Construct validity was also tested

Construct validity was also tested with a principal component
analysis with varimax rotation and Kaiser Normalisation. The
obtained value for the Kaiser–Meyer–Olkin measure of sampling
adequacy was 0.74, and the Bartlett's test showed pb0.001, signifying
an adequate sample and a sufficient minimum sample size for
performing this factor analysis (Pett et al., 2003). The obtained factors
were named in a way that intended to show the substantial content
in them. The Cronbach's alpha coefficient was computed for each
obtained factor.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากนี้ยังทดสอบตั้งแต่สร้าง ด้วยส่วนประกอบหลักวิเคราะห์หมุน varimax และนิคม Normalisation ที่รับค่าวัดนิคม – Meyer – Olkin สุ่มตัวอย่างเพียงพอคือ 0.74 และทดสอบของในบาร์ตเลตพบ pb0.001 บ่งบอกตัวอย่างเพียงพอและขนาดตัวอย่างต่ำสุดเพียงพอสำหรับการวิเคราะห์ปัจจัยนี้ (Pett et al., 2003) ปัจจัยได้รับมีชื่อที่ใช้เพื่อแสดงเนื้อหาพบในพวกเขา สัมประสิทธิ์อัลฟาของ Cronbach ถูกคำนวณสำหรับแต่ละได้รับปัจจัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สร้างความถูกต้องนอกจากนี้ยังได้รับการทดสอบที่มีองค์ประกอบหลักในการวิเคราะห์กับการหมุน VariMax และไกเซอร์ Normalisation ค่าได้สำหรับวัดไกเซอร์ Meyer-Olkin ของการสุ่มตัวอย่างเพียงพอคือ0.74 และการทดสอบแสดงให้เห็น Bartlett pb0.001, signifying ตัวอย่างเพียงพอและขนาดของกลุ่มตัวอย่างขั้นต่ำที่เพียงพอสำหรับการดำเนินการวิเคราะห์ปัจจัยนี้ (Pett et al., 2003) ปัจจัยที่ได้รับการตั้งชื่อในทางที่ตั้งใจจะแสดงเนื้อหาอย่างมีนัยสำคัญในพวกเขา ค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาครอนบาคได้รับการคำนวณสำหรับแต่ละปัจจัยที่ได้รับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความตรงเชิงโครงสร้างของแบบทดสอบก็ทดสอบด้วยการวิเคราะห์องค์ประกอบหลักด้วยการหมุนตัว Kaiser
และการฟื้นฟู .
รับค่า ไคเซอร์ เมเยอร์ –– olkin วัดตัวอย่าง
เพียงพอเฉลี่ย 0.74 และ Bartlett ทดสอบพบ pb0.001 โดยแสดงให้เห็นตัวอย่างที่เพียงพอและพอเพียง

ขนาดกลุ่มตัวอย่างขั้นต่ำสำหรับการแสดงนี้การวิเคราะห์ตัวประกอบ ( ใส้ et al . , 2003 ) การวิเคราะห์ปัจจัย
ชื่อในทางที่มุ่งแสดง
เนื้อหาอย่างมากในพวกเขา ส่วนค่าสัมประสิทธิ์อัลฟาของครอนบาคเท่ากับคำนวณสำหรับแต่ละ
ได้รับปัจจัย