Our assessment provides no evidence to suggest that the
current drive towards dams on the mainstem of the Mekong
will stop. We conclude that if this proves correct a large
part of the river’s fish production, and the economic,
nutritional and social benefits of this ecosystem service will
be lost in the coming decades. Given this grim prognosis
for Mekong fisheries, we consider two broad scenarios for
the future well-being of people who depend upon these
resources. In the first institutions and communities are
unable to adapt to dams, with the significant loss of fisheries
and other benefits that we foresee. This will in turn
result in large scale loss of livelihoods and nutrition and
social disruption for millions of people in the basin, and
especially in the low income communities of Cambodia,
Laos and Vietnam. This pessimistic scenario dominates the
international environmental discourse on the Mekong
(McCully 2001; Rivers 2009). It raises the prospect of
increased social conflict and rural-to-urban migration in
search of employment (Osborne 2006). Given that 80% of
the basin remains rural and urban employment is still
limited, this scenario also raises the risk of increased
movement of people beyond the confines of the basin
(Homer-Dixon 2001).
In the second scenario, the basin’s institutions and
communities adapt successfully to the environmental,
economic and social changes that arise as a result of dam
construction and the loss of fisheries. This optimistic scenario
dominates the discourse of dam proponents who
argue that hydroelectric power will help drive economic
diversification, and the income generated through the
export of electricity will provide for other investments in
the national economy (World Bank 2009). These will
provide for enterprise development in both rural and urban
settings and employment for those who can no longer earn
income from fishing. These are plausible arguments, and
Asia’s economic growth in recent decades provides reason
for optimism. In contrast, substantial international experience
of dam development suggests that the probability of
successful adaptation by fishing communities in the face of
ecosystem degradation is low (Scudder 2005; WCD (World
Commission on Dams) 2000), especially without first
investing in diversifying and strengthening livelihoods so
that the poor are better able to cope with the changes
arising from dam development. This will be especially
difficult for the Mekong given the limited capacity of
national institutions to pursue integrated approaches to
basin development (UNEP et al. 2006), and the marginal
participation of poor stakeholders in political decision
making (Dore 2003).
Future innovations may help society meet challenges
currently believed to be insurmountable (Hibbard et al.
2007). In the Mekong investments to identify, develop and
apply such innovations are now required urgently. These
will need to tailor the planning, design and operation of
dams to sustain river fisheries and other ecosystem services.
This has so far proved elusive in all other major
rivers with hydropower developments similar to those
proposed for the Mekong, and doing so in the Mekong
presents a formidable challenge. In the absence of such a
breakthrough, current best evidence suggests significant
and rapid loss of natural ecosystems and their services in
the basin, leading to major social and economic impacts.
The search for innovative solutions that avoid such impacts
therefore needs to accelerate, while being accompanied byinvestments that build capacity to adapt to the prospect of
declining fisheries and other ecosystem services. Such
adaptation will inter alia need to consider new livelihood
strategies for large numbers of people living along the
Mekong and its tributaries. Only by pursuing this dual
approach will it be possible to minimize the negative
impacts of future basin development on the poor who
depend on the basin’s natural ecosystems.
ไม่มีหลักฐานที่ช่วยให้การประเมินของเราปัจจุบันขับรถไปทางเขื่อนบน mainstem โขงจะหยุด เราสรุปที่ถ้านี้พิสูจน์ถูกต้องขนาดใหญ่ของผลิตของแม่ปลา การเศรษฐกิจประโยชน์ทางโภชนาการ และทางสังคมของบริการระบบนิเวศนี้จะหลงในทศวรรษที่ผ่านมามา ให้คาดคะเนนี้น่ากลัวสำหรับการประมงแม่น้ำโขง เราพิจารณาสถานการณ์สองกว้างสำหรับในอนาคตเป็นอยู่ที่ดีของคนเหล่านี้ขึ้นอยู่กับทรัพยากร ในครั้งแรกที่ สถาบันและชุมชนมีการให้เหตุผล กับการสูญเสียของประมงและประโยชน์อื่น ๆ ที่เราเล็งเห็น นี้จะใช้ผลขนาดใหญ่สูญเสียวิถีชีวิตและโภชนาการ และทรัพยสังคมนับล้านคนในอ่าง และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในชุมชนรายได้น้อยของประเทศกัมพูชาลาวและเวียดนาม กุมอำนาจนี้สถานการณ์ในเชิงลบวาทกรรมระหว่างประเทศด้านสิ่งแวดล้อมในแม่น้ำโขง(McCully 2001 แม่น้ำ 2009) ก็เพิ่มโอกาสของเพิ่มความขัดแย้งทางสังคมและการโยกย้ายในชนบทการเมืองค้นหาการจ้างงาน (ออสบอร์น 2006) ให้ที่ 80% ของอ่างอยู่ชนบท และเมืองการจ้างงานยังคงเป็นจำกัด สถานการณ์นี้ยังเพิ่มความเสี่ยงเพิ่มขึ้นความเคลื่อนไหวของคนนอกเหนือจากขอบเขตของลุ่มน้ำ(โฮเมอร์นดิกซัน 2001)ในสถานการณ์สมมติ 2 สถาบันของลุ่มน้ำ และชุมชนปรับเรียบร้อยแล้วไปยังสิ่งแวดล้อมการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ และสังคมที่เกิดขึ้นจากเขื่อนก่อสร้างและการสูญเสียของประมง สถานการณ์นี้ในเชิงบวกกุมอำนาจวาทกรรมของเขื่อน proponents ที่โต้แย้งว่า พลังจะช่วยเศรษฐกิจของไดรฟ์วิสาหกิจ และรายได้ที่สร้างขึ้นผ่านการส่งออกของไฟฟ้าจะทำให้การลงทุนอื่น ๆ ในเศรษฐกิจของประเทศ (โลกธนาคาร 2009) เหล่านี้จะมีการพัฒนาองค์กรทั้งในชนบท และเมืองการตั้งค่าและการจ้างงานสำหรับผู้ที่ไม่ได้รับรายได้จากการประมง นี่คืออาร์กิวเมนต์ที่เป็นไปได้ และเติบโตทางเศรษฐกิจของเอเชียในทศวรรษที่ผ่านมาล่าสุดช่วยให้เหตุผลการมองในแง่ดี ในทางตรงกันข้าม ประสบการณ์นานาชาติพบของเขื่อน พัฒนาแนะนำที่น่าเป็นของปรับประสบความสำเร็จ โดยชุมชนประมงใน face ของการลดประสิทธิภาพของระบบนิเวศอยู่ในระดับต่ำ (Scudder 2005 WCD (โลกคณะกรรมการเขื่อน) 2000), โดยเฉพาะ โดยครั้งแรกลงทุนในการกระจาย และเสริมสร้างวิถีชีวิตดังนั้นคนจนจะดีกว่าสามารถรับมือกับการเปลี่ยนแปลงเกิดจากการพัฒนาเขื่อน จะเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งยากให้จำกัดกำลังการผลิตของแม่น้ำโขงสถาบันแห่งชาติเพื่อติดตามแนวทางการบูรณาการพัฒนาลุ่มน้ำ (UNEP et al. 2006), และร่อแร่มีส่วนร่วมของเสียไม่ดีในการตัดสินใจทางการเมืองทำ (Dore 2003)นวัตกรรมในอนาคตอาจช่วยสังคมที่ตอบสนองความท้าทายในปัจจุบันเชื่อกันว่า insurmountable (Hibbard et al2007) การลงทุนในโขงระบุ พัฒนา และใช้เช่นนวัตกรรมก็จำเป็นอย่างเร่งด่วน เหล่านี้will need to tailor the planning, design and operation ofdams to sustain river fisheries and other ecosystem services.This has so far proved elusive in all other majorrivers with hydropower developments similar to thoseproposed for the Mekong, and doing so in the Mekongpresents a formidable challenge. In the absence of such abreakthrough, current best evidence suggests significantand rapid loss of natural ecosystems and their services inthe basin, leading to major social and economic impacts.The search for innovative solutions that avoid such impactstherefore needs to accelerate, while being accompanied byinvestments that build capacity to adapt to the prospect ofdeclining fisheries and other ecosystem services. Suchadaptation will inter alia need to consider new livelihoodstrategies for large numbers of people living along theMekong and its tributaries. Only by pursuing this dualapproach will it be possible to minimize the negativeimpacts of future basin development on the poor whodepend on the basin’s natural ecosystems.
การแปล กรุณารอสักครู่..