Southeast Asia experiences one of t

Southeast Asia experiences one of the highest rates of deforestation in the tropics due to agricultural
expansion, logging, habitat fragmentation and urbanization, which are expected to result in species
declines and extinctions. In particular, growing global demands for food, biofuel and other commodities
are driving the rapid expansion of oil palm and paper-and-pulp industries at the expense of lowland dipterocarp
forests, further jeopardizing Southeast Asian forest biotas. We synthesize recent findings on the
effects of land-use changes on plants, invertebrates, vertebrates and ecosystem functioning/services in
Southeast Asia. We find that species richness and abundance/density of forest-dependent taxa generally
declined in disturbed compared to mature forests. Species with restricted ranges and those with habitat
and foraging specialization were particularly vulnerable. Forest loss also disrupted vital ecosystem services
(e.g. crop pollination). Long-term studies are needed to understand biotic sustainability in regenerating
and degraded forests, particularly in the context of the synergistic or additive effects of multiple
agents of biodiversity loss (e.g. invasive species and climate change). The preservation of large tracts of
mature forests should remain the principal conservation strategy in the tropics. In addition, reforestation
and reintroductions of native species, as well as improved connectivity among forest patches could
enhance the conservation value of forest remnants in human-dominated landscapes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประสบการทำลายป่าในเขตร้อนเนื่องจากสินค้าเกษตรราคาสูงที่สุดอย่างใดอย่างหนึ่งขยายตัว การบันทึก การกระจายตัวของแหล่งที่อยู่อาศัย และกลายเป็น เมือง ซึ่งจะส่งผลให้สายพันธุ์ลดลงและสูญพันธุ์ เจริญเติบโตความต้องการทั่วโลกสำหรับอาหาร เชื้อเพลิงชีวภาพ และสินค้าโภคภัณฑ์อื่น ๆ โดยเฉพาะกำลังขับของปาล์มน้ำมันและอุตสาหกรรมกระดาษ และเยื่อกระดาษค่าใช้จ่ายของใบไม้ที่ลุ่มป่า เพิ่มเติม jeopardizing biotas ป่าเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เราสังเคราะห์ผลการวิจัยล่าสุดในการผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินพืช ไม่มีกระดูกสันหลัง สัตว์มีกระดูกสันหลัง และระบบนิเวศที่ทำงานหรือบริการในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เราพบชนิดที่ร่ำรวยและความอุดมสมบูรณ์/ความหนาแน่นของป่าขึ้นโดยทั่วไปการถูกปฏิเสธในเกิดเมื่อเทียบกับป่าผู้ใหญ่ พันธุ์ช่วงจำกัดและผู้อยู่อาศัยและความเชี่ยวชาญในการจับเหยื่อโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีความเสี่ยง สูญเสียป่ายังหยุดชะงักบริการระบบนิเวศที่สำคัญ(เช่นพืชผสมเกสร) การศึกษาระยะยาวต้องเข้าใจลร่วมความยั่งยืนในการปฏิรูปและ ป่าเสื่อมโทรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทของการเสริมฤทธิ์กัน หรือเสพติดผลกระทบของหลายตัวแทนของการสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพ (ชนิดแพร่กระจายเช่นและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ) การเก็บรักษาซึ่งมีขนาดใหญ่ป่าผู้ใหญ่ควรยังคง กลยุทธ์หลักอนุรักษ์ในเขตร้อน นอกจากนี้ ปลูกป่าและอาจ reintroductions สายพันธุ์พื้นเมือง รวมทั้งปรับปรุงการเชื่อมต่อระหว่างป่าแพทช์เพิ่มคุณค่าและการอนุรักษ์ป่าเศษในภูมิประเทศที่ครอบงำมนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีประสบการณ์หนึ่งในอัตราสูงสุดของการตัดไม้ทำลายป่าในเขตร้อนเนื่องจากการเกษตร
การขยายตัวของการเข้าสู่ระบบการกระจายตัวของที่อยู่อาศัยและการพัฒนาเมืองซึ่งคาดว่าจะส่งผลในสายพันธุ์ที่
ลดลงและการสูญพันธุ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเจริญเติบโตของความต้องการทั่วโลกสำหรับอาหารเชื้อเพลิงชีวภาพและสินค้าโภคภัณฑ์อื่น ๆ ที่
กำลังขับรถขยายตัวอย่างรวดเร็วของปาล์มน้ำมันและอุตสาหกรรมกระดาษและเยื่อค่าใช้จ่ายของเต็งรังที่ลุ่ม
ป่าไม้ต่อไปเป็นอันตรายต่อตะวันออกเฉียงใต้ biotas ป่าเอเชีย เราสังเคราะห์ผลการวิจัยล่าสุดเกี่ยวกับ
ผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดินในพืช, สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังสัตว์มีกระดูกสันหลังและการทำงานของระบบนิเวศ / การบริการใน
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เราจะพบว่าความร่ำรวยและความอุดมสมบูรณ์ชนิด / ความหนาแน่นของแท็กซ่าป่าขึ้นอยู่โดยทั่วไป
ลดลงในรบกวนเมื่อเทียบกับผู้ใหญ่ป่า สายพันธุ์ที่มีช่วงที่ จำกัด และผู้ที่มีที่อยู่อาศัย
และหาอาหารเชี่ยวชาญมีความเสี่ยงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง การสูญเสียป่ายังกระจัดกระจายบริการของระบบนิเวศที่สำคัญ
(เช่นการผสมเกสรพืช) การศึกษาระยะยาวที่มีความจำเป็นที่จะเข้าใจการพัฒนาอย่างยั่งยืนไบโอติกในการปฏิรูป
และการเสื่อมโทรมของป่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทของการเสริมฤทธิ์หรือสารเติมแต่งหลาย
ตัวแทนของการสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพ (เช่นชนิดแพร่กระจายและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ) รักษาผืน
ป่าผู้ใหญ่ควรจะยังคงกลยุทธ์การอนุรักษ์ที่สำคัญในเขตร้อน นอกจากนี้การปลูกป่า
และ reintroductions ของชนิดพันธุ์พื้นเมืองเช่นเดียวกับการเชื่อมต่อที่ดีขึ้นในหมู่แพทช์ป่าสามารถ
เพิ่มมูลค่าการอนุรักษ์ป่าที่เหลืออยู่ในภูมิประเทศที่โดดเด่นของมนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ประสบการณ์หนึ่งในอัตราสูงสุดของการทำลายป่าในเขตร้อน เนื่องจากเกษตรการขยายตัว , การกระจาย , ที่อยู่อาศัยและการขยายตัวของเมือง ซึ่งคาดว่าจะส่งผลในสายพันธุ์ลดลง และการสูญพันธุ์ . โดยเฉพาะความต้องการที่เพิ่มขึ้นทั่วโลกสำหรับอาหาร เชื้อเพลิง และสินค้าโภคภัณฑ์อื่น ๆมีการขยายตัวอย่างรวดเร็วของปาล์มน้ำมันและอุตสาหกรรมเยื่อกระดาษและการขับรถที่ค่าใช้จ่ายของป่าเต็งรัง นาสวนป่า , ป่า biotas เพิ่มเติมต่อเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เราจะสังเคราะห์พบล่าสุดในผลของการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินในพืช , สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง , สัตว์และระบบนิเวศการทำงาน / บริการเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เราพบว่าชนิดความร่ำรวยและความอุดมสมบูรณ์ของป่าขึ้นอยู่โดยทั่วไปและ / ความหนาแน่นรบกวนเปรียบเทียบกับผู้ใหญ่ลดลง ในป่า ชนิดมีช่วง จำกัด และผู้ที่อยู่อาศัยค้นหาเฉพาะทางและมีความเสี่ยงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง . การสูญเสียป่าก็หยุดชะงักบริการสำคัญ( เช่น การผสมเกสรพืช ) การศึกษาระยะยาวจำเป็นต้องมีความเข้าใจในการเสริมสร้างความยั่งยืนและเสื่อมโทรม ป่า โดยเฉพาะในบริบทของผลเสริมฤทธิ์ หรือเติมหลายตัวแทนของการสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพ ( เช่นชนิดแพร่กระจายและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ) อนุรักษ์ผืนใหญ่ผู้ใหญ่ควรยังคงเป็นกลยุทธ์หลักในการอนุรักษ์ป่าในเขตร้อน นอกจากนี้ การปลูกป่าและ reintroductions ของชนิดพันธุ์พื้นเมือง รวมทั้งปรับปรุงการเชื่อมต่อระหว่างหย่อมป่าสามารถส่งเสริมการอนุรักษ์คุณค่าของป่าที่เหลือในมนุษย์ที่โดดเด่นภูมิทัศน์