Fang.Meng Hao smiled. The people he

Fang.

Meng Hao smiled. The people he had been waiting for were finally showing their faces.

He made a grasping motion with his right hand, causing the sword to fall into his hand. He sent out his Divine Sense to sweep it over, and immediately, a message transmitted into his mind.

After hearing the message, his smile grew even wider. After a long moment, he closed his eyes.

Noon passed, and evening was approaching by the time he opened his eyes again. His body flickered, transforming into a beam of light that shot past the First Peak and out of the mountainous region toward an area near the main part of the Sect where the Outer Sect disciples resided.

When Meng Hao finally arrived, no one was out and about. Everything was quiet as he headed toward a set of three connected residence buildings. As he neared a location between the second and third residence buildings, he waved his hand, causing a door to open up. Without hesitation, he entered.

Instantly, dozens of gazes fell upon him.

The residence was large and filled with dozens of waiting people. As Meng Hao looked around, he could see that they were separated into various groups.

Even within those groups, there were various subdivisions based on whichever area the people were from. After all, even though some of them might wish to kill others, they knew that they had to look at the bigger picture, and the trouble that it would cause if something like that happened.

The largest group of all, shockingly, was the Ji Clan. They had seven people, all of whom were Inner Sect disciples. Their eyes shone brightly, and although they didn’t speak, they made no effort conceal their extraordinary demeanors, nor their arrogance and pride.

Of the group of seven, three were women and four were men. There were two among them who were the most conspicuous. One was Ji Xiaoxiao, the other was a young man who had the glittering mark of a trident on his forehead. He emanated a sense of danger, and reminded Meng Hao a lot of the Ji Clan member he had killed most recently, Ji Mingfeng.

This young man was none other than Ji Clan Array member, Ji Mingkong!

However, of the seven Ji Clan members, the one that drew Meng Hao’s attention the most was neither Ji Xiaoxiao nor Ji Mingkong. Instead, it was an ordinary looking youth of short stature who stood behind them, smiling.

The youth seemed ordinary, but after looking at the seven Ji Clan members, that youth was the only one who caused him to feel a sense of danger.

It was merely a sense of danger, though. Meng Hao could not detect any bone-deep hatred from any of them, the type that said they wouldn’t rest until he was dead. Apparently, they did not have any idea at all that Meng Hao was connected to the death of Ji Mingfeng.

He glanced at Ji Xiaoxiao. She looked back at him silently.

In addition to the seven members of the Ji Clan, there was also the Fang Clan. Fang Yu looked at Meng Hao with a slight, enigmatic smile. Behind her were two men whose eyes glistened with displeasure as they coldly measured up Meng Hao.

Meng Hao recalled what Fang Yu had told him about three members of the Fang Clan coming to the Demon Immortal Sect. Obviously, these were the other two from the Fang Clan.

What was most intriguing to Meng Hao was that, although the right hands of these two men seemed ordinary, he could tell that they were not. He was familiar with the usage of the diaphanous Fang Clan glove. A single glance and he could tell that they were wearing just such gloves.

In addition to the Ji and Fang Clans, there were four or five others from the Eastern Lands. Most of them were grouped near the Ji or Fang Clans, but were eclipsed by those blazing suns of that part of the world. They didn’t look very extraordinary at all in comparison.

However, their Cultivation bases were clearly beyond ordinary. As Meng Hao looked them over, his gaze came to rest on a tall, slender man who stood next to Fang Yu. He was smiling, but within the gentleness of his look was a viciousness buried deep down. Inside, he was obviously an ambitious and ruthless person.

As for who he was, Meng Hao wasn’t quite sure. However, considering where he was standing, he could formulate some guesses.

“Don’t tell me this guy is chasing after the explosive dragon?” he thought. He suddenly felt a bit of admiration for the man’s bravery.

In another direction were the people from the Northern Reaches. From what Meng Hao understood, the Northern Reaches was a savage and uncivilized region. In some ways, it might be better than the Western Desert, but it was vastly different from the Southern Domain or Eastern Lands.

Actually, Meng Hao knew that the so-called Northern Reaches were actually a land of exile. The Cultivators there were mostly people that other locations couldn’t tolerate, who eventually sought their fortune in the Northern Reaches.

Of course, what the Northern Reaches proclaimed to have was freedom. Complete and ultimate freedom.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฝางเมงเฮายิ้ม คนที่เขาได้รับการรอที่ถูกแสดงในที่สุดใบหน้าเขาทำการเคลื่อนไหวมม.กับมือขวาของเขา ทำให้ดาบตกอยู่ในมือของเขา เขาส่งความรู้สึกของเขาพระเจ้ากราดมัน และทันที ส่งข้อความในใจของเขาหลังจากได้ยินข้อความ รอยยิ้มของเขาเติบโตกว้าง หลังจากช่วงยาว เขาปิดตาของเขาผ่านเที่ยง และตอนเย็นใกล้เวลาที่เขาเปิดตาของเขาอีก ร่างกายของเขา flickered เปลี่ยนเป็นลำแสงที่ยิง ผ่านจุดสูง สุดก่อน และ จากพื้นที่ภูเขาไปยังพื้นที่ใกล้ส่วนหลักนิกายที่สาวกนิกายนอกอยู่เมื่อเมงเฮาก็มาถึง ไม่ได้ออกและเกี่ยวกับ เสร็จเงียบ ตามที่เขามุ่งหน้าไปทางชุด 3 อาคารเชื่อมต่อเรสซิเดนซ์ ขณะที่เขา neared ใกล้ระหว่างอาคารเรสสอง และสาม เขาโบกมือ ทำให้ประตูเปิด โดยไม่ลังเล เขาป้อนทันที สิบ gazes ตกเขาที่พักมีขนาดใหญ่ และเต็มไป ด้วยสิบคนรอ เป็นเมงเฮามองไปรอบ ๆ เขาสามารถเห็นว่า พวกเขาถูกแบ่งเป็นกลุ่มต่าง ๆแม้จะอยู่ในกลุ่ม มีเขตการปกครองต่าง ๆ ตามพื้นที่ใดจากคน หลังจากที่ทุก แม้ว่าบางคนอาจต้องการฆ่าผู้อื่น พวกเขารู้ว่า พวกเขาต้องมองภาพใหญ่ และปัญหาที่จะทำให้ถ้าบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นกลุ่มใหญ่ที่สุดของทั้งหมด เสียงกระหึ่ม ถูกกองทัพ จิ พวกเขา 7 คน ทุกคนถูกสาวกของนิกายภายใน ตาของพวกเขาส่องสว่าง และแม้ว่าพวกเขาไม่ได้พูด พวกเขาทำไม่มีความพยายามปกปิดความพิเศษ demeanors ไม่หยิ่ง และความภาคภูมิใจกลุ่ม 7 สามถูกผู้หญิง และสี่คน ไม่มีสองในหมู่พวกเขาที่ชัดเจนที่สุด หนึ่งคือ Xiaoxiao จิ อื่น ๆ เป็นชายหนุ่มที่มีเครื่องหมายระยิบระยับของตรีศูลเป็นบนหน้าผากของเขา เขารู้สึกอันตรายเล็ดลอดออกมา และเตือนเมงห้าวมากสมาชิกกองทัพจิเขาได้ฆ่าสุด จิ Mingfengหนุ่มคนนี้เป็นใครอื่นนอกจากสมาชิกของอาร์เรย์กองทัพจิ จิ Mingkongอย่างไรก็ตาม สมาชิกกองทัพจิเจ็ด เมงเฮาสังเกตมากที่สุดได้ใช่ Xiaoxiao จิหรือจิ Mingkong แทน ก็มีเยาวชนดูธรรมดาของรูปร่างสั้นที่ยืนอยู่ด้านหลัง รอยยิ้มเยาวชนดูเหมือนธรรมดา แต่หลังจากมองที่เจ็ดสมาชิกกองทัพจิ เยาวชนที่เป็นคนเดียวที่เขารู้สึกเป็นของอันตรายที่เกิดจากมันเป็นเพียงความรู้สึกอันตราย แม้ว่า เมงเฮาไม่พบใด ๆ ลึกกระดูกความเกลียดชังของพวกเขา ชนิดที่กล่าวว่า พวกเขาจะไม่เหลือจนตาย เห็นได้ชัด นั้นไม่ได้คิดใด ๆ ทั้งหมดเมงเฮาต่อไปการตายของจิ Mingfengเขา glanced ที่ Xiaoxiao จิ เธอมองไปที่เขาเงียบนอกจากเจ็ดสมาชิกของกองทัพจิ นอกจากนี้ยังมีกองทัพฝาง Fang Yu ดูเมงเฮา ด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย ลึกลับ หลังเธอถูกชายสองคนที่มีตา glistened กับไม่พอใจพวกเขาจ้างงานวัดได้ขึ้นเมงเฮาเมงเฮาเรียกอะไร Fang Yu บอกผมประมาณสามสมาชิกของกองทัพฝางมาจากนิกายอมตะของปีศาจ เห็นได้ชัด นี้ถูกอีกสองจากกองทัพฝางอะไรคือสิ่งที่น่าสนใจไปเมงเฮาคือ ว่า แม้ว่ามือขวาของทั้งสองคนนี้ดูเหมือนธรรมดา เขาสามารถบอกได้ว่า พวกเขาไม่ได้ เขาก็คุ้นเคยกับการใช้งานของถุงมือกองทัพฝาง diaphanous การมองเพียงแวบเดียวและเขาสามารถบอกว่า พวกเขาได้สวมถุงมือเช่นนอกจากจิและตระกูลฟาง มีสี่ หรือห้าคนจากดินแดนตะวันออก ส่วนใหญ่จะถูกจัดกลุ่มใกล้จิหรือกองทัพฝาง แต่ก็ได้ โดยผู้ที่ดวงอาทิตย์ที่เป็นส่วนหนึ่งของโลกที่เห็นได้ชัด พวกเขาไม่ได้ดูพิเศษมากเลยในการเปรียบเทียบอย่างไรก็ตาม ฐานการเพาะปลูกได้อย่างชัดเจนเกินกว่าธรรมดา เป็นเมงเฮามองพวกเขาไป สายตาของเขามาพักผ่อนในคนสูง เรียวที่ยืนถัดจาก Fang Yu เขาส่งยิ้ม แต่ภายในอ่อนโยนของเขาดู viciousness ที่จมลึกลง ภายใน เขาก็เห็นได้ชัดว่าเป็นคนทะเยอทะยาน และไร้ความปรานีสำหรับเขาคือใคร เมงเฮาไม่ได้ค่อนข้างแน่ใจ อย่างไรก็ตาม พิจารณาที่เขายืน เขาสามารถกำหนดเดาเขาคิดว่า "ไม่บอกผู้ชายคนนี้ไล่หลังมังกรระเบิด" เขาก็รู้สึกว่าความชื่นชมสำหรับความกล้าหาญของมนุษย์In another direction were the people from the Northern Reaches. From what Meng Hao understood, the Northern Reaches was a savage and uncivilized region. In some ways, it might be better than the Western Desert, but it was vastly different from the Southern Domain or Eastern Lands.Actually, Meng Hao knew that the so-called Northern Reaches were actually a land of exile. The Cultivators there were mostly people that other locations couldn’t tolerate, who eventually sought their fortune in the Northern Reaches.Of course, what the Northern Reaches proclaimed to have was freedom. Complete and ultimate freedom.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฝางเมิ่งเฮ่ายิ้ม คนที่เขาเฝ้ารอในที่สุดก็แสดงใบหน้าของพวกเขาเขาได้จับการเคลื่อนไหวด้วยมือขวาของเขา ทำให้ดาบที่ตกอยู่ในมือของเขา เขาใช้ความรู้สึกของเขาศักดิ์สิทธิ์กวาดผ่าน และการได้ทันที , ข้อความที่ส่งเข้าไปในจิตใจของเขาหลังจากได้ยินข้อความ รอยยิ้มของเขาขยายตัวกว้างขึ้นแม้ว่า หลังจากช่วงเวลาที่ยาวนาน เขาปิดตาของเขาเที่ยงผ่านไป และเมื่อถึงเวลานั้นเขาเปิดตาของเขาอีกครั้ง ร่างกายของเขาริบหรี่ลงเปลี่ยนเป็นลำแสงที่ยิงผ่านจุดสูงสุดก่อนออกพื้นที่ภูเขาที่มีพื้นที่ใกล้ส่วนหลักของนิกายที่สาวกนิกายนอกภูมิลำเนา .เมื่อเมิ่งฮ่าวก็มาถึง ไม่มีใครออกและเกี่ยวกับ ทุกอย่างเงียบ เขามุ่งหน้าไปที่ชุดสามเชื่อมต่ออาคารที่อยู่อาศัย เมื่อเขาอยู่ใกล้สถานที่ระหว่างที่สองและสามอาคารที่อยู่อาศัย เขาโบกมือ ทำให้ประตูเปิดขึ้น โดยไม่ลังเล เขาเข้ามาทันที หลายสิบแห่ง ลดลงเมื่อเขาที่อยู่อาศัยขนาดใหญ่และเต็มไปด้วยหลายสิบรอคนอื่น เป็นเมิ่งฮ่าวมองไปรอบๆ เขาเห็นว่าแยกกันอยู่เป็นกลุ่มต่าง ๆแม้แต่ในกลุ่มนั้นมีต่างๆแบ่งตามพื้นที่ใดประชาชนจาก หลังจากทั้งหมด แม้ว่าบางส่วนของพวกเขาอาจต้องการที่จะฆ่าคนอื่น พวกเขารู้ว่าพวกเขาต้องมองภาพใหญ่ และปัญหาที่อาจจะเกิด ถ้ามีอะไรแบบนั้นเกิดขึ้นกลุ่มใหญ่ที่สุดของทั้งหมด น่า เป็น จี มา พวกเขามีเจ็ดคน ทุกคนที่เป็นสาวกนิกายภายใน ดวงตาของเขาส่องแสงเจิดจ้า และแม้ว่าพวกเขาจะไม่พูด เขาไม่พยายามปกปิดของพวกเขาพิเศษ demeanors หรือของความหยิ่งและศักดิ์ศรีของเขาในกลุ่มของเจ็ด , สามและสี่เป็นผู้หญิงเป็นผู้ชาย มี สอง ในหมู่พวกเขาที่เด่นที่สุด หนึ่ง คือ จี xiaoxiao , อื่น ๆ เป็นคนหนุ่มที่มีเครื่องหมายระยิบระยับของตรีศูลบนหน้าผากของเขา เขาต่องความรู้สึกอันตราย และเตือน เมิ่งฮ่าวมากจิวงศ์เขาได้ฆ่าเมื่อเร็ว ๆ นี้ จี mingfeng .ชายหนุ่มผู้นี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก จีจี สมาชิกตระกูลเรย์ , mingkong !อย่างไรก็ตาม ในเจ็ดจีวงศ์ ที่ดึงความสนใจของเมิ่งเฮ่า มากที่สุด คือ ทั้งจี xiaoxiao หรือจี mingkong . แต่มันก็ธรรมดา มองหนุ่มตัวเตี้ยที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา ยิ้มเยาวชนที่ดูธรรมดา แต่หลังจากที่กำลังมองหาที่ 7 จีวงศ์ ที่เยาวชนเป็นคนเดียวที่ทำให้เขารู้สึกถึงอันตรายมันเป็นเพียงความรู้สึกที่อันตราย แม้ว่า เมิ่งฮ่าวไม่สามารถตรวจพบกระดูกใด ๆลึกความเกลียดชังจากใด ๆของพวกเขา ชนิดที่กล่าวว่าพวกเขาจะไม่หยุดจนกว่าเขาจะตาย เห็นได้ชัดว่า พวกเขาไม่ได้มีความคิดใด ๆที่ เมิ่งฮ่าวถูกเชื่อมต่อกับความตายของจี mingfeng .เขาชายตามองจี xiaoxiao . เธอหันมามองเขาอย่างเงียบๆนอกจากเจ็ดสมาชิกของ จี ตระกูล มีเขี้ยวของตระกูล ฟางยูมองเมิงเฮาด้วยเล็กน้อยลึกลับ , ยิ้ม หลังเธอถูกชายสองคนที่มีดวงตาพราวแสง กับความไม่พอใจที่พวกเขาอย่างเย็นชา วัดขึ้น เมิ่งฮ่าวเมิ่งเฮ่าเรียกคืนสิ่งที่ฟางยูได้บอกเขาเกี่ยวกับสมาชิกทั้งสามของตระกูลมาเขี้ยวปีศาจอมตะนิกาย แน่นอนเหล่านี้เป็นอีก 2 คน จากอำเภอฝาง ตระกูลสิ่งที่น่าสนใจที่สุดคือ เมิ่งฮ่าว แม้ว่ามือขวาของผู้ชายสองคนนี้ก็ดูธรรมดา เขาสามารถบอกได้ว่า พวกเขาไม่ได้ เขาคุ้นเคยกับการใช้งานของโปร่ง บาง และเนื้อดีเขี้ยวของถุงมือ เดียวได้อย่างรวดเร็วและเขาสามารถบอกได้ว่าพวกมันใส่แค่ถุงมือนอกเหนือไปจาก จี และ ฟางสมัครพรรคพวกมีสี่หรือห้าคนอื่น ๆจากดินแดนตะวันออก ที่สุดของพวกเขาถูกจัดกลุ่มใกล้ จี หรือ ฟาง เผ่า แต่ถูกบดบังด้วยผู้ที่มีดวงที่เป็นส่วนหนึ่งของโลก พวกเขาไม่ได้ดูพิเศษมากที่ทั้งหมดในการเปรียบเทียบอย่างไรก็ตาม ฐานการเพาะปลูกของพวกเขาได้อย่างชัดเจนเกินธรรมดา อย่างเมิงเฮามองมา สายตาของเขาก็มาพักผ่อนในตัวสูง ผอม ผู้ชายที่ยืนข้างๆฟาง ยู เขายิ้ม แต่ภายในอ่อนโยนของตาของเขาคือความชั่วร้ายฝังลึกลง เข้าไปข้างใน เขาต้องเป็นคนทะเยอทะยาน และโหดร้าย .สำหรับเขา เมิ่งฮ่าวไม่ได้ค่อนข้างแน่ใจ อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาจากที่เขายืนอยู่ เขาอาจกำหนดบาง เดาเอา" อย่าบอกนะว่าหมอนี่กำลังไล่ล่ามังกรระเบิด ? " เขาคิด จู่ๆ เขาก็รู้สึกบิตของการชื่นชมความกล้าหาญของมนุษย์ในทิศทางอื่น คน จาก ถึงภาคเหนือ จากสิ่งที่เมิ่งเฮ่าเข้าใจถึงภาคเหนือเป็นโหดร้ายและป่าเถื่อน ) ในบางวิธีก็อาจจะดีกว่าที่ทะเลทรายตะวันตก แต่มันแตกต่างอย่างมากจากโดเมนที่ภาคใต้ หรือ ดินแดนตะวันออกจริงๆแล้ว เมิ่งฮ่าวรู้ที่เรียกว่าภาคเหนือถึงเป็นดินแดนแห่งการเนรเทศ การปลูก มีคนส่วนใหญ่ที่สถานที่อื่น ๆทนไม่ได้ที่ในที่สุดขอโชคลาภของพวกเขาขายในภาคเหนือแน่นอนว่าสิ่งที่ถึงภาคเหนือประกาศให้มีเสรีภาพ ที่สมบูรณ์ที่สุดและฟรี