- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
NARRATOR 1: Once there was a woman
NARRATOR 1: Once there was a woman named Shindo, who lived in a village at the foot of a snow-capped mountain.
NARRATOR 4: Her husband had died, and she had no children, so she was very lonely.
NARRATOR 2: And she was always tired too, for she had no one to help with the chores.
NARRATOR 3: All on her own, she
NARRATOR 1: cleaned the hut,
NARRATOR 4: cleaned the yard,
NARRATOR 2: tended the chickens,
NARRATOR 3: washed her clothes in the river,
NARRATOR 1: carried water,
NARRATOR 4: cut firewood,
NARRATOR 2: and cooked her solitary meals.
NARRATOR 3: At the end of each day, Shindo gazed up at the snowy peak and prayed.
SHINDO: Great Mountain Spirit! My work is too hard. Send me help!
NARRATOR 1: One day, Shindo was weeding her small field by the river, where she grew vegetables and bananas and gourds. Suddenly, a noble chieftain appeared beside her.
CHIEFTAIN: I am a messenger from the Great Mountain Spirit.
NARRATOR 4: He handed the astonished woman some gourd seeds.
CHIEFTAIN: Plant these carefully. They are the answer to your prayers.
NARRATOR 2: Then the chieftain vanished.
SHINDO: (skeptically, looking at the seeds in her hand) What help could I get from a handful of seeds?
NARRATOR 3: Still, she planted and tended them as carefully as she could.
NARRATOR 1: Shindo was amazed at how quickly the seeds grew. In just a week, long vines trailed over the ground, and ripe gourds hung from them.
NARRATOR 4: Shindo brought the gourds home, sliced off the tops, and scooped out the pulp. Then she laid the gourds on the rafters of her hut to dry.
NARRATOR 2: When they hardened, she could sell them at the market as calabashes, to be made into bowls and jugs.
NARRATOR 3: One fine gourd Shindo set by the cook fire. This one she wanted to use herself, and she hoped it would dry faster.
NARRATOR 1: The next morning, Shindo went off again to tend her field.
NARRATOR 4: But meanwhile, back in the hut,
NARRATOR 2: the gourds began to change.
NARRATOR 3: They sprouted heads,
NARRATOR 1: then arms,
NARRATOR 4: then legs.
NARRATOR 2: Soon they were not gourds at all.
NARRATOR 3: They were—
ALL NARRATORS: children!
NARRATOR 1: One boy lay by the fire, where Shindo had put the fine gourd.
NARRATOR 4: The other children called to him from the rafters.
CHILDREN:
Ki-te-te, come help us!
We’ll work for our mother.
Come help us, Ki-te-te,
Our favorite brother!
NARRATOR 2: Kitete helped his brothers and sisters down from the rafters.
NARRATOR 3: Then the children started quickly on the chores.
CHILD 1: Clean the hut!
CHILD 2: Clean the yard!
CHILD 3: Feed the chickens!
CHILD 4: Wash the clothes!
CHILD 5: Carry water!
CHILD 6: Cut the wood!
CHILD 7: Cook the meal!
NARRATOR 1: All joined in but Kitete.
NARRATOR 4: Drying by the fire had made the boy slow-witted. So he just sat there, smiling widely.
NARRATOR 2: When the work was done, Kitete helped the others climb back on the rafters.
NARRATOR 3: Then they all turned again into gourds.
NARRATOR 1: That afternoon, as Shindo returned home, the other women of the village called to her.
WOMAN 1: Who were those children in your yard today?
WOMAN 2: Where did they come from?
WOMAN 3: Why were they doing your chores?
SHINDO: (angrily) What children? Are you all making fun of me?
NARRATOR 4: But when she reached her hut, she was astounded.
NARRATOR 2: The work was done, and even her meal was ready!
NARRATOR 3: She could not imagine who had helped her.
NARRATOR 1: The same thing happened the next day. As soon as Shindo had gone off, the gourds turned into children,
NARRATOR 4: with heads
NARRATOR 2: and arms
NARRATOR 3: and legs.
NARRATOR 1: The ones on the rafters called out,
CHILDREN:
Ki-te-te, come help us!
We’ll work for our mother.
Come help us, Ki-te-te,
Our favorite brother!
NARRATOR 4: Kitete helped them down, and they did all the chores.
CHILD 1: Clean the hut!
CHILD 2: Clean the yard!
CHILD 3: Feed the chickens!
CHILD 4: Wash the clothes!
CHILD 5: Carry water!
CHILD 6: Cut the wood!
CHILD 7: Cook the meal!
NARRATOR 2: Then they climbed back to the rafters, and turned again into gourds.
NARRATOR 3: Once more, Shindo came home and was amazed to see the work all done. But this time, she decided to find out who were her helpers.
NARRATOR 1: The next morning, Shindo pretended to leave, but she hid beside the door of the hut and peeked in. And so she saw the gourds turn into children,
NARRATOR 4: with heads
NARRATOR 2: and arms
NARRATOR 3: and legs.
NARRATOR 1: And she heard the ones on the rafters call out,
CHILDREN:
Ki-te-te, come help us!
We’ll work for our mother.
Come help us, Ki-te-te,
Our favorite brother!
NARRATOR 4: Kitete helped them down. As the children rushed out the door, they nearly ran into Shindo.
NARRATOR 2: She was too astonished to speak, and so were the children. But after a moment, they went on with their chores.
CHILD 1: Clean the hut!
CHILD 2: Clean the yard!
CHILD 3: Feed the chickens!
CHILD 4: Wash the clothes!
CHILD 5: Carry water!
CHILD 6: Cut the wood!
CHILD 7: Cook the meal!
NARRATOR 3: When they were done, they started to climb back to the rafters.
SHINDO: (urgently) No, no! You must not change back into gourds! You will be the children I never had, and I will love you and care for you!
* * *
NARRATOR 1: So Shindo kept the children as her own.
NARRATOR 4: She was no longer lonely.
NARRATOR 2: And the children were so helpful, she soon became rich, with many fields of vegetables and bananas, and flocks of sheep and goats.
NARRATOR 3: That is, all were helpful but Kitete, who stayed by the fire with his simple-minded smile.
NARRATOR 1: Most of the time, Shindo didn’t mind.
NARRATOR 4: In fact, Kitete was really her favorite, because he was like a sweet baby.
NARRATOR 2: But sometimes, when she was tired or unhappy about something else, she would get annoyed and yell at him.
SHINDO: You useless child! Why can’t you be smart like your brothers and sisters, and work as hard as they do?
NARRATOR 3: Kitete would only grin back at her.
NARRATOR 1: One day, Shindo was out in the yard, cutting vegetables for a stew. As she carried the pot from the bright sunlight into the hut, she tripped over Kitete.
NARRATOR 4: She fell, and the clay pot shattered. Vegetables and water streamed everywhere.
SHINDO: (getting up, screaming at him) Stupid boy! Haven’t I told you to stay out of my way? (derisively) But what can I expect? You’re not a real child at all. You’re nothing but a calabash!
NARRATOR 2: The very next moment, Kitete was no longer there.
NARRATOR 3: In his place was a gourd.
SHINDO: (shrieking) What have I done? I didn’t mean what I said! You’re not a calabash, you’re my own darling son!
NARRATOR 1: The other children came crowding into the hut.
SHINDO: Oh, children, please do something!
NARRATOR 4: They looked at each other a moment.
NARRATOR 2: Then over each other they climbed, scampering up to the rafters.
NARRATOR 3: When the last child had been helped up by Shindo, they called out one last time,
CHILDREN:
Ki-te-te, come help us!
We’ll work for our mother.
Come help us, Ki-te-te,
OUR FAVORITE BROTHER!
NARRATOR 1: For a long moment, nothing happened.
NARRATOR 4: Then slowly,
NARRATOR 2: the gourd began to change.
NARRATOR 3: It sprouted a head,
NARRATOR 1: then arms,
NARRATOR 4: then legs.
NARRATOR 2: At last, it was not a gourd at all.
NARRATOR 3: It was—
SHINDO & CHILDREN: (shouting happily, as SHINDO hugs him) KITETE!
* * *
NARRATOR 1: Shindo learned her lesson.
NARRATOR 4: Ever after, she was very careful what she called her children.
NARRATOR 2: And so they gave her comfort and happiness,
NARRATOR 3: all the rest of her days.
About the Story
All special features are at www.aaronshep.com/extras.
Next Script | Reader’s Theater Editions | Aaron’s RT Page | Aaron’s Home Page
Search | New | Flash! | Rights | Contact | Subscribe
NARRATOR 4: Her husband had died, and she had no children, so she was very lonely.
NARRATOR 2: And she was always tired too, for she had no one to help with the chores.
NARRATOR 3: All on her own, she
NARRATOR 1: cleaned the hut,
NARRATOR 4: cleaned the yard,
NARRATOR 2: tended the chickens,
NARRATOR 3: washed her clothes in the river,
NARRATOR 1: carried water,
NARRATOR 4: cut firewood,
NARRATOR 2: and cooked her solitary meals.
NARRATOR 3: At the end of each day, Shindo gazed up at the snowy peak and prayed.
SHINDO: Great Mountain Spirit! My work is too hard. Send me help!
NARRATOR 1: One day, Shindo was weeding her small field by the river, where she grew vegetables and bananas and gourds. Suddenly, a noble chieftain appeared beside her.
CHIEFTAIN: I am a messenger from the Great Mountain Spirit.
NARRATOR 4: He handed the astonished woman some gourd seeds.
CHIEFTAIN: Plant these carefully. They are the answer to your prayers.
NARRATOR 2: Then the chieftain vanished.
SHINDO: (skeptically, looking at the seeds in her hand) What help could I get from a handful of seeds?
NARRATOR 3: Still, she planted and tended them as carefully as she could.
NARRATOR 1: Shindo was amazed at how quickly the seeds grew. In just a week, long vines trailed over the ground, and ripe gourds hung from them.
NARRATOR 4: Shindo brought the gourds home, sliced off the tops, and scooped out the pulp. Then she laid the gourds on the rafters of her hut to dry.
NARRATOR 2: When they hardened, she could sell them at the market as calabashes, to be made into bowls and jugs.
NARRATOR 3: One fine gourd Shindo set by the cook fire. This one she wanted to use herself, and she hoped it would dry faster.
NARRATOR 1: The next morning, Shindo went off again to tend her field.
NARRATOR 4: But meanwhile, back in the hut,
NARRATOR 2: the gourds began to change.
NARRATOR 3: They sprouted heads,
NARRATOR 1: then arms,
NARRATOR 4: then legs.
NARRATOR 2: Soon they were not gourds at all.
NARRATOR 3: They were—
ALL NARRATORS: children!
NARRATOR 1: One boy lay by the fire, where Shindo had put the fine gourd.
NARRATOR 4: The other children called to him from the rafters.
CHILDREN:
Ki-te-te, come help us!
We’ll work for our mother.
Come help us, Ki-te-te,
Our favorite brother!
NARRATOR 2: Kitete helped his brothers and sisters down from the rafters.
NARRATOR 3: Then the children started quickly on the chores.
CHILD 1: Clean the hut!
CHILD 2: Clean the yard!
CHILD 3: Feed the chickens!
CHILD 4: Wash the clothes!
CHILD 5: Carry water!
CHILD 6: Cut the wood!
CHILD 7: Cook the meal!
NARRATOR 1: All joined in but Kitete.
NARRATOR 4: Drying by the fire had made the boy slow-witted. So he just sat there, smiling widely.
NARRATOR 2: When the work was done, Kitete helped the others climb back on the rafters.
NARRATOR 3: Then they all turned again into gourds.
NARRATOR 1: That afternoon, as Shindo returned home, the other women of the village called to her.
WOMAN 1: Who were those children in your yard today?
WOMAN 2: Where did they come from?
WOMAN 3: Why were they doing your chores?
SHINDO: (angrily) What children? Are you all making fun of me?
NARRATOR 4: But when she reached her hut, she was astounded.
NARRATOR 2: The work was done, and even her meal was ready!
NARRATOR 3: She could not imagine who had helped her.
NARRATOR 1: The same thing happened the next day. As soon as Shindo had gone off, the gourds turned into children,
NARRATOR 4: with heads
NARRATOR 2: and arms
NARRATOR 3: and legs.
NARRATOR 1: The ones on the rafters called out,
CHILDREN:
Ki-te-te, come help us!
We’ll work for our mother.
Come help us, Ki-te-te,
Our favorite brother!
NARRATOR 4: Kitete helped them down, and they did all the chores.
CHILD 1: Clean the hut!
CHILD 2: Clean the yard!
CHILD 3: Feed the chickens!
CHILD 4: Wash the clothes!
CHILD 5: Carry water!
CHILD 6: Cut the wood!
CHILD 7: Cook the meal!
NARRATOR 2: Then they climbed back to the rafters, and turned again into gourds.
NARRATOR 3: Once more, Shindo came home and was amazed to see the work all done. But this time, she decided to find out who were her helpers.
NARRATOR 1: The next morning, Shindo pretended to leave, but she hid beside the door of the hut and peeked in. And so she saw the gourds turn into children,
NARRATOR 4: with heads
NARRATOR 2: and arms
NARRATOR 3: and legs.
NARRATOR 1: And she heard the ones on the rafters call out,
CHILDREN:
Ki-te-te, come help us!
We’ll work for our mother.
Come help us, Ki-te-te,
Our favorite brother!
NARRATOR 4: Kitete helped them down. As the children rushed out the door, they nearly ran into Shindo.
NARRATOR 2: She was too astonished to speak, and so were the children. But after a moment, they went on with their chores.
CHILD 1: Clean the hut!
CHILD 2: Clean the yard!
CHILD 3: Feed the chickens!
CHILD 4: Wash the clothes!
CHILD 5: Carry water!
CHILD 6: Cut the wood!
CHILD 7: Cook the meal!
NARRATOR 3: When they were done, they started to climb back to the rafters.
SHINDO: (urgently) No, no! You must not change back into gourds! You will be the children I never had, and I will love you and care for you!
* * *
NARRATOR 1: So Shindo kept the children as her own.
NARRATOR 4: She was no longer lonely.
NARRATOR 2: And the children were so helpful, she soon became rich, with many fields of vegetables and bananas, and flocks of sheep and goats.
NARRATOR 3: That is, all were helpful but Kitete, who stayed by the fire with his simple-minded smile.
NARRATOR 1: Most of the time, Shindo didn’t mind.
NARRATOR 4: In fact, Kitete was really her favorite, because he was like a sweet baby.
NARRATOR 2: But sometimes, when she was tired or unhappy about something else, she would get annoyed and yell at him.
SHINDO: You useless child! Why can’t you be smart like your brothers and sisters, and work as hard as they do?
NARRATOR 3: Kitete would only grin back at her.
NARRATOR 1: One day, Shindo was out in the yard, cutting vegetables for a stew. As she carried the pot from the bright sunlight into the hut, she tripped over Kitete.
NARRATOR 4: She fell, and the clay pot shattered. Vegetables and water streamed everywhere.
SHINDO: (getting up, screaming at him) Stupid boy! Haven’t I told you to stay out of my way? (derisively) But what can I expect? You’re not a real child at all. You’re nothing but a calabash!
NARRATOR 2: The very next moment, Kitete was no longer there.
NARRATOR 3: In his place was a gourd.
SHINDO: (shrieking) What have I done? I didn’t mean what I said! You’re not a calabash, you’re my own darling son!
NARRATOR 1: The other children came crowding into the hut.
SHINDO: Oh, children, please do something!
NARRATOR 4: They looked at each other a moment.
NARRATOR 2: Then over each other they climbed, scampering up to the rafters.
NARRATOR 3: When the last child had been helped up by Shindo, they called out one last time,
CHILDREN:
Ki-te-te, come help us!
We’ll work for our mother.
Come help us, Ki-te-te,
OUR FAVORITE BROTHER!
NARRATOR 1: For a long moment, nothing happened.
NARRATOR 4: Then slowly,
NARRATOR 2: the gourd began to change.
NARRATOR 3: It sprouted a head,
NARRATOR 1: then arms,
NARRATOR 4: then legs.
NARRATOR 2: At last, it was not a gourd at all.
NARRATOR 3: It was—
SHINDO & CHILDREN: (shouting happily, as SHINDO hugs him) KITETE!
* * *
NARRATOR 1: Shindo learned her lesson.
NARRATOR 4: Ever after, she was very careful what she called her children.
NARRATOR 2: And so they gave her comfort and happiness,
NARRATOR 3: all the rest of her days.
About the Story
All special features are at www.aaronshep.com/extras.
Next Script | Reader’s Theater Editions | Aaron’s RT Page | Aaron’s Home Page
Search | New | Flash! | Rights | Contact | Subscribe
0/5000
'ผู้บรรยาย' 1: เมื่อมีผู้หญิงที่ชื่อ Shindo ที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่เท้าของภูเขา snow-capped'ผู้บรรยาย' 4: สามีเสียชีวิต และเธอมีเด็กไม่ เพื่อเธอเหงามาก'ผู้บรรยาย' 2: และเธอจะเหนื่อยเกินไป สำหรับเธอมีใครจะช่วยงาน'ผู้บรรยาย' 3: ทั้งหมดบนของเธอเอง เธอ'ผู้บรรยาย' 1: ฮัท การทำความสะอาด'ผู้บรรยาย' 4: ทำความสะอาดบ้าน'ผู้บรรยาย' 2: ไก่ มีแนวโน้มที่'ผู้บรรยาย' 3: ล้างเสื้อผ้าของเธอในแม่น้ำ'ผู้บรรยาย' 1: จำหน่ายน้ำ'ผู้บรรยาย' 4: ตัดฟืน'ผู้บรรยาย' 2: และปรุงอาหารของปัจเจก'ผู้บรรยาย' 3: ในตอนท้ายของแต่ละวัน Shindo จ้องขึ้นที่ช่วงหิมะตก แล้วอธิษฐานSHINDO: เท่ดีวิญญาณ งานไม่ยากเกินไป ส่งความช่วยเหลือ'ผู้บรรยาย' 1: หนึ่งวัน Shindo ถูก weeding ฟิลด์ของเธอเล็กริมแม่น้ำ ที่เธอเติบโตผัก และกล้วย และรูปน้ำเต้า ทันใดนั้น หัวหน้าเผ่าโนเบิลปรากฏอยู่ข้างเธอหัวหน้าเผ่า: ฉันเป็นร่อซู้ลจากจิตใจเขาดี'ผู้บรรยาย' 4: เขามอบผู้หญิงประหลาดบางเมล็ดบวบหัวหน้าเผ่า: พืชเหล่านี้อย่างระมัดระวัง จะตอบคำอธิษฐานของคุณ'ผู้บรรยาย' 2: แล้วหัวหน้าเผ่าที่ศาสดาSHINDO: (skeptically ดูที่เมล็ดในมือของเธอ) ช่วยอะไรอาจได้รับจากกำมือของเมล็ด'ผู้บรรยาย' 3: ยังคง เธอปลูก และมีแนวโน้มเป็นอย่างที่เธอไม่'ผู้บรรยาย' 1: Shindo เป็นประหลาดใจที่ความเร็วการเติบโตของเมล็ดพืช ในเพียงหนึ่งสัปดาห์ นำยาว trailed ผ่านรูปน้ำเต้าพื้นดิน และสุกแขวนจากพวกเขา'ผู้บรรยาย' 4: Shindo นำรูปน้ำเต้าบ้าน หั่นออกบนสุด และ scooped ออกเนื้อเยื่อ แล้ว เธอวางรูปน้ำเต้าที่บน rafters ของฮัทเธอแห้ง'ผู้บรรยาย' 2: เมื่อพวกเขาที่แข็ง เธอสามารถขายในตลาดเป็น calabashes ทำลงในเหยือกและชาม'ผู้บรรยาย' 3: บวบหนึ่งดี Shindo ได้ โดยไฟปรุงอาหาร คนนี้ที่เธอต้องการใช้ตัวเอง และเธอหวังว่า มันจะแห้งเร็ว'ผู้บรรยาย' 1: ตอนเช้าถัดไป Shindo ออกไปอีกการฟิลด์ของเธอ'ผู้บรรยาย' 4: แต่ในขณะเดียวกัน กลับในฮัท'ผู้บรรยาย' 2: รูปน้ำเต้าเริ่มการเปลี่ยนแปลง'ผู้บรรยาย' 3: พวกเขาแทนหัว'ผู้บรรยาย' 1: แล้วอาร์ม'ผู้บรรยาย' 4: แล้วขา'ผู้บรรยาย' 2: เร็ว ๆ นี้ไม่ใช่รูปน้ำเต้าเลย'ผู้บรรยาย' 3: พวกเขา —ทั้งหมด NARRATORS: เด็ก'ผู้บรรยาย' 1: หนึ่งเด็กวาง ด้วยไฟ ที่ Shindo มีใส่บวบดี'ผู้บรรยาย' 4: เด็กอื่น ๆ เรียกเขาจาก raftersเด็ก:คิเตเต้ มาช่วยเรา เราจะได้กับแม่ของเรา มาช่วยเรา คิติ-te พี่ชายของเราชื่นชอบ'ผู้บรรยาย' 2: Kitete ช่วยพี่ชายและน้องสาวของเขาลงจาก rafters'ผู้บรรยาย' 3: แล้วเด็กเริ่มต้นอย่างรวดเร็วในงานลูกที่ 1: ทำความสะอาดฮัทลูกที่ 2: ทำความสะอาดลานลูกที่ 3: เลี้ยงไก่ลูกที่ 4: ล้างเสื้อผ้าลูกที่ 5: ยกน้ำลูกที่ 6: ตัดไม้ลูกที่ 7: ปรุงอาหาร'ผู้บรรยาย' 1: ทั้งหมดเข้าร่วมในแต่ Kitete'ผู้บรรยาย' 4: การอบแห้ง ด้วยไฟก็ได้เด็ก slow-witted ดังนั้น เขาเพียงนั่ง ยิ้มอย่างกว้างขวาง'ผู้บรรยาย' 2: เมื่องานเสร็จสมบูรณ์ Kitete ช่วยคนที่ปีนไปบน rafters'ผู้บรรยาย' 3: แล้วพวกเขาทั้งหมดถูกอีกเป็นรูปน้ำเต้าต้น'ผู้บรรยาย' 1: ตอนบ่ายนั้น เป็น Shindo กลับหน้าแรก ผู้หญิงอื่น ๆ ของหมู่บ้านเรียกเธอผู้หญิงที่ 1: ผู้มีบรรดาเด็กในบ้านของคุณวันนี้ผู้หญิงคนที่ 2: พวกเขามาจากไหนผู้หญิง 3: ทำไมไม่ทำงานของคุณSHINDO: (angrily) เด็กอะไร คุณหมดใจของฉัน'ผู้บรรยาย' 4: แต่เมื่อเธอมาถึงกระท่อมของเธอ เธอ astounded'ผู้บรรยาย' 2: งานที่ทำ และแม้แต่อาหารของเธอถูกพร้อม'ผู้บรรยาย' 3: เธออาจไม่คิดที่ช่วยเธอ'ผู้บรรยาย' 1: สิ่งเดียวเกิดขึ้นในวันถัดไป เป็น Shindo แล้วปิด รูปน้ำเต้าที่เปิดเข้าไปในเด็ก'ผู้บรรยาย' 4: มีหัว'ผู้บรรยาย' 2: และอาร์ม'ผู้บรรยาย' 3: และขา'ผู้บรรยาย' 1: เรียกคนบน raftersเด็ก:คิเตเต้ มาช่วยเรา เราจะได้กับแม่ของเรา มาช่วยเรา คิติ-te พี่ชายของเราชื่นชอบ'ผู้บรรยาย' 4: Kitete ช่วยให้พวกเขาลง และพวกเขาทำงานทั้งหมดลูกที่ 1: ทำความสะอาดฮัทลูกที่ 2: ทำความสะอาดลานลูกที่ 3: เลี้ยงไก่ลูกที่ 4: ล้างเสื้อผ้าลูกที่ 5: ยกน้ำลูกที่ 6: ตัดไม้ลูกที่ 7: ปรุงอาหาร'ผู้บรรยาย' 2: แล้วก็ปีนขึ้นไป rafters แล้วเปิดใหม่อีกครั้งเป็นรูปน้ำเต้า'ผู้บรรยาย' 3: อีกครั้ง Shindo มาบ้าน และได้ตั้งใจดูการทำงานทั้งหมดทำ แต่เวลานี้ เธอตัดสินใจที่จะค้นหาใครถูกผู้ช่วยของเธอ'ผู้บรรยาย' 1: ตอนเช้าถัดไป Shindo pretended ไป แต่เธอซ่อนข้างประตูฮัท และ peeked ในการ และเพื่อเธอเห็น รูปน้ำเต้าเปิดเป็นเด็ก'ผู้บรรยาย' 4: มีหัว'ผู้บรรยาย' 2: และอาร์ม'ผู้บรรยาย' 3: และขา'ผู้บรรยาย' 1: และเธอเคยได้ยินคนเรียก raftersเด็ก:คิเตเต้ มาช่วยเรา เราจะได้กับแม่ของเรา มาช่วยเรา คิติ-te พี่ชายของเราชื่นชอบ'ผู้บรรยาย' 4: Kitete ช่วยให้พวกเขาลง เป็นเด็กที่วิ่งออกจากประตู พวกเขาเกือบวิ่งมา Shindo'ผู้บรรยาย' 2: เธอประหลาดเกินไปที่จะพูด และเพื่อให้ ได้เด็ก แต่หลังจากครู่ พวกเขาไปกับงานของพวกเขาลูกที่ 1: ทำความสะอาดฮัทลูกที่ 2: ทำความสะอาดลานลูกที่ 3: เลี้ยงไก่ลูกที่ 4: ล้างเสื้อผ้าลูกที่ 5: ยกน้ำลูกที่ 6: ตัดไม้ลูกที่ 7: ปรุงอาหารผู้บรรยายที่ 3: เมื่อพวกเขาทำ พวกเขาเริ่มปีนไป raftersSHINDO: (เร่งด่วน) ไม่ ไม่ นอกจากนี้คุณไม่ต้องเปลี่ยนกลับเป็นรูปน้ำเต้า คุณจะเป็นเด็กที่ไม่เคยมี และฉันจะรักและดูแลคุณ* * *'ผู้บรรยาย' 1: Shindo เพื่อเก็บเด็กเป็นของตนเองผู้บรรยายที่ 4: เธอไม่โดดเดี่ยว'ผู้บรรยาย' 2: และเด็ก ๆ เพื่อให้เป็นประโยชน์ เธอจนกลายเป็นรวย มีหลายสาขาผัก และกล้วย จำนวนเกือบเท่าเดิมแกะและแพะ'ผู้บรรยาย' 3: คือ ทั้งหมดได้ประโยชน์แต่ Kitete ที่พัก ด้วยไฟของเขาดีซื้อ'ผู้บรรยาย' 1: ส่วนใหญ่ของเวลา Shindo ไม่ทราบ'ผู้บรรยาย' 4: ในความเป็นจริง Kitete ได้จริง ๆ ใจของเธอ เพราะเหมือนทารกหวาน'ผู้บรรยาย' 2: แต่บางครั้ง เมื่อเธอเบื่อ หรือไม่มีความสุขเกี่ยวกับสิ่งอื่น เธอจะได้รับรำคาญ และร้องที่เขาSHINDO: คุณประโยชน์เด็ก ทำไมคุณไม่สมาร์ทเช่นพี่น้องคุณ และน้องสาว และทำงานอย่างหนักทำ'ผู้บรรยาย' 3: Kitete จะเท่า grin ที่เธอ'ผู้บรรยาย' 1: หนึ่งวัน Shindo ได้ออกในหลา ตัดผักสำหรับแกง เธอทำหม้อจากแสงสว่างเป็นฮัท เธอ tripped เหนือ Kiteteผู้บรรยายที่ 4: เธอตก และหม้อดินซวน ผักและน้ำที่ส่งกระแสข้อมูลทุกSHINDO: (ลุกขึ้น กรีดร้องที่เขา) เด็กโง่ บอกคุณอยู่ทีไม่ได้ (ฮา) แต่ความรู้สึก คุณไม่เด็กจริงเลย คุณแต่น้ำเต้าเป็น'ผู้บรรยาย' 2: ช่วงเวลาถัดไปมาก Kitete ได้ไม่มี'ผู้บรรยาย' 3: ในเขามีบวบมีSHINDO: (shrieking) อะไรทำ ผมไม่ได้หมายความว่า โดน คุณไม่ได้เป็นน้ำเต้า คุณลูกดาร์ลิ่งเอง'ผู้บรรยาย' 1: เด็กอื่น ๆ มากครั้งในฮัทSHINDO: โอ้ เด็ก กรุณาทำอะไร'ผู้บรรยาย' 4: ดูกันช่วงนั้น'ผู้บรรยาย' 2: แล้วผ่านกันพวกเขาปีน scampering ถึง raftersผู้บรรยายที่ 3: เมื่อได้ช่วยเด็กล่าสุดค่า โดย Shindo จะเรียกครั้งเดียวเด็ก:คิเตเต้ มาช่วยเรา เราจะได้กับแม่ของเรา มาช่วยเรา คิติ-te พี่ชายของเราใจ'ผู้บรรยาย' 1: ช่วงยาว ไม่มีอะไรเกิดขึ้น'ผู้บรรยาย' 4: แล้ว ช้า'ผู้บรรยาย' 2: บวบเริ่มการเปลี่ยนแปลง'ผู้บรรยาย' 3: แทนหัวหน้า'ผู้บรรยาย' 1: แล้วอาร์ม'ผู้บรรยาย' 4: แล้วขา'ผู้บรรยาย' 2: ในที่สุด ไม่บวบทั้งหมด'ผู้บรรยาย' 3: มันเป็นตัวSHINDO เด็ก: (ตะโกนอย่างมีความสุข เป็น SHINDO hugs เขา) KITETE* * *'ผู้บรรยาย' 1: Shindo เรียนรู้บทเรียนของเธอ'ผู้บรรยาย' 4: ตลอดไป เธอได้โปรดระมัดระวังสิ่งที่เธอเรียกลูก'ผู้บรรยาย' 2: และเพื่อ ให้ความสะดวกสบายและความสุข ของเธอ'ผู้บรรยาย' 3: ทั้งหมดส่วนเหลือของวันของเธอเกี่ยวกับเรื่องราว คุณลักษณะพิเศษทั้งหมด www.aaronshep.com/ พิเศษสคริปต์ถัดไป | อ่านของโรงละครรุ่น | หน้า RT ของ Aaron | หน้าแรกของอาโรน ค้นหา | ใหม่ | แฟลช! | สิทธิ์ | ติดต่อ | สมัครเป็นสมาชิก
การแปล กรุณารอสักครู่..
NARRATOR 1: Once there was a woman named Shindo, who lived in a village at the foot of a snow-capped mountain.
NARRATOR 4: Her husband had died, and she had no children, so she was very lonely.
NARRATOR 2: And she was always tired too, for she had no one to help with the chores.
NARRATOR 3: All on her own, she
NARRATOR 1: cleaned the hut,
NARRATOR 4: cleaned the yard,
NARRATOR 2: tended the chickens,
NARRATOR 3: washed her clothes in the river,
NARRATOR 1: carried water,
NARRATOR 4: cut firewood,
NARRATOR 2: and cooked her solitary meals.
NARRATOR 3: At the end of each day, Shindo gazed up at the snowy peak and prayed.
SHINDO: Great Mountain Spirit! My work is too hard. Send me help!
NARRATOR 1: One day, Shindo was weeding her small field by the river, where she grew vegetables and bananas and gourds. Suddenly, a noble chieftain appeared beside her.
CHIEFTAIN: I am a messenger from the Great Mountain Spirit.
NARRATOR 4: He handed the astonished woman some gourd seeds.
CHIEFTAIN: Plant these carefully. They are the answer to your prayers.
NARRATOR 2: Then the chieftain vanished.
SHINDO: (skeptically, looking at the seeds in her hand) What help could I get from a handful of seeds?
NARRATOR 3: Still, she planted and tended them as carefully as she could.
NARRATOR 1: Shindo was amazed at how quickly the seeds grew. In just a week, long vines trailed over the ground, and ripe gourds hung from them.
NARRATOR 4: Shindo brought the gourds home, sliced off the tops, and scooped out the pulp. Then she laid the gourds on the rafters of her hut to dry.
NARRATOR 2: When they hardened, she could sell them at the market as calabashes, to be made into bowls and jugs.
NARRATOR 3: One fine gourd Shindo set by the cook fire. This one she wanted to use herself, and she hoped it would dry faster.
NARRATOR 1: The next morning, Shindo went off again to tend her field.
NARRATOR 4: But meanwhile, back in the hut,
NARRATOR 2: the gourds began to change.
NARRATOR 3: They sprouted heads,
NARRATOR 1: then arms,
NARRATOR 4: then legs.
NARRATOR 2: Soon they were not gourds at all.
NARRATOR 3: They were—
ALL NARRATORS: children!
NARRATOR 1: One boy lay by the fire, where Shindo had put the fine gourd.
NARRATOR 4: The other children called to him from the rafters.
CHILDREN:
Ki-te-te, come help us!
We’ll work for our mother.
Come help us, Ki-te-te,
Our favorite brother!
NARRATOR 2: Kitete helped his brothers and sisters down from the rafters.
NARRATOR 3: Then the children started quickly on the chores.
CHILD 1: Clean the hut!
CHILD 2: Clean the yard!
CHILD 3: Feed the chickens!
CHILD 4: Wash the clothes!
CHILD 5: Carry water!
CHILD 6: Cut the wood!
CHILD 7: Cook the meal!
NARRATOR 1: All joined in but Kitete.
NARRATOR 4: Drying by the fire had made the boy slow-witted. So he just sat there, smiling widely.
NARRATOR 2: When the work was done, Kitete helped the others climb back on the rafters.
NARRATOR 3: Then they all turned again into gourds.
NARRATOR 1: That afternoon, as Shindo returned home, the other women of the village called to her.
WOMAN 1: Who were those children in your yard today?
WOMAN 2: Where did they come from?
WOMAN 3: Why were they doing your chores?
SHINDO: (angrily) What children? Are you all making fun of me?
NARRATOR 4: But when she reached her hut, she was astounded.
NARRATOR 2: The work was done, and even her meal was ready!
NARRATOR 3: She could not imagine who had helped her.
NARRATOR 1: The same thing happened the next day. As soon as Shindo had gone off, the gourds turned into children,
NARRATOR 4: with heads
NARRATOR 2: and arms
NARRATOR 3: and legs.
NARRATOR 1: The ones on the rafters called out,
CHILDREN:
Ki-te-te, come help us!
We’ll work for our mother.
Come help us, Ki-te-te,
Our favorite brother!
NARRATOR 4: Kitete helped them down, and they did all the chores.
CHILD 1: Clean the hut!
CHILD 2: Clean the yard!
CHILD 3: Feed the chickens!
CHILD 4: Wash the clothes!
CHILD 5: Carry water!
CHILD 6: Cut the wood!
CHILD 7: Cook the meal!
NARRATOR 2: Then they climbed back to the rafters, and turned again into gourds.
NARRATOR 3: Once more, Shindo came home and was amazed to see the work all done. But this time, she decided to find out who were her helpers.
NARRATOR 1: The next morning, Shindo pretended to leave, but she hid beside the door of the hut and peeked in. And so she saw the gourds turn into children,
NARRATOR 4: with heads
NARRATOR 2: and arms
NARRATOR 3: and legs.
NARRATOR 1: And she heard the ones on the rafters call out,
CHILDREN:
Ki-te-te, come help us!
We’ll work for our mother.
Come help us, Ki-te-te,
Our favorite brother!
NARRATOR 4: Kitete helped them down. As the children rushed out the door, they nearly ran into Shindo.
NARRATOR 2: She was too astonished to speak, and so were the children. But after a moment, they went on with their chores.
CHILD 1: Clean the hut!
CHILD 2: Clean the yard!
CHILD 3: Feed the chickens!
CHILD 4: Wash the clothes!
CHILD 5: Carry water!
CHILD 6: Cut the wood!
CHILD 7: Cook the meal!
NARRATOR 3: When they were done, they started to climb back to the rafters.
SHINDO: (urgently) No, no! You must not change back into gourds! You will be the children I never had, and I will love you and care for you!
* * *
NARRATOR 1: So Shindo kept the children as her own.
NARRATOR 4: She was no longer lonely.
NARRATOR 2: And the children were so helpful, she soon became rich, with many fields of vegetables and bananas, and flocks of sheep and goats.
NARRATOR 3: That is, all were helpful but Kitete, who stayed by the fire with his simple-minded smile.
NARRATOR 1: Most of the time, Shindo didn’t mind.
NARRATOR 4: In fact, Kitete was really her favorite, because he was like a sweet baby.
NARRATOR 2: But sometimes, when she was tired or unhappy about something else, she would get annoyed and yell at him.
SHINDO: You useless child! Why can’t you be smart like your brothers and sisters, and work as hard as they do?
NARRATOR 3: Kitete would only grin back at her.
NARRATOR 1: One day, Shindo was out in the yard, cutting vegetables for a stew. As she carried the pot from the bright sunlight into the hut, she tripped over Kitete.
NARRATOR 4: She fell, and the clay pot shattered. Vegetables and water streamed everywhere.
SHINDO: (getting up, screaming at him) Stupid boy! Haven’t I told you to stay out of my way? (derisively) But what can I expect? You’re not a real child at all. You’re nothing but a calabash!
NARRATOR 2: The very next moment, Kitete was no longer there.
NARRATOR 3: In his place was a gourd.
SHINDO: (shrieking) What have I done? I didn’t mean what I said! You’re not a calabash, you’re my own darling son!
NARRATOR 1: The other children came crowding into the hut.
SHINDO: Oh, children, please do something!
NARRATOR 4: They looked at each other a moment.
NARRATOR 2: Then over each other they climbed, scampering up to the rafters.
NARRATOR 3: When the last child had been helped up by Shindo, they called out one last time,
CHILDREN:
Ki-te-te, come help us!
We’ll work for our mother.
Come help us, Ki-te-te,
OUR FAVORITE BROTHER!
NARRATOR 1: For a long moment, nothing happened.
NARRATOR 4: Then slowly,
NARRATOR 2: the gourd began to change.
NARRATOR 3: It sprouted a head,
NARRATOR 1: then arms,
NARRATOR 4: then legs.
NARRATOR 2: At last, it was not a gourd at all.
NARRATOR 3: It was—
SHINDO & CHILDREN: (shouting happily, as SHINDO hugs him) KITETE!
* * *
NARRATOR 1: Shindo learned her lesson.
NARRATOR 4: Ever after, she was very careful what she called her children.
NARRATOR 2: And so they gave her comfort and happiness,
NARRATOR 3: all the rest of her days.
About the Story
All special features are at www.aaronshep.com/extras.
Next Script | Reader’s Theater Editions | Aaron’s RT Page | Aaron’s Home Page
Search | New | Flash! | Rights | Contact | Subscribe
NARRATOR 4: Her husband had died, and she had no children, so she was very lonely.
NARRATOR 2: And she was always tired too, for she had no one to help with the chores.
NARRATOR 3: All on her own, she
NARRATOR 1: cleaned the hut,
NARRATOR 4: cleaned the yard,
NARRATOR 2: tended the chickens,
NARRATOR 3: washed her clothes in the river,
NARRATOR 1: carried water,
NARRATOR 4: cut firewood,
NARRATOR 2: and cooked her solitary meals.
NARRATOR 3: At the end of each day, Shindo gazed up at the snowy peak and prayed.
SHINDO: Great Mountain Spirit! My work is too hard. Send me help!
NARRATOR 1: One day, Shindo was weeding her small field by the river, where she grew vegetables and bananas and gourds. Suddenly, a noble chieftain appeared beside her.
CHIEFTAIN: I am a messenger from the Great Mountain Spirit.
NARRATOR 4: He handed the astonished woman some gourd seeds.
CHIEFTAIN: Plant these carefully. They are the answer to your prayers.
NARRATOR 2: Then the chieftain vanished.
SHINDO: (skeptically, looking at the seeds in her hand) What help could I get from a handful of seeds?
NARRATOR 3: Still, she planted and tended them as carefully as she could.
NARRATOR 1: Shindo was amazed at how quickly the seeds grew. In just a week, long vines trailed over the ground, and ripe gourds hung from them.
NARRATOR 4: Shindo brought the gourds home, sliced off the tops, and scooped out the pulp. Then she laid the gourds on the rafters of her hut to dry.
NARRATOR 2: When they hardened, she could sell them at the market as calabashes, to be made into bowls and jugs.
NARRATOR 3: One fine gourd Shindo set by the cook fire. This one she wanted to use herself, and she hoped it would dry faster.
NARRATOR 1: The next morning, Shindo went off again to tend her field.
NARRATOR 4: But meanwhile, back in the hut,
NARRATOR 2: the gourds began to change.
NARRATOR 3: They sprouted heads,
NARRATOR 1: then arms,
NARRATOR 4: then legs.
NARRATOR 2: Soon they were not gourds at all.
NARRATOR 3: They were—
ALL NARRATORS: children!
NARRATOR 1: One boy lay by the fire, where Shindo had put the fine gourd.
NARRATOR 4: The other children called to him from the rafters.
CHILDREN:
Ki-te-te, come help us!
We’ll work for our mother.
Come help us, Ki-te-te,
Our favorite brother!
NARRATOR 2: Kitete helped his brothers and sisters down from the rafters.
NARRATOR 3: Then the children started quickly on the chores.
CHILD 1: Clean the hut!
CHILD 2: Clean the yard!
CHILD 3: Feed the chickens!
CHILD 4: Wash the clothes!
CHILD 5: Carry water!
CHILD 6: Cut the wood!
CHILD 7: Cook the meal!
NARRATOR 1: All joined in but Kitete.
NARRATOR 4: Drying by the fire had made the boy slow-witted. So he just sat there, smiling widely.
NARRATOR 2: When the work was done, Kitete helped the others climb back on the rafters.
NARRATOR 3: Then they all turned again into gourds.
NARRATOR 1: That afternoon, as Shindo returned home, the other women of the village called to her.
WOMAN 1: Who were those children in your yard today?
WOMAN 2: Where did they come from?
WOMAN 3: Why were they doing your chores?
SHINDO: (angrily) What children? Are you all making fun of me?
NARRATOR 4: But when she reached her hut, she was astounded.
NARRATOR 2: The work was done, and even her meal was ready!
NARRATOR 3: She could not imagine who had helped her.
NARRATOR 1: The same thing happened the next day. As soon as Shindo had gone off, the gourds turned into children,
NARRATOR 4: with heads
NARRATOR 2: and arms
NARRATOR 3: and legs.
NARRATOR 1: The ones on the rafters called out,
CHILDREN:
Ki-te-te, come help us!
We’ll work for our mother.
Come help us, Ki-te-te,
Our favorite brother!
NARRATOR 4: Kitete helped them down, and they did all the chores.
CHILD 1: Clean the hut!
CHILD 2: Clean the yard!
CHILD 3: Feed the chickens!
CHILD 4: Wash the clothes!
CHILD 5: Carry water!
CHILD 6: Cut the wood!
CHILD 7: Cook the meal!
NARRATOR 2: Then they climbed back to the rafters, and turned again into gourds.
NARRATOR 3: Once more, Shindo came home and was amazed to see the work all done. But this time, she decided to find out who were her helpers.
NARRATOR 1: The next morning, Shindo pretended to leave, but she hid beside the door of the hut and peeked in. And so she saw the gourds turn into children,
NARRATOR 4: with heads
NARRATOR 2: and arms
NARRATOR 3: and legs.
NARRATOR 1: And she heard the ones on the rafters call out,
CHILDREN:
Ki-te-te, come help us!
We’ll work for our mother.
Come help us, Ki-te-te,
Our favorite brother!
NARRATOR 4: Kitete helped them down. As the children rushed out the door, they nearly ran into Shindo.
NARRATOR 2: She was too astonished to speak, and so were the children. But after a moment, they went on with their chores.
CHILD 1: Clean the hut!
CHILD 2: Clean the yard!
CHILD 3: Feed the chickens!
CHILD 4: Wash the clothes!
CHILD 5: Carry water!
CHILD 6: Cut the wood!
CHILD 7: Cook the meal!
NARRATOR 3: When they were done, they started to climb back to the rafters.
SHINDO: (urgently) No, no! You must not change back into gourds! You will be the children I never had, and I will love you and care for you!
* * *
NARRATOR 1: So Shindo kept the children as her own.
NARRATOR 4: She was no longer lonely.
NARRATOR 2: And the children were so helpful, she soon became rich, with many fields of vegetables and bananas, and flocks of sheep and goats.
NARRATOR 3: That is, all were helpful but Kitete, who stayed by the fire with his simple-minded smile.
NARRATOR 1: Most of the time, Shindo didn’t mind.
NARRATOR 4: In fact, Kitete was really her favorite, because he was like a sweet baby.
NARRATOR 2: But sometimes, when she was tired or unhappy about something else, she would get annoyed and yell at him.
SHINDO: You useless child! Why can’t you be smart like your brothers and sisters, and work as hard as they do?
NARRATOR 3: Kitete would only grin back at her.
NARRATOR 1: One day, Shindo was out in the yard, cutting vegetables for a stew. As she carried the pot from the bright sunlight into the hut, she tripped over Kitete.
NARRATOR 4: She fell, and the clay pot shattered. Vegetables and water streamed everywhere.
SHINDO: (getting up, screaming at him) Stupid boy! Haven’t I told you to stay out of my way? (derisively) But what can I expect? You’re not a real child at all. You’re nothing but a calabash!
NARRATOR 2: The very next moment, Kitete was no longer there.
NARRATOR 3: In his place was a gourd.
SHINDO: (shrieking) What have I done? I didn’t mean what I said! You’re not a calabash, you’re my own darling son!
NARRATOR 1: The other children came crowding into the hut.
SHINDO: Oh, children, please do something!
NARRATOR 4: They looked at each other a moment.
NARRATOR 2: Then over each other they climbed, scampering up to the rafters.
NARRATOR 3: When the last child had been helped up by Shindo, they called out one last time,
CHILDREN:
Ki-te-te, come help us!
We’ll work for our mother.
Come help us, Ki-te-te,
OUR FAVORITE BROTHER!
NARRATOR 1: For a long moment, nothing happened.
NARRATOR 4: Then slowly,
NARRATOR 2: the gourd began to change.
NARRATOR 3: It sprouted a head,
NARRATOR 1: then arms,
NARRATOR 4: then legs.
NARRATOR 2: At last, it was not a gourd at all.
NARRATOR 3: It was—
SHINDO & CHILDREN: (shouting happily, as SHINDO hugs him) KITETE!
* * *
NARRATOR 1: Shindo learned her lesson.
NARRATOR 4: Ever after, she was very careful what she called her children.
NARRATOR 2: And so they gave her comfort and happiness,
NARRATOR 3: all the rest of her days.
About the Story
All special features are at www.aaronshep.com/extras.
Next Script | Reader’s Theater Editions | Aaron’s RT Page | Aaron’s Home Page
Search | New | Flash! | Rights | Contact | Subscribe
การแปล กรุณารอสักครู่..
บรรยาย 1 : เมื่อมีผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อ ชินโด ที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้าน ที่เท้าของหิมะที่ปกคลุมภูเขา
บรรยาย 4 : สามีของเธอเสียชีวิต เธอไม่มีลูก เธอเหงามาก . . .
บรรยาย 2 : และเธอก็เหนื่อยเกินไป เธอไม่มีใคร ช่วยงานบ้าน
บรรยาย 3 : ทั้งหมดของเธอเอง เธอ
บรรยาย 1 : ทำความสะอาดกระท่อม
บรรยาย 4 : ทำความสะอาดบ้าน
บรรยาย 2 :มีไก่ ,
บรรยาย 3 : ล้างเสื้อผ้าของเธอในแม่น้ำ
บรรยาย 1 : นำน้ำ
บรรยาย 4 : ตัดฟืน
บรรยาย 2 : และอาหารที่ปรุงสุกที่โดดเดี่ยวเธอ
บรรยาย 3 : ในตอนท้ายของแต่ละวัน ชินโด จ้องมองขึ้นไปที่ยอดเขาหิมะและอธิษฐาน
ชินโต : วิญญาณภูเขายิ่งใหญ่ งานมันหนักเกินไป ส่งมาช่วย
บรรยาย 1 : วันหนึ่ง ชินโดถูกคัดสนามเล็กของเธอโดยแม่น้ำที่เธอปลูก ผัก และกล้วย และบวบ ทันใดนั้น หัวหน้าขุนนางที่ปรากฏอยู่ข้างๆเธอ
เผ่า : ข้าเป็นผู้ส่งสารจากจิตวิญญาณ ภูเขาใหญ่
บรรยาย 4 เขายื่นตกตะลึง ผู้หญิงบางเมล็ดน้ำเต้า
เผ่าพืชเหล่านี้อย่างระมัดระวัง พวกเขามีคำตอบคำอธิษฐานของคุณ .
บรรยาย 2 : แล้วหัวหน้าหายไป
( skeptically ชินโด ,ดูที่เมล็ดในมือเธอ ) ช่วยให้สิ่งที่ผมได้รับจากกำมือของเมล็ดพันธุ์ ?
บรรยาย 3 : เธอยังคงปลูกและมีแนวโน้มของพวกเขาอย่างระมัดระวัง เหมือนเธอจะ
บรรยาย 1 : ชินโตถูกประหลาดใจที่วิธีการได้อย่างรวดเร็ว เมล็ดโต ในเวลาเพียง 1 สัปดาห์ ยาวเลื้อยตามเหนือพื้นดิน และบวบสุกแขวนจากพวกเขา .
บรรยาย 4 : ชินโตนำน้ำเต้าบ้านซอยปิดยอด และคว้านเยื่อกระดาษแล้วเธอก็วางน้ำเต้าบนหลังคาของกระท่อมของเธอแห้ง
บรรยาย 2 : เมื่อพวกเขาแข็ง เธอสามารถขายได้ในตลาดเป็น calabashes เพื่อทำเป็นชามและเหยือก
บรรยาย 3 : 1 ก็ได้น้ำเต้าชินโตตั้งโดยทำอาหารไฟ นี่เธออยากใช้เอง และเธอหวังว่าจะแห้งเร็วขึ้น
บรรยาย 1 : เช้าวันรุ่งขึ้น ชินโด ออกไปอีก มัก เขตเธอ
บรรยาย 4 :แต่ในขณะเดียวกันกลับกระท่อม
บรรยาย 2 : บวบเริ่มเปลี่ยนไป
บรรยาย 3 : พวกเขางอกหัว
บรรยาย 1 : แล้วแขน
บรรยาย 4 : แล้วขา
บรรยาย 2 : เร็ว ๆนี้พวกเขายังไม่ฟักเลย
บรรยาย 3 : พวกเขา -
ทุกคนบรรยาย : เด็ก !
บรรยาย 1 : เด็กชายหนึ่งวางใกล้ไฟ ที่ชินโดใส่น้ำเต้าดี
บรรยาย 4 : เด็กอื่น ๆเรียกเขาจาก rafters .
เด็ก :
คิ เตเต้ มาช่วยเรา
เราก็ทำงานให้แม่
มาช่วยเรา กิ เตเต้
, พี่ชายที่ชื่นชอบของเรา !
บรรยาย 2 : kitete ช่วยพี่น้องของเขาลงมาจากขื่อ
บรรยาย 3 : เด็กๆก็เริ่มต้นได้อย่างรวดเร็วทำงาน
เด็ก 1 : ทำความสะอาดกระท่อม !
เด็ก 2 : ทำความสะอาดบ้าน !
เด็ก 3 : กินไก่ !
เด็ก 4 : ซักเสื้อผ้า !
เด็ก 5 : แบกน้ำ
ลูก 6 :ตัดไม้
เด็ก 7 : ทำอาหาร !
บรรยาย 1 : ทั้งหมดเข้าร่วมใน แต่ kitete
บรรยาย 4 : การอบแห้งด้วยไฟทำให้เด็กช้าซึ่งมีสติปัญญา . แล้วเขาก็นั่งยิ้มกว้าง
บรรยาย 2 : เมื่อทำงานเสร็จ kitete ช่วยคนอื่นปีนกลับขึ้นไปบนขื่อ
บรรยาย 3 : แล้วพวกเขาทั้งหมดกลับเข้าไปในน้ำเต้า
บรรยาย 1 : ช่วงบ่ายว่า ชินโด กลับมาบ้าน
บรรยาย 4 : สามีของเธอเสียชีวิต เธอไม่มีลูก เธอเหงามาก . . .
บรรยาย 2 : และเธอก็เหนื่อยเกินไป เธอไม่มีใคร ช่วยงานบ้าน
บรรยาย 3 : ทั้งหมดของเธอเอง เธอ
บรรยาย 1 : ทำความสะอาดกระท่อม
บรรยาย 4 : ทำความสะอาดบ้าน
บรรยาย 2 :มีไก่ ,
บรรยาย 3 : ล้างเสื้อผ้าของเธอในแม่น้ำ
บรรยาย 1 : นำน้ำ
บรรยาย 4 : ตัดฟืน
บรรยาย 2 : และอาหารที่ปรุงสุกที่โดดเดี่ยวเธอ
บรรยาย 3 : ในตอนท้ายของแต่ละวัน ชินโด จ้องมองขึ้นไปที่ยอดเขาหิมะและอธิษฐาน
ชินโต : วิญญาณภูเขายิ่งใหญ่ งานมันหนักเกินไป ส่งมาช่วย
บรรยาย 1 : วันหนึ่ง ชินโดถูกคัดสนามเล็กของเธอโดยแม่น้ำที่เธอปลูก ผัก และกล้วย และบวบ ทันใดนั้น หัวหน้าขุนนางที่ปรากฏอยู่ข้างๆเธอ
เผ่า : ข้าเป็นผู้ส่งสารจากจิตวิญญาณ ภูเขาใหญ่
บรรยาย 4 เขายื่นตกตะลึง ผู้หญิงบางเมล็ดน้ำเต้า
เผ่าพืชเหล่านี้อย่างระมัดระวัง พวกเขามีคำตอบคำอธิษฐานของคุณ .
บรรยาย 2 : แล้วหัวหน้าหายไป
( skeptically ชินโด ,ดูที่เมล็ดในมือเธอ ) ช่วยให้สิ่งที่ผมได้รับจากกำมือของเมล็ดพันธุ์ ?
บรรยาย 3 : เธอยังคงปลูกและมีแนวโน้มของพวกเขาอย่างระมัดระวัง เหมือนเธอจะ
บรรยาย 1 : ชินโตถูกประหลาดใจที่วิธีการได้อย่างรวดเร็ว เมล็ดโต ในเวลาเพียง 1 สัปดาห์ ยาวเลื้อยตามเหนือพื้นดิน และบวบสุกแขวนจากพวกเขา .
บรรยาย 4 : ชินโตนำน้ำเต้าบ้านซอยปิดยอด และคว้านเยื่อกระดาษแล้วเธอก็วางน้ำเต้าบนหลังคาของกระท่อมของเธอแห้ง
บรรยาย 2 : เมื่อพวกเขาแข็ง เธอสามารถขายได้ในตลาดเป็น calabashes เพื่อทำเป็นชามและเหยือก
บรรยาย 3 : 1 ก็ได้น้ำเต้าชินโตตั้งโดยทำอาหารไฟ นี่เธออยากใช้เอง และเธอหวังว่าจะแห้งเร็วขึ้น
บรรยาย 1 : เช้าวันรุ่งขึ้น ชินโด ออกไปอีก มัก เขตเธอ
บรรยาย 4 :แต่ในขณะเดียวกันกลับกระท่อม
บรรยาย 2 : บวบเริ่มเปลี่ยนไป
บรรยาย 3 : พวกเขางอกหัว
บรรยาย 1 : แล้วแขน
บรรยาย 4 : แล้วขา
บรรยาย 2 : เร็ว ๆนี้พวกเขายังไม่ฟักเลย
บรรยาย 3 : พวกเขา -
ทุกคนบรรยาย : เด็ก !
บรรยาย 1 : เด็กชายหนึ่งวางใกล้ไฟ ที่ชินโดใส่น้ำเต้าดี
บรรยาย 4 : เด็กอื่น ๆเรียกเขาจาก rafters .
เด็ก :
คิ เตเต้ มาช่วยเรา
เราก็ทำงานให้แม่
มาช่วยเรา กิ เตเต้
, พี่ชายที่ชื่นชอบของเรา !
บรรยาย 2 : kitete ช่วยพี่น้องของเขาลงมาจากขื่อ
บรรยาย 3 : เด็กๆก็เริ่มต้นได้อย่างรวดเร็วทำงาน
เด็ก 1 : ทำความสะอาดกระท่อม !
เด็ก 2 : ทำความสะอาดบ้าน !
เด็ก 3 : กินไก่ !
เด็ก 4 : ซักเสื้อผ้า !
เด็ก 5 : แบกน้ำ
ลูก 6 :ตัดไม้
เด็ก 7 : ทำอาหาร !
บรรยาย 1 : ทั้งหมดเข้าร่วมใน แต่ kitete
บรรยาย 4 : การอบแห้งด้วยไฟทำให้เด็กช้าซึ่งมีสติปัญญา . แล้วเขาก็นั่งยิ้มกว้าง
บรรยาย 2 : เมื่อทำงานเสร็จ kitete ช่วยคนอื่นปีนกลับขึ้นไปบนขื่อ
บรรยาย 3 : แล้วพวกเขาทั้งหมดกลับเข้าไปในน้ำเต้า
บรรยาย 1 : ช่วงบ่ายว่า ชินโด กลับมาบ้าน
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Will you be disappointed in me?I keep ge
- ปกติฉันสะดวกคุยด้วยไลน์มากกว่า
- รองศาสตราจารย์ ดร. อธิคม ฤกษบุตร, 2557 “
- The firstly cause is burning the garbage
- Avec ses 34000 étudiant et ses cinquante
- และเวลากลางคืน
- A été nominé
- ฉันรู้ว่าคุณคงไม่อยากคุยกับฉันแล้ว ฉันขอ
- ไชโป๊ว
- You are expected to use correct English
- ประเพณีสาดน้ำผู้หญิงในวันอีสเตอร์ที่หมู่
- Catastrophe Theory
- เลี้ยงดูเรา
- กาญจนาภิเษก
- ภาคเรียน
- ฉันผิวสีน้ำผึ้ง
- คำนวณหาสัดส่วนการลงทุนที่เหมาะสมในสินทรั
- ขอบคุณสำหรับโอกาสที่ทำให้ผมได้มีสิทธิในก
- Next we define the data type property ha
- give the tree a symbol of Thammasat Univ
- มหัศจรรย์
- และมีเกล็ดเก็บให้พอดีตัวทั้งชิ้นหน้าและห
- She is my best friend in elementary.
- Such as the toilet mat sit hose
