lesOne of Sherlock Holmes’s defects

les
One of Sherlock Holmes’s defects—if, indeed, one may
call it a defect—was that he was exceedingly loath to
communicate his full plans to any other person until the
instant of their fulfilment. Partly it came no doubt from his
own masterful nature, which loved to dominate and
surprise those who were around him. Partly also from his
professional caution, which urged him never to take any
chances. The result, however, was very trying for those
who were acting as his agents and assistants. I had often
suffered under it, but never more so than during that long
drive in the darkness. The great ordeal was in front of us;
at last we were about to make our final effort, and yet
Holmes had said nothing, and I could only surmise what
his course of action would be. My nerves thrilled with
anticipation when at last the cold wind upon our faces and
the dark, void spaces on either side of the narrow road
told me that we were back upon the moor once again.
Every stride of the horses and every turn of the wheels was
taking us nearer to our supreme adventure.
The Hound of the Baskervilles
244 of 279
Our conversation was hampered by the presence of the
driver of the hired wagonette, so that we were forced to
talk of trivial matters when our nerves were tense with
emotion and anticipation. It was a relief to me, after that
unnatural restraint, when we at last passed Frankland’s
house and knew that we were drawing near to the Hall
and to the scene of action. We did not drive up to the
door but got down near the gate of the avenue. The
wagonette was paid off and ordered to return to Coombe
Tracey forthwith, while we started to walk to Merripit
House.
‘Are you armed, Lestrade?’
The little detective smiled.
‘As long as I have my trousers I have a hip-pocket, and
as long as I have my hip-pocket I have something in it.’
‘Good! My friend and I are also ready for emergencies.’
‘You’re mighty close about this affair, Mr. Holmes.
What’s the game now?’
‘A waiting game.’
‘My word, it does not seem a very cheerful place,’ said
the detective with a shiver, glancing round him at the
gloomy slopes of the hill and at the huge lake of fog which
lay over the Grimpen Mire. ‘I see the lights of a house
ahead of us.’
The Hound of the Baskervilles
245 of 279
‘That is Merripit House and the end of our journey. I
must request you to walk on tiptoe and not to talk above a
whisper.’
We moved cautiously along the track as if we were
bound for the house, but Holmes halted us when we were
about two hundred yards from it.
‘This will do,’ said he. ‘These rocks upon the right
make an admirable screen.’
‘We are to wait here?’
‘Yes, we shall make our little ambush here. Get into
this hollow, Lestrade. You have been inside the house,
have you not, Watson? Can you tell the position of the
rooms? What are those latticed windows at this end?’
‘I think they are the kitchen windows.’
‘And the one beyond, which shines so brightly?’
‘That is certainly the dining-room.’
‘The blinds are up. You know the lie of the land best.
Creep forward quietly and see what they are doing—but
for heaven’s sake don’t let them know that they are
watched!’
I tiptoed down the path and stooped behind the low
wall which surrounded the stunted orchard. Creeping in
its shadow I reached a point whence I could look straight
through the uncurtained window.
The Hound of the Baskervilles
246 of 279
There were only two men in the room, Sir Henry and
Stapleton. They sat with their profiles towards me on
either side of the round table. Both of them were smoking
cigars, and coffee and wine were in front of them.
Stapleton was talking with animation, but the baronet
looked pale and distrait. Perhaps the thought of that lonely
walk across the ill-omened moor was weighing heavily
upon his mind.
As I watched them Stapleton rose and left the room,
while Sir Henry filled his glass again and leaned back in his
chair, puffing at his cigar. I heard the creak of a door and
the crisp sound of boots upon gravel. The steps passed
along the path on the other side of the wall under which I
crouched. Looking over, I saw the naturalist pause at the
door of an out-house in the corner of the orchard. A key
turned in a lock, and as he passed in there was a curious
scuffling noise from within. He was only a minute or so
inside, and then I heard the key turn once more and he
passed me and re-entered the house. I saw him rejoin his
guest, and I crept quietly back to where my companions
were waiting to tell them what I had seen.
‘You say, Watson, that the lady is not there?’ Holmes
asked, when I had finished my report.
‘No.’
The Hound of the Baskervilles
247 of 279
‘Where can she be, then, since there is no light in any
other room except the kitchen?’
‘I cannot think where she is.’
I have said that over the great Grimpen Mire there
hung a dense, white fog. It was drifting slowly in our
direction, and banked itself up l

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

lesหนึ่งในข้อบกพร่องของโฮลมส์ — ถ้า แน่นอน หนึ่งอาจเรียกว่าเป็น defect — พระองค์เต็มใจเหลือเกินที่จะแก้ไขสื่อสารแผนเต็มรูปแบบกับบุคคลอื่นจนถึงการทันทีที่การดำเนินการ บางส่วนมาไม่ต้องสงสัยจากเขาปรับใช้ภายใต้ธรรมชาติ ที่รักจะครองเป็นเจ้าของ และแปลกใจคนที่รอบ ๆ ตัวเขา บางส่วนจากเขาข้อควรระวังอาชีพ ซึ่งเรียกร้องให้เขาไม่เคยใช้ใด ๆโอกาส ผล ก็พยายามมากที่ที่ได้ทำหน้าที่เป็นตัวแทนและผู้ช่วยของเขา ผมมักจะรับความเดือดร้อนแต่ไม่มากขึ้นกว่าในช่วงที่ยาวนานภายใต้ขับรถในความมืด การทรมานดีคือหน้าของเราในที่สุด เราก็ทำความพยายามขั้นสุดท้ายของเรา และยังโฮล์มส์ได้กล่าวว่า อะไร และฉันเพียงสามารถคาดการณ์อะไรหลักสูตรของการกระทำของเขาได้ เส้นประสาทของฉันรู้สึกตื่นเต้นความคาดหวังเมื่อในที่สุด เย็นลมเมื่อใบหน้าของเรา และมืด ยกเลิกช่องว่างทั้งสองข้างของถนนแคบ ๆบอกฉันว่า เราเป็นตามมัวร์กลับมาอีกครั้งทุกก้าวเดินของม้าและเปิดทุกล้อพาเราใกล้ผจญภัยของเราสูงสุดหมาผลาญตระกูล244 ของ 279สนทนาของเราถูกขัดขวาง โดยการปรากฏตัวของการไดร์เวอร์ของ wagonette เข้ เพื่อให้เราถูกบังคับให้พูดคุยเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เมื่อเส้นประสาทของเรา เครียดด้วยอารมณ์ความรู้สึกและความคาดหวัง มันเป็นการปลดทุกข์ฉัน หลังจากนั้นยับยั้งชั่งใจแปลกประหลาด เมื่อเราผ่านของ Frankland ในที่สุดบ้าน และรู้ว่า เรากำลังวาดใกล้ศาลาและฉากของการดำเนินการ เราไม่ขับถึงประตูแต่ก็ลงใกล้กับประตูของถนน การชำระเงิน และสั่งให้กลับไปคูมเบ wagonetteTracey ทันที ในขณะที่เราเริ่มเดินไป Merripitบ้าน'มีอาวุธ Lestrade 'นักสืบน้อยยิ้ม' ตราบเท่าที่มีกางเกงของฉัน มีสะโพกกระเป๋า และตราบใดที่มีกระเป๋าสะโพกของฉัน มีบางอย่างในนั้น '' ดี เพื่อนของฉันและฉันก็พร้อมสำหรับกรณีฉุกเฉิน.'' คุณปิดอันยิ่งใหญ่เกี่ยวกับเรื่องนี้ นายโฮล์มส์เกมตอนนี้คืออะไร?''รอคอยเกม'' คำของฉัน มันไม่ได้ดูเหมือนร่าเริงมาก กล่าวว่านักสืบ ด้วยตัวสั่น สวยรอบเขาในเวลามืดมนลาด ของเนินเขา และทะเลสาบขนาดใหญ่ของหมอกซึ่งวางผ่านไมร์ Grimpen ' ผมเห็นไฟของบ้านหน้าของเราด้วย 'หมาผลาญตระกูล245 ของ 279' นั่นคือบ้าน Merripit และสิ้นสุดของการเดินทางของเรา ผมต้องขอให้คุณเดินเขย่ง และไม่ ให้พูดข้างต้นเป็นกระซิบ 'เราย้ายด้วยความระมัดระวังพร้อมติดตามเราได้ผูกไว้สำหรับบ้าน แต่โฮล์มส์หยุดเราเมื่อเราประมาณสองร้อยเมตรจากนั้น'นี้จะทำ กล่าวว่า เขา ' หินเหล่านี้ตามสิทธิทำให้หน้าจอน่าชมเชย.''เราจะรอที่นี่ได้อย่างไร'' ใช่ เราจะทำซุ่มน้อยของเราที่นี่ ได้รับในนี้กลวง Lestrade คุณได้รับภายในบ้านคุณ Watson ไม่ คุณสามารถบอกตำแหน่งของการห้องพัก อะไรคือกรง windows ที่สิ้นสุดนี้?''ผมคิดว่า พวกเขามีหน้าต่างห้องครัว''และนอก เขตหนึ่ง ซึ่งส่องสดใสเพื่อให้''ที่แน่นอนเป็นห้อง'' ผ้าม่านที่มีค่า คุณรู้แนวที่ดินดีที่สุดคืบไปข้างหน้าอย่างเงียบ ๆ และดูสิ่งที่พวกเขากำลังทำ — แต่สำหรับแก่สวรรค์ไม่ให้พวกเขารู้ว่า จะดู!'ผมลงเส้นทาง tiptoed และ stooped หลังต่ำผนังรอบ ๆ สวนแคระแกรน เลื้อยในเงาของฉันมาถึงจุดไหนสามารถดูตรงผ่านหน้าต่าง uncurtainedหมาผลาญตระกูล246 ของ 279มีเพียงสองคนในห้องพัก เซอร์เฮนรี และStapleton พวกเขานั่งอยู่กับโปรไฟล์ของพวกเขาต่อผมบนทั้งสองข้างของโต๊ะกลม ทั้งสองอย่างได้สูบบุหรี่ไวน์ และ ซิการ์ และกาแฟมาไว้ด้านหน้าพูดกับภาพเคลื่อนไหว แต่การ baronet Stapletonดูซีด และ distrait บางทีนึกว่าเหงาเดินข้ามมัวร์ ill-omened ถูกชั่งน้ำหนักอย่างหนักเมื่อจิตใจของเขาผมเห็น Stapleton โรสและซ้ายห้องในขณะที่เซอร์เฮนรี่เต็มแก้วของเขาอีกครั้ง และก็เอนหลังเขาเก้าอี้ พองที่ซิการ์ของเขา ผมได้ยิน creak ของประตู และเสียงที่คมชัดของรองเท้าเมื่อกรวด ขั้นตอนที่ผ่านตลอดเส้นทางในด้านอื่น ๆ ของผนังใต้ฉันใดหมอบ มองผ่าน เห็นหยุดธรรมชาติที่ให้ประตูของตัวบ้านมุมของสวนออก คีย์เปิดในการล็อค และเขามีเป็นความอยากรู้อยากเห็นบอลยูเวนตุเสียงรบกวนจากภายใน เขาเป็นเพียงหนึ่งนาทีภายใน และจากนั้นฉันได้ยินเปิดคีย์อีกครั้งและเขาผ่านฉัน และกลับเข้าบ้าน ผมเห็นเขาร่วมของเขาแขก และคืบคลานอย่างเงียบ ๆ กลับไปเพื่อนกำลังรอที่จะบอกสิ่งที่ผมเห็น'นิวส์ Watson ที่ผู้หญิงไม่มี' โฮล์มส์ถาม เมื่อผมจบรายงาน'เลข'หมาผลาญตระกูล247 ของ 279' ที่เธอสามารถ จากนั้น เนื่องจากมีไม่มีแสงใด ๆห้องยกเว้นห้องครัว?''ผมไม่คิดว่า ที่เธอเป็น'ผมได้กล่าวว่า ที่ผ่านไมร์ Grimpen ดีมีหยุดหมอกหนาแน่น ขาว มันเป็นลอยช้า ๆ ในของเราทิศทาง และเงินเองค่า l

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Les
หนึ่งของเชอร์ล็อกโฮล์มส์ข้อบกพร่องถ้าแน่นอนหนึ่งอาจ
เรียกมันว่าข้อบกพร่องคือการที่เขาเป็นเหลือเกินเต็มใจที่จะ
สื่อสารแผนเต็มรูปแบบให้กับบุคคลอื่น ๆ จน
ได้ทันทีจากการเติมเต็มของพวกเขา ส่วนหนึ่งมาจากการไม่มีข้อสงสัยของเขา
ธรรมชาติเก่งตัวเองซึ่งรักที่จะครอบงำและ
แปลกใจที่คนที่อยู่รอบ ๆ ตัวเขา ส่วนหนึ่งก็มาจากเขา
ระมัดระวังมืออาชีพซึ่งกระตุ้นให้เขาไม่เคยที่จะใช้ใด ๆ
โอกาส ผลที่ตามมา แต่ถูกมากพยายามสำหรับผู้
ที่กำลังทำหน้าที่เป็นตัวแทนและผู้ช่วยของเขา ฉันมักจะได้
รับความเดือดร้อนภายใต้มัน แต่ไม่เคยได้มากไปกว่าในช่วงที่ยาว
ไดรฟ์ในความมืด ความเจ็บปวดที่ดีอยู่ในหน้าของเรา;
ที่สุดท้ายที่เรากำลังจะทำให้ความพยายามสุดท้ายของเราและยัง
โฮล์มส์กล่าวว่าไม่มีอะไรและฉันเท่านั้นที่สามารถคาดการณ์สิ่งที่
แน่นอนของการกระทำของเขาจะเป็น เส้นประสาทของฉันตื่นเต้นกับ
ความคาดหมายเมื่อที่สุดท้ายที่ลมหนาวอยู่ที่ใบหน้าของเราและ
ที่มืดช่องว่างช่องว่างด้านข้างของถนนแคบอย่างใดอย่างหนึ่ง
บอกผมว่าเราก็กลับมาอยู่บนทุ่งอีกครั้ง.
ทุกก้าวย่างของม้าและเปิดของล้อทุก ถูก
พาเราใกล้กับการผจญภัยสูงสุดของเรา.
หมาผลาญตระกูล
244 279
การสนทนาของเราได้รับผลกระทบจากการปรากฏตัวของ
คนขับรถของ wagonette ได้รับการว่าจ้างเพื่อให้เราถูกบังคับให้
พูดคุยเรื่องจิ๊บจ๊อยเมื่อเส้นประสาทของเราได้เครียดกับ
อารมณ์และ ความคาดหมาย มันเป็นความโล่งใจให้ฉันหลังจากที่
ความยับยั้งชั่งใจธรรมชาติเมื่อเราผ่านที่สุดท้ายแลนด์ของ
บ้านและรู้ว่าเราวาดใกล้กับฮอลล์
และไปที่เกิดเหตุของการกระทำ เราไม่ได้ขับรถขึ้นไปที่
ประตู แต่ได้ลงใกล้กับประตูอเวนิวที่
wagonette ถูกจ่ายออกไปและสั่งให้กลับไป Coombe
Tracey ทันทีในขณะที่เราเริ่มต้นที่จะเดินไป Merripit
บ้าน.
'คุณกำลังติดอาวุธ, เลสเตรด?'
นักสืบน้อยยิ้ม.
'ตราบใดที่ฉันมีกางเกงของฉันฉันมีสะโพกกระเป๋า และ
ตราบใดที่ฉันมีสะโพกกระเป๋าของฉันฉันมีบางสิ่งบางอย่างในนั้น. '
' ดี! เพื่อนของฉันและฉันยังพร้อมสำหรับกรณีฉุกเฉิน. '
' คุณอันยิ่งใหญ่ใกล้เกี่ยวกับเรื่องนี้นายโฮล์มส์.
อะไรเกมตอนนี้หรือไม่ '
' เกมรอ. '
' คำของฉันมันไม่ได้ดูเหมือนเป็นสถานที่ที่ร่าเริงมาก 'กล่าวว่า
นักสืบกับตัวสั่น, วินาศภัยรอบเขาที่
เนินเขาอึมครึมของเนินเขาและในทะเลสาบขนาดใหญ่ของหมอกที่
วางเหนือ Grimpen Mire 'ฉันเห็นแสงไฟของบ้าน
ข้างหน้าของเรา.'
หมาผลาญตระกูล
245 279
'นั่นคือ Merripit บ้านและจุดสิ้นสุดของการเดินทางของเรา ผม
ต้องขอให้คุณเดินบนปลายเท้าและจะไม่พูดคุยดังกล่าวข้างต้น
กระซิบ. '
เราย้ายระมัดระวังพร้อมติดตามราวกับว่าเรากำลัง
มุ่งหน้าไปยังบ้าน แต่โฮล์มส์หยุดเราเมื่อเรามี
ประมาณสองร้อยหลาจากมัน.
' นี้จะทำ 'กล่าวว่าเขา 'หินเหล่านี้อยู่บนด้านขวา
ทำให้หน้าจอที่น่าชื่นชม.'
'เราจะต้องรอนี่?'
'ใช่เราจะทำการซุ่มโจมตีเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเราที่นี่ ได้รับในการ
นี้กลวงเลสเตรด คุณได้รับภายในบ้านที่
มีคุณไม่วัตสัน? คุณสามารถบอกตำแหน่งของ
ห้องพัก? อะไรคือหน้าต่างไม้ระแนงเหล่านั้นในตอนท้ายนี้หรือไม่? '
' ผมคิดว่าพวกเขามีหน้าต่างห้องครัว. '
' และอีกคนหนึ่งเกินซึ่งส่องสว่างเพื่อให้สดใส? '
' นั่นคือแน่นอนห้องรับประทานอาหาร. '
' ผ้าม่านมีขึ้น คุณจะรู้ว่าการโกหกของที่ดินที่ดีที่สุด.
คืบไปข้างหน้าอย่างเงียบ ๆ และดูสิ่งที่พวกเขากำลังทำ แต่
เพื่อประโยชน์ของสวรรค์จะไม่ปล่อยให้พวกเขารู้ว่าพวกเขากำลัง
จับตามอง! '
ฉัน tiptoed ลงเส้นทางและก้มอยู่เบื้องหลังต่ำ
ผนังซึ่งล้อมรอบลักษณะแคระแกรน สวนผลไม้ กำลังคืบคลานใน
ร่มเงาของมันผมถึงจุดไหนฉันจะดูตรง
ผ่านหน้าต่าง uncurtained.
หมาผลาญตระกูล
246 279
มีเพียงสองคนในห้องพัก, เซอร์เฮนรี่และ
สเตเปิล พวกเขานั่งอยู่กับโปรไฟล์ของพวกเขาที่มีต่อเราบน
ด้านข้างของตารางรอบอย่างใดอย่างหนึ่ง ทั้งสองของพวกเขาถูกสูบบุหรี่
ซิการ์และเครื่องชงกาแฟและไวน์อยู่ในด้านหน้าของพวกเขา.
เตเปิลตันได้รับการพูดคุยกับแอนิเมชั่ แต่บารอน
มองซีดและ distrait บางทีอาจจะเป็นความคิดที่เหงา
เดินข้ามทุ่งป่วย omened ได้รับการชั่งน้ำหนักอย่างหนัก
เมื่อความคิดของเขา.
ขณะที่ผมเฝ้าดูพวกเขาเตเปิลตันเพิ่มขึ้นและออกจากห้องไป
ในขณะที่เซอร์เฮนรี่ที่เต็มไปด้วยแก้วของเขาอีกครั้งและโน้มตัวกลับมาอยู่ในเขา
เก้าอี้พองที่ซิการ์ของเขา ผมได้ยินเสียงดังเอี๊ยดประตูและ
เสียงที่คมชัดของรองเท้าเมื่อกรวด ขั้นตอนที่ส่งผ่าน
ไปตามเส้นทางในด้านอื่น ๆ ของผนังภายใต้ซึ่งผม
หมอบ มองผมเห็นธรรมชาติหยุดที่
ประตูออกบ้านในมุมของสวนผลไม้ คีย์
หันในการล็อคและขณะที่เขาผ่านไปมีการอยากรู้อยากเห็น
เสียง scuffling จากภายใน เขาเป็นเพียงไม่กี่นาทีหรือดังนั้น
ภายในและจากนั้นผมได้ยิน Turn Key อีกครั้งและเขา
ผ่านผมและใหม่เข้าบ้าน ผมเห็นเขากลับไปของเขา
ผู้เข้าพักและฉันย่องเงียบ ๆ กลับไปที่สหายของฉัน
กำลังรอที่จะบอกพวกเขาสิ่งที่ฉันได้เห็น.
'คุณจะพูดว่าวัตสันว่าผู้หญิงไม่ได้มี? โฮล์มส์
ถามว่าเมื่อฉันได้เสร็จสิ้นการรายงานของฉัน.
ครั้งที่ '
หมาผลาญตระกูล
247 279
' ที่เธอจะเป็นไปได้แล้วเนื่องจากมีแสงใด ๆ
ห้องอื่น ๆ ยกเว้นห้องครัว? '
' ฉันไม่สามารถคิดว่าเธออยู่ที่ไหน เป็น. '
ฉันได้กล่าวว่าในช่วงที่ดี Grimpen Mire มี
แขวนหนาแน่นหมอกสีขาว มันเป็นลอยช้าลงในของเรา
ทิศทางและแถตัวเองขึ้น L

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เลส์หนึ่งในข้อบกพร่องของเชอร์ล็อค โฮล์มส์ ถ้าแน่นอนหนึ่งอาจเรียกว่าเป็นข้อบกพร่องที่เขาเหลือเกินอยากจะสื่อสารแผนเต็มรูปแบบของเขากับบุคคลอื่น ๆใด ๆจนกว่าทันทีของการตอบสนองของพวกเขา ฝนมันมาไม่มีข้อสงสัยจากของเขาเองเก่งธรรมชาติซึ่งรักครอง และแปลกใจ คนที่อยู่รอบ ๆตัวเขา อีกส่วนหนึ่งก็มาจากเขาเตือนมืออาชีพ ซึ่งกระตุ้นให้เขาไม่เคยที่จะใช้ใด ๆโอกาสที่ ผลที่ได้ แต่ก็พยายามมากสำหรับที่ทำหน้าที่เป็นตัวแทนของเขาและผู้ช่วย ผมมักจะได้รับความเดือดร้อนจากมัน แต่ไม่มีเพิ่มเติมดังนั้นกว่าในช่วงที่ขับรถในที่มืดได้ อุปสรรคที่ยิ่งใหญ่อยู่ตรงหน้าเราสุดท้าย เรากำลังที่จะให้ความพยายามสุดท้ายของเรา และยังโฮล์มส์กล่าวว่า ไม่มีอะไร ฉันก็แค่สันนิษฐานว่าหลักสูตรของเขาจากการกระทำ จะเป็น ฉันตื่นเต้นกับเส้นประสาทความคาดหมายเมื่อสายลมเย็นบนใบหน้า ของเราและในความมืด ความว่างเปล่าเป็นอีกด้านของถนนแคบ ๆบอกว่าเรากลับมาบนทุ่งอีกครั้งทุกก้าวของม้าและเลี้ยวของล้อทุกคือพาพวกเราไปใกล้ การผจญภัยสูงสุดของเราหมาผลาญตระกูล244 279การสนทนาของเราถูกขัดขวางโดยการปรากฏตัวของคนขับรถรับจ้าง wagonette ดังนั้นที่เราถูกบังคับให้คุยกันเล็กๆน้อยๆ เมื่อสมองของเรา กำลังเครียดกับอารมณ์และความ มันรู้สึกโล่งอกเลย หลังจากนั้นความยับยั้งชั่งใจผิดธรรมชาติ เมื่อเราผ่านของแลนด์ในที่สุดบ้านและรู้ว่าเราวาดอยู่ใกล้กับฮอลล์และฉากแอคชั่น เราไม่ได้ขับรถขึ้นไปแต่ประตูก็ลงใกล้ๆ กับประตูของ อเวนิว ที่wagonette จ่ายปิด และสั่งให้กลับไปคูมบ์เทรซี่ ทันที ในขณะที่เราเริ่มเดินไป merripitบ้านนายอาวุธ เลสเตรด ? 'นักสืบน้อยยิ้มตราบเท่าที่ผมมีกางเกงของฉันฉันมีสะโพก กระเป๋า และตราบใดที่ฉันยังมีกระเป๋าสะโพกของฉันฉันมีบางอย่างในนั้น’' ดี ! เพื่อนของฉันและฉันยังพร้อมสำหรับเหตุฉุกเฉิน .เธอปิดเรื่องความสัมพันธ์อันยิ่งใหญ่นี้ คุณโฮล์มส์เกมอะไรตอนนี้ ? '' ' รอเกม' ผมพูด มันไม่ได้ดูเหมือนเป็นสถานที่ที่ร่าเริงมาก 'นักสืบกับสั่น glancing รอบเขาที่อ่ำลาดของเนินเขาและทะเลสาบขนาดใหญ่ของหมอกที่วางเหนือโคลนตม grimpen . ผมเห็นไฟของบ้านข้างหน้าเรา .หมาผลาญตระกูล245 ของโดย' คือบ้าน merripit และจุดสิ้นสุดของการเดินทางของเรา ฉันต้องขอให้คุณเดินเขย่งเท้า และไม่พูดเหนือกระซิบ . . .เราย้ายด้วยความระมัดระวังตามติดตามเช่นถ้าเราผูกไว้ในบ้าน แต่โฮล์มส์หยุดเราเมื่อเราประมาณสองร้อยเมตรจาก' จะทำ ' เขากล่าว ' หินเหล่านี้ บนขวาทำให้หน้าจอที่น่าชื่นชม . . .' เราจะรอที่นี่ '" ครับ เราต้องให้ซุ่มน้อยของเราที่นี่ เข้าไปนี้กลวง เลสตราด คุณได้รับในบ้านคุณไม่ใช่ วัตสัน ? คุณสามารถบอกตำแหน่งของบุหรี่ ? พวก latticed Windows ที่จบแบบนี้ 'ฉันคิดว่าพวกเขาเป็นหน้าต่างห้องครัว’' และหนึ่งเกินซึ่งส่องแสงเพื่อให้สดใส ? '' ' แน่นอนครับอาหาร' ผ้าม่านขึ้น คุณรู้ว่าโกหกของที่ดินที่ดีที่สุดคืบไปข้างหน้าอย่างเงียบ ๆและดูสิ่งที่พวกเขากำลังทำ แต่เพื่อเห็นแก่พระเจ้า อย่าให้พวกเขารู้ว่าพวกเขาเป็นดู ! 'พยายามยองลงทางเดิน และโน้มตัวลงหลังต่ำกำแพงซึ่งล้อมรอบแคระ สวนผลไม้ เคลื่อนไหวในของเงาผมถึงจุดไหน ผมดูตรงผ่านทางหน้าต่าง uncurtained .หมาผลาญตระกูล246 279มีเพียงสองคนในห้อง ท่านเฮนรี่สเตเปิล . พวกเขานั่งอยู่กับโปรไฟล์ของพวกเขาที่มีต่อผมด้านใดด้านหนึ่งของโต๊ะกลม ทั้งคู่สูบบุหรี่ซิการ์และไวน์ กาแฟ และอยู่ในด้านหน้าของพวกเขาสเตเปิลพูดกับภาพเคลื่อนไหว แต่บารอนเน็ตที่ดูซีดและ distrait . บางทีความคิดที่โดดเดี่ยวเดินข้ามป่วย omened มัวร์เป็นหนักเมื่อจิตใจของเขาผมเฝ้าดูพวกเขา Stapleton เพิ่มขึ้นและออกไปจากห้องขณะที่ เซอร์ เฮนรี เต็มแก้วของเขาอีกครั้ง แล้วเอนหลังพิงในของเขาเก้าอี้ , พองซิการ์ของเขา ฉันได้ยินเสียงดังเอี๊ยดของประตูและคมชัดเสียงรองเท้าบนกรวด ขั้นตอนที่ผ่านตลอดเส้นทางในด้านอื่น ๆของผนังใต้ซึ่งหมอบ . มองไปเห็นนักธรรมชาตินิยมหยุดที่ประตูของบ้าน ใน มุม ของ สวน คีย์เปิดล็อคและในขณะที่เขาผ่านในมีสงสัยscuffling เสียงจากภายใน เขาเป็นเพียงนาทีหรือดังนั้นเข้าไป แล้วผมก็ได้ยินเปิดคีย์อีกครั้งและเขาผ่านฉันและเข้าไปในบ้าน ผมเห็นเขาตอบของเขาแขก ผมคลานอย่างเงียบๆและกลับไปที่เพื่อนของฉันรอที่จะบอกพวกเขาว่าฉันได้เห็น' คุณพูด , วัตสัน , ว่าผู้หญิงไม่ได้มี ? ' โฮล์มถาม เมื่อฉันได้เสร็จสิ้นการรายงานของผม' ' ไม่หมาผลาญตระกูล247 279' เธอจะไปที่ไหนแล้ว เพราะไม่มีแสงใด ๆห้องอื่น ๆ ยกเว้นห้องครัว '' ผมไม่คิดว่าเธออยู่ที่ไหน .ฉันได้กล่าวว่า ทางที่ดี grimpen ตมที่นั่นแขวน หมอกหนาสีขาว มันลอยช้า ๆ ของเราทิศทางและ banked เองฉัน