Earlier I described Solomon's criti

Earlier I described Solomon's criticism's of Friedman's approach to business ethics. It makes the point that business ethics and economics have differing perspectives on the purpose of business, each of which is legitimate within its own frame of reference. At this level we have a rather sterile debate. Over two hundred and fifty years ago the philosopher David Hume noted the immense gulf between the words 'is' and 'ought'. I therefore propose that economists should leave questions of 'ought' to philosophers, and concentrate on questions of 'is'.
A Pragmatic Account of Corporate Social Responsibility
Let me then define what I mean by the phrase ‘corporate social responsibility’. In my opinion CSR describes the practical reality that companies are increasingly being judged not just by the products and profits they make, but also by how these profits are made. It is important to stress however that this definition is limited to the societal and environmental constraints put upon a company's core function of profit maximization by the provision of goods and services. Companies respond to these constraints in response to the two classes of 'stakeholders' who really do matter to them: customers and shareholders. Earlier I stated my agreement with Friedman that companies should not give shareholders' money away. To repeat, corporate social responsibility is not an invitation for companies to take over charitable functions better left to foundations and publicly elected bodies. In economic terms it can be described as a constraint upon business activity which must be integrated into management decision-making in order to maximise long- term profits.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนหน้านี้ผมอธิบายการวิจารณ์ของซาโลมอนของวิธีการของฟรีดแมนในจริยธรรมทางธุรกิจ มันทำให้จุดที่จริยธรรมทางธุรกิจและเศรษฐศาสตร์มีมุมมองที่แตกต่างกันเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ของธุรกิจแต่ละแห่งซึ่งเป็นที่ถูกต้องอยู่ในกรอบของตัวเองของการอ้างอิง ในระดับนี้เรามีการอภิปรายค่อนข้างหมัน กว่าสองร้อยห้าสิบปีที่ผ่านมานักปรัชญาเดวิดฮูมตั้งข้อสังเกตอ่าวอันยิ่งใหญ่ระหว่างคำ 'เป็น' และ 'ควร' ดังนั้นผมจึงเสนอว่าควรจะปล่อยให้นักเศรษฐศาสตร์คำถามของ 'ควร' เพื่อปรัชญาและสมาธิในคำถามของ 'เป็น'.
บัญชีในทางปฏิบัติของความรับผิดชอบต่อสังคม
ให้ฉันแล้วกำหนดสิ่งที่ผมหมายถึงวลี 'รับผิดชอบต่อสังคม' ในความคิดของความรับผิดชอบต่อสังคมอธิบายถึงความเป็นจริงในทางปฏิบัติที่ บริษัท เพิ่มขึ้นจะถูกตัดสินโดยไม่ได้เป็นเพียงผลิตภัณฑ์และผลกำไรที่พวกเขาทำ แต่ยังตามวิธีการที่ผลกำไรเหล่านี้จะทำ มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเน้น แต่ที่คำนิยามนี้จะถูก จำกัด ข้อ จำกัด ทางสังคมและสิ่งแวดล้อมที่วางอยู่บนฟังก์ชั่นหลักของ บริษัท ของกำไรสูงสุดโดยการจัดหาสินค้าและบริการ บริษัท ตอบสนองต่อข้อ จำกัด เหล่านี้ในการตอบสนองต่อสองชั้นของผู้มีส่วนได้เสียที่จริงๆไม่สำคัญกับพวกเขา: ลูกค้าและผู้ถือหุ้น ก่อนหน้านี้ผมกล่าวพันธสัญญาของเรากับฟรีดแมนที่ บริษัท ไม่ควรให้เงินของผู้ถือหุ้นออกไป ที่จะทำซ้ำความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กรไม่ได้เป็นคำเชิญสำหรับ บริษัท ที่จะใช้เวลามากกว่าฟังก์ชั่นการกุศลที่เหลือดีกว่าที่จะได้รับการเลือกตั้งมูลนิธิและสาธารณชนร่างกาย ในแง่เศรษฐกิจมันสามารถอธิบายเป็นข้อ จำกัด อยู่กับกิจกรรมทางธุรกิจที่จะต้องบูรณาการในการจัดการการตัดสินใจในการสั่งซื้อเพื่อเพิ่มผลกำไรในระยะยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนหน้านี้ผมได้อธิบาย โซโลมอนของการวิจารณ์ของฟรีดแมนเป็นแนวทางจริยธรรมทางธุรกิจ มันทำให้จุดที่จริยธรรมทางธุรกิจและเศรษฐศาสตร์มีมุมมองต่างกันในวัตถุประสงค์ของธุรกิจ ซึ่งแต่ละถูกต้องตามกฎหมายภายในกรอบของตัวเองของการอ้างอิง ในระดับนี้มีการอภิปรายมากกว่าที่เป็นหมัน มากกว่าสองร้อยห้าสิบปีที่ผ่านมานักปรัชญาเดวิดฮูมเป็นอ่าวเวิ้งว้างระหว่างคำ " " และ " " ควรจะ " ผมจึงเสนอว่า นักเศรษฐศาสตร์ควรทิ้งคำถามของ " ควรจะ " นักปรัชญาและสมาธิในคำถามของ " "บัญชีปฏิบัติความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กรให้ฉันอธิบายสิ่งที่ผมหมายถึงโดยวลี " ความรับผิดชอบต่อสังคม " ในความเห็นของฉัน ) อธิบายถึงการปฏิบัติจริงที่ บริษัท มีมากขึ้นจะถูกตัดสินไม่เพียงโดยผลิตภัณฑ์และผลกำไรที่พวกเขาทำ แต่ยังว่าผลประโยชน์เหล่านี้จะทำ มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะความเครียดแต่คำนิยามนี้ถูก จำกัด ให้สังคมและสิ่งแวดล้อมของ บริษัท จํากัด เจิมหน้าที่หลักของกำไรสูงสุด โดยการจัดหาสินค้าและบริการ บริษัทที่ตอบสนองต่อเงื่อนไขเหล่านี้ในการตอบสนองต่อสองชั้นของผู้มีส่วนได้เสียที่สำคัญกับพวกเขา : ลูกค้าและผู้ถือหุ้น ก่อนหน้านี้ผมกล่าวผมสัญญากับฟรีดแมนที่ บริษัท ไม่ควรให้ผู้ถือหุ้น เงินเก็บ เพื่อย้ำความรับผิดชอบต่อสังคมไม่ได้เป็นคำเชิญสำหรับ บริษัท ที่จะใช้เวลามากกว่าการทำงานการกุศลดีกว่าซ้ายกับพื้นฐานและการเลือกตั้งทั่วไปอีกด้วย ในแง่เศรษฐกิจมันสามารถอธิบายเป็นข้อจำกัดต่อกิจกรรมทางธุรกิจซึ่งต้องบูรณาการในการจัดการการตัดสินใจในระยะยาวเพื่อเพิ่มผลกำไร