‘It wouldn’t have been easy......’A

‘It wouldn’t have been easy......’
Around here, there isn’t much wood that can be used for a fire.
To get firewood, she would have had to go through blizzards and walked far.
Seoyoon stacked up the wood and lit the fire.
As the surrounding air became warmer, Weed could feel a bit of warmth seeping into his flesh.
Seoyoon took out a small iron can.
It had become black from using it so often for cooking over an open fire.
It is sold for 4 coppers in a general store, but it was dropped when hunting a fox near a castle. It was something not even beginners used.
Seoyoon glanced at Weed as if she was embarrassed for taking out beginner's iron can.
Weed closed his eyes again.
It was because his dizziness became worse as his body temperature rose.
‘Thirsty.’
Weed had a serious thirst and lots of pain. The thirst was due to the sudden burning heat of the flames.
But soon, something touched his lip.
‘What is this?’
An unknown scent came from it.
Weed opened his mouth.
Then, something dripped into his mouth little by little.
It was porridge.
Using the cooking skill she had, Seoyoon had made porridge and was feeding Weed. The problem was that the porridge was extremely salty and spicy! ‘Stop feeding me that stuff!’ Weed screamed inside his head.
She was feeding him the worst porridge possible, and it didn’t even taste right! Plus, the porridge smelled fishy.
Weed could guess what she used to make it.
‘She put smelt in it.’
Seoyoon put rice she had for emergencies into water along with smelt to make porridge.
The porridge was made as if she tried to fry the smelt, but because she didn’t clean the smelt properly, the fishy smell remained strongly.
The rice wasn’t fully cooked either, and tasted terrible.
Seoyoon was forcibly feeding Weed bad porridge such as this!
“Urgh!’’
Even when Weed closed his mouth, Seoyoon opened his mouth with force and poured the porridge in.
If he had strength to speak, he would’ve stopped her.
But Weed’s dimming strength was literally halted right before he died, so he couldn’t speak even a word.
After eating bit by bit, his hunger disappeared.
It was a torture to eat, but his hunger and thirst was still satisfied.
But Seoyoon didn’t stop at just feeding it to him.
Weed realized then.
‘You murderer!’
All along, listening to him obediently and acting nice must have been an act.
‘She was looking for an opportunity! She was planning to torture me like this while I didn’t have the strength to resist,’ Weed thought.
He could do nothing but to regret the situation.
In his defenceless situation, he had to endure Seoyoon’s tyranny.
The porridge she kept feeding him, spoonful after spoonful!
A great danger approached Weed.
‘Let’s just die. I just have to die. Then everything will be over.’
Weed wished he could die now. He hated suffering from fever and dizziness. If he revived as an undead, his level or skill mastery would fall, but at least he would be more comfortable.
But even if he wanted to die, he couldn’t.
‘Someone please kill me.’
Weed’s cheeks were filled with food.
Seoyoon fed him 150 spoonfuls of porridge. It equaled four full bowls!
She fed him not only to be satisfied, but to the point right before he would explode from being overfed.
After eating enough, anyone wouldn’t want to eat anymore, but she was feeding him more forcibly. No one would understand what a nightmare it was.
Step. Step. Step.
He heard Seoyoon walking towards Alveron.
Because of the heat, he felt dizzy, but he could hear the sounds very clearly.
Since it was the sound of the devil that was torturing him, he just couldn’t help but hear it.
Weed prayed. ‘Amen. Alveron, you suffer a bit too.’
Even in such a situation, another’s misfortune was Weed’s happiness.
Opening his eyes a bit, he watched Seoyoon feeding Alveron her porridge.
She carefully fed Avelon.
Weed shivered.
‘Really cruel. She’s a devil in human disguise.’
From the effort to not spill a drop and feed everything, Weed saw pure evil.
The way how Seoyoon moved her hand reminded Weed of the careful way of handling poison.
But, it didn’t take that long to feed Alveron.
She cooled the porridge by blowing on it when she fed Weed, but she just fed Alveron.
And there wasn’t much left either. Weed was force fed almost two-thirds of the can, so Alveron didn’t have to eat as much.
Weed thought, ‘So I was her main target. She wanted to torture me more.’
Although he ate some porridge, he still had no strength left. His fever and dizziness became worse.
It was worse than the flu. It took away the ability to move.
If he had fallen in a place that was full of monsters, he would’ve died soon afterwards, but because he fell after moving into the cave, he didn’t die as quickly.
He recovered some life because he ate some food, but as if to prove that the cursed cold wanted to be stubborn, it only became worse.
Due to his worsening condition, Weed closed his eyes, unable to endure anymore.
‘Yeah, there’s nothing more depressing than getting sick.’
When he closed his eyes and rested, sleep overcame him.
The thought that he’d die made him feel comfortable.
Since he couldn’t do anything anyway, he relaxed and fell asleep.
If he wanted to, he could sleep in Royal Road.
There were many people who slept at a place with great scenery, listening to birds chirping.
Virtual reality had many uses, but it was first time Weed fell asleep.
Since he always had something to do, he thought sleep was a waste. But that is why he dreamt a dream so sweet; a dream that no one would want to wake up out of.
Someone nursed the sick Weed.
She melted snow to make water, and put a soaked cloth onto his forehead.
When Weed woke up from time to time from his fever, he could feel someone’s care.
Although he almost reached the end of his life, he didn’t die. Someone nursed Weed like a mother would her child.
This someone was the most beautiful but also the most evil woman. Seoyoon was looking after Weed.
***
When Yurin heard of Balon’s request, she felt happy.
‘So this is the real quest!’
After building up the relationship, she got a quest.
Although the reward wasn’t much, Yurin became excited at the thought of her first real quest.
“I will return this book for you.”
You have accepted the quest.
Carrying the book, she walked towards the river.
Lights are turned on brightly.
The roads were decorated with paintings and sculptures.
From a distance, a Bard can be heard singing.
Fantastic night in Rhodium. Each individual artists were flaunting their own unique talents.
The heart of the Rhodium river is extremely clean.
Many people especially lovers, were walking around at night.
‘Elderly.’
Elderly people were unexpectedly easy to find, as there were many elderly people by the river having a conversation.
‘Balon said he was someone who likes to be alone.’
Yurin found a lone elderly person. But still, there were many elderly people.
There’s only one elderly who owns the book!
If she had given it to the wrong person, she would fail the quest.
Looking carefully Yurin noticed one person. It was a man that watched the flow of the river endlessly.Boundless solitude and sadness was reflected on the old man’s grieving face.
‘That person appears to be the right one.’
Yurin walked up to the elderly person and said.
"Hello, do you by any chance know Balon?"
The man replied without looking at her.
“Balon? I don’t know such a person.”
For some reason, the man’s voice faltered.
‘This man isn’t the right one?’
However, Yurin persisted. Because unlike other elders, the man had a heavy atmosphere surrounding him.
“Balon’s restaurant minutes away from here, and is visited by many travelers, are you sure you don’t know him?”
“Oh, that friend. I know he’s a Chef.”
“Balon asked me to return this book for him.”
“Oh, it’s my book. He borrowed that book, and now it’s returned to me.”
Yurin held the book with both hands, and gently handed it over.
“Thank you so much for returning the book. I hope Balon gets well.”
Ttiring!
You have completed Chef Balon’s request.The Elder has received the book.
Please see Balon to receive compensation.
Quest Reward: Return to Balon’s restaurant to receive the rewards.
Because it was a simple request, she did not receive any experience or reputation. The reward was a free meal in the restaurant.
Yurin sat beside the elderly after finishing the quest.
‘He seems desolate.’
The desolate Elder man was sitting alone in the river.
She wondered by the Elder man was staring blankly at the river.
Yurin asked cautiously.
“What are you staring at?”
“Young lady, it’s been a long time since someone has shown interested in this. In the past people did not believe my story, but you brought my book so I will tell you. What do I see there? Probably a canvas.”
“Canvas?”
She glanced at the river, but could not find the canvas amongst the water.
Where is the canvas?
"Water canvas. I've had an idea to draw a picture for a long time. But then I asked myself, why should it be drawn only on a piece of paper. Pictures can be drawn anywhere such as earth and stones. If you want to use Nature as a canvas, it harmonizes with the world, that is the basic qualities of a painter.”
Yurin was curious of the profession of the elderly painter.
She asked the elderly painter with a serious expression.
“Young Lady, would you also be thinking that it’s impossible to do?”
Yurin shook her head firmly.
“No. That’s not it. I also think it is possible to paint anywhere.”
“As I thought, it’s like that? It’s a rule that the true nature and harmony of paintings can newly express nature. I’ve only lived my life by clinging to paintings. The time I spent trying to draw inside the designated margins of the paper. Young lady, I have a favor to ask of you.”
“Sure, go ahead.”
“A legend is passed down amongst us painters. It’s of great painter that painted on a flowing river.
Could you please look into this?”
“I think I’ll be able to do it.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'มันไม่ได้ง่าย...'สถานที่นี่ ไม่มากไม้ที่สามารถใช้สำหรับไฟรับฟืน เธอจะได้มีไปผ่าน blizzards และเดินไกลSeoyoon ซ้อนค่าไม้ และแสงไฟเป็นอากาศรอบข้างกลายเป็นอุ่น วัชพืชสามารถรู้สึกความอบอุ่น seeping เข้าไปในเนื้อของเขาSeoyoon เอาออกสามารถเหล็กขนาดเล็กมันได้กลายเป็นสีดำใช้บ่อยสำหรับการทำอาหารมากกว่าการเปิดไฟมันขายสำหรับ coppers 4 ในร้านค้าทั่วไป แต่มันถูกตัดทิ้งเมื่อล่าจิ้งจอกใกล้ปราสาท มันเป็นสิ่งเริ่มต้นที่ไม่ได้ใช้Seoyoon glanced ที่วัชพืชว่าเธออายสำหรับการออกของมือเหล็กสามารถวัชพืชปิดตาอีกครั้งเป็น เพราะมึนของเขากลายเป็นแย่เป็นอุณหภูมิร่างกายของเขากุหลาบ'กระหาย'วัชพืชมีความร้ายแรงและเจ็บปวดมากมาย ความต้องเกิดความร้อนเผาไหม้อย่างฉับพลันของเปลวไฟแต่เร็ว ๆ นี้ สิ่งที่สัมผัสเขาลิ'นี้คืออะไร'กลิ่นตัวไม่ทราบมาจากวัชพืชเปิดปากของเขาแล้ว สิ่งที่ dripped เข้าไปในปากของเขาน้อยข้าวต้มได้ใช้ทักษะอาหารเธอ Seoyoon ได้ทำข้าวต้ม และมีอาหารวัชพืช ปัญหาคือ ว่า ข้าวต้มที่มีรสเผ็ด และเค็มมาก 'หยุดอาหารสิ่งที่ฉัน' วัชพืชกรีดร้องอยู่ในหัวของเขาเธอถูกให้อาหารเขาได้ของข้าวต้มที่เลวร้ายที่สุด และไม่ได้แม้แต่รสชาติขวา ข้าวต้มที่กลิ่นไม่คาวบวกวัชพืชสามารถคาดเดาสิ่งที่เธอใช้เพื่อให้'เธอได้หลอมนั้น'Seoyoon ใส่ข้าวที่เธอมีสำหรับกรณีฉุกเฉินลงไปในน้ำพร้อมกับทำข้าวต้มมัดทำข้าวต้มว่าเธอพยายามทอดหลอมเหลว แต่เนื่องจากเธอไม่ได้ทำความสะอาดหลอมได้อย่างถูกต้อง คาวยังคงขอข้าวไม่เต็มต้มอย่างใดอย่างหนึ่ง และลิ้มรสแย่Seoyoon ถูกบังคับให้อาหารวัชพืชข้าวต้มไม่ดีเช่นนี้"Urgh 'เมื่อวัชพืชปิดปาก Seoyoon เปิดปาก ด้วยแรง และ poured ข้าวต้มที่ในถ้าเขามีแรงพูด เขาจะได้หยุดเธอแต่ความแรงลดแสงของวัชพืชถูกอย่างแท้จริงหยุดขวาก่อนเขาตาย เพื่อเขาไม่พูดซักคำหลังจากกินบิตโดยบิต ความหิวของเขาหายไปมันทรมานกิน แต่ความหิวและความกระหายของเขาก็ยังพอแต่ Seoyoon ไม่ได้หยุดที่เพียงให้อาหารกับเขาวัชพืชที่เกิดขึ้นจริงแล้ว'คุณฆาตกร'ตลอด ฟังพระองค์ทรง และทำดีต้องได้กระทำ' เธอได้หาโอกาส เธอได้วางแผนเพื่อทรมานฉันเช่นนี้ในขณะที่ไม่มีกำลังต้านทาน Weed คิดเขาสามารถทำอะไรแต่การเสียใจสถานการณ์ในฐานะ defenceless เขามีเยื้อ tyranny ของ Seoyoonข้าวต้มที่เขาเก็บไว้ให้อาหารเขา spoonful หลัง spoonfulอันตรายมากเวลาวัชพืช' เราก็ตาย ฉันเพียงแค่มีการตาย แล้วทุกอย่างจะเป็นไป 'Weed wished he could die now. He hated suffering from fever and dizziness. If he revived as an undead, his level or skill mastery would fall, but at least he would be more comfortable.But even if he wanted to die, he couldn’t.‘Someone please kill me.’Weed’s cheeks were filled with food.Seoyoon fed him 150 spoonfuls of porridge. It equaled four full bowls!She fed him not only to be satisfied, but to the point right before he would explode from being overfed.After eating enough, anyone wouldn’t want to eat anymore, but she was feeding him more forcibly. No one would understand what a nightmare it was.Step. Step. Step.He heard Seoyoon walking towards Alveron.Because of the heat, he felt dizzy, but he could hear the sounds very clearly.Since it was the sound of the devil that was torturing him, he just couldn’t help but hear it.Weed prayed. ‘Amen. Alveron, you suffer a bit too.’Even in such a situation, another’s misfortune was Weed’s happiness.Opening his eyes a bit, he watched Seoyoon feeding Alveron her porridge.She carefully fed Avelon.Weed shivered.‘Really cruel. She’s a devil in human disguise.’From the effort to not spill a drop and feed everything, Weed saw pure evil.The way how Seoyoon moved her hand reminded Weed of the careful way of handling poison.But, it didn’t take that long to feed Alveron.She cooled the porridge by blowing on it when she fed Weed, but she just fed Alveron.และมีไม่มากอย่างใดอย่างหนึ่ง วัชพืชมีแรงเลี้ยงเกือบสองในสามของ เพื่อ Alveron ไม่ต้องกินมากวัชพืชคิดว่า, ' เพื่อให้ได้เป้าหมายหลักของเธอ เธออยากทรมานฉันมากขึ้น 'ถึงแม้ว่าเขากินข้าวต้มบาง ยังมีแรงไม่เหลือ ไข้และมึนของเขากลายเป็นแย่มันเลวร้ายยิ่งกว่าหวัดใหญ่ เก็บเอาความสามารถในการย้ายถ้าเขามีหลุมเต็มไป ด้วยมอนสเตอร์ เขาจะได้ตายเร็ว ๆ นี้หลังจากนั้น แต่เนื่องจากเขาตกหลังจากย้ายเข้าไปในถ้ำ เขาไม่ได้ตายอย่างรวดเร็วเขากู้ชีวิตบาง เพราะเขากินอาหารบางอย่าง แต่ ถ้าพิสูจน์ว่า เย็นสาปอยากจะปากแข็ง มันจะกลายเป็นแย่เนื่องจากสภาพของเขา worsening วัชพืชปิดตา ไม่สามารถทนอีกต่อไป' ใช่ ไม่มีอะไร depressing เพิ่มมากขึ้นกว่าการป่วย 'เมื่อเขาปิดตาของเขา และสรรพ สลี overcame เขาคิดว่าเขาจะตายทำให้เขารู้สึกสบายใจเนื่องจากเขาไม่สามารถทำอะไรต่อไป เขาผ่อนคลาย และหลับถ้าเขาต้องการ เขาสามารถนอนในโรงแรมรอยัลถนนมีหลายคนที่นอนหลับอยู่กับสวย ฟังนกเขาความเป็นจริงเสมือนมีประโยชน์หลายอย่าง แต่ก็ครั้งแรกวัชพืชทารกหลับเนื่องจากเขามักจะมีสิ่งที่จะทำ เขาคิดถูกเสีย แต่นั่นคือเหตุผลที่เขาฝันฝันหวานมาก ความฝันที่ไม่มีใครอยากตื่นขึ้นมาจากคน nursed วัชพืชป่วยเธออ่อนหิมะน้ำ และวางผ้า soaked บนหน้าผากของเขาWhen Weed woke up from time to time from his fever, he could feel someone’s care.Although he almost reached the end of his life, he didn’t die. Someone nursed Weed like a mother would her child.This someone was the most beautiful but also the most evil woman. Seoyoon was looking after Weed.***When Yurin heard of Balon’s request, she felt happy.‘So this is the real quest!’After building up the relationship, she got a quest.Although the reward wasn’t much, Yurin became excited at the thought of her first real quest.“I will return this book for you.”You have accepted the quest.Carrying the book, she walked towards the river.Lights are turned on brightly.The roads were decorated with paintings and sculptures.From a distance, a Bard can be heard singing.Fantastic night in Rhodium. Each individual artists were flaunting their own unique talents.The heart of the Rhodium river is extremely clean.Many people especially lovers, were walking around at night.‘Elderly.’Elderly people were unexpectedly easy to find, as there were many elderly people by the river having a conversation.‘Balon said he was someone who likes to be alone.’Yurin found a lone elderly person. But still, there were many elderly people.There’s only one elderly who owns the book!If she had given it to the wrong person, she would fail the quest.Looking carefully Yurin noticed one person. It was a man that watched the flow of the river endlessly.Boundless solitude and sadness was reflected on the old man’s grieving face.‘That person appears to be the right one.’Yurin walked up to the elderly person and said."Hello, do you by any chance know Balon?"The man replied without looking at her.“Balon? I don’t know such a person.”For some reason, the man’s voice faltered.‘This man isn’t the right one?’However, Yurin persisted. Because unlike other elders, the man had a heavy atmosphere surrounding him.“Balon’s restaurant minutes away from here, and is visited by many travelers, are you sure you don’t know him?”“Oh, that friend. I know he’s a Chef.”“Balon asked me to return this book for him.”“Oh, it’s my book. He borrowed that book, and now it’s returned to me.”Yurin held the book with both hands, and gently handed it over.“Thank you so much for returning the book. I hope Balon gets well.”Ttiring!You have completed Chef Balon’s request.The Elder has received the book.Please see Balon to receive compensation.Quest Reward: Return to Balon’s restaurant to receive the rewards.Because it was a simple request, she did not receive any experience or reputation. The reward was a free meal in the restaurant.Yurin sat beside the elderly after finishing the quest.‘He seems desolate.’The desolate Elder man was sitting alone in the river.She wondered by the Elder man was staring blankly at the river.Yurin asked cautiously.“What are you staring at?”“Young lady, it’s been a long time since someone has shown interested in this. In the past people did not believe my story, but you brought my book so I will tell you. What do I see there? Probably a canvas.”“Canvas?”She glanced at the river, but could not find the canvas amongst the water.Where is the canvas?"Water canvas. I've had an idea to draw a picture for a long time. But then I asked myself, why should it be drawn only on a piece of paper. Pictures can be drawn anywhere such as earth and stones. If you want to use Nature as a canvas, it harmonizes with the world, that is the basic qualities of a painter.”Yurin was curious of the profession of the elderly painter.She asked the elderly painter with a serious expression.“Young Lady, would you also be thinking that it’s impossible to do?”Yurin shook her head firmly.“No. That’s not it. I also think it is possible to paint anywhere.”“As I thought, it’s like that? It’s a rule that the true nature and harmony of paintings can newly express nature. I’ve only lived my life by clinging to paintings. The time I spent trying to draw inside the designated margins of the paper. Young lady, I have a favor to ask of you.”“Sure, go ahead.”“A legend is passed down amongst us painters. It’s of great painter that painted on a flowing river.Could you please look into this?”“I think I’ll be able to do it.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"มันจะไม่ได้รับง่าย ...... '
รอบที่นี่มีไม่มากไม้ที่สามารถนำมาใช้สำหรับไฟ.
ที่จะได้รับฟืนเธอจะต้องไปผ่านพายุหิมะและเดินไกล.
Seoyoon ซ้อนกัน ขึ้นไม้และจุดไฟ.
ในฐานะที่เป็นอากาศรอบกลายเป็นอุ่นวัชพืชอาจรู้สึกบิตของความอบอุ่นซึมเข้าไปในเนื้อของเขา.
Seoyoon เอาออกเหล็กขนาดเล็กสามารถ.
มันได้กลายเป็นสีดำจากการใช้มันจึงมักจะสำหรับการปรุงอาหารในช่วงเปิดไฟ .
มันจะขาย 4 ทองแดงในร้านค้าทั่วไป แต่มันก็ปรับตัวลดลงเมื่อการล่าสุนัขจิ้งจอกที่อยู่ใกล้ปราสาท มันเป็นสิ่งที่ไม่ได้เริ่มต้นใช้.
Seoyoon เหลือบมองไปที่วัชพืชราวกับว่าเธออายสำหรับการออกกระป๋องเหล็กเริ่มต้นของ.
วัชพืชปิดตาของเขาอีกครั้ง.
มันเป็นเพราะอาการวิงเวียนศีรษะของเขากลายเป็นเลวร้ายยิ่งเป็นอุณหภูมิของร่างกายของเขาเพิ่มขึ้น.
'กระหาย.
วัชพืชได้ กระหายที่ร้ายแรงและจำนวนมากของความเจ็บปวด กระหายเป็นเพราะความร้อนเผาไหม้อย่างฉับพลันของเปลวไฟ.
แต่ในไม่ช้าสิ่งที่สัมผัสริมฝีปากของเขา.
"คืออะไร? '
กลิ่นที่ไม่รู้จักมาจากมัน.
วัชพืชเปิดปากของเขา.
แล้วสิ่งที่หยดลงไปในปากของเขาทีละน้อย
มันเป็นโจ๊ก.
การใช้ทักษะการทำอาหารของเธอมี Seoyoon ได้ทำโจ๊กและได้รับการให้อาหารวัชพืช ปัญหาก็คือโจ๊กเป็นอย่างมากเค็มและเผ็ด! 'หยุดให้อาหารผมว่าสิ่งที่! วัชพืชกรีดร้องอยู่ในหัวของเขา.
เธอเป็นคนที่ให้อาหารเขาโจ๊กที่เลวร้ายที่สุดที่เป็นไปได้และมันก็ไม่ได้ลิ้มรสที่ถูกต้อง! Plus, โจ๊กคาวกลิ่น.
วัชพืชสามารถคาดเดาสิ่งที่เธอใช้ในการทำมัน.
'เธอใส่หลอมเหลวในมัน.
Seoyoon ใส่ข้าวที่เธอได้สำหรับกรณีฉุกเฉินลงไปในน้ำพร้อมกับกลิ่นที่จะทำให้โจ๊ก.
โจ๊กถูกสร้างขึ้นมาราวกับว่าเธอพยายามที่จะ ทอดกลิ่น แต่เป็นเพราะเธอไม่ได้ทำความสะอาดอย่างถูกต้องหลอมเหลวกลิ่นคาวยังคงมั่น.
ข้าวไม่สุกเต็มที่ทั้งสองและลิ้มรสที่น่ากลัว.
Seoyoon ถูกบังคับให้กินอาหารที่ไม่ดีวัชพืชโจ๊กเช่นนี้!
"Urgh! ''
แม้ในขณะที่วัชพืชปิดปากของเขา Seoyoon เปิดปากของเขาด้วยการบังคับและเทโจ๊กใน.
ถ้าเขามีความแข็งแรงที่จะพูดว่าเขาจะได้หยุดเธอ.
แต่ความแข็งแรงลดแสงของวัชพืชก็หยุดอย่างแท้จริงก่อนที่เขาจะเสียชีวิตเขาจึงไม่สามารถ พูดแม้แต่คำ.
หลังจากรับประทานอาหารทีละนิด, ความหิวของเขาหายไป.
มันเป็นความทรมานที่จะกิน แต่ความหิวและความกระหายของเขายังคงเป็นที่น่าพอใจ.
แต่ Seoyoon ไม่ได้หยุดเพียงแค่การให้อาหารให้เขา.
วัชพืชตระหนักแล้ว.
'คุณ ฆาตกร! '
ทั้งหมดพร้อมฟังเขาดีเชื่อฟังและทำหน้าที่จะต้องได้รับการกระทำ.
'เธอเป็นคนที่มองหาโอกาส! เธอได้รับการวางแผนที่จะทรมานฉันเหมือนในขณะนี้ผมไม่ได้มีความแข็งแรงที่จะต่อต้าน 'คิดวัชพืช.
เขาจะทำอะไร แต่สถานการณ์ที่จะเสียใจ.
ในสถานการณ์ที่พึ่งของเขาเขาต้องทนการปกครองแบบเผด็จการของ Seoyoon.
โจ๊กเธอเก็บไว้เลี้ยงลูกด้วยนม เขาหลังจากช้อนช้อน!
อันตรายมากเข้าหาวัชพืช.
'ขอเพียงตาย ฉันก็ต้องตาย แล้วทุกอย่างจะถูกกว่า.
วัชพืชเขาอยากจะตายในขณะนี้ เขาเกลียดความทุกข์ทรมานจากไข้และอาการวิงเวียนศีรษะ ถ้าเขาฟื้นขึ้นมาในฐานะที่เป็นมนุษย์, การเรียนรู้ระดับหรือความสามารถของเขาจะลดลง แต่อย่างน้อยเขาจะสะดวกสบายมากขึ้น.
แต่แม้ว่าเขาอยากจะตายเขาไม่สามารถ.
'คนโปรดฆ่าฉัน.'
แก้มของวัชพืชที่เต็มไปด้วยอาหาร .
Seoyoon เลี้ยงเขา 150 ช้อนของโจ๊ก มันเท่ากับสี่ชามเต็ม!
เธอเลี้ยงเขาไม่เพียง แต่จะมีความพึงพอใจ แต่จุดไปทางขวาก่อนที่เขาจะระเบิดจากการถูกขุน.
หลังจากรับประทานอาหารมากพอที่ทุกคนจะไม่ต้องการที่จะกินอีกต่อไป แต่เธอก็ให้อาหารเขามากขึ้นโดยการบังคับ ไม่มีใครจะเข้าใจในสิ่งที่ฝันร้ายที่มันเป็น.
ขั้นตอนที่ ขั้นตอน ขั้นตอนที่.
เขาได้ยินเสียง Seoyoon เดินไปทาง Alveron.
เพราะความร้อนเขารู้สึกวิงเวียน แต่เขาจะได้ยินเสียงอย่างชัดเจน.
เพราะมันเป็นเสียงของมารที่ถูกทรมานเขาเขาก็ไม่สามารถช่วย แต่ได้ยินมัน
วัชพืชอธิษฐาน 'อาเมน Alveron คุณประสบบิตเกินไป.
แม้จะอยู่ในสถานการณ์ดังกล่าวโชคร้ายของผู้อื่นเป็นความสุขของวัชพืช.
เปิดตาของเขาเล็กน้อยที่เขาเฝ้ามอง Seoyoon อาหาร Alveron โจ๊กเธอ.
เธออย่างระมัดระวังเลี้ยง Avelon.
วัชพืชสั่น.
'จริงที่โหดร้าย เธอเป็นปีศาจในการปลอมตัวของมนุษย์.
จากความพยายามที่จะไม่รั่วไหลลดลงและทุกอย่างที่กินวัชพืชเห็นความชั่วร้ายบริสุทธิ์.
วิธีวิธี Seoyoon ย้ายมือของเธอเตือนวัชพืชในวิธีระวังพิษจัดการ.
แต่ก็ไม่ได้ใช้เวลาที่ ยาวที่จะเลี้ยง Alveron.
เธอระบายความร้อนด้วยโจ๊กโดยการเป่าในเมื่อเธอเลี้ยงวัชพืช แต่เธอก็เลี้ยง Alveron.
และมีการไม่ได้ใส่มากทั้ง วัชพืชเป็นแรงเลี้ยงเกือบสองในสามของกระป๋องดังนั้น Alveron ไม่ได้มีการกินได้มาก.
คิดวัชพืช 'ดังนั้นผมจึงเป็นเป้าหมายหลักของเธอ เธออยากจะทรมานผมมากขึ้น.
แม้ว่าเขาจะกินโจ๊กบางอย่างที่เขายังคงมีแรงเหลือไม่มี ไข้และอาการวิงเวียนศีรษะของเขากลายเป็นแย่ลง.
มันก็เลวร้ายยิ่งกว่าไข้หวัด มันเอาไปความสามารถในการย้าย.
ถ้าเขาได้ลดลงในสถานที่ที่เต็มไปด้วยมอนสเตอร์ที่เขาจะเสียชีวิตได้ไม่นานหลังจากนั้น แต่เป็นเพราะเขาลดลงหลังจากที่ย้ายเข้าไปในถ้ำที่เขาไม่ได้ตายเร็ว.
เขากู้คืนบางส่วน ชีวิตเพราะเขากินอาหารบางอย่าง แต่ถ้าจะพิสูจน์ว่าอยากเย็นสาปแช่งให้เป็นปากแข็งก็กลายเป็นแย่ลง.
เนื่องจากสภาพที่เลวร้ายของเขาวัชพืชปิดตาของเขาไม่สามารถที่จะทนอีกต่อไป.
'ใช่มีอะไรเพิ่มเติมตกต่ำกว่า การป่วย. '
เมื่อเขาปิดตาของเขาและพักผ่อนนอนหลับเอาชนะเขา.
ความคิดที่ว่าเขาจะตายทำให้เขารู้สึกสะดวกสบาย.
นับตั้งแต่ที่เขาไม่สามารถทำอะไรต่อไปเขาผ่อนคลายและหลับ.
ถ้าเขาต้องการที่จะเขาจะทำได้ นอนในถนนรอยัล.
มีหลายคนที่หลับอยู่ในสถานที่ที่มีทิวทัศน์ที่ดี, ฟังนกร้องเจี๊ยก ๆ .
ความจริงเสมือนมีประโยชน์หลายอย่าง แต่มันก็เป็นครั้งแรกที่วัชพืชหลับ.
นับตั้งแต่ที่เขามักจะมีอะไรบางอย่างที่เขาคิดว่าการนอนหลับเป็น เสีย แต่นั่นคือเหตุผลที่เขาฝันหวาน; ฝันว่าจะไม่มีใครต้องการที่จะตื่นขึ้นมาจาก.
คนที่ดูแลวัชพืชป่วย.
เธอละลายหิมะที่จะทำให้น้ำและใส่ผ้าแช่ลงบนหน้าผากของเขา.
วัชพืชเมื่อตื่นขึ้นมาเมื่อเวลาผ่านไปจากไข้ของเขาที่เขาจะได้รู้สึก การดูแลของใครบางคน.
แม้ว่าเขาเกือบจะถึงจุดสิ้นสุดของชีวิตของเขาที่เขายังไม่ตาย คนที่ดูแลวัชพืชเช่นแม่ของลูกของเธอจะ.
คนนี้เป็นที่สวยที่สุด แต่ยังเป็นผู้หญิงคนที่ชั่วร้ายมากที่สุด Seoyoon ถูกมองหลังจากวัชพืช.
***
เมื่อ Yurin ได้ยินคำขอ Balon เธอรู้สึกมีความสุข.
'ดังนั้นนี่คือการแสวงหาของจริง!'
หลังจากการสร้างความสัมพันธ์ที่เธอได้รับเควส.
ถึงแม้ว่าผลตอบแทนที่เป็นไม่มาก Yurin กลายเป็น รู้สึกตื่นเต้นที่คิดของการแสวงหาที่แท้จริงครั้งแรกของเธอ.
"ผมจะกลับมาหนังสือเล่มนี้สำหรับคุณ."
คุณได้รับการยอมรับการแสวงหา.
แบกหนังสือที่เธอเดินไปที่แม่น้ำ.
ไฟจะเปิดสดใส.
ถนนถูกตกแต่งด้วยภาพวาดและประติมากรรม .
จากระยะไกล, กวีสามารถได้ยินเสียงร้องเพลง.
คืนที่ยอดเยี่ยมในโรเดียม แต่ละศิลปินแต่ละคนได้รับการโชว์ความสามารถพิเศษของตัวเอง.
หัวใจของแม่น้ำโรเดียมมีความสะอาดมาก.
หลายคนที่ชื่นชอบโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้เดินไปรอบ ๆ ในเวลากลางคืน.
'ผู้สูงอายุ.
ผู้สูงอายุได้โดยไม่คาดคิดง่ายที่จะหาที่มีคนจำนวนมากโดยผู้สูงอายุ แม่น้ำมีการสนทนา.
'Balon บอกว่าเขาเป็นคนที่ชอบอยู่คนเดียว.
Yurin พบผู้สูงอายุคนเดียว แต่ก็ยังมีหลาย ๆ คนผู้สูงอายุ.
มีเพียงหนึ่งในผู้สูงอายุผู้ที่เป็นเจ้าของหนังสือเล่มนี้!
ถ้าเธอได้รับมันผิดคนที่เธอจะล้มเหลวเควส.
มองอย่างระมัดระวัง Yurin สังเกตเห็นคนคนหนึ่ง มันเป็นคนที่เฝ้าดูการไหลของแม่น้ำ endlessly.Boundless ความสันโดษและความโศกเศร้าได้สะท้อนให้เห็นในชายชราใบหน้าเสียใจ.
'คนที่ดูเหมือนจะเป็นหนึ่งที่เหมาะสม.
Yurin เดินขึ้นไปและผู้สูงอายุกล่าวว่า.
"สวัสดี ที่คุณมีโอกาสใดทราบ Balon? "
ชายคนนั้นตอบโดยไม่ได้มองไปที่เธอ.
"Balon? ผมไม่ทราบว่าบุคคลดังกล่าว. "
ด้วยเหตุผลบางอย่างเสียงของชายผู้สะดุด.
'ผู้ชายคนนี้ไม่ได้เป็นคนใช่มั้ย?'
แต่ Yurin ยืนยัน เพราะแตกต่างจากคนอื่น ๆ ผู้สูงอายุชายมีบรรยากาศหนักรอบตัวเขา.
"ร้านอาหารของ Balon นาทีจากที่นี่และมีการเข้าชมโดยนักท่องเที่ยวจำนวนมากที่คุณแน่ใจว่าคุณไม่ได้รู้ว่าเขา?"
"โอ้เพื่อนคนนั้น ฉันรู้ว่าเขาเป็นเชฟ. "
"Balon ถามฉันจะกลับมาหนังสือเล่มนี้สำหรับเขา."
"โอ้มันเป็นหนังสือของฉัน เขายืมหนังสือนั้นและตอนนี้ก็กลับมาให้ฉัน. "
จัดขึ้น Yurin หนังสือด้วยมือทั้งสองและค่อยๆส่งมัน.
"ขอบคุณมากสำหรับการกลับมาของหนังสือเล่มนี้ . ผมหวังว่าจะได้รับ Balon ดี "
! Ttiring
. คุณได้เสร็จสิ้นพี่ประสงค์เชฟ Balon ได้รับหนังสือเล่ม
โปรดดู Balon ที่จะได้รับการชดเชย.
เควสรางวัล: กลับไปที่ร้านอาหาร Balon ที่จะได้รับผลตอบแทน.
เพราะมันเป็นคำขอที่เรียบง่ายเธอ ไม่ได้รับประสบการณ์ใด ๆ หรือชื่อเสียง รางวัลเป็นอาหารฟรีในร้านอาหาร.
Yurin นั่งข้างผู้สูงอายุหลังจากจบเควส.
'ดูเหมือนว่าเขาอ้างว้าง.
พี่ชายรกร้างกำลังนั่งอยู่คนเดียวในแม่น้ำ.
เธอสงสัยโดยพี่ชายคนหนึ่งถูกจ้องมอง blankly ที่แม่น้ำ
Yurin ถามระมัดระวัง.
"สิ่งที่คุณกำลังจ้องมองที่?"
"สาวจะได้รับเป็นเวลานานตั้งแต่คนได้แสดงความสนใจในเรื่องนี้ ในอดีตที่ผ่านมาคนที่ไม่เชื่อเรื่องของฉัน แต่คุณนำหนังสือของฉันดังนั้นฉันจะบอกคุณ ผมไม่เห็นอะไรที่นั่น? น่าจะเป็นผ้าใบ. "
"ผ้าใบ"
เธอเหลือบมองไปที่แม่น้ำ แต่ไม่สามารถหาผ้าใบท่ามกลางน้ำ.
ที่ไหนผ้าใบคืออะไร?
"ผ้าใบน้ำ. ฉันเคยคิดที่จะวาดภาพเป็นเวลานาน. แต่ แล้วผมถามตัวเองว่าทำไมมันควรจะได้รับการวาดเพียงบนแผ่นกระดาษ. ภาพที่สามารถดึงออกมาได้ทุกที่เช่นดินและหิน. ถ้าคุณต้องการที่จะใช้ธรรมชาติเป็นผ้าใบก็กลมกลืนกับโลกที่เป็นพื้นฐานของคุณภาพ จิตรกร. "
Yurin อยากรู้อยากเห็นของอาชีพของจิตรกรผู้สูงอายุ.
เธอถามจิตรกรผู้สูงอายุที่มีการแสดงออกอย่างรุนแรง.
"หญิงสาวคุณจะยังจะคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำอย่างไร?"
Yurin ส่ายหัวของเธอแน่น.
"ฉบับที่ นั่นคือไม่ได้. ฉันยังคิดว่ามันเป็นไปได้ที่จะวาดได้ทุกที่. "
"ในฐานะที่ผมคิดว่ามันเป็นเช่นนั้น? มันเป็นกฎที่ธรรมชาติที่แท้จริงและความสามัคคีของภาพวาดสามารถธรรมชาติด่วนใหม่. ผมเคยอาศัยอยู่เพียงชีวิตของฉันโดยยึดมั่นกับ ภาพวาด. และเวลาผมใช้เวลาพยายามที่จะดึงภายในกำหนดระยะขอบกระดาษ. สาวผมมีความโปรดปรานที่จะถามของคุณ. "
"แน่นอนว่าไปข้างหน้า."
"ตำนานจะถูกส่งลงมาในหมู่พวกเราจิตรกร มันเป็นเรื่องของจิตรกรที่ดีที่วาดบนแม่น้ำไหล.
คุณช่วยกรุณาดูในนี้? "
"ผมคิดว่าผมจะสามารถทำมัน."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' มันคง . . . . . . . ' ง่าย
แถวนี้ ไม่มีไม้มากที่สามารถใช้สำหรับไฟ .
มาทำฟืน เธอจะต้องผ่านพายุหิมะ และเดินไกล
seoyoon ซ้อนขึ้นไม้และจุดไฟ .
เป็นอากาศรอบข้างกลายเป็นวัชพืชสามารถอุ่น รู้สึกบิตของความอบอุ่นที่สัมผัสเนื้อของเขา .
seoyoon เอาเหล็กขนาดเล็กสามารถ .