The Van Gogh Museum's Wheatfield wi

The Van Gogh Museum's Wheatfield with Crows was painted in July 1890, in the last weeks of van Gogh’s life. Many have claimed it as his last painting, while it is also possible Tree Roots, or the previously mentioned Daubigny's Garden, was his final painting.

Wheat Field with Crows, made on a double-square canvas, depicts a dramatic, cloudy sky filled with crows over a wheat field.[1] A sense of isolation is heightened by a central path leading nowhere and by the uncertain direction of flight of the crows. The wind-swept wheat field fills two thirds of the canvas. Jules Michelet, one of van Gogh's favorite authors, wrote of the crows: "They interest themselves in everything, and observe everything. The ancients, who lived far more completely than ourselves in and with nature, found it no small profit to follow, in a hundred obscure things where human experience as yet affords no light, the directions of so prudent and sage a bird."[4] Kathleen Erickson finds the painting as expressing both sorrow and a sense of his life coming to an end.[5] The crows are used by van Gogh as a symbol of death and rebirth, or of resurrection.[6][7] The road, in contrasting colors of red and green, is said by Erickson to be a metaphor for a sermon he gave based on Bunyan's "Pilgrim's Progress" where the pilgrim is sorrowful that the road is so long, yet rejoices because the Eternal City waits at the journey's end.[5][8]


Wheatfield Under Thunderclouds (1890)About 10 July 1890 van Gogh wrote to Theo van Gogh and Jo Bonger, saying that he had painted another three large canvases at Auvers since visiting them in Paris on 6 July.[9] Two of these are described as immense stretches of wheatfields under turbulent skies, thought to be Wheatfield under Clouded Sky and Wheatfield with Crows, and the third is Daubigny's Garden. He wrote that he had made a point of expressing sadness, later adding "extreme loneliness" (de la solitude extrême), but also says he believes the canvases show what he considers healthy and fortifying about the countryside (and adds that he intended to take them to Paris as soon as possible):

There is nothing in van Gogh's words to support a simplistic interpretation along the lines of artistic angst and despair – nor is there any evidence for the widely-held belief that it was this painting that van Gogh had on his easel at the time he killed himself.

—Ingo F. Walther – Rainer Metzger, Van Gogh: The Complete PaintingsWalther and Metzger refer to a June 1880 letter of van Gogh's, in which he compared himself to a bird in a cage,[10] and remark:

The crows in the painting, in other words, were an altogether personal symbol closely associated with van Gogh's own life.

—Ingo F. Walther – Rainer Metzger, Van Gogh: The Complete PaintingsThese painting are all examples of van Gogh's elongated double-square canvases, used exclusively by him in the last few weeks of his life, in June and July 1890.

The painting is held in the collection of the Van Gogh Museum in Amsterdam, as is Wheatfield under Clouded Sky.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Wheatfield ของตู้เซฟพิพิธภัณฑ์กับตรงถูกวาดใน 1890 กรกฎาคม ในสัปดาห์สุดท้ายของตู้เซฟ หลายคนได้อ้างว่า เป็นภาพวาดของเขาสุดท้าย ในขณะที่ยังเป็นต้นไม้ราก หรือ สวนของ Daubigny กล่าวก็ภาพสุดท้ายของเขาข้าวสาลี โดยตรง ทำผืนผ้าสี่เหลี่ยมจัตุรัสคู่ มีภาพฟ้าเป็นละคร มีเมฆมากที่เต็มไป ด้วยตรงเหนือเขตข้าวสาลี[1] ความรู้สึกแยกเป็นแถลงการณ์ โดยเส้นกลางนำไหน และทิศทางการบินของตรงไม่แน่นอน กวาดลมข้าวสาลีกรอกข้อมูลสองในสามของผืนผ้าใบ ชูลส์ Michelet หนึ่งในผู้เขียนชื่นชอบตู้เซฟ เขียนของตรงนี้: "พวกเขาสนใจตัวเองในทุกสิ่ง และสังเกตทุกอย่าง ฟดิแอนเชียนส์ ผู้อาศัยมากสมบูรณ์กว่าตนเอง และในธรรมชาติ พบว่ากำไรไม่เล็กตาม แล้วในร้อยปิดบังสิ่งที่มนุษย์พบว่ายังไม่มีแสง คำแนะนำของเซจ และระมัดระวังเพื่อให้นก "[4] โรง Erickson พบภาพวาดเป็นการแสดงความเสียใจและความรู้สึกของชีวิตของเขามาถึงสิ้นสุด[5] ตรงจะใช้ โดยตู้เซฟเป็นสัญลักษณ์ ของความตายและการเกิดใหม่ หรือฟื้นคืนชีพ[6][7] ตามถนน ในห้องสีแดงและสีเขียว กล่าว โดย Erickson จะ อุปมัยสำหรับเทศน์เขายึดของ Bunyan "ของกริมความคืบหน้า" อกตรมที่อยู่เป็นเวลานาน กริมยัง rejoices เนื่องจากตู้เซฟรอที่ปลายทาง[5][8]Wheatfield ภายใต้ Thunderclouds (1890) เกี่ยวกับ 10 1890 กรกฎาคมตู้เซฟเขียนทีตู้เซฟและ Jo Bonger คำพูดที่ เขาได้วาดผืนผ้าขนาดใหญ่สามอื่นที่ Auvers ตั้งแต่พักในปารีสในเดือน 6 กรกฎาคม[9] สองเหล่านี้ไว้เป็นพื้นที่อันยิ่งใหญ่ของ wheatfields ภายใต้ท้องฟ้าปั่นป่วน คิด Wheatfield ภายใต้ท้องฟ้าเสือลายเมฆและ Wheatfield โดยตรง และที่สามคือ สวนของ Daubigny เขาเขียนว่า เขาได้ทำจุดของความโศกเศร้า การเพิ่ม "ความเหงามาก" ในภายหลัง (เดอลาความสันโดษ extrême), แต่ยังกล่าวว่า เขาเชื่อว่า ผืนผ้าใบแสดงสิ่งที่เขาพิจารณาสุขภาพ และ fortifying เกี่ยวกับชนบท (และเพิ่มว่า เขาตั้งใจจะนำพวกเขาสู่ปารีสโดยเร็วที่สุด):ไม่มีอะไรในตู้เซฟของคำสนับสนุนตีพี่พร้อม angst ศิลปะและความสิ้นหวัง – ไม่เป็นมีมีหลักฐานก็นี้ทาสีตู้เซฟที่บนขาตั้งของเขาเวลา เขาฆ่าความเชื่อถืออย่างกว้างขวางสำหรับตัวเอง— Ingo F. Walther – Rainer Metzger ตู้เซฟ: Metzger และ PaintingsWalther สมบูรณ์ถึง 1880 มิถุนายนหนังสือตู้เซฟของ ซึ่งเขาเปรียบเทียบตัวเองกับนกในกรง, [10] และหมายเหตุ:ตรงในภาพ ในคำอื่น ๆ มีสัญลักษณ์ส่วนบุคคลทั้งหมดเกี่ยวข้องกับชีวิตในตู้เซฟของตัวเองอย่างใกล้ชิด— Ingo F. Walther – Rainer Metzger ตู้เซฟ: จิตรกรรม PaintingsThese สมบูรณ์เป็นตัวอย่างของตู้เซฟอีลองเกตคู่สี่เหลี่ยมผืนผ้า ใช้แบบเอกสิทธิ์เฉพาะบุคคล โดยเขาในไม่กี่สัปดาห์ของชีวิต ในเดือนมิถุนายนและ 1890 กรกฎาคมมีจัดภาพในคอลเลกชันของพิพิธภัณฑ์อัมสเตอร์ดัม ตู้เซฟเป็น Wheatfield ภายใต้เสือลายเมฆฟ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พิพิธภัณฑ์แวนโก๊ะของ Wheatfield กับกาถูกวาดในเดือนกรกฎาคม 1890 ในสัปดาห์สุดท้ายของชีวิตของแวนโก๊ะ หลายคนได้อ้างว่าเป็นภาพวาดครั้งสุดท้ายของเขาในขณะที่มันยังเป็นรากของต้นไม้ที่เป็นไปได้หรือที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้การ์เด้น Daubigny ของเป็นภาพวาดสุดท้ายของเขา. ทุ่งข้าวสาลีที่มีกาทำบนผ้าใบสองครั้งที่ตารางแสดงให้เห็นได้อย่างน่าทึ่งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วย กาเหนือทุ่งข้าวสาลี. [1] ความรู้สึกของการแยกเป็นทำเป็นโดยเส้นทางกลางชั้นนำไม่มีที่ไหนเลยและทิศทางที่ไม่แน่นอนของเที่ยวบินของกา ทุ่งข้าวสาลีลมพัดเติมสองในสามของผืนผ้าใบ จูลส์มิหนึ่งในผู้เขียนที่ชื่นชอบของแวนโก๊ะเขียนของกา: "พวกเขาสนใจในตัวเองทุกอย่างและสังเกตทุกอย่างที่คนโบราณที่อาศัยอยู่ไกลมากขึ้นอย่างสมบูรณ์กว่าตัวเองและกับธรรมชาติพบว่ามันไม่มีกำไรเล็ก ๆ ที่จะปฏิบัติตามใน. ร้อยปิดบังสิ่งที่ประสบการณ์ของมนุษย์ที่ยังกำบังแสงไม่มีทิศทางของการที่ชาญฉลาดมากและปัญญาชนนก. "[4] เอริกแค ธ ลีนพบว่าภาพวาดที่เป็นทั้งการแสดงความโศกเศร้าและความรู้สึกของชีวิตของเขามาถึงที่สิ้นสุด. [5] กาถูกใช้โดยแวนโก๊ะเป็นสัญลักษณ์แห่งความตายและการเกิดใหม่หรือการคืนชีพ. [6] [7] ถนนในสีตัดกันของสีแดงและสีเขียวมีการกล่าวโดยเอริกจะเป็นอุปมาได้เทศน์ให้เขาตาม ในบันยัน "ความคืบหน้าของผู้แสวงบุญ" ที่ผู้แสวงบุญเป็นทุกข์ว่าถนนเป็นเวลานานดังนั้นยังเปรมปรีดิ์เพราะเมืองนิรันดร์รอที่ปลายเดินทาง. [5] [8] Wheatfield ภายใต้ thunderclouds (1890) เกี่ยวกับ 10 กรกฎาคม 1890 ฟานก็อกฮ์เขียนถึง ธีโอแวนโก๊ะและโจ Bonger บอกว่าเขาได้วาดอีกสามผืนผ้าใบขนาดใหญ่ที่ Auvers ตั้งแต่ไปเยือนพวกเขาในกรุงปารีสเมื่อวันที่ 6 กรกฎาคม. [9] สองเหล่านี้จะอธิบายว่าเหยียดอันยิ่งใหญ่ของ wheatfields ภายใต้ท้องฟ้าปั่นป่วนคิดที่จะ Wheatfield ภายใต้ลายเมฆ ท้องฟ้าและ Wheatfield กับกาและที่สามเป็นสวน Daubigny ของ เขาเขียนว่าเขาได้ทำจุดการแสดงความโศกเศร้าต่อการเพิ่ม "ความเหงามาก" (สันโดษเดอลาExtrême) แต่ยังบอกว่าเขาเชื่อว่าผืนผ้าใบแสดงสิ่งที่เขาคิดว่าดีต่อสุขภาพและกำลังใจเกี่ยวกับชนบท (และเสริมว่าเขาตั้งใจที่จะใช้ พวกเขาไปยังกรุงปารีสเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้): ไม่มีอะไรในคำพูดของฟานก็อกฮ์เพื่อสนับสนุนการตีความแบบง่ายๆตามสายของห่วงศิลปะและความสิ้นหวังเป็น - ไม่เป็นมีหลักฐานใด ๆ สำหรับความเชื่ออย่างกว้างขวางถือได้ว่ามันเป็นภาพวาดที่แวนโก๊ะมี บนขาตั้งของเขาในเวลาที่เขาฆ่าตัวตาย. -Ingo เอฟวอลเธอร์ - เรนเนอร์เมทซ์, Van Gogh: PaintingsWalther ที่สมบูรณ์และเมทซ์อ้างถึงมิถุนายน 1880 ตัวอักษรของฟานก็อกฮ์ซึ่งเขาเปรียบเทียบตัวเองกับนกในกรง [ 10] และหมายเหตุ: กาในการวาดภาพในคำอื่น ๆ ที่เป็นสัญลักษณ์ส่วนบุคคลทั้งหมดที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับชีวิตของตัวเองของแวนโก๊ะ. -Ingo เอฟวอลเธอร์ - เรนเนอร์เมทซ์, Van Gogh: ภาพวาด PaintingsThese สมบูรณ์เป็นตัวอย่างของฟานก็อกฮ์ ยาวผืนผ้าสองตารางที่ใช้โดยเฉพาะเขาในช่วงไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมาในชีวิตของเขาในเดือนมิถุนายนและกรกฎาคม 1890. ภาพวาดจะจัดขึ้นในคอลเลกชันของ Van Gogh Museum ในกรุงอัมสเตอร์ดัมเป็น Wheatfield ภายใต้เมฆท้องฟ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Van Gogh พิพิธภัณฑ์วีสฟิลด์ กับ กาถูกวาดในเดือนกรกฎาคมปี 1890 ในสัปดาห์สุดท้ายของชีวิตของแวนโก๊ะ หลายคนอ้างว่ามันเป็นภาพวาดสุดท้ายของเขา ในขณะที่มันยังเป็นรากของต้นไม้ได้ หรือ เคยกล่าว daubigny สวนคือภาพสุดท้ายของเขา . . . . . .

ทุ่งข้าวสาลีกับกาาในคู่สี่เหลี่ยมผืนผ้าใบ , แสดงละคร , ท้องฟ้ามืดครึ้มเต็มไปด้วยกาเหนือทุ่งข้าวสาลี .[ 1 ] ความรู้สึกของการแยกคือ heightened โดยกลางเส้นทางนำไม่มีที่ไหนเลยและโดยทิศทางที่ไม่แน่นอนของการบินของอีกา ลมกวาดทุ่งข้าวสาลีเติมสองในสามของผืนผ้าใบ จูลส์มิเชลเลท์ หนึ่งในผู้เขียนที่ชื่นชอบของแวนโก๊ะเขียนของกา : " พวกเขาสนใจตัวเองทุกอย่าง และสังเกตทุกอย่าง คนสูงอายุใครอยู่ไกลมากขึ้นสมบูรณ์กว่าตัวเอง และกับธรรมชาติ พบว่ามันไม่เล็ก กำไรตาม ในสิ่งที่มนุษย์ร้อยปิดบังประสบการณ์ยัง affords ไม่มีแสง ทิศทางของสุขุมและปัญญาชนนก " [ 4 ] แคธลีน อิริคสัน พบภาพเขียนที่แสดงทั้งความเศร้าและความรู้สึกของชีวิตของเขามา ตอนจบ[ 5 ] กาใช้โดยแวนโก๊ะ เป็นสัญลักษณ์ของความตายและการเกิดใหม่ หรือ การฟื้นคืนชีพของ [ 6 ] [ 7 ] ถนนในสีตัดกันของสีแดงและสีเขียว เป็นคำพูดของอิริคสันเป็นคำอุปมาสำหรับการ เขาให้ตามบันยัน " ความคืบหน้า " แสวงบุญที่นักเดินทาง คือทุกข์ที่ถนนเป็นนาน แต่ชื่นชมยินดีเพราะเมืองนิรันดร์อยู่ในการเดินทางที่สิ้นสุด . [ 5 ] [ 8 ]


วีสฟิลด์ ภายใต้ท้องฟ้ามืดมิด ( 1890 ) 10 กรกฎาคมปี 1890 แวนโก๊ะเขียนธีโอ แวนโก๊ะ และโจ บองเช , บอกว่าเขาวาดอีก 3 ผืนผ้าใบขนาดใหญ่ที่ auvers ตั้งแต่เยี่ยมชมพวกเขาในปารีสเมื่อวันที่ 6 กรกฎาคม [ 9 ] สองของเหล่านี้เรียกว่าเหยียดมหาศาล wheatfields ป่วนใต้ท้องฟ้า ที่คิดว่าเป็นวีสฟิลด์ภายใต้เสือลายเมฆ ท้องฟ้าและวีสฟิลด์กับกาและส่วนที่ 3 daubigny เป็นสวน เขาเขียนว่าเขาได้แสดงความเสียใจ ต่อมาเพิ่มความเหงา " มาก " ( เดอ ลา ความเข้มข้นêฉัน ) แต่ยังกล่าวว่า เขาเชื่อว่า ผ้าใบ แสดงสิ่งที่เขาพิจารณาสุขภาพและให้กำลังใจเกี่ยวกับชนบท ( และเสริมว่าเขาตั้งใจจะพาเขาไปปารีสให้เร็วที่สุด

) :มีอะไรในคำพูดของแวน โก๊ะ เพื่อสนับสนุนการตีความแบบง่ายๆตามเส้นทางศิลปะของความทุกข์และสิ้นหวัง และไม่มีหลักฐานใด ๆสำหรับอย่างกว้างขวางในความเชื่อที่ว่ามันเป็นภาพวาดที่แวนโก๊ะมีขาตั้งของเขาเวลาที่เขาฆ่าตัวเอง

- F . Walther Ingo และ Rainer เม็ตสเกอร์ แวนโก๊ะ : การ paintingswalther สมบูรณ์และเม็ตสเกอร์อ้างถึงมิถุนายน 1880 จดหมายของแวนโก๊ะซึ่งเขาเปรียบเทียบตัวเองกับนกในกรง , [ 10 ] และหมายเหตุ :

กาในการวาดภาพ ในคำอื่น ๆที่เป็นสัญลักษณ์ทั้งหมดส่วนบุคคลที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับชีวิตของแวนโก๊ะเอง

- F . Walther Ingo และ Rainer เม็ตสเกอร์ ฟาน ก็อกฮ์ : ภาพวาด paintingsthese สมบูรณ์เป็นตัวอย่าง ของแวนโก๊ะยาวคู่สี่เหลี่ยมผืนผ้าใบที่ใช้เฉพาะโดยเขาในไม่กี่สัปดาห์สุดท้าย ของชีวิตเขาในเดือนมิถุนายนและกรกฎาคม 2433 .

ภาพถูกเก็บไว้ในคอลเลกชันของ Van Gogh พิพิธภัณฑ์ในอัมสเตอร์ดัมเป็นวีสฟิลด์ภายใต้เมฆฟ้า