The effects of periphyton grown on

The effects of periphyton grown on bamboo substrate, on growth and production of Nile tilapia, Oreochromis niloticus
(Genetically Improved Farmed Tilapia strain) in monoculture and polyculture with the freshwater prawn (Macrobrachium
rosenbergii) were studied and economically evaluated. The experiment had 2×2 factorial design: The first factor was presence or
absence of substrate for periphyton development, the second factor was related to culture system. The first system was monoculture
of the GIFT strain of Nile tilapia stocked at 20,000 fingerlings ha−1, the second system was tilapia–prawn polyculture with each
stocked at 20,000 fingerlings or postlarvae ha−1. Bamboo poles were posted vertically in ponds under substrate treatments. Feed
and inorganic fertilizers were applied to all ponds.
There were no differences in phytoplankton biomass and primary productivity between the treatments (PN0.05). The electivity
indices indicated that there were low dietary overlaps between tilapia and prawn. Survivals of tilapia and prawn were higher in
ponds with bamboo substrate (60% and 35%, respectively) than in the control ponds without substrates (55% and 20%,
respectively). Addition of substrate significantly (Pb0.05) increased growth and production of both species. In monoculture,
substrate contributed 40% to tilapia production, whereas, in polyculture, it contributed 46%. Prawn production was increased by
127%. Highest total yield (2445 kg ha−1 tilapia and 141 kg ha−1 prawn) over a 145-day culture period was recorded in substratebased
polyculture ponds. However, there was conclusive evidence that addition of periphyton substrates resulted in higher fish
production and hence, polyculture of tilapia and prawn in periphyton ponds is a promising option for low-input ecological
aquaculture.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลกระทบของ periphyton ที่เติบโตบนพื้นผิวไม้ไผ่ เจริญเติบโตและผลิตนิล ปลานิล(ต้องใช้ปลานิล Farmed ปรับปรุงแปลงพันธุกรรม) ในระบบเกษตรกรรมพืชเดี่ยวและทางกับกุ้งก้ามกราม (กุ้งก้ามกราม) ได้ศึกษา และประเมินประสิทธิภาพการ ทดลองมีแฟกออกแบบ 2 × 2: ปัจจัยแรกแสดง หรือการขาดงานของพื้นผิวสำหรับพัฒนา periphyton ตัวที่สองเกี่ยวข้องกับระบบการ ระบบแรกเป็นระบบเกษตรกรรมพืชเดี่ยวของขวัญพันธุ์นิลที่เก็บสต็อกที่ 20000 ชนิด ha−1 ระบบที่สองถูกทางปลานิลกุ้งด้วยเครื่องดื่มชนิด 20000 หรือ postlarvae ha−1 ไม้ไผ่ถูกลงรายการบัญชีในบ่อใต้รักษาพื้นผิวในแนวตั้ง ตัวดึงข้อมูลและปุ๋ยอนินทรีย์ที่ใช้กับบ่อทั้งหมดไม่แตกในชีวมวล phytoplankton และผลผลิตหลักการรักษา (PN0.05) ได้ Electivity ที่ดัชนีบ่งชี้ว่า มีการทับซ้อนอาหารต่ำระหว่างปลานิลและกุ้ง Survivals ปลานิลและกุ้งมีสูงกว่าบ่อที่ มีพื้นผิวไม้ไผ่ (60% และ 35% ตามลำดับ) กว่าในบ่อควบคุมโดยพื้นผิว (55% และ 20%ตามลำดับ) เพิ่มพื้นผิว (Pb0.05) เพิ่มเติบโตและการผลิตทั้งสองชนิด ในเรื่องพื้นผิวส่วน 40% ในการผลิตปลานิล ขณะที่ ในทาง ส่วน 46% ผลิตกุ้งเพิ่มขึ้นโดย127% สูงสุดรวมผลผลิต (กก. 2445 ha−1 ปลานิลและกุ้ง ha−1 141 กิโลกรัม) ระยะเวลา 145 วันวัฒนธรรมถูกบันทึกใน substratebasedทางบ่อ อย่างไรก็ตาม มีมิใช่หลักฐานแห่ง periphyton พื้นผิวส่งผลให้เกิดในปลาที่สูงขึ้นผลิต และดังนั้น ทางปลานิลและกุ้งในบ่อ periphyton เป็นตัวกำหนดการสำหรับระบบนิเวศต่ำป้อนข้อมูลเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลกระทบจากการ periphyton ปลูกบนพื้นผิวไม้ไผ่ต่อการเจริญเติบโตและการผลิตปลานิล, ปลานิล
(ปรับปรุงพันธุกรรมสายพันธุ์ปลานิล Farmed) ในเชิงเดี่ยวและ polyculture กุ้งน้ำจืด (Macrobrachium
rosenbergii) ได้ศึกษาและประเมินผลทางเศรษฐกิจ การทดลองมี 2 × 2 ปัจจัยการออกแบบ:
ปัจจัยแรกคือแสดงตนหรือขาดของพื้นผิวสำหรับการพัฒนาperiphyton ปัจจัยที่สองที่เกี่ยวข้องกับระบบการเลี้ยง ระบบแรกคือเชิงเดี่ยวของสายพันธุ์ของขวัญของปลานิลในสต็อกที่ 20,000 ลูกปลาฮ่า-1 ระบบที่สองคือ polyculture-ปลานิลกุ้งกับแต่ละ stocked 20,000 ลูกปลาหรือระยะโพสท์ลาวาฮ่า-1 ไม้ไผ่ถูกโพสต์ในแนวตั้งในบ่อภายใต้การรักษาพื้นผิว ฟีดและปุ๋ยอนินทรีถูกนำไปใช้กับบ่อทั้งหมด. มีความแตกต่างในชีวมวลแพลงก์ตอนพืชและผลผลิตหลักระหว่างการรักษาได้ (PN0.05) electivity ดัชนีชี้ให้เห็นว่ามีการบริโภคอาหารต่ำคาบเกี่ยวระหว่างปลานิลและกุ้ง รอดของปลานิลและกุ้งสูงขึ้นในบ่อที่มีพื้นผิวไม้ไผ่ (60% และ 35% ตามลำดับ) กว่าในบ่อโดยไม่ต้องควบคุมพื้นผิว (55% และ 20% ตามลำดับ) นอกเหนือจากพื้นผิวอย่างมีนัยสำคัญ (Pb0.05) เพิ่มการเจริญเติบโตและการผลิตของทั้งสองชนิด ในเชิงเดี่ยว, พื้นผิวมีส่วน 40% เพื่อการผลิตปลานิลในขณะที่ใน polyculture ก็มีส่วน 46% การผลิตกุ้งเพิ่มขึ้น127% ผลผลิตรวมสูงสุด (2,445 กิโลกรัมต่อเฮกตาร์ 1 ปลานิลและ 141 กิโลกรัมต่อเฮกตาร์กุ้ง 1) ในช่วงระยะเวลาการเพาะเลี้ยง 145 วันถูกบันทึกไว้ใน substratebased บ่อ polyculture แต่มีหลักฐานแน่ชัดว่านอกเหนือจากพื้นผิว periphyton ส่งผลให้ปลาที่สูงกว่าการผลิตและด้วยเหตุนี้polyculture ของปลานิลและกุ้งในบ่อ periphyton เป็นตัวเลือกสำหรับการป้อนข้อมูลที่มีแนวโน้มต่ำนิเวศวิทยาเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของเพอริไฟตอนโตบนแผ่นไม้ไผ่ ต่อการเจริญเติบโตและผลผลิตของปลานิล , ปลานิล
( ปรับปรุงฟาร์มปลานิลสายพันธุ์ทางพันธุกรรม ) และในการ polyculture กับกุ้งก้ามกราม ( Macrobrachium rosenbergii
) ได้ศึกษาและเศรษฐกิจประเมิน ทดลองออกแบบ 2 × 2 แบบ : ปัจจัยแรก คือ การแสดงตนหรือ
ไม่มีพบสำหรับการพัฒนาเพอริไฟตอน ปัจจัยที่สองเกี่ยวข้องกับระบบวัฒนธรรม ระบบแรกคือ การปลูกพืชเชิงเดี่ยว
ของของขวัญสายพันธุ์ปลานิล stocked ที่ 20000 ลูกปลาฮา− 1 , ระบบที่ 2 คือปลานิล–กุ้ง polyculture แต่ละ
stocked ที่ 20000 ลูกปลาหรือวาฮา− 1 เสาไม้ไผ่ถูกลงรายการบัญชีในแนวตั้งภายใต้พื้นผิว บ่อบำบัด อาหารสัตว์
และปุ๋ยเคมีที่ใช้ทุกบ่อ
พบว่า ไม่มีความแตกต่างกัน แพลงก์ตอนพืชชีวมวลและผลผลิตปฐมภูมิระหว่างการรักษา ( pn0.05 ) การ electivity
ดัชนีพบว่าใยอาหารต่ำคาบเกี่ยวระหว่างปลานิลและกุ้ง รอดของปลานิล และกุ้งสูงขึ้นในบ่อด้วย
แผ่นไม้ไผ่ ( 60 % และ 35 %ตามลำดับ ) สูงกว่าในบ่อควบคุมโดยพื้นผิว ( 55 % และ 20 %
2 ) นอกจากนี้พื้นผิวอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( pb0.05 ) การเจริญเติบโตที่เพิ่มขึ้นและการผลิตของทั้งสองชนิด ในการตั้งต้นส่วน 40 %
, การผลิต , ปลานิลขณะที่ใน polyculture มันสนับสนุนร้อยละ 46 ผลิตกุ้งได้เพิ่มขึ้น
127 %ผลผลิตรวมสูงสุด ( 2445 กกฮา− 1 ปลานิลและ 141 กก. ฮา− 1 กุ้ง ) มากกว่า 145 วันวัฒนธรรมระยะเวลาที่ถูกบันทึกไว้ใน substratebased
บ่อ polyculture . อย่างไรก็ตาม มีหลักฐานที่เพิ่มของเพอริไฟตอนพื้นผิวให้สูงกว่าปลา
ผลิต และดังนั้น polyculture ปลานิล และกุ้งในบ่อเลี้ยงสาหร่ายยึดเกาะเป็นทางเลือกที่มีศักยภาพต่ำ ข้อมูลทางนิเวศวิทยา
การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ