Voyi’s argument becomes even strong

Voyi’s argument becomes even stronger with the fact that 80% of the world’s GDP is produced in industrialized countries and only about 20% in developing countries. In other words, one fifth of the world’s working population produces four fifths of the world GDP [5]. It follows that wealth and prosperity are extremely unequally shared between developing and industrialized countries. This is despite the fact that 80% of the global workforce resides in the developing world [6], and is employed in unhealthy and unsafe working conditions [7].
Already in 1995, the World Health Organization alerted that approximately 30–50% of workers report hazardous physical, chemical or biological exposures or overload of unreasonably heavy physical work or ergonomic factors that may be hazardous to health and to working capacity; an equal number of working people report psychological overload at work resulting in stress symptoms [8]. Worldwide there is no evidence that there has been any improvement of this unacceptable situation.
So why is still so little being done? Some experts reiterate that the inadequacy of funding allocations impedes the development of international occupational health, partly due to the fact that other health issues compete with occupational health [9]. Another general issue pertains to the fact that occupational diseases emanating from physical and psychosocial hazards are not included in the definition of easily preventable diseases. In fact, decision-makers in most developing countries still perceive occupational health as a luxury, which is one reason for lack of political action [10], poor data collection, and weak enforcement of occupational health and safety regulations. These emerging trends are accompanied by the growth of service industries which has been associated with an increase in stress-related diseases [11].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาร์กิวเมนต์ของ Voyi จะแข็งแกร่งกับความจริงที่ว่า 80% ของ GDP ของโลกผลิต ในประเทศอุตสาหกรรม และประมาณ 20% ในประเทศกำลังพัฒนา ในคำอื่น ๆ หนึ่งในห้าของประชากรโลกทำให้สี่ fifths โลก GDP [5] เจริญใช้ร่วมกันระหว่างพัฒนามาก unequally และอุตสาหกรรมดังนั้นประเทศนั้น แม้ว่า 80% ของแรงงานทั่วโลกอยู่ในประเทศกำลังพัฒนา [6], และใช้ในสภาพการทำงานไม่แข็งแรง และปลอดภัย [7] ได้ใน 1995 องค์การอนามัยโลกทราบแล้วว่าประมาณ 30 – 50% แรงงานรายงานอันตรายทางกายภาพ ทางเคมี หรือทางชีวภาพแสงหรือเกินจริงหนักงเต็มหรือปัจจัยตามหลักสรีรศาสตร์ที่อาจจะเป็นอันตราย กับสุขภาพ และ กำลังทำงาน ของผู้ทำรายงานเกินจิตใจในการทำงานเกิดอาการความเครียด [8] ทั่วโลกมีไม่มีหลักฐานว่า มีการปรับปรุงใด ๆ ของสถานการณ์นี้ยอมรับไม่ได้ดังนั้น ทำไมมีน้อยมากทำ บางผู้เชี่ยวชาญย้ำว่า ความไม่เพียงพอของเงินทุนการปันส่วนขัดขวางการพัฒนาสุขภาพระหว่างประเทศ เป็นบางส่วนเนื่องจากการที่ปัญหาสุขภาพอื่น ๆ แข่งขันกับอาชีวอนามัย [9] ปัญหาทั่วไปที่อื่นที่เกี่ยวข้องกับความจริงที่ว่า โรคอาชีวจากอันตรายทางกายภาพ และจิตใจจะไม่รวมอยู่ในข้อกำหนดของวัยได้ง่าย ในความเป็นจริง อำนาจตัดสินใจในประเทศกำลังพัฒนาส่วนใหญ่ยังคงรู้อาชีวอนามัยเป็นความหรูหรา ซึ่งเป็นเหตุผลหนึ่งที่ขาดการดำเนินการทางการเมือง [10], เก็บรวบรวมข้อมูลที่ดี และอ่อนแอบังคับด้านอาชีวอนามัยและความปลอดภัย แนวโน้มเหล่านี้เกิดมาพร้อมกับการเติบโตของอุตสาหกรรมบริการที่มีความเกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นในโรคเครียด [11]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาร์กิวเมนต์ Voyi กลายเป็นที่แข็งแกร่งกับความจริงที่ว่า 80% ของจีดีพีโลกที่ผลิตในประเทศอุตสาหกรรมและมีเพียงประมาณ 20% ในประเทศกำลังพัฒนา ในคำอื่น ๆ หนึ่งในห้าของประชากรที่ทำงานของโลกที่ผลิต 4/5 ของ GDP โลก [5] มันตามที่มั่งคั่งและความเจริญรุ่งเรืองเป็นอย่างมากที่ใช้ร่วมกันอย่างไม่มีที่เปรียบระหว่างการพัฒนาและประเทศอุตสาหกรรม นี่คือแม้จะมีความจริงที่ว่า 80% ของพนักงานทั่วโลกอาศัยอยู่ในโลกที่กำลังพัฒนา [6] และมีการจ้างงานในสภาพการทำงานที่ไม่แข็งแรงและไม่ปลอดภัย [7].
แล้วในปี 1995 องค์การอนามัยโลกแจ้งเตือนว่าประมาณ 30-50% ของ แรงงานรายงานอันตรายทางกายภาพเคมีหรือความเสี่ยงทางชีวภาพหรือเกินพิกัดของการทำงานทางกายภาพหนักเกินสมควรหรือปัจจัยเหมาะกับการทำงานที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพและความจุของการทำงาน จำนวนที่เท่ากันของคนทำงานเกินรายงานทางจิตวิทยาในการทำงานส่งผลให้เกิดอาการความเครียด [8] ทั่วโลกมีหลักฐานว่าได้มีการปรับปรุงสถานการณ์ที่ยอมรับไม่ได้นี้ใด ๆ .
ดังนั้นทำไมยังคงเป็นเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อให้ทำ? ผู้เชี่ยวชาญบางคนย้ำว่าความไม่เพียงพอของการจัดสรรเงินทุนขัดขวางการพัฒนาของอาชีวอนามัยระหว่างประเทศส่วนหนึ่งเป็นเพราะความจริงที่ว่าปัญหาสุขภาพอื่น ๆ แข่งขันกับอาชีวอนามัย [9] อีกปัญหาทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับความจริงที่ว่าโรคจากการทำงานที่เล็ดลอดออกมาจากอันตรายทางกายภาพและทางจิตสังคมที่จะไม่รวมอยู่ในความหมายของโรคที่สามารถป้องกันได้อย่างง่ายดาย ในความเป็นจริงผู้มีอำนาจตัดสินใจในส่วนประเทศกำลังพัฒนายังคงรับรู้ด้านอาชีวอนามัยเป็นระดับหรูซึ่งเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ขาดการดำเนินการทางการเมือง [10] การเก็บรวบรวมข้อมูลที่น่าสงสารและการบังคับใช้ที่อ่อนแอของสุขภาพและความปลอดภัยอาชีวอนามัยและกฎระเบียบ แนวโน้มที่เกิดขึ้นเหล่านี้จะมาพร้อมกับการเจริญเติบโตของอุตสาหกรรมการบริการที่ได้รับการเชื่อมโยงกับการเพิ่มขึ้นของโรคที่เกี่ยวข้องกับความเครียด [11]