“Hahahaha, Junior Brother Xuan Yu,

“Hahahaha, Junior Brother Xuan Yu, you’re thinking too highly of him.” A wave of laughter erupted from the side of Profound Heart Sect.

The main seat of this banquet, Qin Wuyou who didn’t speak at all since the beginning of the “Exchange of Pointers” finally had some shifts in expression. He silently looked at Yun Che’s gaze that didn’t waver in the slightest under Xuan Yu’s laughter and mocking, and exclaimed in his heart: This little fellow, is not simple by any means.

“Are you finished with your nonsense?” Yun Che coldly spoke.

“Oh! Your name was…. Uh, Yun Che, right? Don’t just stand there; if you want to start, then come attack me any time, at least you’ll get to attack once that way. If I strike first, you may not even have a chance to strike anymore.” Xuan Yu said with a grin as he crossed his arms in front of his chest.

“Heh,” Yun Che also laughed. He didn’t say a word more; all of a sudden, his body lunged forward as his left hand extended forward, and grabbed straight for Xuan Yu’s neck.

“What? You don’t even have any profound skills?” Xuan Yu’s laugh became even more mocking. His eyes half-narrowed, and only until Yun Che’s arm was just two feet away from his face, did he start to move; his right hand shot out like a lightning, grabbed toward Yun Che’s left wrist, and precisely caught his left hand in the palm of his hand….

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ จูเนียร์บราเดอร์ซวนหยู, คุณคิดว่ามากเกินไปของเขา." คลื่นของเสียงหัวเราะพวยพุ่งออกมาจากด้านข้างของนิกายหัวใจที่ลึกซึ้ง. ที่นั่งหลักของการจัดเลี้ยงนี้ฉิน Wuyou ที่ไม่ได้พูดอะไรเลยตั้งแต่ต้น ของ "การแลกเปลี่ยนของตัวชี้" ในที่สุดก็มีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในการแสดงออก เขาเงียบ ๆ มองที่จ้องมอง Yun เจ๊ที่ไม่ลังเลใจในน้อยภายใต้เสียงหัวเราะ Xuan Yu และเยาะเย้ยและอุทานในใจของเขา. นี้เพื่อนเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ได้ง่ายโดยวิธีใด ๆ"คุณจบด้วยเรื่องไร้สาระของคุณ?" ยุนเช เย็นชาพูด. "โอ้! ชื่อของคุณคือ ... เอ่อ, เจ๊ยุนใช่มั้ย? ไม่เพียงแค่ยืนอยู่ที่นั่น ถ้าคุณต้องการที่จะเริ่มต้นจากนั้นมาโจมตีเราได้ตลอดเวลาอย่างน้อยคุณจะได้รับการโจมตีครั้งเดียววิธีการที่ ถ้าผมตีแรกคุณอาจไม่ได้มีโอกาสที่จะนัดหยุดงานอีกต่อไป. "Xuan Yu กล่าวพร้อมกับรอยยิ้มในขณะที่เขาเดินอ้อมแขนของเขาในด้านหน้าของหน้าอกของเขา." เอ๋ "เจ๊ยุนยังหัวเราะ เขาไม่ได้พูดอะไรมากขึ้น ทั้งหมดในทันทีที่ร่างของเขาพุ่งไปข้างหน้าในขณะที่มือซ้ายของเขาขยายไปข้างหน้าและคว้าตรงคอซวนยู. "คืออะไร? คุณไม่ได้มีทักษะที่ลึกซึ้งใด ๆ ? "หัวเราะซวนยูก็ยิ่งมากขึ้นเยาะเย้ย ดวงตาของเขาลดลงครึ่งหนึ่งและมีเพียงจนแขนเจ๊ยุนเป็นเพียงสองฟุตห่างจากใบหน้าของเขาเขาก็เริ่มที่จะย้าย; มือขวาของเขายิงออกมาเหมือนฟ้าผ่าคว้าข้อมือซ้ายไปทางเจ๊ยุนและจับได้อย่างแม่นยำมือซ้ายของเขาในฝ่ามือของเขา ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า จูเนียร์พี่ชาย Xuan Yu , คุณคิดอะไรมากเขา " คลื่นของเสียงหัวเราะระเบิดออกมาจากข้างลึกซึ้ง หัวใจลัทธิ

ที่นั่งหลักของห้องจัดเลี้ยงนี้ ซิน wuyou ที่ไม่ได้พูดอะไรเลยตั้งแต่จุดเริ่มต้นของ " ตราของตัวชี้ " ในที่สุดก็มีการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกเขาเงียบ มองสายตาที่ยุนเชไม่ได้หวั่นไหวในน้อยที่สุดภายใต้ซวนหยูหัวเราะและเยาะเย้ย และอุทานในใจ : เพื่อนตัวน้อยนี้ ไม่ใช่ง่าย ๆ โดยวิธีการใด ๆ

" คุณเสร็จเรื่องไร้สาระของคุณ " ยุนเชเย็นชาพูด

" โอ้ ! ชื่อของคุณคือ . . . . . . . อ่า ยุนแช , ใช่มั้ย ? อย่ายืนเฉยๆ ถ้าคุณต้องการที่จะเริ่มต้น แล้วมาโจมตีผม เวลาใด ๆอย่างน้อยคุณจะได้รับการโจมตีครั้งแบบนั้น ถ้าฉันตีครั้งแรก คุณอาจไม่ได้มีโอกาสที่จะโจมตีอีกแล้ว " ซวน ยูบอกว่าด้วยรอยยิ้ม เขาไขว้แขนของเขาในด้านหน้าของหน้าอกของเขา . . . . . .

" เอ๋ " ยุนเช ยังหัวเราะ เขาไม่ได้พูดอะไรอีกเลย จู่ๆ ร่างกายของเขา lunged ไปข้างหน้าเป็นมือซ้ายของเขายื่นไปข้างหน้าและคว้าตรงคอของซวนยู

" อะไร ?คุณไม่ต้องใด ๆทักษะที่ลึกซึ้ง ? " ซวนยูหัวเราะกลายเป็นยิ่งเยาะเย้ย . ตาของเขาครึ่งหนึ่งแคบและเฉพาะจนกว่ายุนเช แขนอยู่ห่างจากใบหน้าของเขาแค่สองเท้า เขาเริ่มขยับ มือขวาของเขายิงออกมาเหมือนฟ้าผ่าคว้าต่อยุนเช ข้อมือซ้ายและแม่นยําจับมือซ้ายของเขาในมือของเขา . . . . . . .