TRADITIONAL APPROACHSeveral attempt

TRADITIONAL APPROACH
Several attempts have been made to classify the land area into climatic
regions. Many of the earlier efforts to delineate agro-climates used manual
overlay of isolines representing either potential evapotranspiration or
temperature or their combinations and superimposed on soil resource maps.
Carter (1954) divided India into six climatic regions, ranging from arid to
per humid, based on the criteria of Thornthwaite system of climate
classification. Sehgal et al. (1987) prepared a computerized bio-climatic map
of NW India, based on the criteria of dry month. Krishnan (1988) delineated
40 soil climatic zones based on major soil types and moisture index. Murthy
and Pandey (1978) brought out a 8 agro-ecological region map of India on
the basis of physiography, climate, soils and agricultural regions. The approach
depicts a good beginning of agro-ecological zoning in the country, but it suffers
from several limitations due to over generalizations such as grouping together
the areas having different physiography, temperature and soil in zone.
Subramanian (1983) based on the data of 160 meteorological stations in
the country and using the concept of moisture adequacy index, delineated
29 agro-ecological zones with the possible 36 combinations of IMA and
dominated soil groups as per FAO/UNESCO Soil Map (1974).The planning
commission, as a result of mid-term appraisal of the planning targets of VII
Plan (1985-1990), divided the country into 15 broad agro-climatic zones
based on physiography and climate (Sehgal et al., 1992).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แผนแนวทางหลายครั้งได้รับการจำแนกพื้นที่ออกเป็นภูมิอากาศในภูมิภาค หลายคนที่มีความพยายามก่อนหน้านี้เพื่อวิเคราะห์สภาพอากาศเกษตรใช้คู่มือการซ้อนทับของ isolines ตัวแทนทั้งการคายระเหยที่มีศักยภาพหรืออุณหภูมิหรือการรวมกันของพวกเขาและซ้อนทับบนแผนที่ทรัพยากรดิน. คาร์เตอร์ (1954) หารอินเดียเป็นหกภูมิภาคภูมิอากาศตั้งแต่แห้งแล้งต่อชื้นตามเกณฑ์ของระบบ Thornthwaite ของสภาพภูมิอากาศการจัดหมวดหมู่ Sehgal et al, (1987) จัดทำแผนที่ชีวภาพภูมิอากาศคอมพิวเตอร์ของNW อินเดียตามเกณฑ์ของเดือนแห้ง กฤษณะ (1988) คดี40 ดินเขตภูมิอากาศขึ้นอยู่กับชนิดของดินที่สำคัญและดัชนีความชุ่มชื้น Murthy และ Pandey (1978) นำออกมา 8 แผนที่ภาคเกษตรในระบบนิเวศของอินเดียในพื้นฐานของภูมิศาสตร์กายภาพสภาพภูมิอากาศดินและพื้นที่การเกษตร วิธีการแสดงให้เห็นว่าเริ่มต้นที่ดีของการแบ่งเขตเกษตรนิเวศในประเทศแต่มันทนทุกข์ทรมานจากข้อจำกัด หลายประการเนื่องจากเกินภาพรวมเช่นการจัดกลุ่มเข้าด้วยกันพื้นที่ที่มีภูมิศาสตร์กายภาพที่แตกต่างกันอุณหภูมิและดินในเขต. Subramanian (1983) ตามข้อมูลของ 160 สถานีอุตุนิยมวิทยาในประเทศและใช้แนวคิดของดัชนีความเพียงพอความชื้นเบี่ยง29 โซนเกษตรในระบบนิเวศที่มีความเป็นไปได้ 36 การรวมกันของ IMA และครอบงำกลุ่มดินตามFAO / ยูเนสโกดินแผนที่ (1974) ได้โดยเริ่มต้นการวางแผนคณะกรรมการเป็นผลการประเมินระยะกลางของเป้าหมายการวางแผนปกเกล้าเจ้าอยู่หัวแผน (1985-1990) แบ่งประเทศออกเป็น 15 โซนเกษตรภูมิอากาศที่กว้างขึ้นอยู่กับสภาพภูมิอากาศและภูมิศาสตร์กายภาพ(Sehgal et al., 1992)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการแบบดั้งเดิมหลายความพยายามได้รับการทำเพื่อจำแนกพื้นที่ออกเป็นภูมิภาคเดียวกัน

จำนวนมากของความพยายามก่อนหน้านี้ที่จะอธิบายบรรยากาศเกษตร ใช้ทับแทนของคู่มือ
isolines เหมือนกันค่าการคายระเหยน้ำสูงสุดหรือ
อุณหภูมิหรือชุดของพวกเขาและซ้อนทับบนแผนที่ทรัพยากรดิน .
คาร์เตอร์ ( 1954 ) แบ่งอินเดียออกเป็น 6 ภูมิภาคภูมิอากาศแห้งแล้ง
, ตั้งแต่ต่อชื้น ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขของระบบ thornthwaite การจำแนกบรรยากาศ

ซีกัลป์ et al . ( 1987 ) เตรียมไบโอคอมพิวเตอร์แผนที่ภูมิศาสตร์
NW อินเดีย ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขของบริการเดือน krishnan ( 1988 ) ซึ่ง
40 ดินเขตภูมิอากาศตามประเภทหลักดินและดัชนีความชื้น เมอร์ที่
เดย์ ( 1978 ) และนำออก 8 เกษตรนิเวศเขตแผนที่อินเดียบนพื้นฐานของการศึกษา
,ภูมิอากาศ ดิน และพื้นที่การเกษตร วิธีการ
แสดงให้เห็นจุดเริ่มต้นที่ดีของระบบนิเวศเกษตรเขตในประเทศ แต่มันทนทุกข์ทรมาน
จากข้อจำกัดหลายเนื่องจากกว่าทั่วไป เช่น การจัดกลุ่มด้วยกัน
พื้นที่ที่มีการศึกษาต่างกัน อุณหภูมิ ดิน เขต .
subramanian ( 1983 ) โดยอาศัยข้อมูลจากสถานีอุตุนิยมวิทยาใน
160ประเทศ และใช้แนวคิดดัชนีสูงขึ้น ความชื้น ซึ่งเกษตรนิเวศ
29 โซนกับที่สุด 36 ชุดค่าผสมของ IMA และ
ครอบงำกลุ่มดินตาม FAO / UNESCO แผนที่ดิน ( 1974 ) คณะกรรมการวางแผน
เป็นผลจากการประเมินผลกลางเทอมของการวางแผนเป้าหมายของแผน 7
( 1985-1990 ) แบ่ง ประเทศในเขตภูมิอากาศเกษตร
15 กว้างขึ้นอยู่กับการศึกษาและสภาพภูมิอากาศ ( ซีกัลป์ et al . , 1992 )