In a comedy-drama, there is often a

In a comedy-drama, there is often an absence of a pre-recorded laughing track. Episodes can be either half an hour or an hour long. However, shows that use a 30-minute format tend to be more comedic with dramatic elements that keep storylines going forward, while shows that use a 60-minute format tend to be more dramatically based with humour used throughout the show either as comic relief or to punctuate certain scenes.

Storylines tend to be more serialized in comedy-dramas, with events taking place in earlier episodes being referred to or having an effect in later episodes. This can be compared to more traditional sitcoms, which focus on telling one standalone story every week. The continuity of character development and storyline are more relevant in comedy-dramas than in traditional sitcoms. Characters' backstories tend to have a greater overall effect on storyline. Something a character has done in the past will often catch up with him or her, as opposed to more traditional sitcoms, where a character's backstory is unlikely to be referenced by the story of the week.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในหนังตลกแสดงละคร มักจะมีการขาดการติดตามสังกัจจายน์บันทึกไว้ล่วงหน้า ตอนอาจเป็นครึ่งชั่วโมงหรือชั่วโมงยาว อย่างไรก็ตาม แสดงที่ใช้รูปแบบ 30 นาทีมัก มี comedic ขึ้นกับองค์ประกอบอย่างมากที่ให้ไปข้างหน้า ในขณะที่การแสดงที่ใช้รูปแบบ 60 นาทีมีแนวโน้ม เพิ่มมากขึ้น ด้วยขันหน่อยใช้ตลอดการแสดงเป็นการ์ตูนบรรเทา หรือเพื่อคั่นฉากบางตุ๊กตุ่นตุ๊กตุ่นมักจะขึ้นแบบอนุกรมกับเหตุการณ์ในตอนก่อนหน้านี้ในละครตลก ถูกเรียก หรือมีผลในตอนหลัง อาจเปรียบได้กับ sitcoms ดั้งเดิม ซึ่งเน้นการบอกเรื่องหนึ่งแบบสแตนด์อโลนทุกสัปดาห์ ความต่อเนื่องของการพัฒนาตัวละครและโครงเรื่องมีความเกี่ยวข้องในตลกละครมากกว่าใน sitcoms ดั้งเดิม Backstories ของตัวละครมักจะ มีผลกระทบโดยรวมมากกว่าเค้า นอกจากนี้สิ่งที่ตัวได้กระทำในอดีตมักจะจับได้ขึ้นกับเขาหรือเธอ เมื่อเทียบกับแบบดั้งเดิม sitcoms ซึ่งเรื่องราวในอดีตของตัวละครไม่น่าจะอ้างอิงเรื่องราวของสัปดาห์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในหนังตลกดราม่า มักมีการขาดงานของหัวเราะก่อนบันทึกการติดตาม ตอนได้ครึ่งชั่วโมงหรือหนึ่งชั่วโมงนาน อย่างไรก็ตาม พบว่า ใช้รูปแบบ 30 นาทีมีแนวโน้มจะตลกกับละครองค์ประกอบที่เก็บตุ๊กตุ่นไปข้างหน้า ในขณะที่แสดงให้เห็นว่าใช้รูปแบบ 60 นาที มีแนวโน้มที่จะมากขึ้นอย่างรวดเร็วตามด้วยอารมณ์ขันที่ใช้ตลอดทั้งโชว์ทั้งการบรรเทาการ์ตูนหรือเน้นฉากหนึ่งตุ๊กตุ่นมักจะเป็นมากขึ้นต่อเนื่องในละครตลก กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนก่อนหน้านี้ที่ถูกอ้างถึง หรือมีผลในตอนต่อมา นี้สามารถเทียบกับแบบดั้งเดิมมากขึ้นบทละครซึ่งมุ่งบอกหนึ่งแบบสแตนด์อโลนเรื่องราวทุกสัปดาห์ ความต่อเนื่องของการพัฒนาตัวละครและโครงเรื่องที่เกี่ยวข้องมากขึ้นในละครตลกมากกว่าในบทละครดั้งเดิม backstories ตัวละครมักจะมีมากขึ้นโดยรวมต่อเรื่องราว สิ่งที่ตัวละครได้ทำในอดีตมักจะทันกับเขาหรือเธอ เป็นนอกคอกดั้งเดิมบทละครที่ตัวละครเรื่องราวไม่น่าจะอิงเรื่องราวของสัปดาห์