In the 2001 Surveys of Consumers, r

In the 2001 Surveys of Consumers, respondents reported personal financial experience as
the most important way they had learned cash-flow management, credit management, saving,
and investment practices (Hilgert, Hogarth, and Beverly, 2003). Lyons, Rachlis, and Scherpf
(2007) further confirm that personal experience impacts financial knowledge of credit and
debt management. These findings are unsurprising in the context of the ELT model, where
experience learning emphasizes the roles that direct experience and focused reflection play
in increasing knowledge. This view has inspired numerous financial education campaigns
that introduce programs focused on hands-on investment and management experience to
traditional formal education. For example, the “Bank in School” program has students open
a saving account at school, make deposits, calculate simple interest, and track their saving
balance; the “Huntington Bank Kids’ Club” program in Columbus, Ohio, provides students
with an on-site school bank to promote hands-on experience learning at school (Consumer
Bankers Association, 2002). The general assumption underlying these programs is that
individual financial experience can help narrow the gap in financial knowledge caused by
lack in financial education exposures.
Despite empirical evidence showing that direct personal financial experience affects
financial knowledge, no study to our knowledge has systematically incorporated financial
experience into a financial knowledge learning framework and tested whether it positively
affects financial knowledge when taken with other influencing factors (i.e., financial education
and parents’ financial experience). Moreover, no study to our knowledge has explored
the possibility for financial experience to compensate for lack of financial education. Thus:
Hypothesis 2a: Young adults should have higher levels of financial knowledge if they
possess higher financial experience considering the concurrent roles of
financial education and parents’ financial experience.
Hypothesis 2b: Financial experience should positively impact financial knowledge especially
in the absence of financial education.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปี 2001 การสำรวจของผู้บริโภค ผู้ตอบรายงานประสบการณ์การเงินส่วนบุคคลเป็นวิธีสำคัญที่สุดที่พวกเขาได้เรียนรู้การจัดการกระแสเงินสด สินเชื่อบริหาร บันทึกและปฏิบัติการลงทุน (Hilgert, Hogarth และเบเวอร์ ลี่ 2003) รส Rachlis และ Scherpf(2007) เพิ่มเติมยืนยันว่า ประสบการณ์ส่วนบุคคลมีผลกระทบต่อความรู้ทางการเงินของสินเชื่อ และการจัดการหนี้ ผลการวิจัยเหล่านี้มีในรุ่น ELT, unsurprising ที่เรียนรู้ประสบการณ์เน้นบทบาทที่ตรงประสบการณ์ และเน้นเล่นสะท้อนในการเพิ่มความรู้ มุมมองนี้ได้แรงบันดาลใจการส่งเสริมการศึกษาการเงินจำนวนมากที่แนะนำโปรแกรมที่เน้นการลงทุนเชิงปฏิบัติ และการจัดการประสบการณ์การการศึกษาแบบดั้งเดิม ตัวอย่าง โปรแกรม "ธนาคารในโรงเรียน" มีนักเรียนที่เปิดบันทึกบัญชีการโรงเรียน ทำเงินฝาก คำนวณดอกเบี้ยง่าย และติดตามบันทึกของพวกเขายอดดุล โปรแกรม "ฮันติงตันธนาคาร'สโมสร" ในโคลัมบัส โอไฮโอ ให้นักเรียนมีธนาคารโรงเรียนอำนวยการเพื่อส่งเสริมประสบการณ์เรียนรู้ที่โรงเรียน (ผู้บริโภคสมาคมธนาคาร 2002) สมมติฐานทั่วไปต้นแบบโปรแกรมเหล่านี้คือประสบการณ์ทางการเงินแต่ละช่วยให้แคบลงช่องว่างในความรู้ทางการเงินที่เกิดจากขาดในภาพทางการเงินศึกษาแม้ มีหลักฐานประจักษ์แสดงที่ประสบการณ์ทางการเงินส่วนบุคคลโดยตรงมีผลต่อความรู้ทางการเงิน ไม่มีการศึกษาความรู้ของเราได้อย่างเป็นระบบรวมเงินexperience into a financial knowledge learning framework and tested whether it positivelyaffects financial knowledge when taken with other influencing factors (i.e., financial educationand parents’ financial experience). Moreover, no study to our knowledge has exploredthe possibility for financial experience to compensate for lack of financial education. Thus:Hypothesis 2a: Young adults should have higher levels of financial knowledge if theypossess higher financial experience considering the concurrent roles offinancial education and parents’ financial experience.Hypothesis 2b: Financial experience should positively impact financial knowledge especiallyin the absence of financial education.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 2001
การสำรวจของผู้บริโภคผู้ตอบแบบสอบถามรายงานประสบการณ์ทางการเงินส่วนบุคคลเป็นวิธีที่สำคัญที่สุดที่พวกเขาได้เรียนรู้การจัดการกระแสเงินสด, การจัดการเครดิต,
การประหยัดและการปฏิบัติจากการลงทุน(Hilgert โฮการ์ ธ และเบเวอร์ลี, 2003) ลียง Rachlis และ Scherpf
(2007)
ต่อไปยืนยันว่าส่งผลกระทบต่อประสบการณ์ส่วนตัวความรู้ทางการเงินของเครดิตและการจัดการหนี้ การค้นพบนี้จะแปลกใจเลยในบริบทของรูปแบบการสอนภาษาอังกฤษที่เรียนรู้ประสบการณ์ที่เน้นบทบาทที่ประสบการณ์ตรงและมุ่งเน้นการเล่นภาพสะท้อนในความรู้ที่เพิ่มขึ้น มุมมองนี้ได้แรงบันดาลใจจากแคมเปญการศึกษาทางการเงินจำนวนมากที่แนะนำโปรแกรมการมุ่งเน้นไปที่ประสบการณ์การลงทุนและการบริหารการศึกษาอย่างเป็นทางการแบบดั้งเดิม ยกตัวอย่างเช่น "ธนาคารโรงเรียน" โปรแกรมมีนักเรียนเปิดบัญชีประหยัดที่โรงเรียนทำให้เงินฝาก, คำนวณดอกเบี้ยที่เรียบง่ายประหยัดและติดตามของพวกเขาสมดุล; ว่า "ฮันติงตันธนาคารเด็ก 'คลับ" โปรแกรมในโคลัมบัส, โอไฮโอให้นักเรียนที่มีในสถานที่ธนาคารโรงเรียนเพื่อส่งเสริมประสบการณ์การเรียนรู้ที่โรงเรียน(Consumer สมาคม ธ นา, 2002) สมมติฐานทั่วไปภายใต้โปรแกรมเหล่านี้คือประสบการณ์ทางการเงินของแต่ละบุคคลสามารถช่วยลดช่องว่างในความรู้ทางการเงินที่เกิดจากการขาดความเสี่ยงการศึกษาทางการเงิน. แม้จะมีหลักฐานเชิงประจักษ์ที่แสดงให้เห็นว่าประสบการณ์ทางการเงินส่วนบุคคลโดยตรงส่งผลกระทบต่อความรู้ทางการเงินการศึกษาเพื่อความรู้ของเราไม่ได้รวมระบบการเงินประสบการณ์เป็นความรู้ทางการเงินการเรียนรู้กรอบและผ่านการทดสอบในเชิงบวกไม่ว่าจะมีผลกระทบต่อความรู้ทางการเงินเมื่อถ่ายด้วยปัจจัยที่มีอิทธิพลอื่น ๆ (เช่นการศึกษาทางการเงินและผู้ปกครองประสบการณ์ทางการเงิน) นอกจากนี้ยังมีการศึกษาเพื่อความรู้ของเราไม่ได้มีการสำรวจความเป็นไปได้สำหรับประสบการณ์ทางการเงินเพื่อชดเชยการขาดการศึกษาทางการเงิน ดังนั้น: สมมติฐาน 2a: ผู้ใหญ่หนุ่มสาวควรจะมีระดับที่สูงขึ้นของความรู้ทางการเงินถ้าพวกเขามีประสบการณ์ทางการเงินที่สูงขึ้นพิจารณาบทบาทพร้อมกัน. การศึกษาทางการเงินและผู้ปกครองประสบการณ์ทางการเงินสมมติฐาน 2b: ประสบการณ์ทางการเงินในเชิงบวกควรส่งผลกระทบต่อความรู้ทางการเงินโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีที่ไม่มีการศึกษาทางการเงิน.