1992). The above oscillations usual

1992). The above oscillations usually display narrow excursions in typical adults, both in
the sagittal plane (2°–11°; Thorstensson et al. 1982, Pozzo et al. 1990, Cromwell et al. 2001)
and in the frontal plane (2°–9°; Thorstensson et al. 1982). A detailed study of the trunk
range of motion in young girls with a mean age of 12 years revealed values of 2° and 3.9°
in the sagittal and frontal planes, respectively (Frigo et al. 2003). In spite of the different
angular figures (which can largely be ascribed to different anthropometric landmarks
selected for defining trunk axis), data indicate a great dynamic stability of the trunk, which
appears to be the highest among the axial segments (Cromwell et al. 2001).
Stabilisation of the trunk (which along with head and arms represents a large inertial
load featuring about two thirds of the whole body mass; Winter 1991) is a biomechanical
necessity during the equilibrium challenging conditions inherent to bipedal human gait.
Moreover, a vertically aligned trunk can provide a gravity-based egocentric reference for
locating external targets and effective guidance of locomotor limb movements (see Chapter
3). In typically developing children dynamic control of spine motion is initiated during the
first weeks of independent walking, with relevant improvement within 6–32 weeks, at least
for spontaneous gait on a flat, non-compliant terrain (Ledebt and Bril 2000). The underlying
muscle synergies typically involve both anterior (rectus abdominis; obliquus, externus and
internus abdominis; transversus abdominis) and posterior (multifidus deep and superficial
fascicles, erectores spinae) trunk muscles, which are typically coactivated twice during the
stride cycle in correspondence with the double support phases (Saunders et al. 2005).
Observational, semi-quantitative assessment of sagittal trunk attitude during gait in
children with bilateral spastic CP, who had been examined longitudinally from 1–5 to 6–16
years of age, has shown two main patterns (Yokochi et al. 2001). The most common type,
described in 75% of subjects, is characterised by an erect trunk posture, with possible
enhancement of lumbar lordosis and anteversion of the pelvis; whereas a less common type,
occurring in 25% of children, is a forward-bent-trunk walking, detected particularly in the
earlier phases of autonomous walking. Based on observational kinematics, therefore, sagittal
axial orientation with respect to gravity appears to be relatively maintained in the most
common form of CP with preserved ambulatory function. In typical adult gait, interestingly,
trunk accelerations in the progression plane were found to be attenuated by a cranio–caudal
sequence of activation of paraspinal muscles (possibly controlled in a feed-forward manner)
with consequent smoothing of mechanical effects on the head motion (Prince et al. 1994,
Cappozzo 1981). The above reported evidence of near-normal vertical head excursion in
children with CP during walking (Holt et al. 1999) would suggest that this mechanism is not
consistently impaired. Further investigations however are needed to confirm these results
and to assess the capability of children with CP to counteract external trunk destabilisations
interfering with walking (which will require precise spatio–temporal recruitment of
synergistic axial muscles; e.g. Hirschfeld and Forssberg 1991). Dynamic control of trunk
sway during transitional gait phases (initiation and termination) or directional changes
deserves thorough analysis as well.
As first recognised by Bobath and Bobath (1975), and subsequently outlined by several
authors (see Sutherland 1984, Perry 1992), analysis of gait in children with CP can reveal
relevant abnormalities of trunk motion in the frontal plane, mainly represented by enhanced

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1992) การแกว่งข้างปกติแสดงห้องแคบในผู้ใหญ่ทั่วไป ทั้งในเครื่องบิน sagittal (2° – 11° Thorstensson et al. 1982, Pozzo et al. 1990 ครอมเวลล์ et al. 2001)และในหน้าผากเครื่องบิน (2° – 9° Thorstensson et al. 1982) การศึกษารายละเอียดของลำต้นช่วงของการเคลื่อนไหวในหนุ่มสาวอายุเฉลี่ย 12 ปีเปิดเผยค่า 3.9 องศาและ 2 องศาในเครื่องบินหน้าผาก และหว่างขม่อม ตามลำดับ (Frigo et al. 2003) แม้จะแตกต่างกันตัวเลขแองกูลาร์ (ซึ่งส่วนใหญ่เป็น ascribed anthropometric สถานแตกต่างกันไปเลือกสำหรับการกำหนดแกนลำตัว), ข้อมูลบ่งชี้เสถียรภาพแบบไดนามิกที่ดีของลำต้น ซึ่งดูเหมือนจะ เป็นสูงสุดส่วนแกน (ครอมเวลล์ et al. 2001)Stabilisation ของลำต้น (ซึ่งกับหัวและแขนแสดงแบบใหญ่ inertialโหลดมีประมาณสองในสามของมวลร่างกายทั้งหมด ฤดูหนาว 1991) เป็นการ biomechanicalความจำเป็นในระหว่างสมดุลท้าทายเงื่อนไขโดยธรรมชาติมนุษย์เดิน bipedalนอกจากนี้ ลำที่จัดตำแหน่งแนวตั้งให้ตามแรงโน้มถ่วง egocentric อ้างอิงค้นหาเป้าหมายภายนอกและคำแนะนำที่มีประสิทธิภาพของการเคลื่อนย้ายขา locomotor (ดูบท3) การพัฒนาเด็กที่เริ่มต้นในระหว่างการควบคุมแบบไดนามิกของการเคลื่อนไหวของกระดูกสันหลังปกติสัปดาห์แรกของอิสระเดิน มีการปรับปรุงที่เกี่ยวข้องภายใน 6 – 32 สัปดาห์ น้อยสำหรับเดินอยู่ในภูมิประเทศแบน ไม่สอดคล้องกับ (Ledebt และ Bril 2000) ต้นแบบแยบยลกล้ามเนื้อมักจะเกี่ยวข้องกับทั้งแอนทีเรียร์ (rectus abdominis; obliquus, externus และinternus abdominis transversus abdominis) และหลัง (multifidus ลึก และผิวเผินfascicles, erectores spinae) กล้ามเนื้อลำตัว ซึ่งโดยทั่วไปมี coactivated สองตัวย่างกลรอบในการติดต่อระยะสนับสนุนคู่ (ซอนเดอร์ส et al. 2005)สังเกตการณ์ กึ่งเชิงปริมาณประเมินทัศนคติหว่างขม่อมลำระหว่างเดินในเด็กทวิภาคี spastic CP ที่มีการตรวจสอบ longitudinally จาก 1-5 6-16ปี ได้แสดงรูปแบบหลักสอง (Yokochi et al. 2001) ชนิดพบมากที่สุดใน 75% ของเรื่อง มีประสบการ์การท่าลำตัวตรง กับสุดของ lordosis ช่องไขและ anteversion ของเชิงกราน โดยทั่วไปน้อยกว่าชนิดเกิดขึ้นใน 25% ของเด็ก มีลำตัวโค้งไปข้างหน้าเดิน ตรวจพบโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการระยะก่อนหน้าการเดินอิสระ ตามสังเกตการณ์ kinematics ดังนั้น หว่างขม่อมแนวแกนกับแรงโน้มถ่วงปรากฏค่อนข้างต้องรักษาในสุดรูปแบบทั่วไปของ CP ด้วยฟังก์ชันรักษาจรมุข ในการเดินสำหรับผู้ใหญ่ทั่วไป เรื่องน่าสนใจลำตัวเร่งในเครื่องบินก้าวหน้าพบกับถูกไฟฟ้าเคร... โดยการ cranio – caudalลำดับของการเปิดใช้งานของกล้ามเนื้อ paraspinal (อาจมีควบคุมในลักษณะดึงไปข้างหน้า)มีตามมาให้ผลการเคลื่อนไหวใหญ่ (เจ้าชายเอ็ด al. 1994 เครื่องจักรกลCappozzo 1981) ใกล้ปกติแนวตั้งท่องเที่ยวใหญ่ในรายงานหลักข้างต้นเด็ก CP ในระหว่างการเดิน (Holt et al. 1999) แนะนำว่า กลไกนี้จะไม่ผู้พิการทางอย่างสม่ำเสมอ สอบสวนเพิ่มเติมอย่างไรก็ตามมีความจำเป็นเพื่อยืนยันผลลัพธ์เหล่านี้และ การประเมินความสามารถของเด็ก CP เพื่อถอน destabilisations ลำตัวภายนอกรบกวนเดิน (ซึ่งจะต้องสรรหาบุคลากรชั่วคราว – spatio ความแม่นยำของพลังกล้ามเนื้อแกน เช่น Hirschfeld ก Forssberg 1991) ตัวควบคุมแบบไดนามิกของลำตัวเอนเอียงในช่วงระยะการเดินอีกรายการ (เริ่มต้นและสิ้นสุด) หรือการเปลี่ยนแปลงทิศทางสมควรการวิเคราะห์อย่างละเอียดเช่นเป็นครั้งแรก ยังโดย Bobath Bobath (1975), และล้อมกรอบ ด้วยหลายในเวลาต่อมาผู้เขียน (ดูซุทเธอร์แลนด์ 1984, Perry 1992), วิเคราะห์เดินในเด็ก CP สามารถเปิดเผยความผิดปกติที่เกี่ยวข้องของลำตัวการเคลื่อนไหวในระนาบหน้าผาก ส่วนใหญ่แสดงโดยเพิ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1992) แนบแน่นดังกล่าวข้างต้นมักจะแสดงทัศนศึกษาแคบในผู้ใหญ่ทั่วไปทั้งใน
เครื่องบินทัล (2 ° -11 °;... Thorstensson et al, 1982 Pozzo et al, 1990, Cromwell et al, 2001)
และในระนาบหน้าผาก (2 ° - 9 °; Thorstensson et al, 1982). ศึกษารายละเอียดของลำต้น
ช่วงของการเคลื่อนไหวในหญิงสาวอายุเฉลี่ย 12 ปีเผยให้เห็นคุณค่าของ 2 องศาและ 3.9 องศา
ในเครื่องบินทัลและหน้าผากตามลำดับ (Frigo et al. 2003) ทั้งๆที่มีความแตกต่างกัน
ตัวเลขเชิงมุม (ซึ่งส่วนใหญ่สามารถกำหนดสถานที่สำคัญสัดส่วนของร่างกายที่แตกต่างกัน
เลือกสำหรับการกำหนดแกนลำต้น) ข้อมูลบ่งชี้ถึงความมีเสถียรภาพแบบไดนามิกที่ดีของลำต้นซึ่ง
ดูเหมือนจะเป็นส่วนที่สูงที่สุดในบรรดาแกน (ครอมเวล et al. 2001 ).
Stabilisation ของลำต้น (ซึ่งพร้อมกับหัวและแขนหมายถึงเฉื่อยขนาดใหญ่
ที่มีการโหลดประมาณสองในสามของมวลร่างกาย; วินเทอร์ 1991) เป็นชีวกลศาสตร์
สมดุลระหว่างความจำเป็นเงื่อนไขที่ท้าทายความสามารถโดยธรรมชาติเพื่อการเดินเท้าของมนุษย์.
นอกจากนี้ในแนวตั้ง ลำต้นชิดสามารถให้แรงโน้มถ่วงที่ใช้อ้างอิงเห็นแก่ตัวสำหรับ
ตำแหน่งเป้าหมายภายนอกและคำแนะนำที่มีประสิทธิภาพของการเคลื่อนไหวของแขนขาเคลื่อนไหว (ดูบทที่
3) ในเด็กมักจะพัฒนาแบบไดนามิกของการควบคุมการเคลื่อนไหวของกระดูกสันหลังจะเริ่มในช่วง
สัปดาห์แรกของการเดินอิสระที่มีการปรับปรุงที่เกี่ยวข้องภายใน 6-32 สัปดาห์อย่างน้อย
สำหรับการเดินที่เกิดขึ้นเองในแบนภูมิประเทศที่ไม่สอดคล้อง (Ledebt และ Bril 2000) ภายใต้
การทำงานร่วมกันของกล้ามเนื้อมักจะเกี่ยวข้องกับทั้งสองหน้า (rectus abdominis; Obliquus, externus และ
internus abdominis; transversus abdominis) และหลัง (multifidus ลึกและตื้น
fascicles, erectores spinae) กล้ามเนื้อลำตัวซึ่งมักจะ coactivated สองครั้งในช่วง
วงจรก้าวในการติดต่อกับ ขั้นตอนการสนับสนุนคู่ (แซนเดอ et al. 2005).
การสังเกตการประเมินกึ่งเชิงปริมาณของทัศนคติลำต้นทัลในระหว่างการเดินใน
เด็กที่มีอาการกระตุก CP ทวิภาคีที่ได้รับการตรวจสอบตามยาว 1-5 ไป 6-16
ปีได้แสดงให้เห็นสอง รูปแบบหลัก (Yokochi et al. 2001) ชนิดที่พบมากที่สุด
ที่อธิบายไว้ใน 75% ของอาสาสมัครที่โดดเด่นด้วยท่าลำตัวตั้งตรงกับการ
เพิ่มประสิทธิภาพของเอว lordosis และ anteversion ของกระดูกเชิงกราน; ในขณะที่ชนิดที่พบน้อยกว่า
ที่เกิดขึ้นใน 25% ของเด็กคือการเดินไปข้างหน้างอลำตัวตรวจพบโดยเฉพาะใน
ขั้นตอนก่อนหน้านี้ในการเดินของตนเอง บนพื้นฐานของกลศาสตร์การเคลื่อนไหวเชิงดังนั้นทั
วางแนวแกนที่เกี่ยวกับแรงโน้มถ่วงที่ดูเหมือนจะได้รับการรักษาค่อนข้างมากที่สุดใน
รูปแบบทั่วไปของซีพีที่มีฟังก์ชั่นการเก็บรักษาผู้ป่วยนอก ในการเดินผู้ใหญ่ทั่วไปที่น่าสนใจ
ความเร่งลำต้นในระนาบความก้าวหน้าที่ถูกพบว่ามีการยับยั้งโดยครานิโอซาครา-หาง
ลำดับของการกระตุ้นการทำงานของกล้ามเนื้อ paraspinal (ควบคุมอาจจะเป็นในลักษณะที่ฟีดไปข้างหน้า)
ที่มีการปรับให้เรียบผลเนื่องมาจากผลกระทบทางกลในการเคลื่อนไหวศีรษะ ( เจ้าชาย et al. 1994
Cappozzo 1981) หลักฐานดังกล่าวข้างต้นของหัวรายงานแนวตั้งใกล้เคียงปกติเที่ยวใน
เด็กที่มีซีพีในระหว่างการเดิน (โฮลท์ et al. 1999) ขอแนะนำว่ากลไกนี้ไม่ได้เป็น
ความบกพร่องอย่างต่อเนื่อง สืบสวนต่อไป แต่มีความจำเป็นเพื่อยืนยันผลลัพธ์เหล่านี้
และเพื่อประเมินความสามารถของเด็กที่มีซีพีที่จะรับมือกับ destabilisations ลำต้นภายนอก
รบกวนกับการเดิน (ซึ่งจะต้องมีการสรรหาบุคลากรที่แม่นยำ spatio กาลของ
กล้ามเนื้อแกนประสาน; เช่น Hirschfeld และ Forssberg 1991) การควบคุมแบบไดนามิกของลำต้น
แกว่งไปแกว่งมาในระหว่างขั้นตอนการเดินการเปลี่ยนผ่าน (การเริ่มต้นและการสิ้นสุด) หรือการเปลี่ยนแปลงทิศทาง
ที่สมควรได้รับการวิเคราะห์อย่างละเอียดเช่นกัน.
ในฐานะที่ได้รับการยอมรับเป็นครั้งแรกโดย Bobath และ Bobath (1975) และต่อมาที่ระบุไว้โดยหลาย
ผู้เขียน (ดู Sutherland ปี 1984 เพอร์รี่ 1992) การวิเคราะห์ ของการเดินในเด็กที่มี CP สามารถที่จะเปิดเผย
ความผิดปกติของการเคลื่อนไหวที่เกี่ยวข้องลำต้นในระนาบหน้าผากแทนโดยส่วนใหญ่ที่เพิ่มขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1992 ) การสั่นดังกล่าวมักจะแสดงทัศนศึกษาแคบในผู้ใหญ่ปกติ ทั้งใน
เครื่องบิน Sagittal ( 2 °– 11 องศา ; thorstensson et al . 1982 , พอซโซ et al . 1990 ครอมเวลล์ et al . 2544 ) และในเครื่องบินที่หน้าผาก (
2 °– 9 องศา ; thorstensson et al . 1982 ) ศึกษารายละเอียดของรถ
ในการเคลื่อนไหวของหญิงสาวที่มีอายุเฉลี่ย 12 ปี พบค่าของ 2 / 3.9 /
ในเครื่องบินและแซกหน้าผากตามลำดับ ( ฟริกโก้ et al . 2003 ) ทั้งๆ ที่ตัวเลขแตกต่างกัน
เชิงมุม ( ซึ่งส่วนใหญ่สามารถถูก ascribed สถานที่แตกต่างกันสำหรับการกำหนดสัดส่วน
เลือกแกนลำตัว ) , ข้อมูลบ่งชี้ถึงเสถียรภาพแบบไดนามิกที่ดีของลำต้นซึ่ง
ดูเหมือนจะมากที่สุดในส่วนของแกน ( ครอมเวลล์ et al .
2001 )รักษาเสถียรภาพของรถ ( ซึ่งตามหัวและแขนเป็นขนาดใหญ่เฉื่อย
โหลดมีประมาณสองในสามของร่างกายทั้งมวล ฤดูหนาว 1991 ) เป็นค่า
ความจำเป็นในระหว่างสมดุลเงื่อนไขที่ท้าทายความสามารถในการเดินของมนุษย์ทวิบาท .
นอกจากนี้ เรียงตามแนวตั้งลำต้นสามารถให้แรงโน้มถ่วงตามความเห็นแก่ตัวของการอ้างอิงสำหรับ
ค้นหาเป้าหมายและแนวทางที่มีประสิทธิภาพของการเคลื่อนไหวแขนขาและการเคลื่อนไหว ( ดูบทที่
3 ) ในการพัฒนาเด็กแบบไดนามิกโดยการควบคุมของกระดูกสันหลังเคลื่อนริเริ่มระหว่าง
สัปดาห์แรกของอิสระเดิน ด้วยการปรับปรุงที่เกี่ยวข้องภายใน 6 – 32 สัปดาห์ อย่างน้อย
ธรรมชาติเดินบนแบน ไม่ใช่ตามภูมิประเทศ ( ledebt และ บริล 2000 )
เป็นต้น