THE CLIMB OF MY LIFE At the age of

THE CLIMB OF MY LIFE At the age of Kelly Perkins developed a disease of the heart, and after three years of treatment, she received a heart transplant. Ten months later, she climbed to the top of Half Dome Mountain in Yosemite National Park in the United States, and became the first heart transplant patient to do so. Like life, mountains can be seen as a series of difficulties that you need to overcome. To me, a mountain is the ultimate challenge, with body, spirit, and mind all having to work together. Being sick is a challenge, too. Both challenges involve bravely facing the unknown, and to conquer either requires well-defined goals and discipline. Of the two, of course, I'd rather the mountain be my physical challenge than physical challenges be my "mountain." Mountains began to consume my thoughts, secretly, I wanted to do something significant to help change the image that friends and family had developed of me. I had been cast in the role of patient. In spite of being very good in that role, I hated being a patient and desperately wanted to change my image. I wanted bruises to be earned from sports- related activities, not from needle pricks and aspirin-thinned blood. At this stage, my selfimage was as important to my well-being as anything else. If, I figured, I could rebuild my strength and regain at least some of my former athleticism, an improved image would naturally follow. I set a goal-to hike the 4,100-foot ascent of Half Dome in Yosemite. 1 was drawn to this destination by its beauty, a beauty not because it was perfect, but because it was imperfect. Half Dome's shape is unforgettably distinctive because it's broken. 1fit were whole, it would lose its uniqueness. The spirit-building message wasn't lost on me. Just because I wasn't perfect didn't mean I couldn't stand as tall and mighty as anyone else.
In August of 1996, just ten months after my heart replacement, my husband Craig and I began to hike the trail leading to Half Dome. The trail began with a mild incline, which we eagerly took at a brisk pace. I was winded at first, but as soon as my heart caught up with me, I felt energized. I tried to go as fast as the other hikers, but found it difficult to keep up. The canyon had many steep slopes and deep stone stairs, allowing in very little sunlinght which kept temperatures cool and the rocks slippery.
Though the climbs final half mile isn't technically difficult, the granite dome, angled at 45 degrees, can be extremely intimidating, especially for those afraid of heights. A stairway is used to climb the last 500 feet to the summit. There was a handrail made out of steel cables, connected to stairs made of thin wooden planks. Thrown along the stairs were weathered work gloves, available to help protect the climbers hands from the "death grip" commonly used during descent Craig, observing the daunting task ahead, gently asked, "Are you sure you want to continue?" Determined to reap the reward for all my effort, I replied, "Absolutely, we have to go on" Step for step, Craig stayed directly behind me, providing a welcome sense of security. When I finally reached the top, I was overcome with joy. Ten months afteru my transplant, I had reached the top of Half Dome! My new heart had not failed me. Craig and made our way over to the edge. Pausing to peer into the valley below, we stood in silence, amazed at how far we had come. As if the moment itself was not enough, Craig surprised me with a gold charm in the shape of Half Dome. He said, "This is the first mountain to add to the bracelet I gave you. As I held the handcrafted ornament in my hand, I was amazed at its likeness. It was smooth on the back, resembling the perfectly bell-shaped dome, the front being chiseled, replicating its famous broken granite face. Craig took a moment to express how proud he was of me, saying, "When you were really sick and I had to help you up the stairs at night, I always looked at the famous Ansel Adams photo of Half Dome hung on the staijrway wall and wondered if wed ever make another climb. We had done it; we were here at the top of the mountain- a long way from those nights of not knowing what the future would bring.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การปีนของฉันชีวิตอายุระบุวันเคลลีพัฒนาโรคหัวใจ และหลังจากรักษาสามปี เธอได้รับการปลูกถ่ายหัวใจ สิบเดือนต่อมา เธอปีนขึ้นไปด้านบนของภูเขาโดมครึ่งในโยเซมิตีอุทยานแห่งชาติในสหรัฐอเมริกา และกลายเป็น ผู้ป่วยปลูกถ่ายหัวใจแรกดังนั้น เช่นชีวิต สามารถเห็นภูเขาเป็นชุดของความยากลำบากที่คุณต้องการเอาชนะ ฉัน เขาเป็นความท้าทายที่ดีที่สุด มีร่างกาย จิตวิญญาณ และจิตใจทั้งหมดที่ต้องทำงานร่วมกัน กำลังป่วยเป็นสิ่งที่ท้าทาย เกินไป ความท้าทายทั้งสองเกี่ยวข้องกับการเผชิญอย่างกล้าหาญไม่รู้จัก และพิชิตทั้งต้องมีวินัยและเป้าหมายที่กำหนดไว้อย่างดี สอง แน่นอน ฉันเขาค่อนข้างจะท้าทายจริงของฉันมากกว่าความจริงเป็นของฉัน "ภูเขา" เขาเริ่มใช้ความคิดของฉัน แอบ อยากจะทำสิ่งสำคัญที่จะช่วยเปลี่ยนรูปภาพที่มีพัฒนาเพื่อนและครอบครัวของฉัน ฉันมีการโยนในบทบาทของผู้ป่วย ทั้ง ๆ ที่ในบทบาทที่ดี ฉันขี้เกียจเป็นผู้ป่วย และหมดอยากเปลี่ยนรูปของฉัน ต้องการขอดได้รับจากกีฬา - กิจกรรมที่เกี่ยวข้อง ไม่ใช่จาก pricks เข็มและเลือดแอสไพริน thinned ในขั้นตอนนี้ ฉัน selfimage นั้นเป็นเรื่องสำคัญที่ฉันกำลังเป็นอะไร ฉันคิด ฉันสามารถสร้างความแข็งแรงของฉัน และอีกบางน้อยของ athleticism อดีตของฉัน รูปภาพดีขึ้นจะธรรมชาติทำตามได้ ผมตั้งเป้าหมาย-การเดินทางไกลขึ้น 4100 ฟุตครึ่งโดมในโยเซมิตี 1 ถูกลากไปปลายทาง โดยความสวยงาม ความสวยงามไม่ได้ เพราะมันสมบูรณ์แบบ แต่ก็ไม่สมบูรณ์ รูปร่างครึ่งโดมเป็น unforgettably โดดเด่น เพราะมันชำรุด 1fit ได้ทั้งหมด มันจะสูญเสียเอกลักษณ์ของ ข้อความการสร้างจิตวิญญาณไม่สูญเสียฉัน เพียง เพราะฉันไม่ได้สมบูรณ์แบบไม่ได้หมายความว่า ฉันไม่สามารถยืนที่สูง และทรงพลังเป็นใครIn August of 1996, just ten months after my heart replacement, my husband Craig and I began to hike the trail leading to Half Dome. The trail began with a mild incline, which we eagerly took at a brisk pace. I was winded at first, but as soon as my heart caught up with me, I felt energized. I tried to go as fast as the other hikers, but found it difficult to keep up. The canyon had many steep slopes and deep stone stairs, allowing in very little sunlinght which kept temperatures cool and the rocks slippery.Though the climbs final half mile isn't technically difficult, the granite dome, angled at 45 degrees, can be extremely intimidating, especially for those afraid of heights. A stairway is used to climb the last 500 feet to the summit. There was a handrail made out of steel cables, connected to stairs made of thin wooden planks. Thrown along the stairs were weathered work gloves, available to help protect the climbers hands from the "death grip" commonly used during descent Craig, observing the daunting task ahead, gently asked, "Are you sure you want to continue?" Determined to reap the reward for all my effort, I replied, "Absolutely, we have to go on" Step for step, Craig stayed directly behind me, providing a welcome sense of security. When I finally reached the top, I was overcome with joy. Ten months afteru my transplant, I had reached the top of Half Dome! My new heart had not failed me. Craig and made our way over to the edge. Pausing to peer into the valley below, we stood in silence, amazed at how far we had come. As if the moment itself was not enough, Craig surprised me with a gold charm in the shape of Half Dome. He said, "This is the first mountain to add to the bracelet I gave you. As I held the handcrafted ornament in my hand, I was amazed at its likeness. It was smooth on the back, resembling the perfectly bell-shaped dome, the front being chiseled, replicating its famous broken granite face. Craig took a moment to express how proud he was of me, saying, "When you were really sick and I had to help you up the stairs at night, I always looked at the famous Ansel Adams photo of Half Dome hung on the staijrway wall and wondered if wed ever make another climb. We had done it; we were here at the top of the mountain- a long way from those nights of not knowing what the future would bring.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปีนของชีวิตของฉันที่อายุของเคลลี่กิ้นพัฒนาโรคหัวใจ และหลังจากสามปีของการรักษา เธอได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ . สิบเดือนต่อมา เธอปีนขึ้นไปบนโดมครึ่งภูเขา ในอุทยานแห่งชาติ Yosemite ในสหรัฐอเมริกา และเป็นผู้ป่วยผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจเป็นครั้งแรกที่จะทำเช่นนั้น เหมือนชีวิตภูเขาสามารถมองเห็นเป็นชุดของปัญหาที่คุณต้องเอาชนะ สำหรับฉัน เขาเป็นสุดยอดความท้าทาย กับ ร่างกาย วิญญาณ และจิตใจ ทุกคนต้องทำงานร่วมกัน ป่วยเป็นความท้าทายเหมือนกัน ความท้าทายที่เกี่ยวข้องกับทั้งกล้าหาญเผชิญที่ไม่รู้จักและพิชิตเหมือนกันต้องมีเป้าหมายที่ชัดเจน และวินัย ของทั้งสอง แน่นอนผมชอบภูเขาเป็นทางกายภาพที่ท้าทายความท้าทายทางกายภาพเป็นภูเขา " " ภูเขาเริ่มใช้ความคิดเงียบๆ ผมต้องการทำในสิ่งที่สำคัญ ที่จะช่วยเปลี่ยนรูปภาพที่เพื่อนๆ และครอบครัว ได้พัฒนาขึ้นนะ ฉันได้รับการโยนในบทบาทของผู้ป่วย ทั้งๆ ที่ ดี มาก ในบทบาทที่ฉันเกลียดการเป็นผู้ป่วยและหมดท่าต้องการที่จะเปลี่ยนรูปลักษณ์ของฉันฉันต้องการที่จะได้รับบาดแผลจากกีฬาที่เกี่ยวข้อง - กิจกรรม ไม่ใช่จาก pricks เข็มและแอสไพริน thinned เลือด ในขั้นตอนนี้ selfimage ของฉันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อความผาสุกของฉันเป็นอย่างอื่น ถ้า ฉันคิดว่า ฉันสามารถสร้างพลัง และอีกอย่างน้อยบางส่วนของอดีตกีฬาของฉัน , การปรับปรุงภาพจะตามมา ฉันตั้งค่าเป้าหมายเพื่อปรับเท้า 4100 ทางขึ้นโดมครึ่งในโยเซมิตี1 ถูกดึงไปยังปลายทางนี้โดยความสวยงาม ความงาม ไม่ใช่เพราะมันสมบูรณ์แบบ แต่เพราะมันไม่สมบูรณ์ รูปโดมครึ่งก็มีความโดดเด่นซึ่งไม่อาจลืมได้ เพราะมันเสีย 1fit ได้ทั้งหมด ก็จะสูญเสียเอกลักษณ์ของมัน . จิตวิญญาณการสร้างข้อความไม่หายไปนะ เพียงเพราะฉันไม่ได้สมบูรณ์แบบ ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่สามารถยืนสูงและยิ่งใหญ่เหมือนใคร
ในเดือนสิงหาคมของปี 1996สิบเดือนหลังจากเปลี่ยนหัวใจของฉัน สามีของฉันและฉันเริ่มที่จะธุดงค์เครกเส้นทางสู่โดมครึ่ง . เส้นทางเริ่มจากเอียงอ่อนซึ่งเรากระหายไปอย่างรวด เร็ว ผมยืดที่แรก แต่ทันทีที่หัวใจของฉันจับฉัน ฉันรู้สึกมีพลังงานมากขึ้นเลย ฉันพยายามที่จะไปเป็นอย่างรวดเร็วเป็นนักเดินทางไกลอื่น แต่พบว่ามันยากที่จะให้ขึ้นหุบเขามีความลาดชันมาก และบันไดหินลึก ให้อยู่ใน sunlinght น้อยมากทำให้อุณหภูมิเย็นและหินลื่น
ถึงแม้ว่าปีนสุดท้ายครึ่งไมล์ไม่ยากในทางเทคนิค , โดมหินแกรนิต , มุม 45 องศา จะน่าวิตกอย่างมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่กลัวความสูง บันไดที่ใช้ปีนล่าสุด 500 เท้า กับสุดยอดมีราวบันไดที่ทำจากสายเหล็ก , เชื่อมต่อกับบันไดที่ทำจากไม้กระดานบางๆ โยนไปตามบันไดก็ผุ งานถุงมือ พร้อมช่วยปกป้องมือจากไม้เลื้อย " ปล่อย " ที่ใช้กันทั่วไปในเชื้อสาย เคร็ก การสังเกตงานดําเนินข้างหน้า ค่อย ๆถามว่า " คุณแน่ใจว่าต้องการจะทำต่อไปหรือไม่ ? " มุ่งมั่นที่จะได้รับรางวัลสำหรับความพยายามทั้งหมดของฉัน ฉันตอบว่า" แน่นอน เราต้องไปที่ " ขั้นตอนขั้นตอน เครก อยู่ตรงด้านหลังผมให้ความรู้สึกยินดีของการรักษาความปลอดภัย เมื่อในที่สุดผมก็มาถึงด้านบน ผมถูกเอาชนะด้วยความปิติยินดี สิบเดือน afteru ปลูกถ่ายของฉัน ฉันมีการเข้าถึงด้านบนของโดมครึ่ง ! หัวใจของฉันไม่เคยทำให้ผมผิดหวัง เครกและทำทางของเราไปที่ขอบ หยุดเพื่อเพื่อนในหุบเขาด้านล่าง เรายืนอยู่ในความเงียบประหลาดใจที่วิธีการห่างไกลที่เราได้มา ถ้าช่วงเวลาที่ตัวเองไม่เพียงพอ , เคร็ก ฉันประหลาดใจกับทองเสน่ห์ในรูปร่างของโดมครึ่ง . เขากล่าวว่า " นี้เป็นภูเขาก่อนเพื่อเพิ่มสร้อยข้อมือที่ฉันให้คุณ ขณะที่ฉันถือเครื่องประดับ handcrafted ในมือของฉัน , ฉันประหลาดใจในอุปมาของ มันเรียบ ด้านหลังคล้ายรูประฆังสมบูรณ์ ด้านหน้าเป็น chiseled , โดมหินแกรนิตลายเลียนแบบหน้าคนดัง เครก ใช้เวลาสักครู่เพื่อแสดงให้เขาภูมิใจว่า ฉันกล่าวว่า " เมื่อคุณป่วยจริงๆ และฉันก็ช่วยเธอขึ้นบันไดตอนกลางคืน ผมมักจะมองไปที่ที่มีชื่อเสียงเป็น Ansel Adams รูปโดมครึ่งที่แขวนบนผนัง และสงสัยว่า ถ้าแต่งงาน staijrway เคยให้ปีนขึ้นไปอีก เราได้ทำมันเราอยู่ที่ด้านบนของภูเขา - ไกลจากคืนที่ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร