IntroductionCotton is a valuable in

Introduction
Cotton is a valuable industrial material. Its annual production has reached around 25.5 million metric tons worldwide (Cheng et al., 2011). Cotton exocarp (CE) and cotton seed hull are the two main by-products derived from cotton harvest and production. And more than 35 million tons of such cotton wastes could be generated per year globally (Apaydin-Varol et al., 2014). For cotton exocarp, a small amount of them are used for composting or combustion, while a large number of them are abandoned in the fields. The field operation tends to destroy soil structure and increase the risk in erosion. Cotton seed hull recovered from the oil extraction process, accounts for around 80% of cotton seed. The obtained cotton seed hull could be utilized as a medium for mushroom cultivation due to its comprehensive nutrition. However, after mushroom harvest, it is a challenge to store and dispose the spent mushroom substrate which is consisted of cotton by-products (MSC) (Phan and Sabaratnam, 2012). The residue is mainly composed of recalcitrant lignocellulose, which has a long degradation cycle naturally. Currently, most of spent mushroom substrate have been burnt for energy, which is unsustainable, environmentally unfriendly and uneconomical (Zhu et al., 2013). As lignocellulosic biomass, CE and MSC have the potential to be converted to energy, intermediate chemicals or materials via various biorefinery approaches. Their high value-added utilization can alleviate the pressure of environment pollution and extend the industrial chain of cotton production via biorefineries.

Pyrolysis is one of the most promising thermochemical conversion strategies to convert lignocellulosic biomass or organic waste materials into available energy, such as liquids or gases from fast pyrolysis and char from the conventional slow pyrolysis process (Vinu and Broadbelt, 2012 and Zhang et al., 2011). The liquid product has the potential to be upgraded to the second generation drop-in fuels or refined to intermediate chemicals (Jiang et al., 2015, Rover et al., 2014 and Vinu and Broadbelt, 2012). At present, specialty chemicals including phenolic compounds are almost entirely obtained from the fossil resources through a series of complex process (Ragauskas et al., 2006 and Toraman et al., 2016). However, numbers of processes could be reduced drastically if the bio-based phenolic compounds would be produced directly from biomass pyrolysis instead of traditional petrochemical building blocks (Toraman et al., 2016). Lignin, the main component of biomass, is composed of phenylpropane units, which can produce phenolic compounds upon thermal degradation (Amen-Chen et al., 2001). The two cotton by-products, CE and the spent mushroom substrate (MSC) consisted of oil-extracted cotton seed hull & cotton exocarp, are lignin-rich biomass. And they are believed to have advantages in phenolic compounds production through fast pyrolysis. Moreover, they are considered having potential on high quality bio-oil generation. Previous research have confirmed that the acidic compounds and moisture are mainly corresponded with carbohydrate pyrolysis, resulting the crude bio-oil with high moisture content, low pH and low energy density (Czernik and Bridgewater, 2004 and Lv et al., 2013). The quality of bio-oil derived from lignin-rich biomass could be enhanced by decreasing the acidic compounds due to the low relative content of carbohydrate (Liang et al., 2015). In addition, the composition and chemical structure of cotton by-products would be altered significantly by microorganisms during the mushroom cultivation process. Consequently, the relative content of lignin was further increased (carbohydrate is easier degradation than lignin) and the chemical bonds were deconstructed (Curtin and Mullen, 2007). The characteristics of MSC may have a positive effect on utilization for phenolic compounds and bio-oil generation via pyrolysis.

Biochar, a material related to charcoal, has the potential to benefit farming and mitigate climate change as well (Sohi, 2012). Various studies indicated that the application of biochar could increase the soil fertility by decreasing the loss of nutrients and increasing water in soil and provide habitats for symbiotic microorganisms, which could reduce the consumption of chemical fertilizers and increase crop productivity (Park et al., 2014 and Steiner et al., 2007). Simultaneously, the application of biochar to soil is a promising approach in decreasing greenhouse gas (CH4, NO2, and CO2, etc.) emissions and increasing carbon storage (Wu et al., 2012). Moreover, biochar obtained from the pyrolysis of lignocellulosic biomass has abundant surface functional groups (Csingle bondO, Cdouble bond; length as m-dashO, COOH, and OH, etc.), which can be modified as a platform for the synthesis of various functionalized carbon materials (e.g. adsorbent, catalyst, and catalyst support) (Liu et al., 2015). It is of a great potential to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำผ้าฝ้ายเป็นวัสดุอุตสาหกรรมมีคุณค่า การผลิตต่อปีได้ถึงประมาณ 25.5 ล้านตันทั่วโลก (Cheng et al. 2011) Exocarp ฝ้าย (CE) และฮัลล์เมล็ดฝ้ายได้มาจากการเก็บเกี่ยวฝ้ายและการผลิตผลิตภัณฑ์หลักสอง และกว่า 35 ล้านตันของขยะฝ้ายดังกล่าวอาจจะเกิดขึ้นต่อปีทั่วโลก (Apaydin Varol et al. 2014) สำหรับฝ้าย exocarp เล็กน้อยของพวกเขาจะใช้สำหรับการซึมหรือการเผาไหม้ ในขณะที่จำนวนมากของพวกเขาถูกทอดทิ้งในฟิลด์ การงานมีแนวโน้มที่จะ ทำลายโครงสร้างดิน และเพิ่มความเสี่ยงในการกัดเซาะ ฝ้ายเมล็ดฮัลล์หายจากกระบวนการสกัดน้ำมัน ประมาณ 80% ของเมล็ดฝ้าย ตัวถังเมล็ดฝ้ายได้รับสามารถนำไปใช้ประโยชน์เป็นสื่อกลางสำหรับการเพาะปลูกเห็ดเนื่องจากคุณค่าทางโภชนาการที่ครอบคลุม อย่างไรก็ตาม หลังการเก็บเกี่ยวเห็ด มันเป็นความท้าทายในการจัดเก็บ และกำจัดพื้นผิวเห็ดใช้เวลาซึ่งประกอบด้วยผลิตภัณฑ์จากฝ้าย (MSC) (ฟานและ Sabaratnam, 2012) สารตกค้างส่วนใหญ่ประกอบ lignocellulose อ้าง ซึ่งมีวงจรการย่อยสลายนานอย่างเป็นธรรมชาติ ขณะนี้ ส่วนใหญ่ของพื้นผิวเห็ดที่ใช้แล้วได้รับการเผาพลังงาน ซึ่งไม่ยั่งยืน สิ่งแวดล้อมไม่เป็นมิตร และทาง (Zhu et al. 2013) เป็นชีวมวล lignocellulosic, CE และ MSC มีศักยภาพที่จะถูกแปลงเป็นพลังงาน กลางเคมีหรือวัสดุผ่านวิธีการต่าง ๆ biorefinery การใช้ประโยชน์เพิ่มมูลค่าสูงของพวกเขาสามารถบรรเทาความดันของมลพิษสิ่งแวดล้อม และขยายโซ่อุตสาหกรรมการผลิตฝ้ายผ่าน biorefineriesไพโรไลซิเป็นหนึ่งในกลยุทธ์ thermochemical conversion มากที่สุดในการแปลง lignocellulosic ชีวมวลหรือวัสดุอินทรีย์ของเสียเป็นพลังงานที่มีอยู่ เช่นของเหลวหรือแก๊สจากชีวภาพอย่างรวดเร็วและอักขระจากกระบวนการไพโรไลซิช้าทั่วไป (Vinu และ Broadbelt, 2012 และ Zhang et al. 2011) ผลิตภัณฑ์ของเหลวที่มีศักยภาพที่จะปรับรุ่นเป็นรุ่นที่สองเปิดเชื้อเพลิง หรือกลั่นสารเคมีระดับกลาง (Jiang et al. 2015 โรเวอร์ et al. 2014 และ Vinu และ Broadbelt, 2012) ปัจจุบัน เคมีรวมถึงสารประกอบฟีนอเกือบทั้งหมดได้จากแหล่งซากดึกดำบรรพ์ผ่านชุดของกระบวนการที่ซับซ้อน (Ragauskas et al. 2006 และ Toraman et al. 2016) อย่างไรก็ตาม หมายเลขของกระบวนการอาจลดลงอย่างมากหากจะผลิตสารฟีนอชีวภาพโดยตรงจากชีวภาพชีวมวลแทนปิโตรเคมีแบบดั้งเดิมสร้างบล็อก (Toraman et al. 2016) หน่วย phenylpropane ซึ่งสามารถผลิตสารฟีนอเมื่อสลายความร้อน (Amen-Chen et al. 2001) ประกอบด้วยลิกนิ คอมโพเนนต์หลักของชีวมวล ผลิตภัณฑ์ผ้าฝ้ายสอง CE และใช้พื้นผิวเห็ด (MSC) ประกอบด้วยตัวถังเมล็ดฝ้ายน้ำมันสกัดและฝ้าย exocarp ชีวมวลลิกนิรวย และพวกเขาเชื่อว่าจะมีข้อดีในการผลิตสารฟีนอผ่านไพโรไลซิอย่างรวดเร็ว นอกจากนี้ พวกเขาจะถือว่ามีศักยภาพบนรุ่นน้ำมันชีวภาพคุณภาพสูง ผลงานวิจัยได้ยืนยันว่า สารที่เป็นกรดและความชื้นส่วนใหญ่อไป ด้วยไพโรไลซิคาร์โบไฮเดรต เกิดชีวภาพน้ำมันดิบ มีความชื้นสูง ค่า pH ต่ำ และความหนาแน่นของพลังงานต่ำ (Czernik และ อยู่ 2004 และ Lv et al. 2013) คุณภาพของน้ำมันชีวภาพที่ได้จากชีวมวลริชลิกนิอาจจะเพิ่มขึ้น โดยการลดสารที่เป็นกรดเนื่องจากเนื้อหาความสัมพัทธ์ต่ำของคาร์โบไฮเดรต (เหลียง et al. 2015) นอกจากนี้ องค์ประกอบและโครงสร้างทางเคมีของผลิตภัณฑ์จากผ้าฝ้ายจะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ โดยจุลินทรีย์ระหว่างการเพาะปลูกเห็ด ดังนั้น เนื้อหาย่อของลิกนิเพิ่มเติมเพิ่ม (คาร์โบไฮเดรตจะสลายตัวได้ง่ายขึ้นกว่าลิกนิ) และพันธะเคมี deconstructed (ประสบการณ์และ Mullen, 2007) ลักษณะของ MSC อาจมีผลบวกต่อการใช้ประโยชน์สารฟีนอและน้ำมันชีวภาพรุ่นผ่านไพโรไลซิเกษตรกร วัสดุที่เกี่ยวข้องกับถ่าน มีศักยภาพในการเกษตรได้รับประโยชน์ และลดการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศเช่นกัน (โซฮี 2012) ศึกษาต่าง ๆ บ่งชี้ว่า โปรแกรมประยุกต์ของเกษตรกรสามารถเพิ่มความอุดมสมบูรณ์ของดิน โดยลดการสูญเสียสารอาหาร และเพิ่มน้ำในดิน และให้แหล่งที่อยู่อาศัยสำหรับจุลินทรีย์ชีวภาพ ซึ่งสามารถลดปริมาณการใช้ปุ๋ยเคมี และเพิ่มผลผลิตพืช (Park et al. 2014 และ Steiner et al. 2007) พร้อมกัน การประยุกต์ใช้ของเกษตรกรในดินเป็นวิธีการแนวโน้มในการลดก๊าซเรือนกระจก (CH4, NO2 และ CO2 ฯลฯ) การปล่อยและเก็บคาร์บอนเพิ่มขึ้น (Wu et al. 2012) นอกจากนี้ เกษตรกรที่ได้รับจากการไพโรไลซิ lignocellulosic ชีวมวลมีอุดมสมบูรณ์กลุ่ม functional ผิว (Csingle bondO, Cdouble พันธบัตร ความยาว เป็นเมตรชายคัม COOH, OH ฯลฯ), ซึ่งสามารถแก้ไขได้เป็นการสังเคราะห์การปรับหมู่ฟังก์ชั่นวัสดุคาร์บอน (เช่น adsorbent เศษ เศษเหลือ และ) (Liu et al. 2015) มันมีศักยภาพดีในการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
ฝ้ายเป็นวัสดุอุตสาหกรรมที่มีคุณค่า การผลิตประจำปีได้ถึงรอบ 25,500,000 เมตริกตันทั่วโลก (เฉิง et al. 2011) exocarp ฝ้าย (CE) และฮัลล์เมล็ดฝ้ายเป็นสองหลักโดยผลิตภัณฑ์ที่ได้จากการเก็บเกี่ยวฝ้ายและการผลิต และอื่น ๆ กว่า 35 ล้านตันของเสียฝ้ายดังกล่าวอาจจะสร้างต่อปีทั่วโลก (Apaydin-Varol et al., 2014) สำหรับ exocarp ฝ้ายจำนวนเล็ก ๆ ของพวกเขาจะใช้สำหรับการทำปุ๋ยหมักหรือการเผาไหม้ในขณะที่จำนวนมากของพวกเขาถูกทอดทิ้งอยู่ในทุ่งนา การดำเนินการเขตมีแนวโน้มที่จะทำลายโครงสร้างของดินและเพิ่มความเสี่ยงในการกัดเซาะ ฮัลล์เมล็ดฝ้ายหายจากกระบวนการสกัดน้ำมันคิดเป็นสัดส่วนประมาณ 80% ของเมล็ดฝ้าย เรือเมล็ดฝ้ายที่ได้รับสามารถนำไปใช้เป็นสื่อกลางในการเพาะเห็ดเนื่องจากโภชนาการที่ครอบคลุม อย่างไรก็ตามหลังการเก็บเกี่ยวเห็ดมันเป็นความท้าทายในการจัดเก็บและการกำจัดสารตั้งต้นเห็ดใช้จ่ายซึ่งจะประกอบไปด้วยผ้าฝ้ายโดยผลิตภัณฑ์ (MSC) (พานและ Sabaratnam 2012) ที่เหลือส่วนใหญ่ประกอบด้วยลิกโนเซลลูโลสบิดพลิ้วซึ่งมีวงจรการย่อยสลายตามธรรมชาติยาว ปัจจุบันส่วนใหญ่ของพื้นผิวเห็ดใช้เวลาได้ถูกไฟไหม้สำหรับพลังงานซึ่งเป็นที่ไม่ยั่งยืนเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมและประหยัด (จู้ et al., 2013) ในฐานะที่เป็นชีวมวลลิกโนเซลลูโลส, CE และ MSC มีศักยภาพที่จะถูกแปลงเป็นพลังงานเคมีกลางหรือวัสดุที่ผ่านวิธีการต่างๆ biorefinery การใช้ประโยชน์ที่มีมูลค่าเพิ่มสูงของพวกเขาสามารถบรรเทาแรงกดดันจากมลพิษสิ่งแวดล้อมและขยายห่วงโซ่อุตสาหกรรมการผลิตผ้าฝ้ายผ่าน biorefineries.

ไพโรไลซิเป็นหนึ่งในแนวโน้มมากที่สุดกลยุทธ์การแปลงความร้อนในการแปลงพลังงานชีวมวลลิกโนเซลลูโลสหรือวัสดุขยะอินทรีย์ให้เป็นพลังงานที่มีอยู่เช่นของเหลวหรือ ก๊าซจากไพโรไลซิรวดเร็วและถ่านจากเดิมกระบวนการไพโรไลซิช้า (Vinu และ Broadbelt 2012 และ Zhang et al. 2011) ผลิตภัณฑ์ที่เป็นของเหลวมีศักยภาพที่จะสามารถอัพเกรดเป็นรุ่นที่สองหล่นในเชื้อเพลิงหรือสารเคมีกลั่นกลาง (Jiang et al., 2015 โรเวอร์ et al., ปี 2014 และ Vinu และ Broadbelt 2012) ปัจจุบันสารเคมีชนิดพิเศษรวมทั้งสารประกอบฟีนอลจะได้รับเกือบทั้งหมดจากแหล่งฟอสซิลผ่านชุดของกระบวนการที่ซับซ้อน (Ragauskas, et al., 2006 และ Toraman et al., 2016) อย่างไรก็ตามตัวเลขของกระบวนการอาจจะลดลงอย่างเห็นได้ชัดถ้าชีวภาพที่ใช้สารฟีนอลจะผลิตโดยตรงจากไพโรไลซิชีวมวลแทนการก่อสร้างตึกปิโตรเคมีแบบดั้งเดิม (Toraman et al., 2016) ลิกนินเป็นองค์ประกอบหลักของชีวมวลประกอบด้วยหน่วย phenylpropane ซึ่งสามารถผลิตสารประกอบฟีนอเมื่อย่อยสลายความร้อน (สาธุ-Chen et al., 2001) ทั้งสองผ้าฝ้ายโดยผลิตภัณฑ์ CE และเห็ดใช้เวลาตั้งต้น (MSC) ประกอบด้วยน้ำมันสกัดเมล็ดฝ้ายและผ้าฝ้ายเรือ exocarp มีลิกนินที่อุดมไปด้วยสารชีวมวล และพวกเขาเชื่อว่าจะมีข้อได้เปรียบในการผลิตสารประกอบฟีนอผ่านไพโรไลซิรวดเร็ว นอกจากนี้พวกเขาจะถือว่ามีศักยภาพในการสร้างที่มีคุณภาพสูงน้ำมันชีวภาพ งานวิจัยก่อนหน้านี้ได้รับการยืนยันว่าสารที่เป็นกรดและความชื้นจะตรงส่วนใหญ่กับคาร์โบไฮเดรตไพโรไลซิส่งผลให้น้ำมันดิบน้ำมันชีวภาพที่มีเนื้อหาสูงความชื้นค่า pH ต่ำและความหนาแน่นของพลังงานต่ำ (CZERNIK และบริดจ์วอเตอร์ 2004 และ LV et al., 2013) คุณภาพของน้ำมันชีวภาพจากชีวมวลมาลิกนินที่อุดมไปด้วยอาจจะเพิ่มโดยการลดสารที่เป็นกรดเนื่องจากเนื้อหาญาติต่ำของคาร์โบไฮเดรต (เหลียง et al., 2015) นอกจากนี้ยังมีองค์ประกอบทางเคมีและโครงสร้างของผ้าฝ้ายโดยผลิตภัณฑ์จะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญจากจุลินทรีย์ในระหว่างขั้นตอนการเพาะปลูกเห็ด ดังนั้นเนื้อหาญาติของลิกนินเพิ่มขึ้นอีก (คาร์โบไฮเดรตย่อยสลายง่ายกว่าลิกนิน) และพันธะเคมีที่ถูกแยกชิ้นส่วน (Curtin และมูลเล็น 2007) ลักษณะของ MSC อาจมีผลกระทบในเชิงบวกต่อการใช้สารประกอบฟีนอลและการสร้างน้ำมันชีวภาพผ่านไพโรไลซิ.

Biochar วัสดุที่เกี่ยวข้องกับถ่านมีศักยภาพที่จะเป็นประโยชน์ต่อการทำการเกษตรและบรรเทาการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศเช่นกัน (Sohi 2012) การศึกษาต่างๆชี้ให้เห็นว่าการประยุกต์ใช้ biochar อาจเพิ่มความอุดมสมบูรณ์ของดินโดยการลดการสูญเสียของสารอาหารและเพิ่มน้ำในดินและให้ที่อยู่อาศัยสำหรับจุลินทรีย์ชีวภาพซึ่งสามารถลดการใช้ปุ๋ยเคมีและเพิ่มผลผลิตพืช (สวน et al. 2014 และทิ et al., 2007) ในขณะเดียวกันการประยุกต์ใช้ biochar ดินเป็นวิธีการที่มีแนวโน้มในการลดก๊าซเรือนกระจก (CH4, NO2 และ CO2 ฯลฯ ) การปล่อยและการเพิ่มการจัดเก็บคาร์บอน (Wu et al., 2012) นอกจากนี้ biochar ได้รับจากการไพโรไลซิชีวมวลลิกโนเซลลูโลสมีพื้นผิวที่อุดมสมบูรณ์การทำงานเป็นกลุ่ม (Csingle บอนพันธบัตร Cdouble; ความยาว M-dashO, COOH และ OH, ฯลฯ ) ซึ่งสามารถปรับเปลี่ยนเป็นแพลตฟอร์มสำหรับการสังเคราะห์ต่างๆฟังก์ชัน วัสดุคาร์บอน (เช่นตัวดูดซับตัวเร่งปฏิกิริยาและการสนับสนุนตัวเร่งปฏิกิริยา) (Liu et al., 2015) มันเป็นของที่มีศักยภาพที่ดีในการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำฝ้ายเป็นที่มีคุณค่าในอุตสาหกรรมวัสดุ การผลิตรายปีของได้ถึงประมาณ 25.5 ล้านตันทั่วโลก ( เฉิง et al . , 2011 ) ฝ้ายโซคาร์ป ( CE ) และเปลือกเมล็ดฝ้ายเป็นหลักสองผลิตภัณฑ์ที่ได้มาจากการเก็บเกี่ยวฝ้ายและการผลิต และกว่า 35 ล้านตัน กากฝ้ายดังกล่าวสามารถสร้างต่อปีทั่วโลก ( apaydin varol et al . , 2010 ) ฝ้ายโซคาร์ป , จำนวนเล็ก ๆของพวกเขาจะถูกใช้สำหรับการผลิต หรือการเผาไหม้ ในขณะที่ตัวเลขขนาดใหญ่ของพวกเขาถูกทิ้งในเขต ด้านการดำเนินงานมีแนวโน้มที่จะทำลายโครงสร้างของดิน และเพิ่มความเสี่ยงในการกัดเซาะ เปลือกเมล็ดฝ้ายหายจากขั้นตอนการสกัดน้ำมัน , บัญชีสำหรับประมาณ 80% ของเมล็ดฝ้าย นำเมล็ดฝ้าย ฮัลล์ สามารถใช้เป็นสื่อสำหรับเพาะเห็ดเนื่องจากโภชนาการอย่างละเอียด อย่างไรก็ตาม หลังจากเก็บเกี่ยวเห็ด มันเป็นความท้าทายในการจัดเก็บและกำจัดการใช้เห็ดถุง ซึ่งประกอบด้วยผลิตภัณฑ์ฝ้าย ( MSC ) ( ฟาน และ sabaratnam , 2012 ) กากส่วนใหญ่ประกอบด้วยนอกครูลิกโนเซลลูโลสซึ่งมีวงจรการย่อยสลายยาวตามธรรมชาติ ปัจจุบันส่วนใหญ่ของที่ใช้เพาะเห็ดฟางก็ถูกเผาเป็นพลังงานที่ยั่งยืนและเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม , ซึ่ง ( Zhu et al . , 2013 ) เป็นระบบ lignocellulosic , CE และ MSC มีศักยภาพที่จะถูกแปลงเป็นพลังงาน , Intermediate เคมีหรือวัสดุผ่านวิธีการต่าง ๆ * . การเพิ่มมูลค่าของพวกเขาสูงสามารถลดความดันของมลพิษสิ่งแวดล้อมและขยายห่วงโซ่อุตสาหกรรมการผลิตฝ้ายผ่าน biorefineries .ไพโรเป็นหนึ่งในแนวโน้มมากที่สุดการแปลงยุทธศาสตร์แปลง lignocellulosic เคมีความร้อนชีวมวลหรือวัสดุเหลือใช้อินทรีย์เป็นพลังงานที่มีอยู่ เช่น ของเหลว หรือแก๊สเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว และถ่านจากการไพโรไลซิสช้า ( vinu และ broadbelt 2012 และ Zhang et al . , 2011 ) ผลิตภัณฑ์ที่เป็นของเหลวมีศักยภาพที่จะสามารถอัพเกรดเป็นรุ่นที่สองปล่อยเชื้อเพลิงหรือการกลั่นสารเคมีขั้นกลาง ( เจียง et al . , 2015 , โรเวอร์ et al . , 2014 และ vinu และ broadbelt , 2012 ) ปัจจุบันสารเคมีพิเศษรวมทั้งสารประกอบฟีนอลมีเกือบทั้งหมดที่ได้จากฟอสซิลทรัพยากรผ่านชุดของกระบวนการที่ซับซ้อน ( ragauskas et al . , 2006 และ toraman et al . , 2016 ) อย่างไรก็ตาม ตัวเลขของกระบวนการอาจจะลดลงอย่างมากถ้าไบโอใช้สารประกอบฟีนอลจะถูกผลิตโดยตรงจากไพโรไลซิสชีวมวลแทนบล็อกอาคารปิโตรเคมีแบบดั้งเดิม ( toraman et al . , 2016 ) ลิกนินเป็นองค์ประกอบหลักของชีวมวล ประกอบด้วยหน่วยเฟนีลโพรเพนซึ่งสามารถผลิตสารประกอบฟีนอลเมื่อสลายความร้อน ( สาธุ Chen et al . , 2001 ) สองผ้าฝ้ายผลิตภัณฑ์ , CE และใช้เห็ดถุง ( MSC ) ประกอบด้วยน้ำมันเปลือกเมล็ดฝ้ายและผ้าฝ้ายโซคาร์ป , ลิกนิน รวย ชีวมวล และพวกเขาเชื่อว่ามีข้อดีในการผลิตสารประกอบฟีนอลิกโดยไพโรไลซิสแบบเร็ว นอกจากนี้ พวกเขาจะถือว่ามีศักยภาพในการผลิตสูง ไบโอ คุณภาพน้ำมัน งานวิจัยก่อนหน้านี้ได้ยืนยันว่า สารประกอบที่เป็นกรดและความชื้น ส่วนใหญ่จะสอดคล้องกับค่าคาร์โบไฮเดรต ผลดิบ ไบโอ ออยล์ ที่มีความชื้นสูง ความเป็นกรดต่ำและความหนาแน่นของพลังงานต่ำ ( czernik และ Bridgewater , 2004 และ LV et al . , 2013 ) คุณภาพของน้ำมันชีวภาพจากชีวมวลลิกนินร่ำรวยสามารถเพิ่มโดยการลดสารประกอบที่เป็นกรดเนื่องจากปริมาณต่ำของคาร์โบไฮเดรต ( Liang et al . , 2015 ) นอกจากนี้ องค์ประกอบและโครงสร้างทางเคมี ผลิตภัณฑ์จากฝ้ายจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก โดยจุลินทรีย์ในกระบวนการเพาะเห็ด . ดังนั้นปริมาณสัมพัทธ์ของลิกนินสูงขึ้น ( คาร์โบไฮเดรต คือ การย่อยสลายง่ายกว่าลิกนิน ) และเคมีพันธบัตรขยะ ( เคอร์ติน และ Mullen , 2007 ) ลักษณะของ MSC อาจมีผลบวกในการใช้สารประกอบฟีนอลิกและชีวภาพสำหรับยุคน้ำมันผ่านไพโรไลซีสไบโอชาร์ , วัสดุที่เกี่ยวข้องกับถ่าน มีศักยภาพที่จะได้รับการบรรเทาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศได้เป็นอย่างดี ( sohi , 2012 ) การศึกษาต่าง ๆพบว่า การใช้ไบโอชาร์สามารถเพิ่มความอุดมสมบูรณ์ของดิน โดยลดการสูญเสียของธาตุอาหารและน้ำในดิน และให้พื้นที่เพิ่มขึ้นสำหรับชนิดของจุลินทรีย์ ซึ่งสามารถลดปริมาณการใช้ปุ๋ยเคมีและผลผลิตพืชผลเพิ่มขึ้น ( ปาร์ค et al . , 2014 และ Steiner et al . , 2007 ) พร้อมกัน , การประยุกต์ใช้ไบโอชาร์ดินเป็นวิธีการที่มีแนวโน้มในการลดก๊าซเรือนกระจก ( ร่าง NO2 , และ , CO2 , ฯลฯ ) และการปล่อยก๊าซคาร์บอนกระเป๋า ( Wu et al . , 2012 ) นอกจากนี้ ไบโอชาร์ได้จากไพโรไลซิสของชีวมวล lignocellulosic มีพื้นผิวการทำงานกลุ่มมากมาย ( csingle Bondo , cdouble พันธะ ความยาวเป็น m-dasho โดยใช้เทคนิค , และ , โอ้ , ฯลฯ ) ซึ่งสามารถปรับเปลี่ยนเป็นแพลตฟอร์มสำหรับการสังเคราะห์ของวัสดุคาร์บอนที่มีหมู่ฟังก์ชันต่างๆ ( เช่น ตัวดูดซับตัวเร่งปฏิกิริยา และการสนับสนุนตัวเร่งปฏิกิริยา ) ( Liu et al . 2015 ) มันเป็นดีที่มีศักยภาพ