The presumption of innocence, somet

The presumption of innocence, sometimes referred to by the Latin expression Ei incumbit probatio qui dicit, non qui negat (the burden of proof is on the one who declares, not on one who denies), is the principle that one is considered innocent unless proven guilty. In many nations, presumption of innocence is a legal right of the accused in a criminal trial, and it is also regarded as an international human right under the UN's Universal Declaration of Human Rights, article 11. The burden of proof is thus on the prosecution, which has to collect and present enough compelling evidence to convince the trier of fact, who is restrained and ordered by law to consider only actual evidence and testimony that is legally admissible, and in most cases lawfully obtained, that the accused is guilty beyond reasonable doubt. If reasonable doubt remains, the accused is to be acquitted. Under Justinian Codes and English Common law, the accused is presumed innocent in criminal proceedings, and in civil proceedings (like breach of contract) both sides must issue proof. Under Anglo-American Common Law, the accused is always presumed innocent in all types of proceedings; proof is always the burden of the accuser. Under Islamic Law, a tradition had not been solidified but doubtful evidence should be rejected upon moral principles.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อสันนิษฐานของความบริสุทธิ์ บางครั้งเรียกว่าการนิพจน์ติ Ei incumbit probatio qui dicit, negat ไม่ใช่ qui (หลักของภาระอยู่ผู้ประกาศ ไม่ใช่บนผู้ปฏิเสธ), โดยเป็นหลักการที่หนึ่งถือว่าเป็นผู้บริสุทธิ์จนกว่าพิสูจน์ความผิด ในหลายประเทศ ข้อสันนิษฐานของความบริสุทธิ์เป็นสิทธิของผู้ถูกกล่าวหาในคดีอาญาตามกฎหมาย และมันยังถือเป็นการขวามนุษย์ระหว่างประเทศภายใต้ของสหประชาชาติปฏิญญาสากลของสิทธิมนุษยชน บทความ 11 หลักฐานของภาระอยู่จึงดำเนินคดี ซึ่งมีการรวบรวม และนำเสนอหลักฐานที่น่าสนใจพอจะโน้มน้าวให้เทรียร์ของความจริง ที่จะยับยั้ง และสั่งการ ตามกฎหมายจะพิจารณาเฉพาะหลักฐานจริงและพยานหลักฐานที่ถูกต้องตามกฎหมาย admissible และ ในกรณีส่วนใหญ่ที่ได้รับ lawfully ว่า ผู้ถูกกล่าวหาเป็นความสงสัยที่สมเหตุสมผล ถ้ายังคงเป็นข้อสงสัยที่สมเหตุสมผล ผู้ถูกกล่าวหาจะได้ acquitted กฎหมาย Justinian รหัสและภาษาอังกฤษทั่วไป ผู้ถูกกล่าวหาคือ presumed บริสุทธิ์ในตอนอาญา และในตอนพลเมือง (เช่นละเมิดสัญญา) ทั้งสองฝ่ายต้องออกหลักฐาน ภายใต้ Anglo-American ทั่วไปกฎหมาย ผู้ถูกกล่าวหาอยู่เสมอ presumed บริสุทธิ์ในทุกตอน หลักฐานเป็นภาระของ accuser ที่เสมอ ภายใต้กฎหมายอิสลาม ประเพณีก็ไม่ได้หล่อ แต่ควรถูกปฏิเสธหลักฐานหนี้สงสัยสูญตามหลักจริยธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสาบางครั้งจะเรียกโดยการแสดงออกละติน Ei incumbit probatio ใคร dicit ที่ไม่ใคร negat (ภาระการพิสูจน์เป็นที่หนึ่งที่ประกาศไม่ได้อยู่คนหนึ่งที่ปฏิเสธ) เป็นหลักการที่ว่าหนึ่งถือว่าเป็นผู้บริสุทธิ์เว้นแต่ได้รับการพิสูจน์ มีความผิด ในหลายประเทศข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสาเป็นสิทธิตามกฎหมายของผู้ถูกกล่าวหาในคดีความผิดทางอาญาและจะได้รับการยกย่องว่าเป็นสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศภายใต้ปฏิญญาสากลของสหประชาชาติสิทธิมนุษยชนบทความ 11. ภาระการพิสูจน์จึงเกี่ยวกับการฟ้องร้อง ซึ่งมีการเก็บรวบรวมและนำเสนอหลักฐานที่น่าสนใจเพียงพอที่จะโน้มน้าวทดสอบจริงที่ถูกยับยั้งและสั่งตามกฎหมายที่จะต้องพิจารณาหลักฐานที่เกิดขึ้นจริงเท่านั้นและพยานหลักฐานที่เป็นที่ยอมรับถูกต้องตามกฎหมายและในกรณีส่วนใหญ่ได้ถูกต้องตามกฎหมายที่ถูกกล่าวหาว่ามีความผิดเกินกว่าที่เหมาะสม ข้อสงสัย หากยังคงมีเหตุอันควรสงสัยที่ถูกกล่าวหาว่าจะได้รับการพ้นผิด ภายใต้รหัสจัสติเนียนและภาษาอังกฤษกฎหมายทั่วไปที่ถูกกล่าวหาว่ามีการสันนิษฐานว่าเป็นผู้บริสุทธิ์ในการดำเนินการทางอาญาและทางแพ่งในการดำเนินการ (เช่นการผิดสัญญา) ทั้งสองฝ่ายต้องออกหลักฐาน ภายใต้แองโกลอเมริกันกฎหมายที่ถูกกล่าวหาว่ามีการสันนิษฐานว่าเป็นผู้บริสุทธิ์อยู่เสมอในทุกประเภทของการดำเนินการ; หลักฐานอยู่เสมอภาระของโจทก์ที่ ภายใต้กฎหมายอิสลามประเพณีไม่ได้รับการเสริมความมั่นคง แต่หลักฐานหนี้สงสัยจะสูญควรจะปฏิเสธหลักการทางศีลธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสา บางครั้งเรียกว่า โดยนิพจน์ภาษาละติน EI incumbit probatio qui กล่าวว่า ไม่ใช่ โดยปฏิเสธ ( ภาระการพิสูจน์เป็นคนประกาศ ไม่ใครปฏิเสธ ) เป็นหลักการหนึ่งที่ถือว่าเป็นผู้บริสุทธิ์ จนกว่าพิสูจน์ได้ว่าผิดจริง ในหลายประเทศ การร่วมมือเป็นสิทธิของผู้ต้องหาในการสอบสวนคดีอาญาและยังถือว่าเป็นสากล สิทธิมนุษยชนภายใต้สหประชาชาติปฏิญญาสากลของสิทธิมนุษยชน มาตรา 11 ภาระการพิสูจน์จึงอยู่ในการดำเนินคดี ซึ่งได้รวบรวมและนำเสนอหลักฐานที่น่าสนใจพอที่จะโน้มน้าวมะเร็งหลอดลมที่ยับยั้งและสั่งโดยกฎหมายที่จะพิจารณาหลักฐานและพยานเท่านั้นจริงที่เป็นที่ยอมรับตามกฎหมายและในกรณีส่วนใหญ่ ถูกต้อง ที่กล่าวโทษว่าเป็นความผิดเกินสงสัยที่เหมาะสม ถ้าข้อสงสัยยังคง ผู้ต้องหาจะได้พ้นผิด ภายใต้รหัสจัสติเนียน และกฎหมายจารีตประเพณีอังกฤษ ผู้ต้องหาถูกสันนิษฐานว่าบริสุทธิ์ในกฎหมายอาญา และในการพิจารณาคดีแพ่ง ( เช่นการละเมิดสัญญา ) ทั้งสองฝ่ายจะต้องออกหลักฐาน แองโกล อเมริกันทั่วไปภายใต้กฎหมายผู้ต้องหามักสันนิษฐานว่าบริสุทธิ์ในทุกประเภทของการดำเนินการ ; พิสูจน์เสมอภาระของผู้กล่าวหา กฎหมายอิสลาม ประเพณีก็ไม่ได้หล่อ แต่หลักฐานที่น่าสงสัย ควรปฏิเสธตามหลักคุณธรรม