as the physical and chemical characteristics of the local soil. Further studies are required to confirm this hypo- thesis. Most Centrosema species (including C. molle) have been assumed to be allogamic, so for the purpose of seed bank management, they have been handled as self-pollinated species. However, it is clear that the rate of outcrossing varies from 15% to 56% among some of the agronomi- cally important Centrosema species, with a 30% - 56% range for C. molle (Miles, Clements, Grof, & Serpa, 1990; Escobar, 1991; Pentead, Garcia, & De la Vega,, 1996). Ba- sed on the level of heterozygosity and genetic variation within accessions, Penteado et al., (1996) postulated that C. molle, as well as C. acutifolium and C. brasilianum, should be considered species in which outcrossing oc- curs at a high rate. These authors concluded that the presence of both fertilization systems should be taken into account for collecting, multiplying and conserva- tion purposes. Consequently, given the relatively high level of outcrossing reported in these species, a signi- ficant genetic flow within accessions in a given ex situ collection may be expected, leading to possible losses of heterozygosity and allelic richness among them. Howe- ver, in our study, there was not enough time for this to take place since the plants used for the genetic charac- terization came from the first batch of seed multiplied in the field and glasshouse after collecting from the na- tural populations. Nonetheless, the lower level of AFLP variation between samples within accessions suggested low heterozygosity/allele richness. We have to conclude that either there is very little outcrossing in the wild or the populations are very isolated from one another and represent homogeneous populations descended from a small number of founders. Another possibility is that the markers are not neutral and there have been exten- sive natural selection in the wild. This last possibility seems less probable due to the random nature of the used markers. However, this possibility can be discar- ded using a different marker system, as ISTR, a random generated marker system based in retrotransposons se- quences (Demey, Gamez, Molina, & Infante, 2004). Likewise, from the context of genetic variability conser- vation within the species, it seems important to invest more effort in preserving germplasm coming from more remote zones and in maintaining these materials relatively isolated in the future ex situ collections. With the morpho-agronomic characterization of this collec- tion to be carried on in the near future we may be able to produce more conclusive information about the degree of genetic variation among accessions and the signifi-
as the physical and chemical characteristics of the local soil. Further studies are required to confirm this hypo- thesis. Most Centrosema species (including C. molle) have been assumed to be allogamic, so for the purpose of seed bank management, they have been handled as self-pollinated species. However, it is clear that the rate of outcrossing varies from 15% to 56% among some of the agronomi- cally important Centrosema species, with a 30% - 56% range for C. molle (Miles, Clements, Grof, & Serpa, 1990; Escobar, 1991; Pentead, Garcia, & De la Vega,, 1996). Ba- sed on the level of heterozygosity and genetic variation within accessions, Penteado et al., (1996) postulated that C. molle, as well as C. acutifolium and C. brasilianum, should be considered species in which outcrossing oc- curs at a high rate. These authors concluded that the presence of both fertilization systems should be taken into account for collecting, multiplying and conserva- tion purposes. Consequently, given the relatively high level of outcrossing reported in these species, a signi- ficant genetic flow within accessions in a given ex situ collection may be expected, leading to possible losses of heterozygosity and allelic richness among them. Howe- ver, in our study, there was not enough time for this to take place since the plants used for the genetic charac- terization came from the first batch of seed multiplied in the field and glasshouse after collecting from the na- tural populations. Nonetheless, the lower level of AFLP variation between samples within accessions suggested low heterozygosity/allele richness. We have to conclude that either there is very little outcrossing in the wild or the populations are very isolated from one another and represent homogeneous populations descended from a small number of founders. Another possibility is that the markers are not neutral and there have been exten- sive natural selection in the wild. This last possibility seems less probable due to the random nature of the used markers. However, this possibility can be discar- ded using a different marker system, as ISTR, a random generated marker system based in retrotransposons se- quences (Demey, Gamez, Molina, & Infante, 2004). Likewise, from the context of genetic variability conser- vation within the species, it seems important to invest more effort in preserving germplasm coming from more remote zones and in maintaining these materials relatively isolated in the future ex situ collections. With the morpho-agronomic characterization of this collec- tion to be carried on in the near future we may be able to produce more conclusive information about the degree of genetic variation among accessions and the signifi-
การแปล กรุณารอสักครู่..
เป็นลักษณะทางกายภาพและเคมีของดินในท้องถิ่น การศึกษาเพิ่มเติมจะต้องยืนยันภายใต้ - วิทยานิพนธ์ ชนิด เซนโตรซีมาที่สุด ( รวมทั้ง C มอล ) ได้รับการถือว่าเป็น allogamic ดังนั้นเพื่อบริหารธนาคารเมล็ดพันธุ์ พวกเขาจัดการได้ตามที่ตนเองผสมชนิด อย่างไรก็ตามมันเป็นที่ชัดเจนว่าอัตราข้ามไปจาก 15% ถึง 56% ของบางส่วนของ agronomi - คอลลี่สำคัญเซนโตรซีมาชนิดในช่วง 56 % 30% - C . มอล ( ไมล์ คลี grof &เซอปา , , 1990 ; เอสโคบาร์ , 1991 ; pentead การ์เซีย & de la Vega , 1996 ) บา - แต่ในระดับของความหลากหลายทางพันธุกรรมภายในและเฉพาะที่ accessions penteado et al . , ( 1996 ) ซึ่งมอล C ,รวมทั้ง C และ C acutifolium brasilianum ควรพิจารณาชนิดข้าม OC - คำสาปในอัตราสูง ผู้เขียนเหล่านี้สามารถสรุปได้ว่า การปรากฏตัวของทั้งระบบ ควรถ่ายลงในบัญชีเก็บ การคูณและ conserva มี tion . จากนั้น ให้รายงานในระดับค่อนข้างสูงของข้ามชนิดเหล่านี้เป็น signi - ficant พันธุกรรมการไหลภายในสายพันธุ์ที่ระบุใน ex situ คอลเลกชันคาดว่าอาจนำไปสู่การสูญเสียที่เป็นไปได้ของ allelic richness เฉพาะที่ และในหมู่พวกเขา ฮาว - ? ? ? ? ? ในการศึกษาของเราไม่มีเวลาพอสำหรับเรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่พืชที่ใช้สำหรับ charac - พันธุกรรม terization มาจากชุดแรกของเมล็ดคูณในฟิลด์ และเรือนกระจกหลังจากที่เก็บรวบรวมจาก na - ประชากรประเภท . อย่างไรก็ตาม ระดับล่างของเอเอฟความผันแปรระหว่างตัวอย่างภายในตัวอย่างแนะนำเฉพาะที่ / ต่ำในความร่ำรวยเราได้ลงความเห็นว่า ให้มันข้ามน้อยมากในป่า หรือ ประชากรมีมากแยกจากกันและกัน และเป็นตัวแทนของประชากรซึ่งสืบเชื้อสายจากตัวเลขขนาดเล็กของผู้ก่อตั้ง ความเป็นไปได้ก็คือว่า เครื่องหมายไม่เป็นกลางและมี EXTEN - sive การคัดเลือกตามธรรมชาติในป่าล่าสุดดูเหมือนว่าความเป็นไปได้น่าจะเป็นน้อยลงเนื่องจากลักษณะการใช้เครื่องหมาย อย่างไรก็ตาม ความเป็นไปได้นี้สามารถ discar - เด็ดใช้ระบบเครื่องหมายที่แตกต่างกันเป็น istr , สุ่มสร้างระบบเครื่องหมายที่อยู่ใน retrotransposons เซ - quences ( demey กาเมซ โมลิน่า & Infante , 2004 ) อนึ่ง จากบริบทของการผันแปรทางพันธุกรรม conser - สังเกตภายในชนิดมันสำคัญที่จะลงทุนมากขึ้นในการรักษาพันธุกรรมที่มาจากพื้นที่ห่างไกลมากขึ้นและในการรักษาวัสดุเหล่านี้ค่อนข้างโดดเดี่ยวในอนาคต ex situ คอลเลกชันกับคุณลักษณะของการรวบรวมโดย Morpho - tion จะดำเนินการในอนาคตอันใกล้ เราอาจจะสามารถผลิตสรุปข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับระดับของการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมของสายพันธุ์และ signifi -
การแปล กรุณารอสักครู่..