The distinction between strong and

The distinction between strong and weak adjective forms, already greatly simplified by the Middle English loss of the final n, completely disappeared with the further loss of [ǝ] from the end of words. The loss of final [ǝ] also eliminated the distinction between plural and singular adjectives. Although the letter e, which represented the schwa vowel in spelling, continued to be written in many words, often haphazardly, adjectives no longer had grammatical categories of number or definiteness. The Modern English adjective thus came to be invariable in form. The only words that still agree in number with the nouns they modify are the demonstratives this–these and that–those.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความแตกต่างแข็งแกร่ง และอ่อนแอคุณศัพท์ แล้วพวกเขาง่ายขึ้น โดยการสูญเสียภาษาอังกฤษยุคกลางของ n สุดท้าย หายไปพร้อมกับการสูญเสียเพิ่มเติมของ [ǝ] อย่างสมบูรณ์จากจุดสิ้นสุดของคำ การสูญเสียสุดท้าย [ǝ] ขจัดความแตกต่างระหว่างคำคุณศัพท์รูปพหูพจน์ และเอกพจน์ แม้ว่าตัวอักษร e ซึ่งแสดงสระ schwa การสะกด อย่างต่อเนื่องที่จะเขียนในคำหลาย ๆ คำ มักจะผิด ๆ ถูก ๆ คำคุณศัพท์ที่ไม่มีไวยากรณ์ประเภทจำนวนหรือ definiteness คำคุณศัพท์ภาษาอังกฤษสมัยใหม่จึงมาจะปรากฏในแบบฟอร์ม คำเดียวที่ยังคง ยอมรับในจำนวนนามเหล่านั้นปรับเปลี่ยน เป็น demonstratives นี้ – เหล่านี้ และที่ – เหล่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความแตกต่างระหว่างรูปแบบคำคุณศัพท์ที่แข็งแกร่งและอ่อนแออยู่แล้วง่ายมากโดยการสูญเสียภาษาอังกฤษยุคกลางของ N สุดท้ายหายไปอย่างสมบูรณ์กับการสูญเสียต่อไปของ [ǝ] จากจุดสิ้นสุดของคำว่า การสูญเสียของสุดท้าย [ǝ] ยังกำจัดความแตกต่างระหว่างคำคุณศัพท์และพหูพจน์เอกพจน์ แม้ว่าตัว e ซึ่งเป็นตัวแทนสระปานกลางในการสะกดอย่างต่อเนื่องที่จะเขียนในคำพูดหลาย ๆ คนมักจะส่งเดชคำคุณศัพท์ไม่ได้มีไวยากรณ์ประเภทของตัวเลขหรือความชัดเจน คำคุณศัพท์ภาษาอังกฤษสมัยใหม่จึงมาเป็นในรูปแบบคงที่ คำเดียวที่ยังคงเห็นด้วยในจำนวนที่มีคำนามที่พวกเขาปรับเปลี่ยนเป็น demonstratives นี้-เหล่านี้และที่เหล่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความแตกต่างระหว่างรูปแบบคำคุณศัพท์ที่แข็งแกร่งและอ่อนแอได้ง่ายมากโดยการสูญเสียภาษาอังกฤษยุคกลางของสุดท้าย N หายไปอย่างสมบูรณ์กับเพิ่มเติมการสูญเสีย [ ǝ ] จากส่วนท้ายของคำ การสูญเสียǝสุดท้าย [ ] ยังกำจัดความแตกต่างระหว่างเอกพจน์และพหูพจน์คำคุณศัพท์ แม้ว่าจดหมายซึ่งแสดงเสียงสระที่ไม่เน้นเสียงในภาษาอังกฤษออกเสียงสะกด ต่อไปจะเขียนคำพูด หลายคนมักจะส่งเดช คำคุณศัพท์ไม่มีไวยากรณ์ประเภทของหมายเลข หรือ definiteness . คำคุณศัพท์ภาษาอังกฤษสมัยใหม่จึงมาถึงห้องพักในรูปแบบ เพียงคำพูดที่ยังคงยอมรับในหมายเลขกับคำนามพวกเขาปรับเปลี่ยนเป็นรูปนี้ ( และ ) เหล่านั้น