Business modelA business model desc

Business model
A business model describes the rationale of how an organization creates, delivers, and captures value,[1] in economic, social, cultural or other contexts. The process of business model construction is part of business strategy.
In theory and practice, the term business model is used for a broad range of informal and formal descriptions to represent core aspects of a business, including purpose, business process, target customers, offerings, strategies, infrastructure, organizational structures, trading practices, and operational processes and policies. The literature has provided very diverse interpretations and definitions of a business model. A systematic review and analysis of manager responses to a survey defines business models as the design of organizational structures to enact a commercial opportunity.[2] Further extensions to this design logic emphasize the use of narrative or coherence in business model descriptions as mechanisms by which entrepreneurs create extraordinarily successful growth firms.[3]
Business models are used to describe and classify businesses, especially in an entrepreneurial setting, but they are also used by managers inside companies to explore possibilities for future development. Well-known business models can operate as "recipes" for creative managers.[4] Business models are also referred to in some instances within the context of accounting for purposes of public reporting.
Over the years, business models have become much more sophisticated. The bait and hook business model (also referred to as the "razor and blades business model" or the "tied products business model") was introduced in the early 20th century. This involves offering a basic product at a very low cost, often at a loss (the "bait"), then charging compensatory recurring amounts for refills or associated products or services (the "hook"). Examples include: razor (bait) and blades (hook); cell phones (bait) and air time (hook); computer printers (bait) and ink cartridge refills (hook); and cameras (bait) and prints (hook). A variant of this model is Adobe, a software developer that gives away its document reader free of charge but charges several hundred dollars for its document writer.
In the 1950s, new business models came from McDonald's Restaurants and Toyota. In the 1960s, the innovators were Wal-Mart and Hypermarkets. The 1970s saw new business models from FedEx and Toys R Us; the 1980s from Blockbuster, Home Depot, Intel, and Dell Computer; the 1990s from Southwest Airlines, Netflix, eBay, Amazon.com, and Starbucks.
Today, the type of business models might depend on how technology is used. For example, entrepreneurs on the internet have also created entirely new models that depend entirely on existing or emergent technology. Using technology, businesses can reach a large number of customers with minimal costs.


Theoretical and empirical insights to business models[edit]
Design logic and narrative coherence[edit]
Design logic views the business model as an outcome of creating new organizational structures or changing existing structures to pursue a new opportunity. Gerry George and Adam Bock (2011) conducted a comprehensive literature review and surveyed managers to understand how they perceived the components of a business model. In that analysis, these authors show that there is a design logic behind how entrepreneurs and managers perceive and explain their business model. In further extensions to the design logic, George and Bock (2012) use case studies and the IBM survey data on business models in large companies to describe how CEOs and entrepreneurs create narratives or stories in a coherent manner to move the business from one opportunity to another. They also show that when the narrative is incoherent or the components of the story are misaligned that these businesses tend to fail. They recommend ways in which the entrepreneur or CEO can create strong narratives for change.
Complementarities of business models between partnering firms[edit]
Studying collaborative research and the accessing of external sources of technology, Hummel et al. (2010) found that in deciding on business partners, it is important to make sure that both parties’ business models are complementary.[5] For example, they found that it was important to identify the value drivers of potential partners by analyzing their business models, and that it is beneficial to find partner firms that understand key aspects of our own firm’s business model.[6]
Taxonomy of Business Models[edit]
Shift from Pipes to Platforms[edit]
Sangeet Paul Choudary (2013) distinguishes between two broad families of business models in an article on Wired Magazine.[7] Choudary, of Platform Thinking,[8] contrasts Pipes, linear business models, with Platforms, networked business models. In the case of Pipes, firms create stuff, push them out and sell them to customers. Value is produced upstream and consumed downstream. There is a linear flow, much like water flowing through a pipe. Unlike pipes, platforms do not just create and push stuff out. They allow users to create and consume value.
In an op-ed on MarketWatch,[9] Choudary, Van Alstyne and Parker further explain how business models are moving from Pipes to Platforms leading to disruption of entire industries.



Platform Business Models
In an earlier article on Harvard Business Review,[10] Sangeet Paul Choudary elaborates on the three elements of a successful platform business model. The Toolbox creates connection by making it easy for others to plug into the platform. This infrastructure enables interactions between participants. The Magnet creates pull that attracts participants to the platform. For transaction platforms, both producers and consumers must be present to achieve critical mass. The Matchmaker fosters the flow of value by making connections between producers and consumers. Data is at the heart of successful matchmaking, and distinguishes platforms from other business models.

Chen (2009) pointed out that the business model in the twenty-first century has to take into account the capabilities of Web 2.0, such as collective intelligence, network effects, user generated content, and the possibility of self-improving systems. He suggested that the service industry such as the airline, traffic, transportation, hotel, restaurant, Information and Communications Technology and Online gaming industries will be able to benefit in adopting business models that take into account the characteristics of Web 2.0. He also emphasized that Business Model 2.0 has to take into account not just the technology effect of Web 2.0 but also the networking effect. He gave the example of the success story of Amazon in making huge profits each year by developing a full blown open platform that supports a large and thriving community of companies that re-use Amazon’s On Demand commerce services.

Business model frameworks
Technology centric communities have defined "frameworks" for business modeling. These frameworks attempt to define a rigorous approach to defining business value streams. It is not clear, however, to what extent such frameworks are actually important for business planning. Business model frameworks represent the core aspect of any company; they involve “the totality of how a company selects its customers defines and differentiates its offerings, defines the tasks it will perform itself and those it will outsource, configures its resource, goes to market, creates utility for customers, and captures profits”.[40] A business framework involves internal factors (market analysis; products/services promotion; development of trust; social influence and knowledge sharing) and external factors (competitors and technological aspects).[41] A state of the art review on business model frameworks can be found in Krumeich et al. (2012).[42] In the following some frameworks are introduced.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปแบบธุรกิจรูปแบบธุรกิจอธิบายถึงเหตุผลว่าองค์กรสร้าง ส่งมอบ และจับค่า, [1] ในบริบททางเศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม หรืออื่น ๆ กระบวนการในการก่อสร้างแบบจำลองทางธุรกิจเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ทางธุรกิจในทฤษฎีและปฏิบัติ โมเดลธุรกิจระยะใช้สำหรับหลากหลายของคำอธิบายอย่างเป็นทางการ และไม่เป็นทางการถึงแง่มุมหลักของธุรกิจ รวมทั้งวัตถุประสงค์ กระบวนการทางธุรกิจ ลูกค้าเป้าหมาย เหนื่อย กลยุทธ์ โครงสร้าง โครง สร้างองค์กร การ ปฏิบัติ และกระบวนการทำงาน และนโยบายในการซื้อขาย วรรณคดีได้ให้ตีความที่หลากหลายมากและข้อกำหนดของแบบจำลองธุรกิจ ทบทวนระบบและวิเคราะห์ของผู้ตอบแบบสำรวจกำหนดแบบจำลองทางธุรกิจเป็นการออกแบบโครงสร้างองค์กรแสดงออกโอกาสทางการค้า[2] เพิ่มเติม ส่วนขยายนี้ตรรกะออกแบบเน้นการใช้เล่าเรื่องหรือศักยภาพในการอธิบายรูปแบบธุรกิจเป็นกลไกที่ผู้ประกอบการสร้างเติบโตประสบความสำเร็จกันเป็นบริษัท[3]แบบจำลองทางธุรกิจใช้ในการอธิบาย และจัดประเภทธุรกิจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการตั้งกิจการ แต่พวกเขายังใช้ โดยผู้จัดการภายในบริษัทสำรวจไปในอนาคต รูปแบบธุรกิจที่รู้จักกันดีสามารถทำงานเป็น "สูตร" การจัดการความคิดสร้างสรรค์[4] รูปแบบธุรกิจยังจะอ้างถึงในบางกรณีภายในบริบทของบัญชีสำหรับวัตถุประสงค์ของการรายงานสาธารณะปี แบบจำลองทางธุรกิจได้กลายเป็นความซับซ้อนมากขึ้น เหยื่อและเบ็ดธุรกิจแบบ (ยังเรียกว่า "มีดโกนและใบมีดธุรกิจแบบ" หรือ "ผลิตภัณฑ์ที่เชื่อมโยงกับธุรกิจแบบ") ถูกนำมาใช้ในศตวรรษที่ 20 ต้น นี้เกี่ยวข้องกับการนำเสนอผลิตภัณฑ์พื้นฐานที่เป็นมากต้นทุนต่ำ บ่อยครั้งที่สูญเสีย ("เหยื่อ"), แล้วชาร์จเงินชดเชยเกิดซ้ำสำหรับการเติมสินค้า หรือผลิตภัณฑ์หรือบริการ ("เบ็ด") ที่เกี่ยวข้อง ตัวอย่าง: (เหยื่อ) มีดโกนและใบมีด (เบ็ด); โทรศัพท์ (เหยื่อ) และแอร์ไทม์ (เบ็ด); เครื่องพิมพ์คอมพิวเตอร์ (เหยื่อ) และเติมสินค้าตลับหมึก (เบ็ด); และกล้อง (เหยื่อ) และพิมพ์ (เบ็ด) ตัวแปรของรุ่นนี้คือ Adobe นักพัฒนาซอฟต์แวร์ที่ให้ไปอ่านเอกสารการเสียค่าธรรมเนียมแต่ค่าธรรมเนียมหลายร้อยดอลลาร์สำหรับการเขียนเอกสารในช่วงทศวรรษ 1950 รูปแบบธุรกิจใหม่มาจากร้านแมคโดนัลด์และโตโยต้า ในปี 1960 การ innovators ได้หยั่นหวอหยุ่น-มินิมาร์ทและมาร์ท สาว ๆ เห็นโมเดลธุรกิจใหม่จาก FedEx และของเล่น R เรา ไฟต์จาก Depot บ้าน Intel และ คอมพิวเตอร์ Dell ปี 1990 จากสายการ บินตะวันตกเฉียงใต้ Netflix, eBay, Amazon.com และสตาร์บัคส์วันนี้ ชนิดของแบบจำลองทางธุรกิจอาจขึ้นอยู่กับวิธีใช้เทคโนโลยี ตัวอย่าง ผู้ประกอบการบนอินเทอร์เน็ตได้ยังสร้างรูปแบบใหม่ที่อาศัยเทคโนโลยีที่มีอยู่ หรือโผล่ออกมาทั้งหมด โดยใช้เทคโนโลยี ธุรกิจสามารถเข้าถึงลูกค้าด้วยต้นทุนที่น้อยที่สุดเป็นจำนวนมากความเข้าใจทฤษฎี และผลการจำลองธุรกิจ [แก้ไข]ออกแบบตรรกะและการเล่าเรื่องโปรเจค [แก้ไข]ออกแบบมุมมองตรรกะแบบธุรกิจเป็นผลของการสร้างโครงสร้างองค์กรใหม่ หรือเปลี่ยนโครงสร้างอยู่ไล่โอกาสใหม่ จอร์จเจอร์รี่และอาดัม Bock (2011) ดำเนินการทบทวนวรรณกรรมที่ครอบคลุม และสำรวจผู้จัดการเข้าใจว่าพวกเขามองเห็นส่วนประกอบของแบบจำลองธุรกิจ ในการวิเคราะห์นั้น ผู้เขียนเหล่านี้แสดงว่า มีตรรกะออกหลังอย่างไรผู้ประกอบการและผู้จัดการสังเกต และอธิบายรูปแบบธุรกิจของพวกเขา ในเพิ่มเติมส่วนขยายออกแบบตรรกะ จอร์จและ Bock (2012) ใช้กรณีศึกษาและสำรวจข้อมูล IBM ในรูปแบบธุรกิจในบริษัทขนาดใหญ่เพื่ออธิบายวิธี CEOs และผู้ประกอบการสร้าง narratives หรือเรื่องราวในลักษณะ coherent ย้ายธุรกิจจากโอกาสหนึ่งไปยังอีก พวกเขายังแสดงว่าเมื่อเล่าเรื่องจะไม่ติดต่อกัน หรือส่วนประกอบของเรื่องรงว่า ธุรกิจเหล่านี้มักจะ ล้มเหลว พวกเขาแนะนำวิธีการที่ผู้ประกอบการหรือ CEO สามารถสร้าง narratives แข็งแกร่งสำหรับการเปลี่ยนแปลงComplementarities ของรูปแบบธุรกิจระหว่างพันธมิตรบริษัท [แก้ไข]การศึกษาวิจัยร่วมกันและการเข้าถึงแหล่งภายนอกเทคโนโลยี Hummel et al. (2010) พบว่า ในการตัดสินใจเกี่ยวกับคู่ค้าทางธุรกิจ มันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้แน่ใจว่า รูปแบบธุรกิจของทั้งสองฝ่ายจะเสริม[5] ตัวอย่าง พวกเขาพบว่า มันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อระบุโปรแกรมควบคุมค่าของคู่ค้าที่มีศักยภาพ โดยการวิเคราะห์แบบจำลองทางธุรกิจของพวกเขา และที่เป็นประโยชน์ในการค้นหาหุ้นส่วนบริษัทที่เข้าใจลักษณะสำคัญของรูปแบบธุรกิจของบริษัทของเราเอง[6]จำแนกประเภทของแบบจำลองธุรกิจ [แก้ไข]เปลี่ยนจากท่อไปยังแพลตฟอร์ม [แก้ไข]Sangeet Paul Choudary (2013) ที่แตกต่างระหว่างสองครอบครัวกว้างของรูปแบบธุรกิจในบทความในนิตยสารสาย[7] Choudary แพลตฟอร์มคิด, [8] ตัดท่อ รูปแบบเชิงธุรกิจ กับแพลตฟอร์ม รูปแบบธุรกิจเครือข่าย ในกรณีของท่อ บริษัทสร้างสิ่ง ผลักดันออก และขายให้กับลูกค้า ค่าผลิตต้นน้ำ และใช้น้ำ การเชิงเส้นกระแส เหมือนน้ำที่ไหลผ่านท่อได้ ซึ่งแตกต่างจากท่อ แพลตฟอร์มไม่เพียงสร้าง และผลักดันสิ่งที่ออกมา พวกเขาอนุญาตให้ผู้ใช้สามารถสร้าง และใช้ค่าในการ op-ed ใน MarketWatch, Choudary [9] Van Alstyne และพาร์คเกอร์อธิบายเพิ่มเติมว่ากำลังจะย้ายจากท่อแบบจำลองทางธุรกิจเพื่อแพลตฟอร์มนำทรัพยอุตสาหกรรมทั้งหมดรูปแบบธุรกิจแพลตฟอร์มในบทความก่อนหน้านี้ในการตรวจสอบธุรกิจฮาร์วาร์ด, [10] Sangeet Paul Choudary elaborates ในองค์ประกอบสามของแบบจำลองธุรกิจแพลตฟอร์มประสบความสำเร็จ กล่องเครื่องมือสร้างการเชื่อมต่อ โดยการทำให้ง่ายสำหรับคนอื่นเสียบเข้าแท่น โครงสร้างนี้ช่วยให้การโต้ตอบระหว่างผู้เรียน แม่เหล็กสร้างดึงที่ดึงดูดผู้เข้าร่วมกับแพลตฟอร์ม สำหรับแพลตฟอร์มธุรกรรม ผู้ผลิตและผู้บริโภคต้องแสดงเพื่อให้เกิดมวลวิกฤต Matchmaker การส่งเสริมการไหลเวียนของมูลค่า โดยทำการเชื่อมต่อระหว่างผู้ผลิตและผู้บริโภค ข้อมูลเป็นหัวใจของการจับคู่ประสบความสำเร็จ และแพลตฟอร์มที่แตกต่างจากรูปแบบธุรกิจอื่น ๆเฉิน (2009) ชี้ให้เห็นว่า โมเดลธุรกิจในศตวรรษที่ยี่สิบแรกมีการคำนึงถึงความสามารถของ Web 2.0 ปัญญารวม ผลเครือข่าย ผู้ใช้สร้างเนื้อหา และความเป็นไปได้ของการพัฒนาระบบด้วยตนเอง เขาแนะนำว่า อุตสาหกรรมบริการเช่นสายการบิน จราจร ขนส่ง โรงแรม ร้านอาหาร อุตสาหกรรมเกมออนไลน์ และ เทคโนโลยีสื่อสาร และข้อมูลจะได้ประโยชน์ในการใช้แบบจำลองทางธุรกิจที่คำนึงถึงลักษณะของเว็บ 2.0 เขายังย้ำว่า ธุรกิจรุ่น 2.0 มีถึงไม่ได้เป็นเพียงผลเทคโนโลยีของเว็บ 2.0 แต่ผลเครือข่าย เขาให้ตัวอย่างของเรื่องราวความสำเร็จของ Amazon ในการทำกำไรขนาดใหญ่แต่ละปีโดยการพัฒนาแพลตฟอร์มเปิดเป่าเต็มที่สนับสนุนชุมชนใหญ่ และเจริญรุ่งเรืองของบริษัทที่ใช้ใหม่ของ Amazon เครื่องพาณิชย์บริการกรอบแบบจำลองธุรกิจเทคโนโลยีเกี่ยวกับชุมชนได้กำหนด "กรอบ" ในการสร้างโมเดลธุรกิจ กรอบเหล่านี้พยายามที่จะกำหนดวิธีการอย่างเข้มงวดเพื่อกำหนดสายธารคุณค่าทางธุรกิจ ไม่ชัดเจน อย่างไรก็ตาม การใดกรอบดังกล่าวมีความสำคัญจริงสำหรับการวางแผนธุรกิจ กรอบรูปแบบธุรกิจเป็นตัวแทนด้านหลักของบริษัท พวกเขาเกี่ยวข้องกับ "ผลของวิธีการที่บริษัทเลือกลูกค้ากำหนด และระเบียบความเหนื่อย กำหนดงานจะทำเองและที่พวกเรา กำหนดค่าทรัพยากรของ ไปตลาด สร้างอรรถประโยชน์สำหรับลูกค้า และรวบรวมผลกำไร"[40] กรอบธุรกิจเกี่ยวข้องกับปัจจัยภายใน (วิเคราะห์ตลาด โปรโมชั่นผลิตภัณฑ์ เชื่อถือ อิทธิพลทางสังคม และแบ่งปันความรู้) และปัจจัยภายนอก (คู่แข่งและด้านเทคโนโลยี)[41] ของทานในกรอบแบบจำลองธุรกิจสามารถพบใน Krumeich et al. (2012)[42] ในต่อไปนี้ เป็นนำกรอบบาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปแบบธุรกิจ : รูปแบบธุรกิจอธิบายเหตุผลของวิธีการที่องค์กรสร้าง , ส่งและจับค่า [ 1 ] ในทางเศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม หรือบริบทอื่น ๆ กระบวนการของการสร้างรูปแบบธุรกิจที่เป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ทางธุรกิจ
ในทฤษฎีและการปฏิบัติ , ธุรกิจระยะยาวแบบใช้สำหรับช่วงกว้างของแบบไม่เป็นทางการ และเป็นทางการอธิบายเป็นตัวแทนหลักด้านธุรกิจรวมทั้งวัตถุประสงค์ , กระบวนการทางธุรกิจ , เป้าหมายลูกค้า เสนอ กลยุทธ์ โครงสร้าง องค์การการค้าการปฏิบัติและกระบวนการปฏิบัติและนโยบาย วรรณกรรมมีการตีความที่หลากหลายมากและความหมายของรูปแบบธุรกิจการทบทวนอย่างเป็นระบบและการวิเคราะห์ของการตอบสนองการสำรวจผู้จัดการ เพื่อกำหนดรูปแบบธุรกิจ เช่น การออกแบบโครงสร้างขององค์การที่ต้องตราโอกาสเชิงพาณิชย์ [ 2 ] เพิ่มเติมส่วนขยายของตรรกะของการออกแบบนี้เน้นการใช้เล่าเรื่องหรืออธิบายเรื่องในรูปแบบธุรกิจเป็น บริษัท การสร้างกลไกซึ่งผู้ประกอบการที่ประสบความสำเร็จเป็นพิเศษ [ 3 ]
.รูปแบบธุรกิจที่ใช้เพื่ออธิบายและแยกประเภทของธุรกิจ โดยเฉพาะในการเป็นผู้ประกอบการ แต่พวกเขายังใช้โดยผู้บริหารภายในบริษัทเพื่อสำรวจความเป็นไปได้สำหรับการพัฒนาในอนาคต ที่รู้จักกันดีรูปแบบธุรกิจสามารถใช้เป็น " สูตร " สำหรับผู้จัดการสร้างสรรค์[ 4 ] โมเดลธุรกิจยังถูกอ้างถึงในบางกรณีในบริบทของบัญชีเพื่อวัตถุประสงค์ของการรายงานสาธารณะ
ปี รูปแบบธุรกิจได้กลายเป็นที่ซับซ้อนมากขึ้น เหยื่อและเบ็ดรูปแบบธุรกิจ ( เรียกว่า " มีดโกนและใบมีดแบบธุรกิจ " หรือ " มัดผลิตภัณฑ์รูปแบบธุรกิจ " ) เป็นที่รู้จักในศตวรรษที่ 20 ก่อนนี้เกี่ยวข้องกับการเสนอสินค้าพื้นฐานในราคาที่ต่ำมาก บ่อยครั้งที่สูญเสีย ( " เหยื่อ " ) แล้วเรียกเก็บเงินชดเชยปริมาณที่เกิดขึ้นเพื่อเติมหรือที่เกี่ยวข้องผลิตภัณฑ์หรือบริการ ( " เบ็ด " ) ตัวอย่างเช่น : มีดโกน ( เหยื่อ ) และใบ ( เบ็ด ) ; โทรศัพท์มือถือ ( เหยื่อ ) และอากาศ ( ตะขอ ) ; เครื่องพิมพ์คอมพิวเตอร์ ( เหยื่อ ) และเติมสินค้าตลับหมึก ( hook ) และกล้อง ( เหยื่อ ) และพิมพ์ ( Hook )ตัวแปรของรุ่นนี้คือ Adobe , นักพัฒนาซอฟต์แวร์ที่ช่วยให้เอกสารไปอ่านของฟรีแต่ค่าใช้จ่ายหลายร้อยดอลลาร์สำหรับนักเขียนเอกสาร .
ในปี 1950 , โมเดลธุรกิจใหม่ที่มาจากแมคโดนัลด์ ร้านอาหาร และ โตโยต้า ในทศวรรษ 1960 ) ) และไฮเปอร์มาร์ท Wal . 1970 เห็นรูปแบบธุรกิจใหม่จาก FedEx และ Toys R Us ; 1980 จาก BlockbusterHome Depot , Intel และเดลล์ คอมพิวเตอร์ ปี 1990 จากสายการบินตะวันตกเฉียงใต้ Netflix , อีเบย์ , Amazon.com , และสตาร์บัคส์ .
วันนี้ ประเภทของรูปแบบธุรกิจจะขึ้นอยู่กับเทคโนโลยีที่ใช้คือ ตัวอย่างเช่นผู้ประกอบการบนอินเทอร์เน็ตยังได้สร้างแบบจำลองใหม่ทั้งหมดที่ขึ้นอยู่กับเทคโนโลยีที่มีอยู่หรือฉุกเฉิน . การใช้เทคโนโลยีธุรกิจสามารถเข้าถึงเป็นจำนวนมากของลูกค้าด้วยค่าใช้จ่ายที่น้อยที่สุด


ทฤษฎีและข้อมูลเชิงลึกเชิงธุรกิจรุ่น [ แก้ไข ]
การออกแบบตรรกะและการเล่าเรื่องการ [ แก้ไข ]
การออกแบบตรรกะมุมมองรูปแบบธุรกิจเป็นชนวนในการสร้างโครงสร้างองค์กรใหม่ หรือเปลี่ยนโครงสร้างที่มีอยู่ที่จะไล่ตามโอกาสใหม่เจอร์รี่ จอร์จ และ อดัม บ๊อก ( 2011 ) ได้ทำการทบทวนวรรณกรรมที่ครอบคลุมและสำรวจผู้จัดการที่จะเข้าใจวิธีการที่พวกเขารับรู้องค์ประกอบของรูปแบบธุรกิจ ในการวิเคราะห์ ผู้เขียนเหล่านี้แสดงให้เห็นว่ามีการออกแบบตรรกะที่อยู่เบื้องหลังว่า ผู้ประกอบการและผู้บริหารรับรู้และอธิบายรูปแบบธุรกิจของพวกเขา ในส่วนขยายเพิ่มเติมตรรกะการออกแบบจอร์จและบ็อค ( 2012 ) การใช้กรณีศึกษาและ IBM การสำรวจข้อมูลในรูปแบบ ธุรกิจ ใน บริษัท ขนาดใหญ่เพื่ออธิบายวิธีที่ผู้บริหารและผู้ประกอบการสร้างเรื่องเล่าหรือนิทานในลักษณะที่สอดคล้องกันที่จะย้ายธุรกิจจากโอกาสอื่น พวกเขายังแสดงให้เห็นว่าเมื่อการเล่าเรื่องแบบ หรือส่วนประกอบของเรื่องเป็น misaligned ว่าธุรกิจเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะล้มเหลวพวกเขาแนะนำวิธีที่ผู้ประกอบการหรือผู้บริหารสามารถสร้างเรื่องเล่าที่แข็งแกร่งสำหรับการเปลี่ยนแปลง .
รูปแบบธุรกิจของบริษัทพันธมิตรระหว่าง [ แก้ไข ]
การศึกษาวิจัยและการเข้าถึงแหล่งข้อมูลภายนอกของเทคโนโลยี ฮัมเมล et al . ( 2553 ) พบว่า ในการตัดสินใจเกี่ยวกับพันธมิตรทางธุรกิจ มันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้แน่ใจว่าทั้งสองฝ่าย ' โมเดลธุรกิจแบบ[ 5 ] ตัวอย่างเช่น พวกเขาพบว่ามันเป็นสิ่งสำคัญที่จะระบุมูลค่าไดรเวอร์ของพันธมิตรที่มีศักยภาพ โดยวิเคราะห์รูปแบบธุรกิจของพวกเขาและมันเป็นประโยชน์ที่จะหาหุ้นส่วน บริษัท ที่เข้าใจประเด็นหลักของรูปแบบธุรกิจของเราเอง บริษัท . [ 6 ]
อนุกรมวิธานของโมเดลธุรกิจ [ แก้ไข ]
เปลี่ยนจากท่อเพื่อแพลตฟอร์ม [ แก้ไข ]
sangeet พอล choudary ( 2013 ) แตกต่างระหว่างสองครอบครัวกว้างของรูปแบบธุรกิจในบทความในนิตยสาร wired [ 7 ] choudary คิด , แพลตฟอร์ม , [ 8 ] ตัดท่อ , โมเดลธุรกิจ , เชิงเส้นกับสถาปัตยกรรมเครือข่ายรูปแบบธุรกิจ ในกรณีของท่อ บริษัท สร้าง สิ่ง ดันออกมา และขายให้กับลูกค้า ค่าผลิตต้นน้ำ และใช้ประโยชน์มีอัตราการไหลเชิงเส้น เหมือนน้ำที่ไหลผ่านท่อ ซึ่งแตกต่างจากท่อ , แพลตฟอร์ม ไม่เพียงแค่สร้างและผลักดันสิ่งที่ออก พวกเขาอนุญาตให้ผู้ใช้สามารถสร้างและใช้ค่า .
ใน op ed ใน MarketWatch , [ 9 ] choudary , รถตู้ alstyne และปาร์คเกอร์ อธิบายเพิ่มเติมว่า ธุรกิจแบบเคลื่อนที่จากท่อไปยังแพลตฟอร์มที่นำไปสู่การหยุดชะงักของอุตสาหกรรมทั้งหมด .




แพลตฟอร์มธุรกิจรุ่นในก่อนหน้านี้บทความใน Harvard Business Review , [ 10 ] sangeet พอล choudary elaborates บนสามองค์ประกอบของความสำเร็จธุรกิจแพลตฟอร์มแบบ กล่องเครื่องมือสร้างการเชื่อมต่อโดยการทำให้มันง่ายสำหรับคนอื่นที่จะเสียบลงในแพลตฟอร์ม โครงสร้างพื้นฐาน นี้จะช่วยให้ปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้เข้าร่วม แม่เหล็กจะดึงดูดผู้เข้าร่วมแพลตฟอร์ม สำหรับแพลตฟอร์มรายการทั้งผู้ผลิตและผู้บริโภคจะต้องเป็นปัจจุบันเพื่อให้บรรลุจุดวิกฤติ . จับคู่ ส่งเสริมการไหลของมูลค่าโดยการทำให้การเชื่อมต่อระหว่างผู้ผลิตและผู้บริโภค ข้อมูลเป็นหัวใจของความสำเร็จ และแตกต่างจากรูปแบบการจับคู่ , แพลตฟอร์มธุรกิจอื่น ๆ .

เฉิน ( 2009 ) ชี้ให้เห็นว่า แบบจำลองทางธุรกิจในศตวรรษที่ 21 ต้องคำนึงถึงความสามารถของ Web 2.0 เช่น Collective Intelligence , เครือข่ายที่มีผู้ใช้สร้างเนื้อหาและความเป็นไปได้ของตนเองในการปรับปรุงระบบ เขาชี้ให้เห็นว่า อุตสาหกรรมบริการ เช่น สายการบิน , การจราจร , การขนส่ง , โรงแรม , ร้านอาหาร ,เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารและอุตสาหกรรมเกมออนไลน์ จะได้รับประโยชน์ในการใช้รูปแบบธุรกิจที่คำนึงถึงคุณลักษณะของเว็บ 2.0 นอกจากนี้เขายังเน้นว่าธุรกิจรุ่น 2.0 มีการพิจารณาไม่เพียง แต่เทคโนโลยี ผลของเว็บ 2.0 แต่ยังเครือข่าย ผลเขาให้ตัวอย่างของเรื่องราวความสำเร็จของ Amazon ในการทำกำไรมากในแต่ละปี โดยการพัฒนาเต็มเป่าเปิดแพลตฟอร์มที่สนับสนุนชุมชนขนาดใหญ่และเติบโตของ บริษัท ที่ใช้ Amazon ของบริการการค้าความต้องการ


รูปแบบธุรกิจเทคโนโลยีเป็นศูนย์กลางชุมชนมีกรอบกำหนด " กรอบ " สำหรับธุรกิจแบบกรอบเหล่านี้พยายามที่จะกำหนดวิธีการที่เข้มงวดจะกำหนดกระแสคุณค่าของธุรกิจ มันไม่ชัดเจน แต่สิ่งที่ขอบเขตกรอบดังกล่าวเป็นจริงที่สำคัญสำหรับการวางแผนธุรกิจ โมเดลธุรกิจเป็นตัวแทนด้านกรอบหลักของ บริษัท ใด ๆ ซึ่งเกี่ยวข้องกับ " รวมของวิธีการที่ บริษัท เลือกลูกค้า กำหนดและทำให้ข้อเสนอของกำหนดงานจะแสดงเอง และผู้ที่จะ outsource ทรัพยากร , การลดต้นทุนไปที่ตลาด สร้างสาธารณูปโภคสำหรับลูกค้า และรวบรวมกำไร " [ 40 ] กรอบธุรกิจเกี่ยวข้องกับปัจจัยภายใน ( การวิเคราะห์ตลาด ส่งเสริม ผลิตภัณฑ์ / บริการ การพัฒนาความไว้วางใจ อิทธิพลทางสังคม และการแบ่งปันความรู้ ) และปัจจัยภายนอก ( คู่แข่ง และด้านเทคโนโลยี )[ 41 ] รัฐทบทวนศิลปะในรูปแบบธุรกิจในปัจจุบันสามารถพบได้ใน krumeich et al . ( 2012 ) [ 42 ] ในต่อไปนี้เป็นบางกรอบ
แนะนำ