Marriage is usually initiated by a

Marriage is usually initiated by a proposal of marriage, simply called "a proposal". In a heterosexual relationship, the man traditionally proposes to the woman and the actual proposal often has a ritual quality, involving the presentation of a ring (an engagement ring) and the formalized asking of a question such as "Will you marry me?" The man may even go down on one knee before proposing. If the proposal is accepted, the couple become engaged.

In the United Kingdom, the engagement ring is worn, by the woman, on the third finger of the left hand (the ring finger).

In the UK the 29th of February (in a leap year) is said to be the one day (coming round only once every four years) when a woman can propose to her partner.

It is usual for a couple to be engaged for a while before they get married. An engagement is actually an agreement or promise to marry, and also refers to the time between proposal and marriage. During this period, a couple is said to be affianced, engaged to be married, or simply engaged.

A man who is engaged to be married is called his partner's fiancé; a woman similarly engaged is called her partner's fiancée.

Once a wedding date has been set the banns of marriage, commonly known simply as "the banns" (from an Old English word meaning "to summon") are announced. This is a notice, usually placed in the local parish church or registery office, which tells everyone that a marriage is going to take place between two people.

The purpose of banns is to enable anyone to raise any legal problems as to why the two people shouldn't get married, basically it is to prevent marriages that are legally invalid. Impediments vary between legal jurisdictions, but would normally include a pre-existing marriage (having been neither dissolved nor annulled), a vow of celibacy, lack of consent, or the couple's being related within the prohibited degrees of kinship.

In England, a marriage is only legally valid if the reading of the banns has taken place or a marriage licence has been obtained.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแต่งงานจะเริ่มโดยปกติข้อเสนอของการแต่งงานเพียงแค่เรียกว่า "ข้อเสนอ" ในความสัมพันธ์กับเพศตรงข้ามที่ชายคนนั้นเป็นประเพณีที่แนะให้ผู้หญิงและข้อเสนอที่เกิดขึ้นจริงมักจะมีคุณภาพพิธีกรรมที่เกี่ยวข้องกับการนำเสนอของแหวน (แหวนหมั้น) และขออย่างเป็นทางการของคำถามเช่น "คุณจะแต่งงานกับฉัน" คนที่อาจจะไปลงบนเข่าข้างหนึ่งก่อนนำเสนอ หากข้อเสนอเป็นที่ยอมรับทั้งคู่กลายเป็นธุระ. ในสหราชอาณาจักร, แหวนหมั้นจะถูกสวมใส่โดยผู้หญิงบนนิ้วมือสามของมือซ้าย (นิ้วนาง). ในสหราชอาณาจักร 29 กุมภาพันธ์ (ใน ปีอธิกสุรทิน) กล่าวกันว่าเป็นหนึ่งวัน (มารอบเพียงครั้งเดียวทุกสี่ปี) เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งสามารถเสนอให้คู่ของเธอ. มันเป็นปกติสำหรับคู่ที่จะมีส่วนร่วมในขณะที่ก่อนที่พวกเขาจะแต่งงาน หมั้นเป็นจริงข้อตกลงหรือสัญญาว่าจะแต่งงานและยังหมายถึงเวลาระหว่างข้อเสนอและการแต่งงาน ในช่วงเวลานี้คู่บอกว่าจะหมั้นหมายกันไว้ร่วมที่จะแต่งงานหรือมีส่วนร่วมเพียง. คนที่เป็นธุระจะแต่งงานเรียกว่าคู่หมั้นหุ้นส่วนของเขา; ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีส่วนร่วมในทำนองเดียวกันที่เรียกว่าคู่ของเธอเป็นคู่หมั้น. เมื่อได้รับการกำหนดวันแต่งงาน banns ของการแต่งงานที่เรียกกันง่าย ๆ ว่า "banns ว่า" (จากความหมายคำภาษาอังกฤษเก่า "เรียก") จะมีการประกาศ นี่คือการแจ้งให้ทราบ, มักจะวางไว้ในโบสถ์ท้องถิ่นหรือสำนักงาน Registery ซึ่งจะบอกทุกคนว่าการแต่งงานเป็นไปที่เกิดขึ้นระหว่างคนสองคน. วัตถุประสงค์ของ banns คือการช่วยให้ทุกคนที่จะยกระดับปัญหาทางกฎหมายใด ๆ ที่เป็นเหตุผลที่คนสองคน ไม่ควรได้รับการแต่งงานโดยทั่วไปก็คือการป้องกันไม่ให้การแต่งงานที่ถูกต้องตามกฎหมายไม่ถูกต้อง อุปสรรคแตกต่างกันระหว่างเขตอำนาจตามกฎหมาย แต่ตามปกติจะรวมถึงการแต่งงานที่มีอยู่ก่อน (ที่ได้รับไม่ละลายหรือโมฆะ) สาบานของคนโสดที่ขาดการได้รับความยินยอมหรือความเป็นอยู่ของทั้งคู่ที่เกี่ยวข้องภายในองศาต้องห้ามของเครือญาติ. ในประเทศอังกฤษแต่งงาน เป็นเพียงที่ถูกต้องตามกฎหมายถ้าอ่าน banns ได้เกิดขึ้นหรือใบอนุญาตการแต่งงานได้รับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแต่งงานมักจะเริ่มจากข้อเสนอของการแต่งงาน ก็เรียกว่า " ข้อเสนอ " ในความสัมพันธ์กับเพศตรงข้าม ผู้ชายผ้าเสนอผู้หญิงและข้อเสนอจริง มักมีพิธีกรรมที่มีคุณภาพที่เกี่ยวข้องกับการนำเสนอของแหวน ( แหวนหมั้น ) และกล่าวถามคำถามเช่น " คุณจะแต่งงานกับฉัน ? ผู้ชายอาจจะคุกเข่าลงข้างหนึ่งก่อนที่จะขอแต่งงานหากข้อเสนอได้รับการยอมรับ คู่หมั้นกัน

ในสหราชอาณาจักร , แหวนหมั้นจะสวมใส่โดยผู้หญิงบนนิ้วที่สามของมือซ้าย ( นิ้วนาง ) .

ใน UK วันที่ 29 กุมภาพันธ์ ( ปีอธิกสุรทิน ) ว่า เป็น หนึ่ง วัน ( มาปัดเพียงครั้งเดียวทุกสี่ปี ) เมื่อผู้หญิงจะขอแต่งงานกับคู่หูของเธอ

มันเป็นปกติสำหรับคู่หมั้นกันสักพักก่อนที่จะแต่งงาน งานหมั้นเป็นข้อตกลงหรือสัญญาที่จะแต่งงาน และยังหมายถึงเวลาระหว่างข้อเสนอและการแต่งงาน ในช่วงเวลานี้ , คู่กล่าวจะ affianced หมั้นหมายจะแต่งงานหรือเพียงแค่มีส่วนร่วม

คนที่หมั้นแล้ว เรียกว่าเป็นคู่หูของเขา คู่หมั้น . . . ;ผู้หญิงร่วมกันเรียกว่าเป็นคู่เต้นของเธอคู่หมั้นé e .

เมื่อวันแต่งงานได้ถูกกำหนดแบ็นสของการแต่งงาน มักเรียกว่าเพียงแค่ " แบ็นส " ( จากคำภาษาอังกฤษ มีความหมายว่า " เรียก " ) จะถูกประกาศ นี่เป็นข้อสังเกตที่มักจะอยู่ในโบสถ์ท้องถิ่นหรือสำนักงาน registery ซึ่งจะบอกทุกคนว่า การแต่งงานจะเกิดขึ้นระหว่างคนสองคน .

วัตถุประสงค์คือเพื่อให้ทุกคนแบ็นสยกปัญหาด้านกฎหมาย ว่าทำไมสองคนนี้ไม่ควรแต่งงานกันโดยทั่วไปก็คือเพื่อป้องกันการแต่งงานที่ไม่ถูกต้องตามกฎหมาย อุปสรรคที่แตกต่างกันระหว่างศาลตามกฎหมาย แต่โดยปกติจะรวมถึงการแต่งงานที่มีอยู่ก่อน ( มีทั้งยุบหรือยกเลิก ) ไม่พรหมจรรย์ , การยินยอมหรือคู่ที่เกี่ยวข้องภายในห้ามองศาของเครือญาติ

ในอังกฤษ การแต่งงานเป็นเพียงกฎหมายที่ถูกต้อง ถ้าอ่านของแบ็นสามาวางหรือใบสมรสที่ได้รับการรับ