Sense of timelessness[edit]The piec

Sense of timelessness[edit]
The piece evokes a sense of timelessness in which the listener is lost in a web of texture and tonality. Harald Kaufmann has described it as "acoustically standing still", a stationary sound which has movement within it that is similar to breathing.[13][14] The classical music edition of All Music Guide says the music "scarcely hints at forward movement. Rather the listener hears an all but motionless series of sound evolutions unfolding at various moments".[15] According to Peter Laki:

One of the central ideas in Atmosphères, the realization of complete stasis through extensive inner motion, germinated during Ligeti’s Hungarian years. The composer later noted that he had been preceded in the writing of “static” music by Wagner (Prelude to Das Rheingold and the Prelude to Act I of Lohengrin), Bartók (opening of The Wooden Prince), and Schoenberg (“Farben,” the third in Five Pieces for Orchestra, Op. 16). But neither Bartók nor Wagner or Schoenberg ever achieved stasis through its exact opposite, as Ligeti did in Atmosphères. Large portions of the piece consist of extremely dense counterpoint, with up to 56 voices (each string instrument has his or her own individual part to play). But the imitative entrances are so close to one another that it is impossible to perceive them separately, with apparent immobility as the result.[16]

Larry Sitsky has written that in Ligeti's music "the density of the successive structures is such that the conventional parameters through which musical form (melody, rhythm, harmony) is traditionally perceived appear to have been evacuated. Consequently, these evolving sound structures seem stationary, as if detached from the passage of time. To paraphrase the composer himself, the micropolyphonic textures tend to hang like a mighty oriental tapestry, suspended outside time."[17] Likewise, Thomas May states that in his breakthrough orchestral pieces Apparitions and Atmosphères Ligeti's "new musical point of view... looked beyond the traditional basic elements of melody, harmony, and rhythm, immobilizing these in favor of the mass and texture of sound itself. Gigantic clusters of chords hover in a stasis that negates familiar signposts of harmony and pulse. This dense sound-fog became known as the si

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความรู้สึกของ timelessness [แก้ไข]ชิ้น evokes ความ timelessness ที่ฟังการหายในเว็บ tonality และวอลลุ่ม Harald Kaufmann ได้อธิบายไว้ว่า เป็น "acoustically ยืนยัง" เสียงเครื่องเขียนที่มีความเคลื่อนไหวภายในที่เหมือนกับการหายใจ [13] [14] ดนตรีรุ่นแนะนำเพลงทั้งหมดว่า เพลง "ฟุตบอลคำใบ้ที่เคลื่อนไหวไปข้างหน้า แต่ ฟังที่ได้ยินเป็นชุดแต่นิ่งทั้งหมดของวิวัฒนาการทั้งเสียงแฉที่ช่วงเวลาต่างๆ" [15] ตามอยู่กับปีเตอร์ Laki:หนึ่งความคิดกลางใน Atmosphères สำนึกดีสมบูรณ์ผ่านการเคลื่อนไหวภายในกว้างขวาง เปลือกงอกในช่วง Ligeti ของฮังการีปี ผู้ประพันธ์ได้กล่าวว่า เขาได้รับก่อนหน้าในการเขียนเพลง "คง" วากเนอร์ในภายหลัง (พรีลูด Das Rheingold และเรื่องพระราชบัญญัติพระโลเฮ็นกริน), Bartók (เปิดไม้เจ้า), และ Schoenberg ("Farben สามในห้าชิ้นสำหรับวงออเคสตร้า Op. 16) แต่ไม่ Bartók หรือวากเนอร์ หรือ Schoenberg เคยทำได้ดีถึงตรงกันข้ามแน่นอน เป็น Ligeti ได้ใน Atmosphères ส่วนใหญ่ของชิ้นส่วนประกอบของ counterpoint หนาแน่นมาก มีเสียงถึง 56 (ดนตรีสตริงที่มีส่วนบุคคลของ ตนเองในการเล่น) แต่ทางเข้าเทียมนั้นยังมักว่า เป็นไปไม่ได้สังเกตพวกเขาแยกกัน กับพบชัดเจนเป็นผล [16]Larry Sitsky has written that in Ligeti's music "the density of the successive structures is such that the conventional parameters through which musical form (melody, rhythm, harmony) is traditionally perceived appear to have been evacuated. Consequently, these evolving sound structures seem stationary, as if detached from the passage of time. To paraphrase the composer himself, the micropolyphonic textures tend to hang like a mighty oriental tapestry, suspended outside time."[17] Likewise, Thomas May states that in his breakthrough orchestral pieces Apparitions and Atmosphères Ligeti's "new musical point of view... looked beyond the traditional basic elements of melody, harmony, and rhythm, immobilizing these in favor of the mass and texture of sound itself. Gigantic clusters of chords hover in a stasis that negates familiar signposts of harmony and pulse. This dense sound-fog became known as the si

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้สึกของนิรันดร [แก้ไข]
ชิ้นส่วนกระตุ้นความรู้สึกของกาลเวลาที่ผู้ฟังจะหายไปในเว็บของพื้นผิวและ tonality แฮรัลด์คอฟแมนได้อธิบายว่ามันเป็น "เสียงยังคงยืน" เสียงนิ่งซึ่งมีการเคลื่อนไหวอยู่ภายในที่คล้ายกับการหายใจ. [13] [14] ฉบับดนตรีคลาสสิกของเพลงทั้งหมดคู่มือบอกว่าเพลง "คำแนะนำที่แทบจะไม่เคลื่อนไหวไปข้างหน้า แต่ผู้ฟังได้ยินเสียงชุดทั้งหมด แต่นิ่งของวิวัฒนาการเสียงแฉในช่วงเวลาที่แตกต่างกัน "[15] ตามที่ปีเตอร์ Laki. หนึ่งในความคิดของกลางในบรรยากาศก่อให้เกิดการชะงักงันที่สมบูรณ์ผ่านการเคลื่อนไหวภายในที่กว้างขวางที่งอกในช่วงปี Ligeti ของฮังการี นักแต่งเพลงหลังจากสังเกตเห็นว่าเขาได้รับนำหน้าในการเขียนเพลง "คงที่" โดยแว็กเนอร์ (นำไปดาส Rheingold และนำไปทำหน้าที่ของผมกริน) Bartók (เปิดเจ้าชายไม้) และเบิรท์ ("เบ็น" สามในห้าชิ้นสำหรับวงดนตรี, Op. 16) แต่ไม่Bartókหรือแว็กเนอร์เบิรท์หรือที่เคยประสบความสำเร็จผ่านการชะงักงันตรงข้ามแน่นอนของมันเป็น Ligeti ได้ในสภาพแวดล้อมที่ ส่วนใหญ่มาจากชิ้นส่วนที่ประกอบด้วยความแตกหนาแน่นมากที่มีถึง 56 เสียง (แต่ละตราสารสตริงหรือเขามีส่วนบุคคลของเธอเองในการเล่น) แต่ทางเข้าการลอกเลียนแบบอยู่ใกล้กับอีกคนหนึ่งว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะรับรู้พวกเขาต่างหากที่มีเคลื่อนชัดเจนเป็นผล. [16] ลาร์รี Sitsky ได้เขียนว่าในเพลง Ligeti ของ "ความหนาแน่นของโครงสร้างต่อเนื่องเป็นเช่นนั้นพารามิเตอร์ธรรมดา ผ่านรูปแบบดนตรีที่ (ทำนองจังหวะความสามัคคี) เป็นที่รับรู้ประเพณีปรากฏว่าได้รับการอพยพ. ดังนั้นโครงสร้างเหล่านี้เสียงพัฒนาดูเหมือนนิ่งราวกับถอดออกจากกาลเวลา. ในการถอดความนักแต่งเพลงของตัวเอง micropolyphonic พื้นผิวมีแนวโน้มที่จะแขวน เช่นพรมโอเรียนเต็ลอันยิ่งใหญ่ที่ถูกระงับนอกเวลา. "[17] ในทำนองเดียวกันโทมัสพฤษภาคมระบุว่าชิ้นดนตรีของเขาประสบความสำเร็จและต่าง Ligeti Atmosphèresของ" จุดดนตรีใหม่ในมุมมอง ... มองนอกเหนือจากองค์ประกอบพื้นฐานดั้งเดิมของทำนองเพลงความสามัคคีและ จังหวะตรึงเหล่านี้ในความโปรดปรานของมวลและเนื้อสัมผัสของเสียงตัวเอง. กลุ่มมหึมาของคอร์ดเลื่อนในสภาพเดิมที่ขัดแย้งกับเสาป้ายที่คุ้นเคยของความสามัคคีและการเต้นของชีพจร นี้เสียงหมอกหนากลายเป็นที่รู้จัก si

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรู้สึกของ timelessness [ แก้ไข ]
ชิ้นกระตุ้นความรู้สึกของ timelessness ที่ผู้ฟังจะหายไปในเว็บของพื้นผิวและ tonality . Harald คอฟแมนได้อธิบายว่ามันเป็น " เสียงนิ่งๆ " เสียงนิ่งซึ่งมีการเคลื่อนไหวภายในมันเหมือนกับการหายใจ . [ 13 ] [ 14 ] เพลงคลาสสิก Edition ของนักร้องเพลงว่าเพลง " แทบคําที่ เคลื่อนไหวไปข้างหน้าแต่ผู้ฟังได้ยินทั้งหมด แต่นิ่ง เสียงแฉชุดของวิวัฒนาการในช่วงเวลาต่างๆ " [ 15 ] ตามปีเตอร์ลากี :

หนึ่งความคิดกลางใน atmosph è res ก่อให้เกิดภาวะหยุดนิ่งที่สมบูรณ์ผ่านการเคลื่อนไหวภายในกว้างขวาง โดยเสียงของฮังการีในช่วงปีแต่งต่อมากล่าวว่าเขาถูกนำหน้าในการเขียนของ " คงที่ " เพลงโดยวากเนอร์ ( นำดาส rheingold และนำไปแสดงชั้นของโลเฮ็นกริน ) , บาร์ทó K ( เปิดของเจ้าชายไม้ ) และโชนเบิร์ก ( " farben " สามในห้าชิ้นสำหรับวง op 16 ) แต่บาร์ทó K หรือ วากเนอร์ หรือ โชนเบิร์กเคยประสบภาวะหยุดนิ่ง ผ่านแน่นอน ตรงกันข้ามเป็นเสียง atmosph è res . ขนาดใหญ่ในส่วนของชิ้นส่วนประกอบที่แสนโง่ counterpoint มีถึง 56 เสียง ( แต่ละเครื่องดนตรีได้ส่วนบุคคลของเขาหรือเธอเล่นเอง ) แต่ทางเข้าเลียนแบบจะอยู่ใกล้กัน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะรับรู้พวกเขาแยกกันกับการตรึงปรากฏผล [ 16 ]

แลร์รี่ sitsky ได้เขียนว่า เสียงเพลง " ความหนาแน่นของโครงสร้างต่อเนื่องซึ่งค่าปกติที่ผ่านแบบฟอร์มการดนตรี ( ทำนอง จังหวะ สามัคคี ) เป็นประเพณีการปรากฏได้รับการอพยพ ทำให้การพัฒนาโครงสร้างเสียงดูเหมือนหยุดนิ่ง เช่น ถ้าแยกออกจากเส้นทางของเวลา ถอดความเพลงตัวเองพื้นผิว micropolyphonic มีแนวโน้มที่จะแขวนเหมือนยิ่งใหญ่โอเรียนเต็ลพรมแขวนข้างนอกเวลา . " [ 17 ] อนึ่ง โทมัส อาจระบุว่าในการพัฒนาดนตรีชิ้นผีและจุดดนตรีใหม่ " atmosph è res Ligeti ของมุมมอง . . . . . . . มองเกินกว่าพื้นฐานองค์ประกอบดั้งเดิมของเพลง สามัคคี และ จังหวะ ตรึงเหล่านี้ในความโปรดปรานของมวลสารและเนื้อเสียงตัวเองยักษ์กลุ่มคอร์ดโฉบในภาวะหยุดนิ่งที่ negates คุ้นเคยดั่งสามัคคี และชีพจร หมอกหนาทึบ เสียงนี้เป็นที่รู้จักในนามศรี