Shrimps treated with proline at 0.5

Shrimps treated with proline at 0.5 and 1.0 g/100 ml could increase soaking yield and thawing yield better than the samples treated with NaCl alone but no significant improvement of cooking yield was bserved. Treating with lysine at 2.0 g/100 ml and arginine at all concentration used exhibited significant improvement of WHC during freezing, and cooking (p < 0.05). Comparatively high water-holding improvement was observed for the use of lysine and
arginine. Maximum WHC was expressed in shrimp soaked with arginine at 1.0 g/100 ml and its cooking yield (97.59 g/100 g fresh shrimp) was not significantly different (p > 0.5) to shrimp treated with STPP at 4.0 g/100 ml.Considering from thawing yield and cooking yield, the results indicated the synergistic effect of lysine/arginine with NaCl to
enhance WHC of frozen shrimps. This might be because of the effects
on pH, ionic strength and also specific interactions between
amino acid side chain, polar group, nonpolar group with myofibrillar
protein. The presence of NaCl could increase the electrostatic
repulsive force (Offer & Knight, 1988) and facilitated the incorporation
of amino acid inside the myofibril protein.
Generally, myosin exhibits a negative charged molecule at pH of
living tissue which is about 7.1 (Chantarasataporn et al., 2013). The
effectiveness of amino acids on water holding properties of shrimp
depended on type of amino acids. However, the effect was not
concentration-dependent in our study. Arginine and lysine have
functional groups, COOH, eNH2 with positively charged group,
NH3
þ. These groups are prone to form hydrogen bonding with water
molecules and reduce drip loss from the shrimp samples. The polar
group of the side chains of lysine or arginine supposed to bind
water molecules on their surfaces by van der walls forces (Hamm,
1972). Both amino acids caused the increase in pH and the deviation
from the average isoelectric point of meat protein, pH 5.0. The

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กุ้งรับเป็นที่ 0.5 และ 1.0 g/100 ml สามารถเพิ่มผลผลิตแบบแช่ตัว และละลายผลตอบแทนดีกว่าตัวอย่างรักษา ด้วย NaCl ถูกปรับปรุงเพียงอย่างเดียว แต่ไม่สำคัญทำอาหารผลผลิต bserved รักษา ด้วยไลซีนอาร์จินีนและ 2.0 g/100 ml ที่ความเข้มข้นที่ใช้แสดงการปรับปรุงสำคัญของ WHC ระหว่าง และการแช่แข็งอาหาร (p < 0.05) ปรับปรุงค่อนข้างถือน้ำถูกตรวจสอบสำหรับการใช้ไลซีน และอาร์จินีน WHC สูงสุดถูกแสดงในกุ้งที่แช่ ด้วยอาร์จินีที่ 1.0 g/100 ml และผลผลิตของอาหาร (97.59 กรัม/100 กรัมกุ้งสด) ก็ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (p > 0.5) กับกุ้งรับ STPP ที่ 4.0 g/100 ml พิจารณาจากละลายผลผลิต และผลผลิตของการปรุงอาหาร ผลการแสดงฤทธิ์ของไลซีน/อาร์จินีนกับ NaCl ไปเพิ่ม WHC ของกุ้งแช่แข็ง ซึ่งอาจเนื่องจากผลกระทบวัดค่า pH ความแรงของไอออน และเฉพาะปฏิสัมพันธ์ระหว่างกรดอะมิโนโซ่ข้าง ขั้วกลุ่ม กลุ่ม nonpolar มี myofibrillarโปรตีนที่ การปรากฏตัวของ NaCl สามารถเพิ่มการไฟฟ้าสถิตแรงสสาร (ข้อเสนอและอัศวิน 1988) และอำนวยการกรดอะมิโนในโปรตีน myofibrilโดยทั่วไป ไมโอซินแสดงโมเลกุลเรียกค่าลบที่ pH ของอาศัยเนื้อเยื่อซึ่งเป็นประมาณ 7.1 (Chantarasataporn et al. 2013) การประสิทธิภาพของกรดอะมิโนน้ำถือคุณสมบัติของกุ้งขึ้นอยู่กับชนิดของกรดอะมิโน อย่างไรก็ตาม ผลไม่ขึ้นความเข้มข้นในเรื่องการเรียน อาร์จินีนและไลซีนหมู่ COOH, eNH2 กับกลุ่มที่มีประจุบวกNH3þการเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะฟอร์มไฮโดรเจนพันธะกับน้ำโมเลกุล และลดการสูญเสียหยดจากตัวอย่างกุ้ง ขั้วโลกกลุ่มของโซ่ข้างของไลซีนอาร์จินีควรจะผูกโมเลกุลของน้ำบนพื้นผิวของพวกเขาโดย van der กำแพงกอง (Hamm1972) กรดอะมิโนทั้งสองเกิดจากการเพิ่มค่า pH และส่วนเบี่ยงเบนจากค่าเฉลี่ย isoelectric ชี้เนื้อโปรตีน ค่า pH 5.0 การ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กุ้งที่ได้รับการรักษาด้วยการ ที่ 0.5 และ 1.0 กรัมต่อ 100 มิลลิลิตร สามารถเพิ่มผลผลิตและผลผลิตดีกว่าแช่ละลายตัวอย่างที่ได้รับการรักษาด้วยเกลือเพียงอย่างเดียว แต่ไม่มีการปรับปรุงที่สำคัญของผลผลิตอาหารคือ bserved . การรักษาด้วยซีนที่ 2.0 กรัมต่อ 100 มิลลิลิตรและอาร์จินินที่ความเข้มข้นที่ใช้มีการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญของการอุ้มน้ำในการแช่แข็งและการปรุงอาหาร ( P < 0.05 ) เปรียบเทียบน้ำสูงถือปรับปรุงเป็นสังเกตสำหรับการใช้ไลซีน และอาร์ . การอุ้มน้ำสูงสุดได้ในกุ้งแช่กับนักโทษการเมืองที่ 1.0 กรัม / 100 มิลลิลิตร และผลผลิตอาหารของมัน ( 97.59 กรัม / 100 กรัม กุ้งสด ) ไม่แตกต่างกันทางสถิติ ( P > 0.5 ) กุ้งถือว่า STPP ที่ 4.0 กรัม / 100 มิลลิลิตร เมื่อพิจารณาจากผลผลิต และผลผลิต การปรุงอาหาร พบผลเสริมฤทธิ์ของไลซีน / อาร์ด้วยเกลือเพิ่มการอุ้มน้ำของกุ้ง นี้อาจเป็นเพราะผลที่ pH , ความแรงของไอออนและปฏิสัมพันธ์เฉพาะระหว่างเม็ดเลือดขาวอีโอซิโนฟิลเพิ่มขึ้นขั้วโลก กลุ่ม ไม่มีขั้วกลุ่มลดลงโปรตีน การปรากฏตัวของเกลือสามารถเพิ่มไฟฟ้าสถิตแรงผลัก ( ข้อเสนอและอัศวิน , 1988 ) และช่วยประสานของกรดอะมิโนในโปรตีนไมโอไฟบริล .โดยทั่วไป myosin จัดแสดงลบค่า pH ของโมเลกุลเนื้อเยื่อซึ่งมีประมาณ 7.1 ( chantarasataporn et al . , 2013 ) ที่ผลของกรดอะมิโนในน้ำถือคุณสมบัติของกุ้งขึ้นอยู่กับชนิดของกรดอะมิโน อย่างไรก็ตาม ผลคือไม่ขึ้นอยู่กับปริมาณในการศึกษาของเรา อาร์จินีนและไลซีนได้การทำงานกลุ่ม โดยใช้เทคนิค enh2 ด้วยมีประจุบวก , กลุ่มnh3þ . กลุ่มเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะสร้างพันธะกับน้ำไฮโดรเจนโมเลกุลและลดการสูญเสียน้ำจากตัวอย่างกุ้ง . ขั้วโลกกลุ่มของโซ่ข้างของกรดอะมิโนอาร์จินีนควรผูกหรือน้ำโมเลกุลบนพื้นผิวของผนัง บังคับ ( แวนเดอร์แฮม1972 ) ทั้งกรดอะมิโนที่เกิดขึ้นเพิ่ม และส่วนเบี่ยงเบนจากจุดไอโซอิเล็กทริกมีเนื้อโปรตีน pH 5.0 . ที่