Concept and genesis[edit]In 1988, p

Concept and genesis[edit]
In 1988, playwright Billy Aronson wanted to create "a musical based on Puccini's La Bohème, in which the luscious splendor of Puccini's world would be replaced with the coarseness and noise of modern New York."[4] In 1989 Jonathan Larson, a 29-year-old composer, began collaborating with Aronson on this project, and the two composed a few songs together, including "Santa Fe", "Splatter" (later re-worked into the song "Rent"), and "I Should Tell You". Larson suggested setting the play "amid poverty, homelessness, spunky gay life, drag queens and punk" in the East Village neighborhood of Manhattan, which happened to be down the street from his Greenwich Village apartment. He also came up with the show's ultimate title (a decision that Aronson was unhappy with, at least until Larson pointed out that "rent" also means torn apart.). In 1991, he asked Aronson if he could use Aronson's original concept and make Rent his own. Larson had ambitious expectations for Rent; his ultimate dream was to write a rock opera "to bring musical theater to the MTV generation."[5] Aronson and Larson made an agreement that if the show went to Broadway, Aronson would share in the proceeds.[5]

Jonathan Larson focused on composing Rent in the early 1990s, waiting tables at the Moondance Diner to support himself. Over the course of seven years, Larson wrote hundreds of songs and made many drastic changes to the show, which in its final incarnation contained 42 songs. In the fall of 1992, Larson approached James Nicola, artistic director of New York Theatre Workshop, with a tape and copy of Rent's script. When Rent had its first staged reading at New York Theatre Workshop in March 1993, it became evident that, despite its very promising material and moving musical numbers, many structural problems needed to be addressed including its cumbersome length and overly complex plot.[5]

As of 1994, the New York Theatre Workshop version of Rent featured songs that never made it to the final version, such as "You're A Fool", "Voice Mail #4", "Come To The Meeting", "Open Road", the predecessor of "What You Own"; "He Says", "On The Street #1-3", "You'll Get Over It", the predecessor of "Tango: Maureen," featuring Mark and Maureen; "Right Brain", later rewritten as "One Song Glory", featuring Roger; "Do A Little Business", the predecessor of "You'll See," featuring Benny, Mark, Roger, Collins, and Angel; "Female to Female A & B," featuring Maureen and Joanne; and "Real Estate", a number wherein Benny tries to convince Mark to become a real estate agent and drop his filmmaking. This workshop version of Rent starred Anthony Rapp as Mark and Daphne Rubin-Vega as Mimi. Larson continued to work on Rent, gradually reworking its flaws and staging more workshop productions.[6]

On January 24, 1996, after the musical's final dress rehearsal before its off-Broadway opening, Larson had his first (and only) newspaper interview with music critic Anthony Tommasini of The New York Times, attracted by the coincidence that the show was debuting exactly 100 years after Puccini's opera. Larson would not live to see Rent's success; he died from an undiagnosed aortic aneurysm (believed to have resulted from Marfan syndrome) in the early morning of January 25, 1996. The first preview of Rent was canceled and instead, friends and family gathered at the theater where the actors performed a sing-through of Rent in Larson's memory.[5] The show premiered as planned and quickly gained popularity fueled by enthusiastic reviews and the recent death of its composer. It proved extremely successful during its off-Broadway run, selling out all its shows at the 150-seat New York Theater Workshop.[2] Due to such overwhelming popularity and a need for a larger theater, Rent moved to Broadway's recently remodeled Nederlander Theatre on 41st Street on April 29, 1996.[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนวคิดและปฐม [แก้ไข]ในปี 1988 คุณ Aronson บิลลี่ต้องสร้าง "การดนตรีตามปุชชีนีของ La Bohème ที่งดงามฉ่ำของโลกของปุชชีนีจะถูกแทนที่ ด้วยความหยาบและเสียงดังของนิวยอร์กที่ทันสมัย"[4] ในปี 1989 Jonathan Larson นักประพันธ์ อายุ 29 ปีเริ่มร่วมมือกับ Aronson โครงการนี้ ทั้งสองประกอบด้วยกี่เพลงกัน รวมทั้ง "Santa Fe", "Splatter" (ภายหลังการทำงานในเพลง "เช่า"), และ "ฉันควรบอกคุณ" Larson แนะนำการเล่น "ท่ามกลางความยากจน homelessness, spunky เกย์ชีวิต ควีนส์ลาก และพังก์" ในย่านอีสต์วิลเลจของแมนฮัตตัน ที่เกิดขึ้นจะลงถนนจากอพาร์ทเมนท์ของเขากรีนิชวิลเลจ เขายังมากับชื่อเรื่องสุดยอดการแสดง (ตัดสินที่ Aronson พร้อม น้อยจน Larson ที่ชี้ให้เห็นที่ "เช่า" ยังหมายถึงขาดออกจากกัน) ในปีพ.ศ. 2534 เขาถาม Aronson ถ้า เขาสามารถใช้แนวคิดเดิมของ Aronson และเช่าของเขาเอง Larson มีความคาดหวังทะเยอทะยานเช่า ความฝันของเขาที่ดีที่สุดคือการ เขียนร็อคโอเปร่า "เพื่อให้ดนตรีโรงละครสร้างเอ็ม"[5] Aronson และ Larson ทำข้อตกลงว่า ถ้าแสดงไปบรอดเวย์ Aronson จะใช้ร่วมกันในการดำเนินการ[5]Jonathan Larson เน้นเขียนให้เช่าในช่วงปี 1990 ตารางรอ Diner มูนแดนซ์ทรัสต์ ในช่วงเจ็ดปี Larson เขียนหลายร้อยเพลง และทำการเปลี่ยนแปลงรุนแรงมากแสดง ซึ่งในการลงสุดท้ายอยู่ 42 เพลง ในฤดูใบไม้ร่วงปี 1992, Larson ประดับ James Nicola ศิลปะกรรมการประชุมเชิงปฏิบัติการละครนิวยอร์ก เทปและคัดลอกสคริปต์ของเช่า เมื่อเช่าได้อ่านการแบ่งระยะแรกที่นิวยอร์กละครเชิงในเดือน 1993 มีนาคม ก็เห็นได้ชัดว่า แม้ มีวัสดุมากว่าความเคลื่อนไหวดนตรีเลข โครงสร้างปัญหามากมายต้องจัดการรวมถึงความยุ่งยากยาวและพล็อตซับซ้อนเกินไป[5]ณ ปี 1994 รุ่นอบรมละครนิวยอร์กเช่าห้องเพลงที่ไม่เคยทำกับรุ่นสุดท้าย "คุณกำลัง A Fool" "จดหมายเสียง #4" "มาที่ประชุม" "เปิดถนน" รุ่นก่อนของ "อะไรคุณเอง" "เขากล่าวว่า" "ห้อง #1-3" "คุณ 'll ได้รับมากกว่านั้น" รุ่นก่อนของ "แทงโก้ Maureen: เครื่องหมายและ Maureen;"ขวาสมอง" ในภายหลังจิตเป็น"หนึ่งเพลงเกียรติ" Roger แห่ง "ทำธุรกิจเล็ก ๆ น้อยๆ" รุ่นก่อนของ "คุณ 'll ดู เบนนี่ หมาย Roger คอลลินส์ และ เทวดา "หญิง-หญิง A & B," Maureen และ Joanne และ "อสังหาริมทรัพย์" หมายเลขนั้นเบนนี่พยายามที่จะโน้มน้าวให้ทำเครื่องหมายเพื่อเป็น ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์จริง และปล่อยช่างเขา รุ่นนี้เวิร์คช้อปเช่า starred Anthony Rapp เป็นเครื่องหมายและดาฟเน่ Rubin-เวก้าเป็นฟมิมิ Larson ยังคงทำงานให้เช่า ค่อย ๆ reworking ข้อบกพร่องของตน และจัดเตรียมการประชุมเชิงปฏิบัติการการผลิตที่เพิ่มมากขึ้น[6]บน 24 มกราคม 1996 หลังของดนตรีสุดท้ายเสื้อซ้อมก่อนเปิด off-Broadway, Larson ได้หนังสือของเขาครั้งแรก (และเท่านั้น) ที่ให้สัมภาษณ์กับนักวิจารณ์เพลง Anthony Tommasini ของ The New York Times ดึงดูด โดยบังเอิญที่แสดงเป็น debuting เหมือน 100 ปีหลังจากโอเปร่าของปุชชีนี Larson จะได้อยู่ดูความสำเร็จของเช่า เขาตายจากมี undiagnosed โป่งพองเอออร์ตา (เชื่อว่ามีผลจากกลุ่มอาการ Marfan) ในช่วงเช้าของวันที่ 25 มกราคม 1996 ตัวอย่างแรกของเช่าถูกยกเลิก และแทน เพื่อนและครอบครัวรวบรวมที่ที่กระทำผู้แสดงเป็นสิงห์ผ่านเช่าในหน่วยความจำของ Larson[5] งานฉายรอบปฐมทัศน์เป็นกลุ่มคำชมและความตายล่าสุดของนักประพันธ์ของความนิยมได้อย่างรวดเร็ว และวางแผนไว้ มันพิสูจน์ประสบความสำเร็จใน off-Broadway ของรัน ขายออกทั้งหมดแสดงที่ประชุมเชิงปฏิบัติการภาพยนตร์นิวยอร์ก 150 ที่นั่ง[2] เนื่องการความนิยมครอบงำดังกล่าวและจำเป็นสำหรับโรงละครใหญ่ เช่าย้ายของเมื่อเร็ว ๆ นี้ห้อง Nederlander ละครบรอดเวย์ 41st ถนนบน 29 เมษายน 1996[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนวคิดและแหล่งกำเนิด [ แก้ไข ]
ในปี 1988 , ผู้เขียนบทบิลลี่สันต้องการสร้าง " ดนตรีขึ้นอยู่กับชินีของการดูนกซึ่งในความงดงามอันหอมหวานของปุชชีนีของโลกจะถูกแทนที่ด้วยเสน่หาและเสียงของนิวยอร์กที่ทันสมัย . " [ 4 ] ในปี 1989 โจนาธาน Larson , 29 ปี แต่งเก่า เริ่มร่วมมือกับสันในโครงการนี้ และสองแต่งไม่กี่เพลงกันรวมทั้ง " Santa Fe " , " สาดน้ำ " ( ต่อมาคือทำงานในเพลง " เช่า " ) และ " ผมบอกเธอ " ลาร์สัน แนะนำการเล่น " ท่ามกลางความยากจน คนเร่ร่อน ชีวิตเกย์ใจกล้า , ลากพระราชินี และพังก์ " ในย่านแมนฮัตตันตะวันออกหมู่บ้าน ซึ่งเป็นถนนลงจากกรีนวิชวิลเลจอพาร์ทเม้นเขายังมากับชื่อที่ดีที่สุดของการแสดง ( ตัดสินใจว่าสันไม่มีความสุขด้วย อย่างน้อยก็จนกว่า ลาร์สัน ชี้ว่า " ให้เช่า " ยังหมายถึง ฉีกขาด ) ในปี 1991 เขาถามถ้าเขาสามารถใช้สันสันดั้งเดิม แนวคิดและให้เช่าของเขาเอง ลาร์สันมีความคาดหวังทะเยอทะยานให้เช่า ความฝันสูงสุดของเขาคือการเขียนหินโอเปร่า " นำโรงภาพยนตร์ดนตรีเอ็มทีวีรุ่น" [ 5 ] สัน และ ลาร์สัน ทำข้อตกลงว่า ถ้าแสดงไปที่บรอดเวย์ สัน จะร่วมในการดำเนินการ [ 5 ]

โจนาธาน Larson เน้นการขายในช่วงต้นทศวรรษ 1990 รอโต๊ะในร้านอาหาร มูนแดนซ์ เพื่อสนับสนุนตัวเอง ผ่านหลักสูตรของปี ลาร์สันเขียนเพลงเป็นร้อย และทำให้การเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงมาก กับการแสดง ซึ่งในชาติสุดท้ายที่มีอยู่ 42 เพลงในฤดูใบไม้ร่วงของปี 1992 Larson ทาบทาม เจมส์ นิโคล่า ผู้อำนวยการศิลปะของการประชุมเชิงปฏิบัติการโรงละครนิวยอร์ก กับเทปและสำเนาเช่าของสคริปต์ เมื่อเช่าได้เป็นครั้งแรกในฉากอ่านที่นิวยอร์กโรงละครการประชุมเชิงปฏิบัติการมีนาคม 1993 , มันกลายเป็นที่เห็นได้ชัดว่าแม้จะมีวัตถุดิบมากสัญญาและย้ายตัวเลขดนตรีปัญหาโครงสร้างหลายต้อง addressed รวมถึงความยาวของแปลงมากเกินไปยุ่งยากและซับซ้อน [ 5 ]

เมื่อปี 1994 นิวยอร์กโรงละครปฏิบัติการรุ่นเช่าเพลงเด่นที่ไม่เคยทำรุ่นสุดท้าย เช่น " คุณโง่ " , " ข้อความเสียง# 4 " , " มาการประชุม " , " ถนน " บรรพบุรุษของ " คุณเอง " ; " เขากล่าว " , " บนถนน# 1-3 " , " คุณจะได้รับมัน "บรรพบุรุษของ " แทงโก้ : มัวรีน " ที่มีเครื่องหมาย และมัวรีน ; " สมอง " เอาไว้เขียนเป็น " หนึ่งเพลง เกียรติศักดิ์ " ที่มีโรเจอร์ " ธุรกิจ " เล็ก ๆน้อย ๆก่อนที่คุณจะเห็น " โดย เบนนี่ มาร์ค โรเจอร์ คอลลินส์ และ " หญิงหญิงเป็นทูตสวรรค์ & B , " featuring มอรีนและโจแอน และ " อสังหาริมทรัพย์ "หมายเลขนั้น เบนนี่ พยายามโน้มน้าวให้มาร์คที่จะกลายเป็นตัวแทนอสังหาริมทรัพย์และปล่อยปราดเปรื่องของเขา นี้การประชุมเชิงปฏิบัติการรุ่นแอนโทนี่ Rapp สำหรับให้เช่าเป็น มาร์ค และ แดฟนี่ รูบิน เวก้าเป็นมีมี่ ลาร์สันยังคงทำงานบนเช่า ค่อยๆ reworking ข้อบกพร่องของตน และจัดเตรียมการผลิตเชิงปฏิบัติการเพิ่มเติม [ 6 ]

ที่ 24 มกราคม 1996 หลังจากซ้อมใหญ่เพลงสุดท้ายก่อนปิดบรอดเวย์เปิดลาร์สันมีแรกของเขา ( และเท่านั้น ) ให้สัมภาษณ์หนังสือพิมพ์กับนักวิจารณ์เพลงแอนโทนี่ tommasini ของนิวยอร์กไทม์ส , ดึงดูดโดยบังเอิญที่โชว์เดบิวว่า 100 ปีหลังจากชินีของโอเปร่า ลาร์สันจะไม่ได้อยู่ดูความสำเร็จของเช่า เขาเสียชีวิตจากการ undiagnosed aortic aneurysm ( เชื่อว่ามีสาเหตุมาจากมาร์แฟนซินโดรม ) ในช่วงเช้าของวันที่ 25 มกราคม 2539ตัวอย่างแรกของเช่าถูกยกเลิกและแทนที่เพื่อนและครอบครัวรวบรวมที่โรงละครที่นักแสดงแสดงร้องเพลงผ่านบ้านให้เช่า Larson ความจำ [ 5 ] แสดง premiered เป็นไปตามแผน และรวดเร็วได้รับความนิยม fueled โดยความคิดเห็นที่กระตือรือร้นและตายล่าสุดของผู้แต่ง มันพิสูจน์แล้วว่าประสบความสำเร็จอย่างมากในช่วงปิดบรอดเวย์วิ่งขายออกแสดงทั้งหมด 150 ที่นั่งในโรงละครแห่งรัฐนิวยอร์ก workshop [ 2 ] เนื่องจากความนิยมดังกล่าวยุ่งยากและต้องการเป็นโรงละครขนาดใหญ่ ให้เช่า ย้ายไปบอร์ดเวย์เพิ่ง remodeled nederlander โรงละครบนถนนสาย 41 เมื่อวันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2539 [ 2 ]