''[F/n]!'' You heard Yukimura's voi

''[F/n]!'' You heard Yukimura's voice in the distance, calling your name.

''[F/n]!'' Yukimura kept calling your name and the sound of his voice came closer. You wanted to move, because if he found you, he wouldn't leave you until you would go ice-skating with him. But just as you wanted to get off the bench, Yukimura appeared in front of you. He grabbed your wrists, to make sure you couldn't run from him again.

''[F/n], are you crying?'' Yukimura suddenly looked very concerned. He released one of your wrists to wipe away your tears with his thumb.

''What's the matter?'' Yukimura asked you, staring deep into your eyes.

''I can't'' you managed to whisper as you diverted your eyes from his.

''It's okay you can tell me.'' Yukimura tried to encourage you, it seemed like he really had no idea what you were talking about.

''I can't go ice-skating with you Hyouga-kun, I just can't.''

''Is it because you're afraid?''

Your eyes widened at this, Yukimura knew about your fear, he must've known it along. There was only question that still remained unanswered despite this discovery.

''If you knew it all along Hyouga-kun, why did you bring me to the lake and why do you want to go ice-skating?''

''[F/n], look at me'' as Yukimura said this, he tilted your chin with his free hand, so he could look you in the eye. ''I know you're afraid, but you loved ice-skating didn't you?''

You hesitantly answered, no idea what Yukimura was going at. ''I… did''

''If you love it, then you can't just stop doing it because you're afraid. If you really love it, you have to face your fear and overcome it. ''

You gulped, you knew Yukimura was right, but you just didn't have the guts to face your fear.

''Even with you saying that Hyouga-kun, I don't think I'll be able to do it.''

A blizzard started blaze in Yukimura's eyes[A/n: fire didn't seem really appropriate, so, I have no idea if a blizzard can blaze though] at hearing this.

''But you don't have to do it alone [F/n], all I'm asking of you is to trust me, I'll make sure nothing happens to you.''

As Yukimura said this you realized you've been lying to yourself all along, you do have the guts to face your fear, you just don't want to have to do it alone.

''Do you promise that Hyouga-kun? Do you promise that you will save me if anything happens?''

''I will protect you [F/n], with my own life if I have to, so please trust me, I want to help you.'' Yukimura's eyes were bluer than ever as he said this to you.

''Okay, I trust you.''

Thanks to your conversation, and the way Yukimura held you, your faces were now so close to each other, that your lips were only inches away, the slightest move forward would cause your lips to touch. And as much as you craved those lips and wanted to touch them, you backed away, you moved your body away from Yukimura and your face flushed a bright red. You turned around to try to hide it.

''Shall we go then?'' You said, desperately trying to get out of the awkward situation you were just in.

''Y-yeah''

Yukimura and you walked back to the lake, where Yukimura's backpack still lay with the skates next to it, he must've dropped everything when he hurried after you. There was one pair of blue ice-skates and one pair of purple ones.

''I'm guessing the purple ones are for me?'' you said.

''Y-yeah, you once said that purple was your favorite color right?'' Yukimura blushed a little as he said this. You couldn't but feel flattered that Yukimura actually bothered to get purple ice-skates for you.

You put the ice-skates on while Yukimura did the same with the blue ones.

As soon as you were finished, Yukimura took your hand and dragged you onto the ice. Soon you found yourself ice-skating again, as if you've been doing it all these years without a break. It was just like riding a bike, you wouldn't easily forget how to do it.

The warmth of Yukimura's hand velt very reassuring, you started to feel less and less anxious. When you felt like you could skate on your own again, you asked Yukimura to let go of your hand.

''Hyouga-kun, you can let go now, I think I'll be fine on my own now.''

''Are you sure?''

You nodded and Yukimura let go of your hand and you started to skate backwards, just like you always used to do. You were in your element pretty soon again as if your fear had never been there. And you realized that your fear had been very irrational, what happened to you was a chance of one in a thousand times, there was no reason to be afraid.

Knowing this in your heart, you could skate to your heart's content. A smile spread across your face as you prepared yourself to perform an Axel.

After landing again, you glanced at Yukimura, his mouth hung open from surprise.

''You are amazing!'' He said.

''Thanks,'' you said, ''want to see what else I can do?''

''Of course!''

And so you spend a great deal of time ice-skating with Yukimura, showing him your skills, showing him how to do some tricks and performing them together. You had a lot of fun, the kind of fun you haven't had in years.

Eventually the two of you stopped ice-skating and you plopped down on the snow and you took off the skates and put your shoes back on.

''Your smile is really pretty, you know?'' Yukimura suddenly said, causing you to give him a weird look.

''What do you mean by that?'' You asked.

''Well, it's just that'' Yukimura suddenly turned bright red, ''your smile right now is different from your usual smile, you seem so much happier now.''

''Oh'' was all you managed to get out, surprised by Yukimura's answer.

''I wish I could contribute to your happiness.'' Yukimura whispered this. You weren't sure if you were supposed to hear it or not, but you did.

''You do contribute to my happiness Hyouga. If it weren't for you, I wouldn't even be here today and I'm also very grateful you helped me overcome my fear.''

''…not enough…'' this were the only words you could hear from Yukimura's whisper.

You cocked your head to the side, curious about what he had said.

''What was it that you said?'' You asked Yukimura.

''E-eh nothing important, never mind.''

''But I want to know.'' While saying this, you came closer to Yukimura until your faces were only inches apart, you stared deep into his teal eyes. Yukimura seemed uneasy under your staring and decided to fess up.

''I said: Just contributing to your happiness is not enough for me.''

''What do you mean by that Hyouga-kun?''

''I mean I don't want to contribute to your happiness, I want to be your happiness, I want to be the one that makes you happy.''

Yukimura didn't give you any time to process this, because he crashed his lips on yours, but then he immediately withdrew them and increased the distance between your faces.

''I'm sorry… I broke our promise.''

You remembered your and Yukimura's childhood promise.

''From now on we are and will always be best friends.'' You could hear Yukimura's voice clearly saying this in your head.

You had broken the promise too, because your friendship with Yukimura wasn't enough to satisfy you, you wanted to be more than a friend to him. You loved him, in a different way than you would love a best friend, so you too had broken the promise.

''Then I'm sorry too'' you said, ''because I broke the promise as well. Hyouga, I love you!''

Yukimura looked up, definitely surprised by your sudden confession, and you eyes met. You were really glad you finally decided to confess your feelings to him. Yukimura moved closer to you once more until his face was inches apart from yours again.

''So it's okay I broke our promise?'' He asked.

''Let's make a new one'' you said instead of answering his question.

''What do you mean?''

But instead of answering Yukimura's question, you bridged the gap between the two of you and kissed him. His lips felt soft and warm as he kissed you back. You enjoyed that what you had been waiting for for so long. But eventually you pulled back, gasping for air.

''I mean that we should make a new promise, one that involves more than friendship.'' You finally said.

''Okay [F/n], let's promise that we'll never leave each other and that we'll stay together forever.''

''It's a promise.''

And to seal your promise, Yukimura kissed you again and you once again tasted the sweet flavor of his lips, knowing that these lips would be yours for all eternity.

''[F/n]!'' You heard Yukimura's voice in the distance, calling your name.

''[F/n]!'' Yukimura kept calling your name and the sound of his voice came closer. You wanted to move, because if he found you, he wouldn't leave you until you would go ice-skating with him. But just as you wanted to get off the bench, Yukimura appeared in front of you. He grabbed your wrists, to make sure you couldn't run from him again.

''[F/n], are you crying?'' Yukimura suddenly looked very concerned. He released one of your wrists to wipe away your tears with his thumb.

''What's the matter?'' Yukimura asked you, staring deep into your eyes.

''I can't'' you managed to whisper as you diverted your eyes from his.

''It's okay you can tell me.'' Yukimura tried to encourage you, it seemed like he really had no idea what you were talking about.

''I can't go ice-skating with you Hyouga-kun, I just can't.''

''Is it because you're afraid?''

Your eyes widened at this, Yukimura knew about your fear, he must've known it along. There was only question that still remained unanswered despite this discovery.

''If you knew it all along Hyouga-kun, why did you bring me to the lake and why do you want to go ice-skating?''

''[F/n], look at me'' as Yukimura said this, he tilted your chin with his free hand, so he could look you in the eye. ''I know you're afraid, but you loved ice-skating didn't you?''

You hesitantly answered, no idea what Yukimura was going at. ''I… did''

''If you love it, then you can't just stop doing it because you're afraid. If you really love it, you have to face your fear and overcome it. ''

You gulped, you knew Yukimura was right, but you just didn't have the guts to face your fear.

''Even with you saying that Hyouga-kun, I don't think I'll be able to do it.''

A blizzard started blaze in Yukimura's eyes[A/n: fire didn't seem really appropriate, so, I have no idea if a blizzard can blaze though] at hearing this.

''But you don't have to do it alone [F/n], all I'm asking of you is to trust me, I'll make sure nothing happens to you.''

As Yukimura said this you realized you've been lying to yourself all along, you do have the guts to face your fear, you just don't want to have to do it alone.

''Do you promise that Hyouga-kun? Do you promise that you will save me if anything happens?''

''I will protect you [F/n], with my own life if I have to, so please trust me, I want to help you.'' Yukimura's eyes were bluer than ever as he said this to you.

''Okay, I trust you.''

Thanks to your conversation, and the way Yukimura held you, your faces were now so close to each other, that your lips were only inches away, the slightest move forward would cause your lips to touch. And as much as you craved those lips and wanted to touch them, you backed away, you moved your body away from Yukimura and your face flushed a bright red. You turned around to try to hide it.

''Shall we go then?'' You said, desperately trying to get out of the awkward situation you were just in.

''Y-yeah''

Yukimura and you walked back to the lake, where Yukimura's backpack still lay with the skates next to it, he must've dropped everything when he hurried after you. There was one pair of blue ice-skates and one pair of purple ones.

''I'm guessing the purple ones are for me?'' you said.

''Y-yeah, you once said that purple was your favorite color right?'' Yukimura blushed a little as he said this. You couldn't but feel flattered that Yukimura actually bothered to get purple ice-skates for you.

You put the ice-skates on while Yukimura did the same with the blue ones.

As soon as you were finished, Yukimura took your hand and dragged you onto the ice. Soon you found yourself ice-skating again, as if you've been doing it all these years without a break. It was just like riding a bike, you wouldn't easily forget how to do it.

The warmth of Yukimura's hand velt very reassuring, you started to feel less and less anxious. When you felt like you could skate on your own again, you asked Yukimura to let go of your hand.

''Hyouga-kun, you can let go now, I think I'll be fine on my own now.''

''Are you sure?''

You nodded and Yukimura let go of your hand and you started to skate backwards, just like you always used to do. You were in your element pretty soon again as if your fear had never been there. And you realized that your fear had been very irrational, what happened to you was a chance of one in a thousand times, there was no reason to be afraid.

Knowing this in your heart, you could skate to your heart's content. A smile spread across your face as you prepared yourself to perform an Axel.

After landing again, you glanced at Yukimura, his mouth hung open from surprise.

''You are amazing!'' He said.

''Thanks,'' you said, ''want to see what else I can do?''

''Of course!''

And so you spend a great deal of time ice-skating with Yukimura, showing him your skills, showing him how to do some tricks and performing them together. You had a lot of fun, the kind of fun you haven't had in years.

Eventually the two of you stopped ice-skating and you plopped down on the snow and you took off the skates and put your shoes back on.

''Your smile is really pretty, you know?'' Yukimura suddenly said, causing you to give him a weird look.

''What do you mean by that?'' You asked.

''Well, it's just that'' Yukimura suddenly turned bright red, ''your smile right now is different from your usual smile, you seem so much happier now.''

''Oh'' was all you managed to get out, surprised by Yukimura's answer.

''I wish I could contribute to your happiness.'' Yukimura whispered this. You weren't sure if you were supposed to hear it or not, but you did.

''You do contribute to my happiness Hyouga. If it weren't for you, I wouldn't even be here today and I'm also very grateful you helped me overcome my fear.''

''…not enough…'' this were the only words you could hear from Yukimura's whisper.

You cocked your head to the side, curious about what he had said.

''What was it that you said?'' You asked Yukimura.

''E-eh nothing important, never mind.''

''But I want to know.'' While saying this, you came closer to Yukimura until your faces were only inches apart, you stared deep into his teal eyes. Yukimura seemed uneasy under your staring and decided to fess up.

''I said: Just contributing to your happiness is not enough for me.''

''What do you mean by that Hyouga-kun?''

''I mean I don't want to contribute to your happiness, I want to be your happiness, I want to be the one that makes you happy.''

Yukimura didn't give you any time to process this, because he crashed his lips on yours, but then he immediately withdrew them and increased the distance between your faces.

''I'm sorry… I broke our promise.''

You remembered your and Yukimura's childhood promise.

''From now on we are and will always be best friends.'' You could hear Yukimura's voice clearly saying this in your head.

You had broken the promise too, because your friendship with Yukimura wasn't enough to satisfy you, you wanted to be more than a friend to him. You loved him, in a different way than you would love a best friend, so you too had broken the promise.

''Then I'm sorry too'' you said, ''because I broke the promise as well. Hyouga, I love you!''

Yukimura looked up, definitely surprised by your sudden confession, and you eyes met. You were really glad you finally decided to confess your feelings to him. Yukimura moved closer to you once more until his face was inches apart from yours again.

''So it's okay I broke our promise?'' He asked.

''Let's make a new one'' you said instead of answering his question.

''What do you mean?''

But instead of answering Yukimura's question, you bridged the gap between the two of you and kissed him. His lips felt soft and warm as he kissed you back. You enjoyed that what you had been waiting for for so long. But eventually you pulled back, gasping for air.

''I mean that we should make a new promise, one that involves more than friendship.'' You finally said.

''Okay [F/n], let's promise that we'll never leave each other and that we'll stay together forever.''

''It's a promise.''

And to seal your promise, Yukimura kissed you again and you once again tasted the sweet flavor of his lips, knowing that these lips would be yours for all eternity.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

''[F/n]!'' คุณได้ยินเสียงของยูคิมูระ ระยะเรียกชื่อของคุณ''[F/n]!'' ยูคิมูระเก็บไว้เรียกชื่อของคุณ และเสียงเสียงของเขามาใกล้ชิด คุณต้องการย้าย เพราะถ้าคุณพบเขา เขาจะไม่ทิ้งคุณจนกว่าคุณจะไป ice-skating กับเขา แต่ เหมือนคุณอยากไปม้า ยูคิมูระปรากฏหน้าของคุณ เขาคว้าเบา ๆ ให้แน่ใจว่าคุณไม่สามารถเรียกใช้จากเขาอีกนิ้ว [F/n], คุณร้องไห้' ยูคิมูระก็มองมาก เขาออกเบา ๆ เพื่อเช็ดน้ำตา ด้วยนิ้วหัวแม่มือของคุณอย่างใดอย่างหนึ่ง"เป็นอะไร" ยูคิมูระถามคุณ จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของคุณ''ฉันไม่ '' ได้กระซิบกับคุณเบี่ยงเบนสายตาจากเขาได้''ก็ไม่เป็นไรคุณสามารถบอกฉัน '' พยายามกระตุ้นให้คุณยูคิมูระ เหมือนว่าเขามีความคิดอะไรที่คุณกำลังพูดถึง''ไม่ไปสเก็ตกับคุณ Hyouga kun ฉันไม่ ''''มันเป็น เพราะคุณกำลังกลัว'ตา widened ที่นี้ ยูคิมูระรู้ว่าเกี่ยวกับความกลัวของคุณ เขาต้องรู้จักมันตาม มีคำถามที่ยังคง อยู่ยังไม่ได้ตอบแม้ มีการค้นพบนี้''ถ้าคุณรู้ว่ามันรับ Hyouga kun ทำไมไม่ได้คุณนำฉันไปยังทะเลสาบ และทำไมคุณต้องไป ice-skating 'นิ้ว [F/n], มองฉัน '' เป็นยูคิมูระพูด เขายืดคางของคุณกับมือฟรี เพื่อให้เขาได้ดูคุณตา ''ฉันรู้ว่า คุณกลัว แต่คุณรักสเก็ตไม่คุณ'คุณ hesitantly ตอบ ไม่คิดว่ายูคิมูระกำลังที่ นิ้ว I. .. ไม่ได้ '''' คุณรัก ถ้าคุณไม่หยุดเพียงเพราะคุณกลัว ถ้าคุณรักมัน คุณจะต้องเผชิญกับความกลัวของคุณ และเอาชนะมัน ''คุณ gulped คุณรู้ว่า ยูคิมูระถูก แต่คุณก็ไม่มีกล้าที่จะเผชิญกับความกลัวของคุณ''กับคุณบอกว่า Hyouga-kun ฉันไม่คิดว่า จะสามารถที่จะทำ ''พายุหิมะที่เริ่มลุกโชนในดวงตาของยูคิมูระ [A / n:ไฟไม่ดูเหมือนเหมาะสมจริง ๆ ดังนั้น ฉันจะไม่คิดถ้าหิมะความสามารถไฟลุกโชนแต่] ที่ได้ยินนี้'' แต่คุณไม่ต้องทำคนเดียว [F/n], ทั้งหมดที่ฉันกำลังถามคุณจะเชื่อฉัน ฉันจะให้แน่ใจว่า ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ ''ขณะนี้คุณรู้คุณได้นอนกับตัวเองตลอดว่า ยูคิมูระ คุณได้กล้าที่จะเผชิญกับความกลัวของคุณ คุณเพียงแค่ต้องการอย่างเดียว'' คุณทำสัญญาที่ Hyouga kun คุณสัญญาว่า คุณจะช่วยฉันถ้าอะไรเกิดขึ้น?'''' ฉันจะปกป้องคุณ [F/n], กับชีวิตของตัวเองได้ ดังนั้น กรุณาเชื่อถือฉัน ฉันต้องการช่วยคุณ " ตาของยูคิมูระได้ bluer กว่าที่เคยเป็นเขาพูดกับคุณ''เอาล่ะ ผมเชื่อคุณ ''สนทนาของคุณ และแบบยูคิมูระจัดคุณ ใบหน้าของคุณได้ทันทีเพื่อให้ใกล้ชิดกัน ที่ริมฝีปากของคุณได้เพียงนิ้ว เพียงน้อยนิดก้าวไปข้างหน้าจะทำให้ริมฝีปากของคุณสัมผัส และเท่าที่คุณ craved ที่ริมฝีปาก และอยากสัมผัสได้ คุณยังเก็บ คุณย้ายร่างกายจากยูคิมูระ และใบหน้าของคุณล้างสีแดงสดใส คุณหันไปรอบ ๆ พยายามที่จะซ่อนมัน''จะไปแล้ว' คุณกล่าว หมดพยายามที่จะได้รับประโยชน์จากสถานการณ์ตกใจอยู่เพียง''ใช่ Y''ยูคิมูระและคุณเดินกลับไปยังทะเลสาบ ที่เป้ของยูคิมูระยังวางกับสเกตอยู่ด้านข้าง เขาต้องได้ทิ้งทุกอย่างเมื่อเขารีบหลังจากที่คุณ มี ice-skates หนึ่งคู่สีน้ำเงิน และสีม่วงคู่หนึ่งคน''ฉันคาดเดาสีม่วงคนมีฉัน ' คุณกล่าว'' ใช่ Y คุณเคยกล่าวไว้ว่าสีม่วงเป็นสีโปรดของคุณขวา?'' ยูคิมูระขวยเขินน้อย ตามเขาพูด คุณไม่ ได้รู้สึกแข้งว่า ยูคิมูระจริง bothered รับสีม่วง ice-skates สำหรับคุณคุณ ice-skates ในขณะที่ยูคิมูระไม่ได้เหมือนกับคนสีน้ำเงินทันทีที่คุณได้เสร็จสิ้น ยูคิมูระเอามือของคุณ และลากคุณลงบนน้ำแข็ง เร็ว ๆ นี้ คุณพบตัวเองสเก็ตอีกครั้ง ถ้าคุณได้ทำเช่นนี้ทุกปีเหล่านี้โดยไม่หยุดพัก ก็เหมือนกับการขี่จักรยาน คุณจะไม่ได้ลืมวิธีการทำมันความอบอุ่นของยูคิมูระมือ velt แข่งขันต่ออายุมาก คุณเริ่มรู้สึกกังวลน้อย เมื่อคุณรู้สึกคุณสามารถเล่นสเก็ตด้วยตนเองอีกครั้ง คุณถามยูคิมูระปล่อยมือ'' Hyouga-kun คุณสามารถปล่อยตอนนี้ ผมคิดว่า จะดีกับตัวเองตอนนี้ ''"คุณแน่ใจหรือไม่ ''คุณพยักหน้ายูคิมูระปล่อยมือของคุณ และเริ่มเล่นสเก็ตย้อนหลัง เช่นคุณใช้เสมอจะทำ คุณได้ในองค์ประกอบของคุณสวยเร็ว ๆ นี้อีกครั้งว่า ความกลัวของคุณไม่ได้มี และคุณรู้ว่า ความกลัวของคุณได้อย่างไม่มีเหตุผล สิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณคือ โอกาสครั้งหนึ่งในพัน มีเหตุผลไม่กลัวKnowing this in your heart, you could skate to your heart's content. A smile spread across your face as you prepared yourself to perform an Axel.After landing again, you glanced at Yukimura, his mouth hung open from surprise.''You are amazing!'' He said.''Thanks,'' you said, ''want to see what else I can do?''''Of course!''And so you spend a great deal of time ice-skating with Yukimura, showing him your skills, showing him how to do some tricks and performing them together. You had a lot of fun, the kind of fun you haven't had in years.Eventually the two of you stopped ice-skating and you plopped down on the snow and you took off the skates and put your shoes back on.''Your smile is really pretty, you know?'' Yukimura suddenly said, causing you to give him a weird look.''What do you mean by that?'' You asked.''Well, it's just that'' Yukimura suddenly turned bright red, ''your smile right now is different from your usual smile, you seem so much happier now.''''Oh'' was all you managed to get out, surprised by Yukimura's answer.''I wish I could contribute to your happiness.'' Yukimura whispered this. You weren't sure if you were supposed to hear it or not, but you did.''You do contribute to my happiness Hyouga. If it weren't for you, I wouldn't even be here today and I'm also very grateful you helped me overcome my fear.''''…not enough…'' this were the only words you could hear from Yukimura's whisper.You cocked your head to the side, curious about what he had said.''What was it that you said?'' You asked Yukimura.''E-eh nothing important, never mind.''''But I want to know.'' While saying this, you came closer to Yukimura until your faces were only inches apart, you stared deep into his teal eyes. Yukimura seemed uneasy under your staring and decided to fess up.''I said: Just contributing to your happiness is not enough for me.''''What do you mean by that Hyouga-kun?''''I mean I don't want to contribute to your happiness, I want to be your happiness, I want to be the one that makes you happy.''Yukimura didn't give you any time to process this, because he crashed his lips on yours, but then he immediately withdrew them and increased the distance between your faces.''I'm sorry… I broke our promise.''You remembered your and Yukimura's childhood promise.''From now on we are and will always be best friends.'' You could hear Yukimura's voice clearly saying this in your head.You had broken the promise too, because your friendship with Yukimura wasn't enough to satisfy you, you wanted to be more than a friend to him. You loved him, in a different way than you would love a best friend, so you too had broken the promise.''Then I'm sorry too'' you said, ''because I broke the promise as well. Hyouga, I love you!''Yukimura looked up, definitely surprised by your sudden confession, and you eyes met. You were really glad you finally decided to confess your feelings to him. Yukimura moved closer to you once more until his face was inches apart from yours again.''So it's okay I broke our promise?'' He asked.''Let's make a new one'' you said instead of answering his question.''What do you mean?''But instead of answering Yukimura's question, you bridged the gap between the two of you and kissed him. His lips felt soft and warm as he kissed you back. You enjoyed that what you had been waiting for for so long. But eventually you pulled back, gasping for air.''I mean that we should make a new promise, one that involves more than friendship.'' You finally said.''Okay [F/n], let's promise that we'll never leave each other and that we'll stay together forever.''''It's a promise.''And to seal your promise, Yukimura kissed you again and you once again tasted the sweet flavor of his lips, knowing that these lips would be yours for all eternity.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

'' [F / n]! '' คุณได้ยินเสียงของ Yukimura ในระยะทางที่เรียกชื่อของคุณ. '' [F / n]! '' Yukimura เก็บไว้เรียกชื่อและเสียงของคุณเสียงของเขาเข้ามาใกล้ คุณต้องการที่จะย้ายเพราะถ้าเขาได้พบคุณเขาจะไม่ปล่อยให้คุณไปจนกว่าคุณจะไปสเก็ตน้ำแข็งกับเขา แต่เพียงเท่าที่คุณต้องการที่จะได้รับออกจากม้านั่ง, Yukimura ปรากฏในหน้าของคุณ เขาคว้าข้อมือของคุณเพื่อให้แน่ใจว่าคุณไม่สามารถเรียกใช้จากเขาอีกครั้ง. '' [F / n] คุณร้องไห้? '' Yukimura กึกมองความกังวลมาก เขาปล่อยหนึ่งในข้อมือของคุณที่จะเช็ดน้ำตาของคุณด้วยนิ้วหัวแม่มือของเขา. '' เป็นอะไรหรือไม่ '' Yukimura ขอให้คุณจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของคุณ. '' ฉันไม่สามารถ '' คุณมีการจัดการที่จะกระซิบที่คุณเบี่ยงเบนสายตาของคุณ จากเขา. '' มันโอเคที่คุณสามารถบอกฉัน. '' Yukimura พยายามที่จะแนะนำให้คุณมันดูเหมือนเขาจริงๆมีความคิดสิ่งที่คุณกำลังพูดคุยเกี่ยวกับไม่มี. '' ฉันไม่สามารถไปสเก็ตน้ำแข็งกับคุณ Hyouga คุง ฉันเพียงแค่ไม่สามารถ. '' '' มันเป็นเพราะคุณกลัว? '' ดวงตาของคุณที่กว้างขึ้นนี้ Yukimura รู้เกี่ยวกับความกลัวของคุณเขาคงจะรู้จักกันมันไป มีคำถามเดียวที่ยังคงยังไม่ได้ตอบแม้จะมีการค้นพบนี้. '' ถ้าคุณรู้ว่ามันมาตลอด Hyouga คุงทำไมคุณนำฉันไปที่ทะเลสาบและทำไมคุณต้องการที่จะไปสเก็ตน้ำแข็ง? '' '' [F / n] มองมาที่ฉัน '' เป็น Yukimura กล่าวนี้เขาเอียงคางของคุณด้วยมือข้างที่ว่างของเขาเพื่อที่เขาจะมองคุณในสายตา '' ฉันรู้ว่าคุณกำลังกลัว แต่คุณรักสเก็ตน้ำแข็งไม่ได้ใช่ไหม? '' คุณลังเลตอบว่าคิดว่า Yukimura ไม่ได้ไปที่ '' ฉันไม่ได้ ... '' '' ถ้าคุณรักมันแล้วคุณก็ไม่สามารถหยุดการทำมันเพราะคุณกลัว ถ้าคุณรักมันคุณจะต้องเผชิญกับความกลัวของคุณและเอาชนะมัน '' คุณกลืนน้ำลายคุณรู้ Yukimura ถูกต้อง แต่คุณก็ไม่ได้มีความกล้าที่จะเผชิญกับความกลัวของคุณ. '' ถึงแม้จะมีคุณบอกว่า Hyouga คุงฉันไม่คิดว่าฉันจะสามารถที่จะทำมัน '' พายุหิมะเริ่มลุกโชนในสายตาของ Yukimura [A / n: ไฟไม่ได้ดูเหมือนที่เหมาะสมจริงๆดังนั้นผมมีความคิดว่าถ้าพายุหิมะสามารถลุกโชนแม้ว่า] ที่ได้ยินเรื่องนี้. '' แต่คุณไม่ต้องทำมัน เพียงอย่างเดียว [F / n] ทั้งหมดที่ฉันขอของคุณคือการเชื่อฉันฉันจะทำให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ. '' ในฐานะที่เป็น Yukimura กล่าวนี้คุณตระหนักว่าคุณได้รับการโกหกตัวเองมาตลอดคุณจะต้อง กล้าที่จะเผชิญกับความกลัวของคุณคุณก็ไม่ต้องการให้มีการทำมันคนเดียว. '' คุณสัญญาว่า Hyouga คุง? คุณสัญญาว่าคุณจะช่วยฉันถ้ามีอะไรเกิดขึ้น? '' '' ผมจะปกป้องคุณ [F / n] กับชีวิตของตัวเองถ้าฉันต้องดังนั้นโปรดเชื่อฉันฉันต้องการที่จะช่วยให้คุณ. '' ตา Yukimura ของ เป็น bluer กว่าที่เคยในขณะที่เขากล่าวว่านี้ให้คุณ. '' เอาล่ะผมเชื่อว่าท่าน. '' ขอบคุณที่การสนทนาของคุณและวิธีการ Yukimura ที่จัดขึ้นคุณใบหน้าของคุณตอนนี้เพื่อให้ใกล้เคียงกับแต่ละอื่น ๆ ที่ริมฝีปากของคุณเป็นนิ้วห่างออกไปเพียง ที่ย้ายไปข้างหน้าเพียงเล็กน้อยจะทำให้ริมฝีปากของคุณไปสัมผัส และเท่าที่คุณปรารถนาริมฝีปากเหล่านั้นและอยากจะสัมผัสพวกเขาได้รับการสนับสนุนที่คุณไปคุณย้ายร่างกายของคุณออกไปจาก Yukimura และใบหน้าของคุณแดงสีแดงสด คุณหันไปรอบ ๆ เพื่อพยายามที่จะซ่อนมัน. '' เราจะไปแล้ว '' คุณกล่าวว่าพยายามอย่างยิ่งที่จะได้รับออกจากสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจที่คุณได้เพียงแค่ใน. '' Y-ใช่ '' Yukimura และคุณเดินกลับไปที่ทะเลสาบ ที่กระเป๋าเป้สะพายหลัง Yukimura ยังคงนอนกับรองเท้าสเก็ตที่อยู่ถัดจากนั้นเขาคงจะปรับตัวลดลงทุกอย่างเมื่อเขารีบหลังจากที่คุณ มีหนึ่งคู่ของรองเท้าสเก็ตน้ำแข็งสีฟ้าและหนึ่งคู่ของคนที่สีม่วง. '' ฉันคาดเดาคนสีม่วงสำหรับฉันหรือไม่ '' คุณกล่าวว่า. '' Y-ใช่คุณเคยบอกว่าสีม่วงเป็นสีที่ชื่นชอบของคุณได้ ? '' Yukimura เขินเล็ก ๆ น้อย ๆ ในขณะที่เขากล่าวว่า คุณอาจจะไม่ได้ แต่รู้สึกภูมิใจที่ Yukimura ใส่ใจจริงที่จะได้รับรองเท้าสเก็ตน้ำแข็งสีม่วงสำหรับคุณ. คุณใส่รองเท้าสเก็ตน้ำแข็งในขณะที่ Yukimura ก็ทำเช่นเดียวกันกับคนที่สีฟ้า. ทันทีที่คุณเสร็จ Yukimura เอามือและลากของคุณ คุณลงบนน้ำแข็ง เร็ว ๆ นี้คุณพบว่าตัวเองสเก็ตน้ำแข็งอีกครั้งเช่นถ้าคุณได้รับการทำมันทุกปีเหล่านี้โดยไม่หยุดพัก มันก็เหมือนกับการขี่จักรยานคุณจะไม่สามารถลืมวิธีที่จะทำมัน. ความอบอุ่นของ Velt มือของ Yukimura มั่นใจมากคุณเริ่มรู้สึกกังวลน้อยลงและน้อยลง เมื่อคุณรู้สึกเหมือนคุณสามารถเล่นสเก็ตด้วยตัวคุณเองอีกครั้งที่คุณถาม Yukimura จะปล่อยให้ไปของมือของคุณ. '' Hyouga คุงคุณสามารถปล่อยให้ไปตอนนี้ผมคิดว่าผมจะปรับตัวเองในขณะนี้. '' '' คุณแน่ใจหรือไม่? '' คุณพยักหน้าและ Yukimura ปล่อยมือและคุณเริ่มที่จะเล่นสเก็ตหลังของคุณเช่นเดียวกับที่คุณใช้เสมอที่จะทำ คุณอยู่ในองค์ประกอบของคุณสวยเร็ว ๆ นี้อีกครั้งเช่นถ้าความกลัวของคุณไม่เคยมี และคุณรู้ว่าความกลัวของคุณได้รับการไม่มีเหตุผลมากสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณเป็นโอกาสหนึ่งในพันครั้งมีเหตุผลที่จะไม่ต้องกลัว. รู้นี้ในหัวใจของคุณคุณสามารถเล่นสเก็ตไปที่เนื้อหาหัวใจของคุณ รอยยิ้มที่แผ่กระจายไปทั่วใบหน้าของคุณในขณะที่คุณเตรียมไว้ด้วยตัวคุณเองที่จะดำเนินการแอ็กเซิล. หลังจากที่เชื่อมโยงไปถึงอีกครั้งคุณเหลือบมองไปที่ Yukimura ปากของเขาแขวนเปิดให้บริการตั้งแต่แปลกใจ. '' คุณเป็นคนที่น่าทึ่ง! '' เขากล่าวว่า. '' ขอบคุณ '' คุณกล่าวว่า '' อยากจะเห็นอะไรที่ฉันจะทำอย่างไร '' '' แน่นอน! '' และเพื่อให้คุณใช้จ่ายบานเบอะเวลาสเก็ตน้ำแข็งกับ Yukimura เขาได้เห็นทักษะของคุณแสดงให้เขาเห็นวิธีการทำเทคนิคบางอย่างและมีประสิทธิภาพ พวกเขาร่วมกัน คุณมีจำนวนมากสนุกชนิดของความสนุกที่คุณไม่ได้มีในปีที่ผ่าน. ในที่สุดคุณสองคนหยุดการสเก็ตน้ำแข็งและคุณ plopped ลงบนหิมะและคุณถอดรองเท้าสเก็ตและใส่รองเท้าของคุณกลับมา. '' รอยยิ้มของคุณจะสวยจริงๆคุณรู้หรือไม่ '' Yukimura จู่ ๆ ก็บอกว่าทำให้คุณให้เขาดูแปลก. '' คุณหมายถึงอะไรโดยที่? '' คุณถาม. '' ดีก็เพียงแค่ว่า '' Yukimura หัน สีแดงสดใส, '' รอยยิ้มของคุณตอนนี้จะแตกต่างจากรอยยิ้มปกติของคุณคุณดูเหมือนมีความสุขมากในขณะนี้. '' '' โอ้ '' ได้รับสิ่งที่คุณจัดการเพื่อให้ได้ออกมาประหลาดใจโดยคำตอบ Yukimura ของ. '' ฉันอยากจะมีส่วนร่วม เพื่อความสุขของคุณ. '' Yukimura กระซิบนี้ คุณไม่แน่ใจว่าคุณควรที่จะได้ยินมันหรือไม่ แต่ที่คุณทำ. '' คุณไม่นำไปสู่ความสุขของฉัน Hyouga ถ้ามันไม่ได้สำหรับคุณฉันจะไม่ได้อยู่ที่นี่ในวันนี้และฉันยังรู้สึกขอบคุณที่คุณช่วยฉันเอาชนะความกลัวของฉัน. '' '' ... ไม่พอ ... '' ครั้งนี้มีคำพูดเดียวที่คุณสามารถได้ยินเสียงจาก Yukimura ของ กระซิบ. คุณเอียงศีรษะของคุณไปด้านข้างอยากรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เขาได้กล่าวว่า. '' มันคืออะไรที่คุณกล่าวว่า '' คุณถาม Yukimura. '' E-ใช่มั้ยอะไรที่สำคัญไม่เคยคิด. '' '' แต่ฉันต้องการ ที่จะรู้ว่า. '' ในขณะที่คำพูดนี้คุณมาใกล้ชิดกับ Yukimura จนใบหน้าของคุณมีเพียงไม่กี่นิ้วออกจากกันคุณจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเขานกเป็ดน้ำ Yukimura ดูเหมือนไม่สบายใจภายใต้การจ้องมองของคุณและตัดสินใจที่จะ fess ขึ้น. '' ฉันกล่าวว่าเพียงแค่การบริจาคเพื่อความสุขของคุณจะไม่พอสำหรับฉัน. '' '' คุณหมายถึงอะไรโดยที่ Hyouga คุง ''? '' ฉันหมายความว่าฉันไม่ 'ต้องการที่จะนำไปสู่ความสุขของคุณผมต้องการที่จะเป็นความสุขของคุณผมต้องการที่จะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้คุณมีความสุข.' 'Yukimura ไม่ได้ทำให้คุณมีเวลาที่จะดำเนินการใด ๆ เพราะเขาชนริมฝีปากของเขากับคุณ แต่ แล้วทันทีที่เขาถอนตัวพวกเขาและเพิ่มระยะห่างระหว่างใบหน้าของคุณ. '' ฉันขอโทษ ... ฉันยากจนสัญญาของเรา. '' คุณจำสัญญาในวัยเด็กของคุณและ Yukimura ของ. '' จากนี้ไปเราเป็นและจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด. 'คุณสามารถได้ยินเสียง Yukimura อย่างชัดเจนพูดนี้ในหัวของคุณ. คุณได้หักสัญญาเกินไปเพราะมิตรภาพของคุณด้วย Yukimura ไม่เพียงพอที่จะตอบสนองคุณคุณต้องการที่จะเป็นมากกว่าเพื่อนกับเขา คุณรักเขาในทางที่แตกต่างกันกว่าที่คุณจะรักเพื่อนที่ดีที่สุดเพื่อให้คุณมากเกินไปได้หักสัญญา. '' แล้วฉันขอโทษเกินไป '' คุณกล่าวว่า '' เพราะผมยากจนสัญญาได้เป็นอย่างดี Hyouga, ผมรักคุณ! '' Yukimura เงยหน้าขึ้นมองประหลาดใจแน่นอนโดยสารภาพอย่างฉับพลันของคุณและคุณตาได้พบกับ คุณก็ดีใจจริงๆคุณจนตัดสินใจที่จะสารภาพความรู้สึกของคุณกับเขา Yukimura ย้ายใกล้ชิดกับคุณอีกครั้งจนใบหน้าของเขานิ้วออกจากกันจากของคุณอีกครั้ง. '' ดังนั้นจึงเป็นโอเคฉันยากจนสัญญาของเรา? '' เขาถาม. '' ขอให้ใหม่ '' คุณกล่าวว่าแทนการตอบคำถามของเขา. ' 'คุณหมายถึงอะไร?' 'แต่แทนที่จะตอบคำถามYukimura ของคุณเชื่อมช่องว่างระหว่างคุณสองคนและจูบเขา ริมฝีปากของเขารู้สึกนุ่มและอบอุ่นในขณะที่เขาจูบคุณกลับ คุณมีความสุขกับสิ่งที่คุณได้รับการรอคอยมานาน แต่ในที่สุดคุณดึงกลับหอบอากาศ. '' ผมหมายถึงว่าเราควรจะทำสัญญาใหม่หนึ่งที่เกี่ยวข้องกับการมากกว่ามิตรภาพ. '' คุณก็บอกว่า. '' เอาล่ะ [F / n] ขอสัญญาว่าเราจะ ไม่เคยออกจากกันและการที่เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป. '' '' มันเป็นสัญญา. '' และการปิดผนึกสัญญาของคุณ Yukimura จูบคุณอีกครั้งและคุณเคยลิ้มรสอีกครั้งรสหวานของริมฝีปากของเขารู้ว่าริมฝีปากเหล่านี้จะ เป็นของคุณตลอดกาล

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

' ' [ F / N ] ! ' ' คุณได้ยินเสียงของยูกิในระยะทางที่ร้องเรียกชื่อเธอ

' ' [ F / N ] ! ' ' ยูคิมูระยังเรียกชื่อและเสียงของเขามาใกล้ๆ คุณต้องการที่จะย้าย เพราะถ้าเขาเจอคุณ เขาจะไม่ปล่อยให้คุณจนกว่าคุณจะไปเล่นสเก็ตน้ำแข็งกับเขา แต่เหมือนที่คุณต้องการได้รับจากม้านั่ง ยูคิมูระ ปรากฏต่อหน้าคุณ he นีซ wrists your ,เพื่อให้แน่ใจว่า คุณไม่สามารถหนีไปจากเขาอีก

' ' [ F / n ] , นายร้องไห้เหรอ ? ' ' ยูคิมูระถึงดูกังวลมาก คุณมาตรฐานจะ one มื้อ your to wipe away ออนไลน์ your with thumb his . เก็บกวาดเก็บกวาด ''what 's และกังวล ? ' ' ยูคิมูระถาม จ้องลึกเข้าไปในดวงตาของคุณ ''i ไม่ได้

' ' คุณจัดการเพื่อกระซิบคุณเบี่ยงเบนสายตาจากเขา

''it โอเคคุณสามารถบอกฉันสิ ' ' ยูกิพยายามที่จะกระตุ้นให้คุณ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.