At this point, he wryly smiled and

At this point, he wryly smiled and amusedly said with his magnetic voice: “You’re always furious like this whenever you see me. You keep looking at me with so much animosity. I would ask you every time, but you never give me an answer.”

He was apparently in a good mood. There was a rare gentleness and clarity in his dark, bottomless eyes. On his chiseled face was also a faint smile.

This was a Ran Min not often seen.

Chen Rong gave a brief glance at him before quickly looking away.

Ran Min was still looking at her.

She tried her best to appear milder. With a dutiful look, she softly replied, “You haven’t offended me.”

Ran Min slapped the carriage shaft in laughter. Almost suddenly, he outstretched his right hand towards her and smilingly said, “In that case, would you like to go for a drive with me?”

His large hand was placed out in front of Chen Rong, its slender and caloused fingers that carried his body warmth, too, were in front of her.

He looked at her with a focus she had never seen before… Faintly, might there even be persistence?

Seeing Chen Rong hesitate, Ran Min’s deep and powerful voice came to her: “Little lady, aren’t you angry with me? Why don’t you come here and give me a beating?” His eyes flickered over to the whip hanging in her carriage. “Or give me a few whips, if that would make you feel better,” he continued to tempt her.

And indeed, his were tempting words. They were precisely speaking to Chen Rong’s heart.

She whipped her head up, glaring at him. If only she could kill this man with her eyes. “Do you mean it?” Chen Rong asked. “Can I hit you and give you a few whips?”

She had barely spoken when two riotous laughters simultaneously sounded. Aside from Ran Min, his driver was also laughing.

The driver laughed in utter hilarity; he slapped the carriage shaft and cried to Ran Min: “General, it seems this young lady really hates you.”

Ran Min was also laughing in delight. He narrowed his eyes in amusement and regarded Chen Rong with interest, saying: “You’ve just said I have never offended you. How soon you forget.”

Chen Rong didn’t think her blurting words would cause two grown men to laugh without a care for propriety. The startled passers-by kept looking their way. She bit her lip, then turned around to tell Old Shang to drive away.

At this point, Ran Min’s right hand reached out like a flash and accurately grabbed her arm, easily picking her up.

Finding that her body was suddenly in the air, Chen Rong cried out in fright.

Ran Min was still laughing at this time. He carried her as he laughed, gently pulling her out of the carriage. It was a very difficult maneuver, but he did it ever so effortlessly.

Instantly, the tall and lithe Chen Rong was placed like a child into his carriage.

Glancing at a paling Chen Rong who was staring at him speechlessly, his intensely fiery eyes squinted in great relish.

He turned to Old Shang with a hardened face and ordered, “Go back on your own!”

To have a battle-hardened and lethal general speaking to him with such a glower, even a learned Confucian would be terrified, much less Old Shang who was a mere servant.

Color instantly drained from his face. He involuntarily repeated, “Aye, aye,” while steering the carriage away in hasty departure.

A dozen paces later, Old Shang recovered from his fright and quickly looked back in concern for Ah Rong.

But their carriage was already driving away. From time to time, a man’s laughter and a woman’s hissing could be heard. Old Shang was still completely flummoxed.

Ran Min placed Chen Rong inside next to him. After he had scared Old Shang away, he shouted at his cackling driver: “Let’s go.”

“Aye, General!”

The carriage advanced forward.

Ran Min turned to look at Chen Rong.

She dazedly blinked back at him.

He smiled at her.

Chen Rong suppressed her fury and shouted, “Look here you Ran fellow, I’m an unwed lady, how can you take me into your carriage with absolutely no regard like this? Y-you, this is despicable!”

The driver howled with laughter: “Aye aye, well admonished. General Ran is indeed despicable!” As if he had become addicted, he roared with laughter again. “Shucks, the general has carried out many an abduction, but this is the first time he abducts a young lady. How despicable! How very despicable!” He slapped the shaft and laughed.

Because of the driver’s interjection, Chen Rong’s righteous accusations had all of a sudden turned into flirtation. She was furious. She shot daggers at the driver before turning to see that Ran Min was still looking at her with interest. She glared back and gave him a low bark: “Let me down!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่จุดนี้ เขายิ้ม wryly และ amusedly กล่าวพร้อมกับเสียงแม่เหล็กของเขา: "คุณโกรธเช่นนี้เมื่อใดก็ ตามที่คุณเห็นฉัน คุณโปรดมองที่ฉันกับความเกลียดชังมาก ฉันอยากจะถามทุกครั้ง แต่คุณไม่เคยให้ฉันคำตอบ"เขาก็เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ดี อ่อนโยนที่หายากและความชัดเจนในสายตาของเขามืด ลึกได้ ใบหน้าแกะสลักยังมีรอยยิ้มจาง ๆRan นาทีมักจะไม่เห็นได้รองเฉินให้สั้น ๆ คร่าว ๆ เขาก่อนมองออกไปอย่างรวดเร็วยังคงกำลังวิ่งนาทีที่เธอเนินสูงปรากฏจ้า แบบ dutiful เธอตอบเบา ๆ "คุณไม่ได้โกรธเคืองผม"นาทีวิ่งตบเพลาขนในเสียงหัวเราะ เกือบทันใดนั้น เขา outstretched มือขวาของเขาต่อเธอ และครั้งกล่าว ว่า "ในกรณีที่ คุณต้องการไปไดรฟ์กับฉัน"มือใหญ่วางออกหน้าร่องเฉิน ความผอม และนิ้ว caloused ที่ดำเนินความอบอุ่นร่างกายของเขา เกินไป กำลังอยู่หน้าเธอเขามองเธอ ด้วยความที่เธอเคยเห็นมาก่อน... รำไร อาจมีจะมีอยู่หรือไม่เห็นร่องเฉินลังเล Ran นาทีเสียงที่ลึก และมีประสิทธิภาพมาให้เธอ: "เลดี้น้อย ไม่ได้คุณโกรธกับฉัน ทำไมไม่คุณมาที่นี่ และให้ฉันที่เต้น" ตาของเขา flickered ผ่านไปแส้ที่แขวนอยู่ในรถเธอ "หรือให้กี่แส้ ถ้าที่จะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น เขายังคงล่อใจเธอและแน่นอน ของเขาดึงดูดคำ นอกจากนี้พวกเขาได้อย่างแม่นยำถูกพูดกับเฉินร่องหัวใจเธอเอาหัวของเธอขึ้น แกลริงที่เขา ถ้าเพียงเธอสามารถฆ่าชายคนนี้กับดวงตาของเธอ "คุณหมายถึง อะไรมัน" เฉินร้องถาม "ฉันจะตีคุณ และให้คุณกี่แส้"เธอแทบไม่ได้พูดเมื่อ laughters riotous สองฟังพร้อมกัน นอกเหนือจาก Ran นาที ไดร์เวอร์ของเขาก็ยังหัวเราะคนขับหัวเราะในปี้ hilarity เขาตบเพลารถ และร้องทูลต่อนาที Ran: "ทั่วไป ดูเหมือนหญิงสาวนี้จริง ๆ เกลียดคุณ"นาทีวิ่งก็ยังหัวเราะในความสุข เขา narrowed ตาในสวนสนุก และถือร่องเฉินดอกเบี้ย พูดว่า: "คุณเพียงแค่บอกฉันไม่ได้โกรธเคืองคุณ ว่า คุณลืม"เฉินร้องไม่คิดว่า คำพูดของ blurting จะทำให้เกิดสองปลูกคนหัวเราะโดยไม่ดูแล propriety เช้งสะดุ้งเก็บไว้มอง ทาง เธอบิตริมฝีปากของเธอ แล้วหันบอกซางอายุการขับออกไปที่จุดนี้ Ran นาทีขวามือถึงเช่นแฟลช และคว้าแขนของเธอ ได้ยกเธอขึ้นอย่างถูกต้องหาว่า ร่างกายของเธอก็คือในอากาศ เฉินร้องทูลในตกใจนาทีวิ่งแก้ไขยังคงหัวเราะในเวลานี้ เขานำเธอฝ่าฝืน ค่อย ๆ ดึงเธอออกจากการขนส่ง มันเป็นโอกาสยากมาก แต่เขาไม่ได้เคยได้อย่างง่ายดายทันที ร่องเฉินสูง และอ่อนถูกวางไว้เหมือนเด็กเข้าไปในรถของเขาดูที่ไม้เลื้อยรองเฉินที่ถูกจ้องเขา speechlessly ตาของเขาร้อนแรงเข้มข้น squinted ในออกรสดีเขาหันไป Shang เก่า มีใบแข็ง และสั่ง ซื้อ "ไปกลับคุณเอง"มีการต่อสู้ที่แข็ง และยุทธภัณฑ์ทั่วไปพูดเขากับ glower เครื่องดังกล่าว แม้ในลัทธิขงจื้อเรียนจะกลัว มากน้อยซางอายุราชการเพียงผู้สีที่ระบายน้ำจากใบหน้าของเขาทันที เขาปรับซ้ำ "Aye, aye ในขณะที่พวงมาลัยการขนส่งใช้เวลาในเดินทางรีบร้อนโหลก้าวหลัง Shang เก่าหายจากตกใจของเขา และได้อย่างรวดเร็วดูกลับห่วงใย Ah ร่องแต่การขนส่งของพวกเขาแล้วขับรถออกไป เวลาของผู้หญิงดังและเสียงหัวเราะของมนุษย์ไม่ได้ยิน ยังคงสมบูรณ์ถูก flummoxed Shang เก่านาทีวิ่งวางรองเฉินภายในอยู่ติดเขา หลังจากที่เขาได้กลัวเก่า Shang ห่างเขาตะโกนที่ควบคุม cackling ของเขา: "ลองไป""เอ ทั่วไป"การขนส่งขั้นสูงไปข้างหน้าวิ่งนาทีหันมามองที่ร่องเฉินเธอ dazedly คันนั้นกะพริบกลับมาที่เขายิ้มที่เธอเฉินร้องระงับโกรธเธอ และ ตะโกน "ดูคุณสำราญเพื่อน ผมเป็นผู้หญิง unwed วิธีคุณใช้ในการขนส่งด้วยไม่มีสัมมาคารวะเช่นนี้ Y- นี้จะน่าชัง! "โปรแกรมควบคุมการเห่าหอนหัวเราะ: "เอเอ ตักเตือนกัน วิ่งทั่วไปเป็นน่าชังจริง ๆ ว่าเขาได้กลายเป็นติดยาเสพติด เขาคำราม ด้วยเสียงหัวเราะอีกครั้ง "Shucks ทั่วไปได้ดำเนินการหลาย ๆ การลักพาตัว แต่นี้เป็นครั้งแรกที่เขา abducts กับหญิงสาว วิธีที่น่ารังเกียจ วิธีมากน่าชัง" เขาตบเพลา และหัวเราะเนื่องจากโปรแกรมควบคุมต่าง เฉินร้องความชอบธรรมกล่าวหาได้ทันทีกลายเป็น flirtation เธอโกรธ เธอถ่ายมีดเหน็บที่โปรแกรมควบคุมก่อนที่จะเปิดดูว่า Ran นาทีกำลังยังคงมองสนใจ เธอ glared กลับ และเขามีเปลือกต่ำ: "ให้ฉันลง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อมาถึงจุดนี้เขาถึงคราวยิ้มและ amusedly กล่าวด้วยเสียงแม่เหล็กของเขา: "คุณมักจะโกรธเช่นนี้เมื่อใดก็ตามที่คุณเห็นฉัน คุณให้มองที่ผมด้วยความเกลียดชังมาก ฉันจะขอให้คุณทุกครั้ง แต่คุณไม่เคยให้ฉันคำตอบ. " เขาเป็นคนที่เห็นได้ชัดในอารมณ์ที่ดี มีความอ่อนโยนที่หายากและความคมชัดในที่มืดตาลึกของเขาคือ แกะสลักบนใบหน้าของเขาก็ยังมีรอยยิ้มจาง ๆ . นี่คือวิ่งมินไม่ได้เห็นบ่อย. เฉินร่องให้แวบไปที่เขาได้อย่างรวดเร็วก่อนที่จะมองออกไป. วิ่งมินก็ยังคงมองเธอ. เธอพยายามที่ดีที่สุดของเธอจะปรากฏจ้า ด้วยรูปลักษณ์กตัญญูเธอเบา ๆ ตอบว่า "คุณยังไม่ได้โกรธเคืองฉัน." วิ่งมินตบเพลาสายการบินในเสียงหัวเราะ เกือบทันใดนั้นเขาก็ยื่นออกไปทางขวามือของเขาที่มีต่อเธอและอมยิ้มกล่าวว่า "ในกรณีที่คุณต้องการจะไปขับรถเล่นกับผมได้ไหม" มือของเขาใหญ่ถูกวางออกในหน้าของเฉินร่องเรียวและนิ้วมือ caloused ที่ดำเนินการ . ร่างกายของเขาอบอุ่นเกินไปอยู่ในด้านหน้าของเธอ? เขามองไปที่เธอมีความสำคัญเธอไม่เคยเห็นมาก่อน ... แผ่วเบาอาจมีแม้จะติดตาเห็นเฉินร่องลังเลวิ่งเสียงลึกและมีประสิทธิภาพมินมาถึงเธอว่า "เล็ก ๆ น้อย ๆ ผู้หญิงไม่ได้โกรธคุณกับผมได้ไหม ทำไมคุณไม่มาที่นี่และให้ฉันเต้น? "ดวงตาของเขา flickered ไปแส้ที่แขวนอยู่ในรถของเธอ "หรือจะให้ฉันไม่กี่แส้ถ้าที่จะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น" เขายังคงที่จะล่อใจของเธอ. และแน่นอนเขาถูกดึงดูดคำ พวกเขาได้รับการพูดถึงอย่างแม่นยำหัวใจเฉินของโรง. เธอวิปปิ้งหัวของเธอขึ้นจ้องมองไปที่เขา ถ้าเพียง แต่เธอจะฆ่าชายคนนี้ด้วยตาของเธอ "คุณหมายความว่ามัน?" เฉินร่องถาม "ผมสามารถตีคุณและให้คุณไม่กี่แส้หรือไม่?" เธอแทบจะไม่ได้พูดเมื่อทั้งสองเสียงหัวเราะขัดขืนฟังพร้อมกัน นอกเหนือจากการวิ่งมินขับรถของเขาก็ยังหัวเราะ. คนขับรถหัวเราะในความฮือฮาที่สุด; เขาตบเพลาสายการบินและร้องไห้ไปวิ่งมิน: "ทั่วไปดูเหมือนว่าหญิงสาวคนนี้จริงๆเกลียดคุณ." วิ่งมินก็ยังหัวเราะในความสุข เขาหรี่ตาของเขาในสวนสนุกและได้รับการยกย่องเฉินร่องที่มีความสนใจพูดว่า: "คุณได้เพียงแค่บอกว่าผมไม่เคยโกรธเคืองคุณ วิธีเร็ว ๆ นี้คุณลืม. " เฉินร่องไม่คิดว่าเธอ blurting คำพูดจะทำให้ผู้ชายสองคนเติบโตขึ้นไปหัวเราะโดยไม่ต้องดูแลความเหมาะสม ตกใจคนโดยเก็บไว้ดูทางของพวกเขา เธอกัดริมฝีปากของเธอแล้วหันไปบอกเก่า Shang จะขับรถออกไป. ณ จุดนี้วิ่งทางขวามือของมินเอื้อมมือออกเช่นแฟลชและถูกต้องคว้าแขนของเธอได้อย่างง่ายดายหยิบขึ้นมาเธอ. พบว่าร่างกายของเธอเป็นอยู่ ๆ ก็อยู่ในอากาศ เฉินร่องร้องออกมาด้วยความตกใจ. วิ่งมินก็ยังคงหัวเราะในขณะนี้ เขาถือของเธอในขณะที่เขาหัวเราะเบา ๆ ดึงเธอออกจากสายการบิน มันเป็นกลอุบายที่ยากมาก แต่เขาก็ทำมันเคยให้ได้อย่างง่ายดาย. ทันทีที่สูงและอ่อนเฉินร่องถูกวางไว้เหมือนเด็กเข้าไปในสายการบินของเขา. วินาศภัยที่รั้วไม้เฉินร่องที่ถูกจ้องมองที่เขาเป็นเบื้อตาคะนองเข้มข้นของเขา squinted ในออกรสที่ดี. เขาหันไปเก่า Shang ด้วยใบหน้าที่แข็งและสั่ง "กลับไปด้วยตัวคุณเอง!" เพื่อให้มีการสู้รบที่แข็งและตายพูดทั่วไปกับเขาด้วยเช่นถมึงตาแม้เรียนรู้ขงจื้อจะกลัวมาก น้อยเก่าชางที่เป็นข้าราชการเพียง. สีระบายน้ำทันทีจากใบหน้าของเขา เขาไม่ได้ตั้งใจทำซ้ำ "ใช่ใช่" ในขณะที่พวงมาลัยรถม้าไปในการเดินทางรีบร้อน. โหลก้าวต่อมาเก่าชางหายจากความน่ากลัวของเขาได้อย่างรวดเร็วและมองย้อนกลับไปในความกังวลสำหรับอาร่อง. แต่สายการบินของพวกเขาได้แล้วขับรถออกไป เมื่อเวลาผ่านไปเสียงหัวเราะของผู้ชายคนหนึ่งและเปล่งเสียงดังกล่าวของผู้หญิงคนหนึ่งอาจจะได้ยิน เก่าชางก็ยังคงสมบูรณ์ flummoxed. วิ่งมินเฉินวางร่องภายในถัดจากเขา หลังจากที่เขาได้กลัวเก่าชางออกไปเขาตะโกนใส่คนขับรถพูดเหลวไหลของเขาว่า "Let 's go." "ใช่ทั่วไป!" สายการบินก้าวไปข้างหน้า. วิ่งมินหันมามองที่เฉินร่อง. เธอ dazedly กระพริบตากลับมาที่เขา. เขายิ้ม เธอ. เฉินร่องระงับความโกรธของเธอและตะโกน "ดูที่นี่คุณจะขับรถเพื่อนฉันเป็นผู้หญิงโสดวิธีที่คุณสามารถพาฉันเข้าไปในสายการบินของคุณโดยไม่มีเรื่องเช่นนี้หรือไม่? Y-คุณนี้เป็นที่น่ารังเกียจ! " คนขับรถ howled ด้วยเสียงหัวเราะ" Aye Aye, ตำหนิอย่างดี Ran ทั่วไปย่อมน่ารังเกียจ! "ราวกับว่าเขาได้กลายเป็นติดเขาคำรามด้วยเสียงหัวเราะอีกครั้ง "Shucks ทั่วไปได้ดำเนินการหลายลักพาตัว แต่นี้เป็นครั้งแรกที่เขาลักพาตัวหญิงสาว วิธีน่ารังเกียจ! วิธีที่น่ารังเกียจมาก! "เขาตบเพลาและหัวเราะ. เพราะคำอุทานของคนขับรถกล่าวหาชอบธรรมเฉินของโรงมีทั้งหมดหันฉับพลันเข้าไปเกี้ยวพาราสี เธอโกรธ เธอยิงมีดสั้นที่คนขับก่อนจะหันไปเห็นว่าวิ่งมินก็ยังคงมองเธอด้วยความสนใจ เธอจ้องกลับมาและทำให้เขามีเปลือกต่ำ: "ผมขอลง"