BackgroundDemographic features of d

Background

Demographic features of dengue fever have changed tremendously in Pakistan over the past two decades. Small scale studies from all over the country have reported different aspects of individual outbreaks during this time. However, there is scarcity of data looking at the overall trend of dengue virus infection in the country. In this study, we examined annual trends, seasonality, and clinical features of dengue fever in the Pakistani population.

Methods

Demographic information and dengue IgM status of all patients tested for dengue IgM antibody at Aga Khan University Hospital from January 2003 to December 2007 were analyzed to look for trends of IgM-positive cases in Pakistan. In addition, clinical and biochemical parameters were abstracted retrospectively from medical records of all patients hospitalized with IgM-proven dengue fever between January 2006 and December 2007. These patients were categorized into dengue fever and dengue hemorrhagic fever according to the WHO severity grading scale.

Results

Out of a total of 15040 patients (63.2% male and 36.8% female), 3952 (26.3%) tested positive for dengue IgM antibody. 209 IgM proven dengue patients were hospitalized during the study period. During 2003, IgM positive cases were seen only during the months of July-December. In contrast, such cases were detected throughout the year from the 2004–2007. The median age of IgM positive patients decreased every year from 32.0 years in 2003 to 24.0 years in 2007 (p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นหลังลักษณะประชากรของโรคไข้เลือดออกมีการเปลี่ยนแปลงอย่างในปากีสถานกว่าสองทศวรรษที่ผ่านมา ศึกษาขนาดเล็กจากทั่วประเทศมีรายงานการระบาดแต่ละด้านแตกต่างกันในช่วงเวลานี้ อย่างไรก็ตาม จะขาดแคลนข้อมูลที่มองแนวโน้มโดยรวมของการติดเชื้อไวรัสไข้เลือดออกในประเทศ ในการศึกษานี้ เราตรวจสอบประจำปี และแนวโน้ม seasonality ลักษณะทางคลินิกของโรคไข้เลือดออกในประชากรปากีสถานวิธีการข้อมูลประชากรและไข้เลือดออกสถานะการระบาดของโรคของผู้ป่วยทั้งหมดที่ทดสอบแอนติบอดีระบาดของโรคไข้เลือดออกที่โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยข่านจาก 2546 มกราคมถึง 2550 ธันวาคมได้วิเคราะห์หาแนวโน้มของการระบาดของโรคเป็นบวกกรณีในปากีสถาน นอกจากนี้ พารามิเตอร์ทางคลินิก และชีวเคมีที่ออกย้อนหลังได้จากระเบียนทางการแพทย์ของผู้ป่วยทั้งหมดที่พักกับการระบาดของโรคที่มีพิสูจน์โรคไข้เลือดออกระหว่าง 2006 มกราคมและ 2007 ธันวาคม ผู้ป่วยเหล่านี้ได้ถูกจัดประเภทเป็นไข้และไข้เลือดออกตามความรุนแรงที่ระดับการจัดเกรดผลลัพธ์จากจำนวนผู้ป่วย 15040 (63.2% เพศชายและเพศหญิง 36.8%), 3952 (26.3%) ทดสอบค่าบวกสำหรับไข้เลือดออกระบาดของโรคแอนติบอดีพิสูจน์แล้วว่าผู้ป่วยไข้เลือดออกระบาดของโรค 209 ได้พักระหว่างรอบระยะเวลาการศึกษา ใน 2003 กรณีบวกระบาดของโรคได้เห็นเฉพาะในช่วงเดือนกรกฎาคมธันวาคม ในทางตรงกันข้าม กรณีพบตลอดปี 2004 – 2007 อายุของการระบาดของโรคผู้ป่วยบวกลดลงทุกปีจากปี 2007 ปี 2003-24.0 32.0 (p < 0.001) ระหว่างพักผู้ป่วย อาการคลื่นไส้มีคุณลักษณะนำทั่วไปส่วนใหญ่พบในผู้ป่วย (ร้อยละ 59.3) 124/209 เด็กที่แสดงเป็นอุณหภูมิร่างกายมัธยฐานสูงกว่าผู้ใหญ่ (p = 0.010) , Neutropenia ที่เห็นบ่อยในเด็กขณะยกระดับซีรั่ม ALT ได้เห็นบ่อยในผู้ใหญ่ (ทั้ง p = 0.006) ขณะที่จำนวนเซลล์ขาวรวมต่ำอยู่ทั่วไปในผู้ป่วยที่มีไข้เมื่อเทียบกับไข้เลือดออก (p = 0.020), neutropenia (p = 0.019), monocytosis (p = 0.001) และเซรั่มระดับ ALT (p = 0.005) ที่พบบ่อยในกลุ่มหลังบทสรุปขณะนี้ไวรัสไข้เลือดออกยุงในปากีสถาน หมุนเวียนตลอดทั้งปีด้วยอุบัติการณ์ที่สูงสุดในช่วงมรสุมลงรายการบัญชี ลดอายุของผู้ป่วยไข้เลือดออก และผู้ป่วยอายุน้อยกว่าอาจจะอ่อนแอมาก นับ leukocyte รวม และส่วนที่แตกต่างอาจช่วยระบุผู้ป่วยที่เสี่ยงต่อการตกเลือด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นหลังลักษณะประชากรของโรคไข้เลือดออกมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในปากีสถานที่ผ่านมาสองทศวรรษที่ผ่านมา การศึกษาขนาดเล็กจากทั่วประเทศมีรายงานว่ามีแง่มุมที่แตกต่างกันของแต่ละบุคคลการระบาดในช่วงเวลานี้ แต่มีความขาดแคลนของข้อมูลที่กำลังมองหาที่แนวโน้มโดยรวมของการติดเชื้อไวรัสเด็งกี่ในประเทศ ในการศึกษานี้เราตรวจสอบแนวโน้มประจำปีตามฤดูกาลและลักษณะทางคลินิกของโรคไข้เลือดออกในประชากรปากีสถานวิธีสถานะข้อมูลประชากรและไข้เลือดออก IgM ของผู้ป่วยทั้งหมดผ่านการตรวจหาแอนติบอดีชนิด IgM ไข้เลือดออกที่โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยนายพลข่านตั้งแต่เดือนมกราคมปี 2003 ถึงธันวาคม 2007 ถูกนำมาวิเคราะห์ ที่จะมองหาแนวโน้มของกรณี IgM-ในเชิงบวกในประเทศปากีสถาน นอกจากนี้พารามิเตอร์ทางคลินิกและทางชีวเคมีถูกใจลอยย้อนหลังจากเวชระเบียนของผู้ป่วยทั้งหมดในโรงพยาบาลด้วยโรคไข้เลือดออก IgM พิสูจน์ระหว่างเดือนมกราคมปี 2006 และเดือนธันวาคม 2007 ผู้ป่วยเหล่านี้ถูกแบ่งออกเป็นโรคไข้เลือดออกและโรคไข้เลือดออกตามที่องค์การอนามัยโลกจัดลำดับความรุนแรงขนาดผลจากทั้งหมด 15,040 ราย (เพศชาย 63.2% และหญิง 36.8%), 3952 (26.3%) การทดสอบในเชิงบวกสำหรับไข้เลือดออก IgM แอนติบอดี 209 IgM ผู้ป่วยไข้เลือดออกในโรงพยาบาลได้รับการพิสูจน์แล้วในช่วงระยะเวลาการศึกษา ในช่วงปี 2003 IgM กรณีบวกได้เห็นเฉพาะในช่วงเดือนกรกฎาคมถึงธันวาคม ในทางตรงกันข้ามกรณีดังกล่าวได้รับการตรวจพบตลอดทั้งปีจาก 2004-2007 อายุเฉลี่ยของผู้ป่วยที่เป็นบวก IgM ลดลงทุกปีจาก 32.0 ปีใน 2003-24.0 ปีในปี 2007 (p <0.001) ในผู้ป่วยที่รักษาในโรงพยาบาล, คลื่นไส้เป็นคุณลักษณะการนำเสนอที่พบมากที่สุดที่พบใน 124/209 (59.3%) ผู้ป่วย เด็กจะมีอุณหภูมิของร่างกายสูงขึ้นเฉลี่ยกว่าผู้ใหญ่ (p = 0.010) นอกจากนี้ neutropenia ที่เห็นมากกว่าปกติในเด็กในขณะที่ระดับ ALT ในซีรั่มยกได้เห็นมากขึ้นโดยทั่วไปในผู้ใหญ่ (ทั้ง p = 0.006) ในขณะที่การนับจำนวนเม็ดเลือดขาวทั้งหมดต่ำเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นในผู้ป่วยที่มีโรคไข้เลือดออกเมื่อเทียบกับโรคไข้เลือดออก (p = 0.020), neutropenia (p = 0.019) monocytosis (p = 0.001) และยกระดับซีรั่ม ALT (p = 0.005) ถูกตั้งข้อสังเกตมากกว่าปกติในกลุ่มหลังสรุปผลการวิจัยไวรัสไข้เลือดออกเป็นโรคประจำถิ่นในประเทศปากีสถานหมุนเวียนตลอดทั้งปีที่มีอัตราการเกิดสูงสุดในช่วงมรสุมโพสต์ อายุเฉลี่ยของผู้ป่วยไข้เลือดออกลดลงและผู้ป่วยที่อายุน้อยกว่าอาจจะอ่อนแอมากขึ้น ทั้งหมดและความแตกต่างนับเม็ดเลือดขาวอาจช่วยระบุผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงของการตกเลือด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นหลัง

ประชากรลักษณะของไข้เลือดออกมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในปากีสถานในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา ขนาดเล็กที่ศึกษาจากทั่วประเทศ มีรายงานการระบาดแต่ละด้านต่าง ๆ ในช่วงเวลานี้ อย่างไรก็ตาม มีความขาดแคลนของข้อมูลดูแนวโน้มโดยรวมของการติดเชื้อไวรัสเด็งกี่ในประเทศ ในการศึกษานี้เราตรวจสอบแนวโน้มประจําปี , ฤดูกาล ,และลักษณะทางคลินิกของโรคไข้เลือดออกในประชากรชาวปากีสถาน

วิธี

ข้อมูลไข้เลือดออกชนิด IgM และสถานะของผู้ป่วยไข้เลือดออกชนิด IgM แอนติบอดีการทดสอบที่นายพลข่านมหาวิทยาลัยโรงพยาบาล ตั้งแต่เดือนมกราคม พ.ศ. 2546 ถึงธันวาคม 2550 วิเคราะห์ข้อมูลเพื่อหาแนวโน้มของจำนวนบวกกรณีในปากีสถาน นอกจากนี้ทางคลินิกและทางชีวเคมี คือใจลอยย้อนหลังจากเวชระเบียนของผู้ป่วยในโรงพยาบาล มีจำนวนทั้งหมดพิสูจน์ไข้เลือดออกระหว่างเดือนมกราคมปี 2006 และ 2007 ธันวาคม ผู้ป่วยเหล่านี้แบ่งเป็นไข้เลือดออกตามไปที่ระดับความรุนแรงขนาด

ผล

จำนวน 15040 ราย ( ร้อยละ 63.2 % เพศชายและเพศหญิง 36.8 ) 3952 ( 263 ) ทดสอบบวกสำหรับไข้เลือดออกชนิด IgM แอนติบอดี 209 จำนวนผู้ป่วยไข้เลือดออกแล้วเข้าโรงพยาบาลในช่วงระยะเวลาการศึกษา ในช่วงปี 2003 จำนวนบวกคดีเห็นเท่านั้น ในช่วงเดือน กรกฎาคม - ธันวาคม ในทางตรงกันข้าม กรณีดังกล่าวถูกตรวจพบตลอดทั้งปีจาก 2004 - 2007 อายุเฉลี่ยของผู้ป่วย IgM บวกลดลงทุกปีจาก 32.0 ปี 2003 24.0 ปี 2007 ( p < 0.001 )ของผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษา อาการที่พบบ่อยที่สุด คือ การนำเสนอคุณสมบัติที่พบใน 124 / 209 ( 59.3 % ) ผู้ป่วย เด็กแสดงอุณหภูมิของร่างกายสูงกว่าค่ามัธยฐานมากกว่าผู้ใหญ่ ( p = 0.010 ) นอกจากนี้ ดังนั้นที่เห็นบ่อยในเด็กในขณะที่ยกขึ้นระดับ ALT ระดับเห็นบ่อยในผู้ใหญ่ ( p = 0.006 )ในขณะที่การนับเซลล์เม็ดเลือดขาวต่ำทั้งหมด พบมากในผู้ป่วยด้วยไข้เลือดออกเมื่อเทียบกับไข้เลือดออก ( P = 0.020 ) ดังนั้น ( P = 0.019 ) , นาฎศิลป ( p = 0.001 ) และยก ระดับ ALT เซรั่ม ( p = 0.005 ) ที่พบบ่อยในกลุ่มหลัง


สรุป ไวรัสไข้เลือดออกกำลังระบาดในปากีสถานหมุนเวียนตลอดทั้งปี ด้วยการโพสต์สูงสุดในช่วงมรสุม . อายุเฉลี่ยของผู้ป่วยไข้เลือดออกลดลงและผู้ป่วยเด็กอาจจะเสี่ยงมากขึ้น และอนุพันธ์ ทั้งนี้นับรวมอาจช่วยระบุผู้ป่วยที่เสี่ยงต่อการตกเลือด