A frightful experience I had to wal

A frightful experience



I had to walk through an area filled with undergrowth to get to the shop. It was not too unpleasant except that I had to keep to the narrow footpath and not blunder into the bushes.
Buying some flour from the shop seemed harmless enough. The shop was the nearest one and my mother reckoned I was old enough to run a simple errand for her.

Suddenly I heard a growl from within some bushes. A ferocious dog appeared in front of me with its fangs bared. I froze. If it were to attack me I knew I could not fight it. I had heard that if you keep still, a dog would not attack.

It worked. The dog came up to me and sniffed me all over, but it did not bite me. I trembled with fear but dared not move.

After a while it lay down beside me. I thought it was safe to go, but the moment I moved a leg it stood up and growled fiercely again. I was trapped! The dog would not let me move. What could I do?

I waited in fear. As long as I remained still, I was all right, but how long could I stand there like that? My feet were already feeling numb.

Then I had an idea. The shop was just a short distance away. I shouted "Help! Help!" with all my might. The dog looked confused but did not attack me.

The shopkeeper heard my shouts and came to investigate. The dog, which was obviously his, wagged its tail and folded back its ears. He quickly brought a chain and tied it to a post. I was so relieved. The shopkeeper apologized and gave me a free packet of flour.

What a frightful experience it was. Anyway I never had anymore trouble with the dog. The shopkeeper kept it tied up at all times.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประสบการณ์ frightful ผมเดินผ่านพร้อม undergrowth เข้าไปที่ร้าน ไม่ธรรมดา ๆ เกินไปแต่ผมจะให้ทางเดินแคบ และไม่ปล่อยไก่เข้าไปในพุ่มไม้ซื้อแป้งบางจากร้านดูเหมือนอันตรายพอ ร้านหนึ่งที่ใกล้ที่สุด และแม่ของฉัน reckoned ผมแก่พอทำธุระอย่างเธอทันใดนั้นผมได้ยิน growl จากภายในพุ่มไม้บาง สุนัขชายฉกรรจ์ปรากฏหน้าฉันกับเขี้ยวของ bared ฉัน froze ถ้ามันโจมตีฉัน ฉันรู้ว่า ฉันไม่สามารถสู้กับมัน ฉันได้ยินว่า ถ้าคุณยังเก็บ สุนัขจะไม่โจมตีทำงาน สุนัขมาให้ฉัน และ sniffed ฉันตลอด แต่มันไม่กัดผม Trembled กลัว แต่กล้าย้ายไม่หลังมันวางอยู่ข้างฉัน ฉันคิดว่า มันปลอดภัยไป แต่ขณะนี้ฉันย้ายขามันลุกขึ้นยืน และ growled ถึงพริกถึงขิงอีก ผมติดอยู่ สุนัขจะไม่ให้ฉันย้าย ฉันสามารถทำอะไรผมรอในความกลัว ตราบใดที่ฉันยังอยู่ ฉันถูกต้องทั้งหมด แต่ระยะสามารถฉันยืนเช่นนั้น เท้าของฉันถูกแล้วรู้สึก numbแล้ว ผมคิด ร้านมีเพียงไม่ไกล ฉันตะโกน "ช่วย ช่วย "อาจของฉัน สุนัขดูสับสน แต่ไม่ได้โจมตีผมเจ้าของร้านได้ยินการตะโกนของฉัน และมาตรวจสอบ สุนัข ซึ่งเห็นได้ชัดของเขา wagged หาง และพับกลับหูของ เขาได้อย่างรวดเร็วนำห่วงโซ่ และเกี่ยวพันกับการลงรายการบัญชี ผมจึงปลดปล่อย เจ้าของร้านที่อุ้ม และให้ฉันแพคเก็ตฟรีของแป้งสิ่งที่ frightful ประสบการณ์นั้นได้ หรือ ฉันไม่เคยมีอีกปัญหากับสุนัข เจ้าของร้านเก็บมันติดตลอดเวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประสบการณ์ที่น่ากลัวผมต้องเดินผ่านพื้นที่ที่เต็มไปด้วยพุ่มที่จะได้รับกับทางร้าน มันไม่มากเกินไปไม่เป็นที่พอใจยกเว้นว่าผมต้องให้กับทางเท้าแคบและไม่ผิดพลาดลงไปในพุ่มไม้. ซื้อแป้งจากร้านค้าที่ดูเหมือนไม่เป็นอันตรายพอ ร้านเป็นคนหนึ่งที่ใกล้ที่สุดและแม่ของฉันคาดคิดผมก็โตพอที่จะเรียกใช้ไปทำธุระที่ง่ายสำหรับเธอ. ทันใดนั้นผมได้ยินเสียงคำรามจากภายในพุ่มไม้ สุนัขดุร้ายปรากฏในหน้าของฉันกับเขี้ยวของมันแยกเขี้ยว ผมแช่แข็ง หากมีการโจมตีผมผมรู้ว่าผมไม่สามารถต่อสู้กับมัน ผมเคยได้ยินว่าถ้าคุณยังคงให้สุนัขจะไม่โจมตี. มันทำงาน สุนัขมาหาฉันและฉันดมกลิ่นไปทั่ว แต่มันก็ไม่กัดผม ฉันสั่นด้วยความกลัว แต่ไม่กล้าย้าย. หลังจากที่ในขณะที่มันวางอยู่ข้างฉัน ฉันคิดว่ามันปลอดภัยที่จะไป แต่ขณะนี้ผมย้ายขามันยืนขึ้นและคำรามอย่างรุนแรงอีกครั้ง ฉันถูกขังอยู่! สุนัขจะไม่ให้ฉันย้าย ฉันจะทำอะไรฉันรออยู่ในความกลัว ตราบใดที่ฉันยังคงฉันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง แต่วิธีการระยะเวลาที่ฉันสามารถยืนอยู่ที่นั่นเช่นนั้น? เท้าของฉันอยู่แล้วรู้สึกมึน. แล้วผมก็มีความคิด ร้านเป็นเพียงระยะสั้นออกไป ฉันตะโกนว่า "Help! Help!" ที่มีทั้งหมดของฉันอาจ สุนัขที่ดูสับสน แต่ไม่ได้โจมตีผม. เจ้าของร้านได้ยินเสียงตะโกนของฉันและมาในการตรวจสอบ สุนัขซึ่งเห็นได้ชัดว่าเขากระดิกหางของมันและพับกลับหู เขารีบนำโซ่และเชื่อมโยงไปยังโพสต์ ผมจึงโล่งใจ เจ้าของร้านกล่าวขอโทษและให้ฉันแพ็คเก็ตฟรีแป้ง. สิ่งที่เป็นประสบการณ์ที่น่ากลัวมันเป็น อย่างไรก็ตามผมไม่เคยมีปัญหาอีกต่อไปกับสุนัข เจ้าของร้านเก็บไว้มันผูกขึ้นตลอดเวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นประสบการณ์ที่น่ากลัว



ผมต้องเดินผ่านพื้นที่ที่เต็มไปด้วยพุ่มไม้เพื่อไปร้าน มันไม่เกินไปไม่เป็น ยกเว้น ที่ฉันต้องเก็บทางเดินแคบและไม่พลาดเข้าไปในพุ่มไม้ .
ซื้อแป้งจากร้านดูเหมือนไม่เป็นอันตรายเพียงพอ ร้านหนึ่งที่ใกล้ที่สุด และแม่ของฉัน และฉันก็โตพอที่จะใช้งานง่ายสำหรับเธอ .

ทันใดนั้น ผมได้ยินเสียงคำรามจากในพุ่มไม้ สุนัขที่ดุร้ายอยู่ตรงหน้าฉันกับเขี้ยวของมันเปลือย . ฉันชะงัก ถ้ามันทำร้ายฉันฉันรู้ว่าฉันไม่สามารถสู้กับมันได้ ผมเคยได้ยินว่าถ้าคุณรักษายัง สุนัขจะไม่โจมตี

มันได้ผล สุนัขมาหาฉันและดมกลิ่นฉันตลอด แต่มันไม่ได้กัดฉันนะ ฉันตัวสั่นด้วยความกลัว แต่ไม่กล้าย้าย

หลังจากที่ในขณะที่มันนอนข้างๆฉันฉันคิดว่ามันปลอดภัยที่จะไป แต่ทันทีที่ฉันขยับขายืนขึ้นคำรามอย่างรุนแรงอีกครั้ง ฉันติดอยู่ ! สุนัขจะไม่ให้ฉันไป จะให้ฉันทำยังไง ?

ผมรอในความกลัว ตราบใดที่ฉันยังคงนิ่ง ผมก็โอเค แต่นานแค่ไหนผมจะยืนอยู่อย่างนั้น ? เท้าของฉันก็รู้สึกชาๆ

แล้วผมมีความคิดว่า ทางร้านเป็นเพียงระยะทางสั้น ๆ ไป ผมตะโกนว่า " ช่วยด้วย ! ช่วยด้วย ! ! ! !" ด้วยพลังทั้งหมดของผม หมาดูสับสน แต่ไม่โจมตีผม

เจ้าของร้านได้ยินเสียงของผม และมาตรวจสอบ สุนัข ซึ่งก็เห็นได้ชัดของเขาแกว่งหางและพับกลับหูของมัน เขารีบเอาโซ่และมัดไว้กับเสา ผมโล่งใจมาก เจ้าของร้านขอโทษและให้แพ็คเก็ตฟรีแป้ง

อะไรที่น่ากลัวประสบการณ์มันอย่างไรก็ตาม ผมเคยมีอีกปัญหากับสุนัข เจ้าของร้านเก็บมันอยู่ตลอดเวลา