีแนวโน้มที่จะมีขนาดเล็กลงในเลเยอร์ที่ถูกไถปลูกภายใต้สภาพเปียก เมื่อเทียบกับก่อนข้าวเตรียมดินแห้ง . การสกัดน้ำดินมีขนาดเล็กและรากงอกได้ถึง 40 เซนติเมตร ภายใต้สภาวะเปียกที่ความต้องการน้ำของพืชพบได้จากปริมาณน้ำฝนตามฤดูกาลการงอกรากลึกและดิน ใช้น้ำมากกว่า ภายใต้เงื่อนไข climatological แห้ง จำนวนเงินขนาดเล็กของดินจะใช้น้ำทำให้ผลผลิตเพิ่มขึ้นอย่างมากตั้งแต่ 3 – 24 มม. − 1 กิโลกรัมของน้ำดินที่ใช้ เสริมบทบาทที่สำคัญของการเก็บน้ำในดิน และใช้ โดยปลูกในระบบเกษตร .