A variety of studies outside of the

A variety of studies outside of the educational setting provide evidence that texting/posting can impede information processing. For instance, Just, Keller, and Cynkar (2008) found that simulated mobile telephone conversations disrupted driving performance by diverting attention away from the task of driving. Other researchers found that drivers talking on a mobile phone experienced visual distractions, such as failing to notice important visual cues like traffic lights or the environment surrounding road intersections (Trbovich & Harbluk, 2003). In general, these researchers concluded that ‘‘distracting cognitive tasks compete for drivers’ attentional resources’’ (Harbluk, Noy, Trbovich, & Eizenman, 2007, p. 378). Given the evidence surrounding dangers associated with using mobile devices while driving, many states now have laws penalizing drivers who text behind the wheel.
Although not life-threatening in the classroom, texting/posting produces negative consequences for students and instructors. Burns and Lohenry (2010) found that both students and instructors identified mobile phone use as a distraction in class, and Campbell (2006) found that students and instructors perceived the ringing of cell phones in class as a problem. Although texting is considerably more covert than actual telephone conversations, a growing body of literature suggests that it is equally problematic.
Kraushaar and Novak (2010) explored connections between classroom laptop usage and course achievement. The authors recruited students who voluntarily installed activity-monitoring software onto their laptops. This software recorded what programs were running and the times that each program was in use. Kraushaar and Novak developed a rubric to classify programs as productive or distractive

towards the student. Productive programs were those programs that were course- related (e.g., Microsoft Office), while distractive programs included web surfing, entertainment, email, instant messaging, and computer operations. ‘‘Using a browser to view an active window containing a course-related PowerPoint slide would be considered productive, while viewing an active window for a Web site that was unrelated to the course would be considered distractive’’ (Kraushaar & Novak, 2010, p. 244). Their study found that 62% of the programs that students had open on their laptops were considered distracting. In addition, and of particular relevance to the current study, the researchers found that instant messaging was negatively correlated with quiz averages, project grades, and final exam grades.
In an experiment testing whether texting negatively impacts students’ ability to
learn information, Wood and colleagues (2012) observed a small but consistent negative effect on exam performance when students engaged in simulated texting, emailing, or Facebook posting. They reasoned that when students engage in multiple simultaneous tasks, like texting and listening to lectures, one or both behaviors suffer. Similarly, Wei et al. (2012) found support for a causal model identifying texting as a significant mediating variable in the relationship between students’ self-regulation, a key aspect of metacognition, and cognitive learning. Specifically, when higher rates of texting behavior are present, students tend to be less able to self-regulate their behaviors in ways that allow them to succeed on performance assessments. Although each of these studies concluded that texting can diminish learning because students’ attention is divided, they did not identify specific mechanisms through which the diminished attention/diminished achievement link is made. By providing specific analysis of these mechanisms, teachers will have a greater ability to explain to students how their grades could be impacted when they text or post to Facebook during class. For example, when teachers want to explain the negative impact of texting in class, they can perhaps be more detailed by noting specific ways in which texting impacts student note taking and recall, and perhaps even work towards mitigating these negative effects.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความหลากหลายของการศึกษานอกการตั้งค่าการศึกษาแสดงหลักฐานที่พิมพ์ข้อความลงสามารถเป็นอุปสรรคต่อการประมวลผลข้อมูลได้ เช่น เพียง เคลเลอร์ และ Cynkar (2008) พบว่า สนทนาทางโทรศัพท์มือถือจำลองหยุดชะงักประสิทธิภาพการขับขี่ โดยชักจูงความสนใจจากงานขับรถ นักวิจัยอื่น ๆ พบว่า ไดรเวอร์ที่พูดคุยบนโทรศัพท์มือถือมีประสบการณ์รบกวนภาพ เช่นการสังเกตสิ่งแสดงสำคัญเช่นสัญญาณไฟจราจรหรือสิ่งแวดล้อมโดยรอบจุดตัดถนน (Trbovich & Harbluk, 2003) ทั่วไป นักวิจัยเหล่านี้ได้ข้อสรุปว่า ''รบกวนความรู้ความเข้าใจงานแข่งขันสำหรับทรัพยากรของโปรแกรมควบคุมนี้ '' (Harbluk, Noy, Trbovich, & Eizenman, 2007, p. 378) ได้รับหลักฐานที่เกี่ยวข้องกับการใช้โทรศัพท์มือถือขณะขับรถอันตรายรอบ หลายรัฐมีกฎหมายควบคุมโทษที่ข้อความด้านหลังล้อแม้ว่าจะไม่คุกคามชีวิตในห้องเรียน ส่งข้อความ/ลงก่อให้เกิดผลกระทบเชิงลบสำหรับนักเรียนและผู้สอน การเผาไหม้และ Lohenry (2010) พบว่า นักเรียนและผู้สอนระบุโทรศัพท์มือถือใช้เป็นเครื่องล่อใจในชั้นเรียน และแคมป์เบล (2006) พบว่า นักเรียนและอาจารย์รับรู้เสียงของโทรศัพท์มือถือในระดับที่เป็นปัญหา แม้ว่าส่งมากแอบแฝงมากกว่าสนทนาทางโทรศัพท์จริง ร่างกายเจริญเติบโตของวรรณกรรมแนะนำว่า มันเป็นปัญหาอย่างเท่าเทียมกันKraushaar และโนวัค (2010) สำรวจการเชื่อมต่อระหว่างห้องเรียนแล็ปท็อปใช้งานและหลักสูตรความสำเร็จ ผู้เขียนคัดเลือกนักเรียนที่สมัครติดตั้งซอฟต์แวร์การตรวจสอบกิจกรรมบนแล็ปท็อป ซอฟต์แวร์นี้บันทึกสิ่งที่โปรแกรมถูกเรียกใช้และเวลาที่แต่ละโปรแกรมถูกใช้ Kraushaar และนกพัฒนา rubric เพื่อจัดประเภทโปรแกรมเป็นประสิทธิผล หรือรกสายตา ต่อนักเรียน ประสิทธิผลโปรแกรมมีโปรแกรมเหล่านั้นที่มีหลักสูตร-ที่เกี่ยวข้อง (เช่น Microsoft Office), ขณะที่รกสายตาโปรแกรมรวมเว็บท่อง ความบันเทิง อีเมล ส่งข้อความโต้ตอบแบบทันที และดำเนินงานคอมพิวเตอร์ ''โดยใช้เบราว์เซอร์เพื่อดูหน้าต่างใช้งานอยู่ที่ประกอบด้วยภาพนิ่ง PowerPoint ที่เกี่ยวข้องกับหลักสูตรจะพิจารณาประสิทธิผล ในขณะที่แสดงหน้าต่างใช้งานอยู่สำหรับเว็บไซต์ที่เกี่ยวข้องกับหลักสูตรจะพิจารณารกสายตา '' (Kraushaar และโนวัค 2010, p. 244) การศึกษาพบว่า 62% ของโปรแกรมที่นักเรียนได้เปิดบนแล็ปท็อปของพวกเขาพิจารณาว่ารบกวน นอกจากนี้ และ ความเกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งการศึกษาปัจจุบัน นักวิจัยพบว่า ส่งข้อความโต้ตอบแบบทันทีถูกลบมีความสัมพันธ์กับค่าเฉลี่ยของแบบทดสอบ โครงการเกรด และสอบขั้นสุดท้ายในการทดลองทดสอบว่าส่งผลกระทบในเชิงลบของนักเรียนความสามารถในการเรียนรู้ข้อมูล ไม้ และเพื่อนร่วมงาน (2012) สังเกตเล็ก ๆ แต่สอดคล้องผลสอบประสิทธิภาพเมื่อนักเรียนมีส่วนร่วมในการจำลองส่งข้อความ อีเมล์ หรือบัญชี Facebook พวกเขาจึงให้เหตุผลว่า เมื่อนักเรียนมีส่วนร่วมในหลายงานพร้อมกัน เช่นส่งข้อความและการฟังบรรยาย พฤติกรรมหนึ่ง หรือทั้งสองประสบ ในทำนองเดียวกัน Wei et al. (2012) พบการสนับสนุนสำหรับรูปแบบจำลองเชิงสาเหตุระบุส่งเป็นตัวแปรสำคัญ mediating ในความสัมพันธ์ระหว่างนักเรียนควบคุมตนเอง ด้านสำคัญของ metacognition และองค์ความรู้การเรียนรู้ เฉพาะ เมื่ออัตราสูงของการทำงานส่งข้อความ นักเรียนมักจะ มีน้อยสามารถควบคุมการทำงานในวิธีที่ช่วยให้ประสบความสำเร็จในการประเมินสมรรถนะตนเอง แม้ว่าการศึกษาเหล่านี้ได้ข้อสรุปส่งข้อความที่สามารถลดการเรียนรู้เนื่องจากความสนใจของนักเรียนจะถูกแบ่ง พวกเขาไม่ระบุที่ทำการเชื่อมโยงความสำเร็จลดลงความสนใจ/ลดลงกลไกที่เฉพาะเจาะจง โดยการให้วิเคราะห์เฉพาะของกลไกเหล่านี้ ครูจะได้สามารถอธิบายให้นักเรียนวิธีเรียนของตนอาจจะได้รับผลกระทบเมื่อพวกเขาข้อความหรือโพสต์ไปยัง Facebook ในชั้นเรียน เช่น เมื่อครูต้องการอธิบายผลกระทบเชิงลบของส่งในชั้นเรียน พวกเขาสามารถอาจจะเป็นรายละเอียด โดยสังเกตวิธีเฉพาะซึ่งส่งผลกระทบต่อนักเรียนจดจำ และบางทีแม้จะใช้งานต่อการบรรเทาผลกระทบเชิงลบเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความหลากหลายของการศึกษานอกที่ตั้งการศึกษาให้มีหลักฐานว่าการส่งข้อความ / โพสต์สามารถขัดขวางการประมวลผลข้อมูล เช่นเดียวกับเคลเลอร์และ Cynkar (2008) พบว่าการจำลองการสนทนาทางโทรศัพท์มือถือกระจัดกระจายประสิทธิภาพการขับขี่โดยการชักจูงความสนใจไปจากงานของการขับรถ นักวิจัยอื่น ๆ ที่พบว่าคนขับรถพูดคุยบนโทรศัพท์มือถือที่มีประสบการณ์การรบกวนการมองเห็นเช่นความล้มเหลวในการแจ้งให้ทราบชี้นำภาพที่สำคัญเช่นสัญญาณไฟจราจรหรือสิ่งแวดล้อมรอบแยกถนน (Trbovich & Harbluk, 2003) โดยทั่วไปนักวิจัยเหล่านี้ได้ข้อสรุปว่า '' งานองค์ความรู้ที่ทำให้เสียสมาธิในการแข่งขันสำหรับไดรเวอร์ทรัพยากรตั้งใจ '' (Harbluk, Noy, Trbovich และ Eizenman 2007, น. 378) ได้รับหลักฐานรอบอันตรายที่เกี่ยวข้องกับการใช้โทรศัพท์มือถือขณะขับรถหลายรัฐในขณะนี้มีกฎหมายลงโทษคนขับรถที่ข้อความหลังล้อ.
แม้ว่าจะไม่ได้เป็นอันตรายต่อชีวิตในห้องเรียน, texting / โพสต์ก่อผลกระทบเชิงลบสำหรับนักเรียนและอาจารย์ผู้สอน เบิร์นส์และ Lohenry (2010) พบว่าทั้งนักเรียนและอาจารย์ระบุการใช้โทรศัพท์มือถือเป็นเครื่องล่อใจในชั้นเรียนและแคมป์เบล (2006) พบว่านักเรียนและอาจารย์ผู้สอนการรับรู้เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือในชั้นเรียนเป็นปัญหา แม้ว่าการส่งข้อความเป็นอย่างมากแอบแฝงมากกว่าการสนทนาทางโทรศัพท์ที่เกิดขึ้นจริงร่างกายเจริญเติบโตของวรรณกรรมให้เห็นว่ามันเป็นปัญหาอย่างเท่าเทียมกัน.
Kraushaar และโนวัค (2010) สำรวจการเชื่อมต่อระหว่างการใช้งานแล็ปท็อปในชั้นเรียนและความสำเร็จแน่นอน ผู้เขียนได้รับคัดเลือกนักเรียนที่สมัครใจติดตั้งซอฟแวร์กิจกรรมการตรวจสอบบนแล็ปท็อป ซอฟต์แวร์นี้จะบันทึกสิ่งที่โปรแกรมกำลังทำงานและเวลาที่แต่ละโปรแกรมได้ในการใช้ Kraushaar และโนวัคพัฒนาตัวหนังสือที่จะจัดโปรแกรมเป็นผลผลิตหรือ distractive ต่อนักเรียน โปรแกรมผลผลิตเป็นโปรแกรมที่มีความสัมพันธ์ course- (เช่น Microsoft Office) ในขณะที่โปรแกรม distractive รวมท่องเว็บ, บันเทิง, อีเมลการส่งข้อความโต้ตอบแบบทันทีและการดำเนินงานคอมพิวเตอร์ '' การใช้เบราว์เซอร์เพื่อดูหน้าต่างที่ใช้งานที่มีสไลด์ PowerPoint หลักสูตรที่เกี่ยวข้องจะได้รับการพิจารณาการผลิตในขณะที่ดูหน้าต่างที่ใช้งานสำหรับเว็บไซต์ที่เป็นที่ไม่เกี่ยวข้องกับการเรียนการสอนจะได้รับการพิจารณา distractive '' (Kraushaar และโนวัค 2010 พี. 244) การศึกษาพบว่า 62% ของโปรแกรมที่นักเรียนได้เปิดให้บริการในแล็ปท็อปของพวกเขาได้รับการพิจารณาเสียสมาธิ นอกจากนี้และความสัมพันธ์กันโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการศึกษาในปัจจุบันนักวิจัยพบว่าการส่งข้อความทันทีมีความสัมพันธ์เชิงลบกับค่าเฉลี่ยแบบทดสอบ, เกรดโครงการและผลการเรียนการสอบปลายภาค. ในการทดสอบการทดสอบว่าการส่งข้อความเชิงลบความสามารถในการส่งผลกระทบต่อนักเรียนในการเรียนรู้ข้อมูล, ไม้และ เพื่อนร่วมงาน (2012) ตั้งข้อสังเกตเล็ก ๆ แต่สอดคล้องผลกระทบต่อประสิทธิภาพของการสอบเมื่อนักเรียนมีส่วนร่วมในการส่งข้อความจำลองการส่งอีเมลหรือโพสต์ Facebook พวกเขาให้เหตุผลว่าเมื่อนักเรียนมีส่วนร่วมในงานพร้อมกันหลายอย่างเช่นการส่งข้อความและการฟังการบรรยายการอย่างใดอย่างหนึ่งหรือพฤติกรรมทั้งต้องทนทุกข์ทรมาน ในทำนองเดียวกันเหว่ย, et al (2012) พบว่าการสนับสนุนสำหรับโมเดลเชิงสาเหตุที่ระบุว่าการส่งข้อความเป็นตัวแปรสำคัญในการไกล่เกลี่ยความสัมพันธ์ระหว่างนักเรียนควบคุมตนเองเป็นลักษณะสำคัญของอภิปัญญาและการเรียนรู้องค์ความรู้ โดยเฉพาะเมื่ออัตราที่สูงขึ้นของพฤติกรรมการส่งข้อความที่มีอยู่, นักเรียนที่มีแนวโน้มที่จะไม่สามารถที่จะควบคุมตนเองพฤติกรรมของพวกเขาในรูปแบบที่ช่วยให้พวกเขาประสบความสำเร็จในการประเมินผลการปฏิบัติงาน แม้ว่าแต่ละการศึกษาเหล่านี้ได้ข้อสรุปว่าการส่งข้อความสามารถลดการเรียนรู้เพราะความสนใจของนักเรียนแบ่งออกพวกเขาไม่ได้ระบุกลไกเฉพาะที่ผ่านการให้ความสนใจลดลง / การเชื่อมโยงความสำเร็จที่ลดลงจะทำ โดยการให้การวิเคราะห์ที่เฉพาะเจาะจงของกลไกเหล่านี้ครูจะมีความสามารถมากขึ้นที่จะอธิบายให้นักเรียนวิธีเกรดของพวกเขาอาจได้รับผลกระทบเมื่อพวกเขาส่งข้อความหรือโพสต์ไปที่ Facebook ในชั้นเรียน ตัวอย่างเช่นเมื่อครูต้องการที่จะอธิบายผลกระทบเชิงลบของการส่งข้อความในชั้นเรียนของพวกเขาอาจจะสามารถมีรายละเอียดมากขึ้นโดยการสังเกตวิธีการเฉพาะในที่ที่ทราบผลกระทบต่อการส่งข้อความและนักเรียนการเรียกคืนและอาจยังทำงานต่อการบรรเทาผลกระทบเชิงลบเหล่านี้