I scowl with frustration at myself

I scowl with frustration at myself in the mirror. Damn my hair – it just won’t behave, and damn Katherine Kavanagh for being ill and subjecting me to this ordeal. I should be studying for my final exams, which are next week, yet here I am trying to brush my hair into submission. I must not sleep with it wet. I must not sleep with it wet. Reciting this mantra several times, I attempt, once more, to bring it under control with the brush. I roll my eyes in exasperation and gaze at the pale, brown-haired girl with blue eyes too big for her face staring back at me, and give up. My only option is to restrain my wayward hair in a ponytail and hope that I look semi presentable.
“Ana, I’m sorry. It took me nine months to get this interview. It will take another six to reschedule, and we’ll both have graduated by then. As the editor, I can’t blow this off. Please,” Kate begs me in her rasping, sore throat voice. How does she do it? Even ill she looks gamine and gorgeous, strawberry blonde hair in place and green eyes bright, although now red-rimmed and runny. I ignore my pang of unwelcome sympathy.
“Of course I’ll go Kate. You should get back to bed. Would you like some Nyquil or Tylenol?”
“Nyquil, please. Here are the questions and my mini-disc recorder. Just press record here. Make notes, I’ll transcribe it all.”
“I know nothing about him,” I murmur, trying and failing to suppress my rising panic.
“The questions will see you through. Go. It’s a long drive. I don’t want you to be late.”
“Okay, I’m going. Get back to bed. I made you some soup to heat up later.” I stare at her fondly. Only for you, Kate, would I do this.
“I will. Good luck. And thanks Ana – as usual, you’re my lifesaver.”
Gathering my satchel, I smile wryly at her, then head out the door to the car. I cannot believe I have let Kate talk me into this. But then Kate can talk anyone into anything. She’ll make an exceptional journalist. She’s articulate, strong, persuasive, argumentative, beautiful – and she’s my dearest, dearest friend.
The roads are clear as I set off from Vancouver, WA toward Portland and the I-5. It’s early, and I don’t have to be in Seattle until two this afternoon. Fortunately, Kate’s lent me her sporty Mercedes CLK. I’m not sure Wanda, my old VW Beetle, would make the journey in time. Oh, the Merc is a fun drive, and the miles slip away as I floor the pedal to the metal.
My destination is the headquarters of Mr. Grey’s global enterprise. It’s a huge twenty-story office building, all curved glass and steel, an architect’s utilitarian fantasy, with Grey House written discreetly in steel over the glass front doors. It’s a quarter to two when I arrive, greatly relieved that I’m not late as I walk into the enormous – and frankly intimidating – glass, steel, and white sandstone lobby.
Behind the solid sandstone desk, a very attractive, groomed, blonde young woman smiles pleasantly at me. She’s wearing the sharpest charcoal suit jacket and white shirt I have ever seen. She looks immaculate.
“I’m here to see Mr. Grey. Anastasia Steele for Katherine Kavanagh.”
“Excuse me one moment, Miss Steele.” She arches her eyebrow slightly as I stand self-consciously before her. I am beginning to wish I’d borrowed one of Kate’s formal blazers rather than wear my navy blue jacket. I have made an effort and worn my one and only skirt, my sensible brown knee-length boots and a blue sweater. For me, this is smart. I tuck one of the escaped tendrils of my hair behind my ear as I pretend she doesn’t intimidate me.
“Miss Kavanagh is expected. Please sign in here, Miss Steele. You’ll want the last elevator on the right, press for the twentieth floor.” She smiles kindly at me, amused no doubt, as I sign in.
She hands me a security pass that has VISITOR very firmly stamped on the front. I can’t help my smirk. Surely it’s obvious that I’m just visiting. I don’t fit in here at all. Nothing changes, I inwardly sigh. Thanking her, I walk over to the bank of elevators past

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันหน้าคว่ำกับแห้วที่ตัวเองในกระจก ไอ้ผม – มันเพียงไม่ทำงาน และไอ้แคทเธอรีนคาวานอจห์กำลังป่วย และแล้วก็กดชัตเตอร์ผมนี้การทรมาน ผมควรจะเรียนสอบขั้นสุดท้ายของฉัน ซึ่งเป็นสัปดาห์ถัดไป แต่ที่นี่ฉันกำลังพยายามแปรงผมไปส่ง ฉันต้องนอนกับมันเปียก ฉันต้องนอนกับมันเปียก อ่านนี้มันตราหลายครั้ง ฉันพยายาม อีกครั้ง นำภายใต้การควบคุมด้วยแปรง ผมม้วนตา exasperation และสายตาที่สาวจาง brown-haired กับตาสีน้ำเงินที่ใหญ่เกินไปสำหรับใบหน้าของเธอจ้องมองมาที่ฉัน และให้ค่า ตัวเลือกของฉันเท่านั้นห้ามผม wayward ใน ponytail หวังว่า ขอดูห้องมุม"เอเอ็น ขอโทษ มันเอาฉัน 9 เดือนจะได้รับการสัมภาษณ์ จะใช้เวลาอีกหกเวลา และเราจะพบทั้งสองเรียนจบแล้ว เป็นบรรณาธิการ ฉันไม่สามารถระเบิดนี้ปิด กรุณา เคทรู้สึกฉันในเธอ rasping เสียงเจ็บคอ ไม่เธออย่างไรได้ แม้ป่วยเธอดู gamine และผมบลอนด์สวย สตรอเบอร์รี่และตาสีเขียวสดใส แม้ ว่าตอนนี้แดง rimmed และน้ำมูกไหล ละเว้นการฉันปางไม่เห็นใจ"แน่นอนฉันจะไปเคท คุณควรได้รับกลับมาที่เตียง คุณต้องการบาง Nyquil หรือ Tylenol หรือไม่"" Nyquil กรุณา นี่คือคำถามและมินิดิสก์บันทึกของฉัน เพียงแค่กดคอร์ดที่นี่ ทำบันทึกย่อ จะจำลองทั้งหมด ""ฉันรู้อะไรเกี่ยวกับเขา ฉันเมอร์เมอร์ พยายาม และการระงับการตื่นของฉันเพิ่มขึ้น"คำถามที่จะเห็นคุณผ่าน ไป ก็ขับรถยาว ไม่ต้องการเธอเสีย""เอาล่ะ ฉันจะ ได้กลับไปนอน ฉันทำคุณบางต้มให้ความร้อนขึ้นในภายหลัง " ฉันมองดูเธอ fondly สำหรับคุณ เคท ฉันทำนี้"ฉันจะ โชคดี และขอบคุณ เอเอ็นเอ – ตามปกติ คุณช่วยชีวิตอของฉัน"รวบรวม satchel ของฉัน ฉันยิ้ม wryly ที่เธอ แล้วหัวออกประตูรถ ผมไม่เชื่อว่า ฉันจะให้เคทพูดฉันในนี้ แต่แล้ว เคทสามารถพูดใครเป็นอะไร เธอจะทำให้นักข่าวที่ยอดเยี่ยม เธอเป็นชัด แข็งแรง persuasive, argumentative สวย งาม – และเธอเป็นเพื่อนสาย สายถนนอย่างชัดเจน ตามกำหนดปิดจากแวนคูเวอร์ WA ต่อพอร์ตแลนด์และฉัน-5 เป็นต้น และไม่อยู่ในซีแอตเทิลจนถึงตอนบ่ายสอง โชคดี เคทของยืมฉันเธอ CLK. รถเบนซ์สปอร์ต ผมไม่แน่ใจว่าวันดา ด้วง VW ของฉันเก่า จะทำให้การเดินทางในเวลานั้น โอ้ Merc เป็นไดรฟ์ และไมล์จัดส่งไป ตามฉันชั้นเหยียบกับโลหะปลายทางของฉันเป็นของนายสีเทาองค์กรสากล เป็นอาคารสำนักงานใหญ่ชั้นยี่สิบ ทุกโค้งกระจกและเหล็ก แฟนตาซี เป็นประโยชน์ของสถาปนิก มีเขียนอยู่ในเหล็กผ่านประตูกระจกหน้าบ้านสีเทา ได้ไตรมาสสองเมื่อฉันมา ถึง ปลดปล่อยมากว่า ฉันไม่สายฉันเดินไปที่มหาศาล – และตรงไปตรงมา intimidating – แก้ว เหล็ก และหินทรายสีขาวที่ล็อบบี้หลังโต๊ะหินทรายแข็ง น่าสนใจมาก เตรียม สีบลอนด์สาวยิ้มพอที่ฉัน เธอจะสวมใส่คมชัดเหมาะกับถ่านเสื้อและสีขาวเสื้อเชิ้ตผมเคยเห็น เธอดูนฤมล"ผมนี่เห็นสีเทาของนาย อนาสตาเซีย Steele สำหรับคาวานอจห์แคทเธอรีน""ขอโทษครับ นางสาว Steele" เธอ arches คิ้วของเธอเล็กน้อยเป็นผมยืน self-consciously เธอ ผมเริ่มต้องมียืมเคทเป็นเสิ้อหนึ่ง แทนที่สวมใส่เสื้อน้ำเงินของฉัน ฉันได้ทำความพยายาม และสวมใส่ของฉันหนึ่ง และเฉพาะกระโปรง รองเท้าสีน้ำตาลเหมาะสมยาวเข่าของฉัน และเสื้อกันหนาวสีน้ำเงิน สำหรับฉัน นี้เป็นสมาร์ท ฉันเปิดหนึ่ง tendrils หลบหนีของผมหลังหูของฉันฉันทำเป็นเธอไม่ข่มขู่ฉัน"มิสคาวานอจห์ที่คาดไว้ กรุณาเข้าสู่ระบบที่นี่ นางสาว Steele คุณจะต้องร้านสุดท้ายในกดขวา สำหรับชั้นยี่สิบ" เธอยิ้มกรุณาที เราไม่มีข้อสงสัย เป็นฉันเข้าสู่ระบบเธอมือผมผ่านความปลอดภัยที่มีผู้เยี่ยมชมมากมั่นประทับด้านหน้า ฉันไม่สามารถช่วยฉันเกเร ย่อม เป็นที่ชัดเจนว่า ฉันเป็นเพียงแค่เยี่ยมชม ฉันไม่พอดีกับที่นี่เลย ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง สองอย่างภายในถอนหายใจ ฉันยังเธอ เดินผ่านธนาคารของลิฟท์ที่ผ่านมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมทำหน้าบึ้งกับแห้วที่ตัวเองในกระจก ประณามผม - มันก็จะไม่ประพฤติและแคทเธอรีแช่ง Kavanagh สำหรับการป่วยและหนอนบ่อนไส้ฉันไปทดสอบนี้ ฉันควรจะได้รับการศึกษาสำหรับการสอบครั้งสุดท้ายของฉันซึ่งเป็นสัปดาห์ถัดไป แต่ที่นี่ฉันพยายามที่จะแปรงผมของฉันในการส่ง ผมต้องนอนไม่หลับกับมันเปียก ผมต้องนอนไม่หลับกับมันเปียก ท่องมนต์นี้หลายครั้งผมพยายามอีกครั้งเพื่อนำมาไว้ภายใต้การควบคุมด้วยแปรง ฉันกลอกลูกตาของฉันในความโกรธเคืองและจ้องมองที่ซีด, สาวผมสีน้ำตาลตาสีฟ้าที่มีขนาดใหญ่เกินไปสำหรับใบหน้าของเธอจ้องมองกลับมาที่ผมและให้ขึ้น ตัวเลือกเดียวของฉันคือการยับยั้งผมเอาแต่ใจของฉันในผมหางม้าและหวังว่าฉันดูเรียบร้อยกึ่ง.
"อานาฉันขอโทษ ผมใช้เวลาเก้าเดือนที่จะได้รับการสัมภาษณ์ครั้งนี้ มันจะใช้เวลาอีกหกถึงหมายกำหนดการและเราทั้งสองจะได้จบการศึกษาแล้ว เป็นบรรณาธิการที่ฉันไม่สามารถระเบิดออกนี้ โปรด "เคทขอร้องให้ผมในการที่ทำให้ระคายเคืองของเธอเสียงเจ็บคอ เธอจะทำอย่างไร? แม้ป่วยเธอดู Gamine และงดงาม, สตรอเบอร์รี่ผมบลอนด์ในสถานที่และตาสีเขียวสดใสแม้ว่าตอนนี้สีแดงและเสื้อคลุมไหล ฉันไม่สนใจปางฉันของความเห็นอกเห็นใจที่ไม่พอใจ.
"แน่นอนฉันจะไปเคท คุณควรจะได้รับกลับไปที่เตียง คุณต้องการที่บาง Nyquil Tylenol หรือ?
"" Nyquil โปรด นี่คือคำถามและบันทึกมินิดิสก์ของฉันที่มี เพียงแค่กดบันทึกที่นี่ ทำบันทึกผมจะคัดลอกมันทั้งหมด.
"" ผมรู้ว่าไม่มีอะไรเกี่ยวกับเขา
"ผมบ่นพยายามและความล้มเหลวในการปราบปรามความหวาดกลัวที่เพิ่มขึ้นของฉัน." คำถามที่จะเห็นคุณผ่าน ไป มันเป็นไดรฟ์ยาว ผมไม่ต้องการให้คุณเป็นปลาย.
"" โอเคฉันจะ รับกลับไปที่เตียง ฉันทำคุณซุปบางส่วนให้ความร้อนขึ้นในภายหลัง. "ผมจ้องมองเธอด้วยความรักที่ เฉพาะสำหรับคุณเคทผมจะทำเช่นนี้.
"ฉันจะ โชคดี. และขอขอบคุณอานา -. ตามปกติคุณช่วยชีวิตฉัน
"รวบรวมกระเป๋าของฉันฉันยิ้มถึงคราวที่เธอแล้วมุ่งหน้าออกประตูไปที่รถ ฉันไม่สามารถเชื่อว่าฉันได้ให้เคทพูดคุยผมเป็นแบบนี้ แต่แล้วเคทสามารถพูดคุยกับทุกคนเป็นอะไร เธอจะทำให้นักข่าวที่โดดเด่น เธอเป็นปล้องแข็งแรงโน้มน้าวใจโต้แย้งสวยงาม - และเธอรักฉัน, เพื่อนรัก.
ถนนมีความชัดเจนเท่าที่ผมตั้งปิดจากแวนคูเวอร์ไปทางพอร์ตแลนด์และ I-5 มันเร็วและฉันจะได้ไม่ต้องอยู่ในซีแอตเติจนสองช่วงบ่ายวันนี้ โชคดีที่เคทให้ผมยืม Mercedes CLK สปอร์ตของเธอ ผมไม่แน่ใจว่าแวนด้าเก่าของฉันด้วง VW จะทำให้การเดินทางในเวลาที่ โอ้ Merc คือไดรฟ์สนุกและไมล์หลุดมือไปเป็นฉันชั้นเหยียบกับโลหะ.
ปลายทางของฉันคือสำนักงานใหญ่ขององค์กรระดับโลกที่นายสีเทาของ มันเป็นอาคารสำนักงานขนาดใหญ่ยี่สิบเรื่องทั้งหมดกระจกโค้งและเหล็กกล้าจินตนาการประโยชน์ของสถาปนิกที่มีสีเทาบ้านเขียนสุขุมเหล็กเหนือประตูหน้ากระจก มันเป็น 01:45 เมื่อฉันมาถึงรู้สึกโล่งใจมากที่ผมไม่สายขณะที่ผมเดินเข้าไปในอย่างมาก - และตรงไปตรงมาข่มขู่ -. กระจก, เหล็ก,
และสีขาวล็อบบี้หินทรายหลังโต๊ะหินทรายที่มั่นคงเป็นที่น่าสนใจมากดูแลเป็นอย่างดีสีบลอนด์หญิงสาวยิ้มใจที่ฉัน เธอสวมเสื้อสูทถ่านคมชัดและเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ผมเคยเห็น เธอดูไม่มีที่ติ.
"ฉันมาที่นี่เพื่อดูนายสีเทา Anastasia สตีลสำหรับแคทเธอรี Kavanagh.
"" ขอโทษนะช่วงเวลาหนึ่งมิสสตีล. "เธอโค้งคิ้วของเธอเล็กน้อยขณะที่ผมยืนด้วยตัวเองก่อนที่เธอจะรู้ตัว ผมเริ่มจะขอให้ฉันยืมหนึ่งของเคทเสื้ออย่างเป็นทางการมากกว่าสวมแจ็คเก็ตสีน้ำเงินเข้มสีฟ้าของฉัน ผมได้ทำความพยายามและการสวมใส่อย่างใดอย่างหนึ่งของฉันและกระโปรงเท่านั้นที่เหมาะสมของฉันรองเท้ายาวเข่าสีน้ำตาลและสีฟ้าเสื้อยืด สำหรับฉันนี้เป็นสมาร์ท ฉันเหน็บหนึ่งในไม้เลื้อยหนีของผมหลังใบหูของฉันเป็นฉันหลอกเธอไม่ได้ข่มขู่ฉัน.
"วานากห์นางสาวคาดว่า กรุณาเข้าสู่ระบบที่นี่มิสสตีล คุณจะต้องการลิฟท์ที่ผ่านมาทางด้านขวากดชั้นที่ยี่สิบ. "เธอยิ้มมาที่ผมกรุณาขบขันไม่มีข้อสงสัยที่ผมเข้าสู่ระบบ.
เธอมือฉันผ่านการรักษาความปลอดภัยที่มีการเยี่ยมเยือนมากประทับแน่นอยู่ด้านหน้า ฉันไม่สามารถช่วยรอยยิ้มของฉัน แน่นอนมันเห็นได้ชัดว่าฉันแค่เข้ามาเยี่ยมชม ฉันไม่พอดีกับที่นี่ได้เลย ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงผมใจถอนหายใจ ขอบคุณเธอที่ฉันเดินไปยังธนาคารของลิฟท์ที่ผ่านมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันทำหน้าบึ้งตึงกับเสียงที่ตัวเองในกระจก ไอ้ผมซึ่งก็ไม่ทำตัวดีๆ และตายแคทเธอรีน Kavanagh เป็นป่วยและลงโทษฉันแสนสาหัสนี้ ฉันควรจะอ่านหนังสือสอบครั้งสุดท้าย ซึ่งในสัปดาห์หน้า แต่ที่นี่ฉันพยายามที่จะแปรงผมของฉันในการส่ง ผมจะไม่นอนกับมันเปียก ผมจะไม่นอนกับมันเปียก ท่องมนต์นี้หลายครั้ง ฉันพยายามอีกครั้งนำภายใต้การควบคุมด้วยแปรง ผมม้วนตาของฉันในความฉุนเฉียวและเหลือบมองหญิงสาวผมสีน้ำตาลอ่อน กับดวงตาสีฟ้าขนาดใหญ่เกินไปสําหรับเธอ ใบหน้าที่จ้องมองกลับมาที่ฉัน และยอมแพ้ มีทางเดียว คือ ยับยั้งผมเอาแต่ใจ ผมมัดเป็นหางม้า และหวังว่า ผมมองกึ่งเรียบร้อย .
" เอน่า ฉันขอโทษ ข้าใช้เวลาเก้าเดือนที่จะได้รับการสัมภาษณ์ มันต้องใช้เวลาอีก 6 นัดใหม่และเราทั้งสองจะได้จบการศึกษาแล้ว เป็นบรรณาธิการ ผมไม่ได้เป่าออก กรุณา " เคทขอฉันเธอเสียงแหบ เสียง เจ็บคอ เธอทำได้ยังไง ? แม้ป่วย เธอดูเด็กเร่ร่อน และสวยงาม สตรอเบอร์รี่สีบลอนด์ในสถานที่และดวงตาสีเขียวสดใส แม้ตอนนี้ แดงขอบ และไหลออก ผมไม่สนใจปางของฉันไม่สงสาร .
" แน่นอนผมจะไป เคท คุณควรกลับไปที่เตียงทานยาแก้หวัด หรือไทลินอล ? "
" ยาแก้หวัดด้วยครับ ที่นี่มีคำถามและมินิดิสก์บันทึก เพียงแค่กดบันทึกที่นี่ ทำบันทึก ผมจะคัดลอกทั้งหมด . "
" ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขา " ฉันบ่นพึมพำ พยายาม และล้มเหลวในการปราบปรามของฉันเพิ่มขึ้นตื่นตระหนก .
" คำถามจะเห็นคุณผ่าน ไป มันไกลนะ ฉันไม่อยากให้คุณเป็นสาย "
" โอเค ฉันกำลังจะไป กลับไปที่เตียงฉันทำซุปให้ร้อนขึ้นนะ " ผมมองเธอด้วยความรัก แต่เธอ , เคท ผมทำแบบนี้ .
" ฉันจะ โชคดี และขอบคุณอานา–ตามปกติ คุณเป็นคนช่วยชีวิตฉัน "
รวบรวมย่าม ฉันยิ้มอย่างบิดเบี้ยวที่หัวเธอ แล้วออกประตูรถ ฉันไม่อยากเชื่อเลย ว่าฉันต้องให้เคทพูดเรื่องนี้กับฉัน แต่เคทก็สามารถคุยกันได้ใครบ้าง เธอจะเป็นนักข่าวพิเศษเธอออกเสียง , แข็งแรง , โน้มน้าวใจ , argumentative –สวยงามและเธอที่รัก เพื่อนรัก .
ถนนโล่ง ผมออกเดินทางจาก Vancouver , WA ต่อพอร์ทแลนด์ และ 5 . มันก่อน และผมไม่ต้องอยู่ในซีแอตเทิล จนถึงบ่ายสองวันนี้ โชคดีที่เคทให้ฉันยืมเธอ clk เบนซ์สปอร์ต . ผมไม่แน่ใจว่าแวนด้า , ด้วง VW เก่าของผม จะทำให้การเดินทางในเวลา โอ้ที่คนทั่วไปคือ ขับสนุก และไมล์ออกไปเป็นชั้นพื้นเหยียบกับโลหะ .
ปลายทางของฉันคือสำนักงานใหญ่ของมิสเตอร์เกรย์ Global Enterprise มันใหญ่มากยี่สิบเรื่องออฟฟิศทั้งหมด กระจกโค้ง และเหล็ก มีสถาปนิก utilitarian แฟนตาซี กับสีเทาเขียนอย่างระมัดระวังในบ้านเหล็กผ่านกระจกด้านหน้าประตู มันเป็นไตรมาสที่ 2 เมื่อฉันมาถึงโล่งใจอย่างมาก ที่ฉัน ไม่ ช้า ขณะที่ผมเดินเข้าไปและใหญ่หลวงและตรงไปตรงมาและน่าวิตก แก้ว เหล็ก และหินทรายขาว ล็อบบี้
หลังโต๊ะหินทรายทึบ มีเสน่ห์มาก อุ้มชู บลอนด์ หญิงสาวยิ้มจ๋อยเลย เธอสวมชุดถ่านคมชัดเสื้อและเสื้อสีขาวที่ผมเคยเห็น เธอดูบริสุทธิ์ .
" ฉันมาที่นี่เพื่อจะพบคุณเกรย์อนา อิวาโนวิช สตีล แคทเธอรีน คาวานาก "
" ขอโทษครับ คุณสตีล " เธอโค้งคิ้วของเธอเล็กน้อย ขณะที่ผมยืน self-consciously ก่อนเธอ ผมเริ่มอยากยืมของเคทอย่างเป็นทางการ blazers แทนที่จะสวมเสื้อสีน้ำเงินนาวี ฉันพยายามและสวมใส่หนึ่งของฉันและกระโปรงเท่านั้น ผมสีน้ำตาลยาวแค่เข่า รองเท้าที่เหมาะสม และเสื้อยืดสีฟ้า สำหรับผม นี่คือ สมาร์ทฉันทักคนหนีต้นของผมหลังหูของฉัน ฉันแกล้งเธอไม่ได้ขู่ฉัน .
" นางสาว Kavanagh คาดว่า กรุณาลงชื่อที่นี่ คุณสตีล . คุณจะต้องการให้ลิฟต์สุดท้ายบนขวา กดที่ชั้นยี่สิบ " เธอยิ้มละม่อม ฉันขำอย่างไม่ต้องสงสัย ผมลงชื่อ
เธอจับมือฉันรักษาความปลอดภัยผ่านที่มีผู้เข้าชมมากแน่นประทับบนหน้าฉันไม่สามารถช่วย ยิ้มเยาะฉัน แน่นอน มันชัดเจนว่า ผมแค่แวะมาเยี่ยม ฉันไม่เหมาะกับที่นี่เลย ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ผมเข้ามาถอนหายใจ ขอบคุณที่เธอ ผมเดินมาขึ้นลิฟต์ อดีต