The notion of “the aesthetic” is a

The notion of “the aesthetic” is a concept from the philosophy of art of the 18th century according to which the perception of beauty occurs by means of a special process distinct from the appraisal of ordinary objects. Hence, our appreciation of a sublime painting is presumed to be cognitively distinct from our appreciation of, say, an apple. The field of “neuroaesthetics” has adopted this distinction between art and non-art objects by seeking to identify brain areas that specifically mediate the aesthetic appreciation of artworks.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนวคิดของ "ความงาม" เป็นแนวคิดจากปรัชญาศิลปะของศตวรรษ 18 ตามที่รับรู้ของความงามที่เกิดขึ้นจากกระบวนการพิเศษที่แตกต่างจากการประเมินของวัตถุธรรมดา ดังนั้น เราชื่นชมภาพวาดโซฟา presumed เป็น cognitively แตกต่างจากของเราชื่นชม พูด แอปเปิล ด้าน "neuroaesthetics" ได้นำความแตกต่างระหว่างศิลปะและศิลปะไม่ใช่วัตถุ โดยไม่ระบุพื้นที่สมองที่บรรเทาเป็นการชื่นชมความงามของงานศิลปะโดยเฉพาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความคิดของ "ความงาม" เป็นแนวคิดจากปรัชญาของศิลปะของศตวรรษที่ 18 ได้ตามที่รับรู้ของความงามที่เกิดขึ้นโดยวิธีการของกระบวนการพิเศษที่แตกต่างจากการประเมินราคาของวัตถุสามัญ ดังนั้นการแข็งค่าของภาพวาดประเสริฐสันนิษฐานว่าจะรับรู้ที่แตกต่างจากการแข็งค่าของเราในการพูด, แอปเปิ้ล ที่สนามของ "neuroaesthetics" ได้นำความแตกต่างระหว่างศิลปะและวัตถุที่ไม่ใช่ศิลปะนี้โดยการแสวงหาเพื่อระบุพื้นที่สมองที่เฉพาะสื่อกลางในการแข็งค่าความงามของงานศิลปะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความคิดเรื่อง " ความงาม " เป็นแนวคิดจากปรัชญาของศิลปะของศตวรรษที่ 18 ซึ่งการรับรู้ความงามเกิดขึ้นด้วยวิธีการพิเศษ กระบวนการที่แตกต่างจากการประเมินของวัตถุธรรมดา ดังนั้น ความชื่นชมของภาพวาดประเสริฐซึ่งน่าจะเป็นการประมวลผลที่แตกต่างจากความชื่นชมของเรา , กล่าว , แอปเปิ้ลด้าน " neuroaesthetics " ได้ประกาศใช้นี้ความแตกต่างระหว่างศิลปะและศิลปะวัตถุที่ไม่แสวงหาเพื่อระบุพื้นที่ที่เฉพาะเจาะจงสมองไกล่เกลี่ยมีสุนทรียภาพของงานศิลปะ