It should be said that HCI4D is not

It should be said that HCI4D is not alone in this
predicament. For example, Bell and Nutt (2002,
p. 70) write of the dilemma of practitioner-researchers
in the fields of health and social care, who must
acknowledge “responsibilities toward clients/service
users, fellow practitioners and organizational bodies,
other researchers, and (in the case of students)
meeting academic/university agendas relating to student
assessment . . .” This list seems equally applicable
to our field. Bell and Nutt go further to suggest
that effective “management” of those myriad responsibilities
is best achieved by education systems
that teach young researchers to be “reflective” in
their practice (p. 71). They point to a pre-existing literature
in health and social care that has defined
this notion of reflective practice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ควรกล่าวว่า HCI4D ไม่ได้เท่านี้สภาพการ ตัวอย่าง เบลล์และณัฐฑ์ (2002p. 70) เขียนของความลำบากใจของนักวิจัยผู้ประกอบการในด้านสุขภาพและการดูแลสังคม ที่ต้องหรือไม่ยอมรับ "ความรับผิดชอบต่อลูกค้า/บริการผู้ใช้ ผู้เพื่อน และ องค์กรองค์กรนักวิจัยอื่น ๆ และ (กรณีนักศึกษา)ประชุมวิชาการ/มหาวิทยาลัยวาระที่เกี่ยวข้องกับนักเรียนประเมิน... " รายการนี้ดูเหมือนว่ามีเท่า ๆ กันเขตข้อมูลของเรา เบลล์และณัฐฑ์ไปต่อแนะนำ"การจัดการ" ของความรับผิดชอบที่พักที่มีประสิทธิภาพสามารถทำได้ โดยระบบการศึกษาที่ดีที่สอนให้นักวิจัยต้อง "สะท้อน" ในการปฏิบัติ (p. 71) พวกเขาชี้ไปที่วรรณกรรมที่มีอยู่ก่อนสุขภาพและการดูแลทางสังคมที่กำหนดความคิดนี้ของปฏิบัติสะท้อนแสง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันควรจะกล่าวว่า HCI4D ไม่ได้อยู่คนเดียวในนี้
สถานการณ์ ตัวอย่างเช่นเบลล์และณัฏฐ์ (2002
พี. 70) การเขียนของภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของนักวิจัย-ผู้ประกอบการ
ในด้านของการดูแลสุขภาพและสังคมที่ต้อง
รับทราบ "ความรับผิดชอบที่มีต่อลูกค้า / บริการ
ผู้ใช้ผู้ปฏิบัติงานเพื่อนและหน่วยงานองค์กร
นักวิจัยอื่น ๆ และ (ในกรณีของนักเรียน)
การประชุมทางวิชาการ / มหาวิทยาลัยวาระการประชุมที่เกี่ยวข้องกับนักเรียน
ประเมิน . . "รายการนี้ดูเหมือนว่าอย่างเท่าเทียมกันบังคับ
ไปที่สนามของเรา เบลล์และณัฏฐ์ไปต่อไปที่จะแนะนำ
ที่มีประสิทธิภาพ "การบริหารจัดการ" ความรับผิดชอบมากมายผู้ที่
จะประสบความสำเร็จที่ดีที่สุดโดยระบบการศึกษา
ที่สอนนักวิจัยหนุ่มสาวที่จะเป็น "สะท้อน" ในการ
ปฏิบัติของพวกเขา (พี. 71) พวกเขาชี้ไปที่วรรณกรรมที่มีอยู่ก่อน
ในการดูแลสุขภาพและสังคมที่ได้กำหนด
แนวความคิดของการปฏิบัติที่สะท้อนแสงนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันควรจะกล่าวว่า hci4d ไม่ได้เป็นคนเดียวในสถานการณ์นี้

ตัวอย่างเช่น ระฆัง และณัฏฐ์ ( 2002 ,
หน้า 70 ) เขียนของภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของนักวิจัยเวชปฏิบัติ
ในด้านของการดูแลสุขภาพและสังคมที่ต้อง
รับทราบ " ความรับผิดชอบที่มีต่อลูกค้า / บริการ
ผู้ใช้ ประกอบกับเพื่อนร่างกาย
นักวิจัยอื่น ๆและ ( ในกรณีของนักเรียน )
ประชุมวาระการประชุมวิชาการ / มหาวิทยาลัยเกี่ยวกับการประเมินนักเรียน

. . . . . . . " รายการนี้ดูเหมือนจะใช้ได้อย่างเท่าเทียมกัน
เพื่อสาขาของเรา ระฆัง และนัดต่อไปที่จะแนะนำ
" การจัดการ " ของผู้ที่มีความรับผิดชอบมากมาย
ที่ดีที่สุดสําเร็จ โดยใช้ระบบการศึกษาที่สอนให้เด็กเป็นนักวิจัยให้

" สะท้อน " ในการปฏิบัติ ( หน้า 71 ) เขาชี้ไปที่
วรรณคดี ที่มีอยู่ก่อนในการดูแลสุขภาพและสังคมที่กำหนด
แนวคิดการปฏิบัติสะท้อนแสง