Literature EditMain article: Litera

Literature Edit
Main article: Literature of the Philippines
The literature of the Philippines illustrates the Prehistory and European colonial legacy of the Philippines, written in both Indigenous and Hispanic writing system. Most of the traditional literatures of the Philippines were written during the Mexican and Spanish period. Philippine literature is written in Spanish, English, or any indigenous Philippine languages.

Arts(Visual) Edit
Painting Edit

A Bontoc warrior (c. 1908) showing the characteristic tattoos of some indigenous Filipino cultures.
Early Filipino painting can be found in red slip (clay mixed with water) designs embellished on the ritual pottery of the Philippines such as the acclaimed Manunggul Jar. Evidence of Philippine pottery-making dated as early as 6,000 BC has been found in Sanga-sanga Cave, Sulu and Laurente Cave, Cagayan. It has been proven that by 5,000 BC, the making of pottery was practiced throughout the country. Early Filipinos started making pottery before their Cambodian neighbors, and at about the same time as the Thais as part of what appears to be a widespread Ice Age development of pottery technology.

Further evidence of painting is manifest in the tattoo tradition of early Filipinos, whom the Portuguese explorer referred to as Pintados or the 'Painted People' of the Visayas.[8][9] Various designs referencing flora and fauna with heavenly bodies decorate their bodies in various colored pigmentation. Perhaps, some of the most elaborate painting done by early Filipinos that survive to the present day can be manifested among the arts and architecture of the Maranao who are well known for the Naga Dragons and the Sarimanok carved and painted in the beautiful Panolong of their Torogan or King's House.

Filipinos began creating paintings in the European tradition during 17th-century Spanish period. The earliest of these paintings were Church frescoes, religious imagery from Biblical sources, as well as engravings, sculptures and lithographs featuring Christian icons and European nobility. Most of the paintings and sculptures between the 19th and 20th centuries produced a mixture of religious, political, and landscape art works, with qualities of sweetness, dark, and light.

Early modernist painters such as Damián Domingo was associated with religious and secular paintings. The art of Juan Luna and Félix Hidalgo showed a trend for political statement. The first Philippine national artist Fernando Amorsolo used post-modernism to produce paintings that illustrated Philippine culture, nature and harmony. While other artist such as Fernando Zóbel used realities and abstract on his work. In the 1980s, Elito Circa, popularly known as Amangpintor, gained recognition. He uses his own hair to make his own paintbrushes and signs his painting using his own blood on the right side corner. He developed his own styles without professional training or guidance from masters.

Indigenous art Edit
The Itneg people are known for their intricate woven fabrics. The binakol is a blanket which features designs that incorporate optical illusions. Woven fabrics of the Ga'dang people usually have bright red tones. Their weaving can also be identified by beaded ornamentation. Other peoples such as the Ilongot make jewelry from pearl, red hornbill beaks, plants, and metals. Some indigenous materials are also used as a medium in different kinds of art works especially in painting by Elito Circa, a folk artist of Pantabangan and a pioneer for using indigenous materials, natural raw materials including human blood. Many Filipino painters were influenced by this and started using these materials such as extract from onion, tomato, tuba, coffee, rust, molasses and other materials available anywhere as paint.

The Lumad peoples of Mindanao such as the B'laan, Mandaya, Mansaka and T'boli are skilled in the art of dyeing abaca fiber. Abaca is a plant closely related to bananas, and its leaves are used to make fiber known as Manila hemp. The fiber is dyed by a method called ikat. Ikat fiber are woven into cloth with geometric patterns depicting human, animal and plant themes.

Kut-kut art Edit
A technique combining ancient Oriental and European art process. Considered lost art and highly collectible art form. Very few known art pieces existed today. The technique was practiced by the indigenous people of Samar Island between early 1600 and late 1800 A.D. Kut-kut is an exotic Philippine art form based on early century techniques—sgraffito, encaustic and layering. The merging of these ancient styles produces a unique artwork characterized by delicate swirling interwoven lines, multi-layered texture and an illusion of three-dimensional space.

Islamic art Edit
Islamic art in the Philippines have two main artistic styles. One is a curved-line woodcarving and metalworking called okir, similar to the Middle Eastern Islamic art. This style is associated with men. The other style is geometric tapestries, and is associated with women. The Tausug and Sama–Bajau exhibit their okir on elaborate markings with boat-like imagery. The Marananaos make similar carvings on housings called torogan. Weapons made by Muslim Filipinos such as the kampilan are skillfully carved.

Performing arts Edit
Music Edit
Main article: Music in the Philippines

The Philippine Palabuniyan Kulintang musicians performing the Kulintang instruments which is the music of the Maguindanao people.
The early music of the Philippines featured a mixture of Indigenous, Islamic and a variety of Asian sounds that flourished before the European and American colonization in the 16th and 20th centuries. Spanish settlers and Filipinos played a variety of musical instruments, including flutes, guitar, ukelele, violin, trumpets and drums. They performed songs and dances to celebrate festive occasions. By the 21st century, many of the folk songs and dances have remained intact throughout the Philippines. Some of the groups that perform these folk songs and dances are the Bayanihan, Filipinescas, Barangay-Barrio, Hariraya, the Karilagan Ensemble, and groups associated with the guilds of Manila, and Fort Santiago theatres. Many Filipino musicians have risen prominence such as the composer and conductor Antonio J. Molina, the composer Felipe P. de Leon, known for his nationalistic themes and the opera singer Jovita Fuentes.

Modern day Philippine music features several styles. Most music genres are contemporary such as Filipino rock, Filipino hip hop and other musical styles. Some are traditional such as Filipino folk music.

Dancing Edit
Main article: Philippine Dance

A Zamboangueño dance in Philippine Hispanic tradition.
Philippine folk dances include the Tinikling and Cariñosa. In the southern region of Mindanao, Singkil is a popular dance showcasing the story of a prince and princess in the forest. Bamboo poles are arranged in a tic-tac-toe pattern in which the dancers exploit every position of these clashing poles.[10][11]

Cinema and television Edit
Main article: Cinema of the Philippines
The advent of the cinema of the Philippines can be traced back to the early days of filmmaking in 1897 when a Spanish theater owner screened imported moving pictures.


Mila del Sol starred in one of the earliest Filipino movies, Giliw Ko (1939), along with Fernando Poe, Sr..
The formative years of Philippine cinema, starting from the 1930s, were a time of discovery of film as a new medium of expressing artworks. Scripts and characterizations in films came from popular theater shows and Philippine literature.

In the 1940s, Philippine cinema brought the consciousness of reality in its film industry. Nationalistic films became popular, and movie themes consisting primarily of war and heroism and proved to be successful with Philippine audiences.

The 1950s saw the first golden age of Philippine cinema,[12][13] with the emergence of more artistic and mature films, and significant improvement in cinematic techniques among filmmakers. The studio system produced frenetic activity in the Philippine film industry as many films were made annually and several local talents started to gain recognition abroad. Award-winning filmmakers and actors were first introduced during this period. As the decade drew to a close, the studio system monopoly came under siege as a result of labor-management conflicts. By the 1960s, the artistry established in the previous years was in decline. This era can be characterized by rampant commercialism in films.

The 1970s and 1980s were considered turbulent years for the Philippine film industry, bringing both positive and negative changes. The films in this period dealt with more serious topics following the Martial law era. In addition, action, western, drama, adult and comedy films developed further in picture quality, sound and writing. The 1980s brought the arrival of alternative or independent cinema in the Philippines.

The 1990s saw the emerging popularity of drama, teen-oriented romantic comedy, adult, comedy and action films.[13]

The Philippines, being one of Asia's earliest film industry producers, remains undisputed in terms of the highest level of theater admission in Asia. Over the years, however, the Philippine film industry has registered a steady decline in movie viewership from 131 million in 1996 to 63 million in 2004.[14][15] From a high production rate of 350 films a year in the 1950s, and 200 films a year during the 1980s, the Philippine film industry production rate declined in 2006 to 2007.[14][15] The 21st century saw the rebirth of independent filmmaking through the use of digital technology and a number of films have once again earned nationwide recognition and prestige.

With the high rates of film production in the past, several movie artists have appeared in over 100+ roles in Philippine Cinema[16] and enjoyed great recognition from fans and moviegoers.

Architecture Edit
Main article: Architecture of the Philippines

Calle

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แก้ไขเอกสารประกอบการบทความหลัก: วรรณกรรมของฟิลิปปินส์วรรณกรรมฟิลิปปินส์แสดงยุคก่อนประวัติศาสตร์และยุโรปโคโลเนียลมรดกของฟิลิปปินส์ เขียนระบบเขียน Indigenous และ Hispanic Literatures ดั้งเดิมของฟิลิปปินส์ส่วนใหญ่เขียนขึ้นในช่วงเวลาสเปน และเม็กซิกัน วรรณกรรมฟิลิปปินส์ถูกเขียนในภาษาสเปน ภาษาอังกฤษ หรือภาษาฟิลิปปินส์ชนใด ๆแก้ไข Arts(Visual)แก้ไขภาพวาดนักรบ Bontoc)(ราวค.ศ. 1908) แสดงรอยสักลักษณะวัฒนธรรมฟิลิปปินส์บางคนพื้นเมืองจิตรกรรมต้นฟิลิปปินส์จะพบใบสีแดง (ดินผสมกับน้ำ) ออกแบบประดับประดาบนเครื่องปั้นดินเผาพิธีกรรมของฟิลิปปินส์เช่นขวด Manunggul รางวัล หลักฐานการทำเครื่องปั้นดินเผาฟิลิปปินส์ลงก่อนเป็น 6000 BC พบในถ้ำ Sanga sanga ซูลู และ ถ้ำลอเรนเต้ คากายัน มันได้ถูกพิสูจน์ว่า โดย 5000 BC การทำเครื่องปั้นดินเผาถูกฝึกฝนทั่วประเทศ Filipinos ก่อนเริ่มต้นทำก่อนเพื่อนบ้านของกัมพูชา และที่เกี่ยวกับเวลาเดียวกันเป็นคนไทยเป็นส่วนหนึ่งที่ดูเหมือนจะ เป็นการพัฒนายุคน้ำแข็งอย่างแพร่หลายของเทคโนโลยีเครื่องปั้นดินเผาหลักฐานเพิ่มเติมของจิตรกรรมเป็นรายการในประเพณีการสักของ Filipinos ต้น ที่ explorer โปรตุเกสเรียกว่า Pintados หรือ 'ทาสีคน' สสเตท [8] [9] งานออกแบบต่าง ๆ ที่อ้างอิงถึงพืชและสัตว์ที่ มีร่างกายสวรรค์ตกแต่งศพในผิวคล้ำสีต่าง ๆ บางที บางภาพเขียนอย่างประณีตที่สุดโดย Filipinos ต้นที่รอดถึงปัจจุบันสามารถเป็นประจักษ์ศิลปะและสถาปัตยกรรมของมาราเนาที่รู้จักกันดีสำหรับมังกรนาคและ Sarimanok สลัก และทาสี Panolong สวยของ Torogan ของพวกเขาหรือบ้านของพระFilipinos เริ่มสร้างภาพวาดประเพณียุโรปศตวรรษที่ 17 สเปนช่วง แรกสุดของภาพวาดเหล่านี้มีโบสถ์ frescoes ภาพทางศาสนาจากคัมภีร์แหล่ง ตลอดจนสลักลายบน ประติมากรรม และ lithographs ไอมีคริสเตียนและขุนนางยุโรป ทั้งภาพวาดและประติมากรรมระหว่างศตวรรษ 19 และ 20 ผลิตส่วนผสมของศาสนา การเมือง และงานศิลปะตกแต่ง มีคุณภาพรู้สึ มืด และแสงชื่อจิตรกรบุกเบิกแรก ๆ เช่นในซันโตโดมิงโกแบ่ง Damián เกี่ยวข้องกับภาพวาดทางศาสนา และทางโลก ศิลปะของ Juan Luna และเฟลิกซ์ Hidalgo พบแนวโน้มสำหรับงบทางการเมือง แรกฟิลิปปินส์ชาติศิลปิน Fernando Amorsolo ใช้สมัยหลังเพื่อสร้างภาพวาดที่แสดงวัฒนธรรมฟิลิปปินส์ ธรรมชาติ และความกลมกลืน ขณะที่ศิลปินอื่น ๆ เช่น Fernando Zóbel ใช้จริงและบทคัดย่อในการทำงานของเขา ในทศวรรษ 1980 เซอร์กา Elito เรียกขานกันว่า Amangpintor ได้รับรู้ เขาใช้ผมของเขาเองจะทำให้ paintbrushes ของเขาเอง และสัญญาณภาพวาดของเขาใช้เลือดของตัวเองที่มุมด้านขวา เขาได้พัฒนารูปแบบของเขาเอง โดยไม่มีการฝึกอบรมวิชาชีพหรือคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญศิลปะพื้นเมืองแก้ไขคน Itneg เป็นที่รู้จักสำหรับผ้าทอความซับซ้อน Binakol เป็นแบบครอบคลุมที่ออกแบบที่ภาพลวงตาของแสง ผ้าทอของคน Ga'dang จะมีโทนสีแดงสดใส การทอผ้าของพวกเขาสามารถยังระบุได้ด้วยการโอบลูกปัด คนอื่น ๆ เช่น Ilongot การทำเครื่องประดับจากมุก แดงนกเงือก beaks พืช และโลหะ บางวัสดุยังใช้เป็นสื่อในงานศิลปะโดยเฉพาะอย่างยิ่งในจิตรกรรมต่าง ๆ โดยเซอร์ กา Elito ศิลปินพื้นบ้านของ Pantabangan และผู้บุกเบิกการใช้วัสดุ วัตถุดิบธรรมชาติรวมถึงเลือดมนุษย์ด้วย ชื่อจิตรกรชาวฟิลิปปินส์จำนวนมากได้รับอิทธิพลจากนี้ และเริ่มใช้วัสดุเหล่านี้เช่นสารสกัดจากหัวหอมใหญ่ มะเขือเทศ ทูบา กาแฟ สนิม กากน้ำตาลและวัสดุอื่น ๆ เป็นสีใดก็ได้The Lumad peoples of Mindanao such as the B'laan, Mandaya, Mansaka and T'boli are skilled in the art of dyeing abaca fiber. Abaca is a plant closely related to bananas, and its leaves are used to make fiber known as Manila hemp. The fiber is dyed by a method called ikat. Ikat fiber are woven into cloth with geometric patterns depicting human, animal and plant themes.Kut-kut art EditA technique combining ancient Oriental and European art process. Considered lost art and highly collectible art form. Very few known art pieces existed today. The technique was practiced by the indigenous people of Samar Island between early 1600 and late 1800 A.D. Kut-kut is an exotic Philippine art form based on early century techniques—sgraffito, encaustic and layering. The merging of these ancient styles produces a unique artwork characterized by delicate swirling interwoven lines, multi-layered texture and an illusion of three-dimensional space.Islamic art EditIslamic art in the Philippines have two main artistic styles. One is a curved-line woodcarving and metalworking called okir, similar to the Middle Eastern Islamic art. This style is associated with men. The other style is geometric tapestries, and is associated with women. The Tausug and Sama–Bajau exhibit their okir on elaborate markings with boat-like imagery. The Marananaos make similar carvings on housings called torogan. Weapons made by Muslim Filipinos such as the kampilan are skillfully carved.Performing arts EditMusic EditMain article: Music in the PhilippinesThe Philippine Palabuniyan Kulintang musicians performing the Kulintang instruments which is the music of the Maguindanao people.The early music of the Philippines featured a mixture of Indigenous, Islamic and a variety of Asian sounds that flourished before the European and American colonization in the 16th and 20th centuries. Spanish settlers and Filipinos played a variety of musical instruments, including flutes, guitar, ukelele, violin, trumpets and drums. They performed songs and dances to celebrate festive occasions. By the 21st century, many of the folk songs and dances have remained intact throughout the Philippines. Some of the groups that perform these folk songs and dances are the Bayanihan, Filipinescas, Barangay-Barrio, Hariraya, the Karilagan Ensemble, and groups associated with the guilds of Manila, and Fort Santiago theatres. Many Filipino musicians have risen prominence such as the composer and conductor Antonio J. Molina, the composer Felipe P. de Leon, known for his nationalistic themes and the opera singer Jovita Fuentes.Modern day Philippine music features several styles. Most music genres are contemporary such as Filipino rock, Filipino hip hop and other musical styles. Some are traditional such as Filipino folk music.Dancing EditMain article: Philippine DanceA Zamboangueño dance in Philippine Hispanic tradition.Philippine folk dances include the Tinikling and Cariñosa. In the southern region of Mindanao, Singkil is a popular dance showcasing the story of a prince and princess in the forest. Bamboo poles are arranged in a tic-tac-toe pattern in which the dancers exploit every position of these clashing poles.[10][11]Cinema and television EditMain article: Cinema of the PhilippinesThe advent of the cinema of the Philippines can be traced back to the early days of filmmaking in 1897 when a Spanish theater owner screened imported moving pictures.Mila del Sol starred in one of the earliest Filipino movies, Giliw Ko (1939), along with Fernando Poe, Sr..The formative years of Philippine cinema, starting from the 1930s, were a time of discovery of film as a new medium of expressing artworks. Scripts and characterizations in films came from popular theater shows and Philippine literature.In the 1940s, Philippine cinema brought the consciousness of reality in its film industry. Nationalistic films became popular, and movie themes consisting primarily of war and heroism and proved to be successful with Philippine audiences.The 1950s saw the first golden age of Philippine cinema,[12][13] with the emergence of more artistic and mature films, and significant improvement in cinematic techniques among filmmakers. The studio system produced frenetic activity in the Philippine film industry as many films were made annually and several local talents started to gain recognition abroad. Award-winning filmmakers and actors were first introduced during this period. As the decade drew to a close, the studio system monopoly came under siege as a result of labor-management conflicts. By the 1960s, the artistry established in the previous years was in decline. This era can be characterized by rampant commercialism in films.The 1970s and 1980s were considered turbulent years for the Philippine film industry, bringing both positive and negative changes. The films in this period dealt with more serious topics following the Martial law era. In addition, action, western, drama, adult and comedy films developed further in picture quality, sound and writing. The 1980s brought the arrival of alternative or independent cinema in the Philippines.The 1990s saw the emerging popularity of drama, teen-oriented romantic comedy, adult, comedy and action films.[13]The Philippines, being one of Asia's earliest film industry producers, remains undisputed in terms of the highest level of theater admission in Asia. Over the years, however, the Philippine film industry has registered a steady decline in movie viewership from 131 million in 1996 to 63 million in 2004.[14][15] From a high production rate of 350 films a year in the 1950s, and 200 films a year during the 1980s, the Philippine film industry production rate declined in 2006 to 2007.[14][15] The 21st century saw the rebirth of independent filmmaking through the use of digital technology and a number of films have once again earned nationwide recognition and prestige.
With the high rates of film production in the past, several movie artists have appeared in over 100+ roles in Philippine Cinema[16] and enjoyed great recognition from fans and moviegoers.

Architecture Edit
Main article: Architecture of the Philippines

Calle

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วรรณคดีแก้ไขบทความหลัก: วรรณกรรมของฟิลิปปินส์วรรณกรรมของฟิลิปปินส์แสดงให้เห็นถึงประวัติศาสตร์และมรดกอาณานิคมยุโรปของฟิลิปปินส์เขียนทั้งในระบบการเขียนพื้นเมืองและสเปนและโปรตุเกส ส่วนใหญ่ของวรรณกรรมดั้งเดิมของฟิลิปปินส์ถูกเขียนขึ้นในช่วงระยะเวลาเม็กซิกันและสเปน วรรณกรรมฟิลิปปินส์ถูกเขียนในภาษาสเปน, ภาษาอังกฤษหรือภาษาฟิลิปปินส์พื้นเมือง. ศิลปะ (ภาพ) แก้ไขจิตรกรรมแก้ไขนักรบBontoc (ค. 1908) แสดงให้เห็นรอยสักลักษณะของบางฟิลิปปินส์วัฒนธรรมพื้นบ้าน. ภาพวาดต้นฟิลิปปินส์สามารถพบได้ในใบสีแดง ( ดินเหนียวผสมกับน้ำ) การออกแบบประดับบนเครื่องปั้นดินเผาพิธีกรรมของฟิลิปปินส์เช่นโถ Manunggul ที่ได้รับรางวัล หลักฐานของการเครื่องปั้นดินเผาฟิลิปปินส์ลงวันที่เป็นช่วงต้น 6,000 ปีก่อนคริสตกาลถูกพบใน Sanga-sanga ถ้ำซูลูและถ้ำ Laurente, คากายัน มันได้รับการพิสูจน์แล้วว่าจาก 5,000 ปีก่อนคริสตกาลการทำเครื่องปั้นดินเผาได้รับการฝึกฝนทั่วประเทศ ในช่วงต้นของฟิลิปปินส์เริ่มทำเครื่องปั้นดินเผาก่อนเพื่อนบ้านกัมพูชาของพวกเขาและที่เกี่ยวกับเวลาเช่นเดียวกับคนไทยเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่ดูเหมือนจะพัฒนายุคน้ำแข็งอย่างแพร่หลายของเทคโนโลยีเครื่องปั้นดินเผา. หลักฐานอื่น ๆ เพิ่มเติมของการวาดภาพเป็นที่ประจักษ์ในประเพณีรอยสักของชาวฟิลิปปินส์ก่อนใคร นักสำรวจชาวโปรตุเกสเรียกว่า Pintados หรือ 'Painted ประชาชนของวิซายา. [8] [9] การออกแบบต่างๆอ้างอิงพืชและสัตว์ที่มีร่างกายสวรรค์ตกแต่งร่างกายของพวกเขาในสีสีต่างๆ บางทีอาจจะเป็นบางส่วนของภาพวาดประณีตที่สุดทำโดยชาวฟิลิปปินส์ในช่วงต้นที่มีชีวิตรอดมาจนถึงปัจจุบันสามารถประจักษ์ในหมู่ศิลปะและสถาปัตยกรรมของ Maranao ที่เป็นที่รู้จักกันดีสำหรับมังกรพญานาคและ Sarimanok แกะสลักและทาสีใน Panolong สวยงามของ Torogan ของพวกเขา หรือบ้านของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว. ฟิลิปปินส์เริ่มสร้างภาพวาดในประเพณียุโรปในช่วงศตวรรษที่ 17 ช่วงเวลาที่สเปน เร็วที่สุดเท่าที่ภาพเหล่านี้เป็นจิตรกรรมฝาผนังโบสถ์ศาสนาเปรียบเทียบจากแหล่งในพระคัมภีร์ไบเบิลเช่นเดียวกับการแกะสลักประติมากรรมและภาพพิมพ์ที่มีไอคอนที่นับถือศาสนาคริสต์และขุนนางยุโรป ส่วนใหญ่ของภาพวาดและประติมากรรมระหว่างศตวรรษที่ 19 และ 20 ที่ผลิตส่วนผสมของศาสนาการเมืองและผลงานภูมิทัศน์งานศิลปะที่มีคุณภาพของความหวานมืดและแสง. จิตรกรสมัยต้นเช่นDamiánโดมิงโกที่เกี่ยวข้องกับภาพวาดศาสนาและทางโลก ศิลปะของการฆ Luna และFélixอีดัลโกแสดงให้เห็นแนวโน้มคำสั่งทางการเมือง ศิลปินแห่งชาติครั้งแรกของฟิลิปปินส์เฟอร์นันโด Amorsolo ใช้หลังสมัยใหม่ในการผลิตภาพวาดที่แสดงให้เห็นถึงวัฒนธรรมของฟิลิปปินส์ธรรมชาติและความสามัคคี ในขณะที่ศิลปินอื่น ๆ เช่นเฟอร์นันโด Zobel ใช้ความเป็นจริงที่เป็นนามธรรมและการทำงานของเขา ในช่วงปี 1980 ที่ประมาณ Elito ที่รู้จัก Amangpintor, ได้รับการยอมรับ เขาใช้ผมของตัวเองที่จะทำให้แปรงทาสีของเขาเองและสัญญาณภาพวาดของเขาโดยใช้เลือดของตัวเองที่มุมด้านขวา เขาได้พัฒนารูปแบบของตัวเองโดยไม่ต้องมีการฝึกอบรมมืออาชีพหรือคำแนะนำจากโท. พื้นเมืองศิลปะแก้ไขคน Itneg เป็นที่รู้จักสำหรับผ้าทอที่ซับซ้อนของพวกเขา binakol เป็นผ้าห่มที่มีการออกแบบที่รวมภาพลวงตาแสง ผ้าทอของชาว Ga'dang มักจะมีโทนสีแดงสดใส การทอผ้าของพวกเขายังสามารถระบุได้โดยการประดับด้วยลูกปัด คนอื่น ๆ เช่น Ilongot ทำเครื่องประดับจากมุก, จะงอยปากสีแดงนกเงือกพืชและโลหะ บางคนใช้วัสดุท้องถิ่นนอกจากนี้ยังใช้เป็นสื่อกลางในการที่แตกต่างกันของศิลปะการทำงานโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการวาดภาพโดยประมาณ Elito เป็นศิลปินพื้นบ้านของ Pantabangan และเป็นผู้บุกเบิกในการใช้วัสดุพื้นเมืองวัตถุดิบธรรมชาติรวมทั้งเลือดของมนุษย์ จิตรกรชาวฟิลิปปินส์หลายคนได้รับอิทธิพลจากนี้และเริ่มใช้วัสดุเหล่านี้เช่นสารสกัดจากหัวหอมมะเขือเทศทูบา, กาแฟ, สนิมกากน้ำตาลและวัสดุอื่น ๆ ที่สามารถใช้ได้ทุกสี. ประชาชน Lumad มินดาเนาเช่น B'laan, Mandaya, Mansaka และ T'boli มีความชำนาญในศิลปะของการย้อมสีเส้นใยปอมนิลา Abaca เป็นพืชที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับกล้วยและใบของมันถูกนำมาใช้เพื่อให้เส้นใยที่รู้จักกันเป็นป่านมะนิลา เส้นใยย้อมด้วยวิธีการที่เรียกว่า Ikat เส้นใย Ikat จะทอเป็นผ้าที่มีลวดลายเรขาคณิตภาพวาดของมนุษย์สัตว์และพืชรูปแบบ. ศิลปะกุด-กุดแก้ไขเทคนิคการรวมกระบวนการศิลปะโบราณโอเรียนเต็ลและยุโรป ถือเป็นศิลปะการสูญเสียและรูปแบบศิลปะของสะสมสูง น้อยมากที่รู้จักกันในชิ้นงานศิลปะที่มีชีวิตอยู่ในวันนี้ เทคนิคที่ได้รับการฝึกฝนโดยคนพื้นเมืองของเกาะซามาร์ระหว่างต้นและปลาย 1600 1800 AD-กุดกูดเป็นรูปแบบศิลปะที่แปลกใหม่ของฟิลิปปินส์ขึ้นอยู่กับช่วงต้นศตวรรษที่เทคนิค sgraffito, encaustic และฝังรากลึก กลมกลืนของรูปแบบโบราณเหล่านี้ก่อให้เกิดงานศิลปะที่เป็นเอกลักษณ์โดดเด่นด้วยการหมุนที่ละเอียดอ่อนเส้นผสมผสานเนื้อหลายชั้นและภาพลวงตาของพื้นที่สามมิติ. ศิลปะอิสลามแก้ไขศิลปะอิสลามในฟิลิปปินส์มีสองรูปแบบศิลปะหลัก หนึ่งคือการแกะสลักไม้โค้งบรรทัดและโลหะที่เรียกว่า okir คล้ายกับศิลปะอิสลามตะวันออกกลาง ซึ่งรูปแบบนี้มีความสัมพันธ์กับผู้ชาย รูปแบบอื่น ๆ ที่เป็นสิ่งทอเรขาคณิตและมีความสัมพันธ์กับผู้หญิง Tausug และจัดแสดง Sama-Bajau okir เครื่องหมายของพวกเขาในการทำอย่างละเอียดที่มีความฝันเหมือนเรือ Marananaos ทำให้แกะสลักที่คล้ายกันในเรือนเรียกว่า torogan . อาวุธที่ทำโดยชาวฟิลิปปินส์มุสลิมเช่น kampilan ที่มีการแกะสลักชำนาญศิลปะการแก้ไขเพลงแก้ไขบทความหลัก: เพลงในฟิลิปปินส์. นักดนตรีฟิลิปปินส์ Palabuniyan Kulintang ประสิทธิภาพเครื่องมือ Kulintang ซึ่งเป็นเพลงของคนเนาเพลงแรกของฟิลิปปินส์ให้ความสำคัญส่วนผสมของชนพื้นเมืองที่นับถือศาสนาอิสลามและความหลากหลายของเสียงในเอเชียที่เจริญรุ่งเรืองก่อนที่จะตั้งรกรากในยุโรปและอเมริกาในศตวรรษที่ 16 และ 20 ผู้ตั้งถิ่นฐานชาวสเปนและชาวฟิลิปปินส์เล่นที่หลากหลายของเครื่องดนตรีรวมทั้งขลุ่ย, กีต้าร์, กีตาร์, ไวโอลินและกลองแตร พวกเขาร้องเพลงและเต้นรำเพื่อเฉลิมฉลองโอกาสเทศกาล โดยศตวรรษที่ 21 หลายเพลงพื้นบ้านและการเต้นรำได้ยังคงสภาพสมบูรณ์ทั่วประเทศฟิลิปปินส์ บางส่วนของกลุ่มที่ดำเนินการเพลงพื้นบ้านเหล่านี้และการเต้นรำเป็น Bayanihan ที่ Filipinescas รังเกย์-ริโอ Hariraya ที่ Karilagan Ensemble และกลุ่มที่เกี่ยวข้องกับกิลด์ของกรุงมะนิลาและโรงละครฟอร์ซานติอาโก นักดนตรีชาวฟิลิปปินส์จำนวนมากได้เพิ่มขึ้นโดดเด่นเช่นนักแต่งเพลงและดนตรีอันโตนิโอเจโมลินานักแต่งเพลงพี Felipe de Leon ที่รู้จักกันสำหรับรูปแบบชาตินิยมของเขาและนักร้องโอเปร่า Jovita ฟู. โมเดิร์นวันเพลงของฟิลิปปินส์มีหลายรูปแบบ แนวเพลงส่วนใหญ่มีความร่วมสมัยเช่นหินฟิลิปปินส์, ฮิปฮอปชาวฟิลิปปินส์และรูปแบบดนตรีอื่น ๆ บางคนมีแบบดั้งเดิมเช่นดนตรีพื้นบ้านชาวฟิลิปปินส์. Dancing แก้ไขบทความหลัก: ฟิลิปปินส์เต้นรำ. เต้นรำZamboangueñoในประเพณีสเปนและโปรตุเกสฟิลิปปินส์เต้นรำพื้นบ้านฟิลิปปินส์รวมTinikling และCariñosa ในภาคใต้ของมินดาเนา Singkil เต้นรำเป็นที่นิยมการจัดแสดงเรื่องราวของเจ้าชายและเจ้าหญิงในป่า ไม้ไผ่จะจัดในรูปแบบ TIC-TAC นิ้วเท้าซึ่งนักเต้นใช้ประโยชน์จากตำแหน่งของเสาปะทะกันเหล่านี้ทุก [10] [11]. ภาพยนตร์และโทรทัศน์แก้ไขบทความหลัก: ภาพยนตร์ของฟิลิปปินส์การถือกำเนิดของโรงภาพยนตร์ของฟิลิปปินส์สามารถจะย้อนไปถึงวันแรกของการสร้างภาพยนตร์ในปี ค.ศ. 1897 เมื่อเจ้าของโรงละครสเปนนำเข้าฉายภาพเคลื่อนไหว. Mila del Sol มงคลในหนึ่งในภาพยนตร์ที่ฟิลิปปินส์เร็ว Giliw เกาะ (1939) พร้อมกับเฟอร์นันโดโพ Sr .. ปีที่ผ่านมาการก่อสร้าง ของโรงภาพยนตร์ฟิลิปปินส์เริ่มต้นจากช่วงทศวรรษที่ 1930 เป็นช่วงเวลาของการค้นพบของภาพยนตร์เป็นสื่อใหม่ของงานศิลปะการแสดง สคริปต์และลักษณะเฉพาะในภาพยนตร์มาจากแสดงละครที่เป็นที่นิยมและวรรณกรรมฟิลิปปินส์. ในปี 1940 โรงภาพยนตร์ฟิลิปปินส์นำจิตสำนึกของความเป็นจริงในอุตสาหกรรมภาพยนตร์ ภาพยนตร์ชาตินิยมกลายเป็นที่นิยมและรูปแบบภาพยนตร์ที่ประกอบด้วยหลักของสงครามและความกล้าหาญและพิสูจน์แล้วว่าจะประสบความสำเร็จกับผู้ชมของฟิลิปปินส์. 1950 เห็นยุคทองแรกของภาพยนตร์ฟิลิปปินส์ [12] [13] กับการเกิดขึ้นภาพยนตร์ศิลปะและผู้ใหญ่ และการปรับปรุงที่สำคัญในเทคนิคการถ่ายทำภาพยนตร์ในโรงภาพยนตร์ในหมู่ ระบบสตูดิโอผลิตกิจกรรมวุ่นวายในวงการภาพยนตร์ของฟิลิปปินส์เป็นภาพยนตร์หลายที่ถูกสร้างขึ้นเป็นประจำทุกปีและความสามารถในประเทศหลายแห่งเริ่มที่จะได้รับการยอมรับในต่างประเทศ ที่ได้รับรางวัลผู้สร้างภาพยนตร์และนักแสดงเป็นครั้งแรกในช่วงเวลานี้ ในฐานะที่เป็นทศวรรษที่ผ่านมาเข้ามาถึงใกล้ผูกขาดระบบสตูดิโอมาภายใต้การล้อมเป็นผลมาจากความขัดแย้งในการบริหารจัดการแรงงาน โดย 1960, ศิลปะที่จัดตั้งขึ้นในปีก่อนหน้าอยู่ในลดลง ยุคนี้สามารถที่โดดเด่นด้วยพ่อค้าอาละวาดในภาพยนตร์. 1970 และ 1980 ได้รับการพิจารณาปีปั่นป่วนสำหรับอุตสาหกรรมภาพยนตร์ฟิลิปปินส์นำการเปลี่ยนแปลงทั้งในเชิงบวกและเชิงลบ ภาพยนตร์ในช่วงนี้จัดการกับหัวข้อที่รุนแรงมากขึ้นต่อไปในยุคกฎอัยการศึก นอกจากนี้การกระทำตะวันตกละครผู้ใหญ่และภาพยนตร์ตลกการพัฒนาต่อไปในคุณภาพของภาพเสียงและการเขียน 1980 นำมาถึงของภาพยนตร์ทางเลือกหรืออิสระในฟิลิปปินส์. 1990 เห็นความนิยมที่เกิดขึ้นใหม่ของละครวัยรุ่นที่มุ่งเน้นตลกโรแมนติกผู้ใหญ่ตลกและเรื่องการดำเนินการ. [13] ฟิลิปปินส์เป็นหนึ่งในภาพยนตร์ที่เก่าแก่ที่สุดในเอเชียผลิตอุตสาหกรรม , ยังคงไม่มีปัญหาในแง่ของระดับสูงสุดของการเข้ารับการรักษาที่โรงละครในเอเชีย กว่าปี แต่อุตสาหกรรมภาพยนตร์ของฟิลิปปินส์ได้ดำเนินการจดทะเบียนลดลงอย่างต่อเนื่องในภาพยนตร์ผู้ชมจาก 131,000,000 ใน 1996-63000000 ในปี 2004 [14] [15] จากอัตราการผลิตสูงของภาพยนตร์ 350 ปีในปี 1950 และ ภาพยนตร์ 200 ปีในช่วงทศวรรษ 1980 ฟิล์มฟิลิปปินส์อัตราการผลิตอุตสาหกรรมที่ลดลงในปี 2006 เพื่อ 2007 [14] [15] ในศตวรรษที่ 21 ได้เห็นการเกิดใหม่ของการสร้างภาพยนตร์อิสระผ่านการใช้เทคโนโลยีดิจิตอลและจำนวนของภาพยนตร์ที่ได้รับอีกครั้ง . ได้รับการยอมรับทั่วประเทศและศักดิ์ศรีด้วยอัตราที่สูงของการผลิตภาพยนตร์ในอดีตที่ผ่านมาศิลปินภาพยนตร์หลายแห่งมีการปรากฏตัวในกว่า100 + มีบทบาทสำคัญในภาพยนตร์ฟิลิปปินส์ [16] และมีความสุขได้รับการยอมรับที่ดีจากแฟน ๆ และผู้ชม. สถาปัตยกรรมแก้ไขบทความหลัก: สถาปัตยกรรมของฟิลิปปินส์ Calle

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความหลัก : วรรณคดีวรรณกรรมแก้ไข

ของฟิลิปปินส์วรรณกรรมของฟิลิปปินส์ แสดงให้เห็นถึงประวัติศาสตร์และมรดกอาณานิคมยุโรปของฟิลิปปินส์ เขียนทั้งพื้นเมืองและสเปนเขียนระบบ ที่สุดของวรรณกรรมดั้งเดิมของฟิลิปปินส์ ถูกเขียนในช่วงระยะเวลาที่เม็กซิโกและสเปน วรรณคดีฟิลิปปินส์ถูกเขียนในภาษาสเปน , ภาษาอังกฤษหรือชนพื้นเมืองฟิลิปปินส์ภาษา ศิลปะ ( ทัศนศิลป์ )




แก้ไขภาพแก้ไขบอนต็อกนักรบ ( C . 1908 ) แสดงรอยสักลักษณะของบางวัฒนธรรมชาวฟิลิปปินส์พื้นเมือง .
ภาพวาดฟิลิปปินส์แรกสามารถพบได้ในใบสีแดง ( ดินผสมกับน้ำ ) การออกแบบประดับในพิธีเครื่องปั้นดินเผาของฟิลิปปินส์ เช่น โอ่ง manunggul รางวัลหลักฐานของการทำเครื่องปั้นดินเผาของฟิลิปปินส์เดทเร็ว พ.ศ. 6000 ถูกพบในถ้ำ สง่า สง่า ซูลู และถ้ำ ลอเรนเต้คากายัน . มันได้รับการพิสูจน์โดยพ.ศ. 5000 , ทำเครื่องปั้นดินเผา ปฏิบัติทั่วประเทศ ฟิลิปปินส์เริ่มทำเครื่องปั้นดินเผาก่อนเขมรเพื่อนบ้านและที่เกี่ยวกับเวลาเดียวกันเป็นคนไทยเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่ดูเหมือนจะแพร่หลายน้ำแข็งอายุการพัฒนาเทคโนโลยีเครื่องปั้นดินเผา

หลักฐานเพิ่มเติมของภาพวาด เห็นได้ชัดในประเพณีของชาวฟิลิปปินส์สักต้นที่ Explorer โปรตุเกสเรียกว่า pintados หรือ ' วาดคน ' ของ Visayas .[ 8 ] [ 9 ] การออกแบบต่าง ๆ ของการอ้างอิงถึงพืชและสัตว์ที่มีร่างงามตกแต่งร่างกายของพวกเขาในหลากหลายสี การย้อมสี บางทีบางส่วนของที่ซับซ้อนที่สุดภาพเขียนโดยช่วงต้นฟิลิปปินส์ที่เอาตัวรอดมาจนถึงปัจจุบันสามารถประจักษ์ในศิลปะและสถาปัตยกรรมของ Maranao ที่เป็นที่รู้จักกันดีสำหรับนาค มังกร และ sarimanok แกะสลักและทาสีใน panolong สวยงามของ torogan หรือบ้านของพระราชาของพวกเขา .

ชาวฟิลิปปินส์เริ่มสร้างภาพวาดในประเพณีในยุโรปศตวรรษที่ 17 สเปนระยะเวลาแรกสุดของภาพเขียนเหล่านี้เป็นจิตรกรรมฝาผนังโบสถ์ ศาสนา ภาพจากแหล่งที่มาของพระคัมภีร์ รวมทั้งภาพแกะสลัก , ประติมากรรมและภาพพิมพ์ที่มีไอคอนของคริสเตียน และขุนนางยุโรป ส่วนใหญ่ของภาพวาดและประติมากรรมระหว่างศตวรรษที่ 19 และ 20 ผลิตส่วนผสมของศาสนา การเมือง และภูมิทัศน์ ผลงานศิลปะที่มีคุณภาพความหวาน มืด และสว่าง