There is a marked association betwe

There is a marked association between BN and diagnoses of other conditions, particularly mood disorders, substance misuse, borderline personality disorder (Robinson 2009) and obsessive compulsive disorder (Thomas 2012); a number of individuals, furthermore, experience more than one eating disorder over the life course (Gilbert 2005). Purging behaviours are clearly elevated when borderline personality disorder (Murakami et al. 2002), depression or anxiety disorders are also present (Robinson 2009). There is evidence for purging behaviour acting as a means of coping (Nagata et al. 2000), with anxiety escalating as BN becomes more entrenched over time (APA 2013). Compulsive urges also appear to alter as the condition develops, with vomiting, characterized by acute lack of control in the early phase, evolving into impaired control as the condition becomes enduring. Cooper et al. (2000) suggest that obsessive thoughts are an invariable product of the individual with BN constantly thinking about food, weight, diet and body image, and that these thoughts are often intrusive and negative, leading to distress and frustration. Excessive self-referential thinking reinforces anxiety and low mood states (Watson & Purdon 2008), which, when paired with uncontrollable urges related to negative beliefs, are important in the maintenance of BN and reinforce negative thinking around change and control (Cooper et al. 2009). Compulsions can be severe, intense, reinforce feelings of anxiety and extremely difficult to overcome, despite the damage to the individual's overall health (Robinson 2009). Purdon et al. 2007 highlighted how attempts to suppress or ignore obsessive thoughts and perceived loss of control over intrusive thoughts actually led to an increase in thought frequency, loss of concentration and increased anxiety generalized enough to engulf a person's functioning. Compulsion may serve to allay feelings of anxiety, albeit only temporarily (Green 2009), and impulsivity, in the context of BN, might serve to block unwanted emotions (Brotchie et al. 2007). Impulsivity is a predisposition towards rapid, unplanned reactions to internal or external stimuli with diminished regard to the negative consequences of such reactions (Chamberlain & Sahakian 2007), whereas compulsivity represents a tendency to perform unpleasantly repetitive acts in a habitual or stereotyped manner to prevent perceived negative consequences, leading to functional impairment (Hollander & Cohen 1996). These two constructs may be viewed as diametrically opposed, or alternatively, as similar, in that each implies a dysfunction of impulse control (Stein & Hollander 1995).

An early BN study proposed that increased purging behaviours were correlated with increased psychological disturbances and decreased compulsive control and may constitute a sub-type, multi-impulsive bulimia (Lacey & Evans 1986). Tobin et al. (1992) indicate 80% of people experiencing BN engage in purging behaviours, 16% vomiting alone, which often indicated severe additional mental health issues, as does laxative abuse alone (Pryor et al. 1996). Others suggest that vomiting patterns are within a continuum of BN symptom severities with purging by vomiting associated with increased psychopathological disturbance (Newton et al. 1993, Gilbert 2005). Treatment effectiveness for BN is difficult to accurately determine, though cognitive behavioural therapy, according to Walsh et al. (1997), is ‘significantly more effective than supportive psychotherapy … in reducing the frequencies of binge eating and vomiting’ (p. 529). Agras et al. (2000), investigating a sample with BN, where 50% also experienced lifetime depression, also concluded cognitive behavioural therapy (CBT) to be five times more effective than psychotherapy in reducing vomiting. Though, importantly, after 1-year treatment, the outcomes for CBT and interpersonal psychotherapy are similar (Walsh et al. 1997). Fairburn et al. (1986) suggest the marked reduction in vomiting activity might result from education around body weight regulation, dieting and the adverse consequences of vomiting. Experience of depression and anxiety appear significant in the backgrounds of those with partial BN, with the use of alcohol and a chaotic family background prominent in those with full BN (Fairburn & Beglin 1990). The likely success of treatment depends on BN complexity, with associated substance misuse suggesting recovery likely to be prolonged (Wilson et al. 1999) and increased vomiting frequency greater than binge-eating in predicting poor outcome (Davis et al. 1992). There is also considerable evidence of increased vomiting activity when self-esteem is particularly low, depression is more pronounced and impulsivity is elevated (Keel et al. 2001, Watson et al. 2013). The role of impulsivity and its relationship to other elements, particularly low mood and poor self-concept is clearly complex, with Wu et al. (2013) arguing that the stopping component is impaired in BN. Impulsivity is characterized by ‘actions which are poorly conceived, prematurely expressed, unduly risky or inappropriate to the situation and that often result in undesirable consequences’ (Daruna & Barnes 1993, 23).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีสมาคมที่ทำเครื่องหมายระหว่างพันและการวิเคราะห์เงื่อนไขอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอารมณ์ผิดปกติ ผิดสาร เส้นขอบบุคลิกภาพผิดปกติ (โรบินสัน 2009) และโรค obsessive compulsive (Thomas 2012); จำนวนของบุคคล ประสบการณ์โรค eating มากกว่าหนึ่งช่วงเวลาของชีวิต (Gilbert 2005) นอกจากนี้ ล้างวิญญาณจะสูงขึ้นอย่างชัดเจนเมื่อโรคบุคลิกภาพเส้นขอบ (Murakami et al. 2002), ซึมเศร้า หรือโรควิตกกังวลจะยังนำเสนอ (โรบินสัน 2009) มีหลักฐานสำหรับการล้างข้อมูลพฤติกรรมในการทำหน้าที่ของการรับมือ (Nagata et al. 2000), มีความวิตกกังวลดังเป็นพันจะยิ่งมั่นคงแห่งรัฐช่วงเวลา (อาป้า 2013) ยังขอก่อนส่งกลับ compulsive ปรากฏขึ้นในการ เปลี่ยนแปลง ตามสภาพการพัฒนา มีการอาเจียน ลักษณะเฉียบพลันขาดการควบคุมในระยะเริ่มต้น การพัฒนาในความควบคุม ตามเงื่อนไขจะยืนยง คูเปอร์เอส al. (2000) ด้วยการแนะนำคิด obsessive ผลิตภัณฑ์ปรากฏของแต่ละบุคคลด้วยพันตลอดเวลาคิดเกี่ยวกับอาหาร น้ำหนัก อาหาร และภาพร่างกาย และความคิดเหล่านี้มักจะรำคาญ และ ลบ นำไปสู่ความทุกข์และอึดอัดใจ คิดมากเกินไปมี reinforces วิตกกังวลและอารมณ์ต่ำอเมริกา (Watson & Purdon 2008), ที่ เมื่อจับคู่กับ uncontrollable ขอก่อนส่งกลับที่เกี่ยวข้องกับความเชื่อที่ติดลบ มีความสำคัญในการบำรุงรักษาของพัน และเสริมสร้างความคิดเชิงลบเปลี่ยนแปลงและควบคุม (คูเปอร์ et al. 2009) Compulsions สามารถรุนแรง รุนแรง เสริมสร้างความรู้สึกวิตกกังวล และยากมากที่จะเอาชนะ แม้ มีความเสียหายให้สุขภาพโดยรวมของแต่ละบุคคล (โรบินสัน 2009) Purdon et al. 2007 เน้นวิธีพยายามระงับ หรือละเว้น obsessive คิดและขาดทุนที่รับรู้การควบคุมความคิดรำคาญจริงนำไปสู่การเพิ่มขึ้นในความถี่คิด สูญเสียความเข้มข้นและความวิตกกังวลเพิ่มขึ้นตั้งค่าพอถูกของคนทำงานทั่วมาไป การบีบบังคับอาจเป็นการ allay ความรู้สึกวิตกกังวล แม้ว่าเพียงชั่วคราว (สีเขียว 2009) และ impulsivity ในบริบทของพัน อาจสกัดอารมณ์ที่ไม่พึงประสงค์ (Brotchie et al. 2007) Impulsivity เป็น predisposition ต่ออย่างรวดเร็ว ไม่ได้วางแผนปฏิกิริยากับสิ่งเร้าภายใน หรือภายนอกด้วยลดลงเกี่ยวกับการลบผลของปฏิกิริยาดังกล่าว (แชมเบอร์เลนและ Sahakian 2007), ในขณะที่ compulsivity แสดงถึงแนวโน้มการกระทำซ้ำแปลกอย่างเคย หรือ stereotyped เพื่อป้องกันผลลบรับรู้ นำไปทำผล (Hollander และโคเฮน 1996) โครงสร้างสองเหล่านี้อาจดูเป็น diametrically ตรงข้าม หรือหรือ คล้ายกับ ในแต่ละหมายถึงการบกพร่องของการควบคุมกระแส (สไตน์ & Hollander 1995)An early BN study proposed that increased purging behaviours were correlated with increased psychological disturbances and decreased compulsive control and may constitute a sub-type, multi-impulsive bulimia (Lacey & Evans 1986). Tobin et al. (1992) indicate 80% of people experiencing BN engage in purging behaviours, 16% vomiting alone, which often indicated severe additional mental health issues, as does laxative abuse alone (Pryor et al. 1996). Others suggest that vomiting patterns are within a continuum of BN symptom severities with purging by vomiting associated with increased psychopathological disturbance (Newton et al. 1993, Gilbert 2005). Treatment effectiveness for BN is difficult to accurately determine, though cognitive behavioural therapy, according to Walsh et al. (1997), is ‘significantly more effective than supportive psychotherapy … in reducing the frequencies of binge eating and vomiting’ (p. 529). Agras et al. (2000), investigating a sample with BN, where 50% also experienced lifetime depression, also concluded cognitive behavioural therapy (CBT) to be five times more effective than psychotherapy in reducing vomiting. Though, importantly, after 1-year treatment, the outcomes for CBT and interpersonal psychotherapy are similar (Walsh et al. 1997). Fairburn et al. (1986) suggest the marked reduction in vomiting activity might result from education around body weight regulation, dieting and the adverse consequences of vomiting. Experience of depression and anxiety appear significant in the backgrounds of those with partial BN, with the use of alcohol and a chaotic family background prominent in those with full BN (Fairburn & Beglin 1990). The likely success of treatment depends on BN complexity, with associated substance misuse suggesting recovery likely to be prolonged (Wilson et al. 1999) and increased vomiting frequency greater than binge-eating in predicting poor outcome (Davis et al. 1992). There is also considerable evidence of increased vomiting activity when self-esteem is particularly low, depression is more pronounced and impulsivity is elevated (Keel et al. 2001, Watson et al. 2013). The role of impulsivity and its relationship to other elements, particularly low mood and poor self-concept is clearly complex, with Wu et al. (2013) arguing that the stopping component is impaired in BN. Impulsivity is characterized by ‘actions which are poorly conceived, prematurely expressed, unduly risky or inappropriate to the situation and that often result in undesirable consequences’ (Daruna & Barnes 1993, 23).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีการเชื่อมโยงระหว่างการทำเครื่องหมาย BN และการวินิจฉัยของเงื่อนไขอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งความผิดปกติทางอารมณ์ในทางที่ผิดสารชายแดนบุคลิก (โรบินสัน 2009) และความผิดปกติบังคับครอบงำ (โทมัส 2012); จำนวนของบุคคลยิ่งมีประสบการณ์มากกว่าหนึ่งความผิดปกติของการรับประทานอาหารในช่วงชีวิต (กิลเบิร์ 2005) พฤติกรรมการกวาดล้างจะสูงขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเมื่อชายแดนบุคลิก (Murakami et al. 2002), ความผิดปกติของภาวะซึมเศร้าหรือความวิตกกังวลนอกจากนี้ยังมีในปัจจุบัน (โรบินสัน 2009) มีหลักฐานสำหรับพฤติกรรมการถ่ายทำหน้าที่เป็นวิธีการรับมือ (งาตะ et al. 2000) มีความวิตกกังวลเพิ่มขึ้นเป็น BN จะกลายเป็นที่ยึดที่มั่นมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป (APA 2013) บังคับเรียกร้องยังปรากฏให้เปลี่ยนแปลงไปตามสภาพพัฒนากับอาเจียนลักษณะเฉียบพลันการขาดการควบคุมในช่วงต้นการพัฒนาที่มีความบกพร่องในการควบคุมตามเงื่อนไขจะกลายเป็นที่ยืนยง คูเปอร์และคณะ (2000) แสดงให้เห็นว่ามีความคิดครอบงำสินค้าคงที่ของบุคคลที่มี BN อย่างต่อเนื่องคิดเกี่ยวกับอาหาร, น้ำหนัก, อาหารและภาพร่างกายและความคิดเหล่านี้มักจะล่วงล้ำและลบที่นำไปสู่ความทุกข์และความยุ่งยาก มากเกินไปคิดตัวอ้างอิงตอกย้ำความวิตกกังวลและรัฐอารมณ์ต่ำ (วัตสัน & Purdon 2008) ซึ่งเมื่อจับคู่กับเรียกร้องที่ไม่สามารถควบคุมที่เกี่ยวข้องกับความเชื่อเชิงลบเป็นสิ่งที่สำคัญในการบำรุงรักษาของ BN และเสริมสร้างความคิดเชิงลบรอบการเปลี่ยนแปลงและการควบคุม (คูเปอร์และคณะ 2009) compulsions อาจจะรุนแรงรุนแรงเสริมสร้างความรู้สึกของความวิตกกังวลและยากมากที่จะเอาชนะแม้จะเกิดความเสียหายต่อสุขภาพโดยรวมของแต่ละบุคคล (โรบินสัน 2009) Purdon และคณะ 2007 เน้นว่าความพยายามที่จะปราบปรามหรือไม่สนใจความคิดครอบงำและการรับรู้สูญเสียการควบคุมความคิดล่วงล้ำจริงนำไปสู่การเพิ่มความถี่ในการคิดการสูญเสียของความเข้มข้นและความวิตกกังวลที่เพิ่มขึ้นทั่วไปพอที่จะครอบคลุมการทำงานของบุคคล การบังคับอาจให้บริการเพื่อบรรเทาความรู้สึกของความวิตกกังวลแม้จะเพียงชั่วคราว (สีเขียว 2009) และ impulsivity ในบริบทของ BN อาจจะทำหน้าที่เพื่อป้องกันอารมณ์ที่ไม่พึงประสงค์ (Brotchie et al. 2007) impulsivity เป็นใจโอนเอียงไปทางอย่างรวดเร็วโดยทันทีปฏิกิริยาต่อสิ่งเร้าภายในหรือภายนอกเกี่ยวกับการลดผลกระทบเชิงลบของการเกิดปฏิกิริยาดังกล่าว (แชมเบอร์เลนและ Sahakian 2007) ในขณะที่ compulsivity แสดงให้เห็นถึงแนวโน้มที่จะดำเนินการกระทำซ้ำ ๆ ไม่ราบรื่นในลักษณะนิสัยหรือตายตัวเพื่อป้องกันการรับรู้ ผลกระทบเชิงลบที่นำไปสู่การด้อยค่าการทำงาน (ดัตช์ & โคเฮน 1996) ทั้งสองสร้างอาจจะมองว่าขัดหรืออีกทางเลือกหนึ่งที่เป็นที่คล้ายกันในการที่แต่ละคนหมายถึงความผิดปกติของการควบคุมแรงกระตุ้น (สไตน์และดัตช์ 1995). การศึกษา BN ต้นเสนอว่าเพิ่มขึ้นพฤติกรรมการกวาดล้างมีความสัมพันธ์กับการรบกวนทางจิตวิทยาที่เพิ่มขึ้นและลดลงบีบบังคับ การควบคุมและอาจเป็นชนิดย่อยหลายห่าม bulimia (ลาเซย์และอีแวนส์ 1986) โทบินและคณะ (1992) แสดงให้เห็น 80% ของคนที่ประสบความมีส่วนร่วมในพฤติกรรมที่ BN กวาดล้าง 16% อาเจียนเพียงอย่างเดียวซึ่งมักจะระบุปัญหาสุขภาพจิตรุนแรงเพิ่มเติมเช่นเดียวกับการละเมิดยาระบายคนเดียว (ไพรเออร์ et al. 1996) อื่น ๆ ชี้ให้เห็นว่ารูปแบบการอาเจียนอยู่ในความต่อเนื่องของความรุนแรงของอาการ BN กับการกวาดล้างโดยอาเจียนที่เกี่ยวข้องกับความวุ่นวายเพิ่มขึ้น psychopathological (นิวตัน et al. 1993, กิลเบิร์ 2005) ประสิทธิผลการรักษา BN เป็นเรื่องยากที่จะต้องตรวจสอบ แต่รู้ความเข้าใจพฤติกรรมบำบัดตามวอลช์และคณะ (1997) เป็น 'อย่างมีนัยสำคัญที่มีประสิทธิภาพมากกว่าจิตบำบัดสนับสนุน ... ในการลดความถี่ของการรับประทานอาหารการดื่มสุราและอาเจียน (พี. 529) Agras และคณะ (2000) การตรวจสอบตัวอย่าง BN ที่ 50% นอกจากนี้ยังมีประสบการณ์ภาวะซึมเศร้าอายุการใช้งานยังสรุปรู้ความเข้าใจพฤติกรรมบำบัด (CBT) ที่จะเป็นครั้งที่ห้าที่มีประสิทธิภาพมากกว่าจิตบำบัดในการลดการอาเจียน แต่ที่สำคัญหลังการรักษา 1 ปีผลสำหรับ CBT และจิตบำบัดระหว่างบุคคลที่มีความคล้ายคลึง (วอลช์ et al. 1997) Fairburn และคณะ (1986) แนะนำให้ลดการทำเครื่องหมายในอาเจียนกิจกรรมอาจจะเป็นผลมาจากการศึกษารอบการควบคุมน้ำหนักของร่างกาย, การอดอาหารและผลกระทบของการอาเจียน ประสบการณ์ของภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลปรากฏอย่างมีนัยสำคัญในภูมิหลังของผู้ที่มีบางส่วน BN มีการใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์และภูมิหลังของครอบครัววุ่นวายที่โดดเด่นในผู้ที่มีเต็ม BN (Fairburn & Beglin 1990) ประสบความสำเร็จมีแนวโน้มของการรักษาขึ้นอยู่กับความซับซ้อน BN มีการใช้ผิดประเภทสารที่เกี่ยวข้องแนะนำการกู้คืนมีแนวโน้มที่จะเป็นเวลานาน (วิลสัน et al. 1999) และเพิ่มขึ้นอาเจียนความถี่มากขึ้นกว่าการดื่มสุรากินในการทำนายผลที่ไม่ดี (เดวิส et al. 1992) นอกจากนี้ยังมีหลักฐานของกิจกรรมอาเจียนเพิ่มขึ้นเมื่อความนับถือตนเองอยู่ในระดับต่ำโดยเฉพาะอย่างยิ่งภาวะซึมเศร้าเป็นเด่นชัดมากขึ้นและ impulsivity จะยกระดับ (กระดูกงู et al. 2001 วัตสัน et al. 2013) บทบาทของ impulsivity และความสัมพันธ์กับองค์ประกอบอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอารมณ์ต่ำและคนจนแนวคิดตนเองมีความซับซ้อนได้อย่างชัดเจนด้วย Wu และคณะ (2013) เถียงว่าองค์ประกอบหยุดบกพร่องใน BN impulsivity มีเอกลักษณ์เฉพาะด้วยการกระทำซึ่งมีความรู้สึกไม่ดีแสดงก่อนกำหนดมีความเสี่ยงเกินควรหรือไม่เหมาะสมกับสถานการณ์และที่มักจะส่งผลให้เกิดผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ (ดรุณาและบาร์นส์ 1993, 23)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีสมาคมเครื่องหมายระหว่างทรูและวินิจฉัยของเงื่อนไขอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอารมณ์ความผิดปกติของสารที่ใช้ ความผิดปกติของบุคลิกภาพ ( โรบินสัน 2009 ) และโรคย้ำคิดย้ำทำ ( thomas ) ; หมายเลขของแต่ละบุคคล นอกจากนี้ประสบการณ์มากกว่าหนึ่งของการรับประทานอาหารตลอดหลักสูตร ( กิลเบิร์ต 2005 )การกวาดล้างพฤติกรรมชัดสูงเมื่อคิดบุคลิก ( มุราคามิ และ อัล 2002 ) , ความผิดปกติของภาวะซึมเศร้าหรือความวิตกกังวลยังปัจจุบัน ( โรบินสัน กล่าว มีหลักฐานสำหรับการกวาดล้างพฤติกรรมทำตัวเป็นวิธีการรับมือ ( นากาตะ และ  อัล 2000 ) มีความกังวลเพิ่มขึ้นเป็น BN จะยิ่งน่าตลอดเวลา ( อาภา 2013 )บังคับให้ยังปรากฏเปลี่ยนเป็นเงื่อนไข พัฒนา กับอาเจียน ลักษณะขาดเฉียบพลันของการควบคุมในเฟสแรกซึ่งเป็นบกพร่องการควบคุมและกลายเป็นเงื่อนไขอดทน   Cooper et al . ( 2000 ) ได้แนะนำว่า ความคิดงมงายเป็นคงที่ผลิตภัณฑ์ของแต่ละบุคคลด้วย BN ตลอดเวลาคิดเกี่ยวกับอาหาร , น้ำหนัก , อาหาร และภาพลักษณ์และความคิดเหล่านี้มักจะถูกรบกวน และลบ ทำให้เกิดความทุกข์และความผิดหวัง ไปด้วยตนเองคิดตอกย้ำความวิตกกังวลมากเกินไปและรัฐอารมณ์ต่ำ ( วัตสัน&เพอร์เดิ้น 2008 ) ซึ่งเมื่อจับคู่กับแก่นเรียกร้องที่เกี่ยวข้องกับความเชื่อเชิงลบ เป็นสิ่งสำคัญในการรักษาพัฒนาและเสริมสร้างการคิดเชิงลบ ๆเปลี่ยนแปลงและควบคุม (   Cooper et al . 2009 )แรงผลักดันทางใจได้รุนแรง รุนแรง เสริมสร้างความรู้สึกของความวิตกกังวลและยากมากที่จะเอาชนะได้ แม้จะมีความเสียหายต่อสุขภาพโดยรวมของแต่ละบุคคล ( โรบินสัน กล่าว  เพอร์เดิ้น et al . 2007 เน้นว่าพยายามที่จะระงับหรือละเว้นความคิดหมกมุ่นและรับรู้การสูญเสีย ควบคุมความคิด ซึ่งจริงๆ แล้วนำไปสู่การเพิ่มขึ้นในความถี่ของความคิดการสูญเสียความเข้มข้นและเพิ่มความวิตกกังวลพอที่จะเขมือบการทํางานของคน การสะกดจิตอาจใช้เพื่อบรรเทาความรู้สึกห่วงใย แม้จะเพียงชั่วคราว สีเขียว ( 2009 ) , และหุนหันพลันแล่น , ในบริบทของ BN , อาจจะใช้เพื่อป้องกันอารมณ์ที่ไม่พึงประสงค์ ( brotchie et al   . 2007 ) หุนหันพลันแล่นเป็นความรู้สึกไวต่ออย่างรวดเร็วปฏิกิริยาจากการวางแผนหรือสิ่งเร้าภายในกับลดลงเกี่ยวกับผลลบของปฏิกิริยาดังกล่าวภายนอก ( แชมเบอร์เลน& sahakian 2007 ) ส่วน compulsivity แสดงถึงแนวโน้มที่จะแสดง unpleasantly ซ้ำทำท่าเหมือนนิสัยหรือลักษณะที่ตายตัว เพื่อป้องกันการรับรู้ผล ลบ นำผลการทำงาน ( ฮอลแลนเดอร์&โคเฮน 1996 )เหล่านี้สองโครงสร้างอาจจะดูเป็นตรงข้ามกัน หรืออีกวิธีหนึ่งคือ เป็นคล้ายในที่แต่ละคนแสดงถึงความผิดปกติในการควบคุมแรงกระตุ้น ( Stein &ชาวฮอลันดา 1995 )

ก่อน BN การศึกษาเสนอว่า พฤติกรรมมีความสัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้นที่เพิ่มขึ้นและลดลงในจิตควบคุมบังคับและอาจเป็นประเภทเรือดำน้ำมัลติห่าม bulimia ( เลซี่&อีแวนส์ 1986 )  โทบินและอัล ( 1992 ) ระบุว่า 80% ของผู้ประสบซึ่งมีส่วนร่วมในการกวาดล้างพฤติกรรม 16% อาเจียนอย่างเดียว ซึ่งมักจะพบปัญหาสุขภาพจิตรุนแรงเพิ่มเติม ไม่ละเมิดยาระบายคนเดียว (   Pryor et al . 1996 )คนอื่นแนะนำให้อาเจียนและลวดลายภายในความต่อเนื่องของ BN อาการ severities กับการกวาดล้างโดยอาเจียน เกี่ยวข้องกับการเพิ่มการรบกวน psychopathological ( นิวตันและ อัล 2536 กิลเบิร์ต 2005 ) การรักษาประสิทธิภาพยังคงเป็นเรื่องยากที่จะถูกต้องกำหนด แม้ว่าการรักษาความรู้ความเข้าใจพฤติกรรมตาม วอลช์และอัล ( 1997 )' มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าจิตบำบัด . . . สนับสนุนในการลดความถี่ของการดื่มสุรากินและอาเจียน ( หน้ามัน ) agras et al   . ( 2 ) ตรวจสอบตัวอย่างกับ BN ที่ 50% ยังประสบภาวะซึมเศร้า ชีวิต ยังสรุปการรักษาความรู้ความเข้าใจพฤติกรรม ( CBT ) เป็นห้าครั้งมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าจิตบำบัดในการลด อาเจียน แต่ที่สำคัญ