Conserving the carbon stocks within

Conserving the carbon stocks within natural forests should be
one of the foremost priorities from a climate change mitigation
point of view (Canadell and Raupach, 2008) and as seen earlier
there are around 38 million hectares of remnant forests in Australian
farmlands (URS, 2008). Depending on the biome and forest
condition, the total biocarbon in native forest can be substantial
(Keith et al., 2009); recouping this would take decades to
achieve. Indeed, a substantial reduction in the Australia’s rate of
land clearing, from rates of around 1 million ha per year in the
1980s, has been counted against Australia’s Kyoto Protocol carbon
account under Article 3.7 of that Treaty (Hamilton and Vellen,
1999). This has allowed Australia’s 2008–2012 emission target to
be met by reducing annual emissions from deforestation from 132
to 50 Tg CO2-e yr−1(Australian Government, 2010a). Other options
for enhancing carbon management from natural forests include fertilisation
and changing fire and harvesting regimes (Kirschbaum,
2000).
Over much of Australian agricultural lands, as is the case in most
cropped areas the world over, the initial condition to which the
native plant communities were so well adapted no longer prevail
hence an alternative community structure which suits the
altered water and nutrient regimes needs to used (Pate and Bell,
1999). In the south-western Australian context, Pate and Bell (1999)
applied a four-stage species selection process based on growth
phenology root morphology life form and fire response resulting
in a minimum set of eight plant-types required for a functional
mimic. Wherever possible, at a landscape scale, a patch dynamics
model designed as a structural and functional mimic of natural
ecosystems can be used to improve connectivity of these remnant
native forest (Lefroy, 2009) thereby increasing ecosystem functionality.
Such mimics of natural ecosystems may better utilise
resources resulting in higher sustainable carbon sequestration on
the long-term (especially when considering stable soil carbon
also).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หุ้นคาร์บอนภายในป่าอนุรักษ์ควรความสำคัญจากการลดปัญหาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศอย่างใดอย่างหนึ่งจุด ของมุมมอง (Canadell และ Raupach, 2008) และเห็นก่อนหน้านี้มีประมาณ 38 ล้านไร่ของป่าที่เหลืออยู่ในออสเตรเลียถี (URS, 2008) ชีวนิเวศและป่าเงื่อนไข biocarbon รวมในป่าพื้นเมืองสามารถพบ(Keith et al., 2009); recouping นี้จะใช้ทศวรรษประสบความสำเร็จ แน่นอน ลดพบในอัตราของออสเตรเลียที่ดินล้าง จากราคาประมาณ 1 ล้านฮา ต่อปีในการไฟต์ ถูกนับกับคาร์บอนเกียวโตของออสเตรเลียบัญชีภายใต้ 3.7 บทความของสนธิสัญญานั้น (ฮามิลตันและ Vellen1999) งานนี้ได้รับอนุญาตของออสเตรเลียปี 2008-2012 ปล่อยก๊าซเป้าหมายเพื่อตอบสนอง โดยการลดการปล่อยก๊าซจากการทำลายป่าจาก 132 ปีไป 50 Tg CO2-อี yr−1 (รัฐบาลออสเตรเลีย 2010a) ตัวเลือกอื่น ๆสำหรับการเพิ่มการจัดการคาร์บอนจากป่าธรรมชาติรวมปฏิสนธิและเปลี่ยนไฟและเก็บเกี่ยวระบอบ (Kirschbaum2000)เหนือดินแดนเกษตรออสเตรเลียมาก เป็นกรณีส่วนใหญ่ครอบตัดพื้นที่โลกมากกว่า เงื่อนไขเริ่มต้นที่การชุมชนพื้นเมืองโรงงานได้เพื่อดัดแปลงไม่ดีเหนือกว่าดังนั้น เป็นชุมชนทางเลือกโครงสร้างที่เหมาะสมกับการเปลี่ยนน้ำและธาตุอาหารระบอบต้องใช้ (หัวและเบลล์1999) ในเซาท์เวสเทิร์นออสเตรเลีย หัวและเบลล์ (1999)ใช้กระบวนการตัวเลือกชนิด 4 ขั้นตามการเจริญเติบโตphenology แบบฟอร์มชีวิตสัณฐานวิทยาของรากและผลตอบสนองของไฟในชุดขั้นต่ำของพืช 8 ชนิดที่จำเป็นสำหรับการทำงานมั่นเป็นไป ที่เป็นแนวระดับ dynamics แพทช์รุ่นที่ออกแบบให้เป็นมั่นเป็นโครงสร้าง และหน้าที่ของธรรมชาติระบบนิเวศสามารถใช้เพื่อปรับปรุงการเชื่อมต่อของสติเหล่านี้เจ้าป่า (Lefroy, 2009) จึงช่วยเพิ่มการทำงานของระบบนิเวศเช่นเลียนแบบระบบนิเวศธรรมชาติอาจดีกว่าใช้ทรัพยากรใน sequestration คาร์บอนอย่างยั่งยืนสูงบนในระยะยาว (โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาคาร์บอนดินมั่นคงยัง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอนุรักษ์คาร์บอนภายในป่าธรรมชาติที่ควรจะเป็น
ส่วนหนึ่งของการจัดลำดับความสำคัญที่สำคัญที่สุดจากการบรรเทาผลกระทบการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ
มุมมอง (Canadell และ Raupach 2008) และเท่าที่เห็นก่อนหน้านี้
มีประมาณ 38 ล้านเฮคเตอร์ของป่าที่เหลืออยู่ในออสเตรเลีย
นา (URS 2008) . ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับนิเวศน์วิทยาและป่า
สภาพ BioCarbon ทั้งหมดในป่าพื้นเมืองสามารถมากมาย
(คี ธ และคณะ, 2009.); recouping นี้จะใช้เวลาหลายทศวรรษที่จะ
ประสบความสำเร็จ แท้จริงลดลงมากในอัตราของออสเตรเลียของ
สำนักหักบัญชีที่ดินจากอัตราประมาณ 1 ล้านเฮกเตอร์ต่อปีใน
ช่วงปี 1980 ได้รับการนับกับออสเตรเลียของคาร์บอนพิธีสารเกียวโต
บัญชีตามมาตรา 3.7 ของสนธิสัญญาที่ (แฮมิลตันและ Vellen,
1999) นี้ได้รับอนุญาตของออสเตรเลียเป้าหมายการปล่อย 2008-2012 ที่จะ
ได้พบกับการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากการทำลายป่าประจำปีจาก 132
ถึง 50 Tg CO2-E ปี-1 (รัฐบาลออสเตรเลีย, 2010a) ตัวเลือกอื่น ๆ
สำหรับการเสริมสร้างการจัดการคาร์บอนจากป่าธรรมชาติรวมถึงการปฏิสนธิ
และการเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครองที่ไฟไหม้และการเก็บเกี่ยว (Kirschbaum,
2000).
กว่ามากของพื้นที่ทางการเกษตรของออสเตรเลียเช่นเดียวกับกรณีในส่วน
พื้นที่ที่ถูกตัดทั่วโลกสภาพเริ่มต้นที่
พืชพื้นเมือง ชุมชนได้รับการปรับให้ดีไม่ได้เหนือกว่า
ด้วยเหตุนี้โครงสร้างชุมชนทางเลือกที่เหมาะสมกับ
น้ำที่มีการเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครองและสารอาหารที่จำเป็นต้องใช้ (กบาลและเบลล์,
1999) ในบริบทของออสเตรเลียตะวันตกเฉียงใต้, กบาลและเบลล์ (1999)
นำมาใช้สี่ขั้นตอนขั้นตอนการคัดเลือกสายพันธุ์ที่ขึ้นอยู่กับการเจริญเติบโตของ
รากชีพลักษณ์รูปแบบชีวิตสัณฐานวิทยาและการตอบสนองที่เกิดไฟไหม้
ในชุดอย่างน้อยแปดประเภทพืชที่จำเป็นสำหรับการทำงาน
เลียนแบบ หากเป็นไปได้ในระดับภูมิทัศน์, แพทช์การเปลี่ยนแปลงของ
รูปแบบการออกแบบเป็นเลียนแบบโครงสร้างและการทำงานของธรรมชาติ
ระบบนิเวศที่สามารถนำมาใช้ในการปรับปรุงการเชื่อมต่อของส่วนที่เหลือเหล่านี้
ป่าพื้นเมือง (ฟรอย, 2009) จึงช่วยเพิ่มการทำงานของระบบนิเวศ.
เลียนแบบดังกล่าวของระบบนิเวศธรรมชาติอาจจะดีกว่า ใช้ประโยชน์จาก
ทรัพยากรที่มีผลในการกักเก็บคาร์บอนอย่างยั่งยืนที่สูงขึ้นใน
ระยะยาว (โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาคาร์บอนในดินที่มีความเสถียร
ยัง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใช้คาร์บอนภายในป่าธรรมชาติควรจะ
หนึ่งในลำดับความสำคัญชั้นดีจากการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศบรรเทา
มุมมอง ( และ แคนาเดลล์ raupach , 2008 ) และเห็นก่อนหน้านี้
มีประมาณ 38 ล้านไร่ ที่เหลืออยู่ในนาป่าออสเตรเลีย
( URS , 2008 ) ขึ้นอยู่กับระบบนิเวศและสภาพป่า
, biocarbon ทั้งหมดในป่าพื้นเมืองสามารถมาก
( คีธ et al . ,2009 ) ; recouping นี้จะใช้เวลาหลายทศวรรษที่จะ
บรรลุ แน่นอน การลดลงอย่างมากในออสเตรเลียซึ่ง
ล้างแผ่นดิน จากราคาประมาณ 1 ล้านไร่ต่อปีใน
ไฟต์ ได้นับรวมกับออสเตรเลียพิธีสารเกียวโตคาร์บอน
บัญชีภายใต้ข้อ 3.7 ของสนธิสัญญา ( แฮมิลตัน และ vellen
, 1999 ) นี้ได้รับอนุญาตของออสเตรเลีย 2551 – 2555 เป้าหมาย

ปล่อยถูกพบโดยการลดการปลดปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากการทำลายป่าจาก 132 ปี 50 ปีการบินไทย
co2-e − 1 ( รัฐบาล , ออสเตรเลีย 2010a )
ตัวเลือกอื่น ๆสำหรับเพิ่มการจัดการคาร์บอนจากป่าธรรมชาติมีการปฏิสนธิ
และเปลี่ยนไฟและการเก็บเกี่ยว ( kirschbaum กัน

, 2000 ) มากกว่ามากของที่ดินการเกษตรในออสเตรเลีย เป็นกรณีสุด
ตัดพื้นที่ทั่วโลก เริ่มต้นภาพที่
สังคมพืชพื้นเมืองเป็นอย่างดีปรับไม่ชนะ
ดังนั้นทางเลือกชุมชนโครงสร้างซึ่งเหมาะสม
เปลี่ยนน้ำและสารอาหารจำเป็นต้องใช้ ( หัวและระฆัง ,
1999 ) ในบริบทของออสเตรเลียใต้ตะวันตก หัวและระฆัง ( 1999 )
เวที 4 ชนิด กระบวนการคัดเลือกตามการเจริญเติบโต
ภายในรากสัณฐานมีชีวิตและการตอบสนองของไฟที่เกิด
ประยุกต์ในชุดอย่างน้อยแปดพืชชนิดที่จำเป็นสำหรับเลียนแบบการทำงาน

ที่ใดก็ตามที่เป็นไปได้ในระดับแนวนอน , พลวัต
ปะรุ่นที่ออกแบบเป็นโครงสร้างและการทำงานของระบบนิเวศเลียนแบบธรรมชาติ
สามารถใช้เพื่อปรับปรุงการเชื่อมต่อของเหล่านี้เหลืออยู่
ป่าพื้นเมือง ( ฟรอย , 2009 ) จึงเพิ่มระบบการทํางาน เช่น เลียนแบบของระบบนิเวศธรรมชาติ

อาจดีกว่าใช้ประโยชน์ทรัพยากรที่เกิดขึ้นอย่างยั่งยืน การกักเก็บคาร์บอนในระยะยาว โดยเฉพาะเมื่อพิจารณา

ดินคาร์บอนคงที่ )