2.2. Flour property measurementsFlo

2.2. Flour property measurements
Flour particle sizes were measured with a laser diffraction particle
size analyzer (LS 13 320; Beckman Coulter, Brea, USA).
Damaged starch contents were measured according to the American
Association of Cereal Chemists (AACC) method 76-31 (AACC,
2000b) with a starch damage assay kit (Megazyme International
Ireland, Wicklow, Ireland). Apparent amylose contents were
determined by using the iodine absorption method with an Auto
Analyzer (BRAN þ LUEBBE, Norderstedt, Germany). The nitrogen
content of flour was determined by using a Sumigraph NC-22F
(Sumika Company Ltd., Osaka, Japan) and acetanilide as a standard;
protein values were calculated by multiplying the nitrogen
content by 5.95. Pasting properties were determined with a Rapid
Visco Analyzer (RVA Model 3D; Newport Scientific, Warriewood,
Australia) as previously described (Toyoshima et al., 1997). The
temperature at the onset of the rise in viscosity was determined as
the pasting temperature. The thermograms of the starch granules
were recorded on a differential scanning calorimeter (DSC7; PerkinElmer
Inc., Waltham, USA) with distilled water as the reference.
Rice flour (10 mg) and distilled water (25 mL) were sealed in a
platinum pan. Samples were heated from 10 C to 100 C at a rate of
10 C/min. The peak temperatures were determined as the gelatinization
temperature. Water absorption of rice flour was determined
as the amount of water needed to develop a standard dough
of 500 Brabender units at the peak of the curve, as determined by
using a Farinograph (Brabender Inc., Duisburg, Germany) according
to the AACC method 54-21 (AACC, 2000a). A mixture of rice flour
(40 g) and vital wheat gluten (10 g) was used (14% moisture basis).
Amylopectin chain-length distribution was analyzed by using
capillary electrophoresis as described by Fujita et al. (2001). Statistical
evaluations were performed by using Tukey's test.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.2 แป้งวัดอสังหาริมทรัพย์
แป้งขนาดอนุภาคถูกวัดด้วยการเลี้ยวเบนเลเซอร์อนุภาค
วิเคราะห์ขนาด (LS 13 320; Beckman Coulter, เบรีย, ประเทศสหรัฐอเมริกา).
ปริมาณแป้งเสียหายถูกวัดตามอเมริกัน
สมาคมนักเคมีธัญพืช (AACC) วิธีการ 76-31 (AACC ,
2000b) โดยมีความเสียหายแป้งชุดทดสอบ (Megazyme นานาชาติ
ไอร์แลนด์, วิกโคลว์ไอร์แลนด์) อะไมโลสที่ชัดเจนถูก
กำหนดโดยการใช้วิธีการดูดซึมไอโอดีนที่มี Auto
วิเคราะห์ (รำþ LUEBBE, Norderstedt, เยอรมนี) ไนโตรเจน
เนื้อหาของแป้งถูกกำหนดโดยใช้ Sumigraph NC-22F
(Sumika จำกัด บริษัท โอซาก้าประเทศญี่ปุ่น) และ acetanilide เป็นมาตรฐาน
ค่าโปรตีนจะถูกคำนวณโดยการคูณไนโตรเจน
เนื้อหาโดย 5.95 คุณสมบัติวางได้รับการพิจารณาด้วยอย่างรวดเร็ว
Visco วิเคราะห์ (RVA รุ่น 3D; นิวพอร์ตวิทยาศาสตร์ Warriewood,
ออสเตรเลีย) ตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ (. Toyoshima, et al, 1997)
อุณหภูมิที่เริ่มมีอาการของการเพิ่มขึ้นของความหนืดที่ถูกกำหนดเป็น
อุณหภูมิวาง thermograms ของเม็ดแป้งที่
ถูกบันทึกไว้ในการสแกนที่แตกต่างกันความร้อน (DSC7; PerkinElmer
อิงค์วอลแทม, ประเทศสหรัฐอเมริกา) ด้วยน้ำกลั่นเป็นข้อมูลอ้างอิง.
แป้งข้าวเจ้า (10 มิลลิกรัม) และน้ำกลั่น (25 มิลลิลิตร) ถูกปิดผนึกใน
กระทะแพลทินัม . ตัวอย่างถูกความร้อนจาก 10? C ถึง 100? C ในอัตรา
10 องศาเซลเซียส / นาที อุณหภูมิสูงสุดได้รับการพิจารณาเป็นเจล
อุณหภูมิ การดูดซึมน้ำของแป้งข้าวเจ้าถูกกำหนด
เป็นปริมาณน้ำที่จำเป็นในการพัฒนาแป้งมาตรฐาน
ของ 500 หน่วย Brabender ที่จุดสูงสุดของเส้นโค้งที่กำหนดโดย
ใช้ Farinograph (Brabender อิงค์สบูร์ก, เยอรมนี) ตาม
วิธีการที่จะ AACC 54 -21 (AACC, 2000a) ส่วนผสมของแป้งข้าวเจ้า
(40 กรัม) และโปรตีนจากข้าวสาลีที่สำคัญ (10 กรัม) ถูกนำมาใช้ (พื้นฐานความชื้น 14%).
การกระจายห่วงโซ่ความยาว Amylopectin ได้รับการวิเคราะห์โดยใช้
ฝอยข่าวคราวตามที่อธิบายไว้โดยฟูจิและคณะ (2001) สถิติ
การประเมินผลการดำเนินการโดยใช้การทดสอบของ Tukey

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.2 . แป้งคุณสมบัติการวัด
แป้งขนาดอนุภาคถูกวัดด้วยเลเซอร์การเลี้ยวเบนอนุภาค
ขนาดวิเคราะห์ ( มี 13 320 ; เบคแมน คูลเตอร์เบรีย , สหรัฐอเมริกา )
ความเสียหายของแป้งเนื้อหาวัดตามที่สมาคมนักเคมีอเมริกัน
ธัญพืช ( AACC ) วิธี 76-31 ( AACC
, 2000b ) กับแป้ง ( megazyme ความเสียหายต่อชุด นานาชาติ
ไอร์แลนด์ Wicklow ไอร์แลนด์ )เนื้อหาชัดเจนถูกกำหนดโดยปริมาณการดูดซับไอโอดีน

วิธี Auto Analyzer ( รำข้าวþลู๊บนอร์เดอร์ชเต็ดท์ , เยอรมนี ) ไนโตรเจน
เนื้อหาแป้งถูกกำหนดโดยใช้ sumigraph nc-22f
( sumika จำกัด บริษัท โอซาก้า ญี่ปุ่น ) และอะซิตานิไลด์เป็นมาตรฐาน ;
) คำนวณโดยการคูณค่าโปรตีนไนโตรเจน
เนื้อหาโดย 5.95 .คุณสมบัติถูกกำหนดด้วยเครื่อง Rapid Visco Analyzer
( แบบความหนืด 3D ; Newport ทางวิทยาศาสตร์ warriewood
, ออสเตรเลีย ) ตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ ( ไทม์อีเวนท์ et al . , 1997 )
อุณหภูมิเริ่มสูงขึ้นในความหนืดตั้งใจเป็น
วางอุณหภูมิ ที่ 7 ของเม็ดแป้งมันสำปะหลัง
ถูกบันทึกไว้ใน differential Scanning Calorimeter ( dsc7 ; Perkinelmer
อิงค์ Waltham ,สหรัฐอเมริกา ) กับน้ำกลั่นเป็นอ้างอิง
แป้ง ( 10 มิลลิกรัม ) และน้ำกลั่น ( 25 ml . ) ถูกผนึกใน
แพลทินัม แพน จำนวน 10  อุ่นจาก C ถึง 100  C ที่อัตรา
10  C / นาที ช่วงอุณหภูมิที่กำหนดเป็นค่า
อุณหภูมิ การดูดซึมน้ำของแป้งตั้งใจ
เป็นปริมาณของน้ำที่จำเป็นเพื่อพัฒนามาตรฐาน
แป้ง500 หน่วย brabender ที่จุดสูงสุดของเส้นโค้งที่กำหนดโดย
ใช้ฟาริโนกราฟ ( brabender อิงค์ Ruesselsheim , เยอรมนี ) ตาม
เพื่อ AACC 54-21 ( AACC , วิธีประกอบ ) ส่วนผสมของแป้งข้าว
( 40 กรัม ) และที่สำคัญ กลูเตนข้าวสาลี ( 10 กรัม ) ใช้ ( 14 % พื้นฐานความชื้น )
ความยาวโซ่กระจายมหาภัยวิเคราะห์โดยใช้
ผู้ชมตามที่อธิบายไว้โดยฟูจิตะ et al . ( 2001 )การประเมินผลทางสถิติ
ได้ใช้ทดสอบทดสอบ