เดี๋ยวพี่จะพาแฟนพี่มาเดินที่นี่ จาก

เดี๋ยวพี่จะพาแฟนพี่มาเดินที่นี่ จากนั้น น้อง 3 คนก็แสดงตัวแล้ว ปล้น ส่วนพี่จะ ตัวเป็น ฮีโร่ ปกป้องเธอ ทำตามบทละครเลย พี่เขียนบทไว้ในนี้แล้ว ( พร้อมกับเคาะกระเป๋า )
วิภู : ฮึ๋ยๆ เหมือนละครหลังข่าวป่ะ ?
สวาย : ดูตามบทเลย
เดชา : อ่านตามบทเลย ?
สวาย : เดี๋ยวฟังพี่ส่งสัญญาณให้แล้วเข้ามาเลย
สมศักดิ์ : แล้วอีกครึ่ง พี่ค่อยจ่ายผม
สวาย : ถูกต้อง
เดชา : ขอดูบทหน่อย ? ขอดูบทหน่อย ?
สวาย : บทอยู่ในกระเป๋านี้แล้ว .. 20 นาทีเราเจอกัน .. อย่าให้พลาดนะ แล้ว ซ้อมบทกันด้วยนะ พร้อมกันเดิน ออกไป
A : หันกลับมา แล้วพูดว่า
สวาย : เฮ้ยน้องๆ ขอพี่สัก 50 ไม่มีค่ารถ
A : เดชา ยื่นเงินให้แล้วสวายก็เดินออกไป
วิภู : เฮ้อ มันจะมีเงินจ้างต่อไหมว่ะ ?
A : ภาพตัดมาหลัง จากผ่านไป 20 นาที
วิภู : หยุดนี่คือการปล้น !!
เดชา : เขาบอกให้เสียงสูงกว่านี้หน่อย ..
วิภู : หยุด นี่คือการปล้น ( ทำเสียงสูง )
เดชา : ต่ำกว่านี้ นิดนึง
วิภู : หยุดนี่คือการปล้น โว้ย
A : ตัดภาพไปที่สวายกำลังเดินมา ..
สวาย : ผมว่าร้าน เค้ก ร้านเนี้ย อร่อยมากเลย เพื่อนพี่มันบอก
แก้ว : แล้วพี่พาแก้วมาแถวนี้ทำไม
สวาย : มันน่ากินมาก ที่ตรงนี้นี่สำหรับแก้วเลย
A : เสียงวิภูพูดแทรกขึ้นมาว่า
วิภู : เริ่มเลยนะ เริ่มเลยนะ เริ่มเลยนะ เริ่มเลยนะครับพี่
วิภู : 5 4 3 2 หยุด !! มาให้ปล้นซ่ะดีๆ
A : เสียงสวายร้อง เฮ้ย !!
A : เดชาพูดแทรกขึ้นมา
เดชา : คัต !! ( พร้อมกับไปกระซิบข้างๆ หูวิถชภู ) หยุด นี่คือการปล้น !
A :สวายหันไปบอกกับแก้วว่า
สวาย : สงสัยเราจะโดนปล้น
วิภู : เฮ้ย !! หยุด นี่ คือ การ ปล้น
A : สวายล้วงกระดาษออกมาจากในกระเป๋า แล้วอ่านบท
สวาย : แกจะทำอะไร ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ เพราะผู้หญิงคนนี้ คือผู้หญิงที่ฉันรักมาก
A : เดชาอ่านบท
เดชา : เฮ้ย ไอ้ผู้ชายคนนี้ ท่าทางรักแฟนมากเลยนะ
สวาย : นี่แกพูดอะไร ไม่ได้ยินเลย ดังๆ หน่อยดิ๊
เดชา : แกท่าทางจะรักแฟนคนนี้มากนะ สุภาพบุรุษเหลือเกินนะแกเนี่ย
สวาย : ใช่นะสิ เพราะว่าเขา คือคนที่ฉันรักมากกว่าชีวิตของฉันเอง เสียอีก เสียอีก
วิภู : ไม่ต้องพูดมากแล้ว ส่งกระปุกมา ..
เดชา : คัต ส่งกระเป๋า ( กระซิบที่ข้างหู )
วิภู : เอาใหม่ๆ 5432 เฮ้ย !! ส่งกระเป๋ามาเดี๋ยวนี้
A : แก้วทำท่า ส่งกระเป๋าให้ สวายเอามือกันไว้ แล้วพูดว่า
สวาย : ไม่เอา ฉันไม่มีทางให้พวกแกหรอก
วิภู : ทำไม
สวาย : ถ้าแกอยากได้นะ
A : แก้วพูดแทรกขึ้นมา
แก้ว : ไม่ต้องปกป้องแก้วขนาดนี้ก็ได้ค่ะ
สวาย : ไม่เป็นไร แก้ว ไม่เป็นไร
แก้ว : อย่าเอาชีวิตไปเสี่ยงเลยนะ
เดชา : พี่ลืมพูด ข้ามศพผมไปก่อน
A : สวาย สบัดผมแล้วหันไปพูดกับแก้ว
สวาย : พี่ไม่เคยรักใคร ข้างศพพี่ไปก่อน
3 โจรพูดพร้อมกัน : เฮ้ยมาพูดทางนี้
สวาย : แก้ว แก้วเป็นคนแรก และจะเป็นคนสุดท้าย พี่รักแก้ว
A : สวายสบัดผมกลับไปและพูดกับ โจร
สวาย : เฮ้ย !! ฉันพร้อมจะตายแล้ว แต่ก่อนตายฉันขอบอกอะไรกับแฟนฉันก่อน
เดชาอ่านบท : ฉันให้เวลาแก 15 นาที
A : สวายหันไปพูดกลับแก้ว ขณะเดียวกัน วิภูยื่นดอกไม้มาให้
สวาย : แก้ว แก้วฟังพี่นะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แก้วจะไว้ พี่รักแก้ว ..
A : พร้อมกับยื่นดอกไม้ให้ สวายหันไปพูดกับโจร
สวาย : ดอกไม้หาย ?
เดชา : โง่จริงๆ
A : วิภู ส่งดอกไม้มาให้ใหม่
สวาย : แก้ว แก้วฟังพี่นะ นี่คือสิ่งแทนใจพี่ ( พร้อมกับยื่นดอกไม้ให้ )
A : แก้วยิ้มและตอบว่า
แก้ว : ขอบคุณนะค่ะ
สวาย : ไม่เป็นไรจ๊ะ
แก้ว : สวยจังเลย
สวาย : คงสวยเหมือนแก้ว แหละ
A :สวายหันมาพูดกับโจร
สวาย : เฮ้ย !! ฉันไม่ยอมแกดีกว่า ฉันจะรักษาชีวิต เพื่ออยู่กับผู้หญิงที่ฉันรัก ( แกล้งพูดผิด )
สามโจร แอบขำและหันมากระซิบ
วิภู : ฉันจะรักษาชีวิตเพื่อผู้หญิงที่ฉันรัก
สวาย : ฉันจะรักษาชีวิตเพื่อผู้หญิงที่ฉันรัก
สวาย : แก 3 คน คงจะไม่รู้จักฉันสินะ รู้ไหมฉันเปนใคร
สามโจรพูดพร้อมกัน : พี่สวาย !!
A : แก้ว ทำท่าตกใจ สวายขยับไปกระซิบ 2 โจร
แก้ว : เขารู้จักชื่อพี่ด้วยหรอค่ะ
สวาย : มันๆ มันพูดผิด
เดชา : เฮ้ย !! ไอ้ชีวิตปลาสวาย จะมาตายตรงมุมตึกซ่ะแล้ว
วิภู : เฮ้ย !! ถ้ายังงี้ก็สวยดิ พร้อมกับหยิบมีดขึ้นมา
ทั้งสามต่อสู้กัน
แก้ว : วาว เก่งจังเลยค่ะ เจ็บไหมค่ะ พี่สวายเก่งจังเลย
A : สวายแบมือ และหันไปกระซิบกับโจร
สวาย : เดชาๆ เข้ามาๆ
A : เดชาเข้ามากอด สวาย
แก้ว : ระวังนะค่ะ
A : สวายเตะจระเข้ฝาดหางใส่ เดชา ทั้งสองต่อสู้กัน
แก้ว : เก่งที่สุดเลย เก่งมากเลย
A : วิภูต่อยสวาย กระเด็นจะไป ซบ แก้ว
วิภู : เฮ้ยๆ ทางนี้
A : วิภูตบสวาย สวายกระเด็นไปซบแก้ว
สวายร้อง : แก้ว พร้อมกับกระเด็นไปซบ
A : วิภูดึงสวายออกมาตบ
สวายร้อง : แก้ว พร้อมกับกระเด็นไปซบ
A : วิภูดึงสวายออกมาใหม่ และตบ
สวายร้อง : แก้ว พร้อมกับกระเด็นไปซบ
A : วิภูดึงสวายออกมาใหม่
สวาย : โว๊ ยย
A : แล้วหันไปให้เดชาต่อยบ้าง เดชาต่อยสวายกระเด็นไปซบ แก้ว
แก้ว : เจ็บไหม ค่ะ
สวาย : จำเอาไว้นะ ถ้าพี่ตาย พี่จะตายที่ตักแก้วคนเดียว
A : สวายหยิบบทขึ้นมาอ่าน แล้วเอนตัวไปซุขซิบกับโจร
สวาย : ไม่มีทาง แล้วจัดการต่อย วิถู
แก้ว : เก่งจังเลย ระวังนะค่ะ
A : สวายหันไป ผยักหน้าให้เดชา เดชาเดินเข้ามากอด สวายดันเดชาออกไป เดชาต่อยท้องสวาย
สวายกระเด็นไปหาแก้ว
เดชา : แกตายแน่
A : สวาย จัดการเตะเดชา กระเด็นไป เดชาและวิถู หยิบบทขึ้นมาอ่าน
สวาย : เร็วเราต้องทำต่อเนื่อง
เดชา : ลูกผู้ชายอย่างพี่หาไม่ได้อีกแล้ว
วิภู : พ่อยอดชายสุดโรแมนติก
สวาย : ฉันจะปล่อยพวกแกไป แต่ ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ห้ามแกมายุ่งเกี่ยวแถวนี้อีก
เดชา : ได้ครับพี่
A : สวายเดินประคองแก้วออกไป และหยุดพูดกับ 3 โจร
สวาย : แกรู้ยังว่าฉันเป็นใคร
3 โจร : พี่สวาย 5555
แก้ว : ช่วยด้วยคะ ช่วยด้วย
วัยรุ่น : เฮ้ย! ตรงนั้นมีโจรปล้นกัน(พร้อมวิ่งมาหาเสียงที่เรียกช่วยด้วย)
สมศักดิ์ : ในบทมันไม่มีแบบนี้น่ะ
สวาย : นั้นดิ!
วัยรุ่น : ช่วยพวกเขากัน(ไล่กระทืบ 3 โจร)
สมศักดิ์ : จะอยู่ทำไมล่ะ....วิ่งสิครับ
A : กลุ่มวัยรุ่นไล่จับ 3 โจร
แก้ว : พวกโจรหนีไปหมดแล้วค่ะ
สวาย : ไม่น่าเลยเรา
แก้ว : อะไรหรอค่ะ
สวาย : ป่าวครับ ไปดีกว่าครับ
แก้ว : ค่ะ ไปกันค่ะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เดี๋ยวพี่จะพาแฟนพี่มาเดินที่นี่จากนั้นน้อง 3 คนก็แสดงตัวแล้วปล้นส่วนพี่จะตัวเป็นฮีโร่ปกป้องเธอทำตามบทละครเลยพี่เขียนบทไว้ในนี้แล้ว (พร้อมกับเคาะกระเป๋า) วิภู: ฮึ๋ย ๆ เหมือนละครหลังข่าวป่ะ สวาย: ดูตามบทเลย เดชา: อ่านตามบทเลย สวาย: เดี๋ยวฟังพี่ส่งสัญญาณให้แล้วเข้ามาเลย สมศักดิ์: แล้วอีกครึ่งพี่ค่อยจ่ายผม สวาย: ถูกต้อง เดชา: ขอดูบทหน่อย ขอดูบทหน่อย สวาย: บทอยู่ในกระเป๋านี้แล้ว... นาทีเราเจอกัน 20 ... อย่าให้พลาดนะแล้วซ้อมบทกันด้วยนะพร้อมกันเดินออกไป A: หันกลับมาแล้วพูดว่าสวาย: เฮ้ยน้อง ๆ ขอพี่สัก 50 ไม่มีค่ารถ A: เดชายื่นเงินให้แล้วสวายก็เดินออกไป วิภู: เฮ้อมันจะมีเงินจ้างต่อไหมว่ะ A: ภาพตัดมาหลังจากผ่านไป 20 นาที วิภู: หยุดนี่คือการปล้น!!เดชา: เขาบอกให้เสียงสูงกว่านี้หน่อย...วิภู: หยุดนี่คือการปล้น (ทำเสียงสูง) เดชา: ต่ำกว่านี้นิดนึง วิภู: หยุดนี่คือการปล้นโว้ย A: ตัดภาพไปที่สวายกำลังเดินมา...สวาย: ผมว่าร้านเค้กร้านเนี้ยอร่อยมากเลยเพื่อนพี่มันบอกแก้ว: แล้วพี่พาแก้วมาแถวนี้ทำไม สวาย: มันน่ากินมากที่ตรงนี้นี่สำหรับแก้วเลย A: เสียงวิภูพูดแทรกขึ้นมาว่า วิภู: เริ่มเลยนะเริ่มเลยนะเริ่มเลยนะเริ่มเลยนะครับพี่ วิภู: 5 4 3 2 หยุด!! มาให้ปล้นซ่ะดี ๆA: เสียงสวายร้องเฮ้ย!! A: เดชาพูดแทรกขึ้นมา เดชา: คัต!! นี่คือการปล้น (พร้อมกับไปกระซิบข้าง ๆ หูวิถชภู) หยุดA: สวายหันไปบอกกับแก้วว่าสวาย: สงสัยเราจะโดนปล้นวิภู: เฮ้ย!! หยุดนี่คือตามหลักปล้น A: สวายล้วงกระดาษออกมาจากในกระเป๋าแล้วอ่านบทสวาย: แกจะทำอะไรผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เพราะผู้หญิงคนนี้คือผู้หญิงที่ฉันรักมากA: เดชาอ่านบท เดชา: เฮ้ยไอ้ผู้ชายคนนี้ท่าทางรักแฟนมากเลยนะ สวาย: นี่แกพูดอะไรไม่ได้ยินเลยดัง ๆ หน่อยดิ๊ เดชา: แกท่าทางจะรักแฟนคนนี้มากนะสุภาพบุรุษเหลือเกินนะแกเนี่ยสวาย: ใช่นะสิเพราะว่าเขาคือคนที่ฉันรักมากกว่าชีวิตของฉันเองเสียอีกเสียอีกวิภู: ไม่ต้องพูดมากแล้วส่งกระปุกมา...เดชา: คัตส่งกระเป๋า (กระซิบที่ข้างหู) วิภู: เอาใหม่ ๆ 5432 เฮ้ย!! ส่งกระเป๋ามาเดี๋ยวนี้ A: แก้วทำท่าส่งกระเป๋าให้สวายเอามือกันไว้แล้วพูดว่า สวาย: ไม่เอาฉันไม่มีทางให้พวกแกหรอก วิภู: ทำไม สวาย: ถ้าแกอยากได้นะ A: แก้วพูดแทรกขึ้นมา แก้ว: ไม่ต้องปกป้องแก้วขนาดนี้ก็ได้ค่ะสวาย: ไม่เป็นไรแก้วไม่เป็นไร แก้ว: อย่าเอาชีวิตไปเสี่ยงเลยนะ เดชา: พี่ลืมพูดข้ามศพผมไปก่อน A: สวายสบัดผมแล้วหันไปพูดกับแก้ว สวาย: พี่ไม่เคยรักใครข้างศพพี่ไปก่อน 3 โจรพูดพร้อมกัน: เฮ้ยมาพูดทางนี้ สวาย: แก้วแก้วเป็นคนแรกและจะเป็นคนสุดท้ายพี่รักแก้ว A: สวายสบัดผมกลับไปและพูดกับโจร สวาย: เฮ้ย!! ฉันพร้อมจะตายแล้วแต่ก่อนตายฉันขอบอกอะไรกับแฟนฉันก่อน เดชาอ่านบท: ฉันให้เวลาแก 15 นาที A: สวายหันไปพูดกลับแก้วขณะเดียวกันวิภูยื่นดอกไม้มาให้ สวาย: แก้วแก้วฟังพี่นะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแก้วจะไว้พี่รักแก้ว... A: พร้อมกับยื่นดอกไม้ให้สวายหันไปพูดกับโจรสวาย: ดอกไม้หาย เดชา: โง่จริง ๆA: วิภูส่งดอกไม้มาให้ใหม่ สวาย: แก้วแก้วฟังพี่นะนี่คือสิ่งแทนใจพี่ (พร้อมกับยื่นดอกไม้ให้) A: แก้วยิ้มและตอบว่า แก้ว: ขอบคุณนะค่ะ สวาย: ไม่เป็นไรจ๊ะ แก้ว: สวยจังเลย สวาย: คงสวยเหมือนแก้วแหละ A: สวายหันมาพูดกับโจร สวาย: เฮ้ย!! ฉันไม่ยอมแกดีกว่าฉันจะรักษาชีวิตเพื่ออยู่กับผู้หญิงที่ฉันรัก (แกล้งพูดผิด)สามโจรแอบขำและหันมากระซิบวิภู: ฉันจะรักษาชีวิตเพื่อผู้หญิงที่ฉันรัก สวาย: ฉันจะรักษาชีวิตเพื่อผู้หญิงที่ฉันรัก สวาย: แก 3 คนคงจะไม่รู้จักฉันสินะรู้ไหมฉันเปนใคร สามโจรพูดพร้อมกัน: พี่สวาย!!A: แก้วทำท่าตกใจสวายขยับไปกระซิบ 2 โจร แก้ว: เขารู้จักชื่อพี่ด้วยหรอค่ะสวาย: มัน ๆ มันพูดผิด เดชา: เฮ้ย!! ไอ้ชีวิตปลาสวายจะมาตายตรงมุมตึกซ่ะแล้ว วิภู: เฮ้ย!! ถ้ายังงี้ก็สวยดิพร้อมกับหยิบมีดขึ้นมา ทั้งสามต่อสู้กัน แก้ว: วาวเก่งจังเลยค่ะเจ็บไหมค่ะพี่สวายเก่งจังเลย A: สวายแบมือและหันไปกระซิบกับโจรสวาย: เดชา ๆ เข้ามา ๆ A: เดชาเข้ามากอดสวาย แก้ว: ระวังนะค่ะ A: สวายเตะจระเข้ฝาดหางใส่เดชาทั้งสองต่อสู้กัน แก้ว: เก่งที่สุดเลยเก่งมากเลยA: วิภูต่อยสวายกระเด็นจะไปซบแก้ว วิภู: เฮ้ย ๆ ทางนี้ A: วิภูตบสวายสวายกระเด็นไปซบแก้ว สวายร้อง: แก้วพร้อมกับกระเด็นไปซบ A: วิภูดึงสวายออกมาตบ สวายร้อง: แก้วพร้อมกับกระเด็นไปซบ A: วิภูดึงสวายออกมาใหม่และตบ สวายร้อง: แก้วพร้อมกับกระเด็นไปซบ A: วิภูดึงสวายออกมาใหม่ สวาย: โว๊ยย A: แล้วหันไปให้เดชาต่อยบ้างเดชาต่อยสวายกระเด็นไปซบแก้ว แก้ว: เจ็บไหมค่ะ สวาย: จำเอาไว้นะถ้าพี่ตายพี่จะตายที่ตักแก้วคนเดียวA: สวายหยิบบทขึ้นมาอ่านแล้วเอนตัวไปซุขซิบกับโจรสวาย: ไม่มีทางแล้วจัดการต่อยวิถู แก้ว: เก่งจังเลยระวังนะค่ะA: สวายหันไปผยักหน้าให้เดชาเดชาเดินเข้ามากอดสวายดันเดชาออกไปเดชาต่อยท้องสวาย สวายกระเด็นไปหาแก้ว เดชา: แกตายแน่ A: สวายจัดการเตะเดชากระเด็นไปเดชาและวิถูหยิบบทขึ้นมาอ่าน สวาย: เร็วเราต้องทำต่อเนื่อง เดชา: ลูกผู้ชายอย่างพี่หาไม่ได้อีกแล้ววิภู: พ่อยอดชายสุดโรแมนติก สวาย: ฉันจะปล่อยพวกแกไปแต่ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปห้ามแกมายุ่งเกี่ยวแถวนี้อีก เดชา: ได้ครับพี่ A: สวายเดินประคองแก้วออกไปและหยุดพูดกับ 3 โจร สวาย: แกรู้ยังว่าฉันเป็นใคร 3 โจร: พี่สวาย 5555แก้ว: ช่วยด้วยคะช่วยด้วยวัยรุ่น: เฮ้ย ตรงนั้นมีโจรปล้นกัน(พร้อมวิ่งมาหาเสียงที่เรียกช่วยด้วย)สมศักดิ์: ในบทมันไม่มีแบบนี้น่ะสวาย: นั้นดิวัยรุ่น: ช่วยพวกเขากัน (ไล่กระทืบ 3 โจร)สมศักดิ์: จะอยู่ทำไมล่ะ...วิ่งสิครับA: กลุ่มวัยรุ่นไล่จับ 3 โจร แก้ว: พวกโจรหนีไปหมดแล้วค่ะ สวาย: ไม่น่าเลยเรา แก้ว: อะไรหรอค่ะสวาย: ป่าวครับไปดีกว่าครับแก้ว: ค่ะไปกันค่ะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เดี๋ยวพี่จะพาแฟนพี่มาเดินที่นี่จากนั้นน้อง 3 คนก็แสดงตัวแล้วปล้นส่วนพี่จะตัวเป็นฮีโร่ปกป้องเธอทำตามบทละครเลยพี่เขียนบทไว้ในนี้แล้ว ( พร้อมกับเคาะกระเป๋า )
วิภู : ฮึ๋ยๆเหมือนละครหลังข่าวป่ะ ?
สวาย :ดูตามบทเลย
เดชา : อ่านตามบทเลย ?

สวาย : เดี๋ยวฟังพี่ส่งสัญญาณให้แล้วเข้ามาเลยสมศักดิ์ : แล้วอีกครึ่งพี่ค่อยจ่ายผม
สวาย : ใส
เดชา : ขอดูบทหน่อย ? ขอดูบทหน่อย ?
สวาย : บทอยู่ในกระเป๋านี้แล้ว . . . . . . .20 นาทีเราเจอกัน . . . . . . . อย่าให้พลาดนะแล้วซ้อมบทกันด้วยนะพร้อมกันเดินออกไป
: หันกลับมาแล้วพูดว่า
สวาย : เฮ้ยน้องๆขอพี่สัก 50 ไม่มีค่ารถ
: เดชายื่นเงินให้แล้วสวายก็เดินออกไป
วิภู : เฮ้อมันจะมีเงินจ้างต่อไหมว่ะ ?
a : ภาพตัดมาหลังจากผ่านไป 20 นาที
วิภู : หยุดนี่คือการปล้น ! ! . . . . . . .

เดชา : เขาบอกให้เสียงสูงกว่านี้หน่อยวิภู : หยุดนี่คือการปล้น ( ทำเสียงสูง )
เดชา : ต่ำกว่านี้นิดนึง
วิภู : หยุดนี่คือการปล้นโว้ย
:ตัดภาพไปที่สวายกำลังเดินมา . .
สวาย : ผมว่าร้านเค้กร้านเนี้ยอร่อยมากเลยเพื่อนพี่มันบอก
แก้ว : แล้วพี่พาแก้วมาแถวนี้ทำไม
สวาย : มันน่ากินมากที่ตรงนี้นี่สำหรับแก้วเลย
: เสียงวิภูพูดแทรกขึ้นมาว่า
วิภู :เริ่มเลยนะเริ่มเลยนะเริ่มเลยนะเริ่มเลยนะครับพี่
วิภู : 5 4 3 2 หยุด ! ! มาให้ปล้นซ่ะดีๆ
: เสียงสวายร้องเฮ้ย ! !
: เดชาพูดแทรกขึ้นมา
เดชา : คัต ! ! ! ! ! ( พร้อมกับไปกระซิบข้างๆหูวิถชภู ) หยุดนี่คือการปล้น !
a :สวายหันไปบอกกับแก้วว่า
สวาย : สงสัยเราจะโดนปล้น
วิภู : เฮ้ย ! ! หยุดนี่ความการปล้น
: สวายล้วงกระดาษออกมาจากในกระเป๋าแล้วอ่านบท
สวาย : แกจะทำอะไรผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เพราะผู้หญิงคนนี้คือผู้หญิงที่ฉันรักมาก
:เดชาอ่านบท
เดชา : เฮ้ยไอ้ผู้ชายคนนี้ท่าทางรักแฟนมากเลยนะ
สวาย : นี่แกพูดอะไรไม่ได้ยินเลยดังๆหน่อยดิ๊
เดชา : แกท่าทางจะรักแฟนคนนี้มากนะสุภาพบุรุษเหลือเกินนะแกเนี่ย
สวาย :ใช่นะสิเพราะว่าเขาคือคนที่ฉันรักมากกว่าชีวิตของฉันเองเสียอีกเสียอีก
วิภู : ไม่ต้องพูดมากแล้วส่งกระปุกมา . .
เดชา : คัตส่งกระเป๋า ( กระซิบที่ข้างหู )
วิภู : เอาใหม่ๆ 5432 เฮ้ย ! ! ส่งกระเป๋ามาเดี๋ยวนี้
:แก้วทำท่าส่งกระเป๋าให้สวายเอามือกันไว้แล้วพูดว่า
สวาย : ไม่เอาฉันไม่มีทางให้พวกแกหรอก
วิภู : ทำไม
สวาย : ถ้าแกอยากได้นะ
: :

แก้วแก้วพูดแทรกขึ้นมาไม่ต้องปกป้องแก้วขนาดนี้ก็ได้ค่ะสวาย :อย่ากังวลไปเลยแก้วอย่ากังวลไปเลย

แก้ว : อย่าเอาชีวิตไปเสี่ยงเลยนะเดชา : พี่ลืมพูดข้ามศพผมไปก่อน
: สวายสบัดผมแล้วหันไปพูดกับแก้ว
สวาย : พี่ไม่เคยรักใครข้างศพพี่ไปก่อน
3 โจรพูดพร้อมกัน : เฮ้ยมาพูดทางนี้
สวาย :แก้วแก้วเป็นคนแรกและจะเป็นคนสุดท้ายพี่รักแก้ว
: สวายสบัดผมกลับไปและพูดกับโจร
สวาย : เฮ้ย ! ! ฉันพร้อมจะตายแล้วแต่ก่อนตายฉันขอบอกอะไรกับแฟนฉันก่อน
เดชาอ่านบท : ฉันให้เวลาแก 15 นาที
: